| dbo:abstract
|
- El dret d'asil és la potestat que tenen els estats per a oferir protecció a determinades persones (nacionals d'altres estats), les vides dels quals, llibertats o drets fonamentals siguin objecte de persecució o violència, o es trobin amenaçats en el seu país d'origen o tercers països. L'asil comporta els efectes de no devolució, no expulsió i no extradició de la persona que gaudeix d'aquest estatut. Amb la "tesi d'extraterritorialitat de les ambaixades i legacions" de Grotius, es considerava que l'asil diplomàtic era un corol·lari de l'asil brindat per un estat estranger, pel qual el delinqüent quedava asilat no només si aconseguia escapar a territori estranger, sinó també si obtenia asil en la legació o ambaixada d'un país estranger. Avui pot dir-se que el dret d'asil diplomàtic per als delinqüents polítics no és una institució reconeguda pel dret internacional general de base consuetudinària: és una pràctica de base convencional i consuetudinària que lliga gairebé exclusivament als països d'Amèrica Llatina, un costum regional. (ca)
- حق اللجوء هو مفهوم قضائي قديم يقضي بإعطاء الشخص الذي يتعرّض للاضطهاد بسبب آرائه السياسية أو المعتقدات الدينية في بلده والتي قد تكون محمية من قبل سلطة أخرى ذات سيادة أو بلد أجنبي الفرصة له للتعبير عن آراءه. اعترفَ المصريون، الإغريق والعبرانيون بحق اللجوء أو ما كان يُعرف بحماية المضطهدين من الإجراءات القانونيّة. اعتُمدَ هذا المبدأ فيما بعد تأسيس الكنيسة المسيحية التي وضعت قواعد مفصلة لكيفية الحصول على حِماية أو لجوء. قرّرَ عام 511 بِحضور كلوفيس الأول أنّ حق اللجوء يُمكن أن يمنح لأي شخص طلبه في حالة ماَ تعرّض لتهديد مباشر بالقتل لسببٍ – مثلَ السرقة والخيانة الزوجية – أو بدون سبب. بشكلٍ عام فلكلّ شخص الحق في طلب اللجوء والتمتع به في بلدان أخرى وهذا ما أكّدت عليهِ الأمم المتحدة في الإعلان العالمي لحقوق الإنسان عام 1948 ثمّ الاتفاقية الخاصة بوضع اللاجئين عام 1951 وكذَا البروتوكول الخاص بوضع اللاجئين عام 1967. بموجب هذه الاتفاقات فإنّ اللاجئ هو الشخص الذي يعيشُ خارجَ بلده بسبب الخوف من الاضطهاد لعدّة أسباب بما في ذلك أسباب عرقية؛ طائفية؛ جنسية؛ دينية سياسية أو بسبب مُشاركتهِ في أنشطة اجتماعية مُعيّنة. جديرٌ بالذكرِ هنا أنّه ينبغي عدم الخلط بين اللجوء السياسي وقانون اللاجئين الحديث، والذي يتعامل مع التدفق الهائل من السكان إلى البلدان الأخرى أمّا حق اللجوء فهو حق يختص باهتمامات الأفراد ويقدَّم في كل حالة على حدة. (ar)
- Politika azilo estas jura koncepto ekde antikveco, kies esenco estas la rajtoj de homoj kiuj estas persekutitaj pro siaj politikaj vidpunktoj aŭ religiaj kredoj de sia lando kaj konsekvenco laŭ ilia peto ricevos protekton de alia suverena aŭtoritato, de fremda lando, aŭ kia ajn eklezio (en la mezoepoko). Politika azilo diferencas de la moderna migrado de rifuĝintoj, en kiu okazas amasa alfluo de loĝantaro, dum politika azilo estas la rajto de individuoj, kiun oni kutime donas rilate al la specifa kazo; Tamen povas esti interkovro inter ili, ĉar ĉiu rifuĝinto eble postulos akiri politikan azilon individue. Ĉi tiu rajto estiĝis ĉefe en modernaj tempoj, kvankam ĝiaj burĝonoj jam estis vidataj ĉe egiptoj, grekoj kaj hebreoj . (eo)
- El derecho de asilo es un derecho internacional de los derechos humanos, que puede disfrutar cualquier persona fuera de su país de origen en caso de persecución política. El artículo 14 de la Declaración Universal de Derechos Humanos reconoce este derecho: 1.
