| dbo:abstract
|
- القيثارة الكلاسيكية (يعرف أيضا بالقيثارة الإسبانية و القيثارة ذات أوتار النايلون) هي عضو من عائلة الالقيثارة المستعملة في الموسيقى الكلاسيكية. وهي آلة وترية خشبية صوتية بأوتار مصنوعة من الأمعاء أو النايلون، وهي سابقة للغيتار الصوتي والكهربائي المعاصر اللذان يستعملان أوتار معدنية. يعود أصل القيثارة الكلاسيكية للفيهويلا الإسبانية والغيترن في القرن الخامس عشر والسادس عشر، واللذان تطورا بعد ذلك لقيثارة الباروك في القرن السابع عشر والثامن عشر، ثم القيثارة الكلاسيكية المعاصرة بعد ذلك في وسط القرن التاسع عشر. (ar)
- Klasická kytara (nepřesně také španělská kytara nebo jen španělka) je drnkací strunný nástroj. Vedle klasické hudby se používá i k doprovodu písní například ve folku, country a v pop music, ale i – mírně upravená – ve folkorní hudbě španělských Romů z Andalusie. V dnešní podobě existuje od 17. století, započteme-li jejího předchůdce – barokní kytaru. Vyvinula se v 16. stol. z šestisboorové italské violy da mano a španělské vihuely, z nichž vznikla čtyřsborová renesanční kytara (tj. 4 zdvojené struny, nejvyšší struna bývala na rozdíl od vihuely jednoduchá) používaná především ve Španělsku a ve Francii. První písemný záznam tabulatur pro kytaru je znám z roku 1546 z díla Alonse Mudarry, kde poprvé písemně označuje čtyřsborovou vihuelu jako "guitarra". V 17. století se renesanční kytara přidáním 5. sboru, několika pražců, změnou velikosti a menzury nástroje a různých druhů ladění změnila v pětisborovou barokní kytaru. K přidání 6. sboru na kytaru a ke změně sborů na jednoduché struny a před tím současně s odstraněním rozety v ozvučném otvoru ke změně na klasickou kytaru došlo ve 2. polovině 18. století, zřejmě ve Španělsku, kde již v roce 1764 je 6 – sborová / strunná kytara zmíněna v příručce hry na kytaru od Andrése de Sota a do konce 18. století vyšlo tiskem 5 škol hry na šestisborovou nebo šestistrunnou kytaru v Itálii, Francii a ve Španělsku. Kytara nepochází z loutny, jak se často mylně uvádí, vzhledem k tomu, že loutna má jiný tvar, ostrunění i historii. Cesta předchůdců kytary (s plochým korpusem a často i v osmičkovém tvaru a s pražci, původně v Persii se třemi, později se čtyřmi strunami) se dá vystopovat z Perské říše přes Řecko a Římskou říši až do Španělska, kam byli přineseni římskými vojáky při obsazení Pyrenejského poloostrova, zatímco předchůdci loutny (s korpusem do tvaru kapky, bez pražců a s větším počtem strun) byli přineseni z Persie přes Egypt a další země do Mauretánie, odkud se pak ve středověku dostali na Pyrenejský poloostrov při obsazení Španělska Maury. Dějiny kytary a loutny se oddělily již před 3000 lety, zatímco dějiny kytary a smyčcových nástrojů byly společné až do 12. století. Jednalo se o tvarově podobné nástroje se shodným počtem strun a stejným laděním, které se lišily pouze způsobem hry – a to buďto smyčcem nebo plektrem nebo prsty. To například mimo jiné dosvědčují i vyobrazení v knize Cantigas de Santa Maria z 13. století. Ladění kytary je běžně E-A-d-g-h-e1, nástroj ale zní o oktávu níž, než se píše. Kytara se vyrábí v méně kvalitním provedení strojově, mistrovské koncertní kusy se vyrábí výlučně ručně. Například ve Španělsku existují rody, v nichž se tradice konstrukce kytary předávají z generace na generaci. Dnešní klasická kytara vychází z konstrukce a velikosti, kterou v polovině 19. století dovedl k dokonalosti Jurado. Řada dnes známých strojových výrobních technologií pochází především ze zahraničí, kde je