| dbo:abstract
|
- La Guàrdia Roja (xinès simplificat: 红卫兵; xinès tradicional: 紅衛兵; pinyin: hóng wèibīng), també coneguda més endavant, com la Jove Guàrdia Roja, fou un moviment de masses amb caràcter paramilitar de joves de la República Popular de la Xina durant el període de la Revolució Cultural. (ca)
- Rudé gardy (čínsky 红卫兵, chung-wej-pching) byla čínská mládežnická organizace v době kulturní revoluce. Jejím programem byl kult osobnosti Mao Ce-tunga a boj proti všemu tradičnímu. Rudé gardy byly založeny v květnu 1966 na pekingské střední škole Čching-chua Ta-süe Fu-šu Čung-süe. Organizátorkou Rudých gard byla profesorka Pekingské univerzity . Gardy se šířily po celé zemi, kritizovaly vedení škol za konzervativní názory a dožadovaly se většího vlivu mladých na řízení společnosti, k agitaci využívaly velké ručně psané plakáty zvané ta-c'-pao. V srpnu 1966 podpořil Rudé gardy Mao Ce-tung, pro kterého byly masy oddaných mladých lidí ideálním nástrojem v boji proti jeho mocenským konkurentům. Vyhlásil proto heslo „Palte na štáby!“ a oznámil, že jen nezkažení mladí lidé mohou úspěšně bojovat proti čtyřem přežitkům – starému myšlení, staré kultuře, starým obyčejům a starým návykům. Po tomto požehnání z nejvyšších míst začaly oddíly zfanatizované mládeže v zelených uniformách s rudými páskami na rukávech terorizovat obyvatelstvo a ničit kulturní památky. Gardisté, mezi nimiž byly i desetileté děti, obviňovali své učitele, vlastní rodiče i vysoké funkcionáře z „kontrarevolučních názorů“, oběti byly ponižovány, mučeny a mnohdy i bez soudu zabíjeny. Počet gardistů údajně přesáhl jedenáct milionů. V důsledku počínání Rudých gard zavládl v zemi chaos. Jednotlivé frakce gardistů bojovaly mezi sebou navzájem a mnohdy se obracely i proti armádě. Proto byl v únoru 1967 zahájen projekt posílání nejhorlivějších gardistů na venkov: oficiálně aby šířili revoluční myšlenky mezi rolnictvem, ve skutečnosti proto, aby se jich Mao zbavil. Vliv Rudých gard postupně slábl, od září 1967 byli zatýkáni a popravováni gardisté, kteří odmítali ukončit svoji činnost. V červenci 1968 byly Rudé gardy definitivně rozpuštěny. (cs)
- الحرس الأحمر هي حركة اجتماعية شبه عسكرية يقودها الطلاب جماهيريًا تم حشدها وتوجيهها من قبل الرئيس ماو تسي تونج في الفترة من عام 1966 إلى 1967، خلال المرحلة الأولى من الثورة الثقافية الصينية التي كان قد أسسها. وبحسب قيادي بالحرس الأحمر، كانت أهداف الحركة على النحو التالي: «لقد حدد الرئيس ماو مستقبلنا كمنظمة شبابية ثورية مسلحة، لذا إذا كان الرئيس ماو هو القائد الأعلى للقوات الحمراء ونحن حرسه الأحمر، فمن يستطيع إيقافنا؟ أولاً، سنجعل الصين -الماوية- تنتشر من الداخل إلى الخارج ثم نساعد العاملين في البلدان الأخرى على جعل العالم أحمر، ثم الكون كله.» على الرغم من مواجهة المقاومة في وقت مبكر، تلقى الحرس الأحمر دعمًا شخصيًا من ماو، ونمت الحركة بسرعة. بلغت الحركة في بكين ذروتها خلال «» عام 1966، والذي امتد لاحقًا إلى مناطق أخرى في الصين القارية. استخدم ماو الجماعة كدعاية ولتحقيق أهداف مثل وتدمير رموز ماضي الصين ما قبل الشيوعية (« القدامى»)، بما في ذلك القطع الأثرية القديمة ومقابر الشخصيات الصينية البارزة. علاوة على ذلك، كانت الحكومة متساهلة جدًا مع الحرس الأحمر، بل وسمحت للحرس الأحمر بإلحاق الأذى الجسدي بمن يُنظر إليهم على أنهم منشقون. سرعان ما خرجت الحركة عن السيطرة، وكثيراً ما دخلت في صراع مع السلطة، وباتت تهدد الأمن العام إلى أن بذلت الحكومة جهودًا لكبح الشباب، حتى أن ماو نفسه وجد الطلاب اليساريين قد أصبحوا متطرفين للغاية. كما عانت مجموعات الحرس الأحمر من الاقتتال الداخلي مع تطور الفصائل بينهم. بحلول نهاية عام 1968، تم حل المجموعة كحركة رسمية. (ar)
- La Ruĝaj gardistoj (ĉine 红卫兵|t=紅衛兵| Hóng Wèi Bīng) estis movado, plejparte konsistante el universitataj studentoj kaj mezlernejoj en Ĉinio, kiuj estis mobilizitaj de Mao Zedong inter 1966 kaj 1967, dum la Kultura revolucio, kontraŭ la elitismaj elementoj de la socio. Ĉi tiu movado estis inciatita kaj manipulita de Mao en strategio kun la celo rekonkeri la povon. Por favorigi ĝian evoluon, Mao fermis lernejojn kaj universitatojn de 1966 al 1972. La ruĝaj gardistoj estis la respondeculoj pri troigoj, kiuj ampleksiĝis al detruado de la heredaĵo kaj publika mokado, la enfermigo en reedukaj kampoj (aŭ ) kaj en kelkaj kazoj, la ekzekuto de pluraj intelektuloj. Post tiuj troigoj, la ruĝaj gardistoj estis persekutitaj de Mao kiu sendis multajn el ili al la ekzilo. (eo)
