| dbo:abstract
|
- En la història del cristianisme, els primers set concilis ecumènics inclouen: el Primer Concili de Nicea el 325, el Primer Concili de Constantinoble el 381, el Concili d'Efes el 431, el Concili de Calcedònia el 451, el Segon Concili de Constantinoble el 553, el Tercer Concili de Constantinoble del 680-681 i, finalment, el Segon Concili de Nicea el 787. Aquests set esdeveniments van representar un intent dels líders de l'Església d'assolir un consens ortodox, restablir la pau i desenvolupar una cristiandat unificada. Els cristians ortodoxos orientals, els cristians ortodoxos orientals, l'Església de Pèrsia, els anglicans, els antics catòlics i els catòlics romans, recullen la legitimitat del seu clergat per la successió apostòlica fins a aquest període i més enllà, fins al període anterior referit paleocristianisme. Aquesta era comença amb el Primer Concili de Nicea, que va enunciar el Credo de Nicea que, en la seva forma original i modificat pel Primer Concili de Constantinoble del 381, va ser vist per tots els concilis posteriors com la pedra de toc de l'ortodòxia sobre la doctrina de la Santíssima Trinitat. L'Església Ortodoxa Oriental i l'Església Catòlica accepten els set concilis com a legítims concilis ecumènics. Les esglésies ortodoxes orientals només accepten els tres primers, mentre que l'Església de l'Est només accepta els dos primers. També hi ha un concili addicional (el ), que es va celebrar entre els concilis ecumènics sisè i setè (el 692), i que va emetre normes organitzatives, litúrgiques i canòniques, però on no es va parlar de teologia. És acceptat com a ecumènic només per l'Església Ortodoxa Oriental, però els ortodoxos de l'Est no li dona cap nombre, sinó que el compten com a continuació del sisè concili. L'Església Catòlica no accepta el Concili Quinisext però considera que hi ha hagut molts concilis ecumènics després dels set primers. (ca)
- ترى الكنيستان الرومانيّة الكاثوليكية والبيزنطيّة الأرثوذكسيّة أن مجمع خلقيدونية هو المجمع المسكوني الرابع بين المجامع المسكونية السبعة. انعقد مجمع خلقيدونية سنة 451م ويُعتبر من أخطر المجامع، إذ نجم عنه انشقاقٌ أدّى إلى انفصال الكنائس الشرقيّة الأرثوذكسيّة التالية (: السريانية والأرمنيّة والقبطية) عن الشركة مع الكنيستين الرومانيّة الكاثوليكيّة والبيزنطيّة الأرثوذكسيّة التي ترى أن مجمع خلقيدونية ليس المجمع المسكوني الرابع في المجامع المسكونية السبعة. (ar)
- In the history of Christianity, the first seven ecumenical councils include the following: the First Council of Nicaea in 325, the First Council of Constantinople in 381, the Council of Ephesus in 431, the Council of Chalcedon in 451, the Second Council of Constantinople in 553, the Third Council of Constantinople from 680–681 and finally, the Second Council of Nicaea in 787. All of the seven councils were convened in modern-day Turkey. These seven events represented an attempt by Church leaders to reach an orthodox consensus, restore peace and develop a unified Christendom. Among Eastern Christians the Eastern Orthodox, Oriental Orthodox, and Church of the East (Assyrian) churches and among Western Christians the Roman Catholic, Anglican, Utrecht and Polish National Old Catholic, and some Scandinavian Lutheran churches all trace the legitimacy of their clergy by apostolic succession back to this period and beyond, to the earlier period referred to as the Early Church. This era begins with the First Council of Nicaea in AD 325, convened by the emperor Constantine I following his victory over Licinius and consolidation of his reign over the Roman Empire. Nicaea I enunciated the Nicene Creed that in its original form and as modified by the First Council of Constantinople of 381 was seen by all later councils as the touchstone of orthodoxy on the doctrine of the Trinity. The Eastern Orthodox and Roman Catholic Churches accept all seven of these councils as legitimate ecumenical councils. The Non-Chalcedonian Oriental Orthodox Churches accept only the first three, while the Non-Ephesian Church of the East accepts only the first two. There is also one additional council, the so-called Quinisext