| dbo:abstract
|
- دِرَاسَة أَسْمَاء الْأَعْلَام أو دراسة الأعلام أو علم الأسماء أو المُفرداتية(بالإنجليزية: Onomastics) أو (بالإنجليزية: Onomatology) هي دراسة أصل الكلمة تاريخها واستخدامها في النحو. (ar)
- L'onomàstica és la part de la lingüística que estudia els noms propis, és a dir, els no comuns. L'onomàstica se subdivideix en la toponímia, que estudia els noms propis d'elements geogràfics, i l'antroponímia, que estudia els noms propis de persona. A aquestes dues grans disciplines, se n'hi afageixen altres que estudien noms que queden fora d'aquestes dues branques principals, com ara l'estudi dels noms dels animals (la zoonímia), l'estudi dels noms propis de les obres d'art, etc. (ca)
- Onomastika, též onomatologie, je nauka o vlastních jménech. Zabývá se jejich vznikem, tvořením, rozšířením a povahou. Onomastika má tato hlavní odvětví:
* antroponomastika – nauka o jménech živých bytostí
* – nauka o pojmenování věcí
* toponomastika – nauka o zeměpisných jménech (tj. toponymech jako např. hydronymum) Onomastika má svůj původ v řeckém ὄνομα (onoma) – jméno. (cs)
- Die Namenforschung, auch Namenkunde, Onomatologie oder Onomastik (von altgriechisch ὀνομαστική [ἐπιστήμη] onomastiké [epistéme] „Namenwissenschaft“ bzw. ὄνομα ónoma „Name“), beschäftigt sich mit der Bedeutung, Herkunft und Verbreitung von Eigennamen, unter anderem von Personennamen (Teilgebiet Anthroponomastik) und Ortsnamen (Teilgebiet Toponomastik). (de)
- Nomscienco (aŭ onomastiko, el la malnovgreka ὄνομα [Onoma] = "nomo") estas branĉo de lingvoscienco, kiu studas kaj esploras proprajn nomojn, ilian devenon, evoluon kaj signifon laŭ lingva vidpunkto. Subfakoj de la nomscienco estas interalie la homnomscienco kaj la loknomscienco. (eo)
- La onomástica (del griego ὀνομαστικός onomastikós, cuya forma femenina es ὀνομαστική onomastikḗ, 'arte de nombrar') es una rama de la lexicografía que se dedica al estudio y catalogación de los nombres propios. También estudia el origen y procedencia de los nombres de familia o patronímicos (p. ej. Guzmán, Díaz, Álvarez, etc.) o de los lugares (topónimos) que emplean los hablantes de una lengua (endónimos) o con los que los de otra lengua se refieren a los de otra (exónimos). (es)
- Onomastika izen bereziak edo propioak aztertzen dituen hiztegigintza edo lexikografiaren atala da. Honako hiru atal hauetan banatzen da:
* antroponimia, pertsona izenak aztertzen dituena;
* toponimia, leku izenak aztertzen dituena;
* bionimia, izaki bizidunen izenak aztertzen dituena. Toponimia, gainera, beste zientzia batzuetan ere aztertzen da batzuetan; hala nola historia, geografia, mitologia, literatura, eta abar. 2016an eratu zen Euskal Herrian, Ricardo Zierbide, , eta besteren ekimenaz. (eu)
- Onomastics (or, in older texts, onomatology) is the study of the etymology, history, and use of proper names. An orthonym is the proper name of the object in question, the object of onomastic study. Onomastics can be helpful in data mining, with applications such as named-entity recognition, or recognition of the origin of names. It is a popular approach in historical research, where it can be used to identify ethnic minorities within wider populations and for the purpose of prosopography. (en)
- Onomastik atau onomalogi adalah bidang ilmu pengetahuan yang mempelajari nama-nama diri atau asal usul nama. Kata ini diturunkan dari bahasa Yunani όνομα (onoma), yang artinya nama. Toponimi adalah studi mengenai . Antroponimi adalah studi mengenai nama-nama pribadi. (in)
