| dbo:abstract
|
- El jardí francès (jardí a la francesa) o jardí clàssic és un jardí amb ambició estètica i simbòlica. Porta al seu apogeu l'art de corregir la natura per imposar-hi la simetria. Expressa el desig d'exaltar en el vegetal el triomf de l'ordre sobre el desordre, de la cultura sobre la natura salvatge, de la reflexió sobre l'espontaneïtat. Culmina al segle xvii amb la creació per a Lluís XIV del jardí a la francesa aviat copiat per totes les corts d'Europa. (ca)
- Francouzský park je označení pro park, sadovnickou úpravu, kterou lze zařadit mezi geometrické styly. Úprava je založena na symetrii (často mnohostranné) vzorů a je upraven a vybudován s geometrickou přesností. Úprava plochy je pokračováním architektury hlavní stavby. Úprava je nákladná a okázalá. Nezřídka je pro tento styl sadovnické úpravy používáno i označení francouzská zahrada. Takto upravený park nebo zahrada, ve vztahu ke stylu její úpravy, bývá označován jako pravidelná zahrada, geometrická zahrada, architektonická zahrada, či styl úpravy parku jako architektonický styl, pro spojení principů architektury se stavbou. Typické úpravy zahradní architektury ve francouzském parku jsou prováděny podle zásad sadovnické tvorby. (cs)
- Die ersten Barockgärten wurden in der Zeit des Barocks in Frankreich angelegt, man nennt sie deswegen auch französische Gärten. Die formal strenge Gartenanlage des Französischen Gartens bildet mit dem naturnaheren Englischen Garten bis heute eine der beiden grundlegenden Ausprägungen der traditionellen europäischen Gartenarchitektur. (de)
- La francastila ĝardeno aŭ klasika ĝardeno estas ĝardeno kun estetika kaj simbola ambicio. En ĝi kulminas la arto korekti la naturon trudante simetrion. Ĝi esprimas la deziron celebri pere de la plantaro la triumfon de la ordo super la malordo, de la naturo kultura super la sovaĝa, de la pripensita super la spontana. Ĝi kulminas en la 17-a jarcento kun la kreado por la franca reĝo Ludoviko la 14-a de la baldaŭ kopiitaj de ĉiuj kortegoj en Eŭropo. (eo)
- El jardín formal francés, también llamado jardín à la française (literalmente, 'jardín [a la manera] francesa'), es un estilo de jardín basado en la simetría y el principio de imponer el orden a la naturaleza. En Francia se conoce como jardín regular o jardín clásico y es expresión del clasicismo en el arte de los jardines, es decir, de la búsqueda de la perfección formal, de una majestad teatral y de un gusto por el espectáculo.Su epítome es generalmente considerado como los jardines de Versalles diseñados durante el siglo XVII por el arquitecto paisajista André Le Nôtre para Luis XIV y ampliamente copiado por otras cortes europeas. Su vocabulario estético, vegetal y su estatuaria están directamente inspirados en los jardines del norte de Italia. Sin embargo, al tener generalmente una superficie más grande, hacen entrar el paisaje en el jardín, manteniendo la preocupación por la perfección formal: están aterrazados, son regulares, a menudo lineales, y ofrecen mucho espacio para los juegos de agua, (canales hidráulicos y estanques, invernadero, pabellones) y muestran una poda sofisticada de las plantas. El clasicismo también se expresa en la horticultura, Jean-Baptiste de La Quintinie inicia un arte de la poda frutícola y de las técnicas de cultivo sobre un lecho que marcarán permanentemente los jardines de producción. Pero el término «jardin classique» se usa solo para jardines de recreo. (es)
- The French formal garden, also called the jardin à la française (French for 'garden in the French manner'), is a style of garden based on symmetry and the principle of imposing order on nature. Its epitome is generally considered to be the Gardens of Versailles designed during the 17th century by the landscape architect André Le Nôtre for Louis XIV and widely copied by other European courts. (en)
- Lorategigintza frantsesa, simetrian oinarritutako lorategi estilo bat da; horrez gain, ordena naturaren gainetik jartzen da. Lorategi mota honi lorategi erregular edo lorategi klasiko ere deitu izan zaio, eta klasizismoaren ezaugarri estetikoak lorategiei aplikatzean oinarritzen da, formen perfekzioa, handitasuna, erregulartasuna eta simetria bilatzen dira bertan. Italiako lorategi errenazentistetan ditu oinarriak. (eu)
