| dbo:abstract
|
- Els Evangelis judeocristians eren evangelis d'un caràcter jueu cristià citats per Clement d'Alexandria, Orígenes, Eusebi de Cesàrea, Epifani de Salamina, Jeroni d'Estridó i probablement Dídim d'Alexandria. La majoria dels estudiosos moderns han arribat a la conclusió que n'hi havia un sol Evangeli en arameu/hebreu i si més no, dos en grec, encara que una minoria argumenta que només n'hi havia dos, un arameu/hebreu i un altre grec. Cap d'aquests evangelis sobreviu avui dia, però s'han fet intents per reconstruir-los des de referències en els Pares de l'Església. Els textos reconstruïts dels evangelis són en general classificats entre els evangelis apòcrifs. L'edició estàndard d'Schneemelcher descriu els textos dels tres evangelis judeocristians de la següent manera: 1.
* Evangeli dels evionites (GE) - 7 cites d'Epifani. 2.
* Evangeli dels Hebreus (GH) - 1 cita atribuïda a Ciril de Jerusalem, a més a més de GN 2-7 són cites de Clement, Orígenes i Jeroni. 3.
* Evangeli dels Natzarens (GN) - GN 1 a 23 GN són principalment de Jeroni; GN 24 a GN 36 són de fonts medievals. (ca)
- الأناجيل اليهودية المسيحية هي أناجيل ذات طابع مسيحي يهودي استشهد بها إكليمندس الإسكندري وأوريجانوس ويوسابيوس القيصري وإبيفانيوس وجيروم وربما ديديموس الضرير. يؤكد معظم الباحثين المعاصرين أنه كان هناك إنجيلاً منهم كُتب بالعبرية/الآرامية، وعلى الأقل اثنين كُتبا باليونانية، فيما زعم عدد محدود من الباحثين أن تلك الأناجيل كانوا اثنين أحدهما بالعبرية/الآرامية والآخر باليونانية. اندثرت تلك الأناجيل الآن، ولكن هناك محاولات إعادة تجميعها اعتمادًا على الاقتباسات التي نقلها عنها آباء الكنيسة في كتاباتهم. تُصنّف تلك الأناجيل المُجمّعة الآن كأناجيل منتحلة. عدّد وليم شنيملشير تلك الأناجيل كالآتي: 1.
* إنجيل الإبيونيين الذي اقتبس منه إبيفانيوس السلاميسي سبع مرات في كتاباته. 2.
* إنجيل العبرانيين الذي اقتبس منه سيريل الأورشليمي مرة واحدة في كتاباته، إضافة إلى سبع اقتباسات في كتابات إكليمندس وأوريجانوس وجيروم. 3.
* إنجيل الناصريين الذي اقتبس منه جيروم في كتاباته، إضافة إلى اقتباسات أخرى في كتابات ترجع للقرون الوسطى. (ar)
- The Jewish–Christian Gospels were gospels of a Jewish Christian character quoted by Clement of Alexandria, Origen, Eusebius, Epiphanius, Jerome and probably Didymus the Blind. All five call the gospel they know the "Gospel of the Hebrews". But most modern scholars have concluded that the five early church historians are not quoting the same work. As none of the works survive to this day attempts have been made to reconstruct them from the references in the Church Fathers. The majority of scholars believe that there existed one gospel in Aramaic/Hebrew and at least two in Greek, although a minority argue that there were only two, in Aramaic/Hebrew and in Greek. The standard edition of Schneemelcher he creates three different Jewish–Christian gospels by dividing up the references in the church fathers. Schneemelcher uses the following working names for the three proposed gospels: 1.
* The Gospel of the Ebionites ("GE") – 7 quotations by Epiphanius. 2.
* The Gospel of the Hebrews ("GH") – 1 quotation ascribed to Cyril of Jerusalem, plus GH 2–7 quotations by Clement, Origen, and Jerome. 3.
