| dbo:abstract
|
- Una Video nasty (en plural Video nasties) es una película incluida en un listado de títulos cuya distribución en videocinta o videocasete fue prohibida por las autoridades censoras del Reino Unido. El término coloquial Video nasty (que se podría traducir como repugnancia videográfica) fue acuñado en 1982. Algunas de estas películas fueron distribuidas posteriormente con diversos cortes en su metraje impuestos por la censura. Las películas oficialmente consideradas como Video nasty son 39, aunque otras han sido erróneamente consideradas tales, como La naranja mecánica de Stanley Kubrick, en realidad retirada de la circulación por el propio director tras sufrir amenazas de muerte. (es)
- Video nasty is a colloquial term popularised by the National Viewers' and Listeners' Association (NVALA) in the United Kingdom to refer to a number of films, typically low-budget horror or exploitation films, distributed on video cassette that were criticised for their violent content by the press, social commentators and various religious organisations in the early 1980s. These video releases were not brought before the British Board of Film Classification (BBFC) due to a loophole in film classification laws that allowed videos to bypass the review process. The resulting uncensored video releases led to public debate concerning the availability of these films to children due to the unregulated nature of the market. Following a campaign led by Mary Whitehouse and the NVALA, prosecutions were commenced against individuals engaged in trades exploiting allegedly obscene videos. To assist local authorities in identifying obscene films, the Director of Public Prosecutions released a list of 72 films the office believed to violate the Obscene Publications Act 1959. This list included films that had either been previously acquitted of obscenity or already obtained BBFC certification. In addition, a second list was released that contained an additional 82 titles which were not believed to lead to obscenity convictions but could nonetheless be confiscated under the Act's forfeiture laws. The resultant confusion regarding the definition of obscene material led to Parliament passing the Video Recordings Act 1984, which required certification of video releases by the BBFC. The implementation of the Video Recording Act imposed a stricter code of censorship on videos than was required for cinema release. Several major studio productions were banned on video, as they fell within the scope of legislation designed to control the distribution of video nasties. In recent years, the stricter requirements have been relaxed, as numerous films once considered video nasties have obtained certification uncut or with minimal edits. Due to a legislative mistake discovered in August 2009, the Video Recordings Act 1984 was repealed and re-enacted without change by the Video Recordings Act 2010. (en)
- Video nasty (let. "video osceno") è un termine coniato dai comitati di censura cinematografica del Regno Unito nel corso degli anni '80 per indicare quei film ad alto contenuto di violenza che venivano commercializzati nel mercato home video britannico. (it)
- Video nasty is een term die in Groot-Brittannië in de jaren 80 werd gebruikt om gewelddadige films op videocassette mee aan te duiden. De term was onderdeel van het vertoog van een mediahype tegen gewelddadige films, met name Amerikaanse en Italiaanse horrorfilms. Deze hype resulteerde uiteindelijk in een verbod op enkele tientallen films, waaronder The Driller Killer en Cannibal Holocaust. (nl)
- Video nasty (pol. nieprzyzwoite filmy) – termin ukuty w Wielkiej Brytanii w latach 80. minionego stulecia, odnoszący się do dystrybuowanych na wideokasetach filmów, krytykowanych przez prasę i organizacje religijne za brutalność oraz epatowanie seksem. Wprowadzenie listy wiązało się z brakiem regulacji ograniczeń wiekowych filmów trafiających na rynek domowy, w odróżnieniu od filmów wyświetlanych w kinach, które zawsze klasyfikowane były przez British Board of Film Censors. Brak odpowiednich regulacji powodował, że – na mocy Obscene Publications Act (tłum. Ustawa o gorszących publikacjach) z 1959 roku – możliwe było pociągnięcie do odpowiedzialności karnej producentów, dystrybutorów i sprzedawców filmów, które przez lokalne władze uznane zostały za gorszące. Na początku lat 80. doprowadziło to do nalotów na brytyjskie wideowypożyczalnie, a ponieważ dobór „gorszących” tytułów był kompletnie przypadkowy, za takowy uznano m.in. komediowy musical Dolly Parton Najlepszy mały burdelik w Teksasie. W roku 1983 brytyjska prokuratura opublikowała własną listę filmów, czyli właśnie video nasties, które następnie – na mocy uchwalonej w 1984 roku Video Recordings Act (tłum. Ustawa o wideonagraniach) – zostały zakazane. (pl)
