| dbo:abstract
|
- La traça italiana és un estil de fortificació desenvolupat a la península Itàlica a la fi del segle xv i principis del XVI en resposta a l'intent d'invasió francesa de la península. L'exèrcit francès estava equipat amb nous canons capaços de destruir fàcilment les fortificacions d'estil medieval, castells amb alts murs que eren un objectiu fàcil per a l'artilleria. Per contrarestar el poder de les noves armes, els murs defensius de les fortificacions es van fer més baixos i amples, construïts generalment amb pedra i sorra que absorbia millor l'impacte dels projectils llançats pels canons. Un altre canvi important en el disseny va ser l'aparició dels bastions i revellins, que van caracteritzar a aquest nou tipus de fortaleses. Per millorar la defensa, els bastions oferien la possibilitat d'efectuar un foc creuat sobre els atacants. Es van construir glacis, terraplens amb un pendent suau construït a la part més exterior de la fortificació envoltant-la totalment, i finalment un fossat, que podia estar ple d'aigua per evitar el minat de la muralla. El resultat va ser el desenvolupament de les fortaleses en forma d'estrella. Per poder prendre mitjançant un assalt aquest tipus de fortificacions, era necessari establir un lloc que les privés d'ajuda de l'exterior i situar una bateria de canons que, després de diversos milers de trets, obrís una bretxa en el mur que permetés l'assalt de la infanteria. La necessitat de bloquejar aquestes fortaleses, de vegades durant un any, requeria un elevat nombre de soldats i feia augmentar de forma espectacular el cost de la guerra, de manera que només els grans estats de l'època podien permetre assetjar una ciutat protegida amb aquest tipus de fortificació. Aquest tipus de disseny va sortir d'Itàlia entre els anys 1530 i 1540 i va ser àmpliament utilitzat per tota Europa durant els següents tres-cents anys, especialment al nord del Regne de França i en els Països Baixos a causa de les guerres entre França i Espanya i entre Espanya i les Províncies Unides. A finals del segle xvii, els arquitectes Sébastien Le Prestre de Vauban i van portar el disseny d'aquest tipus de fortificacions a l'extrem amb ciutadelles pentagonals plenes de bastions, revellins, reductes i fossats. (ca)
- Bastionová pevnost je pevnost založená na bastionové soustavě. (cs)
- A bastion fort or trace italienne (a phrase derived from non-standard French, literally meaning Italian outline) is a fortification in a style that evolved during the early modern period of gunpowder when the cannon came to dominate the battlefield. It was first seen in the mid-fifteenth century in Italy. Some types, especially when combined with ravelins and other outworks, resembled the related star fort of the same era. The design of the fort is normally a polygon with bastions at the corners of the walls. These outcroppings eliminated protected blind spots, called "dead zones", and allowed fire along the curtain from positions protected from direct fire. Many bastion forts also feature cavaliers, which are raised secondary structures based entirely inside the primary structure. (en)