* The Gospel of the Nazarenes ("GN") – GN 1 to GN 23 are mainly from Jerome; GN 24 to GN 36 are from medieval sources. The reconstructed texts of the gospels are usually categorized under New Testament apocrypha. The relationship between the Jewish–Christian gospels and a hypothetical original Hebrew Gospel remains a speculation. (en)
- Los Evangelios judeocristianos eran evangelios de un carácter cristiano judío citados por Clemente de Alejandría, Orígenes, Eusebio, Epifanio, Jerónimo y probablemente Dídimo el Ciego. La mayoría de los estudiosos modernos han llegado a la conclusión de que había un solo Evangelio en arameo/hebreo y al menos dos en griego, aunque una minoría argumenta que sólo había dos, uno arameo/hebreo y otro griego. Ninguno de estos evangelios sobrevive hoy en día, pero se han hecho intentos para reconstruirlos desde referencias en los Padres de la Iglesia. Los textos reconstruidos de los evangelios son generalmente clasificados entre los evangelios apócrifos. La edición estándar de Schneemelcher describe los textos de los tres evangelios judeocristianos de la siguiente manera: 1.
* El Evangelio de los ebionitas (GE) – 7 citas de Epifanio. 2.
* El Evangelio de los hebreos (GH) – 1 cita atribuida a Cirilo de Jerusalén, además de GN 2-7 son citas de Clemente, Orígenes y Jerónimo. 3.
* El Evangelio de los nazarenos (GN) - GN 1 a 23 GN son principalmente de Jerónimo; GN 24 a GN 36 son de fuentes medievales. (es)
- Injil Yahudi–Kristen dalah injil berkarakter yang dikutip oleh Klemens dari Aleksandria, Origen, Eusebius, , Hieronimus dan mungkin . Kebanyakan cendekiawan modern menyatakan bahwa terdapat satu injil dalam bahasa Aram/Ibrani dan setidaknya dua dalam bahasa Yunani, meskipun sebagian kecil dari mereka hanya ada dua, Aram/Ibrani dan Yunani. (in)
- I vangeli giudeo-cristiani, in uso tra i cristiani dei primi secoli rimasti legati alla tradizione religiosa giudaica, sono andati perduti. Ci è giunta traccia di essi solo attraverso testimonianze indirette e occasionali fornite da alcuni Padri della Chiesa. Se esiste una certa tendenza nella comunità scientifica a ricondurli verso un unico vangelo (anche sulla scia delle citazioni patristiche), detto appunto vangelo degli Ebrei (ritenuto verosimilmente dai Padri della Chiesa come il vangelo originario di Matteo privo almeno della parte iniziale, la genealogia di Gesù), oggi ci sono anche due teorie differenti. La prima identifica nel vangelo degli Ebrei anche il cosiddetto vangelo dei Nazarei, e nel vangelo degli Ebioniti il cosiddetto vangelo dei Dodici. A supporto di questa ipotesi la probabilità che, sulla base dei riferimenti pervenutici, il vangelo degli Ebioniti sia stato composto con il contributo fondamentale dei tre vangeli sinottici (Matteo, Marco, Luca), e pertanto appare difficile il riferimento ad un unico vangelo aramaico per questi tre testi citati dai ‘'Padri'’. Una seconda ipotesi parla di tre entità distinte: (vangelo degli Ebrei, vangelo dei Nazarei e vangelo degli Ebioniti. (it)
- Joods-christelijke evangeliën zijn evangeliën met een joods-christelijk karakter waarvan alleen fragmenten bewaard zijn gebleven in de geschriften van de kerkvaders. Papias (ca. 65-ca. 130) en Hegesippus (ca. 110-ca. 180) waren de eersten die over joods-christelijke evangeliën schreven. Hun opvattingen zijn echter alleen bewaard gebleven in het werk van latere kerkvaders. De oudst bewaarde geschriften die over deze evangeliën handelen zijn van Ireneüs van Lyon (ca. 140-202), Clemens van Alexandrië (ca. 150-215) en Origenes (ca. 185-253). Van iets latere datum zijn de geschriften van Didymus (ca. 318- 398), Epiphanius (ca. 315-403) en Hiëronymus ( ca. 347-420). Na Hiëronymus schrijft in de late oudheid alleen Augustinus nog over