| dbo:abstract
|
- القيادة الموسيقية (بالإنجليزية: Conducting) هو فن توجيه العرض الموسيقى عن طريقة الإيماءات، والواجب الاساسي منها هو توحيد الأداء وضبط الإيقاع بدقه واضحة. ويُسمَّى من يؤدي هذه المهمَّة قائد الفرقة الموسيقية أو قائد الأوركسترا (بالإنجليزية: Conductor). (ar)
- Διεύθυνση ορχήστρας ονομάζεται η τέχνη της διευθύνσεως της εκτελέσεως ενός μουσικού έργου από μία ορχήστρα ή και χορωδία. Ο Διευθυντής ορχήστρας, ή μαέστρος (όπως αποκαλείται συχνά στα ελληνικά, από τον ιταλικό όρο), διευθύνει την ταυτόχρονη και συγχρονισμένη απόδοση του έργου από αρκετούς μουσικούς ή χορωδία, ή και μονωδό/μονωδούς που συνοδεύουν ορχήστρα χρησιμοποιώντας κινήσεις των χεριών του. Τα κυριότερα καθήκοντα ενός μαέστρου είναι η απόδοση του έργου ενός συνθέτη με τρόπο που να ανταποκρίνεται στις εξειδικευμένες οδηγίες της παρτιτούρας, ο καθορισμός του tempo, η έναρξη του παιξίματος από τα διαφορετικά μέλη του συνόλου και η «διαμόρφωση» των μουσικών φράσεων, όπου αυτό χρειάζεται. Οι διευθυντές ορχήστρας επικοινωνούν τις οδηγίες τους στους μουσικούς τους κυρίως με κινήσεις των χεριών του, συνήθως, αλλά όχι πάντοτε, με τη βοήθεια ενός μικρού ραβδιού, της μπαγκέτας. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιεί και άλλα άηχα μέσα επικοινωνίας, όπως το βλέμμα. Σχεδόν πάντοτε τα παραπάνω ενισχύονται και συμπληρώνονται με την προφορική επικοινωνία του μαέστρου με τους μουσικούς του σε πρόβα που προηγείται της συναυλίας. Συνήθως ο διευθυντής ορχήστρας στέκεται κατά την εκτέλεση του έργου όρθιος επάνω σε ένα υπερυψωμένο βάθρο (πόντιουμ), το οποίο διαθέτει ένα μεγάλο αναλόγιο για την πλήρη παρτιτούρα, που περιέχει τη μουσική για όλα τα όργανα ή/και τις φωνές. Από τα μέσα του 19ου αιώνα και μετά, οι περισσότεροι μαέστροι δεν παίζουν οι ίδιοι κάποιο μουσικό όργανο όταν διευθύνουν, αλλά σε προγενέστερες περιόδους της ιστορίας της κλασικής μουσικής η διεύθυνση ενός μουσικού συνόλου με ταυτόχρονο παίξιμο ενός οργάνου ήταν συνηθισμένη: Στη μουσική μπαρόκ το μουσικό σύνολο διευθυνόταν συνήθως από τον τσεμπαλίστα ή τον πρώτο βιολιστή (βλ. ), μία παράδοση που αναβίωσε στη σύγχρονη εποχή από αρκετούς μαέστρους που ειδικεύονται στη μουσική μπαρόκ. Η διεύθυνση ταυτόχρονα με το παίξιμο ενός πιάνου ή συνθεσάιζερ γίνεται και σε παραστάσεις μουσικού θεάτρου, στις οποίες η ορχήστρα βρίσκεται σε χαμηλότερο επίπεδο από την πλατεία. Η επικοινωνία του μαέστρου με την ορχήστρα δεν είναι ποτέ λεκτική κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας «σοβαρής» ή «έντεχνης» μουσικής, ώστε να μη διαταράσσεται ο ήχος της μουσικής, αλλά σε μεγάλες ορχήστρες της τζαζ ή σε μεγάλα σύνολα ποπ μουσικής μπορεί περιπτωσιακά να δίνονται και προφορικές οδηγίες. Ωστόσο, στις πρόβες οι συχνές διακοπές επιτρέπουν στον μαέστρο να δίνει προφορικές οδηγίες σχετικώς με το πώς θα πρέπει να εκτελείται το μουσικό έργο. Οι διευθυντές ορχήστρας ενεργούν ως καθοδηγητές στις ορχήστρες ή χορωδίες που διευθύνουν σε μόνιμη βάση. Επιλέγουν τα έργα που εκτελούνται και μελετούν τις παρτιτούρες τους, στις οποίες μπορεί να επιφέρουν ορισμένες ρυθμίσεις (π.χ. στο τέμπο, την άρθρωση, τις επαναλήψεις τμημάτων, κλπ.). Επεξεργάζονται την ερμηνεία τους και μεταδίδουν το σκεπτικό και τις απόψεις τους στους μουσικούς. Μπορεί επίσης να επεκταθούν και στη φροντίδα οργανωτικών θεμάτων, όπως ο προγραμματισμός για τις πρόβες ή ο σχεδιασμός μιας συναυλιακής χρονιάς. Ακόμα, μπορεί να εξετάζουν υποψήφια μέλη της ορχήστρας και να τα επιλέγουν, ή να προμοτάρουν το μουσικό τους σύνολο σε ΜΜΕ. (el)