* En caso de persecución, toda persona tiene derecho a buscar asilo, y a disfrutar de el, en cualquier país. 2.
* Este derecho no podrá ser invocado contra una acción judicial realmente originada delitos comunes o por actos opuestos a los propósitos y principios de las Naciones Unidas. Artículo 14 de la Declaración Universal de Derechos Humanos (1948) Asimismo, el artículo XXVII de la Declaración Americana de los Derechos y Deberes del Hombre (1948): Toda persona tiene el derecho de buscar y recibir asilo en territorio extranjero, en caso de persecución que no sea motivada por delitos de derecho común y de acuerdo con la legislación de cada país y con los convenios internacionales Artículo XXVII de la Declaración Americana de los Derechos y Deberes del Hombre de 1948 Por otro lado, el artículo 22(7) de la Convención Americana sobre Derechos Humanos (1969) establece: Toda persona tiene el derecho de buscar y recibir asilo en territorio extranjero en caso de persecución por delitos políticos o comunes conexos con los políticos y de acuerdo con la legislación de cada Estado y los convenios internacionales. Artículo 22(7) de la Convención Americana sobre Derechos Humanos de 1969 También la Carta de los Derechos Fundamentales de la Unión Europea (promulgada en 2007 y de entrada en vigor el 1 de diciembre de 2009), en su artículo 18 garantiza este derecho Se garantiza el derecho de asilo dentro del respeto de las normas de la Convención de Ginebra de 28 de julio de 1951 y del Protocolo de 31 de enero de 1967 sobre el Estatuto de los Refugiados y de conformidad con la Constitución. Artículo 18 de la Carta de los Derechos Fundamentales de la Unión Europea de 2007 Y en la Carta Africana sobre Derechos Humanos y de los Pueblos (promulgada en 1981 y de entrada en vigor el 21 de octubre de 1986) este derecho es contemplado en el artículo 12.3: Todo individuo tendrá derecho, cuando esté perseguido, a buscar y obtener asilo en otros países de conformidad con las leyes de esos países y los convenios internacionales. Artículo 12.3 de la Carta Africana sobre Derechos Humanos y de los Pueblos de 1981 (es)
- Asilo eskubidea edota asilo politiko eskubidea, Giza Eskubideen barnean jasota dagoen eskubidea da. Laburbilduz, estatuek jatorrizko herrialdean jazarpen politikoak jasaten duen edonori babeslekua eskaintzeko ahalmena da. Giza Eskubideen Aldarrikapen Unibertsalak bere 14. artikuluan oinarrizko eskubide hau onartzen du: (eu)
- The right of asylum (sometimes called right of political asylum; from Ancient Greek ἄσυλον (ásulon) 'sanctuary') is an ancient juridical concept, under which people persecuted by their own rulers might be protected by another sovereign authority, like a second country or another entity which in medieval times could offer sanctuary. This right was recognized by the Ancient Egyptians, the Greeks, and the Hebrews, from whom it was adopted into Western tradition. René Descartes fled to the Netherlands, Voltaire to England, and Thomas Hobbes to France, because each state offered protection to persecuted foreigners. The Egyptians, Greeks and Hebrews recognized a religious "right of asylum", protecting people (including those accused of crime) from severe punishments. This principle was later adopted by the established Christian church, and various rules were developed that