- La traza italiana es un estilo de fortificación desarrollado en Italia a partir del siglo XV en respuesta al creciente uso de artillería en los asedios a fortificaciones. Este tipo de construcciones se extendió y perfeccionó posteriormente por el resto de Europa, especialmente durante el siglo XVII y en las áreas afectadas por la Guerra de los Treinta Años, alterando profundamente las tácticas y doctrinas militares. Estas fortificaciones se caracterizan por estructuras macizas y poco elevadas de formas poligonales con salientes triangulares llamados bastiones o baluartes en las esquinas que no dejan ángulos muertos sin cubrir por la artillería. La nomenclatura de estas construcciones fue variando según las épocas y los países, originalmente se las llamó fortificazione alla moderna en Italia, mientras que en Francia se las llamó de tracé à l'italienne, igualmente se han usado los términos de fortaleza de estrella, fortaleza abaluartada o fortaleza poligonal, aunque este último se aplica con más propiedad a un tipo de fuerte posterior, del siglo XIX. (es)
- La fortification bastionnée ou tracé à l'italienne (improprement traduit en trace italienne ; Fortificazione alla moderna en italien) désigne un type fortification qui s'est développé en Europe lorsque l'artillerie rendit caduque la fortification médiévale. (fr)
- Daingean is ea an dún réaltchruthach (bastion fort, trace italienne) a tháinig chun cinn in aois an nuair a tháinig smacht ag gunnai móra ar an ármhá. Baineadh úsáid as den chéad uair i lár an 15ú haois san Iodáil. B’fhurasta do ghunnaí mór díobháil a dhéanamh do dhaingin mheánaoiseacha agus iad dírithe ar mhúr ingearach. Chomh maith leis sin, bhíodh lucht ionsaithe in ann tochailt faoin múr, mar ba dheacair do na cosantóirí caitheamh leo ó mhúir eile. Os a choinne sin, bhí an dún réaltchrutheach íseal agus cothrom agus é déanta dá lán urdhúnta triantánacha a chosnódh a chéile agus a raibh díog ina dtimpeall. Bhí na múir déanta íseal agus tiubh chun caora ordanáis a chur díobh. Toisc gurbh fhusa na múir a dhreapadh dá bharr, leathnaíodh an díog i dtreo go bhféadfái lámhach anuas agus go leatrasnach leis na hionsaitheoirí. Ba ghnách claonfort a chur leis an taobh amuigh den díog chun caora a díríodh ar bhun an mhúir mhóir a chlaonadh. D’fhéadfaí urdhúnta déshleasacha, oibreacha cosanta tosaigh (tenailles agus eile) agus fiú dúnta scartha a thógáil chun an múr mór a chosaint nó breis ionad cosanta a aholáthar. Bhíodh a lán ábhair thógála dhifriúla iontu, go háirithe cré agus brící, mar nach ndéanann brící smidiríní mar a dhéanann cloch. Tháinig na dúnta réalchruthacha chun cinn i ndeireadh an 15ú haois agus i dtús an 16ú haois nuair a rinne na Francaigh ionradh ar an Iodáil. Bhí gunnaí móra nua agus bombaird ag arm na Fraince, airm a rinne scrios ar dhaingnithe meánaoiseacha. Bhain Michelangelo tairbhe as dúnta réaltchruthacha chun Flórans a chosaint agus rinne and iad a fheabhsú. Fuarthas eolas ar na dúnta seo i dtíortha eile sna 1530í agus sna 1540í. Baineadh feidhm astu go forleathan san Eoraip ar feadh trí chéad bliain, agus bhí an-tóir ar innealtóirí Iodálacha chun iad a thógáil. Síltear gur beirt ailtirí de chuid an 17ú haois, agus , innealtóir míleata Louis XIV na Fraince, go háirithe, a thug chun foirfeachta iad. Bhí tionchar an dúin réaltchruthaigh le haithint ar dhearadh shárchathair na hAthbheochana: cathair réaltchruthach. Sa 19ú haois tháinig athrú ar an daingniú de bharr úsáid an tsliogáin phléascaigh. (ga)
- Benteng selekoh, benteng bintang, atau trace italienne adalah perbentengan dengan gaya yang berkembang pada zaman bubuk mesiu ketika meriam mendominasi medan tempur. Benteng semacam ini pertama kali muncul di Italia pada pertengahan abad ke-15. Rancangan benteng ini biasanya berbentuk segi lima atau segi enam dengan selekoh-selekoh di sudut tembok. Tujuannya adalah agar para garnisun dapat melihat medan tempur dari sudut pandang panoramik. Berkat keberadaan selekoh, pasukan pemanah dan pengguna meriam dapat menyerang target manapun di medan tempur tanpa perlu bersandar di tembok dan membuat diri mereka rentan diserang. Banyak benteng selekoh yang juga memiliki , yang merupakan struktur sekunder yang berada di dalam struktur primer. Pendahulu benteng selekoh adalah yang biasanya dibangun di atas sebuah bukit. (in)
