| dbo:abstract
|
- Zduhač (srbsky здухаћ zduhać), zduchač či stuhač je člověk nadaný nadpřirozenou mocí bojovat s nepřátelskými bytostmi, na jehož existenci se věřilo v Černé Hoře, východní Hercegovině, střední Bosně a západním Srbsku. Těchto bitev se účastní jeho duše a ke svému údělu je předurčen narozením v takzvané „košili“, blanitém vaku pokrývajícím hlavu, což jej spojuje se slovinským a chorvatskými kresniky, furlánskými , maďarskými a osetskými . Bitvy které zduhač bojuje mají odvrátit zlé počasí a zajistit dobrou úrodu jeho kraji, vesnici či rodině. Za jeho nepřátele byli považováni ostatní zduhači, především ze zámoří. Podobá se mu vetrovnjak, vilovit, a oblačar ze srbského folklóru a zmajevit a alovit ze srbského, makedonského a bulharského folklóru, jejíž protivníkem je démonické zosobnění špatného počasí jménem ala. Srpski mitološki rečnik namísto toho uvádí stuhače jako zrůdu ze srbského a hercegovinského folklóru obývající hory a pustiny. Toto stvoření že si omotává své nohy onucemi z lidských šlach, aby při lezení na skály neuklouzl. Když se mu onuce zničí, opatří si z něčí nohy šlachy nové. V horách přepadává pocestné, do cesty jim hází kameny a láme jim nohy. (cs)
- Zduhaĉo (serbe здухаћ, ветрогоња, вједогоња, вјетровњак, облачар, градобранитељ, виловити, змајевити) laŭ serbaj kaj montenegraj popolaj kredoj estas homo aŭ besto, havanta dajmonajn ecojn. Zduhaĉo povas batali kontraŭ malbona vetero, defendante sian teritorion kontraŭ atakoj de aliaj atmosferaj dajmonoj. Li (aŭ ŝi) havas du animojn; dum dormado animo de la zduhaĉo forlasas lian korpon kaj, irante al la lukton kontraŭ dajmonaj oponantoj, kondukas ventojn kaj forpelas hajlajn nubojn. (eo)
- Un zduhać (en cirílico: здухаћ; pronunciación en serbio, ˈzduhaːtɕ; vetrovnjak (ветровњак, [ʋɛˈtrɔʋɲaːk]); o zmajevit (змајевит, [zmaˈjɛʋit]) era, según la tradición serbia, un hombre con habilidad innata sobrenatural para ahuyentar o destruir a los demonios que traían mal tiempo. Mientras dormía, su alma salía de su cuerpo y confrontaba a los demonios, de forma que protegía su patrimonio, pueblo o región del clima adverso al moverlo a alguna otra área. En Montenegro, el este de Herzegovina, parte de Bosnia y Sandžak, era denominado mayormente zduhać. Los zduhaći (plural) de un área usualmente peleaban juntos contra los zduhaći de alguna otra área que traían una tormenta y nubes de granizo sobre sus campos. Los zduhaći victoriosos se llevarían la fertilidad de los campos y el ganado de sus enemigos derrotados para su propia región. En el oeste de Serbia, un alma de vetrovnjak podía salir de su cuerpo para pelear contra un pájaro de plumas negras que llevaban las nubes de tormenta sobre los cultivos de su pueblo. En el este, centro y sur de Serbia, así como en Banat, un zmajevit era un hombre o un muchacho cuyo espíritu abandonaba su cuerpo cada vez que percibía la proximidad de un , un demonio que llevaba las nubes cargadas de granizo sobre los campos. El zmajevit era capaz de vencer al ala, salvando los cultivos de su comunidad, una habilidad que compartía con los dragones; el adjetivo zmajevit deriva del sustantivo zmaj ("dragón") y significa "poseer propiedades de dragón". (es)
- Un zduhać (cyrillique : здухаа, prononcé [zddxaxat]) et un vetrovnjak (ветровњак, [ [etrraak]) dans la tradition serbe, et un homme dragon dans les traditions bulgare, macédonienne et serbe, étaient des hommes soupçonnés d'avoir une capacité surnaturelle innée à protéger leur domaine, leur village ou leur région contre les conditions météorologiques destructrices, telles que les tempêtes, la grêle ou les pluies torrentielles. On croyait que les âmes de ces hommes pouvaient laisser leur corps endormi, pour intercepter et combattre avec des êtres démoniaques imaginés comme des facteurs de mauvais temps. Après avoir vaincu les démons et enlevé les nuages orageux qu'ils apportaient, les protecteurs retournaient dans leur corps et se réveillaient fatigués. Les notions associées respectivement au zduhać, au vetrovnjak et à l'homme dragon, ne sont pas identiques. L'homme dragon a combattu contre des démons femelles appelés ala, qui ont conduit des nuages de grêle au-dessus des champs pour détruire les récoltes et a consumé la fertilité des champs. Les zduhaći (pluriel) d'une région se battaient généralement ensemble contre les zduhaći attaquants d'une autre région qui apportaient une tempête et des nuages de grêle au-dessus de leurs champs. Les zduhaći victorieux pilleraient le rendement de tous les produits agricoles du territoire de leurs ennemis vaincus et l'emmèneraient dans leur propre région. Le vetrovnjak, enregistré dans certaines parties de l'ouest de la Serbie, a lutté contre un porteur de mauvais temps imaginé comme un oiseau noir. Les zduhaći sont enregistrés au Monténégro, dans l'est de l'Herzégovine, dans une partie de la Bosnie et dans la région de Sandžak, dans le sud-ouest de la Serbie. Les hommes dragons sont enregistrés dans l'est de la Serbie, à Banat, dans l'ouest de la Bulgarie et en Macédoine. (fr)
