| dbo:abstract
|
- Súbdit és una paraula que deriva del llatí subdĭtus que és el participi passiu de subdĕre "sotmetre") s'identifica durant l'edat mitjana i l'Antic Règim amb la condició social del tercer estat (plebeus, el poble o el comú), com en los terme anglesos commoner ("comú" o "" -l'expressió castellana) i commons (representada a la -"cambra del comuns"-), l'alemany untertan (que implica subordinació -unter-), o el francès roturier ( del lletí ruptarius, "el que romp (conrea) la terra"). A Jean Bodin la condició de ciutadà equival a la de súbdit de l'Estat, atorgant a la lleialtat deguda pel ciutadà un rang de . La condició de súbdit s'empra, a partir de la Revolució francesa, en oposició amb la de ciutadà (citoyen); la condició de "ciutadà" implicava la participació en la sobirania nacional. (ca)
- Poddaný byl v evropském pojetí od středověku do 19. století ten, který podléhal panství jiného. Poddaní nebyli úplně osobně svobodní. Vztah mezi poddaným a jeho vrchností byl právně upraven a mohl mít mnoho různých podob: od spíše symbolického podřízení přes robotnictví k nevolnictví. Filozof Hegel definoval sociální vztah poddaného jako střední civilizační úroveň způsobů vyrovnání neslučitelných rozdílů v zájmech, nalézající se uprostřed mezi vzájemným bojem a uzavřením závazné smlouvy. Ve středověku byla většina zemědělců nevolníky některého pána. Ale také svobodní lidé, např. šlechtici, z nichž někteří sami ovládali poddané, byli podle definice poddanými ve vztahu k zeměpánovi nebo králi. Jeho vrchnostenská práva však byla omezenější. Ve Svaté říši římské byl vztah mezi vrchností a poddanými od raného novověku stále více upravován právními normami. Poddaní se tak mohli v Německu obracet na říšské soudy a žalovat svou vrchnost, pokud se vůči nim dopouštěla bezpráví. Když v době absolutismu vznikla moderní státní moc, byli občané politického režimu, jenž nemohl být měněn legitimními prostředky (tj. monarchie), nazváni poddanými. V tomto smyslu byl poddaný protikladem svobodného občana republiky. (cs)
- Als Untertan oder Subjekt (lateinisch subicere „unterwerfen, unterordnen“) wurde vom Mittelalter bis ins 19. Jahrhundert eine Person bezeichnet, die der Herrschaft eines anderen unterworfen ist. Untertanen waren nicht in vollem Umfang persönlich frei. Das Verhältnis zwischen dem Untertanen und seiner Obrigkeit war rechtlich geregelt und konnte sich sehr unterschiedlich gestalten: von eher symbolischer Unterordnung über Knechtschaft bis hin zur Leibeigenschaft. Der Philosoph Hegel bestimmt das soziale Verhältnis des Untertans als die mittlere zivilisatorische Stufe von Maßnahmen zum Ausgleich unvereinbarer Interessensunterschiede, welche zwischen dem aggressiven Zweikampf und dem Schluss eines bindenden Vertrages anzusiedeln ist. Im Mittelalter waren die meisten Bauern Leibeigene eines Grundherren. Aber auch Freie, z. B. Adlige, die zum Teil selbst über Untertanen geboten, waren in ihrer Beziehung zum Landesherren oder zum König per definitionem Untertanen. Die Rechte der Obrigkeit waren ihm gegenüber jedoch eingeschränkt. Im Römisch-Deutschen Reich wurde das Verhältnis zwischen Obrigkeit und Untertanen seit der Frühen Neuzeit immer mehr verrechtlicht. So konnten sich Untertanen in Deutschland im Rahmen eines Untertanenprozesses an eines der Reichsgerichte wenden und gegen Willkürakte ihres Landesherrn klagen. Als sich in der Zeit des Absolutismus die moderne Staatsgewalt herausbildete, bezeichnete man die Staatsangehörigen, welche einem mit legitimen Mitteln nicht absetzbaren Regime (einer Monarchie) unterworfen waren, als Untertanen. In diesem Sinne steht der Untertan im Gegensatz zum freien Bürger einer Republik. Der Begriff des Subjekts wandelt sich nach der