| dbo:abstract
|
- Un bucaner —en les llengües caribs, bucán és la reixeta o trama de fusta utilitzada pels habitants precolombins del Carib o Antilles per fumar la carn — era en origen un habitant de la part occidental de l'illa Hispaniola, on es troben actualment Haití i la República Dominicana, que es dedicaven a caçar vaques i porcs salvatges per a bucanar, és a dir, fumar la carn i vendre-la als vaixells que navegaven per les aigües del mar Carib. (ca)
- Jako bukanýři (buccaneers) byli v 17. století v Západní Indii označováni původně francouzští lovci. Slovo pochází z boucan, dřevěné obruby užívané pro vaření masa (jinde zvaná barbacoa). Tito piráti terorizovali španělské državy ve prospěch jiných evropských států; nejznámější z nich byl Henry Morgan. Bukanýři založili přístavy Tortuga a Port Royal, který nakonec obsadili Angličané a udělali z nich jedno z protipirátských center. Na rozdíl od pirátů mohli bez postihu loupit a část odevzdali králi. (cs)
- Die Bukanier (Plural auch Bukanier, Buccaniere, engl. buccaneers) waren Siedler, zumeist französischer Herkunft, die am Anfang des 17. Jahrhunderts auf Hispaniola und umgebenden Inseln der Jagd auf verwilderte Rinder und Schweine nachgingen. Nach der fast totalen Ausrottung der ursprünglichen Bevölkerung in kurzer Zeit (bekannt geworden durch Bartolomé de Las Casas) und der Aufgabe dieser Gebiete durch die spanischen Großgrundbesitzer, waren große Herden dieser verwilderten Haustiere entstanden. Als Freibeuter in englischen Diensten attackierten sie den spanischen, französischen und niederländischen Schiffsverkehr zwischen den karibischen Inseln während des späten 17. Jahrhunderts. Ursprünglich waren Bukanierschiffsmannschaften größer, besser geeignet für Angriffe auf Küstenstädte und beschränkten sich darauf, die Karibik unsicher zu machen. Der Ausdruck „Bukanier“ verallgemeinerte sich dadurch zu einem Synonym für Freibeuter und schließlich überhaupt für Piraten. Sie selbst bezeichneten sich als Brüder der Küste. (de)
- Bukanero estis origine loĝanto de la okcidenta parto de la insulo Hispanjolo, nunaj Haitio kaj Domingo, kiu dediĉis sin al kaptado de bovinoj kaj porkoj por bu canear, t.e. fumumi la viandon kaj vendi ĝin al la navigantoj de la Karibo. Dum la 16a jarcento establiĝis en la okcidenta parto de la insulo, kiu estis forlasita de la hispanoj, eŭropaj aventuremuloj, speciale francoj, plejparte el Normandio, kiu lernis de la indianoj (aravakoj) kiel konservi la viandon kaj sin dediĉis por prepari la felon de la kaptitaj bestoj por vendi ĝin al la trairantaj eŭropanoj. Kiam la hispanaj aŭtoritatoj invadis la insulon pro nepago de impostoj al Hispanio, ili ekstermis la bestojn sur kiuj baziĝis la komerco de la bukaneroj, kaj la francaj aŭtoritatoj , kiuj regis en la insulo Testudo, kreis leĝojn kontraŭ ili, do multaj bukaneroj translokiĝis al insulo de la Testudo aliĝante al la filibustroj, por dediĉi sin al piratado, ĉefe kontraŭ la hispanoj. (eo)
