| dbo:abstract
|
- أدب البرازيلي ترجع بدايته إلى القرن السادس عشر عندما كتب الرحالة البرتغاليون في وصف جمال الطبيعة في البرازيل. ومن أول هؤلاء الكتاب: المبشر خوزى دى انكيتا، الذي استخدم في كتابته اللغتين البرتغالية والهندية المحلية، وفي القرن 17 تأثر الأدب البرازيلي بالأدب الإسباني.وفي القرن 18 ظهر الكاتب المسرحي خوزى دى سيلفا، كما ظهر الشعراء: خوزى بازيليو دى جاما، وتوماس أنطونيو جونزاجا. وفي القرن 19 سادت الرومانسية، وطبعت الأدب البرازيلي وكذلك الأدب الأوروبي وظهر من الشعراء في ذلك العصر دومبنجوس خوزى جونسالفى، ومن الأدباء ظهر خوزى دى ألانكار. أما أعظم أديب برازيلي فكان يواكيم ماريا مخادو دى أسيس، وظهر من معاصريه الشاعر الباراناسى أولافو دى بيلاك. أما الأدب البرازيلي في القرن 20 فينحصر في المشكلات الاجتماعية، والسياسية والفلسفية والسيكلوجية، كما يهتم بقضايا التفرقة العنصرية.ومن أشهر الأدباء في هذا القرن: جيلبرتو فريرى، وروى باربوزا، ويورجى أمادو، واريكو فريسيمو، ويورجى دى ليما، ممن جعلوا نظرة الكتاب البرازيلين في الوقت الحاضر عميقة واسعة، كما هو الحال في أي بلد آخر. (ar)
- La literatura brasilera és la literatura escrita en portuguès per brasilers o al Brasil, incloent treballs escrits abans de la independència del país, en 1822. Al llarg dels seus primers anys, la literatura brasilera va seguir les tendències literàries de Portugal, mentre que gradualment va passar a un estil d'escriptura diferent i autèntic en el transcurs dels segles XIX i XX, en la cerca de temes veritablement brasilers i l'ús de formes brasileres. El portuguès és un idioma romànic i l'únic idioma oficial del Brasil, junt amb el llenguatge per a sords (Libras). Líricament, el poeta Olavo Bilac, el va definir com " (...) desconhecida e fosca./ Tuba d'alto clangor, lira singela,/ Que tens o trom e o silvo da procela,/ E o arrolo da saudade e da ternura! ", que es tradueix més o menys com "(...) desconegut i fosc,/ Tuba de lira alta i senzilla,/ que sosté la trompeta i el xiuxiueig de la tempesta/ I el cant de la saudade i de la tendresa!". El premi literari més significatiu en llengua portuguesa és el Premi Camões, que si bé s'entrega a Portugal, el comparteix amb la resta del món lusòfon. A finals de 2021, el Brasil comptava amb tretze guanyadors del premi. El Brasil també té la seva pròpia acadèmia literària, l'Acadèmia Brasilera de Lletres, una organització cultural sense finalitat de lucre per a perpetuar la cura de la llengua i la literatura nacionals. La literatura brasilera ha estat molt prolífica. Tenint com a naixement la carta de Pero Vaz de Caminha, el document que marca el descobriment del Brasil, la literatura del país ha abastat diversos escriptors significatius. Entre els principals, figuren els novel·listes Machado de Assis, Guimarães Rosa, Jorge Amado, Clarice Lispector i ; poetes com João Cabral de Melo Neto, Mário de Andrade, Carlos Drummond de Andrade, Vinícius de Moraes, i Manuel Bandeira; dramaturgs com Nelson Rodrigues i Augusto Boal, i crítics i teòrics literaris com Antonio Candido i , entre altres. (ca)