französischen Revolution vom Untertanen zum freien Bürger. Artikel 3 der Bismarckschen Reichsverfassung unterstellte die „Angehörige[n] (Untertan, Staatsbürger) eines jeden Bundesstaates“ dem Indigenat ganz Deutschlands. Im sprachlichen Gebrauch als Untertänigkeit wird eine Form des Sozialverhaltens des Untertans bezeichnet (vgl. Unterwürfigkeit, schleimen, kriechen). Ein vorauseilender Gehorsam prägt diese von sozialen Abhängigkeiten bedingte Handlungsweise. Ausführlich charakterisiert wurde diese in Heinrich Manns Aufsatz Der Reichstag (1911) und in Der Untertan (begonnen 1906 und im Simplicissimus 1914 vor Kriegsausbruch erschienen, in Buchform 1916). (de)
- Ο κοινός λαός, επίσης γνωστός ως κοινός άνθρωπος, κοινά ή μάζες, είναι οι απλοί άνθρωποι σε μια κοινότητα ή έθνος που στερούνται σημαντικού κοινωνικού καθεστώτος, ειδικά εκείνοι που δεν είναι μέλη ούτε των βασιλικών οικογενειών, της ευγένειας, του κλήρου, ούτε κάποιου μέλους της αριστοκρατίας. Η διοίκηση του Άντριου Τζάκσον χρησιμοποίησε ένα σύστημα επιλογής διορισμών σε ομοσπονδιακά αξιώματα, το οποίο έδινε έτσι ευκαιρίες στα προηγουμένως περιθωριοποιημένα άτομα να κατέχουν αξιώματα. Επιπλέον, η προεδρία του χαρακτηρίστηκε από την παραχώρηση δικαιώματος ψήφου σε όλους τους άνδρες (που αρχικά περιοριζόταν σε λευκούς άνδρες που κατείχαν περιουσία ή πλήρωναν φόρους), ως μέρος της μεγαλύτερης δημοκρατίας για τον κοινό άνθρωπο. Από οικονομική άποψη, η διοίκηση του Τζάκσον ενθάρρυνε το εμπόριο με την Ευρώπη, οδηγώντας σε αύξηση των θέσεων εργασίας για τον κοινό άνθρωπο στη γεωργία και τη βιομηχανία. Ενώ ιστορικά πολλοί πολιτισμοί έχουν θεσμοθετήσει την έννοια μιας κοινής τάξης στην κοινωνία, από τον 20ο αιώνα ο όρος κοινός άνθρωπος έχει χρησιμοποιηθεί με μια γενικότερη έννοια να αναφέρεται σε τυπικά μέλη της κοινωνίας σε αντίθεση με τους ιδιαίτερα προνομιούχους (είτε σε πλούτο είτε σε επιρροή). Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Άντριου Τζάκσον έδωσε την ελπίδα στον κοινό άνθρωπο με βάση το δικό του παράδειγμα, επειδή εξελίχθηκε από ένα φτωχό Σκωτσεζοϊρλανδό Αμερικανό στον έβδομο Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών (1829-1837). (el)
- Historie Homamaso kaj Homamasa socio estas la socio en kiu ne estas reganta klaso, tradicie la aristokrataro, sed estas la multnombra popolo, malalta socia klaso majoritata, kiu hegemonias. En politikaj sciencoj, sociologio kaj konstitucia juro, la termino homamaso referencas al kolektiva subjekto en kelkaj manifestigoj de la socia konduto, speciale por priskribi formojn de gregema konduto, kontraŭ la individua tipo de kondutoj. La termino estas uzata ofte en pluralo (la homamasoj), kaj opozicie al la koncepto de elitoj. Kutime la termino ne estas uzata de neŭtrala maniero, sed kun diversa valorigo semantika depende la ideologia intenco, ĉu negativa aŭ pozitiva, komprenante ĝin kiel fenomeno de ebla liberigo. Ĝi forte rilatas al aliaj konceptoj kiel popolo, , , plebo, populacio kaj popolaĉo; kaj per la esprimo en greka lingvo hoi polloi (greke οἱ πολλοί -"la plejmultuloj" aŭ "la majoritato"-, la fundamento de la demokratio aŭ povo de la popolo -kie "demos" estas tradukebla al popolo) en opozicio al hoi olligoi (greke οἱ ὀλίγοι-"la malmultuloj" aŭ "la minoritato"-, la fundamento de la oligarkio), ambaŭ devenaj de la funebra diskurso (elogio) de Periklo tre uzita kiel elitisma topiko en la anglosaksa kulturo ekde la komenco de la 19-a jarcento. En la kunteksto de la politikaj partioj la homamasaj partioj estas koncepto kiu aperis en la 20-a jarcento, kontraŭ la partioj de kadruloj aŭ de elitoj. Tiu koncepto estas asocieblaj al la koncepto de klaspartio (referencita al la laborista klaso kaj al la markismaj, socialismaj kaj komunismaj partioj). Ekde la