v tomto směru asi nejznámější americká firma Martin s tradicí počínající v 19. století. Výrobci kytar (kytaráři) podobně jako houslaři vybírají kvalitní rezonanční a po desetiletí proschlé dřevo a to pro kytaru především smrkové, cedrové a palisandrové na výrobu korpusu /těla/ kytary, ebenové na hmatník a mahagonové nebo palisandrové na krk kytary. U lacinějších kytar se k výrobě korpusu používá i borovice, hmatníku a krku smrk a jiné dřevo, u některých dalších kytar (flamencových) se používá i hruškové dřevo. Mezi nejvýznamnější české výrobce patřila firma Strunal z Lubů, kde výroba kytar již zanikla. (cs)
- Η κλασική κιθάρα έχει έξι χορδές και ανήκει ως είδος στα νυκτά χορδόφωνα. Αποτελεί και τον πρόδρομο της νεότερης ακουστικής αλλά και ηλεκτρικής κιθάρας. Η κλασική κιθάρα προέρχεται από την ισπανική βιχουέλα του 15ου και 16ου αιώνα, κατόπιν εξελίχτηκε στην μπαρόκ κιθάρα του 17ου αιώνα, ενώ την τελική της σημερινή μορφή πήρε στα μέσα του 19ου αιώνα. Το ρεπερτόριο δεν περιορίζεται μόνο σε έργα της κλασικής περιόδου, όπως εσφαλμένα πιστεύουν πολλοί λόγω του ονόματός της, αλλά επίσης και σε έργα της Αναγέννησης, του Μπαρόκ, του Ρομαντισμού, και τέλος πληθώρα σύγχρονων έργων στον 20ο αιώνα που αξιοποιούν πλήρως τις ηχοχρωματικές δυνατότητες του οργάνου. Στην κλασική κιθάρα χρησιμοποιούνται τα δάκτυλα και όχι η πένα. Η διαφορά από την ακουστική κιθάρα σε ζητήματα τεχνικής κατασκευής και ήχου είναι πολύ μεγάλη, παρ' όλο που η εξωτερική εμφάνιση ενίοτε ξεγελά, ιδιαίτερα στις κιθάρες φλαμένκο.. Το μέγεθος κάποιας κλασικής κιθάρας μπορεί να είναι συνήθως 3/4 ή 4/4. Η κλασική κιθάρα λόγω τεχνικών προδιαγραφών, αλλά και τεχνικής στην εκτέλεση είναι το πιο κατάλληλο είδος κιθάρας για εκτέλεση πολυφωνικής μουσικής, γι'αυτό άλλωστε και αποτελεί το καταξιωμένο σολιστικό είδος κιθάρας στον τομέα της κλασικής μουσικής. Η ηλεκτροκλασική κιθάρα δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μία κλασσική κιθάρα στην οποία έχει τοποθετηθεί ειδικό μικρόφωνο και, συχνά, ένας ρυθμιστής (equalizer) μεσαίων, μπάσων και έντασης. Το μικρόφωνο είναι ακριβώς κάτω από το ηχείο και είναι ρυθμισμένο να πιάνει μόνο τα ηχητικά σήματα που έρχονται από την ευθεία στην οποία βρίσκεται. Έτσι, επιτυγχάνεται βέλτιστη ποιότητα ήχου, όταν χρησιμοποιούμε την κιθάρα με ενισχυτή. Η σύνδεση είναι με τη γνωστή διάταξη, δηλαδή με έναν κοινό ενισχυτή και ένα απλό καλώδιο που καταλήγει στην βάση της κιθάρας. Ο τρόπος παιξίματος μπορεί να διαφέρει ανάλογα με τον παίκτη, αλλά συνήθως παίζεται όπως η κλασσική κιθάρα (δακτυλισμοί). Τέλος, η κιθάρα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μια κοινή κλασσική, ανάλογα με τις προτιμήσεις του οργανοπαίκτη. Υπάρχουν τέσσερα είδη ηλεκτρικής προενίσχυσης της κλασσικής ή ακουστικής κιθάρας, με μαγνήτες - πιεζοηλεκτρικούς κρυστάλλους και μικρόφωνα, που μπορούν να τοποθετηθούν μόνιμα ή προσωρινά (μπορούν να αφαιρεθούν άμεσα) σε διάφορα σημεία της κιθάρας. Ανάλογα με τα σημεία έχουμε και τους ανάλογους μαννήτες - μικρόφωνα: Τα Soundholes pickups στην περιοχή της τρύπας του ηχείου, τους Soundbooard Transducers σε διάφορα σημεία του καπακιού (εμπρός και πίσω) της κιθάρας, εσωτερικά ή εξωτερικά, τους Undersaddle Transducers κάτω από τον καβαλάρη και τα Microphone Hybrid Pickups, ένα υβριδικό σύστημα συνδυασμού μικροφώνου (εσωτερικού ή εξωτερικού) στην τρύπα του ηχείου με μαγνήτες στον καβαλάρη ή στο ηχείο. Για την κλασσική κιθάρα με την ιδιαιτερότητα των νάιλον χορδών και