| dbo:abstract
|
- في علم النبات، الأذنة زائدة أو زَنَمة أو أُذَينَة هي ثمرة تنمو خارج عن أي من الجانبين (في بعض الأحيان جانب واحد فقط) من قاعدة ورقة الشجرة (على السويقات). يعتبر زوج من الأذنة الزائدة جزءًا من تشريح ورقة نبات مزهر إعتيادي، على الرغم من أن الأذنة الزائدة في العديد من الأنواع غير واضحة أو غائبة تمامًا (في السابق يطلق على الورقة نوبة). في بعض الكتابات النباتية القديمة، تم استخدام مصطلح «أذنة زائدة» بشكل أعم للإشارة إلى أي أوراق صغيرة أو أجزاء أوراق، ولا سيما القنابة. وقد صاغ مصطلح أذنة زائدة من قبل لينيوس من اللاتينية stipula والقش، والساق. (ar)
- Una estípula és una estructura, usualment laminar, que es forma a cada costat de la base foliar d'un Traqueobiont. Usualment són asimètriques i, en certa manera, són imatges especulars una de l'altra. Les estípules poden ser:
* lliures o laterals: no s'adhereixen al pecíol, queden unides només a la tija;
* adnates, peciolars o vaginals: se solden al pecíol en una llargada més o menys llarga;
* interpeciolars o caulinars: dues estípules de fulles oposades se solden en el seu punt de contacte;
* intrapeciolars o axil·lars: dues estípules de la mateix fulla se solden per sobre del pecíol;
* opositifòlies o oposades: dues estípules de la mateixa fulla se solden fent la volta pel costat oposat al pecíol;
* embeinadores: en el mateix sentit que òcrea. Les estípules poden aparèixer com a òrgans foliacis, espines, glàndules, pèls, escames. La seva presència està relacionada amb l'anatomia del nus que suporta la fulla. Vegeu també Fulla (ca)
- Palisty (stipulae) jsou přívěsky na bázi řapíku či na bázi přisedlého listu u krytosemenných rostlin. Většinou jsou párové po stranách báze řapíku, mohou však být i spojené v jeden palist, umístěný nad prostředkem řapíku. Palisty mohou být volné nebo do různé míry přirostlé po stranách k řapíku. Podle vytrvalosti se palisty rozlišují na vytrvalé, opadavé nebo prchavé, které opadávají zároveň s rozvojem listu. Palisty mohou mít různou velikost a tvar. Některé rostliny, např. hrách setý, mají palisty velké a nápadné. U (Lathyrus aphaca) dokonce zvětšené palisty zcela nahrazují listy. U rdesnovitých (Polygonaceae) palisty srůstají a tvoří pochvu kolem stonku, zvanou botka. U některých rostlin mohou být palisty šupinovité, štětinovité nebo tvořené jedinou žlázkou. Mnohé rostliny nemají palisty vůbec. Některé rostliny se složenými listy, např. z čeledi bobovité, mají palisty nejen na bázi listů, ale i palístky na bázi jednotlivých lístků na vřeteni listu. (cs)
- Die Nebenblätter (Stipulae oder Stipeln), auch Afterblätter, sind blattähnliche Auswüchse des Blattgrundes vieler Pflanzenarten, also des untersten Teils eines Laubblattes, an dem er am Stängel angeheftet ist. Sie sind ein wichtiges Bestimmungsmerkmal. Einigen Pflanzenfamilien fehlen Nebenblätter (exstipulate). Bei den Zweikeimblättrigen kommen die Nebenblätter immer paarweise, rechts und links des Blattgrundes vor. Auf dem Bild rechts sieht man ein Blatt der Hundsrose (Rosa canina), bei dem die beiden Nebenblätter mit der Blattachse verwachsen sind. Bei den Einkeimblättrigen sind die Nebenblätter scheinbar blattachselständig. Bei den Süßgräsern sind sie als kleines Häutchen (Ligula) am oberen Ende der Blattscheide ausgebildet. Die Nebenblätter können sehr verschieden ausgebildet sein:
* Lateralstipeln (seitenständig, free lateral), rechts und links seitlich, seitwärts des Blattgrundes, sind die Stipeln nach außen gerichtet, anstatt entlang dem Blattstiel, so nennt man dies auch „extrapetiolar“. Sie können auch ab- oder aufwärts gerichtet sein oder stängel- oder halbstängelumfassend verwachsen sein.