detailed how to qualify for protection and what degree of protection one would receive. The Council of Orleans decided in 511, in the presence of Clovis I, that asylum could be granted to anyone who took refuge in a church or on church property, or at the home of a bishop. This protection was extended to murderers, thieves and adulterers alike. That "Everyone has the right to seek and to enjoy in other countries asylum from persecution" is enshrined in the United Nations Universal Declaration of Human Rights of 1948 and supported by the 1951 Convention Relating to the Status of Refugees and the 1967 Protocol Relating to the Status of Refugees. Under these agreements, a refugee is a person who is outside that person's own country's territory owing to fear of persecution on protected grounds, including race, caste, nationality, religion, political opinions and participation in any particular social group or social activities. (en)
- Hak suaka (kadang-kadang disebut hak suaka politik, dari kata bahasa Yunani Kuno ἄσυλον) adalahsebuah konsep yuridis kuno, di mana seseorang yang teraniaya di negerinya sendiri dapat dilindungi oleh otoritas berdaulat yang lain, seperti negara lain atau pejabat gereja, yang pada abad pertengahan bisa menawarkan perlindungan. Hak ini sudah diakui oleh bangsa Mesir, Yunani, dan Ibrani, yang darinya kemudian diadopsi oleh tradisi Barat. René Descartes melarikan diri ke Belanda, Voltaire ke England, dan Thomas Hobbes ke Prancis, karena setiap negara menawarkan perlindungan kepada orang asing yang teraniaya. Suaka politik merupakan gagasan yuridiksi di mana seseorang yang dianiaya untuk opini politik di negerinya sendiri dapat dilindungi oleh pemerintah berdaulat lain, negara asing, atau perlindungan gereja pada Abad Pertengahan. Suaka politik merupakan salah satu hak asasi manusia, dan aturan hukum internasional. Seluruh negara yang menerima Konvensi Terkait Status Pengungsi PBB wajib mengizinkan orang yang benar-benar berkualifikasi datang ke negerinya. Orang-orang yang memenuhi syarat-syarat suaka politik adalah mereka yang diperlakukan buruk di negerinya karena masalah:
* Ras,
* Kebangsaan,
* Agama,
* Opini politik
* Keanggotaan kelompok atau aktivitas sosial tertentu Orang-orang yang diberikan suaka politik disebut pengungsi. Mereka sering dikelirukan dengan "", yang merupakan orang-orang yang pindah dari suatu negara miskin ke negara kaya agar dapat bekerja dan menerima uang yang dapat dikirimkan pada keluarga mereka di negeri asal. Pengungsi ekonomi sering menjadi sasaran empuk bagi sejumlah politikus dan media massa yang mengatakan bahwa para pengungsi tersebut merebut pekerjaan dari penduduk negeri setempat. (in)
- L'asile étant un lieu où une personne se sentant menacée peut se mettre en sécurité, le droit d'asile renvoie au fait que, dans différentes civilisations, les sociétés ont reconnu un droit à chaque être humain de trouver refuge face à des menaces et des persécutions. Ainsi, la Déclaration universelle des droits de l'homme énonce, en son article 14 : « Devant la persécution, toute personne a le droit de chercher asile et de bénéficier de l'asile en d'autres pays. » La Convention de Genève de 1951 a donné à cette protection une traduction en droit international public. Le terme asile vient du grec ancien ἄσυλον (ásūlon, « qu'on ne peut piller ») et du latin asylum (« lieu inviolable, refuge »). En 1657, Scarron définit l'asile comme « tout lieu où l'on se met à l'abri d'un danger ». Au XIXe siècle, le mot devient aussi synonyme d'établissement pour infirmes, vieillards ou aliénés. La notion devient alors ambivalente, pouvant renvoyer à des concepts diamétralement opposées (hospitalité ou mise à l'écart, voire confinement). Le droit d'asile ancien, suivant une tradition millénaire, était le droit d'une autorité (religieuse, politique...) ou d'un établissement (temple, église...) de pouvoir accueillir sur son territoire toute personne de son choix. Le droit d'asile moderne émerge lentement aux XVIIIe, XIXe et surtout XXe siècles, comme une valeur éthique voire politique, parfois inscrite dans le droit, tendant à accorder aux personnes injustement menacées le bénéfice d'un refuge pour se protéger temporairement ou définitivement. Le droit d'asile en tant que valeur est à distinguer du droit de l'asile en tant qu'ensemble de règles juridiques (internationales, nationales, jurisprudentielles…) qui mettent en œuvre l'idée d'asile telle qu'elle se conçoit à chaque époque et dans chaque pays. (fr)
- 비호권(庇護權, right of asylum) 또는 망명권은 일정한 지역에 들어온 범죄인이나 피난자를 인도로부터 보호하는 국제법상의 권리이다. 영토적 비호와 외교적 비호가 있다. 영토적 비호는 특정한 개인이 비호를 바라고 한 나라의 영토내로 들어온 경우로 국가의 비호 허가 여부는 원칙적으로 그 국가의 자유라고 할 수 있다. 국가는 자국영역 내에 있는 자국민뿐만 아니라 외국인에 대해서도 속지적 관할권과 재량권을 가지고 있다. 따라서 국가는 원칙적으로 영토적 비호의 권리는 가지고 있으나 의무는 없다고 할 수 있다. 일반적으로 일반범죄자는 범죄인 인도에 관한 조약에 따르고, 정치범인 경우는 인도하지 아니하는 것이 국제관행이다. 외교적 비호권은 외교사절의 관서에 들어와 비호를 요구하는 경우로 일반범죄자의 경우는 보호하지 않으며 정치적 피난자는 경우에 따라 일시적으로 비호할 수 있다. (ko)
- アジール権（アジールけん）とは、俗世界の法規範とは無縁の場所、不可侵の場所という意味。ギリシア語ἄσυλονに由来するフランス語 asile に由来する。通常神殿や寺院、教会などがこれにあたる。宗教的、呪術的に特殊な聖域と考え、俗世界で犯罪を犯しても、アジールに逃げ込めば聖的な保護を与えられ、世俗権力による逮捕や裁判を免れるという一種の治外法権のような性質を持った。 (ja)
- Asielrecht is het recht van bescherming in een ander land dan dat waar vervolging plaatsvindt. (nl)
- Il diritto di asilo (identificato spesso anche con il concetto di asilo politico in greco: ἄσυλον) è un'antica nozione giuridica, in base alla quale una persona perseguitata nel suo paese d'origine può essere protetta da un'altra autorità sovrana, un paese straniero, o un santuario religioso (come nel medioevo). Questo diritto ha le sue radici in una lunga tradizione occidentale, anche se era stato già riconosciuto da Egiziani, Greci, Romani ed Ebrei. Tutti gli stati, in qualsiasi epoca, hanno offerto protezione e immunità a stranieri perseguitati. (it)
- O direito de asilo (também conhecido como asilo político) é uma antiga instituição jurídica segundo a qual uma pessoa perseguida por suas opiniões políticas, situação racial ou sexual, ou convicções religiosas no seu país de origem pode ser protegida por outra autoridade soberana (quer a Igreja, como no caso dos santuários medievais, quer em país estrangeiro). Conforme leciona o jurista Francisco Rezek: "Asilo político é o acolhimento, pelo Estado, de estrangeiro perseguido alhures (...) por causa de dissidência política, de delitos de opinião, ou por crimes que, relacionados com a segurança do Estado, não configuram quebra do direito penal comum". Não se deve confundir o asilo político com o moderno ramo do direito dos refugiados, que trata de fluxos maciços de populações deslocadas, enquanto que o direito de asilo se refere a indivíduos e costuma