| dbo:abstract
|
- الحرب الأهلية الأولى في ساحل العاج هي صراع في دولة ساحل العاج بدأ عام 2002. انتهى معظم الاقتتال بحلول أواخر عام 2004، لكن البلاد ظلت منقسمة إلى جزئين، الشمال الخاضع لسلطة المتمردين والجنوب الخاضع لسلطة الحكومة. تزايدت العداوة وبرزت غارات على القوات الأجنبية والمدنيين. منذ عام 2006، شهدت المنطقة حالة توتر، وقال الكثيرون أن الجيش الفرنسي والأمم المتحدة فشلا في تهدئة الحرب الأهلية. يعزى الفضل في المساهمة بتأمين هدنة مؤقتة إلى منتخب ساحل العاج الوطني لكرة القدم عندما تأهل إلى بطولة كأس العالم لكرة القدم عام 2006، واستطاع إحداث تآلف بين الطرفين المتخاصمين. بدأت بعثة حفظ السلام التابعة للأمم المتحدة عملها في ساحل الحاج بعدما هدأت الحرب الأهلية، لكن قوات حفظ السلام واجهت وضعًا معقدًا وكان عدد أفرادها أقل بكثير من المدنيين والمتمردين. وُقعت اتفاقية سلام لإنهاء الصراع في الرابع من مارس عام 2007. جرت الانتخابات في ساحل العاج خلال شهر أكتوبر عام 2010 بعدما تأجلت 6 مرات. عاد القتال من جديد في الرابع والعشرين من شهر فبراير عام 2011 إثر أزمة النتائج الانتخابية، فاستولى متمردوا القوة الجديدة على بلدة زوان–هونين، ووقعت اشتباكات في أبوبو وياموسوكرو وحول مدينة أنياما. (ar)
- Der Bürgerkrieg in der Elfenbeinküste (Ivorischer Bürgerkrieg) begann am 19. September 2002 mit einem Aufstand von Teilen der Armee, die seither die nördliche Hälfte des Landes unter ihre Kontrolle brachten. Ursachen sind ethnische Spannungen zwischen Nord- und Südteil, Einheimischen und Einwanderern aus Nachbarländern wie auch der Kampf um natürliche Ressourcen in der Elfenbeinküste. Die Situation beruhigte sich nach der Unterzeichnung eines Friedensabkommens zwischen Rebellen und Regierung und der Entsendung der Operation der Vereinten Nationen an der Elfenbeinküste (ONUCI), doch hält die Spaltung des Landes, die durch den offenen Ausbruch des Konflikts verschärft wurde, an. Am 30. Juli 2007 erklärten Präsident Laurent Gbagbo und Rebellenführer Guillaume Soro den Bürgerkrieg für beendet. (de)
- Ο Πρώτος εμφύλιος πόλεμος στην Ακτή Ελεφαντοστού ήταν εμφύλια σύγκρουση στην Ακτή του Ελεφαντοστού, που ξεκίνησε το 2002. Παρά το γεγονός ότι το μεγαλύτερο τμήμα της σύρραξης έληξε στα τέλη του 2004, η χώρα παρέμεινε χωρισμένη στα δύο, με τους αντάρτες να ελέγχουν τον μουσουλμανικό Βορρά και την κυβέρνηση να ελέγχει τον χριστιανικό Νότο. Η εχθρότητα αυξήθηκε, όπως και οι επιθέσεις σε ξένα στρατεύματα και πολίτες. Κατά το 2006 η κατάσταση παρέμεινε τεταμένη και αρκετοί αναλυτές παρατήρησαν ότι η Ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ και οι Γαλλικές Ένοπλες Δυνάμεις απέτυχαν να σταματήσουν τον εμφύλιο πόλεμο. Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ακτής του Ελεφαντοστού εξασφάλισε προσωρινή ανακωχή, όταν προκρίθηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2006, ενώνοντας προσωρινά τα εμπόλεμα μέρη. Η άρχισε αφότου ηρέμησε σχετικά ο εμφύλιος, αλλά οι ειρηνευτικές δυνάμεις αντιμετώπισαν μια περίπλοκη κατάσταση όντας υποδεέστερες αριθμητικά από τους πολίτες και τους αντάρτες. Η πρώτη συνθήκη ειρήνης για τον τερματισμό της σύγκρουσης υπεγράφη στις 4 Μαρτίου 2007. Οι εκλογές στην Ακτή Ελεφαντοστού έλαβαν χώρα τον Οκτώβριο του 2010 μετά από έξι αναβολές. Ο πόλεμος συνεχίστηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2011, εξαιτίας του αδιεξόδου που προκλήθηκε σχετικά με τα αποτελέσματα των εκλογών, με τους αντάρτες να καταλαμβάνουν τη και συγκρούσεις να λαμβάνουν χώρα στο , το Γιαμουσσούκρο και τα περίχωρα της . (el)