* Als mit dem Stängel verschmolzenes Flügelpaar (adnate), wie bei Rosen (Rosa).
* Bei einigen Schmetterlingsblütlern (Fabaceae, Ordnung Fabales) haben die Nebenblätter ungefähr die Form der normalen Fiederblättchen. Bei den meisten in Europa heimischen Rötegewächsen haben die Nebenblätter die gleiche Form wie die gegenständigen Laubblätter, hier erscheinen sie in Scheinquirlen.
* Bei der Robinie (Robinia pseudoacacia) sind die Nebenblätter zu Dornen (Nebenblattdornen) (spinous) umgewandelt.
* Bei den meisten Rötegewächsen und Cunoniaceae sind bei gegen- oder quirlständiger Blattstellung die Stipeln benachbarter, gegenständiger oder wirteliger Blätter in einem einheitlichen, verwachsenen Gebilde zwischen den Blättern am Stängel angeordnet. In diesem Fall verwendet man den Begriff Interpetiolarstipeln.
* Bei manchen Gewächsen können die Stipeln auch zwischen der Blattachsel und dem Stängel angeordnet sein, sodass man dann von Intrapetiolarstipeln spricht.
* Sind die Nebenblätter zentral vereinigt, verwachsen spricht man von Medianstipeln bzw. Axillarstipeln, (Ligula). An Blattstielen vereinigen sie sich zu einem zungen- oder kapuzenförmigen Gebilde in medianer Stellung; Houttuynia cordata, Schefflera actinophylla.
* Bei den Knöterichgewächsen sind die Nebenblätter zu einer häutigen Scheide (Stipel-, Nebenblattscheide) (Ochrea) verwachsen, die den Stängel umfasst (amplexicaul).
* Nebenblätter können auch als Ranken ausgebildet sein (tendrillar), wie bei den Stechwinden (Smilax).
* Sie können auch zu einem einzigen großen Blatt verwachsen sein (foliaceous, antidromous) wie bei der Rankenplatterbse (Lathyrus aphaca), hier übernehmen sie die photosynthetische Funktion der Blätter, da die Blattspreite zu Ranken umgebildet ist.
* Auch können sie ventral (convolute) auftreten, d. h. sie sind bauchseitig an der Basis des Blattstängels, wie bei den Magnolien. Sie fungieren hier auch als Knospenschuppen.
* Als Knospenschuppen (scaly) können sie auch vorkommen, es sind trockene, kleine, membranöse Schuppen. Normalerweise zwei an der Blattbasis, wie beim Spergel (Spergula). Haben die Blättchen bei gefiederten Blättern auch kleine, nebenblätterartige oder spornähnliche Auswüchse (Nebenblättchen, sekundäre Nebenblätter), so werden diese als Stipel oder Stipella(e), Stipellen bezeichnet. Man unterscheidet noch die Pseudostipeln oder bei extremer Annäherung an echte Stipeln auch Metastipeln; dies sind basale Ausgliederungen der Blattfläche, im Unterschied zu den normalen Nebenblättern; basale Ausgliederung des Blattgrundes. Auch als Pseudonebenblätter werden Blätter (Vorblätter) (Aristolochiaceae, Solanum) oder Blättchen oder Knospenschuppen (Bignoniaceae) aufgefasst, die wie Nebenblätter erscheinen. Bei den Mimosengewächsen kommen „Paraphyllidien“ vor, reduzierte, stipellenähnliche Blattstrukturen an der Rhachis oder oft beim Fiederansatz der gefiederten Blätter.