- Los Guardias Rojos (en chino tradicional, 紅衛兵; en chino simplificado, 红卫兵; pinyin, Hóng Wèi Bīng) fueron un movimiento de masas, compuesto en su mayor parte por estudiantes universitarios y de escuelas secundarias en China, quienes fueron movilizados por Mao Zedong entre 1966 y 1967, durante la Revolución Cultural, en contra de los elementos elitistas de la sociedad. Este movimiento fue promovido y manipulado por Mao en una estrategia de reconquista del poder. El movimiento en Pekín culminó durante el "Agosto Rojo" de 1966, que luego se extendió a otras áreas de China continental. Para favorecer su desarrollo, Mao clausuró escuelas secundarias y universidades de 1966 a 1972. Los Guardias Rojos fueron los autores de terribles sucesos, los cuales abarcaron desde la destrucción sistemática del patrimonio hasta la humillación pública, el encierro en "campos de reeducación" (o laogai) y, en algunos casos, la ejecución de intelectuales. Tras los excesos, los Guardias Rojos fueron perseguidos por Mao quien envió al exilio a muchos de ellos. Para la sociedad urbana china, representaron un traumatismo que solo comenzó a ser superado después de la muerte de Mao. Así, varios ex Guardias Rojos, desencantados de la actitud de Mao, figurarán entre los primeros disidentes chinos y los más críticos a la leyenda del "Gran Timonel", como fue el caso de Wei Jingsheng o Jung Chang. Al contrario de lo que se piensa, los Guardias nunca constituyeron una organización con liderazgo oficial, y existieron solo como una herramienta de las fuerzas fuera de los bastidores del estado comunista. Los Guardias rojos no tuvieron armas verdaderas, y aprovecharon en las tácticas de para lograr sus objetivos. Sin embargo algunos escritores de la época realmente pensaron que los Guardias rojos fueron un movimiento popular con atractivo a las masas. No obstante, hoy la mayoría de los historiadores (especialmente los biógrafos de Mao Zedong Jung Chang y John Halliday) revelaron los lazos entre los Guardias, la policía secreta de Kang Sheng, y otros oficiales leales a la línea dura como el Mariscal Lin Biao y Wang Hongwen. (es)
- Die Roten Garden (chinesisch 紅衛兵 / 红卫兵, Pinyin Hóngwèibīng) waren die Träger der von Mao Zedong initiierten Kulturrevolution (1966–1976) in der Volksrepublik China. (de)
- Les Gardes rouges (chinois : 紅衛兵 / 红卫兵 ; pinyin : Hóng wèi bīng) sont un mouvement de masse chinois constitué en grande partie d'étudiants et de lycéens, dont Mao Zedong s'est servi, de l'été 1966 (historiquement connu sous le nom de « Août rouge ») à 1968, pour poursuivre le processus de la révolution culturelle (1966-1976). Ils furent ensuite critiqués et persécutés par Mao Zedong lui-même, qui exila nombre d'entre eux dans les campagnes les plus reculées et mit fin brutalement à leurs excès, soutenu en cela par l'Armée populaire de libération. (fr)
- Red Guards (simplified Chinese: 红卫兵; traditional Chinese: 紅衛兵; pinyin: Hóng Wèibīng) were a mass student-led paramilitary social movement mobilized and guided by Chairman Mao Zedong in 1966 through 1967, during the first phase of the Cultural Revolution, which he had instituted. According to a Red Guard leader, the movement's aims were as follows: Chairman Mao has defined our future as an armed revolutionary youth organization.... So if Chairman Mao is our Red-Commander-in-Chief and we are his Red Guards, who can stop us? First we will make China Maoist from inside out and then we will help the working people of other countries make the world red...and then the whole universe. Despite being met with resistance early on, the Red Guards received personal support from Mao, and the movement rapidly grew. The movement in Beijing culminated during the "Red August" of 1966, which later spread to other areas in mainland China. Mao made use of the group as propaganda and to accomplish goals such as seizing power and destroying symbols of China's pre-communist past ("Four Olds"), including ancient artifacts and gravesites of notable Chinese figures. Moreover, the government was very permissive of the Red Guards, and even allowed the Red Guards to inflict bodily harm on people viewed as dissidents. The movement quickly grew out of control, frequently coming into conflict with authority and threatening public security until the government made efforts to rein the youths in, with even Mao himself finding the leftist students to have become too radical. The Red Guard groups also suffered from in-fighting as factions developed among them. By the end of 1968, the group as a formal movement had dissolved. (en)
- Pengawal Merah (Hanzi: 紅衛兵, bahasa Inggris: Red Guards) adalah unit paramiliter yang dibentuk oleh Mao Zedong sebagai alat revolusi yang dikenal sebagai Revolusi Kebudayaan dalam kurun tahun 1966 sampai dengan 1976. Pengawal Merah ini mayoritas beranggotakan mahasiswa-mahasiswa yang menyatakan dukungan pada revolusi dan ajaran Mao.
