| dbo:abstract
|
- Shu Sheyu (en xinès: 舒舍予; en pinyin: Shū Shěyǔ), més conegut com a Lao She (Pequín, 3 de febrer de 1899 — 24 d'agost de 1966) va ser un escriptor i dramaturg xinès, una de les figures més rellevants de la literatura xinesa del segle XX La seva obra més famosa és Luotuo Xiangzi (molt coneguda a Occident), per la traducció anglesa The Rickshaw Boy (‘El noi del Rickshaw'), best-seller a Amèrica i traduïda a moltes llengües. Va escriure també la novel·la Quatre generacions sota el mateix sostre i la peça Lung Xugou (‘El fossar Barba de Drac’) per la qual se li atorgà el títol d'Artista del Poble. Se suïcidà a causa de les persecucions que patí durant l'època de la Revolució Cultural. No va ser rehabilitat fins al 1977, moment es que es van començar a republicar moltes de les seves obres. D'ètnia manxú, en les seves obres destaca un marcat ús del . Estava casat amb la pintora Hu Jieqing. (ca)
- Lao Še (čínsky 老舍), rozený Šu Čching-čchun (舒慶春), mandžusky Sumuru (3. února 1899 – 24. srpna 1966) byl čínský spisovatel a dramatik mandžuské národnosti. Je považován za jednu z klíčových postav čínské literatury 20. století a jeho díla se vyznačují využitím živého čínštiny. Jeho nejznámějším románem je Rikša a divadelní hrou Čajovna. V českém překladu vyšla roku 1947 Rikša a roku 1962 sbírka povídek Konec slavného kopiníka. Během kulturní revoluce roku 1966 byl Lao Še ponižován a veřejně zbit Rudými gardami. Poté byl nalezen utopený v jezeře, když pravděpodobně spáchal sebevraždu. (cs)
- لاو شه (بالصينية: 老舍) وإسمه القلمي: Lǎo Shě، (ولد 1899 - توفي 1966) هو روائي معاصر، ألف العديد من الروايات والقصص القصيرة والمسرحيات مشكلاً بأسلوبه المميز واحداً من شخصيات الأدب الصيني الأكثر أهمية خلال القرن 20، تعد لغة معظم شخصياته الخيالية مماثلة لتلك التي يتحدث بها أبناء مدينة بكين. ولد شي في أسرة تتبع عادات المانشو، ما جعله يستحضرها كثيراً في رواياته مذكراً بالإعداد الحضري لأزقة بكين التي لطالما شهدت اختلاط ثقافات المانشو، والهان والمسلمين. حيث ترتكز قصصه على وحدة الأسرة في ظل الإحتلال الياباني وخلال الساعات الأخيرة من النظام الإمبراطوري المانشو. من أعماله الأكثر شهرة: مسرحية «مقهى الشاي» (茶馆) وروايات «» (駱駝祥子) «» (四世同堂) ورواية السيرة الذاتية «» التي تم اكتشافها بعد فترة طويلة من الوفاة المأساوية للمؤلف عام 1979. كما بعد عودته من الولايات المتحدة سنة 1949 قام بكتابة العديد من الكتب مشيدا بسياسة ماو تسي تونغ دون أن إعلانه توجهه أو ماركسيته. وخلال الثورة الثقافية التي أطلقها «ماو» سنة 1966، تعرض للإضطهاد جسديا ونفسيا. حيث زعمت بعض المصادر أنه ألقى بنفسه منتحراً في بحيرة تايبينغ (太平湖، بحيرة السلام الكبرى) في 24 أغسطس 1966 بسبب يئسه وهو الإدعاء الذي تنفيه جهات أخرى خاصة كلود روي. (ar)
- Lao She (chinesisch 老舍, Pinyin Lǎo Shě), (* 3. Februar 1899 in Peking; † 24. August 1966 ebenda) war ein moderner chinesischer Schriftsteller. Er wurde unter dem Namen Shū Qìngchūn (舒慶春) geboren; der ethnischen Abstammung nach war er Mandschure. Er benutzte neben Lao She auch das Pseudonym Shu Sheyu. (de)