* Blätter und blattartige, interpetiolare Nebenblätter in einem Quirl bei Galium odoratum
* Zu Dornen umgebildete Nebenblätter bei
* Bei Lathyrus aphaca sind die Blätter zu Ranken umgebildet und die Nebenblätter sind blattartig
* Gefiedertes Blatt mit Nebenblättern und Nebenblättchen
* Laubblätter des Regenbaums; man sieht in der Nahaufnahme die hornartigen „Paraphyllidien“
* Mediane bzw. hier axillare Nebenblätter bei Schefflera actinophylla, in der Nahaufnahme gut zu erkennen Die Nebenblätter werden auch nach ihrer Lebensdauer unterschieden:
* Hinfällig (caducous): solche Stipulae fallen vor oder ganz kurz nach der Entfalten der Lamina ab.
* Abfallend (deciduous): solche Stipulae fallen nach der Entfaltung der Lamina ab.
* Dauerhaft, bleibend (persistent): solche Stipulae sind dauerhaft, beständig. (de)
- Stipulo estas elkreskaĵo ĉe bazo de iaj folioj, ŝosetoj. Tio estas ekz. folisimila (pizoj) aŭ formiĝis al dornego (prunelo) aŭ skvamforma. (eo)
- Estipula edo txorten-hostoa hosto-txortenaren oinarrian, pezioloaren hasieran, eratzen den luzakina da; gehienetan bi izaten dira eta, batzuetan, kiribil, ezkata edo arantza bihurtuak. (eu)
- Se denomina estípula a una estructura, usualmente laminar, que se forma a cada lado de la base foliar de una planta vascular. Suele encontrarse una a cada lado de la base de la hoja, a veces más. Usualmente son asimétricas y, en cierto modo, son imágenes especulares una de otra. Las estípulas pueden ser:
* libres o laterales: no se adhieren al pecíolo, quedan unidas solo al tallo;
* adnatas, peciolares o vaginales: se sueldan al pecíolo en un trecho más o menos largo;
* interpeciolares o caulinares: dos estípulas de hojas opuestas se sueldan en su punto de contacto;
* intrapeciolares o axilares: dos estípulas de la misma hoja se sueldan por encima del pecíolo;
* opositifolias u opuestas: dos estípulas de la misma hoja se sueldan dando la vuelta por el lado opuesto al pecíolo;
* ambiguas: se sueldan al tallo y al pecíolo (término poco usado);
* envainadoras: es lo mismo que ócrea (véase). Las estípulas pueden aparecer como órganos foliáceos, espinas, glándulas, pelos, escamas. Su presencia está relacionada con la anatomía del nudo que soporta la hoja. Los adjetivos que se utilizan para referirse a las estípulas son:
* estipuláceo: órgano que se parece o recuerda a las estípulas;
* estipulado: que presenta estípulas;
* estipular: propio de o relativo a las estípulas, p. ej., espina estipular;
* estipulífero: que tiene estípulas. Las estructuras que remedan estípulas en las bases de los folíolos reciben el nombre de estipelas (p. ej. en el género Thalictrum o en algunas Fabaceae. En obras clásicas han recibido el nombre de estipulilla o estipulita, actualmente en desuso. Terminología sensu Simpson (2005) Las estípulas tienen varias funciones pero más usualmente pueden funcionar para proteger al joven primordio foliar en desarrollo. Pueden tener forma de hoja, de escama, de zarcillo, de espina, pueden ser glandulares, pueden estar muy reducidas, o pueden faltar completamente. Si tienen forma de hoja, pueden ser simples como en Gossypium hirsutum, el algodón, o compuestas (pinadas en Delonix regia, chivato y Peltophorum dubium, ivira-pita), pequeñas o con dimensiones comparables a las del limbo como sucede en la arveja, Pisum sativum. A veces están unidas entre sí abrazando el tallo (opositifolias), o unidas sin abrazar el tallo (axilares o intrapeciolares, entre la hoja y el tallo); o abrazando el tallo en forma de ócrea (un tubo) como en algunas Polygonaceae; y hasta pueden unirse las ócreas de hojas diferentes del mismo nudo (interpeciolares) como en muchas Rubiaceae. Muchas veces son pequeñas y caducas (se caen pronto después de la maduración de la hoja). Pueden estar hinchadas y funcionar como "domatia" (casita de insectos pequeños) como en algunas acacias africanas. En las Rubiaceae la superficie interna de las estípulas conadas llevan coléteres, estructuras que secretan mucílago (que ayuda a proteger a los vástagos jóvenes en desarrollo).