- Brasilianische Literatur ist die in portugiesischer Sprache verfasste Literatur aus Brasilien. Dabei ist zwischen der Literatur vor und nach der Unabhängigkeit 1822 zu unterscheiden. Die Literatur vor der Unabhängigkeit wurde zumeist von Portugiesen geprägt, die zwar oftmals in Brasilien geboren wurden, sich aber als Portugiesen betrachteten. Berühmtester Vertreter war der „Apostel Brasiliens“ António Vieira. Einflüsse der schriftlosen indigenen Völker sind von Anfang an spürbar, jedoch nur in indirekter Form: Ihre Gedichte und Erzählungen, Gesänge und Tänze beeinflussten Rhythmus und Satzmelodie der brasilianischen Sprache und Dichtung von Anfang an. Nach der Unabhängigkeit des Landes 1822 entwickelte sich eine seit Mitte des 19. Jahrhunderts allerdings nur zögernd als eigenständig wahrgenommene brasilianische Literatur, die auch Bezug auf die afrikanischen und indigenen Minderheiten nahm und bis heute stark expandiert. In Europa ist die Aufmerksamkeit für sie allerdings geringer als für die Literatur der spanischsprachigen Länder Lateinamerikas. Dies ist zum großen Teil der weitgehend auf fünf Länder (neben Brasilien) beschränkten Verbreitung der portugiesischen Sprache geschuldet, von denen vier in Afrika liegen. (de)
- Brazilian literature is the literature written in the Portuguese language by Brazilians or in Brazil, including works written prior to the country's independence in 1822. Throughout its early years, literature from Brazil followed the literary trends of Portugal, whereas gradually shifting to a different and authentic writing style in the course of the 19th and 20th centuries, in the search for truly Brazilian themes and use of Brazilian forms. Portuguese is a Romance language and the sole official language of Brazil. Lyrically, the poet Olavo Bilac, named it " (...) desconhecida e obscura./ Tuba de alto clangor, lira singela,/ Que tens o trom e o silvo da procela,/ E o arrolo da saudade e da ternura! ", which roughly translates as "(...) unknown and obscure,/ Tuba of high blare, delicate lyre,/ That holds the frill and the hiss of the tempest/ And the singing of the saudade and of the tenderness!" Brazil's most significant literary award is the Camões Prize, which it shares with the rest of the Portuguese-speaking world. As of 2016, Brazil has eleven recipients of the prize. Brazil also holds its own literary academy, the Brazilian Academy of Letters, a non-profit cultural organization pointed in perpetuating the care of the national language and literature. Brazilian literature has been very prolific. Having as birth the letter of Pero Vaz de Caminha, the document that marks the discovery of Brazil, the country's literature has encompassed several significant writers. Major figures include novelists Machado de Assis, Guimarães Rosa, Jorge Amado, Clarice Lispector and Graciliano Ramos; poets such as João Cabral de Melo Neto, Mário de Andrade, Carlos Drummond de Andrade, Vinicius de Moraes, Ferreira Gullar and Manuel Bandeira; dramatists like Nelson Rodrigues and Augusto Boal, and literary critics and theorists as Antonio Candido and Otto Maria Carpeaux, among others. (en)