- Underhållningsvåld är en vanlig, oftast kritisk, benämning på våld i underhållningssyfte – i fiktiva berättelser eller dokumentärt avbildat. Underhållningsvåld i erotiska berättelser benämns ofta våldspornografi. Ämnet har alltid varit kontroversiellt, och själva benämningen underhållningsvåld har fått många att fråga sig hur våld kan vara underhållning. Vissa påstår att underhållningsvåldet har åtminstone en del av skulden till verkligt våld, medan andra avvisar detta. Dessa kan istället peka på sociala problem som alkohol/droger, "trasiga familjeförhållanden" som alkoholiserade föräldrar och våld i verkligheten. (sv)
- Videovåld var ett begrepp som innebar att vissa videofilmer kunde vara alldeles för våldsbenägna. Våld förekommer i många typer av media, och kallas tillsammans för underhållningsvåld. (sv)
|
| rdfs:comment
|
- Video nasty (let. "video osceno") è un termine coniato dai comitati di censura cinematografica del Regno Unito nel corso degli anni '80 per indicare quei film ad alto contenuto di violenza che venivano commercializzati nel mercato home video britannico. (it)
- Video nasty is een term die in Groot-Brittannië in de jaren 80 werd gebruikt om gewelddadige films op videocassette mee aan te duiden. De term was onderdeel van het vertoog van een mediahype tegen gewelddadige films, met name Amerikaanse en Italiaanse horrorfilms. Deze hype resulteerde uiteindelijk in een verbod op enkele tientallen films, waaronder The Driller Killer en Cannibal Holocaust. (nl)
- Videovåld var ett begrepp som innebar att vissa videofilmer kunde vara alldeles för våldsbenägna. Våld förekommer i många typer av media, och kallas tillsammans för underhållningsvåld. (sv)
- Una Video nasty (en plural Video nasties) es una película incluida en un listado de títulos cuya distribución en videocinta o videocasete fue prohibida por las autoridades censoras del Reino Unido. El término coloquial Video nasty (que se podría traducir como repugnancia videográfica) fue acuñado en 1982. Algunas de estas películas fueron distribuidas posteriormente con diversos cortes en su metraje impuestos por la censura. (es)
- Video nasty is a colloquial term popularised by the National Viewers' and Listeners' Association (NVALA) in the United Kingdom to refer to a number of films, typically low-budget horror or exploitation films, distributed on video cassette that were criticised for their violent content by the press, social commentators and various religious organisations in the early 1980s. These video releases were not brought before the British Board of Film Classification (BBFC) due to a loophole in film classification laws that allowed videos to bypass the review process. The resulting uncensored video releases led to public debate concerning the availability of these films to children due to the unregulated nature of the market. (en)
- Video nasty (pol. nieprzyzwoite filmy) – termin ukuty w Wielkiej Brytanii w latach 80. minionego stulecia, odnoszący się do dystrybuowanych na wideokasetach filmów, krytykowanych przez prasę i organizacje religijne za brutalność oraz epatowanie seksem. Wprowadzenie listy wiązało się z brakiem regulacji ograniczeń wiekowych filmów trafiających na rynek domowy, w odróżnieniu od filmów wyświetlanych w kinach, które zawsze klasyfikowane były przez British Board of Film Censors. Brak odpowiednich regulacji powodował, że – na mocy Obscene Publications Act (tłum. Ustawa o gorszących publikacjach) z 1959 roku – możliwe było pociągnięcie do odpowiedzialności karnej producentów, dystrybutorów i sprzedawców filmów, które przez lokalne władze uznane zostały za gorszące. Na początku lat 80. doprowadził (pl)
- Underhållningsvåld är en vanlig, oftast kritisk, benämning på våld i underhållningssyfte – i fiktiva berättelser eller dokumentärt avbildat. Underhållningsvåld i erotiska berättelser benämns ofta våldspornografi. (sv)
|