* l
* b
* s (in)
- Le Guardie rosse (紅衛兵T, 红卫兵S, Hóng Wèi BīngP) nella Repubblica Popolare Cinese erano gli studenti delle scuole superiori e delle università, protagonisti fondamentali del primo periodo (1966-1968) della Rivoluzione culturale.Le Guardie rosse che inneggiano a Mao Tse-tung, impugnando il Libretto rosso, sono l'icona più nota della Rivoluzione culturale e della Cina maoista. Il movimento delle Guardie Rosse a Pechino culminò durante l '"Agosto Rosso" del 1966, che in seguito si estese ad altre aree della Cina continentale. Le loro attività sono strettamente collegate agli eventi della Rivoluzione culturale, un periodo caotico difficile da decifrare, come spiega il sinologo (Storia della Cina contemporanea, 1985), che propone una suddivisione in quattro fasi: 1.
* fino all'estate 1966 - tensione all'interno del partito fra i radicali di "sinistra" e i moderati di "destra". Mao allontana alcuni vertici. 2.
* dall'agosto 1966 alla fine del 1966 - sollevamento delle Guardie rosse e campagna contro gli intellettuali 3.
* da gennaio 1967 all'estate del 1968 - presa del potere: le Guardie rosse occupano le istituzioni, lo stato non funziona. Le "unioni a tre" volute da Mao falliscono e le lotte di fazione degenerano. 4.
* dall'estate 1968 all'aprile 1969 - smobilitazione delle Guardie rosse, controllo da parte dei militari e ricostruzione del partito. Il IX Congresso (aprile 1969) conclude la Rivoluzione culturale. (it)
- 홍위병(중국어 간체자: 红卫兵, 정체자: 紅衛兵, 병음: Hóng Wèi Bīng, 영어: Red Guards) 또는 홍위군(紅衛軍)은 중화인민공화국의 문화 대혁명 당시 조직된 극좌 대중운동의 구성원들을 말한다. 대부분 중학생에서 대학생 사이의 젊은이들로 구성되어 있었으며, 마오쩌둥과 그의 이념을 종교적으로 숭배하며 1966년과 1968년 사이에 무리를 지어다니며 마오의 정적이나 '구시대적', '부르주아적'이라고 간주된 모든 것에 폭력을 행사하거나 철저히 파괴하는 급진성을 보였다. 이후 다른 나라에서는 극단행동을 불사하는 급진파를 비유적으로 일컫는 말로도 쓰인다. (ko)
- 紅衛兵（こうえいへい）は、中華人民共和国の文化大革命時期に毛沢東によって動員された全国的な学生運動。学生が主体であるが、広義には工場労働者を含めた大衆運動と同じ意味で使われることもある。紅衛兵の動きは、1966年の北京の「赤い八月」の最中とその後に最高潮に達した。 (ja)
- De Rode Garde was de jeugd van Volksrepubliek China die de ideeën van Mao Zedong verspreidde. De Rode Garde, voornamelijk scholieren en studenten, ontstond tijdens de Culturele Revolutie en ontving haar opdrachten van de Kleine Groep Voor de Culturele Revolutie, door Mao opgericht in mei 1966 om het land weer terug te brengen naar de zuivere lijn van het maoïsme. Volgens Mao moest er afgerekend worden met het verleden, de tradities van China moesten worden vernietigd en de revolutie opnieuw worden ingezet. Op 1 augustus gaf Mao zijn persoonlijke steunbetuiging aan een groep jongeren die in opstand waren gekomen op hun school. Op 8 augustus kreeg de Rode Garde vrij spel toen tijdens een radio uitzending werd gemeld dat er geen maatregelen genomen mochten worden tegen leerlingen en studenten door scholen en leraren. De acties van de Rode Garde bleven aanvankelijk beperkt tot de hoofdstad. Op 18 augustus werd een grote manifestatie gehouden op het Tiananmen-plein waarbij de jongeren in het hele land werden opgezweept om in actie te komen. De Rode Gardisten lette er op of iedereen zich wel aan de maoïstische lijn hield zoals die onder meer in het Rode Boekje met citaten van Mao verwoord werden. Daar waar de regels niet nageleefd werden straften ze mensen, dat was tenminste de leuze waarmee ze te werk gingen. Feitelijk werd er categoriaal gewerkt, bijvoorbeeld alle docenten, professoren, kader op hun scholen en instituten werden systematisch onderworpen aan zogenaamde zelfkritiek, tegen elkaar uitgespeeld en vernederd waarna bijvoorbeeld een deel van deze 'misdadigers' gemarteld werd, in processie meegevoerd (borden dragend met hun 'misdaden'), in het openbaar voor massabijeenkomsten mishandeld of doodgeranseld en voor een ander deel verbannen werd, inclusief hun familie, naar zogenaamde 'Kaderscholen' op het platteland. Vaak werden