του φυσικού της ήχου, ενδείκνυται η χρήση των πιεζο-κρυστάλλων γέφυρας (καβαλάρη) που λαμβάνουν τις δονήσεις του ήχου στο σώμα της κιθάρας και ανταποκρίνονται ικανοποιητικά στο χτύπημα των χορδών με τα δάκτυλα ή την πένα αλλά και σε μεγάλες σχετικά εντάσεις (δεν προκαλούν εύκολα ανάδραση). Μία άλλη λύση εύκολη στην εγκατάσταση, αλλά επιρρεπής στην ανάδραση, είναι η χρήση συμπαγών πυκνωτικών μικροφώνων, τοποθετημένα εξωτερικά λίγο πάνω από το ηχείο, ώστε να λαμβάνουν και να αποδίδουν ένα φυσικότερο ήχο. Σε κάθε περίπτωση υπάρχουν μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα που καλούνται να λάβουν υπόψη τους οι κιθαρίστες. Ιδιαίτερα για εκείνους τους σολίστες που χρησιμοποιούν πολύ ακριβές χειροποίητες κιθάρες, στις οποίες δεν θέλουν να επέμβουν στην κατασκευή τους (π.χ. με τρυπήματα στο σκάφος), έχουν παρουσιαστεί τα τελευταία χρόνια λύσεις μόνιμες αλλά μη επεμβατικές όπως είναι κάποιοι πιεζοηλεκτρικοί μαγνήτες που τοποθετούνται εύκολα ανάμεσα στον καβαλάρη και τις χορδές, χωρίς τρύπημα. (el)
- Klasika gitaro (konata ankaŭ kiel konĉerta gitaro, klasika akustiko, nilon-korda gitaro, aŭ hispana gitaro) estas membro de la familio de gitaroj uzata en klasika muziko. Ĝi estas akustika ligna gitaro kun kordoj faritaj el nilono, pli ol la metalaj kordoj uzataj en akustika kaj elektra gitaroj. Por dekstra-mana ludisto, la tradicia klasika gitaro havas dekdu fretojn el la korpo kaj estas tenita sur la maldekstra kruro, tiel ke la mano kiu plukas aŭ pinĉas la kordojn faras tion ĉe la dorso de la sonejo (tio estas nomata klasika sinteno). La moderna ŝtalkorda gitaro, aliflanke, kutime havas dekkvar fretojn ĉe la korpo kaj estas ofte ludata ĉe la riparo. La esprimo "klasika gitaro" povas referenci al du konceptoj krom al la instrumento mem, nome:
* la instrumenta fingrotekniko ofta en klasikgitara individue kordoplukita pere de fingrungoj aŭ, rare, de fingropintaĵoj,
* la instrumenta klasikmuzika repertuaro. (eo)
- The classical guitar (also known as the nylon-string guitar or Spanish guitar) is a member of the guitar family used in classical music and other styles. An acoustic wooden string instrument with strings made of gut or nylon, it is a precursor of the modern acoustic and electric guitars, both of which use metal strings. Classical guitars derive from the Spanish vihuela and gittern of the fifteenth and sixteenth century. Those instruments evolved into the seventeenth and eighteenth-century baroque guitar—and by the mid-nineteenth century, early forms of the modern classical guitar. For a right-handed player, the traditional classical guitar has twelve frets clear of the body and is properly held up by the left leg, so that the hand that plucks or strums the strings does so near the back of the sound hole (this is called the classical position). However, the right-hand may move closer to the fretboard to achieve different tonal qualities. The player typically holds the left leg higher by the use of a foot rest. The modern steel string guitar, on the other hand, usually has fourteen frets clear of the body (see Dreadnought) and is commonly held with a strap around the neck and shoulder. The phrase "classical guitar" may refer to either of two concepts other than the instrument itself:
* The instrumental finger technique common to classical guitar—individual strings plucked with the fingernails or, less frequently, fingertips