- Shu Qingchun (3a de Februaro 1899 – 24a de Aŭgusto 1966), konata laŭ sia plumnomo Lao Ŝe, estis ĉina romanisto kaj dramaturgo. Li estis unu el plej gravaj figuroj de la ĉina literaturo de la 20-a jarcento, kaj estas plej bone konata pro sia realismaj romanoj Rikiŝ-knabo (骆驼祥子), Kamelo Ŝjangzi, kaj la teatraĵo Teejo (茶館). Li estis de manĉura etneco, kaj liaj verkoj estas konata speciale pro sia vigla uzado de la pekina dialekto. (eo)
- Shu Qingchun (3 February 1899 – 24 August 1966), known by his pen name Lao She, was a Chinese novelist and dramatist. He was one of the most significant figures of 20th-century Chinese literature, and is best known for his novel Rickshaw Boy and the play Teahouse (茶馆). He was of Manchu ethnicity, and his works are known especially for their vivid use of the Beijing dialect. (en)
- Lao She (chino: 老舍, pinyin: Lǎo Shě, Wade-Giles: Lao She) (Pekín, China; 3 de febrero de 1899 - Pekín; 24 de agosto de 1966) fue un escritor chino, uno de los máximos representantes de la literatura china del siglo XX. Lao She fue novelista y dramaturgo. Sus obras más importantes son la novela El camello Xiangzi y la obra de teatro El salón de té. (es)
- Lao She (老舍} adalah nama pena dari Shū Qìngchūn (舒庆春), seorang penulis novel dan drama Cina keturunan suku Manchuria tahun 1899. Ia dikenal dengan gaya penulisannya yang kental dengan nuansa dan dialek Kota Beijing（京味小说）. Karyanya yang paling terkenal adalah karya tahun 1936 berjudul Luotuo Xiangzi(駱駝祥子) tentang seorang penarik becak tradisional di Beijing. Ia banyak menulis tentang kesulitan rakyat jelata di zamannya. Karya naskah dramanya yang terkenal adalah Cha Guan(茶館). Isinya menerangkan tentang sebuah kedai teh di Beijing yang melewati tiga masa (1898-Dinasti Qing, 1910-Perang Saudara dan 1945-Setelah Perang Dunia Kedua). Karakter utamanya Wang Lifa pada saat-saat terakhir mengakui kegagalannya dalam hidup, menjual kedai tehnya untuk dijadikan klub dan ditawarkan pekerjaan sebagai doorman. Tapi sebelum ia sempat bekerja, ia bunuh diri. Drama ini pernah dipentaskan di Jerman Barat dan Prancis tahun 1980 oleh The Beijing People's Art Theatre. Lao She meninggal tahun 1966 pada tahun terjadinya Revolusi Kebudayaan Cina. Novel terakhirnya adalah The Drum Singers (1952) yang berbahasa asli Bahasa Inggris. Setelah Revolusi Kebudayaan, karyanya kembali dicetak ulang karena sebelumnya dihambat oleh pemerintah. (in)
- Lao She (老舍, pinyin : Lǎo Shě ; Wade-Giles Lao She), né le 3 février 1899 et mort durant la Révolution culturelle le 24 août 1966, est le nom de plume de Shu Qingchun (舒慶春) (son nom de famille « 舒 » lui donnera son nom adulte, Sheyu 舍予), un écrivain chinois de la période moderne. Lao She est l'auteur de romans, mais aussi de pièces de théâtre et de nouvelles. Sa langue est proche de celle parlée par les Pékinois, qui fournissent la plupart de ses personnages. Issu d'une famille d'origine mandchoue, il évoque dans ses romans le cadre urbain des hutongs de Pékin où s'interpénétraient les cultures mandchoue, han et musulmane. Ses récits tracent un portrait de cellules familiales sous l'occupation japonaise ou pendant les dernières heures du régime impérial mandchou. Ses œuvres les plus célèbres sont les romans Le pousse-pousse (駱駝祥子), Quatre générations sous un même toit (四世同堂) et la pièce de