Council of Trullo held in AD 692 between the sixth and seventh ecumenical councils, which issued organizational, liturgical and canonical rules but did not discuss theology. Only within Eastern Orthodoxy is its authority commonly considered ecumenical, however the Orthodox do not number it among the seven general councils, but rather count it as a continuation of the fifth and sixth. The Roman Catholic Church does not accept the Quinisext Council, but both the Roman magisterium as well as a minority of Eastern Orthodox hierarchs and theological writers consider there to have been further ecumenical councils after the first seven. (see the Fourth Council of Constantinople, Fifth Council of Constantinople, and fourteen additional post-schism ecumenical councils canonical for Catholics). (en)
- En la historia del cristianismo, los primeros siete concilios ecuménicos incluyen los siguientes: el Primer Concilio de Nicea en el año 325, el Primer Concilio de Constantinopla en el año 381, el Concilio de Éfeso en el año 431, el Concilio de Calcedonia en el año 451, el Segundo Concilio de Constantinopla en el año 553, el Tercer Concilio de Constantinopla del año 680 al 681 y, finalmente, el Segundo Concilio de Nicea en el año 787. Los siete concilios se convocaron en la actual Turquía. Estos siete eventos representaron un intento de los líderes de la Iglesia por alcanzar un consenso ortodoxo, restaurar la paz y desarrollar una cristiandad unificada. La Iglesia ortodoxa, las Iglesias ortodoxas orientales y la Iglesia del Oriente, dentro de la cristiandad oriental, y las iglesias católica, anglicana, veterocatólicas —incluyendo las afiliadas a la Unión de Utrecht y la nacional polaca—, y algunas iglesias luteranas escandinavas, dentro de la cristiandad occidental, hacen remontar la legitimidad de su clero por sucesión apostólica a este periodo y aún más allá, hasta los mismos orígenes del cristianismo y el llamado cristianismo primitivo. Esta época comienza con el Primer Concilio de Nicea en el año 325 d. C., convocado por el emperador Constantino I tras su victoria sobre Licinio y la consolidación de su reinado sobre el Imperio Romano. Nicea I enunció el Credo Niceno que en su forma original y modificado por el Primer Concilio de Constantinopla de 381 fue considerado por todos los concilios posteriores como la piedra angular de la ortodoxia sobre la doctrina de la Trinidad. Las iglesias ortodoxas orientales y católicas romanas aceptan los siete concilios como legítimos concilios ecuménicos. Las iglesias ortodoxas orientales no calcedoniano sólo aceptan los tres primeros, mientras que la Iglesia no efesiana de Oriente sólo acepta los dos primeros. Existe también un concilio adicional, el llamado Concilio Quinisexto de Trullo celebrado en el año 692 d. C. entre el sexto y el séptimo concilio ecuménico, que dictó normas organizativas, litúrgicas y canónicos pero no discutió la teología. Sólo dentro de la ortodoxia oriental su autoridad se considera comúnmente ecuménica, sin embargo los ortodoxos no lo cuentan entre los siete concilios generales, sino que lo consideran como una continuación del quinto y sexto. La Iglesia Católica Romana no acepta el Concilio Quinisexto, pero tanto el Magisterio romano como una minoría de jerarcas y escritores teológicos ortodoxos orientales consideran que hubo más concilios ecuménicos después de los siete primeros. (véase el Cuarto Concilio de Constantinopla, el Quinto Concilio de Constantinopla, y catorce posterior al cisma Concilios ecuménicos canónicos adicionales para los católicos). (es)