- La Brazila Literaturo komenciĝis en 1500, kiam Pero Vaz de Caminha [Pero Vaz djKaminja] skribis "La Letero". Tiu unua periodo estas nomita "Vojaĝa Periodo" kaj en ĝi estas ĉefe rakontoj pri vojaĝoj de unuaj portugalaj koloniistoj en Brazilo. Evidente, ĝis la sendependiĝo de Brazilo, la literaturo verkita en Brazilo estis pli portugala ol Brazila, ĉar la homoj, kiuj tie loĝis estis plejparte portugaloj edukitaj laŭ portugala kulturo. Iom post iom, aperadis vere brazilaj verkistoj, kiuj, naskiĝintaj kaj kulturiĝintaj en Brazilo, respegulasen siaj verkoj la kulturon de la nova lando. En la 17-a jarcento komenciĝis la Baroka Periodo, kies plej grava nomo estis Gregorio de Mattos Guerra. En la 18-a jarcento ekestis la Arkada Periodo, la ĉefaj verkistoj de tiu periodo apartenis al Minasa Grupo. Ili estis politikaj aktivuloj, sed sia poezio estas tute politike neŭtrala. En la 19-a jarcento estis la Romantika Periodo, kies ĉefa verkisto estis José de Alencar, kaj la Realisma Periodo, kies ĉefa verkisto estis Machado de Assis.En la 20-a jarcento estis la Modernisma Periodo. (eo)
- Brasilgo literatura, portugesean oinarritutako garapena izan duela kontuan hartuta, kultura-espektro lusofonoaren parte da. XVI. mendean Brasilen "aurkikuntzak" sustatutako literatura-jardueratik abiatu zen. Hasiera batean metropoliko literaturari nahiko lotua, pixkanaka independentzia irabazten joan zen, batez ere XIX. mendean, mugimendu erromantiko eta errealistekin. Une honetan izen handiak agertzen ari dira: Manuel Bandeira, Carlos Drummond de Andrade, João Guimarães Rosa, Clarice Lispector eta Cecilia Meireles. (eu)
- La literatura brasileña, considerando su desarrollo basado en la lengua portuguesa, forma parte del espectro cultural lusófono. Surgió a partir de la actividad literaria incentivada por el descubrimiento de Brasil durante el siglo XVI. Bastante ligada en un principio a la literatura metropolitana, poco a poco fue ganando independencia, especialmente durante el siglo XIX, con los movimientos románticos y el realista, hasta alcanzar su punto culminante con la Semana de Arte Moderno en 1922, que se caracteriza por la ruptura definitiva con las literaturas de otros países, formando, por lo tanto, desde el Modernismo y sus escuelas las primeras generaciones de escritores realmente independientes. Surgen en este momento grandes nombres como Manuel Bandeira, Carlos Drummond de Andrade, João Guimarães Rosa, Clarice Lispector y Cecilia Meireles. La literatura producida en Brasil desempeña un papel importante en el ámbito cultural del país: todos los principales periódicos dedican gran parte de sus suplementos culturales al análisis y la crítica literarios. Igualmente, la enseñanza de la disciplina es obligatoria en la escuela secundaria. (es)
- La littérature brésilienne désigne ici l'ensemble des littératures, orales écrites, en tout lieu, à toute époque, au Brésil ou par des Brésiliens (213 445 417 en 2021), ou par les diasporas, en toute langue, autochtone ou importée, principalement en portugais. (fr)
