| dbo:abstract
|
- إيغور إيمانويلوفيتش غرابار (27 مارس 1871 - 16 ماي 1960) (بالروسية: Игорь Эммануилович Грабарь) هو رسام ما بعد انطباعي سوفياتي-روسي. (ar)
- Igor Emmanuilovič Grabar (Игорь Эммануилович Грабарь, 25. března 1871 Budapešť – 16. května 1960 Moskva) byl ruský postimpresionistický malíř, vydavatel, restaurátor, politik a historik umění. Byl potomkem bohaté rusínské rodiny a malbu studoval u Ilji Repina v Petrohradu a Antona Ažbeho v Mnichově. Svého malířského vrcholu dosáhl v letech 1903–1907; jeho styl byl pozoruhodný pro zvláštní divizionistickou techniku malířství hraničící s pointilismem a svým ztvárněním sněhu. Koncem 90. let 19. století se Grabar prosadil jako umělecký kritik. V roce 1902 se připojil ke skupině kolem časopisu Mir iskusstva, i když jeho vztahy s jejími vůdci Sergejem Ďagilevem a nebyly zdaleka přátelské. V letech 1910–1915 Grabar editoval a publikoval své opus magnum, Dějiny ruského umění. K práci na něm shromáždil nejlepší umělce a kritiky té doby; Grabar sám napsal hesla o architektuře, v nichž ustavil nebývale vysoký standard porozumění a prezentace předmětu. Současně napsal a publikoval sérii knih o současných a dřívějších ruských malířích. V roce 1913 byl jmenován výkonným ředitelem Treťjakovské galerie a zahájil ambiciózní reformní program, který prováděl až do roku 1926. Sbírku galerie rozšířil o moderní umění a v roce 1917 vydal její první ucelený katalog. V roce 1921 se Grabar stal prvním profesorem restaurování umění na Moskevské státní univerzitě. Grabar byl také zkušený a protřelý politik a zůstal až do své smrti na vrcholu sovětského uměleckého světa, s výjimkou krátkého dobrovolného odchodu na penzi v letech 1933–1937. V letech 1918–1930 a 1944–1960 řídil umělecké restaurátorské dílny (dnešní ). Grabar se aktivně podílel na redistribuci církevního umění znárodněného bolševiky a založil nová muzea pro zabavené poklady. V roce 1943 formuloval sovětskou doktrínu náhrady ztrát z druhé světové války uměním ukořistěným v Německu. Po válce osobně radil Josefu Stalinovi ohledně ochrany architektonického dědictví. (cs)
- Igor Emmanuilowitsch Grabar (russisch Игорь Эммануилович Грабарь; * 25. März 1871 in Budapest; † 16. Mai 1960 in Moskau) war ein russisch-sowjetischer Maler, Kunsthistoriker und Museumswissenschaftler. (de)
- Igor Emmanuilovich Grabar (Russian: И́горь Эммануи́лович Граба́рь, 25 March 1871 in Budapest – 16 May 1960 in Moscow) was a Russian post-impressionist painter, publisher, restorer and historian of art. Grabar, descendant of a wealthy Rusyn family, was trained as a painter by Ilya Repin in Saint Petersburg and by Anton Ažbe in Munich. He reached his peak in painting in 1903–1907 and was notable for a peculiar divisionist painting technique bordering on pointillism and his rendition of snow. By the end of 1890s, Grabar had established himself as an art critic. In 1902, he joined Mir Iskusstva, although his relations with its leaders Sergei Diaghilev and Mstislav Dobuzhinsky were far from friendly. In 1910–1915, Grabar edited and published his opus magnum, the History of Russian Art. The History employed the finest artists and critics of the period; Grabar personally wrote the issues on architecture that set an unsurpassed standard of understanding and presenting the subject. Concurrently, he wrote and published a series of books on contemporary and historic Russian painters. In 1913, he was appointed executive director of the Tretyakov Gallery and launched an ambitious reform program that continued until 1926. Grabar diversified the Tretyakov collection into modern art and in 1917 published its first comprehensive catalogue. In 1921 Grabar became the first professor of Art restoration at the Moscow State University. An experienced politician, Grabar stayed at the top of the Soviet art establishment until his death, excluding a brief voluntary retirement in 1933–1937. He managed art-restoration workshops (present-day ) during 1918–1930 and from 1944 to 1960. Grabar took active part in redistribution of former church art nationalized by the Bolsheviks and established new museums for the confiscated treasures. In 1943, he formulated the Soviet doctrine of compensating World War II losses with art looted in Germany. After the war, he personally advised Joseph Stalin on the preservation of architectural heritage. (en)