- Dirigentado estas profesio kaj arto konduki ludadon de muziko, tiajn kiaj koncertoj, pere de videblaj gestoj faritaj per manoj, brakoj, vizĝo kaj kapo. La ĉefaj taskoj de la dirigento estas unuigi muzikistojn, alĝistigi la tempon, plenumi klaran preparadon, kontroli la (mezuron), kaj aŭskulti kritike kaj eventuale ŝanĝi la sonon de la ensemblo. La dirigento tipe staras sur levita podio kaj tiu povas uzi aŭ ne uzi lignan (aŭ alimaterialan) bastonon. Plej dirigentoj ne ludas instrumenton dum la dirigentado, sed en kelkaj kazoj, dirigento povas konduki ensemblo dum ludas klavaran instrumenton aŭ violonon (vidu artikolon Koncertmajstro), partikulare ĉe muziko de Baroko. Komunikado estas tipe neparola dum la ludado (tio estas tipe la kazo en altkultura muziko, sed ĉe bandegoj de ĵazo aŭ grandaj pop-ensembloj, povas okazi parolaj instrukcioj.) Tamen en , oftaj interrompoj permesas al dirigento doni parolajn sugestojn kiel la muziko estu ludata aŭ kantata. Dirigentoj agadas kiel gvidistoj de orkestroj kaj/aŭ ĥoroj kiujn ili kondukas. Ili elektas la verkojn por esti ludataj kaj studas ties partiturojn al kiuj ili povas fari iajn alĝustigojn (ekz., rilate al tempo, ripetoj de sekcioj, kaj tiele plu), trejnadas ties ludadon, kaj fidas sian rigardon al la ludontoj. Ili povas ankaŭ ricevi organizajn ordonojn, kiel provludajn horarojn, planadi koncertsezonon, aŭdi provludajn memmontrojn, kaj propagandi sian ensemblon en amaskomunikiloj. Orkestroj, ĥoroj, blovmuzikaj orkestroj kaj aliaj grandaj muzikgrupoj kiaj ĵazbandegoj estas kutime kondukitaj de dirigentoj. (eo)
- Das Dirigieren ist eine Orientierungs-, Koordinierungs- und Gestaltungshilfe für die ausführenden Musiker eines Orchesters oder Chors oder eines anderen musizierenden Ensembles. Es wird hauptsächlich durch Handbewegungen des Dirigenten ausgeführt und erfüllt mehrere Funktionen: Es koordiniert die Musiker am Beginn und am Ende des Stücks sowie beim Einhalten des Takts, ferner werden ihre Einsätze angezeigt und der Dirigent beeinflusst fortlaufend die musikalische Gestaltung. Das Dirigieren ist bestimmten historisch entwickelten Regeln und Techniken unterworfen. Der Takt wird durch Schlagfiguren angezeigt, die musikalische Gestaltung (z. B. Dynamik und Artikulation) durch weniger standardisierte Ausdrucksformen. Traditionsgemäß hält die rechte Hand des Dirigenten den Taktstock und führt die Schlagfiguren aus. Die gestische Vermittlung der musikalischen Gestaltung wird vor allem von der linken Hand übernommen. Während der Begriff Dirigieren sich eher auf den Vorgang und das Handwerk bezieht, bezeichnen die Begriffe Dirigat und musikalische Leitung (oder einfach Leitung) eher das Dirigieren einer kompletten Aufführung. Mit der musikalischen Leitung kann auch die langfristige Leitung des Ensembles gemeint sein, einschließlich der Planungen und der Probenarbeit. (de)