deze kampen Kaderscholen van de 7e Mei genoemd waar de bewoners 'opgevoed' werd tot de zuivere maoïstische lijn van communisme, waar ze zelf voedsel moesten verbouwen in lange zware werkdagen, het voedselrantsoen zo beperkt was dat vaak gras, boomwortels en boomblad aan het 'menu' toegevoegd werd, en men meestal meerdere malen per dag ideologisch geschoold werd, openlijke zelfkritiek verplicht was etc. De Rode Gardisten werden door een kleine groep partijleiders zelf aangespoord en opgehitst om systematisch op zoek te gaan naar 'antirevolutionaire' elementen en hebben jarenlang terreur uitgeoefend tegen hun docenten, ouders, de oude partijkaders en iedereen die er ook maar van verdacht werd de zogenaamde ‘kapitalistische weg’ te volgen. Zo was iedereen die oudere literatuur of westerse boeken bezat ervan verdacht tot de ‘kapitalistische-weggers’ te behoren en werd dan ‘behandeld’. Huizen werden doorzocht (lees: geplunderd en vernield) op dit soort werken en hun bewoners vernederd, verbannen of erger. Openbare gebouwen en monumenten werden ook vernield. In Shanghai werd de oudste tempel vernield, zo ook kerken en begraafplaatsen van buitenlanders. Bibliotheken werden doorzocht en boeken verbrand. De Rode Gardisten staken zich al gauw in legeruniformen met rode armband of ten minste in legerkleurige kleding met zware koppel die onmisbaar was om de 'Vijanden van het Volk' mee af te kunnen ranselen. Mao moedigde ze persoonlijk aan om geweld en terreur te gebruiken bij hun acties. Ze werden ter aanmoediging vanuit het hele land (gratis) aangevoerd naar Peking waar ze vrijwel dagelijks toegesproken werden op het Tiananmen-plein vanaf de grote poort van de Verboden Stad, vaak door Mao en andere leden van de Kleine Groep. Daarna werden ze in bussen en open vrachtwagens, revolutionaire liederen zingend en zwaaiend met rode vaandels met maoïstische leuzen als opschrift, teruggevoerd naar hun eigen steden en dorpen om daar met toegenomen ijver de gewenste terreur uit te oefenen. Naast gratis vervoer kregen de Rode Gardisten recht op gratis voedsel en inwoning. Vanaf medio 1968 moesten de Rode Gardisten intomen, de krimpende economie had zwaar te lijden onder de grote onrust en het afnemende leiderschap op alle niveaus in het hele land. Het bleek voor de Klein Groep niet eenvoudig te zijn om het geweld en de autonomie van de Rode Garde in te dammen. Daartoe moest in een aantal gevallen het Volksbevrijdingsleger ingezet worden en een groot aantal Rode Gardisten werd met geweld verbannen of overgeplaatst naar andere steden en dorpen. Op 5 augustus vond Mao het genoeg, de Rode Gardisten mochten niet meer actief zijn en de arbeidersklasse moest in alles de leiding hebben. In de weken daarop trokken propagandateams, van militairen in burgerkleding en trouwe kaderleden, naar de scholen en universiteiten om de rust te herstellen. Campagnes om verraders en afvalligen op te sporen liepen daarna gewoon door, tot het najaar van 1969 werden miljoenen mensen vervolgd. Het karakter was wel gewijzigd, in plaats van kapitalistische-weggers of revisionisten werden 'geheime agenten die voor de vijand werkten' het doelwit. (nl)
- Rödgardister är medlemmar i väpnade kommunistiska styrkor i socialistiska länder eller i ett inbördeskrig. Röda garden av beväpnade, revolutionära arbetarstyrkor förekom i Finland under oroligheterna 1905-06 och under inbördeskriget 1918. Revolutionsåret 1917 förekom röda garden i Ryssland, vilka senare uppgick i Röda armén. I Kina avser beteckningen rödgardister de studenter och unga lärare som under kulturrevolutionens första år (1966-69) var Mao Zedongs redskap i den politiska kampen. (sv)