ser outorgado caso a caso. Os dois institutos podem ocasionalmente coincidir, já que cada refugiado pode requerer o asilo político individualmente. O direito de asilo tem origem numa longa tradição ocidental, embora já fosse reconhecida pelos egípcios, gregos e judeus. Por exemplo, Descartes asilou-se nos Países Baixos, Voltaire na Inglaterra, Hobbes na França e assim por diante. Cada um daqueles Estados outorgou a sua proteção a estrangeiros perseguidos. No Brasil, a concessão de asilo político é uma possibilidade prevista pela Constituição e é uma prerrogativa do Executivo, por meio do Ministério da Justiça. Em 2013, Edward Snowden demonstrou publicamente que gostaria de obter asilo político do governo brasileiro. Segundo alguns, o surgimento, no século XX, de tratados bilaterais de extradição teria mitigado os efeitos do direito de asilo, embora os Estados procurem limitar a extradição prevista em tratado aos casos de crime comum, o que exclui motivos de perseguição política, religiosa ou étnica. (pt)
- Право притулку або Азильне право (від. грец. ἄσυλον — притулок, від лат. аsylum — святилище, у переносному значені непорушне, безпечне місце від насильства, англ. right of asylum, фр. droit d'asile) — право держави надати можливість в'їзду і перебування на своїй території іноземцям, які у себе на батьківщині переслідуються за суспільно-політичну, наукову або релігійну діяльність. Передбачає право переслідуваної особи звертатися до будь-якої іноземної держави з проханням про надання притулку і правового захисту, а також право держави не видавати особу країні, яка вимагає її видачі. (uk)
- Пра́во убе́жища (англ. right of asylum, фр. droit d'asile) — признаваемое мировым сообществом право человека на поиск убежища от преследования, а также право государств предоставлять убежище на своей территории. Право убежища в истории человечества было двух родов: 1) внутреннее, когда преследуемый получал убежище и защиту от наказания внутри того же государства; 2) внешнее, или на основании международного права, когда убежищем служит территория другого государства. Современное международное право признаёт два вида убежища: территориальное (на территории государства) и дипломатическое (в стенах дипломатического представительства на территории иностранного государства). Также ряд государств Латинской Америки предоставляет дипломатическое убежище на своей территории на основании о праве убежища. (ru)
- （被）庇護權，也称为避难权（英語：Right of asylum），最常见的是政治庇护（political asylum），是一種古老的司法概念，此概念認為因政治或宗教信仰不同而被迫害的人可受到其它主權勢力的庇護，从中世纪的教堂和聖所到现代國家的领土和外交代表機構都可以成为提供庇护的场所。 政治避难者不等同于難民的概念，後者是沒有合法途徑、逾期居留和無合法身份證明文件的非法移民和無證移民，而政治庇護者则是通过符合法律的途径向庇护国申请，由庇护国審查處理的合法移民，不過兩者有時候會重疊，因為難民也可能會要求個人政治庇護。 此權源於西方的長期傳統，雖然埃及、希臘和希伯來人更早承認此權。历史上笛卡兒去往荷蘭、伏爾泰去往英國、霍布斯去往法國（及在英國內戰時的許多英國貴族）都是各國為遭他國起訴的人提供保護的例子。 20世紀各國在雙邊引渡條約的發展危及了庇護權，儘管從國際法考量一國並沒有義務一定要將被它國聲稱是罪犯的人交出，因為主權的其中一個要素就是國家對國境內的人有法律处理权。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Asilo eskubidea edota asilo politiko eskubidea, Giza Eskubideen barnean jasota dagoen eskubidea da. Laburbilduz, estatuek jatorrizko herrialdean jazarpen politikoak jasaten duen edonori babeslekua eskaintzeko ahalmena da. Giza Eskubideen Aldarrikapen Unibertsalak bere 14. artikuluan oinarrizko eskubide hau onartzen du: (eu)