- Conducting is the art of directing a musical performance, such as an orchestral or choral concert. It has been defined as "the art of directing the simultaneous performance of several players or singers by the use of gesture." The primary duties of the conductor are to interpret the score in a way which reflects the specific indications in that score, set the tempo, ensure correct entries by ensemble members, and "shape" the phrasing where appropriate. Conductors communicate with their musicians primarily through hand gestures, usually with the aid of a baton, and may use other gestures or signals such as eye contact. A conductor usually supplements their direction with verbal instructions to their musicians in rehearsal. The conductor typically stands on a raised podium with a large music stand for the full score, which contains the musical notation for all the instruments or voices. Since the mid-19th century, most conductors have not played an instrument when conducting, although in earlier periods of classical music history, leading an ensemble while playing an instrument was common. In Baroque music from the 1600s to the 1750s, the group would typically be led by the harpsichordist or first violinist (see concertmaster), an approach that in modern times has been revived by several music directors for music from this period. Conducting while playing a piano or synthesizer may also be done with musical theatre pit orchestras. Communication is typically mostly non-verbal during a performance. However, in rehearsals, frequent interruptions allow the conductor to give verbal directions as to how the music should be played or sung. Conductors act as guides to the orchestras or choirs they conduct. They choose the works to be performed and study their scores, to which they may make certain adjustments (such as in tempo, articulation, phrasing, repetitions of sections), work out their interpretation, and relay their vision to the performers. They may also attend to organizational matters, such as scheduling rehearsals, planning a concert season, hearing auditions and selecting members, and promoting their ensemble in the media. Orchestras, choirs, concert bands, and other sizable musical ensembles such as big bands are usually led by conductors. (en)
- La dirección de orquesta consiste en la aplicación de formas artísticas de determinadas técnicas gestuales, de ensayo y psicológicas para conseguir que una orquesta recree la obra de un compositor de la forma más adecuada según cada director. Entre compositor y director (intérprete se da un proceso de comunicación. El compositor es el emisor del mensaje, el mensaje es la obra musical codificada en la partitura, y el receptor es el intérprete. La dificultad característica de este proceso es que la partitura no es la obra musical en sí, ni siquiera un reflejo, sino el producto de una compleja transferencia. La obra musical, un ente esencialmente dinámico que transcurre en un espacia acústico-temporal, es transferida en la partitura a un código incompleto e imperfecto de signos gráficos bidimensionales, en su gran mayoría de significación imprecisa. Con este código el intérprete llega a saber relativamente muy poco: nombres de las alturas sonoras y su duración, los instrumentos musicales que deben