théâtre La Maison de thé (茶馆). Découvert longtemps après la mort tragique de l'auteur, est une œuvre largement autobiographique, publiée en 1979. Il a écrit des ouvrages louant la politique de Mao Zedong après son retour des États-Unis en 1949 sans toutefois se déclarer marxiste. Pendant la Révolution culturelle que Mao déclenche en 1966, il est persécuté physiquement et psychologiquement. On a prétendu qu'il s'était jeté dans le lac Tai Ping (太平湖, lac de la Grande Paix) le 24 août 1966 tant il était désespéré. Cette affirmation est contestée, notamment par Claude Roy et désormais présentée dans les préfaces des traductions en français de ses œuvres entre guillemets. (fr)
- 라오서(중국어: 老舍, 1899년 2월 3일 ~ 1966년 8월 24일)는 중국 현대의 작가이다. 본명은 수칭춘(舒慶春)으로 베이징 사람이다. (ko)
- 老舎（ろう しゃ）は、中華人民共和国の小説家、劇作家。本名は舒慶春（じょ けいしゅん）、字は舎予。老舎とはペンネームで、苗字の「舒」の字の偏をとったものとされる。 北京出身。満洲正紅旗出身。北京の町と人々をこよなく愛し、「北京之花」「人民芸術家」「語言大師」と称された。文化大革命で犠牲となった代表的な著名人でもある。代表作に小説『駱駝祥子』『四世同堂』『正紅旗下』（遺作）、戯曲『龍鬚溝』『茶館』。 (ja)
- Lao She (Chinese: 老舍; pinyin: Lǎo Shě; alla nascita: Shū Qìngchūn 舒庆春) (Pechino, 3 febbraio 1899 – Pechino, 24 agosto 1966) è stato uno scrittore e drammaturgo cinese, uno dei più importanti intellettuali cinesi del XX secolo. (it)
- Lao She (ur. 3 lutego 1899 w Pekinie, zm. 24 sierpnia 1966 tamże) – chiński pisarz i dramaturg narodowości mandżurskiej, jeden z najbardziej cenionych przedstawicieli chińskiej literatury XX wieku. Urodził się jako Shu Qingchun (舒庆春) w ubogiej rodzinie mandżurskiej. Jego ojciec był żołnierzem i zginął podczas powstania bokserów. Mimo ciężkich warunków materialnych zdołał ukończyć szkołę pedagogiczną i został nauczycielem literatury chińskiej. W 1924 wyjechał do Anglii, gdzie przez pięć lat wykładał na uniwersytecie w Londynie. Podczas pobytu za granicą napisał pierwszą powieść. Lao She jest autorem kilkunastu powieści, m.in.: Filozofia starego Zhanga, Wielbłąd Xiangzi (inny tytuł: Rikszarz, najbardziej znana z jego powieści, która uczyniła go sławnym), Cztery generacje pod jednym dachem, Niezrównany pan Zhao Ziyue (przekład na język polski Niezrównany pan Czao Tsy-jüe Witolda Jabłońskiego). Napisał także kilkadziesiąt opowiadań i trzy sztuki, z których najbardziej znaną jest Herbaciarnia. Po utworzeniu Chińskiej Republiki Ludowej w 1949 roku został redaktorem naczelnym pisma Beijing Wenyi i wiceprzewodniczącym Związku Pisarzy Chińskich. Zasiadał także w Ogólnochińskim Zgromadzeniu Przedstawicieli Ludowych. Po rozpoczęciu w 1966 roku rewolucji kulturalnej Lao She był poddawany szykanom ze strony czerwonogwardzistów jako pisarz kontrrewolucyjny. Po ataku czerwonogwardzistów na siedzibę Związku Pisarzy Chińskich popełnił samobójstwo. 3 czerwca 1978 roku został pośmiertnie zrehabilitowany. Od 2000 przyznawana jest Nagroda Literacka im. Lao She, honorująca pisarzy związanych z Pekinem. (pl)
- Ла́о Шэ (老舍, пиньинь: Lǎo Shě; настоящее имя Шу Цинчунь, Shū Qìngchūn, 舒慶春; 3 февраля 1899 — 24 августа 1966) — видный китайский прозаик, драматург, публицист, более известный реалистической и сатирической прозой; один из ведущих мастеров национальной литературы. По матери имеет маньчжурское происхождение. «Лао Шэ» нечто вроде фамильярной производной от его имени (букв. «Старина Шэ»). (ru)