- Dalam sejarah Kekristenan, tujuh konsili oikumenis pertama, yakni dari Konsili Nikea Pertama (325) sampai Konsili Nikea Kedua (787), merupakan bentuk upaya para pimpinan gereja untuk mencapai konsensus ortodoks, mengembalikan kedamaian,melanjutkan dan mengembangkan Kekristenan yang bersatu. Gereja Ortodoks Timur dan Gereja Katolik Roma menerima ketujuh konsili tersebut sebagai konsili oikumenis yang sah. Gereja Ortodoks Oriental hanya mengakui tiga konsili pertama sebagai konsili oikumenis yang sah, sedangkan gereja-gereja timur hanya mengakui keabsahan dua konsili pertama dari tujuh konsili ini. Terdapat pula satu tambahan konsili (Konsili Quinisextum), yang diselenggarakan antara Konsili Kelima dan Keenam (pada tahun 692 Masehi). Konsili tersebut diakui sebagai konsili yang oikumenis oleh Gereja Ortodoks Timur saja, tetapi Gereja Ortodoks Timur tidak menomori konsili tersebut, dan hanya menghitungnya sebagai lanjutan dari Konsili Oikumenis Keenam. Gereja Katolik Roma tidak mengakui keabsahan Konsili Quinisextum, tetapi Gereja Katolik dan beberapa ahli dalam Gereja Ortodoks Timur mengakui adanya beberapa konsili lanjutan pasca tujuh konsili oikumenis pertama ini. (in)
- De eerste zeven oecumenische concilies zijn in de geschiedenis van het christendom een reeks concilies van 325 tot 787, wier uitkomsten door verreweg de meeste christelijke kerken zijn aanvaard. Deze omvatten het Eerste Concilie van Nicea in 325, het Eerste Concilie van Constantinopel in 381, het Concilie van Efeze in 431, het Concilie van Chalcedon in 451, het Tweede Concilie van Constantinopel in 553, het Derde Concilie van Constantinopel van 680–681 en als laatste het Tweede Concilie van Nicea in 787. Deze zeven gebeurtenissen vertegenwoordigden een poging van kerkleiders om te komen tot een orthodoxe consensus, vrede te herstellen en een verenigde christenheid te ontwikkelen. Oosters-orthodoxe christenen, oriëntaals-orthodoxe christenen, de Kerk van het Oosten (nestorianen), anglicanen, oudkatholieken en rooms-katholieken herleiden allemaal de legitimiteit van hun clerus via de apostolische successie terug naar deze periode en daar voorbij, naar de voorafgaande periode die men het vroege christendom noemt. Dit tijdperk begint met het Eerste Concilie van Nicea (325), waarop de Geloofsbelijdenis van Nicea werd vastgesteld. Deze is op het Eerste Concilie van Constantinopel in 381 gewijzigd als de Geloofsbelijdenis van Nicea-Constantinopel. Alle latere concilies hebben dit beschouwd als de hoeksteen van de orthodoxie aangaande de leer van de Drie-eenheid. De Oosters-Orthodoxe Kerken en de Katholieke Kerk aanvaarden al deze zeven concilies als legitieme oecumenische concilies. De oriëntaals-orthodoxe kerken accepteren alleen de eerste drie, terwijl de Kerk van het Oosten alleen de eerste twee erkent. Er was ook nog het Concilie van Trullo of "Quinisextum" (692), een extra concilie tussen het zesde en zevende oecumenische concilie dat regels vaststelde over organisatie, liturgie en de canon van de Bijbel, maar geen uitspraken deed over theologie. Het wordt alleen door de oosters-orthodoxe kerken aanvaard als oecumenisch, maar geen nummer gegeven; het wordt gezien als voortzetting van het zesde concilie. De katholieke Kerk verwerpt het Concilie van Trullo, maar is van mening dat er nog veel andere "oecumenische concilies" zijn geweest (met als voorlopige laatste het Tweede Vaticaans Concilie, 1962–5) na de eerste zeven. (nl)
- 全地公会議（ぜんちこうかいぎ、全地公会とも）とは、全キリスト教世界から代表者が参集した公会議のうち、正教会とカトリック教会の両方によって有効性が認められている第1回から第7回までをいう、日本ハリストス正教会の用いる訳語である。英語では「first seven ecumenical councils」。 コンスタンティノープル総主教庁を名誉的なトップとする正教会（ギリシャ正教）は、教義としては以下一覧に挙げる7つの全地公会議の決定事項のみを認めている。 対して、単性論教会と呼ばれることもある非カルケドン派正教会所属の多くの教会（自派は「合性論」であり、単性論ではないと主張）は、正教会 (Orthodox Church) の名を持つものの（シリア正教会など）、公会議としての有効性を承認するのは第3全地公会議までである。 2016年に正教会の首座主教達による会合が予定されているが、これは全地公会議ではない。 (ja)
- Na história do cristianismo, os primeiros sete concílios ecumênicos, começando no Primeiro Concílio de Niceia em 325 e terminando no Segundo Concílio de Niceia em 787 são os concílios ecumênicos que representam, quando vistos em conjunto, a tentativa de alcançar alguma forma de consenso ortodoxo para se estabelecer uma cristandade unida para suportar a igreja estatal do Império Romano. O Grande Cisma do Oriente, ocorrido formalmente em 1054, mas cujas raízes são muito mais antigas, ainda estava a três séculos no futuro em 787, mas já na época as grandes sés ocidentais, embora ainda estivessem formalmente em plena comunhão com a igreja estatal do Império Bizantino, estavam todas fora do território imperial e o papa coroaria Carlos