* Estípulas
* Estípulas adnatas al pecíolo (fusionadas a él) en la hoja de Rosa (el tallo ha sido cortado).
* Estípulas interpeciolares, de diferentes hojas soldadas entre sí en el mismo nudo, en la familia Rubiaceae.
* Estípulas opositifolias (unidas entre sí abrazando al tallo) y foliosas, en Alchemilla mollis.
* Espinas de origen estipular en Robinia.
* Estípula glandular en Euphorbia pteroneura.
* En verde claro la ócrea, en verde oscuro la hoja (de base envainadora), en marrón el tallo.
* Ócrea en . (es)
- Sa luibheolaíocht, is éard is stípeog nó stiopúl ann (laidin stipula: tuí, gas), ná téarma cumtha ag Linnaeus a thagraíonn d'fiafháis iompartha ar dhá thaobh (uaireanta ar taobh amháin) de bhonn ghas duilleoige (an peitín). Meastar péire stipeog mar chuid de anatamaíocht na duilleoige tipiciúla sa phlandaí bláthanna, cé i go leor speiceas go bhfuil na stípeoga neamhfheiceálach, nó go hiomlán as láthair (agus tugtar an téarma eistípeogach ar an dhuilleog ansin). I roinnt scríbhneoireachta luibheolaíocha níos sine, baineadh úsáid níos mó as an téarma "stípeog" chun tagairt a dhéanamh do dhuilleoga beaga nó do pháirteanna na nduilleog, go háirithe brachtanna. (ga)
- Daun penumpu (Ingg. stipule; Lat. stipula) adalah istilah botani bagi suatu organ semacam daun yang tumbuh pada batang atau ranting, pada pangkal tangkai daun. Daun penumpu adalah bagian dari suatu daun lengkap, yang terdiri dari helaian daun, tangkai daun (petiole), dan daun penumpu. Daun biasanya sepasang, di kanan kiri pangkal daun; namun adakalanya pula tunggal atau tak ada (estipulate). Istilah ini dipopulerkan oleh Linnaeus. Pada pustaka botani lama, kadang-kadang istilah stipulae ini juga digunakan untuk menyebut daun-daun yang berukuran kecil, atau organ serupa daun lainnya teristimewa braktea. (in)
- En botanique, les stipules (nom féminin provenant du latin stipula « tige, paille, chaume, pipeau, chalumeau ») sont des pièces foliaires, au nombre de deux, en forme de feuilles réduites situées de part et d'autre du pétiole, à sa base, au point d'insertion sur la tige. Elles servent souvent de caractères distinctifs permettant, avec d'autres, d'identifier une espèce. Bien qu'une paire de stipules soit considérée comme un élément de la structure type de la feuille des végétaux supérieurs, elle est souvent absente (feuille dite exstipulée), ou réduite à des dimensions infimes.
* Les stipules peuvent avoir différentes formes :
* écaille (exemple : hêtre),
* petite feuille (exemple : églantier),
* épine (exemple : robinier),
* glande nectarifère (exemple : merisier),
* poil (exemple : jatropha spicata),
* vrille (exemple : salsepareille).