- Lao She (pseudonym för Shū Qìngchūn), född 3 februari 1899 i Peking, död 24 augusti 1966 (självmord) i Peking, var en kinesisk författare av manchuisk härkomst. (sv)
- Ла́о Ше (кит. 老舍, Lǎo Shě; 3 лютого 1899, Пекін — 24 серпня 1966), справжнє ім'я Шу Шеюй, друге ім'я Шу Цінчунь (кит.: 舒慶春, Shū Qìngchūn) — китайський письменник. Майбутній письменник народився у Пекіні, в маньчжурської сім'ї. Його батько, солдат, був убитий під час Іхетуаньського (Боксерського) повстання 1899—1901 рр. Мати працювала прачкою, щоб забезпечувати сім'ю та оплатити навчання сина. У 1918 р. Лао Ше закінчив учительську семінарію. У 1924—1929 рр. він викладав китайську мову в Лондонському університеті. У Великій Британії Лао Ше написав свої перші соціальні романи «Філософія шановного Чжана» (1926 р.), «Чжао Цзиюе» (1927 р.), «Двоє Ма» (1928 р.), в яких відображений розвиток буржуазних відношень у феодальному Китаї. Після повернення до батьківщини в 1930 р., Лао Ше працював викладачем китайської мови в університетах та продовжив свою літературну діяльність. В 1933 р. він створив сатирико-фантастичний роман «Нотатки про котяче місто». В романах «Розлучення» (1933 р.), «Верблюд Сян-цзи» (1935 р., у перекладі відомий як «Рикша») та інших творах Лао Ше описав долю «маленької людини». Під час японської окупації (1937—1945 рр.) Лао Ше був головою «Всекитайської асоціації робітників літератури та мистецтва по відсічу ворогу». В романі «Спалення» (1940 р.), у п'єсах «Клоччя туману» (1940 р.), «Інтереси держави понад усе» (1943 р.) та ін. він осуджав зрадників батьківщини, виспівав мужність народу та дружбу проміж людьми різних національностей. У 1946—1949 рр. Лао Ше мешкав у США, де працював над трилогією «Чотири покоління під єдиним дахом» (про японську окупацію Китаю). Після проголошення Китайської Народної Республіки він повернувся на батьківщину. В КНР Лао Ше займав деякі адміністративні посади (став віце-президентом Союзу письменників Китаю, депутатом Всекитайського збору народних представників та ін.). Був оголошений «народним художником» та «великим майстром слова». Написав декілька ідеологічних драматичних творів та історичну драму «Кулак в ім'я справедливості» (1961 р., про Іхетуаньське повстання). Під час «Великої культурної революції» Лао Ше, як і багато інших письменників, був підданий критиці та переслідуванню. Внаслідок цього, 24 жовтня 1966 р. він був убитий чи здійснив самогубство. (uk)
- 舒慶春（1899年2月3日－1966年8月24日），字舍予，笔名老舍，滿洲正红旗人，生於北京，中国現代小說家、戲劇家。代表長篇小說為《駱駝祥子》（1936－1937年）、《四世同堂》（1944－1945年），代表話劇為《龙须沟》（1950年）、《茶馆》（1957年）。1966年文化大革命，老舍被押着，在焚毁京剧服装的大火前下跪並遭毒打（“八二三事件”），翌日投湖自盡。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Lao Še (čínsky 老舍), rozený Šu Čching-čchun (舒慶春), mandžusky Sumuru (3. února 1899 – 24. srpna 1966) byl čínský spisovatel a dramatik mandžuské národnosti. Je považován za jednu z klíčových postav čínské literatury 20. století a jeho díla se vyznačují využitím živého čínštiny. Jeho nejznámějším románem je Rikša a divadelní hrou Čajovna. V českém překladu vyšla roku 1947 Rikša a roku 1962 sbírka povídek Konec slavného kopiníka. Během kulturní revoluce roku 1966 byl Lao Še ponižován a veřejně zbit Rudými gardami. Poté byl nalezen utopený v jezeře, když pravděpodobně spáchal sebevraždu. (cs)