de evangeliën. Zijn opvattingen over deze evangeliën zijn echter geheel gebaseerd op geschriften van eerdere auteurs. Nog latere auteurs uit de vroege middeleeuwen zoals Gregorius van Tours (ca. 538- 594), Paschasius Radbertus ( 785-865), Sedulius Scotus ( negende eeuw) tot aan Jacobus de Voragine (1129-1298) steunen vrijwel geheel op Augustinus en Hiëronymus. Meer in het algemeen waren de vroege kerkvaders van mening dat er binnen het vroegchristelijk jodendom slechts één joods-christelijk evangelie, zij het in verschillende versies, bestond. Dat was het evangelie van de Hebreeën. Dat zou oorspronkelijk geschreven zijn in het Aramees of Hebreeuws en gebaseerd op het canonieke evangelie van Matteüs. Dat evangelie van de Hebreeën werd door de kerkvaders toegeschreven aan joods-christelijke groeperingen als de Ebionieten of de Nazoreeërs. Als bijvoorbeeld Hiëronymus het evangelie beschreef dat nu het evangelie van de Nazorenen heet, deed hij dat meestal in termen als een evangelie van de Hebreeën dat gebruikt wordt door de Nazoreeërs. Als Epiphanius het evangelie dat nu het evangelie van de Ebionieten heet beschreef, gebeurde dat in termen dat deze een valse, verdraaide en verminkte versie van het evangelie van Matteüs hanteerden, maar dit het evangelie van de Hebreeën noemden. (nl)
- Ewangelie judeochrześcijańskie – apokryficzne ewangelie powstałe w I wieku w środowisku judeochrześcijan. Udokumentowane jest istnienie 3 judeochrześcijańskich ewangelii: Ewangelii Hebrajczyków, Ewangelii Nazarejczyków i Ewangelii Ebionitów. Żadna z nich nie zachowała się do naszych czasów, zostały zniszczone prawdopodobnie w V wieku. Przetrwały jedynie pojedyncze fragmenty zawarte w pismach pisarzy wczesnochrześcijańskich. (pl)
- Os evangelhos judaico-cristãos eram evangelhos de caráter cristão judaico, citados por Clemente de Alexandria, Orígenes, Eusébio, Epifânio, Jerônimo e provavelmente Dídimo, o Cego. A maioria dos estudiosos modernos concluiu que havia um evangelho em aramaico/hebraico e pelo menos dois em grego, embora uma minoria argumentasse que havia apenas dois, aramaico/hebraico e grego. (pt)
- Иудеохристианские евангелия — евангелия иудеохристиан, из которых в настоящее время известно о трёх. Ни одно из них не сохранилось полностью. Сохранившиеся фрагменты содержатся в трудах Отцов Церкви, упоминавших о них в контексте борьбы с ересями. Согласно классификации христианских , среди иудеохристиан выделялось четыре группы: эбиониты, назореи, и . Евангелия первых двух из них сохранились. Традиционно выделяют три иудеохристианские евангелия: , и от евреев. Эти произведения относятся к апокрифам Нового Завета. Древнейшие сведения об иудеохристианских евангелиях принадлежат церковным историкам II века Папию и Егесиппу, однако они содержатся в виде цитат в трудах Евсевия Кесарийского (IV век). Ириней Лионский, написавший около 190 года Adversus haereses, утверждал только четырёх евангелий. По его мнению, основную опасность со стороны еретических учений представляло не то, что у них было больше евангелий или они были другие, а то, что они выделяли только одно из четырёх. Так, эбиониты использовали только Евангелие от Матфея, о котором Ириней говорил, что оно было изначально предназначено для «евреев» и было написано на иврите. Вероятно, эти сведения Иринея не достоверны, так как он, исходя из своих предположений о том, что Евангелие от Матфея было написано на иврите для обращённых в христианство иудеев и что каждая еретическая секта пользовалась только одним евангелием, делает вывод, что иудеохристиане должны были использовать именно это евангелие. В том, что касается иудеохристиан, от Иринея зависят Тертуллиан, Ипполит Римский и Псевдо-Тертуллиан. В конце II века Климент Александрийский, также сторонник