producirlas y, quizás, algunas relaciones morfológicas. Todo lo demás, debe ser inferido, reconstruido en base a la presencia de ambiguas indicaciones. El producto de la labor de decodificación es, para el intérprete, la formación de un concepto de la obra elaborado a partir del texto. Es una imagen sonora ideal que el intérprete asume como creencia y deseo: cree y desea que su concepto o imagen ideal sea una réplica en todos sus detalles de la intención del autor. Se orienta entre opuestos riesgosamente facilistas: la interpretación de una letra que se sabe incompleta e imperfecta o la utilización del texto ajeno para la manifestación de la propia subjetividad. La fidelidad de una interpretación musical no es objetivable: interpretaciones objetivamente diferentes pueden ser igualmente fieles, porque esta es más bien la consecuencia de una actitud moral del intérprete frente al autor y su obra. Si el concepto no se ha formado a partir de la actitud moral que llamamos “fidelidad al autor y a la obra”, habrá en la propuesta del director una utilización del grupo humano al servicio de un concepto emanado de su propio subjetivismo, una imposición autocrática en vez del desarrollo de una convicción convocante. Scarabino , Guillermo (1989). «Fundamentos éticos de la Dirección Orquestal». Temas de Dirección Orquestal. EDUCA. pp. 3-7. ISBN 9789876201971. Los orígenes de la dirección de orquesta estriban en la conducción vocal de la Edad Media. En épocas posteriores, con la introducción de instrumentos acompañando o doblando a las voces, la posición del maestro de capilla o Kapellmeister se ve reforzada en lo personal y en lo musical, habiendo de hacer frente a una mayor polirritmia y polifonía. Para vencer estas nuevas dificultades, se generaliza el uso de un bastón, de manera silenciosa o no, como indicación rítmica al grupo de músicos. Es así como el compositor de la corte de Francia Jean-Baptiste Lully aplastó su pie con el bastón de director mientras dirigía un Tedéum por la recuperación de una enfermedad real. La herida devino en gangrena, resultando en la muerte del compositor y director al cabo de varios meses. Con el tiempo, el bastón de director se hizo más pequeño y ágil, convirtiéndose en la actual batuta. En los siglos XVII y XVIII lo más frecuente es que fuesen los propios compositores quienes al mismo tiempo las dirigieran. Cuando esto no era posible, se recurría a un músico de la orquesta, casi siempre el concertino (Konzertmeister) o bien el realizador del bajo continuo, para que ejerciera dicha labor. Con el transcurso del tiempo, la dirección de orquesta fue especializándose técnica y artísticamente, de manera que en el siglo XIX encontramos ya a insignes directores de orquesta que únicamente se dedican a tal fin. Tradicionalmente se considera a Hans von Bülow como el primer director de orquesta especializado primordialmente como tal. Ya en el XIX, se considera imprescindible la formación específica como director de orquesta (como remarcan Richard Wagner y Felix von Weingartner en sus escritos). No obstante, grandes compositores subsistieron principalmente de su labor como directores de orquesta, como Hector Berlioz, Felix Mendelssohn, Ludwig