- Lao She (chinesisch 老舍, Pinyin Lǎo Shě), (* 3. Februar 1899 in Peking; † 24. August 1966 ebenda) war ein moderner chinesischer Schriftsteller. Er wurde unter dem Namen Shū Qìngchūn (舒慶春) geboren; der ethnischen Abstammung nach war er Mandschure. Er benutzte neben Lao She auch das Pseudonym Shu Sheyu. (de)
- Shu Qingchun (3a de Februaro 1899 – 24a de Aŭgusto 1966), konata laŭ sia plumnomo Lao Ŝe, estis ĉina romanisto kaj dramaturgo. Li estis unu el plej gravaj figuroj de la ĉina literaturo de la 20-a jarcento, kaj estas plej bone konata pro sia realismaj romanoj Rikiŝ-knabo (骆驼祥子), Kamelo Ŝjangzi, kaj la teatraĵo Teejo (茶館). Li estis de manĉura etneco, kaj liaj verkoj estas konata speciale pro sia vigla uzado de la pekina dialekto. (eo)
- Shu Qingchun (3 February 1899 – 24 August 1966), known by his pen name Lao She, was a Chinese novelist and dramatist. He was one of the most significant figures of 20th-century Chinese literature, and is best known for his novel Rickshaw Boy and the play Teahouse (茶馆). He was of Manchu ethnicity, and his works are known especially for their vivid use of the Beijing dialect. (en)
- Lao She (chino: 老舍, pinyin: Lǎo Shě, Wade-Giles: Lao She) (Pekín, China; 3 de febrero de 1899 - Pekín; 24 de agosto de 1966) fue un escritor chino, uno de los máximos representantes de la literatura china del siglo XX. Lao She fue novelista y dramaturgo. Sus obras más importantes son la novela El camello Xiangzi y la obra de teatro El salón de té. (es)
- 라오서(중국어: 老舍, 1899년 2월 3일 ~ 1966년 8월 24일)는 중국 현대의 작가이다. 본명은 수칭춘(舒慶春)으로 베이징 사람이다. (ko)
- 老舎（ろう しゃ）は、中華人民共和国の小説家、劇作家。本名は舒慶春（じょ けいしゅん）、字は舎予。老舎とはペンネームで、苗字の「舒」の字の偏をとったものとされる。 北京出身。満洲正紅旗出身。北京の町と人々をこよなく愛し、「北京之花」「人民芸術家」「語言大師」と称された。文化大革命で犠牲となった代表的な著名人でもある。代表作に小説『駱駝祥子』『四世同堂』『正紅旗下』（遺作）、戯曲『龍鬚溝』『茶館』。 (ja)
- Lao She (Chinese: 老舍; pinyin: Lǎo Shě; alla nascita: Shū Qìngchūn 舒庆春) (Pechino, 3 febbraio 1899 – Pechino, 24 agosto 1966) è stato uno scrittore e drammaturgo cinese, uno dei più importanti intellettuali cinesi del XX secolo. (it)
- Ла́о Шэ (老舍, пиньинь: Lǎo Shě; настоящее имя Шу Цинчунь, Shū Qìngchūn, 舒慶春; 3 февраля 1899 — 24 августа 1966) — видный китайский прозаик, драматург, публицист, более известный реалистической и сатирической прозой; один из ведущих мастеров национальной литературы. По матери имеет маньчжурское происхождение. «Лао Шэ» нечто вроде фамильярной производной от его имени (букв. «Старина Шэ»). (ru)
- Lao She (pseudonym för Shū Qìngchūn), född 3 februari 1899 i Peking, död 24 augusti 1966 (självmord) i Peking, var en kinesisk författare av manchuisk härkomst. (sv)
- 舒慶春（1899年2月3日－1966年8月24日），字舍予，笔名老舍，滿洲正红旗人，生於北京，中国現代小說家、戲劇家。代表長篇小說為《駱駝祥子》（1936－1937年）、《四世同堂》（1944－1945年），代表話劇為《龙须沟》（1950年）、《茶馆》（1957年）。1966年文化大革命，老舍被押着，在焚毁京剧服装的大火前下跪並遭毒打（“八二三事件”），翌日投湖自盡。 (zh)