* La fonction des stipules est apparemment multiple :
* protection des bourgeons contre le gel et les attaques des insectes (stipules écailleuses),
* complément de photosynthèse des feuilles (stipules foliacées),
* protection contre les insectes de grande taille (stipules épineuses),
* attirance des fourmis qui assurent alors la protection des feuilles contre les insectes de petite taille (stipules glandulaires),
* captation de rosée (stipules poilues),
* mise en tension de certaines tiges grimpantes volubiles pour favoriser leur croissance en hauteur (stipules en vrille). (fr)
- In botany, a stipule is an outgrowth typically borne on both sides (sometimes on just one side) of the base of a leafstalk (the petiole). Stipules are considered part of the anatomy of the leaf of a typical flowering plant, although in many species they may be inconspicuous —or sometimes entirely absent, and the leaf is then termed exstipulate. (In some older botanical writing, the term "stipule" was used more generally to refer to any small leaves or leaf-parts, notably prophylls.) The word stipule was coined by Linnaeus from Latin stipula, straw, stalk. (en)
- La stipola è una parte della foglia, in particolare un'appendice che si differenzia alla base del picciolo in alcuni tipi di foglie. (it)
- Steunblaadjes of stipulen (>stipulae) zijn blaadjes die aan de voet van de bladsteel zitten. De verscheidenheid in bouw is zeer groot. (nl)
- Stipler även kallade amfigastrier eller bukblad är bladlika bildningar i par vid bladskaftets bas. Stipelslida är en kring stjälken sluten rörlik slida som går uppåt från ledknutarna; särskilt hos slideväxterna. Stipler kan också vara omvandlade till stipeltornar som då alltid sitter i par vid en bladbas. När bladet fälls sitter stipeltornarna kvar, men då parvis runt ett bladärr eller runt ett nytt skott.
* Principen för stipler.
* Stipler hos ros.
* Stora stipler hos Pisum sativum.
* Stipelslida hos åkerpilört.
* Stipeltornar hos en Acacia-art. (sv)
- Przylistek (łac. stipula, ang. stipule) – organ wykształcający się po obu stronach nasady ogonka liściowego lub liścia siedzącego u wielu przedstawicieli roślin okrytonasiennych. Wykształcają się one zwłaszcza u podstawy liści zaopatrywanych przez trzy ślady (luki) liściowe. Powstają z dolnej części zawiązka liściowego (z górnej powstaje zwykle ogonek i blaszka liściowa). Wykształcają się jako zróżnicowane morfologicznie i pełniące rozmaite funkcje organy. Często mają postać liściokształtną i pełnią funkcję asymilacyjną (np. u groszku Lathyrus aphaca), czasem dodatkowo chronią zawiązki i młode liście. Szczególną rolę ochronną pełnią łuskowate przylistki okrywające pąk i chroniące go przed uszkodzeniem (np. w przypadku pąków zimujących). U niektórych roślin (np. u robinii) przylistki wykształcają się jako ciernie, u innych mają postać włosków lub gruczołów. Wyróżnia się:
* przylistki wolne – nie są zrośnięte z ogonkiem liściowym,
* przylistki przyrośnięte – wewnętrznym brzegiem zrośnięte są z ogonkiem liściowym, oraz:
* trwałe – utrzymujące się na łodydze przez długi czas, podobnie jak liście,
* nietrwałe – szybko opadające; na łodydze przeważnie się ich nie obserwuje. Występowanie przylistków, ich wielkość i morfologia ma znaczenie przy oznaczaniu niektórych gatunków roślin. Są stałym lub częstym elementem budowy roślin niektórych rodzin (np. różowatych, bobowatych, wierzbowatych).
* Liściaste przylistki u nasady liścia róży dzikiej Rosa canina
* Cierniste przylistki u podstawy ciernistych liści wilczomlecza Euphorbia didieroides
* Cierniste przylistki jadłoszyna Prosopis pallida
* Gruczołowate przylistki wilczomlecza Euphorbia pteroneura
* Przylistki chroniące młode liście grabu zwyczajnego Carpinus betulus
* Zrośnięte, liściokształtne przylistki (po lewej) przywrotnika Alchemilla mollis
* Przylistki tworzące gruczołowate włoski jatrofy Jatropha spicata
* Para liści i liściokształtne przylistki przytulii wonnej Galium odorata