- Hunwejbini albo Czerwona Gwardia – komunistyczna organizacja młodzieżowa działająca w Chinach podczas rewolucji kulturalnej, w latach 1966-1968. Podobnych organizacji powstawało wówczas wiele, ale Czerwona Gwardia była najbardziej wpływowa. Dziś określenie hunwejbin jest używane na określenie członków wszystkich z nich. Według oficjalnej propagandy hunwejbini mieli zajmować się prowadzeniem rewolucji, a w rzeczywistości wykorzystywani byli do wewnątrzpartyjnych rozgrywek między liderami chińskiej partii komunistycznej. Czerwona Gwardia pozostawała pod rozkazami przewodniczącego partii Mao Zedonga. Popełniała liczne okrucieństwa, torturując, przetrzymując, poniżając, a niekiedy zabijając ludzi uznanych za „wrogów ludu”, do których zaliczano przede wszystkim nieliczną chińską inteligencję. Jedną z ofiar ich działań był syn Deng Xiaopinga Deng Pufang, który we wrześniu 1968 roku został wyrzucony z okna na czwartym piętrze Uniwersytetu Pekińskiego i do końca życia został sparaliżowany od pasa w dół. W drugim okresie rewolucji, kiedy hunwejbini zaczęli wymykać się spod kontroli, Mao wprowadził do uczelni, urzędów i zakładów pracy wojsko. Najbardziej krewkich liderów hunwejbinów stracono, a dziesiątki tysięcy członków zesłano na wieś, żeby „uczyli się pracy od chłopów”. (pl)
- A Guarda Vermelha (chinês simplificado: 红卫兵; chinês tradicional: 紅衛兵; pinyin: Hóng Wèi Bīng) foi um movimento não militar composto sobretudo por estudantes e outros jovens na República Popular da China. Apesar da resistência inicial pela sociedade, a Guarda Vermelha foi endossada por Mao Tsé-tung entre 1966 e 1968, durante a Revolução Cultural. O movimento dos Guardas Vermelhos em Pequim culminou durante o "Agosto Vermelho" de 1966, que mais tarde se espalhou para outras áreas da China continental. Durante esse período, os guardas vermelhos viajaram por toda a China, indo a escolas, universidades, aldeias e cidades, ensinando os pensamentos de Mao reunidos no seu "O Livro Vermelho". Com o suporte de Mao, e seguindo suas expressas recomendações, usaram de violência extrema contra todos os que manifestassem oposição ou mesmo apenas indiferença acusando-os de anti-revolucionários e agentes do capitalismo. As maiores vítimas foram professores, estudiosos, religiosos ou opositores ao regime comunista, humilhados publicamente, destituídos dos seus bens e, por vezes, julgados sumariamente em tribunais populares. A esposa do presidente Mao (Jiang Qing), que na época era responsável em parte pela grande revolução cultural, fez a seguinte declaração: "Não batam nos outros. A luta física só afeta a carne e os ossos; a luta de pensamento afeta o coração". O papel da Guarda Vermelha era principalmente o de atacar os "Quatro Velhos" da sociedade, que eram as "velhas ideias", "velha cultura", "velhos hábitos", e "velhos costumes" da China na altura. Alguns dos primeiros Guardas Vermelhos vieram das chamadas "Cinco Categorias Vermelhas", que perseguiram os membros das "Cinco Categorias Negras". (pt)
- Хунвейби́ны, хунвэйбины (кит. трад. 紅衛兵, упр. 红卫兵, палл. хунвэйбин, буквально: «красногвардейцы») — члены созданных в 1966—1967 годах отрядов студенческой и школьной молодёжи в Китае, одни из наиболее активных участников Культурной революции наряду с цзаофанями и другими. Термин «хунвэйбин» в СССР использовался в средствах массовой информации, в советских словарях был зафиксирован в 1988 году. Отряды хунвейбинов были созданы для борьбы с противниками Мао Цзэдуна во время проведения культурной революции, начавшейся с лозунга «огонь по штабам». Хунвейбинские группировки юридически считались автономными и действовавшими в соответствии с собственным пониманием марксизма; в действительности они действовали согласно общим указаниям Мао и некоторых других лидеров партии. Хунвейбинские группировки отличались крайним пренебрежением к традиционной культуре, крайней жестокостью по отношению к своим врагам и неуважением к правам человека. Они использовались властями для репрессий и подавления свобод. Впоследствии деятельность хунвейбинов была резко осуждена не только мировой общественностью, но и в Китае. Часть хунвейбинов была детьми зажиточных людей и кадровых работников, бо́льшая же часть была детьми рабочих и крестьян. В соответствии с этим организации хунвейбинов делились на «красных» (условно «дети богатых») и «чёрных» (условно «дети бедных»). Между этими группировками возникали серьёзные противоречия. (ru)