* The instrument's classical music repertoire The term modern classical guitar sometimes distinguishes the classical guitar from older forms of guitar, which are in their broadest sense also called classical, or more specifically, early guitars. Examples of early guitars include the six-string early romantic guitar (c. 1790–1880), and the earlier baroque guitars with five courses. The materials and the methods of classical guitar construction may vary, but the typical shape is either modern classical guitar or that historic classical guitar similar to the early romantic guitars of France and Italy. Classical guitar strings once made of gut are now made of materials such as nylon or fluoropolymers, typically with silver-plated copper fine wire wound about the acoustically lower (d-A-E in standard tuning) strings. A guitar family tree may be identified. The flamenco guitar derives from the modern classical, but has differences in material, construction and sound. Today's modern classical guitar was established by the late designs of the 19th-century Spanish luthier, Antonio Torres Jurado. (en)
- La guitare classique, également appelée guitare espagnole, est un instrument de musique de la famille des cordes pincées. Plutôt jouée et connue comme instrument solo à cause de sa puissance sonore relativement modeste, la guitare classique a été également utilisée en instrument soliste ou d'orchestre par de nombreux compositeurs classiques tels que Giuliani, Mahler, Rodrigo, Villa-Lobos. Cet instrument populaire aux innombrables possibilités d'expression est exploité par de nombreux et différents styles de musiques dans le monde. De nombreuses déclinaisons de la guitare classique ont vu le jour au XXe siècle — les guitares d'accompagnement et folk, les guitares de jazz, les guitares électriques — et ont permis d'étendre les possibilités et les styles de musique de cet instrument, actuellement le plus répandu, sous ses différentes formes, avec le piano. La guitare classique est normalement jouée sans amplification. Sa forme actuelle est l'évolution de la « guitare romantique » à 6 cordes simples apparue à la fin du XVIIIe siècle prenant la suite de la guitare baroque qui comportait des cordes doubles (également nommées « chœurs »). La guitare romantique à faible sonorité est remplacée par le modèle actuel à accord inchangé à caisse de résonance plus volumineuse mis au point par le luthier Antonio de Torres vers 1870-1880. La conception de base très simple de la guitare classique, qui permet des prix très bon marché, de l’ordre 100 € pour une guitare d'étude d'entrée de gamme, (mais jusqu'à 10 000 € — et plus encore — pour celles réalisées par les luthiers les plus prestigieux), est certainement une des raisons du succès de l’instrument. (fr)
- Gitar klasik adalah jenis gitar akustik yang biasanya digunakan dalam musik klasik. Gitar ini memiliki ciri khas pada senarnya yang terbuat dari nilon dan pada umumnya memiliki 19 fret. Memasang jenis pada gitar klasik akan menyebabkan kerusakan serius pada gitar tersebut. (in)
- La chitarra classica è un tipo di chitarra utilizzato per l'esecuzione di brani di musica classica o popolare (come per esempio la musica latino-americana o il flamenco). La forma della chitarra classica, che conosciamo e usiamo oggi, risale alla seconda metà dell'Ottocento. (it)