- Ígor Emmanuílovich Grabar, en ruso, Игорь Эммануилович Грабарь (Budapest, 25 de marzo de 1871 - Moscú, 16 de mayo de 1960), fue un pintor, historiador del arte y museólogo soviético. Mantuvo amistad con Alekséi von Jawlensky y Marianne von Werefkin. (es)
- Igor Emmanouïlovitch Grabar (en russe : Игорь Эммануилович Грабарь) est un peintre, un historien d'art et un muséologue soviétique né le 13 mars 1871 (25 mars 1871 dans le calendrier grégorien) à Budapest (Autriche-Hongrie) et mort le 16 mai 1960 à Moscou (RSFSR). (fr)
- Igor Emmanuilovich Grabar (bahasa Rusia: Игорь Эммануилович Грабарь, 25 Maret 1871 – 16 Mei 1960) adalah seorang pelukis, penerbit, pemulih, dan sejarawan seni pasca-impresionis asal Rusia. Grabar, keturunan dari keluarga kaya , dilatih sebagai pelukis oleh Ilya Repin di Saint Petersburg dan Anton Ažbe di Munich. Dia mencapai puncaknya dalam melukis pada tahun 1903–1907 dan terkenal karena teknik melukis yang khas yang berbatasan dengan dan penampilannya tentang salju. Pada akhir 1890-an, Grabar telah memantapkan dirinya sebagai kritikus seni. Pada tahun 1902, ia bergabung dengan Mir Iskusstva, meskipun hubungannya dengan para pemimpinnya Sergei Diaghilev dan Mstislav Dobuzhinsky jauh dari kata bersahabat. Pada 1910–1915, Grabar mengedit dan menerbitkan miliknya, Sejarah Seni Rusia. "Sejarah" mempekerjakan seniman dan kritikus terbaik pada masa itu; Grabar secara pribadi menulis isu-isu pada arsitektur yang menetapkan standar pemahaman dan penyajian subjek yang tak tertandingi. Secara bersamaan, ia menulis dan menerbitkan serangkaian buku tentang pelukis Rusia kontemporer dan bersejarah. Pada tahun 1913, ia diangkat sebagai direktur eksekutif dan meluncurkan program reformasi ambisius yang berlanjut hingga tahun 1926. Grabar mendiversifikasi koleksi Tretyakov ke dalam seni modern dan pada tahun 1917 menerbitkan katalog komprehensif pertamanya. Pada tahun 1921 Grabar menjadi profesor pertama "restorasi seni" di Universitas Negeri Moskow. Sebagai politisi berpengalaman, Grabar tetap berada di puncak pendirian sampai kematiannya, tidak termasuk pensiun sukarela singkat pada tahun 1933–1937. Dia mengelola lokakarya restorasi seni (saat ini ) selama 1918–1930 dan dari 1944 hingga 1960. Grabar mengambil bagian aktif dalam redistribusi seni bekas gereja yang dinasionalisasi oleh Bolshevik dan mendirikan museum baru untuk harta yang disita. Pada tahun 1943, ia merumuskan doktrin Soviet tentang kompensasi kerugian Perang Dunia II dengan . Setelah perang, dia secara pribadi menasihati Joseph Stalin tentang pelestarian warisan arsitektur. (in)
- イーゴリ・エマヌイロヴィチ・グラーバリ（露語：Игорь Эммануилович Грабарь / ラテン字母転写の例：Igor Emmanuilovich Grabar, 1871年3月25日 ブダペスト – 1960年5月16日 モスクワ）は、ロシア帝国およびソ連邦の画家・美術修復家。前半生は美術誌『芸術世界』の同人として、後半生は社会主義リアリズムの旗手として知られた。「グラーバリ」は、「グラバーリ」とも表記される。 (ja)
- Igor' Ėmmanuilovič Grabar' (in russo: Игорь Эммануилович Грабарь?; Budapest, 25 marzo 1871 – Mosca, 16 maggio 1960) è stato un pittore, architetto e storico dell'arte russo di origine russina. (it)