- L'onomastique est une branche de la lexicologie ou de la philologie qui a pour objet l'étude des noms propres : leur étymologie, leur formation, leur usage à travers le temps ou encore leur fonctionnement en synchronie. Le terme onomastique vient du grec ὀνομαστική / onomastikḗ, « art de dénommer », de ὄνομα / ónoma, « nom ». La problématique de l'origine et de la signification des noms propres est immémoriale et remonte, en Occident, aux textes bibliques. Toutefois, en tant que discipline scientifique, reposant sur des preuves matérielles – inscriptions, documents écrits –, l'onomastique et ses branches majeures, l'anthroponymie (noms de personnes) et la toponymie (noms de lieux), ne date que du milieu du XIXe siècle ; c'est à partir de cette époque qu'elle a acquis ses méthodes et ses règles ; comme dans toute discipline savante, certains de ses résultats sont prouvés, d'autres hypothétiques et d'autres conjecturaux. L'onomastique trouve de nouvelles applications dans le domaine des affaires, avec l'apparition de nouvelles techniques de fouille de données (data mining) : marketing, communication, gestion des risques et ressources humaines. L'onomastique est également utilisée par l'Organisation internationale pour les migrations en combinaison avec le "big data" pour estimer les flux migratoires . (fr)
- L'onomàstica è lo studio dei nomi propri di persona o di luogo (delle loro origini) e dei processi di denominazione in una o più lingue o dialetti. Nata intorno al 1850, si considera come una parte della linguistica che presenta forti collegamenti con la storia e la geografia. (it)
- 고유명사학(固有名詞學) 또는 명명학(命名學)은 단어의 어원 및 단어의 모든 종류의 고유 명사의 학문이다. 지명학이나 인명학은 이 학문의 분과이다. (ko)
- 固有名詞学（こゆうめいしがく）とは、あらゆる固有名詞とその起源を研究する学問である。固有名詞学から枝分かれした主要な学問として、地名を研究する地名学や、人名を研究する人名学（じんめいがく）がある。以下は、主に人名学の解説である。 (ja)
- Onomastiek of naamkunde is de studie die de betekenis, de oorsprong en de van namen onderzoekt en wordt gezien als een onderdeel van de taalkunde. Het woord is afgeleid van het Griekse woord ὄνομα ónoma (naam). De onomastiek heeft als stromingen:
* antroponymie voor- en achternamen (Grieks ἄνθρωπος ánthropos = mens, ὄνυμα ónuma = naam)
* toponymie plaatsnamen (Grieks τόπος tópos = plaats, ὄνυμα ónuma = naam) Het is verwant aan de etymologie die de oorsprong van woorden onderzoekt, en de genealogie of voorouderonderzoek. (nl)
- Onomastyka – dyscyplina językoznawcza, której przedmiotem badań są nazwy własne (zwane też onimami). Nauka ta bada sposób funkcjonowania onimów oraz ich powstawanie w ujęciu historycznym. Nazwy własne cechują się tym, że odnoszą się do konkretnych przedmiotów, a nie do ich klasy (por. gr. ónōma „imię”). Onomastyka zajmuje się m.in. nazwami miejscowości, imionami i nazwiskami. Przedmiotem onomastyki jest klasyfikacja nazw własnych, badanie ich pochodzenia (etymologii), budowy słowotwórczej i tych właściwości gramatycznych, które je odróżniają od nazw pospolitych. W obszarze badań znajduje się także związek między nazwami własnymi a apelatywami. W przeciwieństwie do starszej etymologii onomastyka zajmuje się nie tylko językową stroną imion własnych, ale również aspektami pozajęzykowymi. W swojej praktyce badawczej onomastyka wykorzystuje zarówno wiedzę językoznawczą (fonologiczną, leksykologiczną itp.), jak i osiągnięcia dyscyplin niezwiązanych ściśle z językiem (np. etnologii, geografii czy historii). Onomastyka analizuje sposoby funkcjonowania nazw własnych w systemie językowym oraz ich rolę w komunikacji. Przedstawia ich ewolucję i stan współczesny nazewnictwa. Materiał badany jest zarówno w aspekcie diachronicznym, jak i synchronicznym. Dla przykładu: dzięki nazwom własnym zapisanym w średniowiecznych źródłach (dyplomy, księgi sądowe, kazania kościelne itp.) można poznać właściwości języka z czasów dawnych (np. średniowiecze, renesans). (pl)
- A onomástica (do grego antigo ὀνομαστική, ato de nomear, dar nome) é o estudo dos nomes próprios de todos os gêneros, das suas origens e dos processos de denominação no âmbito de uma ou mais línguas ou dialectos. Nascida na metade do século XIX, a onomástica é considerada uma parte da linguística, com fortes ligações com a história e a geografia. A onomástica pode ser assim dividida: (pt)
- Onomastik eller namnforskning eller med en äldre term onomatologi är det vetenskapliga studiet av egennamn och deras ursprung. Onomastiken sönderfaller i huvudsak i forskning om ortnamn och i . (sv)