Magno imperador do ocidente apenas treze anos depois. Igrejas ortodoxas, católicas e anglicanas reivindicam a sucessão de seu clero - através da chamada sucessão apostólica - até este período ou até antes, ao cristianismo primitivo (pré-niceno). Porém, rupturas que persistem ainda hoje já ocorriam na época. A Igreja do Oriente aceitou os dois primeiros dos sete concílios, mas rejeitou o terceiro, o Primeiro Concílio de Éfeso (431). O Concílio Quinissexto (692), que tentou estabelcer a pentarquia e que não é geralmente contado como um dos sete concílios ecumênicos, não é aceito pela Igreja Católica Romana, que também considera terem havido muitos outros concílios ecumênicos depois dos sete primeiros. O período começa com o Primeiro Concílio de Niceia, que enunciou o "credo niceno" que, em sua e na modificada pelo Primeiro Concílio de Constantinopla em 381, era a pedra fundamental da ortodoxia na doutrina da Trindade. Neste ponto, embora os imperadores já não mais morassem em Roma, a igreja da cidade era vista como a primeira entre igrejas iguais. Em 330. Constantino construiu sua "Nova Roma", que ficou conhecida como Constantinopla, no oriente. Todos os sete concílios foram realizados neste "oriente", especificamente nos primeiros centros cristãos da Anatólia e na própria capital imperial. O primeiro acadêmico a considerar este período como um conjunto foi Philip Schaff, que escreveu "Os Sete Concílios Ecumênicos da Igreja Não-Dividida", publicado pela primeira vez depois da sua morte em 1901. O tema é de particular interesse para os proponentes da paleo-ortodoxia que buscam recuperar a doutrina da igreja anterior aos grandes cismas. (pt)
- В історії християнства до перших семи Вселенських соборів належать такі: Перший Нікейський Собор у 325 році, Перший Константинопольський Собор у 381 році, Ефеський Собор у 431 році, Халкедонський Собор у 451 році, Другий Константинопольський Собор у 553 р. Третій Константинопольський собор 680–681 рр. і, нарешті, Другий Нікейський собор 787 р. Ці сім подій являли собою спробу керівників Церкви досягти ортодоксального консенсусу, відновити мир та створити єдиний християнський світ. Серед Східного християнства східно-православні, орієнтальні-православні та церкви Сходу (ассирійські), а серед західних християн — Латинська церква, Англіканська, Утрехтська та Польська національно-католицька церква та деякі скандинавські лютеранські церкви — усі вони простежують легітимність свого духовенства за допомогою апостолів правонаступництво до цього періоду і за його межами, до більш раннього періоду, який називають Великою Церквою. Ця ера починається з Першого Нікейського собору в 325 р., скликаного імператором Костянтином I після його перемоги над Ліцинієм та закріплення його правління над Римською імперією. Перший Нікейський Собор оголосив Нікейський симбол віри, який у своїй первісній формі та зміненому Першим Константинопольським Собором 381 р. розглядався усіма пізнішими соборами як пробний камінь православ’я щодо вчення про Трійцю. Східна Православна та Католицька церкви приймають усі сім цих соборів як законні вселенські. Нехалкедонські Орієнтальні Православні церкви приймають лише перші три, тоді як неефесинська Церква Сходу — лише перші дві. Існує також один додатковий собор, так званий Квінісекстський собор Трулли, що відбувся в 692 р. між шостим і сьомим Вселенським соборами, які видавали організаційні, літургійні та канонічні правила, але не обговорювали теологію. Лише в межах Східного Православ’я його влада зазвичай вважається вселенською, проте православні не зараховують її до семи загальних соборів, а вважають її продовженням п’ятої та шостої. Католицька Церква не приймає Квінісекстський Собор, але і римський магістеріум, а також меншість східно-православних ієрархів та теологічних письменників вважають, що після перших семи були ще вселенські собори. (див. Четвертий Константинопольський Собор, П’ятий Константинопольський Собор та чотирнадцять додаткових ескуменічних соборів після розколу). (uk)
|
| rdfs:comment
|