- 星形要塞（ほしがたようさい）は、火砲に対応するため15世紀半ば以降のイタリアで発生した築城方式。イタリア式築城術（イタリアしきちくじょうじゅつ）、稜堡式城郭（りょうほうしきじょうかく・りょうほしきじょうかく）、ヴォーバン様式（ヴォーバンようしき）という名で分類されることもある。 (ja)
- 성형요새(星形要塞, 영어: Star Fort, trace italienne)는 화약 병기(캐넌)의 발달로 구시대 유럽을 지배하던 얇고 높은 성벽이 퇴색하자 자연스레 대두된 축성의 한 형태.이탈리아의 건축가 알베르티에 의해 1440년에 최초로 탄생했으며, 이후 1500년경 피사(Pisa)시에 의해 더욱 개량된 모습을 보였다.다수의 (bastion, 삼각형의 돌출부)를 거느릴수록 방위 효과가 올라가나 하나를 건설할 때마다 약 10,000파운드라는 엄청난 금액이 소요되어 1542년 로마시는 18개의 능보를 갖춘 성의 건설 계획을 취소할 수밖에 없었다. 경우에 따라서는 외부에 (ravelin), (hornworks), (crownworks)라 불리는 가 설치되는 경우도 있었다. (ko)
- Het gebastioneerde vestingstelsel (ook trace italienne genoemd) is een vorm van fortificatie, bestaande uit meerdere ruwweg driehoekvormige bastions. Dit vestingstelsel deed zijn intrede toen vuurwapens als kanonnen steeds meer gebruikt werden op het slagveld. Het dook voor het eerst op in het 15e-eeuwse Italië (het Italiaans vestingstelsel) en werd in de drie eeuwen erop in heel Europa overgenomen en verder ontwikkeld. Het is onder andere in Nederland op veel plaatsen toegepast, vooral in het oud-Nederlands vestingstelsel dat was aangepast aan de Nederlandse situatie. De effectiviteit van een stelsel met bastions werd voor het eerst bewezen bij de slag om Pisa in 1500. Het doel van de bastions is om een vestiging weerbaarder te maken tegen aanvallen met kanonnen, omdat door de bouw ervan men niet alleen vanuit alle hoeken kon verdedigen, maar ook de eigen muren in de gaten kon houden. De voorlopers van het stelsel waren middeleeuwse fortificaties. Deze forten hadden vaak ronde torens of basteien, waardoor altijd een dode hoek ontstond. Een vijand die tot in deze dode hoek wist te komen, kon de muur dan ondermijnen zonder dat men hen goed kon beschieten vanaf de muur. Het gebastioneerde stelsel kent deze dode hoeken niet en was dus beter verdedigbaar. Een dergelijke fortificatie was zo ontworpen voor actieve verdediging, meer dan passieve. Anders dan middeleeuwse forten maakten gebastioneerde forten en steden gebruik van diepteverdediging. Gecombineerd met ravelijnen, hoornwerken en kroonwerken kon een dergelijke fortificatie worden veranderd in een complexe, symmetrische structuur. Onder andere Michelangelo gebruikte een bastionvesting ter verdediging van de stad Florence. De Nederlandse architect Menno van Coehoorn is bekend om zijn doorontwikkeling van het stelsel tot het Nieuw-Nederlands vestingstelsel, dat overigens nergens volledig is toegepast. Gebastioneerde vestingen waren duur om te bouwen. De 22 bastions van Amsterdam kostten bijvoorbeeld 11 miljoen florijnen. Siena ging in 1544 zelfs failliet aan de kosten van de verdedigingswerken. Met de ontwikkeling van steeds beter geschut raakte het gebastioneerde stelsel verouderd. Halverwege de 19e eeuw werden vele stadsfortificaties afgebroken en bijvoorbeeld vervangen door een ring van forten op grotere afstand van de stad zelf, vaak volgens het polygonaal stelsel. (nl)