- The First Ivorian Civil War was a civil conflict in the Ivory Coast (also known as Côte d'Ivoire) that began with a military rebellion on 19 September 2002 and ended with a peace agreement on 4 March 2007. The conflict pitted the government of Ivorian President Laurent Gbagbo against a domestic insurgency led by the New Forces of Ivory Coast (Forces nouvelles de Côte d'Ivoire). The war was preceded by a tumultuous decade in Ivory Coast, marked by an economic downturn and, following the death of long-time Ivorian President Félix Houphouët-Boigny in December 1993, a leadership succession crisis. The succession crisis manifested in a 1999 military coup d'état and a violent dispute over the result of the 2000 presidential election. Three successive Ivorian leaders – Henri Konan Bédié from 1993, Robert Guéï from 1999, and Gbagbo from 2000 – exploited the ideology of Ivoirité to repress and marginalise political opposition, notably by disqualifying Alassane Ouattara from contesting elections on the basis of his putative Burkinabé nationality; in the process, these leaders stoked ethnic tensions and xenophobic sentiment in the country. The rebellion which ignited the war was driven by forces which sought a re-run of the 2000 election and reform of exclusionary citizenship policies. War broke out on 19 September 2002 when troops opposed to President Gbagbo – and under the political leadership of the Patriotic Movement of Ivory Coast (MPCI, Mouvement patriotique de Côte d'Ivoire) – attacked three Ivorian cities, including Abidjan. Though they failed to take Abidjan, the rebels quickly established control over much of the north of the country. Two new rebel groups along the Liberian border, the Movement for Justice and Peace (Mouvement pour la justice et la paix) and the Ivorian Popular Movement of the Great West (Mouvement populaire ivoirien du Grand Ouest), battled government forces for western territory, before uniting with MPCI as the New Forces in December 2002. Across the country, opposition supporters clashed with the Young Patriots (Congrès panafricain des jeunes et des patriotes) and other pro-government militias. The conflict attracted an extraordinary amount of international attention. Ivory Coast's former colonial power, France, launched a military intervention soon after the initial rebellion. Though Opération Licorne had a protection mandate and pleaded its neutrality in the conflict, the French intervention was attacked by Ivorian nationalists as a manifestation of neocolonialism, leading to sustained public demonstrations and, in November 2004, fatal clashes between French and Ivorian forces. The United Nations (UN) was involved in the conflict first through a political mission, the UN Mission in Côte d'Ivoire, and then through an ambitious peacekeeping mission, the UN Operation in Côte d'Ivoire, which deployed in April 2004 and absorbed the smaller contingent of peacekeepers that had been deployed earlier by the Economic Community of West African States. The violence had largely subsided by the end of 2004, but the country remained under de facto partition – with a rebel-held north and a government-held south – while the political crisis continued. Though