- Buccaneers were a kind of privateers or free sailors particular to the Caribbean Sea during the 17th and 18th centuries. First established on northern Hispaniola as early as 1625, their heyday was from the Restoration in 1660 until about 1688, during a time when governments were not strong enough and did not consistently attempt to suppress them. Originally the name applied to the landless hunters of wild boars and cattle in the largely uninhabited areas of Tortuga and Hispaniola. The meat they caught was smoked over a slow fire in little huts the French called boucanes to make viande boucanée – jerked meat or jerky – which they sold to the corsairs who preyed on the (largely Spanish) shipping and settlements of the Caribbean. Eventually the term was applied to the corsairs and (later) privateers themselves, also known as the Brethren of the Coast. Though corsairs, also known as filibusters or freebooters, were largely lawless, privateers were nominally licensed by the authorities – first the French, later the English and Dutch – to prey on the Spanish, until their depredations became so severe they were suppressed. (en)
- Un boucanier (de boucan, gril ou claie de bois sur laquelle la viande ou le poisson était fumé, terme issu d'un dialecte des indigènes des Caraïbes, du tupi « grille en bois servant au fumage ») est à l'origine un coureur des bois de Saint-Domingue qui chassait les bœufs sauvages pour en boucaner la viande, c'est-à-dire la sécher à la fumée sur le boucan. Par extension, le terme de boucanier a désigné un écumeur de mer, un pirate, après que les boucaniers se sont associés aux flibustiers sous le vocable de « Frères de la côte ». Il s'agissait alors d'aventuriers, corsaires ou pirates, qui vivaient essentiellement du produit de leur chasse et de contrebande. (fr)
- Un bucanero era originariamente un habitante de la parte occidental de la isla de La Española, actual Haití, que se dedicaba a cazar vacas y cerdos salvajes para ahumar la carne y venderla a los navíos que navegaban por las aguas del mar Caribe. El término proviene de bucán, palabra de origen caribeño que hacía alusión a la carne ahumada y al mismo proceso de ahumado de la carne. Cuando fueron expulsados de la isla por los españoles a mediados del siglo XVII se dedicaron más intensamente a la piratería y adquirió fama el nombre de bucanero. Durante el siglo XVI se establecieron en la parte occidental de la isla, que había sido abandonada por los españoles, aventureros europeos, particularmente franceses, en su mayoría procedentes de Normandía, y se dedicaron a preparar la piel de los animales cazados para venderla a los europeos de paso. Cuando las autoridades españolas invadieron la isla por no pagar impuestos a España, exterminaron a los animales en que se basaba el comercio de los bucaneros, y las autoridades francesas, que gobernaban la isla de la Tortuga, dictaron leyes en su contra. Muchos de ellos se establecieron en la Tortuga sumándose a los filibusteros, para dedicarse a la piratería, sobre todo contra los españoles. A lo largo de los siglos XVII y XVIII el término, alternado con el de filibustero, pasó a ser sinónimo de pirata. Sin embargo, mientras los piratas solían limitar sus actividades al mar, los bucaneros no desdeñaban las actividades en tierra firme ni dedicarse al pillaje. (es)
- 부카니에(프랑스어: boucanier, 스페인어: bucanero 부카네로[*], 영어: buccaneer 버커니어[*])는 17세기 카리브 해에 있는 섬에 근거지를 두고 카리브 해나 대서양을 무대로 하여 활동하던 해적들을 일컷는다. 이들은 주로 스페인 선박이나 중남미의 스페인 식민지 선박, 서아프리카 일대를 표적으로 약탈을 하였다. 구성원은 영국인, 프랑스인, 네덜란드인으로 구성되어 있었으며, 본국의 비호를 받으며 활동하였다. 이들은 서유럽 해안 무역의 선두주자로 나서게 되었는데, 훗날 영국은 이 해적들을 기반으로 하여 1711년 남해상사를 세웠고, 본격적인 상업주의 경제를 다지기 시작한다. 이들의 해적질, 약탈 행위에 경제를 의존했던 영국과 네덜란드 등은 약탈 경제로 얻은 부로 인해 초기 자본주의로 진입할 수 있었다. 이렇기 때문에 영국과 네덜란드 해적의 역사는 서유럽 경제사에서 상당히 중요한 지분을 차지하고 있다. (ko)