- A zduhać (Cyrillic: здухаћ, pronounced [zdǔxaːtɕ]) and vetrovnjak (ветровњак, [ʋetrǒʋɲaːk]) in Serbian tradition, and a dragon man in Bulgarian, Macedonian and southern Serbian traditions, were men believed to have an inborn supernatural ability to protect their estate, village, or region against destructive weather conditions, such as storms, hail, or torrential rains. It was believed that the souls of these men could leave their bodies in sleep, to intercept and fight with demonic beings imagined as bringers of bad weather. Having defeated the demons and taken away the stormy clouds they brought, the protectors would return into their bodies and wake up tired. Notions associated with the zduhać, vetrovnjak, and dragon man, respectively, are not identical. The dragon man fought against female demons called ala, which led hail clouds over fields to destroy crops, and consumed the fertility of the fields. The zduhaći (plural) of an area usually fought together against the attacking zduhaći of another area who were bringing a storm and hail clouds above their fields. The victorious zduhaći would loot the yield of all agricultural produce from the territory of their defeated foes, and take it to their own region. The vetrovnjak, recorded in parts of western Serbia, fought against a bringer of bad weather imagined as a black bird. The zduhaći are recorded in Montenegro, eastern Herzegovina, part of Bosnia, and the Sandžak region of south-western Serbia. The dragon men are recorded in eastern Serbia, Banat, western Bulgaria, and Macedonia. (en)
- Zduhacz, stuhacz – w mitologii Słowian bałkańskich bohater obdarzony nadprzyrodzonymi zdolnościami, którego dusza w czasie snu opuszczała ciało by walczyć z demonami powietrznymi (chałami i ażdachami) w celu odpędzenia chmur burzowych i gradowych od rodzinnych stron. Zduhaczami bywali zazwyczaj mężczyźni, często jednak również kobiety i dzieci urodzone w czepku, a nawet zwierzęta gospodarskie. Funkcje zduhaczy pokrywają się z funkcjami płanetników, lokalnie nazywano ich także żmijami. (pl)
- Здухач (серб. здухаћ, ветрогоња, вједогоња, вјетровњак, облачар, градобранитељ, виловити, змајевити) — по сербским и черногорским поверьям, человек или животное с демоническими свойствами, обладающие способностью бороться с непогодой, защищать свои угодья от нападения других атмосферных демонов. Сверхъестественные способности здухача проявляются, только когда он спит. Во время сна из него выходит дух, который ведёт за собой ветры, гонит тучи, пригоняет и отгоняет град, сражается с другими здухачами. Он охраняет от стихийных бедствий поля и угодья своего села, рода. 3духач — чаще всего взрослый мужчина, но им может быть и ребёнок (особенно родившийся «в сорочке»), женщина и даже пастушеская собака, вол, корова, конь, баран, козёл и др. 3духач-животное защищает только стада и животных. По внешнему виду здухач — обыкновенный человек, который при приближении непогоды впадает в сон, а его душа борется с бурей, принимая облик ветра, орла, мухи. Считается, что здухачи обладают способностью к прорицанию. Некоторые реальные исторические лица с героической судьбой представлялись простому народу здухачами. Бои между здухачами происходят чаще всего весной, когда дуют сильные ветры, и в долгие осенние ночи. Оружием здухача служат кизиловые прутья, веточки, соломинки, щепки, перышки, скорлупки, сосновые шишки, копны сена, обгоревшие с обеих сторон лучины и поленья, вырванные с корнем деревья, мётлы с гумна, веретена, домашняя утварь. Здухачи относятся к «добрым», «справедливым», «честным» духам и причисляются к святым и ангелам, с которыми они «часто встречаются». Но если здухач отдаёт себя в распоряжение дьяволу, то после смерти он может превратиться в вампира (волкулака). Изредка встречаются поверья о здухаче как об исключительно вредоносном персонаже. (ru)