- Le jardin à la française, également appelé jardin régulier ou jardin classique est un type de jardin avec des garnitures et des agréments, expression du classicisme dans l'art des jardins, autrement dit la recherche de la perfection formelle, d'une majesté théâtrale et d'un goût du spectacle. Son vocabulaire esthétique, végétal et sa statuaire sont directement inspirés des jardins du nord de l'Italie. Mais, dotés en général d'une superficie plus grande, ils font entrer le paysage dans le jardin tout en conservant le souci de la perfection formelle : terrassés, réguliers, souvent linéaires, faisant une large place aux jeux d'eau, ils comportent des aménagements lourds (hydraulique des canaux et bassins, orangeraie, pavillons) et font montre d'une taille savante des végétaux (l'art topiaire utilisée depuis l'époque romaine). Le jardin classique culmine au XVIIe siècle avec la création pour Louis XIV des jardins de Versailles qui deviennent une référence pour les cours d'Europe. Le classicisme s'exprime également dans l'horticulture, Jean-Baptiste de La Quintinie initie un art de la taille fruitière et des techniques de culture sur couche qui marqueront durablement les jardins de production. Mais le terme « jardin classique » n'est retenu que pour les jardins d'agrément. (fr)
- 프랑스식 정원(프랑스어: jardin à la française 자르댕 아 라 프랑세즈[*])은 대칭성을 기반으로 자연에 내재된 규칙을 드러내는 것을 미학으로 삼는다. 17세기에 가 설계한 베르사유궁 이 그 효시로서, 이후 유럽 각국의 궁정문화로 확산되어 유행했다. (ko)
- Een Franse tuin (Jardin à la Française) of baroktuin is een formele tuin die is aangelegd in een Franse stijl, naar model van de Italiaanse renaissance-tuin. Een bekend voorbeeld is de Franse tuin in Versailles. (nl)
- フランス式庭園（フランスしきていえん、英語 French garden, フランス語 Jardin français）は、西洋風の庭園の様式のひとつ。フランス式整形庭園とも。 (ja)
- Il giardino alla francese o giardino formale francese (in francese: Jardin à la française o Jardin régulier) rappresenta l'espressione del classicismo barocco nell'arte del giardinaggio; uno stile di giardini incentrato sulla simmetria, decorazioni vegetali ricercate, statue, giochi d'acqua e grandiose prospettive che si perdono nelle foreste naturali. È un dare un ordine alla natura ricercando una perfezione formale in una sontuosità teatrale. I giardini di Castello di Vaux-le-Vicomte.La prospettiva centrale dei giardini di Versailles. Sviluppatosi dal giardino rinascimentale francese (a sua volta fortemente improntato sul giardino all'italiana), culmina nel XVII secolo con la creazione dei Giardini di Versailles dal celebre architetto André Le Nôtre per Luigi XIV di Francia; atti a divenire un esempio da seguire per tutte le corti d'Europa. (it)
- Ogród francuski (fr. jardin à la française), ogród barokowy, ogród w stylu francuskim ewentualnie barokowym, a także barokowy/francuski styl ogrodowy oraz francuski ogród regularny – styl aranżacji ogrodu zapoczątkowany we Francji w XVII wieku. Tego typu ogrody powstały dzięki rozwojowi gospodarczemu, a zwłaszcza kulturalnemu Europy. Wywodzi się je z renesansowych ogrodów włoskich, które na początku XVII wieku stały się ważnym dodatkiem pałaców i , stanowiąc ich niezbędne dopełnienie. Do ozdobności ogrodów należących do królów francuskich przywiązywano wielką wagę. Za Ludwika XVI ogród w Wersalu osiągnął szczytową formę i stał się wzorem. Idea natury w pełni zdominowanej i kontrolowanej przez człowieka korespondowała z wówczas modnym absolutyzmem oświeconym. Styl szybko rozprzestrzenił się nie tylko na dworach możnowładców francuskich, ale też stopniowo w całej Europie. W poszczególnych krajach kładziono nacisk na różne elementy ozdobne i styl często wzbogacano nowymi elementami architektonicznymi w duchu narodowym oraz nowymi roślinami w zgodzie z miejscowym klimatem. Po klęsce Napoleona rola Francji jako wzorca znacznie osłabła, a w ogrodnictwie zapanował romantyczny styl angielski. Mimo to, w wielu miejscach regularne ogrody w stylu francuskim są wciąż utrzymywane, a nawet zakładane od nowa. (pl)
- Barockens trädgårdskonst uppkom omkring 1600-talet och var en utveckling av renässansstilen. Barockens trädgårdskonst bygger på symmetriska former och trädgårdarna har en harmonisk känsla. Skaparen bakom denna stil var den franske trädgårdsarkitekten André Le Nôtre. (sv)