- 비호권(庇護權, right of asylum) 또는 망명권은 일정한 지역에 들어온 범죄인이나 피난자를 인도로부터 보호하는 국제법상의 권리이다. 영토적 비호와 외교적 비호가 있다. 영토적 비호는 특정한 개인이 비호를 바라고 한 나라의 영토내로 들어온 경우로 국가의 비호 허가 여부는 원칙적으로 그 국가의 자유라고 할 수 있다. 국가는 자국영역 내에 있는 자국민뿐만 아니라 외국인에 대해서도 속지적 관할권과 재량권을 가지고 있다. 따라서 국가는 원칙적으로 영토적 비호의 권리는 가지고 있으나 의무는 없다고 할 수 있다. 일반적으로 일반범죄자는 범죄인 인도에 관한 조약에 따르고, 정치범인 경우는 인도하지 아니하는 것이 국제관행이다. 외교적 비호권은 외교사절의 관서에 들어와 비호를 요구하는 경우로 일반범죄자의 경우는 보호하지 않으며 정치적 피난자는 경우에 따라 일시적으로 비호할 수 있다. (ko)
- アジール権（アジールけん）とは、俗世界の法規範とは無縁の場所、不可侵の場所という意味。ギリシア語ἄσυλονに由来するフランス語 asile に由来する。通常神殿や寺院、教会などがこれにあたる。宗教的、呪術的に特殊な聖域と考え、俗世界で犯罪を犯しても、アジールに逃げ込めば聖的な保護を与えられ、世俗権力による逮捕や裁判を免れるという一種の治外法権のような性質を持った。 (ja)
- Asielrecht is het recht van bescherming in een ander land dan dat waar vervolging plaatsvindt. (nl)
- Il diritto di asilo (identificato spesso anche con il concetto di asilo politico in greco: ἄσυλον) è un'antica nozione giuridica, in base alla quale una persona perseguitata nel suo paese d'origine può essere protetta da un'altra autorità sovrana, un paese straniero, o un santuario religioso (come nel medioevo). Questo diritto ha le sue radici in una lunga tradizione occidentale, anche se era stato già riconosciuto da Egiziani, Greci, Romani ed Ebrei. Tutti gli stati, in qualsiasi epoca, hanno offerto protezione e immunità a stranieri perseguitati. (it)
- Право притулку або Азильне право (від. грец. ἄσυλον — притулок, від лат. аsylum — святилище, у переносному значені непорушне, безпечне місце від насильства, англ. right of asylum, фр. droit d'asile) — право держави надати можливість в'їзду і перебування на своїй території іноземцям, які у себе на батьківщині переслідуються за суспільно-політичну, наукову або релігійну діяльність. Передбачає право переслідуваної особи звертатися до будь-якої іноземної держави з проханням про надання притулку і правового захисту, а також право держави не видавати особу країні, яка вимагає її видачі. (uk)
- （被）庇護權，也称为避难权（英語：Right of asylum），最常见的是政治庇护（political asylum），是一種古老的司法概念，此概念認為因政治或宗教信仰不同而被迫害的人可受到其它主權勢力的庇護，从中世纪的教堂和聖所到现代國家的领土和外交代表機構都可以成为提供庇护的场所。 政治避难者不等同于難民的概念，後者是沒有合法途徑、逾期居留和無合法身份證明文件的非法移民和無證移民，而政治庇護者则是通过符合法律的途径向庇护国申请，由庇护国審查處理的合法移民，不過兩者有時候會重疊，因為難民也可能會要求個人政治庇護。 此權源於西方的長期傳統，雖然埃及、希臘和希伯來人更早承認此權。历史上笛卡兒去往荷蘭、伏爾泰去往英國、霍布斯去往法國（及在英國內戰時的許多英國貴族）都是各國為遭他國起訴的人提供保護的例子。 20世紀各國在雙邊引渡條約的發展危及了庇護權，儘管從國際法考量一國並沒有義務一定要將被它國聲稱是罪犯的人交出，因為主權的其中一個要素就是國家對國境內的人有法律处理权。 (zh)
- حق اللجوء هو مفهوم قضائي قديم يقضي بإعطاء الشخص الذي يتعرّض للاضطهاد بسبب آرائه السياسية أو المعتقدات الدينية في بلده والتي قد تكون محمية من قبل سلطة أخرى ذات سيادة أو بلد أجنبي الفرصة له للتعبير عن آراءه. (ar)
- El dret d'asil és la potestat que tenen els estats per a oferir protecció a determinades persones (nacionals d'altres estats), les vides dels quals, llibertats o drets fonamentals siguin objecte de persecució o violència, o es trobin amenaçats en el seu país d'origen o tercers països. L'asil comporta els efectes de no devolució, no expulsió i no extradició de la persona que gaudeix d'aquest estatut. (ca)
- Politika azilo estas jura koncepto ekde antikveco, kies esenco estas la rajtoj de homoj kiuj estas persekutitaj pro siaj politikaj vidpunktoj aŭ religiaj kredoj de sia lando kaj konsekvenco laŭ ilia peto ricevos protekton de alia suverena aŭtoritato, de fremda lando, aŭ kia ajn eklezio (en la mezoepoko). (eo)