- Igor Emmanuilovich Grabar (Russisch: Игорь Эммануилович Грабарь), Boedapest, 25 maart 1871 – Moskou, 16 mei 1960) was een Russische postimpressionistische kunstschilder, uitgever, restaurateur en kunsthistoricus. Grabar, een telg van een rijke Roetheense familie, werd opgeleid als schilder door Ilja Repin in Sint-Petersburg en door Anton Ažbé in München. Hij was op het hoogtepunt van zijn artistieke kunnen tussen 1903-1907 en was bekend voor zijn bijzondere divisionistische schildertechniek aanleunend bij het pointillisme en voor zijn weergave van sneeuw. Aan het einde van de jaren 1890 vestigde Grabar zich als kunstcriticus. In 1902 sloot hij aan bij de Mir Iskoesstva beweging, hoewel zijn relaties met de leiders, Sergej Djagilev en Mstislav Doboezjinski verre van vriendschappelijk waren. Tussen 1910 en 1915 editeerde en publiceerde hij zijn opus magnum, de Geschiedenis van de Russische Kunst. De beste kunstenaars en critici van die periode werkten mee aan het boek; Grabar schreef zelf de bijdragen over architectuur die zijn grote kennis van het onderwerp illustreren. Tezelfdertijd schreef en publiceerde hij een reeks boeken over hedendaagse en historische Russische schilders. In 1913 werd hij benoemd tot directeur van de Tretjakovgalerij in Moskou en lanceerde een ambitieus hervormingsprogramma dat tot 1926 verder liep. Grabar introduceerde moderne kunst in de Tretjakovcollectie en publiceerde in 1917 haar eerste uitgebreide catalogus. In 1921 werd Grabar de eerste hoogleraar restauratie aan de Staatsuniversiteit van Moskou. Als ervaren politicus bleef Grabar aan de top van de Sovjet kunstadministratie tot aan zijn dood, met uitzondering van een korte vrijwillige pauze tussen 1933 en 1937. Hij leidde de restauratieateliers (het huidige Grabar Instituut) van 1918-1930 en van 1944 tot 1960. Grabar nam actief deel aan de verdeling van de voormalige kerkelijke kunst genationaliseerd door de bolsjewieken en richtte nieuwe musea op voor de in beslag genomen kunstschatten. In 1943 stond hij aan de basis van de Sovjetdoctrine over het compenseren van de kosten van de Tweede Wereldoorlog met roofkunst geplunderd in Duitsland. Na de oorlog was hij persoonlijk adviseur van Joseph Stalin op het gebied van het behoud van het architectonisch erfgoed. (nl)
- Igor Grabar’ (ros. Игорь Эммануилович Грабарь) (ur. 25 marca 1871 w Budapeszcie, zm. 16 maja 1960 w Moskwie) – rosyjski malarz i historyk sztuki. (pl)
- И́горь Эммануи́лович Граба́рь (русин. Iгор Iмануϊлович Грабарь; 25 марта 1871, Будапешт, Австро-Венгрия — 16 мая 1960, Москва, СССР) — русский, позднее советский живописец и художник-реставратор, искусствовед, теоретик искусства, просветитель, музейный деятель, педагог. Действительный член Императорской Академии художеств (1913). Академик АН СССР (1943) и АХ СССР (1947). Народный художник СССР (1956). Лауреат Сталинской премии первой степени (1941). (ru)
- 伊戈尔·埃马努伊洛维奇·格拉巴里（俄語：И́горь Эммануи́лович Граба́рь，1871年3月25日－1960年5月16日）是一位俄羅斯后印象派画家、艺术家、教育家。 (zh)
- І́гор Емануї́лович Граба́р (рос. Игорь Эммануилович Грабарь, 1871–1960) — радянський художник, реставратор, мистецтвознавець, історик мистецтва, музейний діяч, педагог, професор русинського походження, ключова фігура довоєнного радянського мистецтва. Син русофілки Ольги Грабар. Починав як імпресіоніст, потім став офіційним представником соціалістичного реалізму. Академік АМ СРСР (1947), академік АН СРСР (1943). Народний художник СРСР (1956). Лауреат Сталінської премії першого ступеню (1941). Численні праці, 5-томова «История русского искусства» (1909—1916) за редакцією Грабара має багато українського матеріалу, зокрема розділ «Українське бароко» (1912). (uk)
|
| rdfs:comment
|
- إيغور إيمانويلوفيتش غرابار (27 مارس 1871 - 16 ماي 1960) (بالروسية: Игорь Эммануилович Грабарь) هو رسام ما بعد انطباعي سوفياتي-روسي. (ar)
- Igor Emmanuilowitsch Grabar (russisch Игорь Эммануилович Грабарь; * 25. März 1871 in Budapest; † 16. Mai 1960 in Moskau) war ein russisch-sowjetischer Maler, Kunsthistoriker und Museumswissenschaftler. (de)
- Ígor Emmanuílovich Grabar, en ruso, Игорь Эммануилович Грабарь (Budapest, 25 de marzo de 1871 - Moscú, 16 de mayo de 1960), fue un pintor, historiador del arte y museólogo soviético. Mantuvo amistad con Alekséi von Jawlensky y Marianne von Werefkin. (es)