- La parola bucaniere, dal francese boucanier, inizia a essere documentata dal tardo XVII secolo, nell'area dei Caraibi: indicava i cacciatori di frodo che affumicavano la carne su una graticola di legno (detta dai francesi boucan, termine di radice tupi). Questo metodo, chiamato in spagnolo barbacoa e dal quale deriva il barbecue, sarebbe stato insegnato loro dagli Arawak, tribù di Santo Domingo. Tuttavia gli abitanti delle isole utilizzarono ben presto questa parola per indicare i pirati dei Caraibi. I coloni inglesi che occuparono la Giamaica usarono questo termine per indicare pirati ribelli che navigavano nei porti e nei mari caraibici. Questo nome divenne poi d'uso universale con l'uscita, nel 1684, del libro di Alexandre Exquemelin The Buccaneers of America. (it)
- バッカニアまたはバカニア（英語: buccaneer [ˌbʌkəˈnɪər]）は、17世紀にカリブ海で活動した海賊（私掠船含む）の総称。後のカリブの海賊の前身にあたる。元は1630年頃からハイチ北部のトルトゥーガ島を拠点としてスペインを相手に略奪活動を始めたフランス人植民者たち（boucanier、肉を燻す者）を指していたが、その後、イングランド人やオランダ人も加わり、ジャマイカのイングランド人入植者たちが海賊という意味で「バッカニア」という言葉を使い始め定着した。 彼らは無法者であったが、最初はフランス、やがてイングランドやオランダの各政府は、スペインに対する略奪を許可し（私掠船）、カリブ海（西インド諸島）での領土戦争や経済政策に活用した。イングランドが関わるようになると本拠のトルトゥーガ島のほか、ジャマイカのポート・ロイヤルやバハマ諸島のニュープロビデンス島もバッカニアの主要拠点の1つとなった。 全盛期は1660年のイングランド王政復古から1688年頃までで、この期間中は各国の海軍力が不十分のために積極的な取り締まりが行われず、むしろ第二次英蘭戦争ではイングランド政府から準海軍戦力としての扱いも受けた。また、イングランド出身で有力なバッカニアであったヘンリー・モーガンは、その活躍でナイト爵を与えられ、最終的にはジャマイカの副総督にまで出世した。 17世紀末になると、スペインの弱体化とそれに伴う国際情勢の変化により、イングランドやフランスにとってはスペイン船襲撃の効果よりも、対スペイン・アメリカ貿易に支障を来している方を問題視するようになる。その結果、一転して当局による取り締まりが行われるようになり、バッカニアは衰退した。18世紀に入るとイングランドとフランスはスペイン継承戦争（1701年 - 1714年）に発展し、再びカリブ海は私掠船や海賊たちの時代となり、イングランド出身の黒髭やバーソロミュー・ロバーツで知られるカリブの海賊の時代となる。 (ja)
- Boekaniers waren vooral Nederlandse, Franse en Engelse avonturiers, ballingen en ontsnapte Afrikaanse slaven, die aan het eind van de 17de eeuw Spaanse en Franse schepen in de Caribische Zee aanvielen. Ze worden vaak als piraten beschouwd, maar boekanierbemanningen waren groter en meer toegerust om ook kuststeden aan te vallen, terwijl piraten aan het eind van de 17de eeuw in de Indische Oceaan actief waren. (nl)
- Bukanier – członek społeczności piratów i myśliwych, składającej się ze zbiegów pochodzenia angielskiego, francuskiego i holenderskiego, osiedlających się od początku XVII wieku na Wielkich Antylach, będących wówczas posiadłością Hiszpanii. Ich nazwa pochodzi od francuskiego słowa boucan (zapożyczonego z języka mieszkańców Wielkich Antyli), oznaczającego rodzaj grilla, za pomocą którego wędzono mięso upolowanych zwierząt, którym handlowano. Używane zamiennie określenie filibustier (lub flibustier) wywodzi się z francuskiego przekształcenia holenderskiego wyrazu vrijbueter, czyli wolny łowca łupów (z tego samego źródłosłowu pochodzi angielskie słowo freebooter, synonim pirata). Wśród zbiegów znajdowali się byli żołnierze oraz kryminaliści, jak również osoby uciekające przed prześladowaniami religijnymi i szukające schronienia w trudno dostępnych kryjówkach. Po okresie wojen religijnych w Europie, gdy w połowie XVII wieku nastąpił okres pokoju, a równocześnie wzmogło się prześladowanie innowierców, szczególnie wielu z nich wyruszyło do Nowego Świata. Polowali najpierw na zdziczałe bydło, a po usunięciu przez Hiszpanów z zachodniej części wyspy Haiti (zwanej wówczas Hispaniolą) w 1640 roku rozpoczęli działalność piracką. Wielu przyszłych bukanierów przybyło też jako przymusowi robotnicy francuskiej czy angielskiej Kompanii Zachodnioindyjskiej: oferowały one przewóz kolonisty do Ameryki, którego koszt należało odpracować