Spohr, Carl Maria von Weber, Richard Wagner, Gustav Mahler y Richard Strauss. Algunos de estos, y otros más, han dejado obras teórico-prácticas sobre la profesión de director de orquesta, como Hector Berlioz (Le Chief d'Orchestre), Richard Wagner (Über das Dirigieren), Felix von Weingartner (Über das dirigieren), Hermann Scherchen, Günther Schüller (Conducting Technique), Enrique Jordá, etc. Otros, como Sergiu Celibidache, Hans Swarowsky y Leonard Bernstein, han creado escuela técnica e interpretativa al formar alumnos como directores. (es)
- Orkestraren zuzendaritza keinu-, entsegu- eta psikologia-teknika jakin batzuen forma artistikoak aplikatzean datza, orkestra batek konpositore baten obra, zuzendari bakoitzaren arabera, modurik egokienean jendaurrean edo grabazio estudio batean birsortzea lortzeko. (eu)
- La direction d'orchestre est l'art de diriger l'interprétation de la musique d'un orchestre ou d'une chorale en concert. Les principales tâches du chef d'orchestre sont de définir le tempo, d'assurer les entrées correctes des différents membres de l'ensemble et de « modeler » le phrasé, le cas échéant. Pour transmettre ses idées et son interprétation, un chef communique avec ses musiciens principalement par des gestes de la main, et généralement, mais pas toujours, à l'aide d'une baguette. Il peut utiliser d'autres gestes ou signaux, tels que le regard vers les interprètes ou exécutants concernés. Les intentions du chef sont presque toujours complétées par des instructions verbales ou des suggestions lors des répétitions avant le spectacle. Le chef d'orchestre se tient généralement sur une estrade surélevée, avec un grand pupitre pour poser le conducteur : celui-ci contient la notation musicale de tous les instruments et éventuellement les voix. Depuis le milieu du XIXe siècle, la plupart des chefs ne jouent pas d'un instrument lors de leur pratique de direction, alors que dans la période antérieure de la musique classique, la direction d'un ensemble était communément confiée à un interprète jouant d'un instrument. Dans la musique baroque entre les années 1600 à 1750, le groupe musical était généralement dirigé par le claveciniste ou le premier violon, une approche reprise à notre époque par plusieurs chefs pour l'exécution de la musique de cette période. Le chef peut diriger depuis le piano ou un synthétiseur, comme cela se pratique dans la comédie musicale. Généralement, la communication au cours de l'exécution est non-verbale (c'est le cas en musique classique, mais dans de grands groupes de jazz ou d'ensembles pop, il peut y avoir des instructions vocales, comme un « count in » – le fameux « one, two, one-two-three-four... »). Cependant, lors des répétitions, des interruptions fréquentes permettent au chef de donner des instructions verbales pour indiquer comment la musique doit être jouée ou chantée. Les chefs d'orchestre sont un guide pour les orchestres et les éventuels chœurs sous leur direction. Ils choisissent les œuvres qui seront interprétées et étudient la partition, à laquelle ils peuvent faire certains ajustements (par exemple, au sujet du tempo, de l'articulation, du phrasé, des reprises de sections...), travaillent leur interprétation