- La fortificazione alla moderna (o fortificazione all'italiana) è un tipo di fortificazione elaborato a partire dal XV secolo in Italia, per ovviare al problema posto dallo sviluppo dell'artiglieria, evidenziato dalle guerre d'Italia e da quelle contro gli Ottomani. Lo sviluppo delle nuove tecniche, che modificava radicalmente il rapporto fra città e contado, influenzò per secoli l'urbanistica e fornì nuovi stimoli ad architetti ed ingegneri. Anche le tecniche ossidionali e in genere lo svolgimento delle azioni militari subirono un cambiamento altrettanto drastico. Il complesso delle nuove tecniche di fortificazioni fu oggetto di un'ampia trattatistica, soprattutto italiana, e si diffuse in tutta l'Europa e nel Mediterraneo. Nella seconda fase di evoluzione ebbero invece un ruolo preminente i paesi del Nord Europa, sulla spinta delle guerre di religione e della Guerra dei Trent'anni. (it)
- Ett stjärnfort, eller Trace italienne, är en typ av försvarsmur. Stjärnfort uppkom i Italien på 1500-talet. Skillnaden mellan denna typ av befästning och den föregående var att stjärnforten var lägre och hade vinklade murar. Uppifrån såg befästningen ut som en stjärna med alla bastioner. Stjärnforten är en effekt av att krutet gjorde sin entré i Europa. Då skyddade höga hårda murar inte längre mot de kanoner som byggdes. (sv)
- Em arquitetura militar, a fortificação abaluartada, também chamada de traçado italiano, fortificação em estrela, ou fortificação à moderna, é um estilo de fortificação desenvolvido, inicialmente, na Itália a partir do final do século XV, para fazer enfrentar o desenvolvimento da artilharia móvel, capaz de destruir as altas muralhas dos antigos castelos medievais. A cidade mais fortificada da Europa é Elvas (Portugal), que alberga o maior conjunto de fortificações abaluartadas do mundo, nomeadas Património Mundial da Humanidade segundo a Organização das Nações Unidas para a Educação, a Ciência e a Cultura desde 2012. (pt)
- Twierdza gwiazda lub trace italienne – fortyfikacja zbudowana w stylu, który rozwinął się w epoce prochu strzelniczego, kiedy armaty zdominowały pole bitwy. Pierwsza fortyfikacja została wybudowana w tym stylu w połowie XV wieku we Włoszech. Średniowieczne fortyfikacje w kształcie kręgu okazały się zbyt słabe, przez co narażone na duże szkody bądź zniszczenia w wyniku ostrzału armatniego, skierowanego bezpośrednio z zewnątrz w kierunku prostopadłych kamiennych murów. Fort w kształcie gwiazdy był bardzo płaską strukturą złożoną z wielu trójkątnych bastionów, specjalnie zaprojektowanych w taki sposób, by jeden zakrywał drugi, oraz z rowu otaczającego fortyfikację. Pozostałe struktury, jak raweliny, rogi, szańce oraz inne odcięte forty mogły być dodawane w celu stworzenia złożonej struktury symetralnej. Fortyfikacje w kształcie gwiazd były dalej rozwijane pod koniec XV w. i na początku XVI w odpowiedzi na francuską inwazję na Półwysep Apeniński. Armia francuska była wyposażona w nowe armaty oraz wyrzutnie, które z łatwością niszczyły tradycyjne fortyfikacje średniowieczne. W celu przeciwdziałaniu sile nowej broni zaczęto budować niższe i grubsze mury obronne z różnych materiałów, głównie z ziemi i cegły, ponieważ cegła nie rozpryskuje się na drobne okruchy pod wpływem uderzenia kuli armatniej, tak jak kamień. Inną ważną modyfikacją w budowie był bastion, który jest cechą charakterystyczną nowych fortów. Aby polepszyć funkcję obronną fortów, ogień osłaniający musiał być kierowany z różnych kątów. W rezultacie powstały fortece w kształcie gwiazd. Michał Anioł stosował tego typu kształty w nasypach obronnych Florencji. Następnie były one udoskonalone przez Baldassare Peruzziego i Scamozziego. Wzór ten rozprzestrzenił się z Włoch w latach trzydziestych i czterdziestych XVI wieku. Był on stosowany powszechnie w Europie przez następne trzy wieki. Znacznie wzrosło zapotrzebowanie na inżynierów włoskich w Europie do pomocy przy budowie nowych fortyfikacji.W XX wieku rozwój bomb lotniczych zmienił charakter fortyfikacji obronnych. (pl)