- Регуля́рный парк (или сад; также францу́зский или геометри́ческий парк; иногда также «сад в регулярном стиле») — парк, имеющий геометрически правильную планировку, обычно с выраженной симметричностью и регулярностью композиции. Характеризуется прямыми аллеями, являющимися осями симметрии, цветниками, партерами и бассейнами правильной формы, стрижкой деревьев и кустарников с приданием посадкам разнообразных геометрических форм. Устройство парков в регулярном стиле достигло наивысшего пика во Франции в эпоху барокко (XVII—XVIII века), примером чего являются сады Версаля, созданные для Людовика XIV ландшафтным архитектором Андре Ленотром. Моду на регулярные парки быстро переняли в других странах Европы; отсюда распространённое название регулярных садов как «французских» (фр. jardin à la française). Однако оно исторически неточно — регулярные сады зародились в Италии в Эпоху Возрождения, а наибольшей изощрённости достигли в Англии в XIX веке, где стала практиковаться стрижка посадок в сложных и экзотических формах (в виде животных, птиц, грибов, спиралей и т. п.; см. Топиар). Регулярные сады и парки очень распространены при дворцах и замках; как правило, они являются важной составной частью дворцово-парковых ансамблей. (ru)
- Сад бароко, також Регулярний сад, Французький сад — тип парку, що виник у Західній Європі наприкінці 16 ст. Він успадкував симетричне планування садів доби Відродження вздовж головної осі при підкоренні всіх частин ансамблю єдиному художньому задуму. Сади бароко активно втручаються в природне середовище, по-своєму використовують рельєф місцевості, водні ресурси, лісові масиви, рослини. Також активно використовуються паркові будівлі, скульптури, квітники при збереженні ієрархії, особливого ладу побудови саду. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- El jardí francès (jardí a la francesa) o jardí clàssic és un jardí amb ambició estètica i simbòlica. Porta al seu apogeu l'art de corregir la natura per imposar-hi la simetria. Expressa el desig d'exaltar en el vegetal el triomf de l'ordre sobre el desordre, de la cultura sobre la natura salvatge, de la reflexió sobre l'espontaneïtat. Culmina al segle xvii amb la creació per a Lluís XIV del jardí a la francesa aviat copiat per totes les corts d'Europa. (ca)
- Francouzský park je označení pro park, sadovnickou úpravu, kterou lze zařadit mezi geometrické styly. Úprava je založena na symetrii (často mnohostranné) vzorů a je upraven a vybudován s geometrickou přesností. Úprava plochy je pokračováním architektury hlavní stavby. Úprava je nákladná a okázalá. Nezřídka je pro tento styl sadovnické úpravy používáno i označení francouzská zahrada. Takto upravený park nebo zahrada, ve vztahu ke stylu její úpravy, bývá označován jako pravidelná zahrada, geometrická zahrada, architektonická zahrada, či styl úpravy parku jako architektonický styl, pro spojení principů architektury se stavbou. Typické úpravy zahradní architektury ve francouzském parku jsou prováděny podle zásad sadovnické tvorby. (cs)
- Die ersten Barockgärten wurden in der Zeit des Barocks in Frankreich angelegt, man nennt sie deswegen auch französische Gärten. Die formal strenge Gartenanlage des Französischen Gartens bildet mit dem naturnaheren Englischen Garten bis heute eine der beiden grundlegenden Ausprägungen der traditionellen europäischen Gartenarchitektur. (de)
- La francastila ĝardeno aŭ klasika ĝardeno estas ĝardeno kun estetika kaj simbola ambicio. En ĝi kulminas la arto korekti la naturon trudante simetrion. Ĝi esprimas la deziron celebri pere de la plantaro la triumfon de la ordo super la malordo, de la naturo kultura super la sovaĝa, de la pripensita super la spontana. Ĝi kulminas en la 17-a jarcento kun la kreado por la franca reĝo Ludoviko la 14-a de la baldaŭ kopiitaj de ĉiuj kortegoj en Eŭropo. (eo)
- The French formal garden, also called the jardin à la française (French for 'garden in the French manner'), is a style of garden based on symmetry and the principle of imposing order on nature. Its epitome is generally considered to be the Gardens of Versailles designed during the 17th century by the landscape architect André Le Nôtre for Louis XIV and widely copied by other European courts. (en)
- Lorategigintza frantsesa, simetrian oinarritutako lorategi estilo bat da; horrez gain, ordena naturaren gainetik jartzen da. Lorategi mota honi lorategi erregular edo lorategi klasiko ere deitu izan zaio, eta klasizismoaren ezaugarri estetikoak lorategiei aplikatzean oinarritzen da, formen perfekzioa, handitasuna, erregulartasuna eta simetria bilatzen dira bertan. Italiako lorategi errenazentistetan ditu oinarriak. (eu)
- 프랑스식 정원(프랑스어: jardin à la française 자르댕 아 라 프랑세즈[*])은 대칭성을 기반으로 자연에 내재된 규칙을 드러내는 것을 미학으로 삼는다. 17세기에 가 설계한 베르사유궁 이 그 효시로서, 이후 유럽 각국의 궁정문화로 확산되어 유행했다. (ko)