et relaient leur vision aux instrumentistes ou chanteurs. Ils peuvent aussi superviser les questions d'organisation, telles que la planification des répétitions, la planification d'une saison de concerts, les auditions et la sélection des instrumentistes, ainsi que la promotion de leur ensemble dans les médias. Les orchestres, les chorales, les orchestres d'harmonie et d'autres ensembles musicaux de taille importante, tels que les big bands, sont généralement dirigés par des chefs d'orchestre. (fr)
- ( 이 문서는 음악 용어에 관한 것입니다. 군사 용어에 대해서는 지휘통제 문서를 참고하십시오.) 지휘(영어: conducting, 독일어: Dirigent)는 다양한 동작을 통해 음악 연주를 이끄는 것이다. 지휘의 대상에는 관현악, 합창, 합주, 오페라, 발레 등이 있다. 지휘자의 주요 책무는 빠르기·박자·리듬·셈여림 및 그것들의 변화, 각 주자에의 적절한 가입 지시, 표정 등을 정확하게 지시하는 것으로 되어 있다. 특히 큰 편성인 경우에는 음향적인 밸런스도 고려해야 하며, 현의 음빛깔도 통일해야 한다. 그러기 위해서는 주법(奏法)에 대하여 지시를 하고, 현의 용궁법(用弓法)도 지정한다. 이와 같이 지휘자에 의하여 재현된 악곡의 모습은 천차만별일 수밖에 없다. 그래서 이 지휘방법을 어느 정도 체계화한 것이 이다. 지휘의 실제는 사람마다 다종다양하나, 거기에는 공통된 보편성이 있다. 이것이 지휘법 성립의 기회를 마련해 준 것이 된다. 그리고 이 지휘법의 원칙에 따라 지휘자는 어느 교향악단의 지휘도 할 수 있게 된다. (ko)
- 指揮（しき、conducting）は、主として手と腕の身振りだけによって音楽の演奏に何時・何を・どうすべきか指示を出すこと。現代では専ら西洋音楽の指揮のことを指すことが多い。合唱や、管弦楽・室内楽・吹奏楽等の各種アンサンブルは、特に編成が大きい場合に指揮者を必要とすることが多い。指揮者は一般に指揮台の上で指揮を行う。 日本語では「指揮を振る」、「棒を振る」、あるいは単に「（演奏会・楽団・曲目を）振る」という言い方をしばしばする。 (ja)
|
| rdfs:comment
|
- القيادة الموسيقية (بالإنجليزية: Conducting) هو فن توجيه العرض الموسيقى عن طريقة الإيماءات، والواجب الاساسي منها هو توحيد الأداء وضبط الإيقاع بدقه واضحة. ويُسمَّى من يؤدي هذه المهمَّة قائد الفرقة الموسيقية أو قائد الأوركسترا (بالإنجليزية: Conductor). (ar)
- Orkestraren zuzendaritza keinu-, entsegu- eta psikologia-teknika jakin batzuen forma artistikoak aplikatzean datza, orkestra batek konpositore baten obra, zuzendari bakoitzaren arabera, modurik egokienean jendaurrean edo grabazio estudio batean birsortzea lortzeko. (eu)
- ( 이 문서는 음악 용어에 관한 것입니다. 군사 용어에 대해서는 지휘통제 문서를 참고하십시오.) 지휘(영어: conducting, 독일어: Dirigent)는 다양한 동작을 통해 음악 연주를 이끄는 것이다. 지휘의 대상에는 관현악, 합창, 합주, 오페라, 발레 등이 있다. 지휘자의 주요 책무는 빠르기·박자·리듬·셈여림 및 그것들의 변화, 각 주자에의 적절한 가입 지시, 표정 등을 정확하게 지시하는 것으로 되어 있다. 특히 큰 편성인 경우에는 음향적인 밸런스도 고려해야 하며, 현의 음빛깔도 통일해야 한다. 그러기 위해서는 주법(奏法)에 대하여 지시를 하고, 현의 용궁법(用弓法)도 지정한다. 이와 같이 지휘자에 의하여 재현된 악곡의 모습은 천차만별일 수밖에 없다. 그래서 이 지휘방법을 어느 정도 체계화한 것이 이다. 지휘의 실제는 사람마다 다종다양하나, 거기에는 공통된 보편성이 있다. 이것이 지휘법 성립의 기회를 마련해 준 것이 된다. 그리고 이 지휘법의 원칙에 따라 지휘자는 어느 교향악단의 지휘도 할 수 있게 된다. (ko)
- 指揮（しき、conducting）は、主として手と腕の身振りだけによって音楽の演奏に何時・何を・どうすべきか指示を出すこと。現代では専ら西洋音楽の指揮のことを指すことが多い。合唱や、管弦楽・室内楽・吹奏楽等の各種アンサンブルは、特に編成が大きい場合に指揮者を必要とすることが多い。指揮者は一般に指揮台の上で指揮を行う。 日本語では「指揮を振る」、「棒を振る」、あるいは単に「（演奏会・楽団・曲目を）振る」という言い方をしばしばする。 (ja)
- Διεύθυνση ορχήστρας ονομάζεται η τέχνη της διευθύνσεως της εκτελέσεως ενός μουσικού έργου από μία ορχήστρα ή και χορωδία. Ο Διευθυντής ορχήστρας, ή μαέστρος (όπως αποκαλείται συχνά στα ελληνικά, από τον ιταλικό όρο), διευθύνει την ταυτόχρονη και συγχρονισμένη απόδοση του έργου από αρκετούς μουσικούς ή χορωδία, ή και μονωδό/μονωδούς που συνοδεύουν ορχήστρα χρησιμοποιώντας κινήσεις των χεριών του. Τα κυριότερα καθήκοντα ενός μαέστρου είναι η απόδοση του έργου ενός συνθέτη με τρόπο που να ανταποκρίνεται στις εξειδικευμένες οδηγίες της παρτιτούρας, ο καθορισμός του tempo, η έναρξη του παιξίματος από τα διαφορετικά μέλη του συνόλου και η «διαμόρφωση» των μουσικών φράσεων, όπου αυτό χρειάζεται. Οι διευθυντές ορχήστρας επικοινωνούν τις οδηγίες τους στους μουσικούς τους κυρίως με κινήσεις των χερι (el)