* Dwa okółki przylistków ramienicy przeciwstawnej Chara contraria pod okółkiem nibyliści (niżej widoczne podobne do przylistków kolce) (pl)
- Em botânica, chamam-se estípulas às estruturas com a forma de escama localizadas no caule de muitas plantas vasculares, junto à bainha das folhas. Quando ocorre na raquis de uma folha composta é geralmente designada por estipela (pequena estípula). (pt)
- Прили́стники (лат. Stipulae, ед. число Stipula от stipula — соломинка) — парные придатки в нижней части листа, расположенные по обеим сторонам черешка. У многих растений вообще не образуются или существуют недолго и рано опадают. Форма и размеры прилистников, равно как и их функции, различны у разных растений. Прилистники обычно встречаются у представителей класса двудольные (Magnoliopsida) и располагаются по два (супротивно) у основания листа. Они могут быть свободными, сросшимися, приросшими к черешку, приросшими к стеблю, колпачковидными, сидячими, черешчатыми; они могут иметь различную форму, окраску и опушение. По внешнему облику прилистники бывают: листовидными, плёнчатыми, колючковидными, усиковидными, желёзковидными. Размеры прилистников колеблются от очень маленьких и маленьких, когда они едва заметны у основания листа, до крупных, когда они превышают пластинку листа. По продолжительности жизни прилистники подразделяются на остающиеся, когда они сохраняются у основания листа в течение всего его существования; опадающие, когда они вскоре опадают; отмирающие, когда они отмирают, но остаются при листе. Сросшиеся прилистники образуют раструб. В особую группу выделяют межчерешковые прилистники, встречающиеся у представителей семейства мареновые (Rubiaceae); они представляют собой обычные боковые прилистники, имеющие листовидную форму, это создает мутовку, в которой число их колеблется. (ru)
- При́листки — звичайно парні, симетрично розташовані листкоподібні біля основи листків у багатьох рослин. За розміром звичайно менші за листок (за винятком деяких видів з родини бобові), плівчасті або зелені. Мають вигляд листочків, плівочок, лусочок, вусиків, колючок тощо. Іноді зростаються у вигляді лієчки (розтруб). У багатьох рослин прилистки прикривають листки в бруньці; після розпускання листка вони здебільшого відпадають. Зростання прилистків призводить до формування розтруба (гречкові). Прилистки часто виконують захисну функцію. (uk)
- 托葉（拉丁語：stipula）是卡爾·林奈 提出的一個植物學術語，指葉柄基部或葉腋連接莖與葉的組織，主要分為腋生托葉（Axillary Stipule）與側生托葉（Lateral Stipule），大部分托葉的作用是保護幼葉，有些會長成捲鬚狀或針狀，還有些片狀托葉能生長得比葉子更大，蓼科植物具有膜質托葉，薔薇科植物則有羽狀和翼狀托葉。 在一些早期的植物學書籍中，托葉更普遍指特化的小葉，如苞片等。 各種類型的托葉
*
*
*
*
*
*
*
* (zh)
|
| rdfs:comment
|
- في علم النبات، الأذنة زائدة أو زَنَمة أو أُذَينَة هي ثمرة تنمو خارج عن أي من الجانبين (في بعض الأحيان جانب واحد فقط) من قاعدة ورقة الشجرة (على السويقات). يعتبر زوج من الأذنة الزائدة جزءًا من تشريح ورقة نبات مزهر إعتيادي، على الرغم من أن الأذنة الزائدة في العديد من الأنواع غير واضحة أو غائبة تمامًا (في السابق يطلق على الورقة نوبة). في بعض الكتابات النباتية القديمة، تم استخدام مصطلح «أذنة زائدة» بشكل أعم للإشارة إلى أي أوراق صغيرة أو أجزاء أوراق، ولا سيما القنابة. وقد صاغ مصطلح أذنة زائدة من قبل لينيوس من اللاتينية stipula والقش، والساق. (ar)
- Stipulo estas elkreskaĵo ĉe bazo de iaj folioj, ŝosetoj. Tio estas ekz. folisimila (pizoj) aŭ formiĝis al dornego (prunelo) aŭ skvamforma. (eo)
- Estipula edo txorten-hostoa hosto-txortenaren oinarrian, pezioloaren hasieran, eratzen den luzakina da; gehienetan bi izaten dira eta, batzuetan, kiribil, ezkata edo arantza bihurtuak. (eu)
- Sa luibheolaíocht, is éard is stípeog nó stiopúl ann (laidin stipula: tuí, gas), ná téarma cumtha ag Linnaeus a thagraíonn d'fiafháis iompartha ar dhá thaobh (uaireanta ar taobh amháin) de bhonn ghas duilleoige (an peitín). Meastar péire stipeog mar chuid de anatamaíocht na duilleoige tipiciúla sa phlandaí bláthanna, cé i go leor speiceas go bhfuil na stípeoga neamhfheiceálach, nó go hiomlán as láthair (agus tugtar an téarma eistípeogach ar an dhuilleog ansin). I roinnt scríbhneoireachta luibheolaíocha níos sine, baineadh úsáid níos mó as an téarma "stípeog" chun tagairt a dhéanamh do dhuilleoga beaga nó do pháirteanna na nduilleog, go háirithe brachtanna. (ga)