po przyjeździe; po kilkuletniej, praktycznie niewolniczej pracy, przybysz mógł rozpocząć działalność na własną rękę i nierzadko przyłączał się do bukanierów. Ich pierwotnymi siedzibami były pierwsze nie-hiszpańskie kolonie na Antylach: francuska Saint Kitts (której gubernatorem był Phillippe de Longvilliers de Poincy) i angielska Nevis. Po zlikwidowaniu tych osad przez oddziały hiszpańskie, przenieśli się na niewielką wyspę Tortugę, położoną u północnych wybrzeży Haiti, a następnie (po 1657 roku) do Port Royal na Jamajce. W każdym przypadku ich uznanie władzy królewskich gubernatorów było nominalne; przedstawiciele władz państwowych nie wtrącali się zaś w ich działalność, pobierając jedynie dziesięcioprocentowy podatek. Inną bazą była , leżąca między Tortugą a Jamajką. Zorganizowani byli jako tak zwane Bractwo Wybrzeża. Decyzje o planowanych wyprawach i podziale zdobyczy podejmowano w sposób demokratyczny. Atakowali statki oraz tereny należące do Hiszpanii, sprzymierzając się z siłami Anglii, Francji i Holandii. W pierwszym okresie atakowali głównie pojedyncze statki, zarówno pełne kolonialnych skarbów, jak i łodzie lokalnych rybaków. Używali niewielkich, wzorowanych na indiańskich, łodzi, które nie nadawały się do otwartej walki z silnie uzbrojonymi okrętami, więc ich główną bronią była szybkość, zaskoczenie i bezwzględność. W drugiej połowie XVII wieku, wobec grupowania przez Hiszpanów statków w silnie chronione konwoje, bukanierzy przerzucili się na rabowanie kolonialnych miast. Jako pierwszy ekspedycję taką poprowadził Lewis Scott, zdobywając Campeche. W następnych latach Edward Mansfield zdobył Granadę, John Davis – Nikaraguę, a jeden z najsławniejszych bukanierów, Francuz François l’Olonnais, kolejno: , San Pedro Sula, a w 1668 – dwa bogate miasta nad jeziorem Maracaibo. W 1671 roku, pod dowództwem Walijczyka Henry’ego Morgana (zm. 1688), zdobyli Panamę. Znani byli z bezwzględności – Morgan, szturmując w lipcu 1686 roku fort w Porto Bello, posłużył się mieszkańcami miasta jako żywymi tarczami. W Veracruz piraci zgromadzili najważniejszych mieszkańców miasta w katedrze i zagrozili im, w przypadku braku okupu, wysadzeniem w powietrze (otrzymali 200 tysięcy pesos). Niektórzy z bukanierów byli szczególnie znani z okrucieństwa – Francuz Montbars zasłużył sobie na przydomek „Eksterminator”, a miał zwyczaj piec jeńców na ruszcie. Pod koniec XVII wieku, po uznaniu przez Hiszpanów posiadłości krajów wspierających bukanierów, zostali zlikwidowani. Przenieśli się wówczas na wyspę New Providence na Bahamach, której główne miasto, Nassau w pierwszych dziesięcioleciach XVIII wieku było ich główną bazą. Zapuszczali się też na coraz dalsze wyprawy (między innymi na Pacyfik), ale wobec zorganizowanego działania flot wojennych, ich działalność stopniowo wygasła. Cennym źródłem dla poznania życia bukanierów jest praca Bukanierzy amerykańscy, której autorem był chirurg-bukanier Alexandre Exquemelin. Innymi dziełami, dotyczącym późniejszego okresu działania piratów karaibskich są książki Williama Dampiera. (pl)
- Buckanjärer (även kallade flibustiärer) var till en början de uteslutande manliga före detta livegna från Europa, som levde på de karibiska öarna. Senare kom såväl indianer som personer från Afrika att ansluta sig till dem. Efter anfallen mot de spanska kolonierna började de med sjöröveri. Deras starkaste fäste var ön Tortuga, och även den engelska staden Port Royal. (sv)