komenco, homamaso estis ne nur koncepto, sed pensmaniero kaj sistemo por organizi la socion, nome formo modeli la mondon, nome modelo konkreto de socio. Por kelkaj pensuloj, la homamasa socio estas pli efika maniero organizi la socion. Ĉiuokaze temas pri konflikta koncepto, ĉar fine de la 19-a jarcento ĝi estis en la politikaj debatoj kaj kondukis al ideologia kontraŭstaro inter la politikaj maldekstro kaj la dekstro. El la maldekstro (socialisma, laborista movadoj) la homamaso estis konsiderata kiel liberigilo kaj celo de liberigo, ĉar komprenata kiel aro da homoj kiuj kiam unuigotaj povus atingi emancipigon disde la establita povo. La marksismo proponis, ke la kapitalismo estis kreinta sian propran malamikon, ĉar la homamaso metus komune siajn interesojn, kaj povus ankaŭ komune agadi. Pro tio la homamaso estis konsiderita tialo por espero ekde la maldekstro. Aliflanke, ekde la dekstro, la burĝaro, pli ema reteni la establitan ordon, rigardis la homamason kiel minaco, kiel katastrofo de la socio. Ene de tiu tendenco oni povas konsideri la valorojn de la hispana filozofo José Ortega y Gasset, kiu en sia verko "La rebelión de las masas" (La amasribelo) konsideras tiujn kiel amaso da individuoj senraciaj kiuj kontribuas al la detruo de la okcidenta mondo. En la formado de la koncepto, el vidpunkto de la demografio, la industriigo okazigis fortan kreskon de la grandaj urboj. Tio rezultas en la fakto, ke la populacio kiu iam vivis en ruraj kernoj, aglomeriĝas en malgranda spaco kaj akcelita tempo, serĉe de laborposteno kaj vivtenado. Tiu fenomeno okazigis fortan efikon je ekonomia, politika kaj socia niveloj en tiu epoko. Post jardekoj, homamaso estas plej ofte konsiderata kun negativa senco, kaj hegemoniis unu de la du mondorigardoj, nome la plej konservativa. (Oni povus konsideri, ke tiu konsidero ĝeneraliĝis pro la venko de la politika tendenco kiu defendis ĝin). Krome, tre ofte oni observas mondorigardon kvantecan de la homamaso, ĉefe el la perspektivo de la sociologio, en kiu oni observas ĝin kiel granda aro de unuformaj kaj pasivaj homoj. Se konsideri la koncepton al la medio de la komunikado, ĝi ludas gravan rolon elstaran por la difino de la amaskomunikiloj, kiuj estus propra trajto de tiu moderna, urba, industriigita kaj kapitalista socio. (eo)
- A commoner, also known as the common man, commoners, the common people or the masses, was in earlier use an ordinary person in a community or nation who did not have any significant social status, especially a member of neither royalty, nobility, nor any part of the aristocracy. Depending on culture and period, other elevated persons (such members of clergy) may have had higher social status in their own right, or were regarded as commoners if lacking an aristocratic background. This class overlaps with the legal class of people who have a property interest in common land, a longstanding feature of land law in England and Wales. Commoners who have rights for a particular common are typically neighbors, not the public in general. (en)
- El rasgo de súbdito asociado al concepto (el término latino subdĭtus es el participio pasivo de subdĕre "someter") se identifica en la Edad Media y el Antiguo Régimen con la condición social del tercer estado (plebeyos, pueblo o el común), como en los términos ingleses ("común" o "comunero" -la expresión castellana que designa a los partidarios del bando de las ciudades en la Guerra de las Comunidades-) y commons (representados en la House of Commons -"cámara de los comunes"-), el alemán (que implica subordinación -unter-), o el francés ("roturador", del bajo latín ruptarius, "el que rompe la tierra"). En Bodino la condición de ciudadano equivale súbdito del Estado, otorgando a la lealtad debida por