- La letteratura brasiliana è formata dalle opere letterarie composte in lingua portoghese dal Cinquecento fino ai giorni nostri in Brasile. (it)
- 다음은 브라질 문학에 관한 설명이다. 라틴아메리카의 문학은 에스파냐어계 라틴아메리카 문학과 포르투갈어계 라틴아메리카 문학으로 구분된다. 그리고 라틴아메리카에서는 브라질 문학만이 포르투갈어계 라틴아메리카 문학에 속한다. 브라질은 1500년 포르투갈의 항해가 페드도 알바레스 카브랄에 의해 발견되었던 정치적 환경으로 인해서 문학도 포르투갈 문학의 영향이 현저하게 나타나 있다. 그 때문에 19세기에 낭만주의가 대두하기까지의 3세기에 걸친 식민지시대는 문학적 가치보다 사료적 가치를 갖는 작품이 많다. 브라질 문학의 선구자는 에스파냐 사람으로 브라질에 40여 년 살았으며, 브라질의 사도(使徒)라 불리는 예수회파 선교사 조세 데 안셰타로서 종교적으로 소박한 시를 남기고 있다. 그리고 16세기말에는 페르나페르난브콘브코주(州)에 문인(文人) 그룹이 생겼다. 이것을 페르난브코파(派)라고 부르나, 시인 벤토 테이세이라 핀토(1540-1618)의 이름을 들 수 있을 뿐이다. 17세기에 들어와서는 문학의 중심이 바이아이아주(州)로 옮겨졌다. 이들은 바이아이아파(派)라고 불리는데, 시에는 그레고리오 데 마토스(1633-1696)가 우수한 풍자시(諷刺詩)를, 보테료 데 올리베이라(1636-1711)가 에스파냐의 공고라(Gongora) 시풍을 강하게 받은 소네트를 썼다. 그 뒤 문학운동은 미나스 제라에스주(州)를 중심으로 번성하였다. 그리고 미나스파(派) 중에서 특히 산타 리타 두라웅(1722-1784)의 애국적 시편 <카라무루>(1781) 등 2편의 시가 이채를 발한다. 19세기에 들어서서 1822년 브라질이 정치적으로 포르투갈로부터 독립되었을 때 문학도 독립되었다고 할 수 있다. 환언하면 그때까지의 ‘브라질에 관한 문학’ ‘브라질에 있어서의 문학’에서 ‘브라질 국민문학’으로 변전(變轉)해 간 것이다. 이 시대를 낭만주의시대(1808-1868)라 하고, 그 중심지는 주로 리우 데 자네이루와 상 파울루가 되었다. 브라질의 낭만파 운동은 시인 곤살베스 데 마갈량이스(1811-1882)를 그 효시(嚆矢)로 삼는다. 대표작 <시(詩)의 한숨>(1836)은 브라질에 낭만주의를 가져오게 하였다. 낭만파의 대표적 시인은 곤살베스 디아스(1823-1864), 소설에선 조세 데 알렌카르(1829-1877)로서 모두 브라질 원주민(인디오)를 찬양하였다. 특히 디아스는 ‘원주민주의(原住民主義＝Indionism)’를 개척하여 국민문학의 진정한 창시자가 되었고, 원주민의 생활·신앙·풍속 등을 노래한 혼혈시인으로서 사랑을 받았다. 알렌카르의 대표작인 <과라니>(1857)는 원주민의 역사시(歷史詩)라고도 할 대작이다. 19세기 후반에 들어와서는 유럽 자연주의의 영향으로 브라질도 자연주의시대를 맞이하였다. 시에서는 브라질의 풍경을 찬미한 알베르토 데 올리베이라(1857-1937), 아름다운 시작으로 알려진 올라보 빌라크(1865-1918), 세련된 시를 쓰던 라이문드 코레이아(1860-1911) 등이 유명하며, 소설로는 혼혈의 문호(文豪) 마샤도 데 아시스(1839-1908)가 가장 뛰어나 있어 그 대표작은 어느 죽은 자의 고백 <브라스 쿠바스의 회상>(1881)이며 그 밖에 많은 우수한 단편을 남겼다. 그는 또한 브라질의 ‘문학 아카데미’ 창시자의 한 사람으로 초대 회장이 되었다. 그 밖에 예리한 관찰과 아름다운 문체의 알로이지오 아제베도(1858-1913)는 <혼혈아>(1881)로, 줄리오 리베이로(1845-1890)는 <육욕(肉慾)>(1888)으로 이름이 나 있다. 그러나 19세기 말에 들어와서는 자연주의의 지나친 객관성 중시(重視)에 대한 반동으로 문학운동이 프랑스 영향을 받아 상징주의를 낳게 하였다. 시에서는 불우한 흑인시인 크루스 이 소자(1861-1898), 알폰수스 데 기마라엔스(1870-1921), 소설에선 <오지(奧地)>(1896)의 작가 코에료 네토(1864-1934), <가나안>(1902)의 작자 그라사 아라냐(1868-1931), <포리카르포 쿠아레즈마의 슬픈 최후>의 작자 리마 바레토(1881-1922), 사실파의 작가로 <오지(奧地)>(1902)의 작자 에우클리데스 다 쿠냐(1866-1909) 등이 주목의 대상이 되어 있다. 그러나 1922년, 상 파울루에서 개최되었던 ‘현대예술주간’을 계기로 하여 모더니즘의 시대가 시작되었다. 그 가장 대표적인 시인은 마누엘 반데이라(1886-1968)로서 <방종(放縱)>(1930), <샛별>(1936) 등의 작품이 있다. 이 시기에, 전술한 쿠냐의 <오지(奧地)> 영향을 받아 조제 아메리코 데 아르메이다(1887-?)의 <사탕수수의 지게미 창고>(1928)와 여류작가 라케르 데 케이로스(1910- )에 의해 시작된 북동부지방을 무대로 지방주의 문학이 번성하였다. 그 내용인즉 바이아 출신으로 <카카오>(1933), <무한(無限)의 토지>(1942)의 작자 조르제 아마도(1912- ), <제당공장의 소년>(1932)의 작자 조세 린스 데 레고(1901-1957), <무미건조(無味乾燥)한 생활>(1938)등 비참한 사건을 묘사한 북동부문학(北東部文學)에 대해 시적으로 서정미와 젊음이 넘치는 소설을 쓴 남대하주(南大河州) 출신의 에리코 베리시모(1905-1975)는 <들의 백합꽃을 보라>(1938), 3부작 <때와 바람>(1948)을 발표했다. 도회를 무대로 한 대하소설(大河小說)<부르주아의 비극>(1937)을 쓴 오타비오 데 파리아(1908- )도 유명하다. 그 밖에 <죽은 소녀>(1954)의 작자 코르네리오 페나(1896-1958), 미나스주(州) 출신으로 <사라가나>(1946)를 지은 기마랑이스 로자(1908-1967) 등이 있다. 이 문서에는 다음커뮤니케이션(현 카카오)에서 GFDL 또는 CC-SA 라이선스로 배포한 글로벌 세계대백과사전의 "브라질 문학" 항목을 기초로 작성된 글이 포함되어 있습니다. (ko)