- Буканьєри (від англ. buccaneers) — пірати, що грабували колонії європейських держав (найчастіше іспанські, проте часто також французькі, голландські та британські) та торговельні й транспортні кораблі цих держав в районі Карибського моря у 17 столітті. Хоча термін «буканьєр» часто використовується синонімічно з терміном «пірат», традиційно цей термін відноситься до певного типу піратів, що діяли в певному районі і у певні часи. Зазвичай команди буканьєрів були більшими, більш пристосованими для атакування прибережних міст, локалізовані в Карибському морі (на відміну від пізніших піратів, що часто відправлялися до Тихого та Індійського океанів) та часто мали своїми покровителями королівську владу певної європейської держави (найчастіше Англії) що намагалася ослабити своїх конкурентів. (uk)
- Os bucaneiros foram piratas originários dos portos do Caribe, que inicialmente atacavam os navios e cidades espanholas no Caribe e na América Central. A origem do nome se dá em boucan, um grelhador usado para fazer carne defumada, uma forma de preservar carne dos índios nativos das Caraíbas Arawak, que ensinaram a técnica aos colonizadores ilegais em Hispaniola (actual ilha do Haiti e República Dominicana). Estes colonos intrusos caçaram o gado e porcos selvagens e usaram o boucan para preservar a carne para depois comer ou vender aos navios que passavam. Os caçadores que viviam do boucan, ficaram conhecidos por bucaneiros. (pt)
- Буканьеры — пираты, нападавшие на испанские флотилии в Карибском море во второй половине XVII века. Ныне термин «буканьер» часто используется вообще как синоним понятию «пират». Первоначально буканьеры объединялись в более многочисленные группы, склонные нападать на прибрежные города, ограничиваясь действиями в Карибском море, в отличие от более поздних пиратских команд, которые приплыли в Индийский океан по маршруту Пиратского круга в конце XVII столетия. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Un bucaner —en les llengües caribs, bucán és la reixeta o trama de fusta utilitzada pels habitants precolombins del Carib o Antilles per fumar la carn — era en origen un habitant de la part occidental de l'illa Hispaniola, on es troben actualment Haití i la República Dominicana, que es dedicaven a caçar vaques i porcs salvatges per a bucanar, és a dir, fumar la carn i vendre-la als vaixells que navegaven per les aigües del mar Carib. (ca)
- Jako bukanýři (buccaneers) byli v 17. století v Západní Indii označováni původně francouzští lovci. Slovo pochází z boucan, dřevěné obruby užívané pro vaření masa (jinde zvaná barbacoa). Tito piráti terorizovali španělské državy ve prospěch jiných evropských států; nejznámější z nich byl Henry Morgan. Bukanýři založili přístavy Tortuga a Port Royal, který nakonec obsadili Angličané a udělali z nich jedno z protipirátských center. Na rozdíl od pirátů mohli bez postihu loupit a část odevzdali králi. (cs)
- Un boucanier (de boucan, gril ou claie de bois sur laquelle la viande ou le poisson était fumé, terme issu d'un dialecte des indigènes des Caraïbes, du tupi « grille en bois servant au fumage ») est à l'origine un coureur des bois de Saint-Domingue qui chassait les bœufs sauvages pour en boucaner la viande, c'est-à-dire la sécher à la fumée sur le boucan. Par extension, le terme de boucanier a désigné un écumeur de mer, un pirate, après que les boucaniers se sont associés aux flibustiers sous le vocable de « Frères de la côte ». Il s'agissait alors d'aventuriers, corsaires ou pirates, qui vivaient essentiellement du produit de leur chasse et de contrebande. (fr)