- Онома́стика (от др.-греч. ὀνομαστική — искусство давать имена) — раздел языкознания, изучающий любые собственные имена, историю их возникновения и трансформации в результате длительного употребления в языке-источнике или в связи с заимствованием из других языков. В более узком значении ономастика — это собственные имена различных типов, совокупность ономастических слов, — ономастическая (онимическая) лексика. Таким образом, предметом изучения ономастики является оним (собственное имя), который служит для выделения именуемого им объекта среди других объектов. (ru)
- 专有名词学（onomastics，onomatology）研究各种专有名詞以及名称的起源，其英语 onomastics 一词来源于希腊语 ὀνοματολογία ，而 ὄνομα 即为「名字」之意。 (zh)
- Онома́стика (від грец. óνομα — «ім'я», «назва») — наука, розділ мовознавства про сукупність власних (у більш вузькому сенсі — особистих) імен (онімів) об'єктів. Ономастика вивчає історію та закономірності їх виникнення, розвитку й функціонування, зміни, поширення і структури власних імен у мові та мовленні, у літературній і діалектній сферах. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- دِرَاسَة أَسْمَاء الْأَعْلَام أو دراسة الأعلام أو علم الأسماء أو المُفرداتية(بالإنجليزية: Onomastics) أو (بالإنجليزية: Onomatology) هي دراسة أصل الكلمة تاريخها واستخدامها في النحو. (ar)
- L'onomàstica és la part de la lingüística que estudia els noms propis, és a dir, els no comuns. L'onomàstica se subdivideix en la toponímia, que estudia els noms propis d'elements geogràfics, i l'antroponímia, que estudia els noms propis de persona. A aquestes dues grans disciplines, se n'hi afageixen altres que estudien noms que queden fora d'aquestes dues branques principals, com ara l'estudi dels noms dels animals (la zoonímia), l'estudi dels noms propis de les obres d'art, etc. (ca)
- Onomastika, též onomatologie, je nauka o vlastních jménech. Zabývá se jejich vznikem, tvořením, rozšířením a povahou. Onomastika má tato hlavní odvětví:
* antroponomastika – nauka o jménech živých bytostí
* – nauka o pojmenování věcí
* toponomastika – nauka o zeměpisných jménech (tj. toponymech jako např. hydronymum) Onomastika má svůj původ v řeckém ὄνομα (onoma) – jméno. (cs)
- Die Namenforschung, auch Namenkunde, Onomatologie oder Onomastik (von altgriechisch ὀνομαστική [ἐπιστήμη] onomastiké [epistéme] „Namenwissenschaft“ bzw. ὄνομα ónoma „Name“), beschäftigt sich mit der Bedeutung, Herkunft und Verbreitung von Eigennamen, unter anderem von Personennamen (Teilgebiet Anthroponomastik) und Ortsnamen (Teilgebiet Toponomastik). (de)
- Nomscienco (aŭ onomastiko, el la malnovgreka ὄνομα [Onoma] = "nomo") estas branĉo de lingvoscienco, kiu studas kaj esploras proprajn nomojn, ilian devenon, evoluon kaj signifon laŭ lingva vidpunkto. Subfakoj de la nomscienco estas interalie la homnomscienco kaj la loknomscienco. (eo)
- La onomástica (del griego ὀνομαστικός onomastikós, cuya forma femenina es ὀνομαστική onomastikḗ, 'arte de nombrar') es una rama de la lexicografía que se dedica al estudio y catalogación de los nombres propios. También estudia el origen y procedencia de los nombres de familia o patronímicos (p. ej. Guzmán, Díaz, Álvarez, etc.) o de los lugares (topónimos) que emplean los hablantes de una lengua (endónimos) o con los que los de otra lengua se refieren a los de otra (exónimos). (es)
- Onomastika izen bereziak edo propioak aztertzen dituen hiztegigintza edo lexikografiaren atala da. Honako hiru atal hauetan banatzen da:
* antroponimia, pertsona izenak aztertzen dituena;
* toponimia, leku izenak aztertzen dituena;
* bionimia, izaki bizidunen izenak aztertzen dituena. Toponimia, gainera, beste zientzia batzuetan ere aztertzen da batzuetan; hala nola historia, geografia, mitologia, literatura, eta abar. 2016an eratu zen Euskal Herrian, Ricardo Zierbide, , eta besteren ekimenaz. (eu)