el ciudadano un . La condición de súbdito se emplea, a partir de la Revolución francesa, en oposición con la de ciudadano; puesto que se entendía que la de "súbdito" implicaba la sumisión a la soberanía del rey propia de una monarquía absoluta del Antiguo Régimen, mientras que la de "ciudadano" implicaba la participación en la soberanía nacional. Incluso en los países que habían constituido sistemas políticos liberales y hasta democráticos, la oposición entre "ciudadano" y "súbdito" continuó teniendo sentido en el contexto del imperialismo del siglo XIX y la primera mitad del XX, dado que únicamente los que poseían la ciudadanía de la metrópolis tenían derechos políticos plenos, por oposición a los indígenas de las colonias, que no obstante eran súbditos del Imperio. En el contexto de los procesos de descolonización de la segunda mitad del siglo XX, se consideró en cada caso el reconocimiento o no de la ciudadanía a los habitantes de las antiguas colonias, con diferentes consecuencias. (es)
- En ciencias políticas, sociología y Derecho constitucional masas o las masas hace referencia a un sujeto colectivo en ciertas manifestaciones del comportamiento social, especialmente para describir formas de comportamiento gregario, frente al de tipo individual. Se utiliza frecuentemente en plural (las masas), y en oposición al concepto de las élites. Habitualmente no se usa de forma neutra, sino con distinta valoración semántica según la intención ideológica que se tenga, ya sea despectiva o más positiva, al entenderla como fenómeno de posible liberación. Guarda estrecha relación con otros conceptos pueblo, muchedumbre, multitud, plebe, vulgo o chusma; y con la expresión griega (οἱ πολλοί -"los muchos" o "la mayoría"-, el fundamento de la democracia o poder del pueblo -siendo demos traducible por pueblo-) en oposición a (οἱ ὀλίγοι -"los pocos" o "la minoría"-, el fundamento de la oligarquía), ambas procedentes del discurso fúnebre de Pericles y muy utilizada la primera de ellas como un tópico elitista en la cultura anglosajona desde principios del siglo XIX. Los partidos de masas surgieron en el siglo XX, frente a los partidos de cuadros o de élites. También puede asociarse al concepto de partido de clase (referido a la clase obrera y a los partidos marxistas Partido Socialista o Partido Comunista). Desde el principio, masa no fue solo un concepto, sino un modo de pensar y organizar la sociedad, una forma de modelar el mundo, un modelo concreto de sociedad. Para algunos pensadores, la sociedad de masas es la mejor forma de organizar la sociedad. Además fue un concepto conflictivo, ya que a finales del S. XIX estaba en todos los debates políticos y planteaba, como se ha nombrado, una confrontación ideológica entre la izquierda y la derecha. Desde la izquierda (movimiento socialista, obrero) la masa se veía como objeto de liberación, ya que era entendida como un conjunto de gente que al unirse podría conseguir una emancipación respecto al poder. El marxismo planteaba que el capitalismo había creado su propio enemigo, ya que la masa iba a poner en común sus experiencias, y podría actuar en común. Por tanto se plantea como un motivo de esperanza desde la izquierda. Por otro lado, desde la derecha, la burguesía, más proclive a mantener el orden establecido, planteaba la masa como una amenaza, como una catástrofe de la sociedad. Dentro de esta corriente podríamos considerar las valoraciones de Ortega y Gasset, que en su obra La rebelión de las masas plantea a estas como individuos sin raciocinio que contribuyen a la destrucción del mundo occidental. En la formación del concepto, desde el punto de vista demográfico, la industrialización supone un fuerte crecimiento de las principales