- 부카니에(프랑스어: boucanier, 스페인어: bucanero 부카네로[*], 영어: buccaneer 버커니어[*])는 17세기 카리브 해에 있는 섬에 근거지를 두고 카리브 해나 대서양을 무대로 하여 활동하던 해적들을 일컷는다. 이들은 주로 스페인 선박이나 중남미의 스페인 식민지 선박, 서아프리카 일대를 표적으로 약탈을 하였다. 구성원은 영국인, 프랑스인, 네덜란드인으로 구성되어 있었으며, 본국의 비호를 받으며 활동하였다. 이들은 서유럽 해안 무역의 선두주자로 나서게 되었는데, 훗날 영국은 이 해적들을 기반으로 하여 1711년 남해상사를 세웠고, 본격적인 상업주의 경제를 다지기 시작한다. 이들의 해적질, 약탈 행위에 경제를 의존했던 영국과 네덜란드 등은 약탈 경제로 얻은 부로 인해 초기 자본주의로 진입할 수 있었다. 이렇기 때문에 영국과 네덜란드 해적의 역사는 서유럽 경제사에서 상당히 중요한 지분을 차지하고 있다. (ko)
- Boekaniers waren vooral Nederlandse, Franse en Engelse avonturiers, ballingen en ontsnapte Afrikaanse slaven, die aan het eind van de 17de eeuw Spaanse en Franse schepen in de Caribische Zee aanvielen. Ze worden vaak als piraten beschouwd, maar boekanierbemanningen waren groter en meer toegerust om ook kuststeden aan te vallen, terwijl piraten aan het eind van de 17de eeuw in de Indische Oceaan actief waren. (nl)
- Buckanjärer (även kallade flibustiärer) var till en början de uteslutande manliga före detta livegna från Europa, som levde på de karibiska öarna. Senare kom såväl indianer som personer från Afrika att ansluta sig till dem. Efter anfallen mot de spanska kolonierna började de med sjöröveri. Deras starkaste fäste var ön Tortuga, och även den engelska staden Port Royal. (sv)
- Буканьєри (від англ. buccaneers) — пірати, що грабували колонії європейських держав (найчастіше іспанські, проте часто також французькі, голландські та британські) та торговельні й транспортні кораблі цих держав в районі Карибського моря у 17 столітті. Хоча термін «буканьєр» часто використовується синонімічно з терміном «пірат», традиційно цей термін відноситься до певного типу піратів, що діяли в певному районі і у певні часи. Зазвичай команди буканьєрів були більшими, більш пристосованими для атакування прибережних міст, локалізовані в Карибському морі (на відміну від пізніших піратів, що часто відправлялися до Тихого та Індійського океанів) та часто мали своїми покровителями королівську владу певної європейської держави (найчастіше Англії) що намагалася ослабити своїх конкурентів. (uk)
- Os bucaneiros foram piratas originários dos portos do Caribe, que inicialmente atacavam os navios e cidades espanholas no Caribe e na América Central. A origem do nome se dá em boucan, um grelhador usado para fazer carne defumada, uma forma de preservar carne dos índios nativos das Caraíbas Arawak, que ensinaram a técnica aos colonizadores ilegais em Hispaniola (actual ilha do Haiti e República Dominicana). Estes colonos intrusos caçaram o gado e porcos selvagens e usaram o boucan para preservar a carne para depois comer ou vender aos navios que passavam. Os caçadores que viviam do boucan, ficaram conhecidos por bucaneiros. (pt)
- Буканьеры — пираты, нападавшие на испанские флотилии в Карибском море во второй половине XVII века. Ныне термин «буканьер» часто используется вообще как синоним понятию «пират». Первоначально буканьеры объединялись в более многочисленные группы, склонные нападать на прибрежные города, ограничиваясь действиями в Карибском море, в отличие от более поздних пиратских команд, которые приплыли в Индийский океан по маршруту Пиратского круга в конце XVII столетия. (ru)