- Onomastics (or, in older texts, onomatology) is the study of the etymology, history, and use of proper names. An orthonym is the proper name of the object in question, the object of onomastic study. Onomastics can be helpful in data mining, with applications such as named-entity recognition, or recognition of the origin of names. It is a popular approach in historical research, where it can be used to identify ethnic minorities within wider populations and for the purpose of prosopography. (en)
- Onomastik atau onomalogi adalah bidang ilmu pengetahuan yang mempelajari nama-nama diri atau asal usul nama. Kata ini diturunkan dari bahasa Yunani όνομα (onoma), yang artinya nama. Toponimi adalah studi mengenai . Antroponimi adalah studi mengenai nama-nama pribadi. (in)
- L'onomàstica è lo studio dei nomi propri di persona o di luogo (delle loro origini) e dei processi di denominazione in una o più lingue o dialetti. Nata intorno al 1850, si considera come una parte della linguistica che presenta forti collegamenti con la storia e la geografia. (it)
- 고유명사학(固有名詞學) 또는 명명학(命名學)은 단어의 어원 및 단어의 모든 종류의 고유 명사의 학문이다. 지명학이나 인명학은 이 학문의 분과이다. (ko)
- 固有名詞学（こゆうめいしがく）とは、あらゆる固有名詞とその起源を研究する学問である。固有名詞学から枝分かれした主要な学問として、地名を研究する地名学や、人名を研究する人名学（じんめいがく）がある。以下は、主に人名学の解説である。 (ja)
- Onomastiek of naamkunde is de studie die de betekenis, de oorsprong en de van namen onderzoekt en wordt gezien als een onderdeel van de taalkunde. Het woord is afgeleid van het Griekse woord ὄνομα ónoma (naam). De onomastiek heeft als stromingen:
* antroponymie voor- en achternamen (Grieks ἄνθρωπος ánthropos = mens, ὄνυμα ónuma = naam)
* toponymie plaatsnamen (Grieks τόπος tópos = plaats, ὄνυμα ónuma = naam) Het is verwant aan de etymologie die de oorsprong van woorden onderzoekt, en de genealogie of voorouderonderzoek. (nl)
- A onomástica (do grego antigo ὀνομαστική, ato de nomear, dar nome) é o estudo dos nomes próprios de todos os gêneros, das suas origens e dos processos de denominação no âmbito de uma ou mais línguas ou dialectos. Nascida na metade do século XIX, a onomástica é considerada uma parte da linguística, com fortes ligações com a história e a geografia. A onomástica pode ser assim dividida: (pt)
- Onomastik eller namnforskning eller med en äldre term onomatologi är det vetenskapliga studiet av egennamn och deras ursprung. Onomastiken sönderfaller i huvudsak i forskning om ortnamn och i . (sv)
- Онома́стика (от др.-греч. ὀνομαστική — искусство давать имена) — раздел языкознания, изучающий любые собственные имена, историю их возникновения и трансформации в результате длительного употребления в языке-источнике или в связи с заимствованием из других языков. В более узком значении ономастика — это собственные имена различных типов, совокупность ономастических слов, — ономастическая (онимическая) лексика. Таким образом, предметом изучения ономастики является оним (собственное имя), который служит для выделения именуемого им объекта среди других объектов. (ru)
- 专有名词学（onomastics，onomatology）研究各种专有名詞以及名称的起源，其英语 onomastics 一词来源于希腊语 ὀνοματολογία ，而 ὄνομα 即为「名字」之意。 (zh)
- Онома́стика (від грец. óνομα — «ім'я», «назва») — наука, розділ мовознавства про сукупність власних (у більш вузькому сенсі — особистих) імен (онімів) об'єктів. Ономастика вивчає історію та закономірності їх виникнення, розвитку й функціонування, зміни, поширення і структури власних імен у мові та мовленні, у літературній і діалектній сферах. (uk)
- L'onomastique est une branche de la lexicologie ou de la philologie qui a pour objet l'étude des noms propres : leur étymologie, leur formation, leur usage à travers le temps ou encore leur fonctionnement en synchronie. Le terme onomastique vient du grec ὀνομαστική / onomastikḗ, « art de dénommer », de ὄνομα / ónoma, « nom ». (fr)
- Onomastyka – dyscyplina językoznawcza, której przedmiotem badań są nazwy własne (zwane też onimami). Nauka ta bada sposób funkcjonowania onimów oraz ich powstawanie w ujęciu historycznym. Nazwy własne cechują się tym, że odnoszą się do konkretnych przedmiotów, a nie do ich klasy (por. gr. ónōma „imię”). Onomastyka zajmuje się m.in. nazwami miejscowości, imionami i nazwiskami. (pl)
|