- 红卫兵，是中华人民共和国在“文化大革命”时期对部分特殊人群的一种称呼，红卫兵在文革中所扮演的角色并不相同，总体而言，红卫兵是受极左思潮支配下成立的群众组织，也指其成员。红卫兵运动对“文化大革命”的发展起了推波助澜的作用，是造成全国动乱的重要因素。 “文化大革命”开始后，首先在青少年中发起了红卫兵运动。红卫兵最早于1966年6月出现于北京。8月1日，中国共产党主席毛泽东写信给清华大学附属中学的红卫兵，认为他们的行动说明“对反动派造反有理”，向他们表示“热烈的支持”，同时要求他们“注意争取团结一切可以团结的人们”。此后，红卫兵运动在“红八月”期间达到高潮并遍及全国，红卫兵高呼“造反有理”的口号，造所谓“牛鬼蛇神”的反，揪斗所谓“走资派”，搞乱了地方党委，并造成群众之间派别纠葛和纷争。红卫兵在1966年8月以后进行了大串联。毛泽东支持他们的串联活动。从8月18日到11月26日，毛泽东先后8次在北京接见全国各地来京的1300万师生和红卫兵。全国停课、停产串联的人数以千万计。9月5日，中共中央、国务院发出通知，肯定了全国性的大串连。1967年8月，毛泽东号召“就地闹革命”， 串联活动才基本上结束。 红卫兵运动期间大量“黑五类”分子，即地主、富农、反革命、坏分子和右派五类人及其家属遭到迫害甚至屠杀，诸多文物古迹则在“破四旧”中被红卫兵损毁。1967年夺权运动起，红卫兵内斗升级，甚至发生武斗，红卫兵造反运动也逐渐被工人造反运动所取代。此后，随着大规模“上山下乡运动”的开展，以学生为主体的红卫兵运动于1968年起逐渐消退，工人阶级则在毛泽东的支持下开始领导文化大革命。 (zh)
- Хунвейбіни (кит. трад. 紅衛兵, спр. 红卫兵, піньїнь: Hóng Wèibīng, червоногвардійці) — члени створених у 1966–1967 роках войовничих груп та загонів студентської і шкільної молоді в Китаї, за допомогою яких Мао Цзедуну вдалося провести «Культурну революцію». Мао Цзедун та його послідовники хотіли добитися повного розриву з минулим. Надаючи хунвейбінам змогу діяти з власної ініціативи, правляча група довкола Мао спрямовувала активність у запланованому напряму. Хунвейбіни підтримали заклик викорінювати "чотири пережитки": старі ідеї, стару культуру, старі звичаї, старі звички. Учнів заохочували доносити на начальників, учителів і навіть батьків. Студенти вимаршовували вулицями, б'ючи в барабани, ґонґи і викрикуючи гасла. Часом хунвейбіни судили жертв на вулиці, проводячи їх через місто закутими в кайданах. Хунвейбіни перейнялися культом Мао та «Червоною Книжечкою». З часом хунвейбіни розкололися на дві фракції, і міста стали ареною конфлікту (часто фізичного) між цими угрупованнями. Підрозділи Народно-визвольної армії підтримували хунвейбінів у 1966—1968 роки, але надійно стримали їх, коли Мао наказав змінити політичну лінію. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- La Guàrdia Roja (xinès simplificat: 红卫兵; xinès tradicional: 紅衛兵; pinyin: hóng wèibīng), també coneguda més endavant, com la Jove Guàrdia Roja, fou un moviment de masses amb caràcter paramilitar de joves de la República Popular de la Xina durant el període de la Revolució Cultural. (ca)
- Die Roten Garden (chinesisch 紅衛兵 / 红卫兵, Pinyin Hóngwèibīng) waren die Träger der von Mao Zedong initiierten Kulturrevolution (1966–1976) in der Volksrepublik China. (de)
- Les Gardes rouges (chinois : 紅衛兵 / 红卫兵 ; pinyin : Hóng wèi bīng) sont un mouvement de masse chinois constitué en grande partie d'étudiants et de lycéens, dont Mao Zedong s'est servi, de l'été 1966 (historiquement connu sous le nom de « Août rouge ») à 1968, pour poursuivre le processus de la révolution culturelle (1966-1976). Ils furent ensuite critiqués et persécutés par Mao Zedong lui-même, qui exila nombre d'entre eux dans les campagnes les plus reculées et mit fin brutalement à leurs excès, soutenu en cela par l'Armée populaire de libération. (fr)
- Pengawal Merah (Hanzi: 紅衛兵, bahasa Inggris: Red Guards) adalah unit paramiliter yang dibentuk oleh Mao Zedong sebagai alat revolusi yang dikenal sebagai Revolusi Kebudayaan dalam kurun tahun 1966 sampai dengan 1976. Pengawal Merah ini mayoritas beranggotakan mahasiswa-mahasiswa yang menyatakan dukungan pada revolusi dan ajaran Mao.