каноничности только четырёх евангелий, в своих «Строматах» дважды цитирует Евангелие от евреев, однако на основании имеющегося материала невозможно сделать вывод о взглядах этого христианского автора по этому вопросу. В III веке Ориген излагает теорию, по которой Святой Дух вдохновил только некоторые из имеющегося множества евангелий, тогда как к остальным относятся Евангелие от египтян, Евангелие двенадцати апостолов, и от , Фомы, Матфия и «ещё другие». Евангелие от египтян, упоминаемое также у Климента, не использовалось иудеохристианами. Евангелие двенадцати апостолов иногда отождествляют с Евангелием эбионитов, упоминаемым Епифанием Кипрским. В разных своих трудах Ориген дважды цитирует Евангелие от евреев, согласно которому Святой Дух является матерью Иисуса Христа, вероятно, в том смысле, в каком Бог Отец являлся его отцом. Евсевий Кесарийский в своих произведениях неоднократно высказывает мнение о том, что Матфей изначально писал на иврите. О Евангелии от евреев он упоминает 4 раза в своей Церковной истории, назвав его в числе книг, не принятых церковью. Далее он пишет, что это евангелие использовалось эбионитами и рассказывает о том, что о нём было известно Папию и Егесиппу. В конце IV Дидим Слепой ссылается на фразу из Евангелия от евреев. В написанном около 376 года Панарионе Епифаний Кипрский сообщает о трёх иудеохристианских сектах. Он, хотя и не располагая достоверной информацией, рассматривает вопрос о секте назореев, проводя различие между ними и распространённым общим названием древних христиан. Говоря об их обычаях, он отмечает, что они читают Евангелие от Матфея на иврите. Однако известно, что языком назореев был арамейский и они, очевидно, читали евангелие на нём. Вероятно, Епифаний ошибается, когда пишет, что назорее использовали оригинальное Евангелие от Матфея. Говоря о эбионитах, Епифаний пишет, что они пользовались тем же евангелием, что и последователи Керинфа. Большое количество цитат и ссылок на иудеохристианские евангелия приводит Иероним Стридонский. Более поздние греческие и латинские писатели в своих суждениях по данному вопросу основывались на своих предшественников, прежде всего на Иеронима. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Injil Yahudi–Kristen dalah injil berkarakter yang dikutip oleh Klemens dari Aleksandria, Origen, Eusebius, , Hieronimus dan mungkin . Kebanyakan cendekiawan modern menyatakan bahwa terdapat satu injil dalam bahasa Aram/Ibrani dan setidaknya dua dalam bahasa Yunani, meskipun sebagian kecil dari mereka hanya ada dua, Aram/Ibrani dan Yunani. (in)
- Ewangelie judeochrześcijańskie – apokryficzne ewangelie powstałe w I wieku w środowisku judeochrześcijan. Udokumentowane jest istnienie 3 judeochrześcijańskich ewangelii: Ewangelii Hebrajczyków, Ewangelii Nazarejczyków i Ewangelii Ebionitów. Żadna z nich nie zachowała się do naszych czasów, zostały zniszczone prawdopodobnie w V wieku. Przetrwały jedynie pojedyncze fragmenty zawarte w pismach pisarzy wczesnochrześcijańskich. (pl)
- Os evangelhos judaico-cristãos eram evangelhos de caráter cristão judaico, citados por Clemente de Alexandria, Orígenes, Eusébio, Epifânio, Jerônimo e provavelmente Dídimo, o Cego. A maioria dos estudiosos modernos concluiu que havia um evangelho em aramaico/hebraico e pelo menos dois em grego, embora uma minoria argumentasse que havia apenas dois, aramaico/hebraico e grego. (pt)
- الأناجيل اليهودية المسيحية هي أناجيل ذات طابع مسيحي يهودي استشهد بها إكليمندس الإسكندري وأوريجانوس ويوسابيوس القيصري وإبيفانيوس وجيروم وربما ديديموس الضرير. يؤكد معظم الباحثين المعاصرين أنه كان هناك إنجيلاً منهم كُتب بالعبرية/الآرامية، وعلى الأقل اثنين كُتبا باليونانية، فيما زعم عدد محدود من الباحثين أن تلك الأناجيل كانوا اثنين أحدهما بالعبرية/الآرامية والآخر باليونانية. اندثرت تلك الأناجيل الآن، ولكن هناك محاولات إعادة تجميعها اعتمادًا على الاقتباسات التي نقلها عنها آباء الكنيسة في كتاباتهم. تُصنّف تلك الأناجيل المُجمّعة الآن كأناجيل منتحلة. عدّد وليم شنيملشير تلك الأناجيل كالآتي: (ar)