the multi-party Linas-Marcoussis Accord established a power-sharing Government of National Reconciliation in early 2003, its provisions regarding disarmament and political reform were not implemented. A comprehensive political settlement was finally reached on 4 March 2007, when Gbagbo and the New Forces signed the Ouagadougou Peace Agreement in Ouagadougou, Burkina Faso. However, when Ivory Coast held presidential elections in 2010 – its first since 2000 – Gbagbo refused to accept the result, sparking renewed political crisis and the beginning of the Second Ivorian Civil War. (en)
- La crise politico-militaire en Côte d'Ivoire ou guerre civile ivoirienne commence le 19 septembre 2002, lorsque des soldats rebelles dont certains seraient venus du Burkina Faso tentent de prendre le contrôle des villes d'Abidjan, Bouaké et Korhogo. Ils échouent dans leur tentative de prendre Abidjan mais parviennent à occuper les deux autres villes, respectivement dans le centre et le Nord du pays. La rébellion qui prendra plus tard le nom de « Forces nouvelles » occupe progressivement la moitié nord du pays, le coupant ainsi en deux zones géographiques distinctes : le sud tenu par les Forces armées de Côte d'Ivoire (FANCI) et le nord tenu par les Forces armées des Forces nouvelles (FAFN). Un début de solution se profile le 24 janvier 2003 avec la signature des accords de Linas-Marcoussis. Cependant, une brusque crispation en novembre 2004 remet en cause toutes les avancées obtenues. Une promesse de règlement final se dessine enfin avec la signature de l’accord politique de Ouagadougou le 4 mars 2007, avant d'être remis en cause à l'occasion de l'élection présidentielle ivoirienne de 2010 et de la crise politique qui en résulte. Cette situation se résout à la suite de la victoire militaire des Forces républicaines de Côte d'Ivoire lors de la guerre ivoirienne de 2010-2011. (fr)
- La Primera guerra civil de Costa de Marfil se inició el 19 de septiembre de 2002, y tras una tregua, concluyó en marzo de 2007 con la unión de los dos bandos para conformar el gobierno del país. (es)
- I wojna domowa na Wybrzeżu Kości Słoniowej – konflikt zbrojny na terytorium Wybrzeża Kości Słoniowej, mający miejsce w latach 2002–2007. (pl)
- Первая Ивуарийская война — гражданская война в Кот-д'Ивуаре в период с 2002 по 2007 год, расколовшая страну на мусульманский север и христианский юг. (ru)
- A Primeira Guerra Civil da Costa do Marfim foi um conflito iniciado em 19 de setembro de 2002, na Costa do Marfim, quando soldados rebeldes vindos do Burkina Faso tentam tomar o controle da capital do país, Abidjan, e das cidades de Bouaké e . Os rebeldes não conseguem tomar Abidjan mas ocupam as outras duas cidades, respectivamente no centro e no norte do país. Os rebeldes, que mais tarde ficariam conhecidos como Forces Nouvelles ("Forças Novas") ocupam progressivamente a metade do norte do país, cortando-o assim em duas zonas geográficas distintas: o sul, controlado pelas Forças Armadas Nacionais da Costa do Marfim (FANCI), e o norte, controlado pelas Forces Nouvelles. Um início de solução se delineou em 24 de janeiro de 2003, com a assinatura dos Acordos de Linas-Marcoussis. Entretanto, uma brusca retomada das hostilidades, em novembro de 2004, comprometeu todos os progressos obtidos