* l
* b
* s (in)
- 홍위병(중국어 간체자: 红卫兵, 정체자: 紅衛兵, 병음: Hóng Wèi Bīng, 영어: Red Guards) 또는 홍위군(紅衛軍)은 중화인민공화국의 문화 대혁명 당시 조직된 극좌 대중운동의 구성원들을 말한다. 대부분 중학생에서 대학생 사이의 젊은이들로 구성되어 있었으며, 마오쩌둥과 그의 이념을 종교적으로 숭배하며 1966년과 1968년 사이에 무리를 지어다니며 마오의 정적이나 '구시대적', '부르주아적'이라고 간주된 모든 것에 폭력을 행사하거나 철저히 파괴하는 급진성을 보였다. 이후 다른 나라에서는 극단행동을 불사하는 급진파를 비유적으로 일컫는 말로도 쓰인다. (ko)
- 紅衛兵（こうえいへい）は、中華人民共和国の文化大革命時期に毛沢東によって動員された全国的な学生運動。学生が主体であるが、広義には工場労働者を含めた大衆運動と同じ意味で使われることもある。紅衛兵の動きは、1966年の北京の「赤い八月」の最中とその後に最高潮に達した。 (ja)
- Rödgardister är medlemmar i väpnade kommunistiska styrkor i socialistiska länder eller i ett inbördeskrig. Röda garden av beväpnade, revolutionära arbetarstyrkor förekom i Finland under oroligheterna 1905-06 och under inbördeskriget 1918. Revolutionsåret 1917 förekom röda garden i Ryssland, vilka senare uppgick i Röda armén. I Kina avser beteckningen rödgardister de studenter och unga lärare som under kulturrevolutionens första år (1966-69) var Mao Zedongs redskap i den politiska kampen. (sv)
- الحرس الأحمر هي حركة اجتماعية شبه عسكرية يقودها الطلاب جماهيريًا تم حشدها وتوجيهها من قبل الرئيس ماو تسي تونج في الفترة من عام 1966 إلى 1967، خلال المرحلة الأولى من الثورة الثقافية الصينية التي كان قد أسسها. وبحسب قيادي بالحرس الأحمر، كانت أهداف الحركة على النحو التالي: «لقد حدد الرئيس ماو مستقبلنا كمنظمة شبابية ثورية مسلحة، لذا إذا كان الرئيس ماو هو القائد الأعلى للقوات الحمراء ونحن حرسه الأحمر، فمن يستطيع إيقافنا؟ أولاً، سنجعل الصين -الماوية- تنتشر من الداخل إلى الخارج ثم نساعد العاملين في البلدان الأخرى على جعل العالم أحمر، ثم الكون كله.» (ar)
- Rudé gardy (čínsky 红卫兵, chung-wej-pching) byla čínská mládežnická organizace v době kulturní revoluce. Jejím programem byl kult osobnosti Mao Ce-tunga a boj proti všemu tradičnímu. Rudé gardy byly založeny v květnu 1966 na pekingské střední škole Čching-chua Ta-süe Fu-šu Čung-süe. Organizátorkou Rudých gard byla profesorka Pekingské univerzity . Gardy se šířily po celé zemi, kritizovaly vedení škol za konzervativní názory a dožadovaly se většího vlivu mladých na řízení společnosti, k agitaci využívaly velké ručně psané plakáty zvané ta-c'-pao. V srpnu 1966 podpořil Rudé gardy Mao Ce-tung, pro kterého byly masy oddaných mladých lidí ideálním nástrojem v boji proti jeho mocenským konkurentům. Vyhlásil proto heslo „Palte na štáby!“ a oznámil, že jen nezkažení mladí lidé mohou úspěšně bojovat (cs)
- La Ruĝaj gardistoj (ĉine 红卫兵|t=紅衛兵| Hóng Wèi Bīng) estis movado, plejparte konsistante el universitataj studentoj kaj mezlernejoj en Ĉinio, kiuj estis mobilizitaj de Mao Zedong inter 1966 kaj 1967, dum la Kultura revolucio, kontraŭ la elitismaj elementoj de la socio. Ĉi tiu movado estis inciatita kaj manipulita de Mao en strategio kun la celo rekonkeri la povon. Por favorigi ĝian evoluon, Mao fermis lernejojn kaj universitatojn de 1966 al 1972. (eo)
- Los Guardias Rojos (en chino tradicional, 紅衛兵; en chino simplificado, 红卫兵; pinyin, Hóng Wèi Bīng) fueron un movimiento de masas, compuesto en su mayor parte por estudiantes universitarios y de escuelas secundarias en China, quienes fueron movilizados por Mao Zedong entre 1966 y 1967, durante la Revolución Cultural, en contra de los elementos elitistas de la sociedad. (es)
- Red Guards (simplified Chinese: 红卫兵; traditional Chinese: 紅衛兵; pinyin: Hóng Wèibīng) were a mass student-led paramilitary social movement mobilized and guided by Chairman Mao Zedong in 1966 through 1967, during the first phase of the Cultural Revolution, which he had instituted. According to a Red Guard leader, the movement's aims were as follows: (en)