- Igor Emmanouïlovitch Grabar (en russe : Игорь Эммануилович Грабарь) est un peintre, un historien d'art et un muséologue soviétique né le 13 mars 1871 (25 mars 1871 dans le calendrier grégorien) à Budapest (Autriche-Hongrie) et mort le 16 mai 1960 à Moscou (RSFSR). (fr)
- イーゴリ・エマヌイロヴィチ・グラーバリ（露語：Игорь Эммануилович Грабарь / ラテン字母転写の例：Igor Emmanuilovich Grabar, 1871年3月25日 ブダペスト – 1960年5月16日 モスクワ）は、ロシア帝国およびソ連邦の画家・美術修復家。前半生は美術誌『芸術世界』の同人として、後半生は社会主義リアリズムの旗手として知られた。「グラーバリ」は、「グラバーリ」とも表記される。 (ja)
- Igor' Ėmmanuilovič Grabar' (in russo: Игорь Эммануилович Грабарь?; Budapest, 25 marzo 1871 – Mosca, 16 maggio 1960) è stato un pittore, architetto e storico dell'arte russo di origine russina. (it)
- Igor Grabar’ (ros. Игорь Эммануилович Грабарь) (ur. 25 marca 1871 w Budapeszcie, zm. 16 maja 1960 w Moskwie) – rosyjski malarz i historyk sztuki. (pl)
- И́горь Эммануи́лович Граба́рь (русин. Iгор Iмануϊлович Грабарь; 25 марта 1871, Будапешт, Австро-Венгрия — 16 мая 1960, Москва, СССР) — русский, позднее советский живописец и художник-реставратор, искусствовед, теоретик искусства, просветитель, музейный деятель, педагог. Действительный член Императорской Академии художеств (1913). Академик АН СССР (1943) и АХ СССР (1947). Народный художник СССР (1956). Лауреат Сталинской премии первой степени (1941). (ru)
- 伊戈尔·埃马努伊洛维奇·格拉巴里（俄語：И́горь Эммануи́лович Граба́рь，1871年3月25日－1960年5月16日）是一位俄羅斯后印象派画家、艺术家、教育家。 (zh)
- Igor Emmanuilovič Grabar (Игорь Эммануилович Грабарь, 25. března 1871 Budapešť – 16. května 1960 Moskva) byl ruský postimpresionistický malíř, vydavatel, restaurátor, politik a historik umění. Byl potomkem bohaté rusínské rodiny a malbu studoval u Ilji Repina v Petrohradu a Antona Ažbeho v Mnichově. Svého malířského vrcholu dosáhl v letech 1903–1907; jeho styl byl pozoruhodný pro zvláštní divizionistickou techniku malířství hraničící s pointilismem a svým ztvárněním sněhu. (cs)
- Igor Emmanuilovich Grabar (Russian: И́горь Эммануи́лович Граба́рь, 25 March 1871 in Budapest – 16 May 1960 in Moscow) was a Russian post-impressionist painter, publisher, restorer and historian of art. Grabar, descendant of a wealthy Rusyn family, was trained as a painter by Ilya Repin in Saint Petersburg and by Anton Ažbe in Munich. He reached his peak in painting in 1903–1907 and was notable for a peculiar divisionist painting technique bordering on pointillism and his rendition of snow. (en)
- Igor Emmanuilovich Grabar (bahasa Rusia: Игорь Эммануилович Грабарь, 25 Maret 1871 – 16 Mei 1960) adalah seorang pelukis, penerbit, pemulih, dan sejarawan seni pasca-impresionis asal Rusia. Grabar, keturunan dari keluarga kaya , dilatih sebagai pelukis oleh Ilya Repin di Saint Petersburg dan Anton Ažbe di Munich. Dia mencapai puncaknya dalam melukis pada tahun 1903–1907 dan terkenal karena teknik melukis yang khas yang berbatasan dengan dan penampilannya tentang salju. (in)
- Igor Emmanuilovich Grabar (Russisch: Игорь Эммануилович Грабарь), Boedapest, 25 maart 1871 – Moskou, 16 mei 1960) was een Russische postimpressionistische kunstschilder, uitgever, restaurateur en kunsthistoricus. Grabar, een telg van een rijke Roetheense familie, werd opgeleid als schilder door Ilja Repin in Sint-Petersburg en door Anton Ažbé in München. Hij was op het hoogtepunt van zijn artistieke kunnen tussen 1903-1907 en was bekend voor zijn bijzondere divisionistische schildertechniek aanleunend bij het pointillisme en voor zijn weergave van sneeuw. (nl)
- І́гор Емануї́лович Граба́р (рос. Игорь Эммануилович Грабарь, 1871–1960) — радянський художник, реставратор, мистецтвознавець, історик мистецтва, музейний діяч, педагог, професор русинського походження, ключова фігура довоєнного радянського мистецтва. Син русофілки Ольги Грабар. Починав як імпресіоніст, потім став офіційним представником соціалістичного реалізму. Академік АМ СРСР (1947), академік АН СРСР (1943). Народний художник СРСР (1956). Лауреат Сталінської премії першого ступеню (1941). (uk)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