ciudades. Esto provoca que la población que anteriormente vivía en núcleos rurales, se aglomere en un espacio reducido y un tiempo acelerado, en busca de trabajo y supervivencia. Este fenómeno produjo un fuerte impacto a nivel económico, político y social en aquella época. Con el paso de las décadas, masa ha acabado teniendo un sentido negativo, y por tanto se ha impuesto una de las dos visiones, la más conservadora. (Podría plantearse que esta visión se ha generalizado al imponerse la tradición política que la defendía). Además, habitualmente se observa una visión de tipo cuantitativo de la masa, sobre todo desde la perspectiva sociológica, donde se la observa como un gran conjunto de gente uniforme y pasivo.Si vinculamos el concepto al ámbito comunicativo, tendría un papel destacable a la hora de definir los medios de comunicación de masas, que serían propios de esta sociedad moderna, urbana, industrializada y capitalista. (es)
- Un roturier est une personne qui n'est pas noble. « Roture » est un terme générique pour désigner soit la qualité d'une personne qui n'est pas née noble ou n'a pas été anoblie, soit une activité ou un état incompatible avec la noblesse, soit l'ensemble des personnes appartenant au tiers état sous l'Ancien Régime. (fr)
- ( 이 문서는 군주정 치하의 국민에 관한 것입니다. 한국의 1925년 5월 10일에 창간하여 1933년 4월 1일 혹은 4월 이후에 폐간한 잡지 신민(新民)에 대해서는 문서를 참고하십시오.) 신민(臣民, subject)은 신성한 권위를 가진 황제, 왕 등 군주 또는 종교 지도자에 복종하는 사람을 말한다. 동양에서는 백성이라고도 지칭한다. 입헌군주제 이외의 군주정에서의 구성원인 이들은 공화정, 민주주의를 채택한 국가에서의 국민, 시민 개념과는 다소 상반될 수 있다. 군주정 하에서의 국민인 신민은 국민인 동시에, 신분상 황제나 국왕, 군주의 신하에 해당된다. 스스로 주권을 행사하는 공화정, 민주정에서의 국민과는 역할, 권리가 다르다. (ko)
- 平民（へいみん）は、官位や爵位を持たない普通（一般）の人民、市民のこと。貴族と対比されることが多い。 (ja)
- 臣民（しんみん、英：subject 独：Untertan）は、君主国において、君主に支配される者としての人民を指す語。 (ja)
- 평민(平民)은 신분제 사회에서 지배 계급이 아닌 사람을 뜻하는 말이다. 한국사에서는 양인(良人), 양민(良民) 등으로도 불렸다. (ko)
- Roturier è un termine francese utilizzato dal Medioevo fino allo scoppio della Rivoluzione francese per indicare le persone che non fossero nobili. Roture è un termine generico per designare l'insieme dei roturier, cioè dei "popolani" in quanto classe sociale inferiore. Il termine "roture" è spesso impiegato in senso peggiorativo. (it)
- Poddany (czes. poddaný, ang. subject, niem. Untertan, szw. undersåte) oznaczał w państwach o ustroju monarchicznym wszystkich mieszkańców danego państwa, gdyż byli poddani władzy i woli monarchy. Oczekiwano od nich, szczególnie w krajach, gdzie rządził absolutyzm, np. w Rosji, wiernopoddańczego stosunku do osoby monarchy. Pojęcie wyszło z użycia w większości krajów po 1918 i najpóźniej po 1950. Zastąpił je obywatel: fr. citoyen, ang. citizen, niem. Staatsbürger, szw. medborgare. (pl)
- Begreppet undersåte används numera oftast i relation till en regent som inte är demokratiskt vald som beteckning på medborgarna i det land regenten regerar. Begreppet har i äldre svensk användning närmast varit en synonym till medborgare i en viss stat utan att ha inneburit någon värdering avseende styrelseskick. (sv)
- Borgerlig släkt är en familj som inte tillhör adeln. Begreppet introducerades under 1900-talet och är skilt från det äldre ståndet borgare. Det har samma breda betydelse som "borgerlig vigsel" som alternativ till "kyrklig vigsel". Ordet introducerades som ersättning för det äldre ofrälse, det vill säga alla utom frälset, som hade sitt ursprung i ståndssamhället och dit borgare och bönder räknades, från 1527 även präster, samt deras jordegendom. Inom heraldiken har adliga släkter släktvapen som fastställs vid introduktion till riddarhus och motsvarande. En borgerlig släkt kan också ta fram släktvapen, och det kallas då ett borgerligt vapen. (sv)