- Le Guardie rosse (紅衛兵T, 红卫兵S, Hóng Wèi BīngP) nella Repubblica Popolare Cinese erano gli studenti delle scuole superiori e delle università, protagonisti fondamentali del primo periodo (1966-1968) della Rivoluzione culturale.Le Guardie rosse che inneggiano a Mao Tse-tung, impugnando il Libretto rosso, sono l'icona più nota della Rivoluzione culturale e della Cina maoista. Il movimento delle Guardie Rosse a Pechino culminò durante l '"Agosto Rosso" del 1966, che in seguito si estese ad altre aree della Cina continentale. (it)
- De Rode Garde was de jeugd van Volksrepubliek China die de ideeën van Mao Zedong verspreidde. De Rode Garde, voornamelijk scholieren en studenten, ontstond tijdens de Culturele Revolutie en ontving haar opdrachten van de Kleine Groep Voor de Culturele Revolutie, door Mao opgericht in mei 1966 om het land weer terug te brengen naar de zuivere lijn van het maoïsme. Volgens Mao moest er afgerekend worden met het verleden, de tradities van China moesten worden vernietigd en de revolutie opnieuw worden ingezet. Op 1 augustus gaf Mao zijn persoonlijke steunbetuiging aan een groep jongeren die in opstand waren gekomen op hun school. Op 8 augustus kreeg de Rode Garde vrij spel toen tijdens een radio uitzending werd gemeld dat er geen maatregelen genomen mochten worden tegen leerlingen en studenten (nl)
- Hunwejbini albo Czerwona Gwardia – komunistyczna organizacja młodzieżowa działająca w Chinach podczas rewolucji kulturalnej, w latach 1966-1968. Podobnych organizacji powstawało wówczas wiele, ale Czerwona Gwardia była najbardziej wpływowa. Dziś określenie hunwejbin jest używane na określenie członków wszystkich z nich. Jedną z ofiar ich działań był syn Deng Xiaopinga Deng Pufang, który we wrześniu 1968 roku został wyrzucony z okna na czwartym piętrze Uniwersytetu Pekińskiego i do końca życia został sparaliżowany od pasa w dół. (pl)
- A Guarda Vermelha (chinês simplificado: 红卫兵; chinês tradicional: 紅衛兵; pinyin: Hóng Wèi Bīng) foi um movimento não militar composto sobretudo por estudantes e outros jovens na República Popular da China. Apesar da resistência inicial pela sociedade, a Guarda Vermelha foi endossada por Mao Tsé-tung entre 1966 e 1968, durante a Revolução Cultural. O movimento dos Guardas Vermelhos em Pequim culminou durante o "Agosto Vermelho" de 1966, que mais tarde se espalhou para outras áreas da China continental. (pt)
- Хунвейби́ны, хунвэйбины (кит. трад. 紅衛兵, упр. 红卫兵, палл. хунвэйбин, буквально: «красногвардейцы») — члены созданных в 1966—1967 годах отрядов студенческой и школьной молодёжи в Китае, одни из наиболее активных участников Культурной революции наряду с цзаофанями и другими. Термин «хунвэйбин» в СССР использовался в средствах массовой информации, в советских словарях был зафиксирован в 1988 году. (ru)
- 红卫兵，是中华人民共和国在“文化大革命”时期对部分特殊人群的一种称呼，红卫兵在文革中所扮演的角色并不相同，总体而言，红卫兵是受极左思潮支配下成立的群众组织，也指其成员。红卫兵运动对“文化大革命”的发展起了推波助澜的作用，是造成全国动乱的重要因素。 “文化大革命”开始后，首先在青少年中发起了红卫兵运动。红卫兵最早于1966年6月出现于北京。8月1日，中国共产党主席毛泽东写信给清华大学附属中学的红卫兵，认为他们的行动说明“对反动派造反有理”，向他们表示“热烈的支持”，同时要求他们“注意争取团结一切可以团结的人们”。此后，红卫兵运动在“红八月”期间达到高潮并遍及全国，红卫兵高呼“造反有理”的口号，造所谓“牛鬼蛇神”的反，揪斗所谓“走资派”，搞乱了地方党委，并造成群众之间派别纠葛和纷争。红卫兵在1966年8月以后进行了大串联。毛泽东支持他们的串联活动。从8月18日到11月26日，毛泽东先后8次在北京接见全国各地来京的1300万师生和红卫兵。全国停课、停产串联的人数以千万计。9月5日，中共中央、国务院发出通知，肯定了全国性的大串连。1967年8月，毛泽东号召“就地闹革命”， 串联活动才基本上结束。 (zh)
- Хунвейбіни (кит. трад. 紅衛兵, спр. 红卫兵, піньїнь: Hóng Wèibīng, червоногвардійці) — члени створених у 1966–1967 роках войовничих груп та загонів студентської і шкільної молоді в Китаї, за допомогою яких Мао Цзедуну вдалося провести «Культурну революцію». Мао Цзедун та його послідовники хотіли добитися повного розриву з минулим. Надаючи хунвейбінам змогу діяти з власної ініціативи, правляча група довкола Мао спрямовувала активність у запланованому напряму. З часом хунвейбіни розкололися на дві фракції, і міста стали ареною конфлікту (часто фізичного) між цими угрупованнями. (uk)
|