- Бастио́нная систе́ма укрепле́ний (от лат. Fortalitia stellaris, буквально — «звёздчатая крепость») — система фортификационных сооружений, пришедшая на смену средневековой фортификации. Бастионная система представляет собой земляной вал (куртину) с бастионами и равелинами, часто дополняющийся рвом (с водой или сухим). При взгляде сверху бастионная система имеет звездообразную форму. Бастионная система использовалась как при строительстве относительно небольших фортов и крепостей, так и в роли городских оборонительных сооружений. Другое описательное название данной системы крепостного строительства в ряде европейских языков — «итальянский обвод» (фр. Trace italienne). (ru)
- 星形要塞（Star fort）是要塞的一種樣式，是在火藥時代來臨後，為了應付大炮而逐漸發展出來，最初出現於15世紀中葉的意大利。 星形要塞的一個特點是有許多三角形的稜堡。 到了16世紀，星形要塞的設計被傳揚到意大利以外的地方，在歐洲被廣泛採用，直到19世紀。 星形要塞的特点在于其众多相互掩护的棱角，所以不论从哪个方向被进攻，都可以从侧后方用火枪、弓箭等武器对攻城的敌人进行打击，使敵人進攻時同時面臨正面、側面甚至後方的反擊。非但如此，相比原本平直的城墙，星形城堡的棱角使得敌人即使用重炮也很难轰开一条开阔而缺乏防守的缺口发动攻城。侧斜的墙面使得炮火的威力大为减小，而星形的棱角又难以通达到城墙之后。即使花大力气打开缺口，也仍然要面对密集通过缺口时从各个方向的棱角的射击，这使得破坏城墙发动攻城几乎成为不可能。 星形要塞在东欧有效的抑制了奥斯曼帝国的进攻，为欧洲和基督教世界的众多蕞尔小邦免于被强大的鄂圖曼苏丹吞并做出了重要的贡献。直到更新式，威力更大的加农炮出现以前，星形要塞都是非常可靠的军事据点。即使到现在，如果没有重武器支援，要突破有人据守的星形要塞也是一种艰难的任务。 (zh)
- Бастіонна система (лат. Fortalitia stellaris) — різновид європейських фортифікаційних споруд XVI — XVIII століття, що мали бастіонну систему укріплень. Стала заміною середньовічному європейському замку. Виникла внаслідок домінування вогнепальної зброї та артилерії у війнах раннього нового і нового часу. Вперше була споруджена в XVI столітті, в Італії, через що отримала назву «італійська фортеця» (італ. trace italienne). Втратила бойове значення з розвитком вогнепальної зброї та артилерії у XIX столітті. Інша назва — фортеця-зірка. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Bastionová pevnost je pevnost založená na bastionové soustavě. (cs)
- La fortification bastionnée ou tracé à l'italienne (improprement traduit en trace italienne ; Fortificazione alla moderna en italien) désigne un type fortification qui s'est développé en Europe lorsque l'artillerie rendit caduque la fortification médiévale. (fr)
- 星形要塞（ほしがたようさい）は、火砲に対応するため15世紀半ば以降のイタリアで発生した築城方式。イタリア式築城術（イタリアしきちくじょうじゅつ）、稜堡式城郭（りょうほうしきじょうかく・りょうほしきじょうかく）、ヴォーバン様式（ヴォーバンようしき）という名で分類されることもある。 (ja)
- 성형요새(星形要塞, 영어: Star Fort, trace italienne)는 화약 병기(캐넌)의 발달로 구시대 유럽을 지배하던 얇고 높은 성벽이 퇴색하자 자연스레 대두된 축성의 한 형태.이탈리아의 건축가 알베르티에 의해 1440년에 최초로 탄생했으며, 이후 1500년경 피사(Pisa)시에 의해 더욱 개량된 모습을 보였다.다수의 (bastion, 삼각형의 돌출부)를 거느릴수록 방위 효과가 올라가나 하나를 건설할 때마다 약 10,000파운드라는 엄청난 금액이 소요되어 1542년 로마시는 18개의 능보를 갖춘 성의 건설 계획을 취소할 수밖에 없었다. 경우에 따라서는 외부에 (ravelin), (hornworks), (crownworks)라 불리는 가 설치되는 경우도 있었다. (ko)
- Ett stjärnfort, eller Trace italienne, är en typ av försvarsmur. Stjärnfort uppkom i Italien på 1500-talet. Skillnaden mellan denna typ av befästning och den föregående var att stjärnforten var lägre och hade vinklade murar. Uppifrån såg befästningen ut som en stjärna med alla bastioner. Stjärnforten är en effekt av att krutet gjorde sin entré i Europa. Då skyddade höga hårda murar inte längre mot de kanoner som byggdes. (sv)
- 星形要塞（Star fort）是要塞的一種樣式，是在火藥時代來臨後，為了應付大炮而逐漸發展出來，最初出現於15世紀中葉的意大利。 星形要塞的一個特點是有許多三角形的稜堡。 到了16世紀，星形要塞的設計被傳揚到意大利以外的地方，在歐洲被廣泛採用，直到19世紀。 星形要塞的特点在于其众多相互掩护的棱角，所以不论从哪个方向被进攻，都可以从侧后方用火枪、弓箭等武器对攻城的敌人进行打击，使敵人進攻時同時面臨正面、側面甚至後方的反擊。非但如此，相比原本平直的城墙，星形城堡的棱角使得敌人即使用重炮也很难轰开一条开阔而缺乏防守的缺口发动攻城。侧斜的墙面使得炮火的威力大为减小，而星形的棱角又难以通达到城墙之后。即使花大力气打开缺口，也仍然要面对密集通过缺口时从各个方向的棱角的射击，这使得破坏城墙发动攻城几乎成为不可能。 星形要塞在东欧有效的抑制了奥斯曼帝国的进攻，为欧洲和基督教世界的众多蕞尔小邦免于被强大的鄂圖曼苏丹吞并做出了重要的贡献。直到更新式，威力更大的加农炮出现以前，星形要塞都是非常可靠的军事据点。即使到现在，如果没有重武器支援，要突破有人据守的星形要塞也是一种艰难的任务。 (zh)