- El derecho de asilo es un derecho internacional de los derechos humanos, que puede disfrutar cualquier persona fuera de su país de origen en caso de persecución política. El artículo 14 de la Declaración Universal de Derechos Humanos reconoce este derecho: Asimismo, el artículo XXVII de la Declaración Americana de los Derechos y Deberes del Hombre (1948): Por otro lado, el artículo 22(7) de la Convención Americana sobre Derechos Humanos (1969) establece: (es)
- The right of asylum (sometimes called right of political asylum; from Ancient Greek ἄσυλον (ásulon) 'sanctuary') is an ancient juridical concept, under which people persecuted by their own rulers might be protected by another sovereign authority, like a second country or another entity which in medieval times could offer sanctuary. This right was recognized by the Ancient Egyptians, the Greeks, and the Hebrews, from whom it was adopted into Western tradition. René Descartes fled to the Netherlands, Voltaire to England, and Thomas Hobbes to France, because each state offered protection to persecuted foreigners. (en)
- Hak suaka (kadang-kadang disebut hak suaka politik, dari kata bahasa Yunani Kuno ἄσυλον) adalahsebuah konsep yuridis kuno, di mana seseorang yang teraniaya di negerinya sendiri dapat dilindungi oleh otoritas berdaulat yang lain, seperti negara lain atau pejabat gereja, yang pada abad pertengahan bisa menawarkan perlindungan. Hak ini sudah diakui oleh bangsa Mesir, Yunani, dan Ibrani, yang darinya kemudian diadopsi oleh tradisi Barat. René Descartes melarikan diri ke Belanda, Voltaire ke England, dan Thomas Hobbes ke Prancis, karena setiap negara menawarkan perlindungan kepada orang asing yang teraniaya. (in)
- L'asile étant un lieu où une personne se sentant menacée peut se mettre en sécurité, le droit d'asile renvoie au fait que, dans différentes civilisations, les sociétés ont reconnu un droit à chaque être humain de trouver refuge face à des menaces et des persécutions. Ainsi, la Déclaration universelle des droits de l'homme énonce, en son article 14 : « Devant la persécution, toute personne a le droit de chercher asile et de bénéficier de l'asile en d'autres pays. » La Convention de Genève de 1951 a donné à cette protection une traduction en droit international public. (fr)
- O direito de asilo (também conhecido como asilo político) é uma antiga instituição jurídica segundo a qual uma pessoa perseguida por suas opiniões políticas, situação racial ou sexual, ou convicções religiosas no seu país de origem pode ser protegida por outra autoridade soberana (quer a Igreja, como no caso dos santuários medievais, quer em país estrangeiro). Conforme leciona o jurista Francisco Rezek: "Asilo político é o acolhimento, pelo Estado, de estrangeiro perseguido alhures (...) por causa de dissidência política, de delitos de opinião, ou por crimes que, relacionados com a segurança do Estado, não configuram quebra do direito penal comum". (pt)
- Пра́во убе́жища (англ. right of asylum, фр. droit d'asile) — признаваемое мировым сообществом право человека на поиск убежища от преследования, а также право государств предоставлять убежище на своей территории. Право убежища в истории человечества было двух родов: 1) внутреннее, когда преследуемый получал убежище и защиту от наказания внутри того же государства; 2) внешнее, или на основании международного права, когда убежищем служит территория другого государства. (ru)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}