- Een Franse tuin (Jardin à la Française) of baroktuin is een formele tuin die is aangelegd in een Franse stijl, naar model van de Italiaanse renaissance-tuin. Een bekend voorbeeld is de Franse tuin in Versailles. (nl)
- フランス式庭園（フランスしきていえん、英語 French garden, フランス語 Jardin français）は、西洋風の庭園の様式のひとつ。フランス式整形庭園とも。 (ja)
- Barockens trädgårdskonst uppkom omkring 1600-talet och var en utveckling av renässansstilen. Barockens trädgårdskonst bygger på symmetriska former och trädgårdarna har en harmonisk känsla. Skaparen bakom denna stil var den franske trädgårdsarkitekten André Le Nôtre. (sv)
- Сад бароко, також Регулярний сад, Французький сад — тип парку, що виник у Західній Європі наприкінці 16 ст. Він успадкував симетричне планування садів доби Відродження вздовж головної осі при підкоренні всіх частин ансамблю єдиному художньому задуму. Сади бароко активно втручаються в природне середовище, по-своєму використовують рельєф місцевості, водні ресурси, лісові масиви, рослини. Також активно використовуються паркові будівлі, скульптури, квітники при збереженні ієрархії, особливого ладу побудови саду. (uk)
- El jardín formal francés, también llamado jardín à la française (literalmente, 'jardín [a la manera] francesa'), es un estilo de jardín basado en la simetría y el principio de imponer el orden a la naturaleza. En Francia se conoce como jardín regular o jardín clásico y es expresión del clasicismo en el arte de los jardines, es decir, de la búsqueda de la perfección formal, de una majestad teatral y de un gusto por el espectáculo.Su epítome es generalmente considerado como los jardines de Versalles diseñados durante el siglo XVII por el arquitecto paisajista André Le Nôtre para Luis XIV y ampliamente copiado por otras cortes europeas. (es)
- Le jardin à la française, également appelé jardin régulier ou jardin classique est un type de jardin avec des garnitures et des agréments, expression du classicisme dans l'art des jardins, autrement dit la recherche de la perfection formelle, d'une majesté théâtrale et d'un goût du spectacle. Le classicisme s'exprime également dans l'horticulture, Jean-Baptiste de La Quintinie initie un art de la taille fruitière et des techniques de culture sur couche qui marqueront durablement les jardins de production. Mais le terme « jardin classique » n'est retenu que pour les jardins d'agrément. (fr)
- Il giardino alla francese o giardino formale francese (in francese: Jardin à la française o Jardin régulier) rappresenta l'espressione del classicismo barocco nell'arte del giardinaggio; uno stile di giardini incentrato sulla simmetria, decorazioni vegetali ricercate, statue, giochi d'acqua e grandiose prospettive che si perdono nelle foreste naturali. È un dare un ordine alla natura ricercando una perfezione formale in una sontuosità teatrale. I giardini di Castello di Vaux-le-Vicomte.La prospettiva centrale dei giardini di Versailles. (it)
- Ogród francuski (fr. jardin à la française), ogród barokowy, ogród w stylu francuskim ewentualnie barokowym, a także barokowy/francuski styl ogrodowy oraz francuski ogród regularny – styl aranżacji ogrodu zapoczątkowany we Francji w XVII wieku. Tego typu ogrody powstały dzięki rozwojowi gospodarczemu, a zwłaszcza kulturalnemu Europy. Wywodzi się je z renesansowych ogrodów włoskich, które na początku XVII wieku stały się ważnym dodatkiem pałaców i , stanowiąc ich niezbędne dopełnienie. Do ozdobności ogrodów należących do królów francuskich przywiązywano wielką wagę. Za Ludwika XVI ogród w Wersalu osiągnął szczytową formę i stał się wzorem. Idea natury w pełni zdominowanej i kontrolowanej przez człowieka korespondowała z wówczas modnym absolutyzmem oświeconym. Styl szybko rozprzestrzenił się (pl)
- Регуля́рный парк (или сад; также францу́зский или геометри́ческий парк; иногда также «сад в регулярном стиле») — парк, имеющий геометрически правильную планировку, обычно с выраженной симметричностью и регулярностью композиции. Характеризуется прямыми аллеями, являющимися осями симметрии, цветниками, партерами и бассейнами правильной формы, стрижкой деревьев и кустарников с приданием посадкам разнообразных геометрических форм. Регулярные сады и парки очень распространены при дворцах и замках; как правило, они являются важной составной частью дворцово-парковых ансамблей. (ru)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