- Ма́ссы (также наро́дные ма́ссы или наро́д) — политическое клише, применяемое некоторыми авторами для обозначения малообразованной части населения, состоящей, как правило, из работников физического труда и членов их семей. (ru)
- Маси — це велика кількість людей, які певний час перебувають у безпосередньому контакті (наприклад, пікет, маніфестація, мітинг, демонстрація). Термін «маси» в суспільствознавстві вперше з'являється в контексті аристократичної критики соціальних змін в XVII—XIX ст. Першим теоретиком мас в кінці ХІХ ст. став Г. Лебон. Головна відмінність мас від класично виділених соціальних груп, , класів і верств суспільства полягає в наявності особливої, самопороджуваної, неорганізованої і погано структурованої масової свідомості. Масова свідомість — один з видів суспільної свідомості, найбільш реальна форма його практичного існування та втілення.На відміну від класичних груп, стійких і структурованих, маси виступають як тимчасові, функціональні спільності, різнорідні за складом, не об'єднані значимістю психічних переживань залучених до них людей. До головних особливостей, що розрізняють маси між собою, належать їхні розміри, стійкість їх існування в часі, ступінь компактності їх знаходження в соціальному просторі, рівень згуртованості чи неуважності, переважання факторів організованості або стихійності у виникненні маси. Маси завжди мінливі і ситуативні. Її психологія визначається масштабом подій, що викликають загальні психічні переживання. Масова свідомість може поширюватися, захоплюючи все нових людей з різних класичних груп, а може і звужуватися, зменшуючи розміри маси. Масова поведінка (у тому числі і стихійна) (англ. collective behavior) — це термін політичної психології, яким позначають різні форми поведінки великих груп людей, натовпу, циркуляції чуток, паніки і інших масоподібних політичних явищ. Масова стихійна поведінка найчастіше є масовою реакцією людей на політичну кризу і нестабільність. Для цієї реакції характерне переважання ірраціональних, інстинктивних відчуттів над усвідомленими і прагматичними. Поведінка людини в натовпі суттєво відрізняється від її поведінки в інших формах масових явищ. Натовп, на відміну від маси, — це конкретна соціальна група. Люди у натовпі, вступаючи у тісний контакт один з одним, змушені особливим чином взаємодіяти. Натовп поділяється на:
* окказіональний (від лат. occasionalis — випадковий) — множина людей, які зібралися з приводу несподіваної вуличної події. Домінуюча емоція — цікавість;
* конвенціальний (від лат. conventionalis — умовний) — збирається з приводу наперед оголошеної події: мітинг, концерт зірок естради, футбольний матч і т. д. Тут переважає більш організований і направлений інтерес;
* експресивний (від лат. expressionalis — виразовий) — що ритмічно виражає ту або іншу емоцію: радість, ентузіазм, протест, горе і т. д.;
* діючий — найбільш небезпечний різновид натовпу, в якому продукують агресія, паніка, божевілля. (uk)
- 臣民（日語：しんみん、英語：subject；德語：Untertan）指在君主國，作爲受君主統治的人民的用語。 (zh)
- 平民是指普通市民、公民，指不是奴隸但沒有任何特權或官職的自由人，因此除了貴族、高級官員、奴隸外，都稱平民。在軍事上，指的是，或者是非參與戰鬥的人員。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Un roturier est une personne qui n'est pas noble. « Roture » est un terme générique pour désigner soit la qualité d'une personne qui n'est pas née noble ou n'a pas été anoblie, soit une activité ou un état incompatible avec la noblesse, soit l'ensemble des personnes appartenant au tiers état sous l'Ancien Régime. (fr)
- ( 이 문서는 군주정 치하의 국민에 관한 것입니다. 한국의 1925년 5월 10일에 창간하여 1933년 4월 1일 혹은 4월 이후에 폐간한 잡지 신민(新民)에 대해서는 문서를 참고하십시오.) 신민(臣民, subject)은 신성한 권위를 가진 황제, 왕 등 군주 또는 종교 지도자에 복종하는 사람을 말한다. 동양에서는 백성이라고도 지칭한다. 입헌군주제 이외의 군주정에서의 구성원인 이들은 공화정, 민주주의를 채택한 국가에서의 국민, 시민 개념과는 다소 상반될 수 있다. 군주정 하에서의 국민인 신민은 국민인 동시에, 신분상 황제나 국왕, 군주의 신하에 해당된다. 스스로 주권을 행사하는 공화정, 민주정에서의 국민과는 역할, 권리가 다르다. (ko)