- Braziliaanse literatuur is geschreven in het Portugees door Brazilianen in Brazilië (of daarbuiten) en dateert al van voor de onafhankelijkheid van het land van Portugal in 1822. Tijdens de 20e eeuw veranderde de literatuur geleidelijk, met een afwijkend en meer eigen Braziliaans gebruik van het Portugees. (nl)
- ブラジル文学では、ブラジル連邦共和国の文学について述べる。 (ja)
- Brasiliansk litteratur är litteratur skriven i Brasilien och i regel på portugisiska. Den föddes på 1500-talet, av europeiska invandrare i den dåvarande portugisiska kolonin. Sedan Brasiliens självständighet har den etablerats som en litteratur åtskild från övrigt litteratur på portugisiska. Den kanske mest framgångsrika av författarna från Brasilien är Paulo Coelho. (sv)
- A literatura brasileira, considerando seu desenvolvimento baseada na língua portuguesa, faz parte do espectro cultural lusófono, sendo um desdobramento da literatura em língua portuguesa. Faz parte também da Literatura latino-americana, a única em língua portuguesa. Ela surgiu a partir da atividade literária incentivada pelos jesuítas após o descobrimento do Brasil durante o século XVI. Bastante ligada, de princípio, à literatura metropolitana, ela foi ganhando independência com o tempo, iniciando o processo durante o século XIX com os movimentos romântico e realista e atingido o ápice com a Semana de Arte Moderna em 1922, caracterizando-se pelo rompimento definitivo com as literaturas de outros países, formando-se, portanto, a partir do Modernismo e suas gerações as primeiras escolas de escritores verdadeiramente independentes. São dessa época grandes nomes como Manuel Bandeira, Carlos Drummond de Andrade, Guimarães Rosa, João Cabral de Melo Neto, Clarice Lispector e Cecília Meireles. A literatura produzida no Brasil tem papel de destaque na esfera cultural do país: todos os principais jornais do país dedicam grande parte de seus cadernos culturais à análise e crítica literária e o ensino da disciplina é obrigatório no Ensino Médio. (pt)
- Бразильская литература — литература на португальском языке в Бразилии. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Brasilgo literatura, portugesean oinarritutako garapena izan duela kontuan hartuta, kultura-espektro lusofonoaren parte da. XVI. mendean Brasilen "aurkikuntzak" sustatutako literatura-jardueratik abiatu zen. Hasiera batean metropoliko literaturari nahiko lotua, pixkanaka independentzia irabazten joan zen, batez ere XIX. mendean, mugimendu erromantiko eta errealistekin. Une honetan izen handiak agertzen ari dira: Manuel Bandeira, Carlos Drummond de Andrade, João Guimarães Rosa, Clarice Lispector eta Cecilia Meireles. (eu)
- La littérature brésilienne désigne ici l'ensemble des littératures, orales écrites, en tout lieu, à toute époque, au Brésil ou par des Brésiliens (213 445 417 en 2021), ou par les diasporas, en toute langue, autochtone ou importée, principalement en portugais. (fr)
- La letteratura brasiliana è formata dalle opere letterarie composte in lingua portoghese dal Cinquecento fino ai giorni nostri in Brasile. (it)