- Здухач (серб. Здухаћ, ще вједогоња, вјетровњак — людина, котра проганяє хмари) — у міфології південних слов'ян (сербів, чорногорців, словен, болгар, македонців) та ін. балканських народів — особа (людина чи напівлюдина) з надзвичайними здібностями, яка могла своїми вміннями захистити село чи ниву (урожай) від руйнівного впливу надзвичайних стихійних явищ (бурі, величезної зливи, граду тощо). Вважалося, що душа здухача залишає тіло господаря під час сну, щоб битися з злими демонами та попереджувати несприятливі атмосферні явища, а після перемоги над злими силами чи стихіями — душа повертається до господаря і людина прокидається з відчуттям величезної втоми, інколи після цього хворіє. Душа здухача могла прийняти подобу орла (або великого птаха з білими крилами) чи бика. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Zduhaĉo (serbe здухаћ, ветрогоња, вједогоња, вјетровњак, облачар, градобранитељ, виловити, змајевити) laŭ serbaj kaj montenegraj popolaj kredoj estas homo aŭ besto, havanta dajmonajn ecojn. Zduhaĉo povas batali kontraŭ malbona vetero, defendante sian teritorion kontraŭ atakoj de aliaj atmosferaj dajmonoj. Li (aŭ ŝi) havas du animojn; dum dormado animo de la zduhaĉo forlasas lian korpon kaj, irante al la lukton kontraŭ dajmonaj oponantoj, kondukas ventojn kaj forpelas hajlajn nubojn. (eo)
- Zduhacz, stuhacz – w mitologii Słowian bałkańskich bohater obdarzony nadprzyrodzonymi zdolnościami, którego dusza w czasie snu opuszczała ciało by walczyć z demonami powietrznymi (chałami i ażdachami) w celu odpędzenia chmur burzowych i gradowych od rodzinnych stron. Zduhaczami bywali zazwyczaj mężczyźni, często jednak również kobiety i dzieci urodzone w czepku, a nawet zwierzęta gospodarskie. Funkcje zduhaczy pokrywają się z funkcjami płanetników, lokalnie nazywano ich także żmijami. (pl)
- Zduhač (srbsky здухаћ zduhać), zduchač či stuhač je člověk nadaný nadpřirozenou mocí bojovat s nepřátelskými bytostmi, na jehož existenci se věřilo v Černé Hoře, východní Hercegovině, střední Bosně a západním Srbsku. Těchto bitev se účastní jeho duše a ke svému údělu je předurčen narozením v takzvané „košili“, blanitém vaku pokrývajícím hlavu, což jej spojuje se slovinským a chorvatskými kresniky, furlánskými , maďarskými a osetskými . Bitvy které zduhač bojuje mají odvrátit zlé počasí a zajistit dobrou úrodu jeho kraji, vesnici či rodině. Za jeho nepřátele byli považováni ostatní zduhači, především ze zámoří. (cs)
- Un zduhać (en cirílico: здухаћ; pronunciación en serbio, ˈzduhaːtɕ; vetrovnjak (ветровњак, [ʋɛˈtrɔʋɲaːk]); o zmajevit (змајевит, [zmaˈjɛʋit]) era, según la tradición serbia, un hombre con habilidad innata sobrenatural para ahuyentar o destruir a los demonios que traían mal tiempo. Mientras dormía, su alma salía de su cuerpo y confrontaba a los demonios, de forma que protegía su patrimonio, pueblo o región del clima adverso al moverlo a alguna otra área. (es)
- Un zduhać (cyrillique : здухаа, prononcé [zddxaxat]) et un vetrovnjak (ветровњак, [ [etrraak]) dans la tradition serbe, et un homme dragon dans les traditions bulgare, macédonienne et serbe, étaient des hommes soupçonnés d'avoir une capacité surnaturelle innée à protéger leur domaine, leur village ou leur région contre les conditions météorologiques destructrices, telles que les tempêtes, la grêle ou les pluies torrentielles. On croyait que les âmes de ces hommes pouvaient laisser leur corps endormi, pour intercepter et combattre avec des êtres démoniaques imaginés comme des facteurs de mauvais temps. Après avoir vaincu les démons et enlevé les nuages orageux qu'ils apportaient, les protecteurs retournaient dans leur corps et se réveillaient fatigués. (fr)
- A zduhać (Cyrillic: здухаћ, pronounced [zdǔxaːtɕ]) and vetrovnjak (ветровњак, [ʋetrǒʋɲaːk]) in Serbian tradition, and a dragon man in Bulgarian, Macedonian and southern Serbian traditions, were men believed to have an inborn supernatural ability to protect their estate, village, or region against destructive weather conditions, such as storms, hail, or torrential rains. It was believed that the souls of these men could leave their bodies in sleep, to intercept and fight with demonic beings imagined as bringers of bad weather. Having defeated the demons and taken away the stormy clouds they brought, the protectors would return into their bodies and wake up tired. (en)
- Здухач (серб. Здухаћ, ще вједогоња, вјетровњак — людина, котра проганяє хмари) — у міфології південних слов'ян (сербів, чорногорців, словен, болгар, македонців) та ін. балканських народів — особа (людина чи напівлюдина) з надзвичайними здібностями, яка могла своїми вміннями захистити село чи ниву (урожай) від руйнівного впливу надзвичайних стихійних явищ (бурі, величезної зливи, граду тощо). (uk)
- Здухач (серб. здухаћ, ветрогоња, вједогоња, вјетровњак, облачар, градобранитељ, виловити, змајевити) — по сербским и черногорским поверьям, человек или животное с демоническими свойствами, обладающие способностью бороться с непогодой, защищать свои угодья от нападения других атмосферных демонов. Сверхъестественные способности здухача проявляются, только когда он спит. (ru)
|