- Bukanero estis origine loĝanto de la okcidenta parto de la insulo Hispanjolo, nunaj Haitio kaj Domingo, kiu dediĉis sin al kaptado de bovinoj kaj porkoj por bu canear, t.e. fumumi la viandon kaj vendi ĝin al la navigantoj de la Karibo. Dum la 16a jarcento establiĝis en la okcidenta parto de la insulo, kiu estis forlasita de la hispanoj, eŭropaj aventuremuloj, speciale francoj, plejparte el Normandio, kiu lernis de la indianoj (aravakoj) kiel konservi la viandon kaj sin dediĉis por prepari la felon de la kaptitaj bestoj por vendi ĝin al la trairantaj eŭropanoj. (eo)
- Buccaneers were a kind of privateers or free sailors particular to the Caribbean Sea during the 17th and 18th centuries. First established on northern Hispaniola as early as 1625, their heyday was from the Restoration in 1660 until about 1688, during a time when governments were not strong enough and did not consistently attempt to suppress them. (en)
- Un bucanero era originariamente un habitante de la parte occidental de la isla de La Española, actual Haití, que se dedicaba a cazar vacas y cerdos salvajes para ahumar la carne y venderla a los navíos que navegaban por las aguas del mar Caribe. El término proviene de bucán, palabra de origen caribeño que hacía alusión a la carne ahumada y al mismo proceso de ahumado de la carne. Cuando fueron expulsados de la isla por los españoles a mediados del siglo XVII se dedicaron más intensamente a la piratería y adquirió fama el nombre de bucanero. (es)
- Die Bukanier (Plural auch Bukanier, Buccaniere, engl. buccaneers) waren Siedler, zumeist französischer Herkunft, die am Anfang des 17. Jahrhunderts auf Hispaniola und umgebenden Inseln der Jagd auf verwilderte Rinder und Schweine nachgingen. Nach der fast totalen Ausrottung der ursprünglichen Bevölkerung in kurzer Zeit (bekannt geworden durch Bartolomé de Las Casas) und der Aufgabe dieser Gebiete durch die spanischen Großgrundbesitzer, waren große Herden dieser verwilderten Haustiere entstanden. (de)
- La parola bucaniere, dal francese boucanier, inizia a essere documentata dal tardo XVII secolo, nell'area dei Caraibi: indicava i cacciatori di frodo che affumicavano la carne su una graticola di legno (detta dai francesi boucan, termine di radice tupi). Questo metodo, chiamato in spagnolo barbacoa e dal quale deriva il barbecue, sarebbe stato insegnato loro dagli Arawak, tribù di Santo Domingo. (it)
- バッカニアまたはバカニア（英語: buccaneer [ˌbʌkəˈnɪər]）は、17世紀にカリブ海で活動した海賊（私掠船含む）の総称。後のカリブの海賊の前身にあたる。元は1630年頃からハイチ北部のトルトゥーガ島を拠点としてスペインを相手に略奪活動を始めたフランス人植民者たち（boucanier、肉を燻す者）を指していたが、その後、イングランド人やオランダ人も加わり、ジャマイカのイングランド人入植者たちが海賊という意味で「バッカニア」という言葉を使い始め定着した。 彼らは無法者であったが、最初はフランス、やがてイングランドやオランダの各政府は、スペインに対する略奪を許可し（私掠船）、カリブ海（西インド諸島）での領土戦争や経済政策に活用した。イングランドが関わるようになると本拠のトルトゥーガ島のほか、ジャマイカのポート・ロイヤルやバハマ諸島のニュープロビデンス島もバッカニアの主要拠点の1つとなった。 全盛期は1660年のイングランド王政復古から1688年頃までで、この期間中は各国の海軍力が不十分のために積極的な取り締まりが行われず、むしろ第二次英蘭戦争ではイングランド政府から準海軍戦力としての扱いも受けた。また、イングランド出身で有力なバッカニアであったヘンリー・モーガンは、その活躍でナイト爵を与えられ、最終的にはジャマイカの副総督にまで出世した。 (ja)
- Bukanier – członek społeczności piratów i myśliwych, składającej się ze zbiegów pochodzenia angielskiego, francuskiego i holenderskiego, osiedlających się od początku XVII wieku na Wielkich Antylach, będących wówczas posiadłością Hiszpanii. Cennym źródłem dla poznania życia bukanierów jest praca Bukanierzy amerykańscy, której autorem był chirurg-bukanier Alexandre Exquemelin. Innymi dziełami, dotyczącym późniejszego okresu działania piratów karaibskich są książki Williama Dampiera. (pl)
|