- Braziliaanse literatuur is geschreven in het Portugees door Brazilianen in Brazilië (of daarbuiten) en dateert al van voor de onafhankelijkheid van het land van Portugal in 1822. Tijdens de 20e eeuw veranderde de literatuur geleidelijk, met een afwijkend en meer eigen Braziliaans gebruik van het Portugees. (nl)
- ブラジル文学では、ブラジル連邦共和国の文学について述べる。 (ja)
- Brasiliansk litteratur är litteratur skriven i Brasilien och i regel på portugisiska. Den föddes på 1500-talet, av europeiska invandrare i den dåvarande portugisiska kolonin. Sedan Brasiliens självständighet har den etablerats som en litteratur åtskild från övrigt litteratur på portugisiska. Den kanske mest framgångsrika av författarna från Brasilien är Paulo Coelho. (sv)
- Бразильская литература — литература на португальском языке в Бразилии. (ru)
- أدب البرازيلي ترجع بدايته إلى القرن السادس عشر عندما كتب الرحالة البرتغاليون في وصف جمال الطبيعة في البرازيل. ومن أول هؤلاء الكتاب: المبشر خوزى دى انكيتا، الذي استخدم في كتابته اللغتين البرتغالية والهندية المحلية، وفي القرن 17 تأثر الأدب البرازيلي بالأدب الإسباني.وفي القرن 18 ظهر الكاتب المسرحي خوزى دى سيلفا، كما ظهر الشعراء: خوزى بازيليو دى جاما، وتوماس أنطونيو جونزاجا. وفي القرن 19 سادت الرومانسية، وطبعت الأدب البرازيلي وكذلك الأدب الأوروبي وظهر من الشعراء في ذلك العصر دومبنجوس خوزى جونسالفى، ومن الأدباء ظهر خوزى دى ألانكار. أما أعظم أديب برازيلي فكان يواكيم ماريا مخادو دى أسيس، وظهر من معاصريه الشاعر الباراناسى أولافو دى بيلاك. أما الأدب البرازيلي في القرن 20 فينحصر في المشكلات الاجتماعية، والسياسية والفلسفية والسيكلوجية، كما يهتم بقضايا التفرقة العنصرية.ومن أشهر الأدباء في هذا القرن: ج (ar)
- La literatura brasilera és la literatura escrita en portuguès per brasilers o al Brasil, incloent treballs escrits abans de la independència del país, en 1822. Al llarg dels seus primers anys, la literatura brasilera va seguir les tendències literàries de Portugal, mentre que gradualment va passar a un estil d'escriptura diferent i autèntic en el transcurs dels segles XIX i XX, en la cerca de temes veritablement brasilers i l'ús de formes brasileres. (ca)
- Brazilian literature is the literature written in the Portuguese language by Brazilians or in Brazil, including works written prior to the country's independence in 1822. Throughout its early years, literature from Brazil followed the literary trends of Portugal, whereas gradually shifting to a different and authentic writing style in the course of the 19th and 20th centuries, in the search for truly Brazilian themes and use of Brazilian forms. (en)
- La Brazila Literaturo komenciĝis en 1500, kiam Pero Vaz de Caminha [Pero Vaz djKaminja] skribis "La Letero". Tiu unua periodo estas nomita "Vojaĝa Periodo" kaj en ĝi estas ĉefe rakontoj pri vojaĝoj de unuaj portugalaj koloniistoj en Brazilo. Evidente, ĝis la sendependiĝo de Brazilo, la literaturo verkita en Brazilo estis pli portugala ol Brazila, ĉar la homoj, kiuj tie loĝis estis plejparte portugaloj edukitaj laŭ portugala kulturo. Iom post iom, aperadis vere brazilaj verkistoj, kiuj, naskiĝintaj kaj kulturiĝintaj en Brazilo, respegulasen siaj verkoj la kulturon de la nova lando. (eo)