- 클래식 기타(영어: Classical Guitar)는 양의 창자를 꼬아 만든 거트줄이나 나일론줄을 사용하는 기타로 손으로 뜯어서 멜로디와 화음을 동시에 연주하는 독주 악기로 많이 쓰인다. 클래식 기타로 클래식 음악만 연주하는 것은 아니며 포크, 재즈, 플라멩코 등 다양한 장르를 연주한다. 오늘날의 현대 클래식 기타는 19세기 스페인 제작가 (:en:Antonio de Torres Jurado)에 의해 자리잡았다. 그래서 현대 클래식 기타를 스패니시 기타(Spanish guitar)라고도 부른다. (ko)
- クラシック・ギター（Classical Guitar）とは、ガット、ナイロン、フロロカーボンなどの弦が張られた、ギターのことである。スパニッシュ・ギター（Spanish guitar）、ガット・ギター（Gut guitar）とも呼ばれる。 フラメンコに使用されるクラシック・ギターは、激しい演奏からボディトップを保護するためのゴルペ板を装着するなどフラメンコ演奏に最適化された仕様となっており、クラシック・ギターとは区別してフラメンコギターと呼ばれる。 (ja)
- De klassieke of Spaanse gitaar is de gitaar die aan de oorsprong stond van alle andere versies van de Spaanse gitaar zoals de flamencogitaar, de archtopgitaar en de steelstringgitaar. De kwaliteit van het bovenblad is van het grootste belang voor de klank. Massieve onderdelen vibreren beter en zorgen voor een betere projectie van het geluid. Het bovenblad moet aan de ene kant goed kunnen vibreren maar ook sterk genoeg om de spanning van de snaren op te vangen. Daarom kiest men bij de constructie van hoge-kwaliteitsgitaren voor sparrenhout, ceder of . Voor de achterzijde en zijkanten van de klankkast gebruikt men vaak palissanderhout (Rio, Indian, Madagaskar).De snaren van een klassieke gitaar worden gemaakt van nylon. In vroeger jaren van schapendarm. Het klankgat wordt soms versierd met een rozet, hetgeen een restant is van de Moorse invloed op de gitaarontwikkeling. We onderscheiden naast de moderne klassieke gitaar (model van Antonio de Torres Jurado), ook de , de , de vihuela, die viersnarige (vierkorige) gitaar, de vijfsnarige (vijfkorige) gitaar en de . De muziek voor deze instrumenten wordt ook uitgevoerd op de moderne klassieke gitaar, al gaat dit vaak gepaard met scordatura (verstemmen), transpositie of octaveren van bepaalde basnoten. Andrés Segovia is de man die de klassieke gitaar terug op de concertpodia bracht in de 20ste eeuw. Bekende hedendaagse gitaristen zoals John Williams en Julian Bream volgden bij hem les. (nl)
- A guitarra clássica (conhecida no Brasil como violão) é um instrumento musical de cordas (cordofone) acústico, possivelmente derivada do alaúde árabe ou da cítara romana há quase 2 000 a.C., modernamente produzida na Espanha para a interpretação de peças de música erudita, sendo formado por um corpo oco e chato, em forma de oito, feito de várias madeiras diferentes. O braço possui trastes que o torna um instrumento temperado, comumente é composto de seis cordas (de tripa ou com materiais sintéticos como nylon, nylgut, fluorocarbono), mas há variações com outras configurações, como o violão de sete cordas e o violão baixo com 4 cordas, afinadas uma oitava abaixo das 4 cordas mais graves do violão/viola. (pt)
- Gitara klasyczna – gitara, z której wyewoluowała cała rodzina instrumentów akustycznych i elektrycznych. Jest to instrument strunowy szarpany. (pl)
- Klassisk gitarr, även kallad spansk gitarr eller primgitarr, är en typ av sexsträngad akustisk gitarr, med nylonsträngar som typiskt spelas med fingerspel. Gitarren, som har en lång historia, kan sägas ha fått sin slutliga form runt mitten av 1800-talet. Det var först under senare halvan av 1800-talet, under nationalromantiken, som gitarren började användas mera allmänt i konsertmusiken. Innan dess hade den framför allt använts till folkmusik. Det fanns flera olika knäppinstrument som föregick den moderna klassiska gitarren. Omkring 1800 var gitarrnormen ett sexsträngat instrument, stämt i e-a-d-g-b-e. Föregångarna hade varit mindre i storlek, haft andra stämningar, dubbelsträngar och färre strängpar, men har