- ترى الكنيستان الرومانيّة الكاثوليكية والبيزنطيّة الأرثوذكسيّة أن مجمع خلقيدونية هو المجمع المسكوني الرابع بين المجامع المسكونية السبعة. انعقد مجمع خلقيدونية سنة 451م ويُعتبر من أخطر المجامع، إذ نجم عنه انشقاقٌ أدّى إلى انفصال الكنائس الشرقيّة الأرثوذكسيّة التالية (: السريانية والأرمنيّة والقبطية) عن الشركة مع الكنيستين الرومانيّة الكاثوليكيّة والبيزنطيّة الأرثوذكسيّة التي ترى أن مجمع خلقيدونية ليس المجمع المسكوني الرابع في المجامع المسكونية السبعة. (ar)
- 全地公会議（ぜんちこうかいぎ、全地公会とも）とは、全キリスト教世界から代表者が参集した公会議のうち、正教会とカトリック教会の両方によって有効性が認められている第1回から第7回までをいう、日本ハリストス正教会の用いる訳語である。英語では「first seven ecumenical councils」。 コンスタンティノープル総主教庁を名誉的なトップとする正教会（ギリシャ正教）は、教義としては以下一覧に挙げる7つの全地公会議の決定事項のみを認めている。 対して、単性論教会と呼ばれることもある非カルケドン派正教会所属の多くの教会（自派は「合性論」であり、単性論ではないと主張）は、正教会 (Orthodox Church) の名を持つものの（シリア正教会など）、公会議としての有効性を承認するのは第3全地公会議までである。 2016年に正教会の首座主教達による会合が予定されているが、これは全地公会議ではない。 (ja)
- En la història del cristianisme, els primers set concilis ecumènics inclouen: el Primer Concili de Nicea el 325, el Primer Concili de Constantinoble el 381, el Concili d'Efes el 431, el Concili de Calcedònia el 451, el Segon Concili de Constantinoble el 553, el Tercer Concili de Constantinoble del 680-681 i, finalment, el Segon Concili de Nicea el 787. (ca)
- In the history of Christianity, the first seven ecumenical councils include the following: the First Council of Nicaea in 325, the First Council of Constantinople in 381, the Council of Ephesus in 431, the Council of Chalcedon in 451, the Second Council of Constantinople in 553, the Third Council of Constantinople from 680–681 and finally, the Second Council of Nicaea in 787. All of the seven councils were convened in modern-day Turkey. (en)
- En la historia del cristianismo, los primeros siete concilios ecuménicos incluyen los siguientes: el Primer Concilio de Nicea en el año 325, el Primer Concilio de Constantinopla en el año 381, el Concilio de Éfeso en el año 431, el Concilio de Calcedonia en el año 451, el Segundo Concilio de Constantinopla en el año 553, el Tercer Concilio de Constantinopla del año 680 al 681 y, finalmente, el Segundo Concilio de Nicea en el año 787. Los siete concilios se convocaron en la actual Turquía. (es)
- Dalam sejarah Kekristenan, tujuh konsili oikumenis pertama, yakni dari Konsili Nikea Pertama (325) sampai Konsili Nikea Kedua (787), merupakan bentuk upaya para pimpinan gereja untuk mencapai konsensus ortodoks, mengembalikan kedamaian,melanjutkan dan mengembangkan Kekristenan yang bersatu. (in)
- De eerste zeven oecumenische concilies zijn in de geschiedenis van het christendom een reeks concilies van 325 tot 787, wier uitkomsten door verreweg de meeste christelijke kerken zijn aanvaard. Deze omvatten het Eerste Concilie van Nicea in 325, het Eerste Concilie van Constantinopel in 381, het Concilie van Efeze in 431, het Concilie van Chalcedon in 451, het Tweede Concilie van Constantinopel in 553, het Derde Concilie van Constantinopel van 680–681 en als laatste het Tweede Concilie van Nicea in 787. (nl)
- Na história do cristianismo, os primeiros sete concílios ecumênicos, começando no Primeiro Concílio de Niceia em 325 e terminando no Segundo Concílio de Niceia em 787 são os concílios ecumênicos que representam, quando vistos em conjunto, a tentativa de alcançar alguma forma de consenso ortodoxo para se estabelecer uma cristandade unida para suportar a igreja estatal do Império Romano. O Grande Cisma do Oriente, ocorrido formalmente em 1054, mas cujas raízes são muito mais antigas, ainda estava a três séculos no futuro em 787, mas já na época as grandes sés ocidentais, embora ainda estivessem formalmente em plena comunhão com a igreja estatal do Império Bizantino, estavam todas fora do território imperial e o papa coroaria Carlos Magno imperador do ocidente apenas treze anos depois. (pt)
- В історії християнства до перших семи Вселенських соборів належать такі: Перший Нікейський Собор у 325 році, Перший Константинопольський Собор у 381 році, Ефеський Собор у 431 році, Халкедонський Собор у 451 році, Другий Константинопольський Собор у 553 р. Третій Константинопольський собор 680–681 рр. і, нарешті, Другий Нікейський собор 787 р. (uk)
|