- 平民（へいみん）は、官位や爵位を持たない普通（一般）の人民、市民のこと。貴族と対比されることが多い。 (ja)
- 臣民（しんみん、英：subject 独：Untertan）は、君主国において、君主に支配される者としての人民を指す語。 (ja)
- 평민(平民)은 신분제 사회에서 지배 계급이 아닌 사람을 뜻하는 말이다. 한국사에서는 양인(良人), 양민(良民) 등으로도 불렸다. (ko)
- Roturier è un termine francese utilizzato dal Medioevo fino allo scoppio della Rivoluzione francese per indicare le persone che non fossero nobili. Roture è un termine generico per designare l'insieme dei roturier, cioè dei "popolani" in quanto classe sociale inferiore. Il termine "roture" è spesso impiegato in senso peggiorativo. (it)
- Poddany (czes. poddaný, ang. subject, niem. Untertan, szw. undersåte) oznaczał w państwach o ustroju monarchicznym wszystkich mieszkańców danego państwa, gdyż byli poddani władzy i woli monarchy. Oczekiwano od nich, szczególnie w krajach, gdzie rządził absolutyzm, np. w Rosji, wiernopoddańczego stosunku do osoby monarchy. Pojęcie wyszło z użycia w większości krajów po 1918 i najpóźniej po 1950. Zastąpił je obywatel: fr. citoyen, ang. citizen, niem. Staatsbürger, szw. medborgare. (pl)
- Begreppet undersåte används numera oftast i relation till en regent som inte är demokratiskt vald som beteckning på medborgarna i det land regenten regerar. Begreppet har i äldre svensk användning närmast varit en synonym till medborgare i en viss stat utan att ha inneburit någon värdering avseende styrelseskick. (sv)
- Ма́ссы (также наро́дные ма́ссы или наро́д) — политическое клише, применяемое некоторыми авторами для обозначения малообразованной части населения, состоящей, как правило, из работников физического труда и членов их семей. (ru)
- 臣民（日語：しんみん、英語：subject；德語：Untertan）指在君主國，作爲受君主統治的人民的用語。 (zh)
- 平民是指普通市民、公民，指不是奴隸但沒有任何特權或官職的自由人，因此除了貴族、高級官員、奴隸外，都稱平民。在軍事上，指的是，或者是非參與戰鬥的人員。 (zh)
- Súbdit és una paraula que deriva del llatí subdĭtus que és el participi passiu de subdĕre "sotmetre") s'identifica durant l'edat mitjana i l'Antic Règim amb la condició social del tercer estat (plebeus, el poble o el comú), com en los terme anglesos commoner ("comú" o "" -l'expressió castellana) i commons (representada a la -"cambra del comuns"-), l'alemany untertan (que implica subordinació -unter-), o el francès roturier ( del lletí ruptarius, "el que romp (conrea) la terra"). (ca)
- Poddaný byl v evropském pojetí od středověku do 19. století ten, který podléhal panství jiného. Poddaní nebyli úplně osobně svobodní. Vztah mezi poddaným a jeho vrchností byl právně upraven a mohl mít mnoho různých podob: od spíše symbolického podřízení přes robotnictví k nevolnictví. Filozof Hegel definoval sociální vztah poddaného jako střední civilizační úroveň způsobů vyrovnání neslučitelných rozdílů v zájmech, nalézající se uprostřed mezi vzájemným bojem a uzavřením závazné smlouvy. (cs)
- Ο κοινός λαός, επίσης γνωστός ως κοινός άνθρωπος, κοινά ή μάζες, είναι οι απλοί άνθρωποι σε μια κοινότητα ή έθνος που στερούνται σημαντικού κοινωνικού καθεστώτος, ειδικά εκείνοι που δεν είναι μέλη ούτε των βασιλικών οικογενειών, της ευγένειας, του κλήρου, ούτε κάποιου μέλους της αριστοκρατίας. (el)
- Als Untertan oder Subjekt (lateinisch subicere „unterwerfen, unterordnen“) wurde vom Mittelalter bis ins 19. Jahrhundert eine Person bezeichnet, die der Herrschaft eines anderen unterworfen ist. Untertanen waren nicht in vollem Umfang persönlich frei. Das Verhältnis zwischen dem Untertanen und seiner Obrigkeit war rechtlich geregelt und konnte sich sehr unterschiedlich gestalten: von eher symbolischer Unterordnung über Knechtschaft bis hin zur Leibeigenschaft. Der Philosoph Hegel bestimmt das soziale Verhältnis des Untertans als die mittlere zivilisatorische Stufe von Maßnahmen zum Ausgleich unvereinbarer Interessensunterschiede, welche zwischen dem aggressiven Zweikampf und dem Schluss eines bindenden Vertrages anzusiedeln ist. (de)