gradvis konstruerats med allt större resonanslåda. Den som gav den moderna klassiska gitarren den slutliga formen var (1817-1892). En modern klassisk gitarrs totala längd är 100 cm, med en stränglängd på 65–66 cm. Vidden på övre delen av kroppen är 27–28,5 cm, och vidden på nedre delen 35–37 cm, medan midjan är 23,5–24,5 cm. Det finns alltså större akustiska gitarrer än den klassiska gitarren. Diskantsträngarna tillverkades ursprungligen av djurtarmar, men efter andra världskriget infördes nylon. Bassträngarna tillverkas av metallomspunnen silkestråd. (sv)
- Классическая (испанская, шестистру́нная) гита́ра — струнный щипковый музыкальный инструмент. Основной представитель семейства гитар в целом, и акустических гитар в частности. В современном виде существует со второй половины XVIII века, используется как сольный, ансамблевый и аккомпанирующий инструмент. Гитара обладает большими художественно-исполнительскими возможностями и широким разнообразием тембров. Является одним из самых популярных музыкальных инструментов в мире. Классическая гитара имеет шесть струн, основной строй которых — E, A, d, g, b, e1 (ми большой октавы, ля, ре малой октавы, соль, си, ми первой октавы). Ряд музыкальных мастеров проводили эксперименты по добавлению дополнительных струн (десятиструнная гитара Фердинандо Карулли и Рене Лакота, пятнадцатиструнная гитара , девятиструнная, ГРАН-гитара и др.), однако такие инструменты широкого распространения не получили. (ru)
- 古典吉他又名西班牙吉他、西班牙古典吉他。古典吉他也是尼龍絃吉他之一，亦屬於彈撥樂器。古典吉他此名稱並不表示其仅限於演奏古典音樂，不同的音樂風格，例如古典音樂、法蘭明歌、爵士音樂等皆可以以古典結他演奏。 (zh)
- Класична (іспанська, шестиструнна) гітара — основний представник сімейства гітар, щипковий струнний музичний інструмент басового, тенорового і сопранового регістрів. У сучасному вигляді існує з другої половини XVIII століття, використовується як акомпанувальний, сольний і ансамблевий інструмент. Гітара має багаті засоби художньої виразності - застосування різноманітних прийомів звуковидобування, тембрального забарвлення. Класична гітара має шість струн, основний лад яких - E, A, d, g, b, e1 (мі малої октави, ля, ре першої октави, соль, сі, мі другої октави). Багато музикантів експериментували з додаванням струн (десятиструнна гітара і Рене Лакота, п'ятнадцятиструнна гітара Василя Лебедєва, дев'ятиструнна, ГРАН -гітара та ін), однак такі інструменти широкого поширення не отримали. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- القيثارة الكلاسيكية (يعرف أيضا بالقيثارة الإسبانية و القيثارة ذات أوتار النايلون) هي عضو من عائلة الالقيثارة المستعملة في الموسيقى الكلاسيكية. وهي آلة وترية خشبية صوتية بأوتار مصنوعة من الأمعاء أو النايلون، وهي سابقة للغيتار الصوتي والكهربائي المعاصر اللذان يستعملان أوتار معدنية. يعود أصل القيثارة الكلاسيكية للفيهويلا الإسبانية والغيترن في القرن الخامس عشر والسادس عشر، واللذان تطورا بعد ذلك لقيثارة الباروك في القرن السابع عشر والثامن عشر، ثم القيثارة الكلاسيكية المعاصرة بعد ذلك في وسط القرن التاسع عشر. (ar)
- Gitar klasik adalah jenis gitar akustik yang biasanya digunakan dalam musik klasik. Gitar ini memiliki ciri khas pada senarnya yang terbuat dari nilon dan pada umumnya memiliki 19 fret. Memasang jenis pada gitar klasik akan menyebabkan kerusakan serius pada gitar tersebut. (in)
- La chitarra classica è un tipo di chitarra utilizzato per l'esecuzione di brani di musica classica o popolare (come per esempio la musica latino-americana o il flamenco). La forma della chitarra classica, che conosciamo e usiamo oggi, risale alla seconda metà dell'Ottocento. (it)