até então. Embora a maioria dos combates tenham terminado no final de 2004, o país continuou dividido, com os rebeldes dominando o norte e o governo comandando o sul. Tropas francesas foram enviadas à Costa do Marfim para ajudar a resolver a situação (Operação Licorne). No entanto, verificou-se um aumento das hostilidades e dos ataques as tropas estrangeiras e civis. (ver: Conflito franco-marfinense de 2004) A Seleção Marfinense de Futebol foi creditada como tendo ajudado a garantir uma trégua temporária, quando se classificou para a Copa do Mundo da FIFA 2006 e a reunir as partes beligerantes. Entretanto a partir de 2006, a região ainda estava tensa. As Nações Unidas e os militares franceses não tinham conseguido controlar a guerra civil. A Operação das Nações Unidas na Costa do Marfim começou depois que a guerra civil se acalmou, mas as forças de paz enfrentaram uma situação complicada e eram ultrapassadas por ações de civis e rebeldes. Finalmente, surgiu uma promessa de resolução definitiva do conflito, em 4 de março de 2007, com a assinatura do Acordo de Ouagadougou, visando a reunificação do país e a realização de eleições. Em 6 de agosto de 2010, o presidente marfinense, Laurent Gbagbo, anunciou a realização de eleições, possivelmente em 31 de outubro. As eleições da Costa do Marfim ocorreriam em outubro de 2010, depois de serem adiadas seis vezes. Entretanto, o impasse sobre os resultados das eleições resultariam na retomada dos combates e na eclosão da Segunda Guerra Civil. (pt)
- Перша Івуарійська громадянська війна — громадянська війна в Кот-д'Івуарі в період з 2002 по 2007 рік, що розколола країну на мусульманську північ і християнський південь. (uk)
- 象牙海岸革命戰爭是一場從2002年9月19日開始、位於科特迪瓦的內戰。儘管這場戰爭在2004年尾時已差不多結束，但國家依然分成兩部份，當中北部為叛軍所控制，而南部則為政府所控制。 之後法軍決定介入幫助象牙海岸穩定局勢，卻導致敵意增加和攻擊外國士兵與平民事件增多。2006年局勢進入最緊張，許多謠言說法軍和聯合國已經無法控制內戰爆發。聯合國維和行動在局勢緩和時介入，但是他們發現得面對複雜情勢和眾多暴民、叛軍。2007年3月的和平協定看似終止了衝突，期望能藉由選舉解決衝突，重新整合國家。在經過6次的延期後，2010年10月終於舉行大選。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Der Bürgerkrieg in der Elfenbeinküste (Ivorischer Bürgerkrieg) begann am 19. September 2002 mit einem Aufstand von Teilen der Armee, die seither die nördliche Hälfte des Landes unter ihre Kontrolle brachten. Ursachen sind ethnische Spannungen zwischen Nord- und Südteil, Einheimischen und Einwanderern aus Nachbarländern wie auch der Kampf um natürliche Ressourcen in der Elfenbeinküste. Die Situation beruhigte sich nach der Unterzeichnung eines Friedensabkommens zwischen Rebellen und Regierung und der Entsendung der Operation der Vereinten Nationen an der Elfenbeinküste (ONUCI), doch hält die Spaltung des Landes, die durch den offenen Ausbruch des Konflikts verschärft wurde, an. Am 30. Juli 2007 erklärten Präsident Laurent Gbagbo und Rebellenführer Guillaume Soro den Bürgerkrieg für beendet. (de)
- La Primera guerra civil de Costa de Marfil se inició el 19 de septiembre de 2002, y tras una tregua, concluyó en marzo de 2007 con la unión de los dos bandos para conformar el gobierno del país. (es)
- I wojna domowa na Wybrzeżu Kości Słoniowej – konflikt zbrojny na terytorium Wybrzeża Kości Słoniowej, mający miejsce w latach 2002–2007. (pl)
- Первая Ивуарийская война — гражданская война в Кот-д'Ивуаре в период с 2002 по 2007 год, расколовшая страну на мусульманский север и христианский юг. (ru)