- Brasilianische Literatur ist die in portugiesischer Sprache verfasste Literatur aus Brasilien. Dabei ist zwischen der Literatur vor und nach der Unabhängigkeit 1822 zu unterscheiden. Die Literatur vor der Unabhängigkeit wurde zumeist von Portugiesen geprägt, die zwar oftmals in Brasilien geboren wurden, sich aber als Portugiesen betrachteten. Berühmtester Vertreter war der „Apostel Brasiliens“ António Vieira. Einflüsse der schriftlosen indigenen Völker sind von Anfang an spürbar, jedoch nur in indirekter Form: Ihre Gedichte und Erzählungen, Gesänge und Tänze beeinflussten Rhythmus und Satzmelodie der brasilianischen Sprache und Dichtung von Anfang an. (de)
- La literatura brasileña, considerando su desarrollo basado en la lengua portuguesa, forma parte del espectro cultural lusófono. Surgió a partir de la actividad literaria incentivada por el descubrimiento de Brasil durante el siglo XVI. Bastante ligada en un principio a la literatura metropolitana, poco a poco fue ganando independencia, especialmente durante el siglo XIX, con los movimientos románticos y el realista, hasta alcanzar su punto culminante con la Semana de Arte Moderno en 1922, que se caracteriza por la ruptura definitiva con las literaturas de otros países, formando, por lo tanto, desde el Modernismo y sus escuelas las primeras generaciones de escritores realmente independientes. Surgen en este momento grandes nombres como Manuel Bandeira, Carlos Drummond de Andrade, João Guim (es)
- 다음은 브라질 문학에 관한 설명이다. 라틴아메리카의 문학은 에스파냐어계 라틴아메리카 문학과 포르투갈어계 라틴아메리카 문학으로 구분된다. 그리고 라틴아메리카에서는 브라질 문학만이 포르투갈어계 라틴아메리카 문학에 속한다. 브라질은 1500년 포르투갈의 항해가 페드도 알바레스 카브랄에 의해 발견되었던 정치적 환경으로 인해서 문학도 포르투갈 문학의 영향이 현저하게 나타나 있다. 그 때문에 19세기에 낭만주의가 대두하기까지의 3세기에 걸친 식민지시대는 문학적 가치보다 사료적 가치를 갖는 작품이 많다. 19세기 후반에 들어와서는 유럽 자연주의의 영향으로 브라질도 자연주의시대를 맞이하였다. 시에서는 브라질의 풍경을 찬미한 알베르토 데 올리베이라(1857-1937), 아름다운 시작으로 알려진 올라보 빌라크(1865-1918), 세련된 시를 쓰던 라이문드 코레이아(1860-1911) 등이 유명하며, 소설로는 혼혈의 문호(文豪) 마샤도 데 아시스(1839-1908)가 가장 뛰어나 있어 그 대표작은 어느 죽은 자의 고백 <브라스 쿠바스의 회상>(1881)이며 그 밖에 많은 우수한 단편을 남겼다. 그는 또한 브라질의 ‘문학 아카데미’ 창시자의 한 사람으로 초대 회장이 되었다. (ko)
- A literatura brasileira, considerando seu desenvolvimento baseada na língua portuguesa, faz parte do espectro cultural lusófono, sendo um desdobramento da literatura em língua portuguesa. Faz parte também da Literatura latino-americana, a única em língua portuguesa. Ela surgiu a partir da atividade literária incentivada pelos jesuítas após o descobrimento do Brasil durante o século XVI. Bastante ligada, de princípio, à literatura metropolitana, ela foi ganhando independência com o tempo, iniciando o processo durante o século XIX com os movimentos romântico e realista e atingido o ápice com a Semana de Arte Moderna em 1922, caracterizando-se pelo rompimento definitivo com as literaturas de outros países, formando-se, portanto, a partir do Modernismo e suas gerações as primeiras escolas de e (pt)
|