- Dirigentado estas profesio kaj arto konduki ludadon de muziko, tiajn kiaj koncertoj, pere de videblaj gestoj faritaj per manoj, brakoj, vizĝo kaj kapo. La ĉefaj taskoj de la dirigento estas unuigi muzikistojn, alĝistigi la tempon, plenumi klaran preparadon, kontroli la (mezuron), kaj aŭskulti kritike kaj eventuale ŝanĝi la sonon de la ensemblo. (eo)
- Conducting is the art of directing a musical performance, such as an orchestral or choral concert. It has been defined as "the art of directing the simultaneous performance of several players or singers by the use of gesture." The primary duties of the conductor are to interpret the score in a way which reflects the specific indications in that score, set the tempo, ensure correct entries by ensemble members, and "shape" the phrasing where appropriate. Conductors communicate with their musicians primarily through hand gestures, usually with the aid of a baton, and may use other gestures or signals such as eye contact. A conductor usually supplements their direction with verbal instructions to their musicians in rehearsal. (en)
- Das Dirigieren ist eine Orientierungs-, Koordinierungs- und Gestaltungshilfe für die ausführenden Musiker eines Orchesters oder Chors oder eines anderen musizierenden Ensembles. Es wird hauptsächlich durch Handbewegungen des Dirigenten ausgeführt und erfüllt mehrere Funktionen: Es koordiniert die Musiker am Beginn und am Ende des Stücks sowie beim Einhalten des Takts, ferner werden ihre Einsätze angezeigt und der Dirigent beeinflusst fortlaufend die musikalische Gestaltung. (de)
- La dirección de orquesta consiste en la aplicación de formas artísticas de determinadas técnicas gestuales, de ensayo y psicológicas para conseguir que una orquesta recree la obra de un compositor de la forma más adecuada según cada director. La fidelidad de una interpretación musical no es objetivable: interpretaciones objetivamente diferentes pueden ser igualmente fieles, porque esta es más bien la consecuencia de una actitud moral del intérprete frente al autor y su obra. Con el tiempo, el bastón de director se hizo más pequeño y ágil, convirtiéndose en la actual batuta. (es)
- La direction d'orchestre est l'art de diriger l'interprétation de la musique d'un orchestre ou d'une chorale en concert. Les principales tâches du chef d'orchestre sont de définir le tempo, d'assurer les entrées correctes des différents membres de l'ensemble et de « modeler » le phrasé, le cas échéant. Pour transmettre ses idées et son interprétation, un chef communique avec ses musiciens principalement par des gestes de la main, et généralement, mais pas toujours, à l'aide d'une baguette. Il peut utiliser d'autres gestes ou signaux, tels que le regard vers les interprètes ou exécutants concernés. Les intentions du chef sont presque toujours complétées par des instructions verbales ou des suggestions lors des répétitions avant le spectacle. (fr)
|
_leading_the_Smithsonian_Jazz_Masterworks_Orchestra.jpg){kind=link}
_leading_the_Smithsonian_Jazz_Masterworks_Orchestra.jpg){kind=link}