- In botany, a stipule is an outgrowth typically borne on both sides (sometimes on just one side) of the base of a leafstalk (the petiole). Stipules are considered part of the anatomy of the leaf of a typical flowering plant, although in many species they may be inconspicuous —or sometimes entirely absent, and the leaf is then termed exstipulate. (In some older botanical writing, the term "stipule" was used more generally to refer to any small leaves or leaf-parts, notably prophylls.) The word stipule was coined by Linnaeus from Latin stipula, straw, stalk. (en)
- La stipola è una parte della foglia, in particolare un'appendice che si differenzia alla base del picciolo in alcuni tipi di foglie. (it)
- Steunblaadjes of stipulen (>stipulae) zijn blaadjes die aan de voet van de bladsteel zitten. De verscheidenheid in bouw is zeer groot. (nl)
- Stipler även kallade amfigastrier eller bukblad är bladlika bildningar i par vid bladskaftets bas. Stipelslida är en kring stjälken sluten rörlik slida som går uppåt från ledknutarna; särskilt hos slideväxterna. Stipler kan också vara omvandlade till stipeltornar som då alltid sitter i par vid en bladbas. När bladet fälls sitter stipeltornarna kvar, men då parvis runt ett bladärr eller runt ett nytt skott.
* Principen för stipler.
* Stipler hos ros.
* Stora stipler hos Pisum sativum.
* Stipelslida hos åkerpilört.
* Stipeltornar hos en Acacia-art. (sv)
- Em botânica, chamam-se estípulas às estruturas com a forma de escama localizadas no caule de muitas plantas vasculares, junto à bainha das folhas. Quando ocorre na raquis de uma folha composta é geralmente designada por estipela (pequena estípula). (pt)
- При́листки — звичайно парні, симетрично розташовані листкоподібні біля основи листків у багатьох рослин. За розміром звичайно менші за листок (за винятком деяких видів з родини бобові), плівчасті або зелені. Мають вигляд листочків, плівочок, лусочок, вусиків, колючок тощо. Іноді зростаються у вигляді лієчки (розтруб). У багатьох рослин прилистки прикривають листки в бруньці; після розпускання листка вони здебільшого відпадають. Зростання прилистків призводить до формування розтруба (гречкові). Прилистки часто виконують захисну функцію. (uk)
- 托葉（拉丁語：stipula）是卡爾·林奈 提出的一個植物學術語，指葉柄基部或葉腋連接莖與葉的組織，主要分為腋生托葉（Axillary Stipule）與側生托葉（Lateral Stipule），大部分托葉的作用是保護幼葉，有些會長成捲鬚狀或針狀，還有些片狀托葉能生長得比葉子更大，蓼科植物具有膜質托葉，薔薇科植物則有羽狀和翼狀托葉。 在一些早期的植物學書籍中，托葉更普遍指特化的小葉，如苞片等。 各種類型的托葉
*
*
*
*
*
*
*
* (zh)
- Una estípula és una estructura, usualment laminar, que es forma a cada costat de la base foliar d'un Traqueobiont. Usualment són asimètriques i, en certa manera, són imatges especulars una de l'altra. Les estípules poden ser: Les estípules poden aparèixer com a òrgans foliacis, espines, glàndules, pèls, escames. La seva presència està relacionada amb l'anatomia del nus que suporta la fulla. Vegeu també Fulla (ca)
- Palisty (stipulae) jsou přívěsky na bázi řapíku či na bázi přisedlého listu u krytosemenných rostlin. Většinou jsou párové po stranách báze řapíku, mohou však být i spojené v jeden palist, umístěný nad prostředkem řapíku. Palisty mohou být volné nebo do různé míry přirostlé po stranách k řapíku. Podle vytrvalosti se palisty rozlišují na vytrvalé, opadavé nebo prchavé, které opadávají zároveň s rozvojem listu. (cs)
- Die Nebenblätter (Stipulae oder Stipeln), auch Afterblätter, sind blattähnliche Auswüchse des Blattgrundes vieler Pflanzenarten, also des untersten Teils eines Laubblattes, an dem er am Stängel angeheftet ist. Sie sind ein wichtiges Bestimmungsmerkmal. Einigen Pflanzenfamilien fehlen Nebenblätter (exstipulate). Die Nebenblätter können sehr verschieden ausgebildet sein: Haben die Blättchen bei gefiederten Blättern auch kleine, nebenblätterartige oder spornähnliche Auswüchse (Nebenblättchen, sekundäre Nebenblätter), so werden diese als Stipel oder Stipella(e), Stipellen bezeichnet.