- لاو شه (بالصينية: 老舍) وإسمه القلمي: Lǎo Shě، (ولد 1899 - توفي 1966) هو روائي معاصر، ألف العديد من الروايات والقصص القصيرة والمسرحيات مشكلاً بأسلوبه المميز واحداً من شخصيات الأدب الصيني الأكثر أهمية خلال القرن 20، تعد لغة معظم شخصياته الخيالية مماثلة لتلك التي يتحدث بها أبناء مدينة بكين. ولد شي في أسرة تتبع عادات المانشو، ما جعله يستحضرها كثيراً في رواياته مذكراً بالإعداد الحضري لأزقة بكين التي لطالما شهدت اختلاط ثقافات المانشو، والهان والمسلمين. حيث ترتكز قصصه على وحدة الأسرة في ظل الإحتلال الياباني وخلال الساعات الأخيرة من النظام الإمبراطوري المانشو. (ar)
- Shu Sheyu (en xinès: 舒舍予; en pinyin: Shū Shěyǔ), més conegut com a Lao She (Pequín, 3 de febrer de 1899 — 24 d'agost de 1966) va ser un escriptor i dramaturg xinès, una de les figures més rellevants de la literatura xinesa del segle XX La seva obra més famosa és Luotuo Xiangzi (molt coneguda a Occident), per la traducció anglesa The Rickshaw Boy (‘El noi del Rickshaw'), best-seller a Amèrica i traduïda a moltes llengües. Va escriure també la novel·la Quatre generacions sota el mateix sostre i la peça Lung Xugou (‘El fossar Barba de Drac’) per la qual se li atorgà el títol d'Artista del Poble. (ca)
- Lao She (老舍} adalah nama pena dari Shū Qìngchūn (舒庆春), seorang penulis novel dan drama Cina keturunan suku Manchuria tahun 1899. Ia dikenal dengan gaya penulisannya yang kental dengan nuansa dan dialek Kota Beijing（京味小说）. Karyanya yang paling terkenal adalah karya tahun 1936 berjudul Luotuo Xiangzi(駱駝祥子) tentang seorang penarik becak tradisional di Beijing. Ia banyak menulis tentang kesulitan rakyat jelata di zamannya. (in)
- Lao She (老舍, pinyin : Lǎo Shě ; Wade-Giles Lao She), né le 3 février 1899 et mort durant la Révolution culturelle le 24 août 1966, est le nom de plume de Shu Qingchun (舒慶春) (son nom de famille « 舒 » lui donnera son nom adulte, Sheyu 舍予), un écrivain chinois de la période moderne. Lao She est l'auteur de romans, mais aussi de pièces de théâtre et de nouvelles. Sa langue est proche de celle parlée par les Pékinois, qui fournissent la plupart de ses personnages. (fr)
- Lao She (ur. 3 lutego 1899 w Pekinie, zm. 24 sierpnia 1966 tamże) – chiński pisarz i dramaturg narodowości mandżurskiej, jeden z najbardziej cenionych przedstawicieli chińskiej literatury XX wieku. Urodził się jako Shu Qingchun (舒庆春) w ubogiej rodzinie mandżurskiej. Jego ojciec był żołnierzem i zginął podczas powstania bokserów. Mimo ciężkich warunków materialnych zdołał ukończyć szkołę pedagogiczną i został nauczycielem literatury chińskiej. W 1924 wyjechał do Anglii, gdzie przez pięć lat wykładał na uniwersytecie w Londynie. Podczas pobytu za granicą napisał pierwszą powieść. (pl)
- Ла́о Ше (кит. 老舍, Lǎo Shě; 3 лютого 1899, Пекін — 24 серпня 1966), справжнє ім'я Шу Шеюй, друге ім'я Шу Цінчунь (кит.: 舒慶春, Shū Qìngchūn) — китайський письменник. Майбутній письменник народився у Пекіні, в маньчжурської сім'ї. Його батько, солдат, був убитий під час Іхетуаньського (Боксерського) повстання 1899—1901 рр. Мати працювала прачкою, щоб забезпечувати сім'ю та оплатити навчання сина. Під час «Великої культурної революції» Лао Ше, як і багато інших письменників, був підданий критиці та переслідуванню. Внаслідок цього, 24 жовтня 1966 р. він був убитий чи здійснив самогубство. (uk)
|