- Перша Івуарійська громадянська війна — громадянська війна в Кот-д'Івуарі в період з 2002 по 2007 рік, що розколола країну на мусульманську північ і християнський південь. (uk)
- 象牙海岸革命戰爭是一場從2002年9月19日開始、位於科特迪瓦的內戰。儘管這場戰爭在2004年尾時已差不多結束，但國家依然分成兩部份，當中北部為叛軍所控制，而南部則為政府所控制。 之後法軍決定介入幫助象牙海岸穩定局勢，卻導致敵意增加和攻擊外國士兵與平民事件增多。2006年局勢進入最緊張，許多謠言說法軍和聯合國已經無法控制內戰爆發。聯合國維和行動在局勢緩和時介入，但是他們發現得面對複雜情勢和眾多暴民、叛軍。2007年3月的和平協定看似終止了衝突，期望能藉由選舉解決衝突，重新整合國家。在經過6次的延期後，2010年10月終於舉行大選。 (zh)
- الحرب الأهلية الأولى في ساحل العاج هي صراع في دولة ساحل العاج بدأ عام 2002. انتهى معظم الاقتتال بحلول أواخر عام 2004، لكن البلاد ظلت منقسمة إلى جزئين، الشمال الخاضع لسلطة المتمردين والجنوب الخاضع لسلطة الحكومة. تزايدت العداوة وبرزت غارات على القوات الأجنبية والمدنيين. منذ عام 2006، شهدت المنطقة حالة توتر، وقال الكثيرون أن الجيش الفرنسي والأمم المتحدة فشلا في تهدئة الحرب الأهلية. يعزى الفضل في المساهمة بتأمين هدنة مؤقتة إلى منتخب ساحل العاج الوطني لكرة القدم عندما تأهل إلى بطولة كأس العالم لكرة القدم عام 2006، واستطاع إحداث تآلف بين الطرفين المتخاصمين. (ar)
- Ο Πρώτος εμφύλιος πόλεμος στην Ακτή Ελεφαντοστού ήταν εμφύλια σύγκρουση στην Ακτή του Ελεφαντοστού, που ξεκίνησε το 2002. Παρά το γεγονός ότι το μεγαλύτερο τμήμα της σύρραξης έληξε στα τέλη του 2004, η χώρα παρέμεινε χωρισμένη στα δύο, με τους αντάρτες να ελέγχουν τον μουσουλμανικό Βορρά και την κυβέρνηση να ελέγχει τον χριστιανικό Νότο. Η εχθρότητα αυξήθηκε, όπως και οι επιθέσεις σε ξένα στρατεύματα και πολίτες. Κατά το 2006 η κατάσταση παρέμεινε τεταμένη και αρκετοί αναλυτές παρατήρησαν ότι η Ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ και οι Γαλλικές Ένοπλες Δυνάμεις απέτυχαν να σταματήσουν τον εμφύλιο πόλεμο. Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ακτής του Ελεφαντοστού εξασφάλισε προσωρινή ανακωχή, όταν προκρίθηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2006, ενώνοντας προσωρινά τα εμπόλεμα μέρη. (el)
- The First Ivorian Civil War was a civil conflict in the Ivory Coast (also known as Côte d'Ivoire) that began with a military rebellion on 19 September 2002 and ended with a peace agreement on 4 March 2007. The conflict pitted the government of Ivorian President Laurent Gbagbo against a domestic insurgency led by the New Forces of Ivory Coast (Forces nouvelles de Côte d'Ivoire). (en)
- La crise politico-militaire en Côte d'Ivoire ou guerre civile ivoirienne commence le 19 septembre 2002, lorsque des soldats rebelles dont certains seraient venus du Burkina Faso tentent de prendre le contrôle des villes d'Abidjan, Bouaké et Korhogo. Ils échouent dans leur tentative de prendre Abidjan mais parviennent à occuper les deux autres villes, respectivement dans le centre et le Nord du pays. (fr)
- A Primeira Guerra Civil da Costa do Marfim foi um conflito iniciado em 19 de setembro de 2002, na Costa do Marfim, quando soldados rebeldes vindos do Burkina Faso tentam tomar o controle da capital do país, Abidjan, e das cidades de Bouaké e . Os rebeldes não conseguem tomar Abidjan mas ocupam as outras duas cidades, respectivamente no centro e no norte do país. Um início de solução se delineou em 24 de janeiro de 2003, com a assinatura dos Acordos de Linas-Marcoussis. Entretanto, uma brusca retomada das hostilidades, em novembro de 2004, comprometeu todos os progressos obtidos até então. (pt)
|