- Els Evangelis judeocristians eren evangelis d'un caràcter jueu cristià citats per Clement d'Alexandria, Orígenes, Eusebi de Cesàrea, Epifani de Salamina, Jeroni d'Estridó i probablement Dídim d'Alexandria. La majoria dels estudiosos moderns han arribat a la conclusió que n'hi havia un sol Evangeli en arameu/hebreu i si més no, dos en grec, encara que una minoria argumenta que només n'hi havia dos, un arameu/hebreu i un altre grec. (ca)
- Los Evangelios judeocristianos eran evangelios de un carácter cristiano judío citados por Clemente de Alejandría, Orígenes, Eusebio, Epifanio, Jerónimo y probablemente Dídimo el Ciego. La mayoría de los estudiosos modernos han llegado a la conclusión de que había un solo Evangelio en arameo/hebreo y al menos dos en griego, aunque una minoría argumenta que sólo había dos, uno arameo/hebreo y otro griego. (es)
- The Jewish–Christian Gospels were gospels of a Jewish Christian character quoted by Clement of Alexandria, Origen, Eusebius, Epiphanius, Jerome and probably Didymus the Blind. All five call the gospel they know the "Gospel of the Hebrews". But most modern scholars have concluded that the five early church historians are not quoting the same work. As none of the works survive to this day attempts have been made to reconstruct them from the references in the Church Fathers. The majority of scholars believe that there existed one gospel in Aramaic/Hebrew and at least two in Greek, although a minority argue that there were only two, in Aramaic/Hebrew and in Greek. (en)
- I vangeli giudeo-cristiani, in uso tra i cristiani dei primi secoli rimasti legati alla tradizione religiosa giudaica, sono andati perduti. Ci è giunta traccia di essi solo attraverso testimonianze indirette e occasionali fornite da alcuni Padri della Chiesa. Se esiste una certa tendenza nella comunità scientifica a ricondurli verso un unico vangelo (anche sulla scia delle citazioni patristiche), detto appunto vangelo degli Ebrei (ritenuto verosimilmente dai Padri della Chiesa come il vangelo originario di Matteo privo almeno della parte iniziale, la genealogia di Gesù), oggi ci sono anche due teorie differenti. La prima identifica nel vangelo degli Ebrei anche il cosiddetto vangelo dei Nazarei, e nel vangelo degli Ebioniti il cosiddetto vangelo dei Dodici. A supporto di questa ipotesi la (it)
- Joods-christelijke evangeliën zijn evangeliën met een joods-christelijk karakter waarvan alleen fragmenten bewaard zijn gebleven in de geschriften van de kerkvaders. Papias (ca. 65-ca. 130) en Hegesippus (ca. 110-ca. 180) waren de eersten die over joods-christelijke evangeliën schreven. Hun opvattingen zijn echter alleen bewaard gebleven in het werk van latere kerkvaders. De oudst bewaarde geschriften die over deze evangeliën handelen zijn van Ireneüs van Lyon (ca. 140-202), Clemens van Alexandrië (ca. 150-215) en Origenes (ca. 185-253). Van iets latere datum zijn de geschriften van Didymus (ca. 318- 398), Epiphanius (ca. 315-403) en Hiëronymus ( ca. 347-420). (nl)
- Иудеохристианские евангелия — евангелия иудеохристиан, из которых в настоящее время известно о трёх. Ни одно из них не сохранилось полностью. Сохранившиеся фрагменты содержатся в трудах Отцов Церкви, упоминавших о них в контексте борьбы с ересями. Согласно классификации христианских , среди иудеохристиан выделялось четыре группы: эбиониты, назореи, и . Евангелия первых двух из них сохранились. Традиционно выделяют три иудеохристианские евангелия: , и от евреев. Эти произведения относятся к апокрифам Нового Завета. (ru)
|