*
*
*
*
*
* (de)
- Se denomina estípula a una estructura, usualmente laminar, que se forma a cada lado de la base foliar de una planta vascular. Suele encontrarse una a cada lado de la base de la hoja, a veces más. Usualmente son asimétricas y, en cierto modo, son imágenes especulares una de otra. Las estípulas pueden ser: Las estípulas pueden aparecer como órganos foliáceos, espinas, glándulas, pelos, escamas. Su presencia está relacionada con la anatomía del nudo que soporta la hoja. Los adjetivos que se utilizan para referirse a las estípulas son: Terminología sensu Simpson (2005)
* Estípulas
*
*
*
*
*
*
* (es)
- Daun penumpu (Ingg. stipule; Lat. stipula) adalah istilah botani bagi suatu organ semacam daun yang tumbuh pada batang atau ranting, pada pangkal tangkai daun. Daun penumpu adalah bagian dari suatu daun lengkap, yang terdiri dari helaian daun, tangkai daun (petiole), dan daun penumpu. Daun biasanya sepasang, di kanan kiri pangkal daun; namun adakalanya pula tunggal atau tak ada (estipulate). (in)
- En botanique, les stipules (nom féminin provenant du latin stipula « tige, paille, chaume, pipeau, chalumeau ») sont des pièces foliaires, au nombre de deux, en forme de feuilles réduites situées de part et d'autre du pétiole, à sa base, au point d'insertion sur la tige. Elles servent souvent de caractères distinctifs permettant, avec d'autres, d'identifier une espèce. Bien qu'une paire de stipules soit considérée comme un élément de la structure type de la feuille des végétaux supérieurs, elle est souvent absente (feuille dite exstipulée), ou réduite à des dimensions infimes. (fr)
- Przylistek (łac. stipula, ang. stipule) – organ wykształcający się po obu stronach nasady ogonka liściowego lub liścia siedzącego u wielu przedstawicieli roślin okrytonasiennych. Wykształcają się one zwłaszcza u podstawy liści zaopatrywanych przez trzy ślady (luki) liściowe. Powstają z dolnej części zawiązka liściowego (z górnej powstaje zwykle ogonek i blaszka liściowa). Wykształcają się jako zróżnicowane morfologicznie i pełniące rozmaite funkcje organy. Często mają postać liściokształtną i pełnią funkcję asymilacyjną (np. u groszku Lathyrus aphaca), czasem dodatkowo chronią zawiązki i młode liście. Szczególną rolę ochronną pełnią łuskowate przylistki okrywające pąk i chroniące go przed uszkodzeniem (np. w przypadku pąków zimujących). U niektórych roślin (np. u robinii) przylistki wykszt (pl)
- Прили́стники (лат. Stipulae, ед. число Stipula от stipula — соломинка) — парные придатки в нижней части листа, расположенные по обеим сторонам черешка. У многих растений вообще не образуются или существуют недолго и рано опадают. Форма и размеры прилистников, равно как и их функции, различны у разных растений. (ru)
|