- Historie Homamaso kaj Homamasa socio estas la socio en kiu ne estas reganta klaso, tradicie la aristokrataro, sed estas la multnombra popolo, malalta socia klaso majoritata, kiu hegemonias. En politikaj sciencoj, sociologio kaj konstitucia juro, la termino homamaso referencas al kolektiva subjekto en kelkaj manifestigoj de la socia konduto, speciale por priskribi formojn de gregema konduto, kontraŭ la individua tipo de kondutoj. La termino estas uzata ofte en pluralo (la homamasoj), kaj opozicie al la koncepto de elitoj. Kutime la termino ne estas uzata de neŭtrala maniero, sed kun diversa valorigo semantika depende la ideologia intenco, ĉu negativa aŭ pozitiva, komprenante ĝin kiel fenomeno de ebla liberigo. Ĝi forte rilatas al aliaj konceptoj kiel popolo, , , plebo, populacio kaj popolaĉ (eo)
- A commoner, also known as the common man, commoners, the common people or the masses, was in earlier use an ordinary person in a community or nation who did not have any significant social status, especially a member of neither royalty, nobility, nor any part of the aristocracy. Depending on culture and period, other elevated persons (such members of clergy) may have had higher social status in their own right, or were regarded as commoners if lacking an aristocratic background. (en)
- El rasgo de súbdito asociado al concepto (el término latino subdĭtus es el participio pasivo de subdĕre "someter") se identifica en la Edad Media y el Antiguo Régimen con la condición social del tercer estado (plebeyos, pueblo o el común), como en los términos ingleses ("común" o "comunero" -la expresión castellana que designa a los partidarios del bando de las ciudades en la Guerra de las Comunidades-) y commons (representados en la House of Commons -"cámara de los comunes"-), el alemán (que implica subordinación -unter-), o el francés ("roturador", del bajo latín ruptarius, "el que rompe la tierra"). (es)
- En ciencias políticas, sociología y Derecho constitucional masas o las masas hace referencia a un sujeto colectivo en ciertas manifestaciones del comportamiento social, especialmente para describir formas de comportamiento gregario, frente al de tipo individual. Se utiliza frecuentemente en plural (las masas), y en oposición al concepto de las élites. Habitualmente no se usa de forma neutra, sino con distinta valoración semántica según la intención ideológica que se tenga, ya sea despectiva o más positiva, al entenderla como fenómeno de posible liberación. Guarda estrecha relación con otros conceptos pueblo, muchedumbre, multitud, plebe, vulgo o chusma; y con la expresión griega (οἱ πολλοί -"los muchos" o "la mayoría"-, el fundamento de la democracia o poder del pueblo -siendo demos tradu (es)
- Borgerlig släkt är en familj som inte tillhör adeln. Begreppet introducerades under 1900-talet och är skilt från det äldre ståndet borgare. Det har samma breda betydelse som "borgerlig vigsel" som alternativ till "kyrklig vigsel". Ordet introducerades som ersättning för det äldre ofrälse, det vill säga alla utom frälset, som hade sitt ursprung i ståndssamhället och dit borgare och bönder räknades, från 1527 även präster, samt deras jordegendom. (sv)
- Маси — це велика кількість людей, які певний час перебувають у безпосередньому контакті (наприклад, пікет, маніфестація, мітинг, демонстрація). Термін «маси» в суспільствознавстві вперше з'являється в контексті аристократичної критики соціальних змін в XVII—XIX ст. Першим теоретиком мас в кінці ХІХ ст. став Г. Лебон. Головна відмінність мас від класично виділених соціальних груп, , класів і верств суспільства полягає в наявності особливої, самопороджуваної, неорганізованої і погано структурованої масової свідомості. Натовп поділяється на: (uk)
|