- 클래식 기타(영어: Classical Guitar)는 양의 창자를 꼬아 만든 거트줄이나 나일론줄을 사용하는 기타로 손으로 뜯어서 멜로디와 화음을 동시에 연주하는 독주 악기로 많이 쓰인다. 클래식 기타로 클래식 음악만 연주하는 것은 아니며 포크, 재즈, 플라멩코 등 다양한 장르를 연주한다. 오늘날의 현대 클래식 기타는 19세기 스페인 제작가 (:en:Antonio de Torres Jurado)에 의해 자리잡았다. 그래서 현대 클래식 기타를 스패니시 기타(Spanish guitar)라고도 부른다. (ko)
- クラシック・ギター（Classical Guitar）とは、ガット、ナイロン、フロロカーボンなどの弦が張られた、ギターのことである。スパニッシュ・ギター（Spanish guitar）、ガット・ギター（Gut guitar）とも呼ばれる。 フラメンコに使用されるクラシック・ギターは、激しい演奏からボディトップを保護するためのゴルペ板を装着するなどフラメンコ演奏に最適化された仕様となっており、クラシック・ギターとは区別してフラメンコギターと呼ばれる。 (ja)
- A guitarra clássica (conhecida no Brasil como violão) é um instrumento musical de cordas (cordofone) acústico, possivelmente derivada do alaúde árabe ou da cítara romana há quase 2 000 a.C., modernamente produzida na Espanha para a interpretação de peças de música erudita, sendo formado por um corpo oco e chato, em forma de oito, feito de várias madeiras diferentes. O braço possui trastes que o torna um instrumento temperado, comumente é composto de seis cordas (de tripa ou com materiais sintéticos como nylon, nylgut, fluorocarbono), mas há variações com outras configurações, como o violão de sete cordas e o violão baixo com 4 cordas, afinadas uma oitava abaixo das 4 cordas mais graves do violão/viola. (pt)
- Gitara klasyczna – gitara, z której wyewoluowała cała rodzina instrumentów akustycznych i elektrycznych. Jest to instrument strunowy szarpany. (pl)
- 古典吉他又名西班牙吉他、西班牙古典吉他。古典吉他也是尼龍絃吉他之一，亦屬於彈撥樂器。古典吉他此名稱並不表示其仅限於演奏古典音樂，不同的音樂風格，例如古典音樂、法蘭明歌、爵士音樂等皆可以以古典結他演奏。 (zh)
- Klasická kytara (nepřesně také španělská kytara nebo jen španělka) je drnkací strunný nástroj. Vedle klasické hudby se používá i k doprovodu písní například ve folku, country a v pop music, ale i – mírně upravená – ve folkorní hudbě španělských Romů z Andalusie. Ladění kytary je běžně E-A-d-g-h-e1, nástroj ale zní o oktávu níž, než se píše. Mezi nejvýznamnější české výrobce patřila firma Strunal z Lubů, kde výroba kytar již zanikla. (cs)
- Η κλασική κιθάρα έχει έξι χορδές και ανήκει ως είδος στα νυκτά χορδόφωνα. Αποτελεί και τον πρόδρομο της νεότερης ακουστικής αλλά και ηλεκτρικής κιθάρας. Η κλασική κιθάρα προέρχεται από την ισπανική βιχουέλα του 15ου και 16ου αιώνα, κατόπιν εξελίχτηκε στην μπαρόκ κιθάρα του 17ου αιώνα, ενώ την τελική της σημερινή μορφή πήρε στα μέσα του 19ου αιώνα. Το ρεπερτόριο δεν περιορίζεται μόνο σε έργα της κλασικής περιόδου, όπως εσφαλμένα πιστεύουν πολλοί λόγω του ονόματός της, αλλά επίσης και σε έργα της Αναγέννησης, του Μπαρόκ, του Ρομαντισμού, και τέλος πληθώρα σύγχρονων έργων στον 20ο αιώνα που αξιοποιούν πλήρως τις ηχοχρωματικές δυνατότητες του οργάνου. Στην κλασική κιθάρα χρησιμοποιούνται τα δάκτυλα και όχι η πένα. Η διαφορά από την ακουστική κιθάρα σε ζητήματα τεχνικής κατασκευής και ήχου είνα (el)
- Klasika gitaro (konata ankaŭ kiel konĉerta gitaro, klasika akustiko, nilon-korda gitaro, aŭ hispana gitaro) estas membro de la familio de gitaroj uzata en klasika muziko. Ĝi estas akustika ligna gitaro kun kordoj faritaj el nilono, pli ol la metalaj kordoj uzataj en akustika kaj elektra gitaroj. Por dekstra-mana ludisto, la tradicia klasika gitaro havas dekdu fretojn el la korpo kaj estas tenita sur la maldekstra kruro, tiel ke la mano kiu plukas aŭ pinĉas la kordojn faras tion ĉe la dorso de la sonejo (tio estas nomata klasika sinteno). La moderna ŝtalkorda gitaro, aliflanke, kutime havas dekkvar fretojn ĉe la korpo kaj estas ofte ludata ĉe la riparo. (eo)