- Бастіонна система (лат. Fortalitia stellaris) — різновид європейських фортифікаційних споруд XVI — XVIII століття, що мали бастіонну систему укріплень. Стала заміною середньовічному європейському замку. Виникла внаслідок домінування вогнепальної зброї та артилерії у війнах раннього нового і нового часу. Вперше була споруджена в XVI столітті, в Італії, через що отримала назву «італійська фортеця» (італ. trace italienne). Втратила бойове значення з розвитком вогнепальної зброї та артилерії у XIX столітті. Інша назва — фортеця-зірка. (uk)
- La traça italiana és un estil de fortificació desenvolupat a la península Itàlica a la fi del segle xv i principis del XVI en resposta a l'intent d'invasió francesa de la península. L'exèrcit francès estava equipat amb nous canons capaços de destruir fàcilment les fortificacions d'estil medieval, castells amb alts murs que eren un objectiu fàcil per a l'artilleria. Per contrarestar el poder de les noves armes, els murs defensius de les fortificacions es van fer més baixos i amples, construïts generalment amb pedra i sorra que absorbia millor l'impacte dels projectils llançats pels canons. Un altre canvi important en el disseny va ser l'aparició dels bastions i revellins, que van caracteritzar a aquest nou tipus de fortaleses. Per millorar la defensa, els bastions oferien la possibilitat d' (ca)
- A bastion fort or trace italienne (a phrase derived from non-standard French, literally meaning Italian outline) is a fortification in a style that evolved during the early modern period of gunpowder when the cannon came to dominate the battlefield. It was first seen in the mid-fifteenth century in Italy. Some types, especially when combined with ravelins and other outworks, resembled the related star fort of the same era. (en)
- La traza italiana es un estilo de fortificación desarrollado en Italia a partir del siglo XV en respuesta al creciente uso de artillería en los asedios a fortificaciones. Este tipo de construcciones se extendió y perfeccionó posteriormente por el resto de Europa, especialmente durante el siglo XVII y en las áreas afectadas por la Guerra de los Treinta Años, alterando profundamente las tácticas y doctrinas militares. (es)
- Daingean is ea an dún réaltchruthach (bastion fort, trace italienne) a tháinig chun cinn in aois an nuair a tháinig smacht ag gunnai móra ar an ármhá. Baineadh úsáid as den chéad uair i lár an 15ú haois san Iodáil. Baineadh feidhm astu go forleathan san Eoraip ar feadh trí chéad bliain, agus bhí an-tóir ar innealtóirí Iodálacha chun iad a thógáil. Síltear gur beirt ailtirí de chuid an 17ú haois, agus , innealtóir míleata Louis XIV na Fraince, go háirithe, a thug chun foirfeachta iad. (ga)
- Benteng selekoh, benteng bintang, atau trace italienne adalah perbentengan dengan gaya yang berkembang pada zaman bubuk mesiu ketika meriam mendominasi medan tempur. Benteng semacam ini pertama kali muncul di Italia pada pertengahan abad ke-15. Pendahulu benteng selekoh adalah yang biasanya dibangun di atas sebuah bukit. (in)
- La fortificazione alla moderna (o fortificazione all'italiana) è un tipo di fortificazione elaborato a partire dal XV secolo in Italia, per ovviare al problema posto dallo sviluppo dell'artiglieria, evidenziato dalle guerre d'Italia e da quelle contro gli Ottomani. (it)
- Twierdza gwiazda lub trace italienne – fortyfikacja zbudowana w stylu, który rozwinął się w epoce prochu strzelniczego, kiedy armaty zdominowały pole bitwy. