| dbo:abstract
|
- Phillippe de Longvilliers de Poincy (* 1583; † 11. April 1660) war ein französischer Adeliger, Ritter des Malteserordens und Abenteurer in der Karibik, der zeitweise Gouverneur von St. Kitts war, von wo aus er gegen Engländer, Holländer und Spanier kämpfte, aber auch mit dem König von Frankreich im Konflikt stand. (de)
- Philippe de Longvilliers, seigneur de Poincy dit le « Commandeur de Poincy », né vers 1584 et mort le 11 avril 1660, à Saint-Christophe (anse Louvet), Martinique, est un officier de marine et administrateur colonial français des XVIe et XVIIe siècles. A la fois commandeur de l'ordre de Saint-Jean de Jérusalem et amiral chef d'escadre de Bretagne (1637) dans la Marine royale, il est ensuite nommé en 1639 à la tête de la Compagnie des îles d'Amérique, qui gère l'ensemble des possessions françaises dans la Caraïbe, où il devient le plus important propriétaire de plantations de sucre, toutes nations confondues, au milieu du siècle. A la fois lieutenant général pour le Roi des Isles d'Amérique et gouverneur de Saint-Christophe, l'île française alors la plus peuplée, il supervise la colonisation de la Martinique et de la Guadeloupe à un poste qu'il parvient à conserver de fait malgré la nomination d'un successeur, qu'il conteste, en 1645. (fr)
- Phillippe de Longvilliers de Poincy (1584–1660) was a French nobleman and Bailiff Grand Cross of the Knights of Malta. He governed the island of Saint Christopher from 1639 to his death in 1660, first under the Compagnie des Îles de l'Amérique and later under the Knights of Malta themselves. Poincy was the key figure in the Hospitaller colonization of the Americas. On 12 January 1638 Poincy set sail for the Caribbean on board La Petite Europe On February 20 he took up his commission as Lieutenant Governor of the Isles of America and Captain general of the French at St Kitts. He arrived wearing the regalia of the Knights of St John of Malta and soon dispensed with the authority of the French king, declaring "The people of St Kitts will have no other Governor than Poincy and will take no orders from the King of France." In 1639 he reached an agreement with the English on St Kitts that neither nation should grow tobacco for one and a half years. Poincy instructed one of his followers, the Huguenot Levasseur with sixty buccaneers, to drive the English out of Tortuga. Levasseur was successful, and on 6 November 1640 a treaty was drawn up between Poincy and Levasseur which allowed religious tolerance and trade between the two islands. By 1642 Poincy started building the Château de la Montagne on his estate called La Fontaine. This was an elaborate building, credited as being one of the grandest ever constructed in the Americas, though today it is in ruins. The grounds of La Fontaine were also heavily planted with exotic tropical plants. The Poinciana (Caesalpinia pulcherrima) was named in his honor, the name later becoming secondarily associated with the Royal Poinciana (Delonix regia). He had a Town Hall erected in Basseterre in what is now known as Church Street. This served as his administrative centre, where he dispensed justice and administered the colony. On 26 December 1644, the French king sent Noël Patrocle de Thoisy to relieve him, Poincy refused to allow him to land. Eventually, Thoissy was sent back to France in chains. The Capuchins were also expelled at this time, for taking the side of Thoissy. The Jesuits were invited in to take their place. Poincy bought the nearby island of St Croix, which he bequeathed to the Knights of St John of Malta. In 1648 he first seized the island of St Bartholomew, populated by 170 Europeans and fifty enslaved Africans. Then he sent his nephew, Robert de Lonvilliers, with 300 men to take over the French half of Saint Martin. This was ratified at the Treaty of Concordia. In 1650 he heard that the Spanish had evacuated St Croix, so he sent Vaugelan with two ships and one hundred and sixty men to capture it. The French had set fire to the trees which was why settlement was so difficult for the Spanish. Following the intervention of the Knights of Malta in 1651, Poincy paid 90,000 livres to make peace with Thoissy. He persuaded Giovanni Paolo Lascaris, Grand Master of the Knights of Malta, to pay 120,000 livres for St Kitts, St Croix, St Bartholomew, and St Martin. Although Poincy was immediately appointed as governor, Charles Jacques Huault de Montmagny was soon appointed in his place. However, when Montmagny arrived, just as with Thoissy, Poincy refused to step aside. Montmagny was obliged to settle down in Cayenne, where he lived waiting for the death of Poincy. He would not live to see this, however, as he died first in 1657. In 1653 the French king further entrenched the authority of the Knights of Malta on the four islands, retaining sovereignty over the islands with 1,000 crowns to be paid on the accession of each new French King. Poincy died on 11 April 1660, at the age of 77. He was a Bailiff Grand cross of the Knights of Malta and Squadron commander of the French . He was buried in Basseterre, probably in the grounds of what is now St George's church. He is credited with turning Basseterre into a successful Caribbean trading port. The annual Saint Kitts carnival troupe, Les Actors, are people descended from a troupe of Acrobats from Africa whom he had imported to Saint Kitts as his slaves and personal performers for parties at La Fontaine. (en)
- Phillippe de Longvilliers de Poincy (ur. 1583, zm. 1660) – francuski gubernator, mistrz zakonu kawalerów maltańskich. Phillippe de Longvilliers de Poincy w 1635 roku został mianowany przez kardynała Jeana Richelieu gubernatorem francuskich Antyli po Pierre Belainie d’Esnambucu. Gubernatorstwo obejmowało cztery wyspy Saint Kitts, Martynikę, Gwadelupę i Marie-Galante. Przez bukanierów został uznany za ich przywódcę, a on przyjmował ich w swojej rezydencji. Po krótkim czasie pod jego rządami znalazło się czternaście wysp, na które sprowadził pięć tysięcy kolonistów i piratów, wybudował osiedla i kościoły. Dla hugenotów znajdujących się w szeregach korsarzy przeznaczył wyspę Tortuga znajdującą się na północ od Haiti. Pierwszym dowódcą wyspy został kpt. Lavasseura (La Passeur). Ulokowanie piratów na wyspie miało ogromne znaczenie dla handlu i żeglugi. Tortuga leżała w pobliżu szlaku żeglownego, z którego korzystała srebrna flota hiszpańska wracająca z Hawany do Sewilli. Piraci po sprzymierzeniu się z angielskimi purytanami pod dowództwem łupili flotę hiszpańską, a Tortuga stała się niezdobytą twierdzą. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- Phillippe de Longvilliers de Poincy (* 1583; † 11. April 1660) war ein französischer Adeliger, Ritter des Malteserordens und Abenteurer in der Karibik, der zeitweise Gouverneur von St. Kitts war, von wo aus er gegen Engländer, Holländer und Spanier kämpfte, aber auch mit dem König von Frankreich im Konflikt stand. (de)
- Phillippe de Longvilliers de Poincy (1584–1660) was a French nobleman and Bailiff Grand Cross of the Knights of Malta. He governed the island of Saint Christopher from 1639 to his death in 1660, first under the Compagnie des Îles de l'Amérique and later under the Knights of Malta themselves. Poincy was the key figure in the Hospitaller colonization of the Americas. In 1639 he reached an agreement with the English on St Kitts that neither nation should grow tobacco for one and a half years. (en)
- Philippe de Longvilliers, seigneur de Poincy dit le « Commandeur de Poincy », né vers 1584 et mort le 11 avril 1660, à Saint-Christophe (anse Louvet), Martinique, est un officier de marine et administrateur colonial français des XVIe et XVIIe siècles. (fr)
- Phillippe de Longvilliers de Poincy (ur. 1583, zm. 1660) – francuski gubernator, mistrz zakonu kawalerów maltańskich. Phillippe de Longvilliers de Poincy w 1635 roku został mianowany przez kardynała Jeana Richelieu gubernatorem francuskich Antyli po Pierre Belainie d’Esnambucu. Gubernatorstwo obejmowało cztery wyspy Saint Kitts, Martynikę, Gwadelupę i Marie-Galante. Przez bukanierów został uznany za ich przywódcę, a on przyjmował ich w swojej rezydencji. Po krótkim czasie pod jego rządami znalazło się czternaście wysp, na które sprowadził pięć tysięcy kolonistów i piratów, wybudował osiedla i kościoły. Dla hugenotów znajdujących się w szeregach korsarzy przeznaczył wyspę Tortuga znajdującą się na północ od Haiti. Pierwszym dowódcą wyspy został kpt. Lavasseura (La Passeur). Ulokowanie pirat (pl)
|