- The classical guitar (also known as the nylon-string guitar or Spanish guitar) is a member of the guitar family used in classical music and other styles. An acoustic wooden string instrument with strings made of gut or nylon, it is a precursor of the modern acoustic and electric guitars, both of which use metal strings. Classical guitars derive from the Spanish vihuela and gittern of the fifteenth and sixteenth century. Those instruments evolved into the seventeenth and eighteenth-century baroque guitar—and by the mid-nineteenth century, early forms of the modern classical guitar. (en)
- La guitare classique, également appelée guitare espagnole, est un instrument de musique de la famille des cordes pincées. Plutôt jouée et connue comme instrument solo à cause de sa puissance sonore relativement modeste, la guitare classique a été également utilisée en instrument soliste ou d'orchestre par de nombreux compositeurs classiques tels que Giuliani, Mahler, Rodrigo, Villa-Lobos. Cet instrument populaire aux innombrables possibilités d'expression est exploité par de nombreux et différents styles de musiques dans le monde. La guitare classique est normalement jouée sans amplification. (fr)
- De klassieke of Spaanse gitaar is de gitaar die aan de oorsprong stond van alle andere versies van de Spaanse gitaar zoals de flamencogitaar, de archtopgitaar en de steelstringgitaar. De kwaliteit van het bovenblad is van het grootste belang voor de klank. Massieve onderdelen vibreren beter en zorgen voor een betere projectie van het geluid. Het bovenblad moet aan de ene kant goed kunnen vibreren maar ook sterk genoeg om de spanning van de snaren op te vangen. Daarom kiest men bij de constructie van hoge-kwaliteitsgitaren voor sparrenhout, ceder of . Voor de achterzijde en zijkanten van de klankkast gebruikt men vaak palissanderhout (Rio, Indian, Madagaskar).De snaren van een klassieke gitaar worden gemaakt van nylon. In vroeger jaren van schapendarm. (nl)
- Классическая (испанская, шестистру́нная) гита́ра — струнный щипковый музыкальный инструмент. Основной представитель семейства гитар в целом, и акустических гитар в частности. В современном виде существует со второй половины XVIII века, используется как сольный, ансамблевый и аккомпанирующий инструмент. Гитара обладает большими художественно-исполнительскими возможностями и широким разнообразием тембров. Является одним из самых популярных музыкальных инструментов в мире. (ru)
- Klassisk gitarr, även kallad spansk gitarr eller primgitarr, är en typ av sexsträngad akustisk gitarr, med nylonsträngar som typiskt spelas med fingerspel. Gitarren, som har en lång historia, kan sägas ha fått sin slutliga form runt mitten av 1800-talet. Det var först under senare halvan av 1800-talet, under nationalromantiken, som gitarren började användas mera allmänt i konsertmusiken. Innan dess hade den framför allt använts till folkmusik. (sv)
- Класична (іспанська, шестиструнна) гітара — основний представник сімейства гітар, щипковий струнний музичний інструмент басового, тенорового і сопранового регістрів. У сучасному вигляді існує з другої половини XVIII століття, використовується як акомпанувальний, сольний і ансамблевий інструмент. Гітара має багаті засоби художньої виразності - застосування різноманітних прийомів звуковидобування, тембрального забарвлення. (uk)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
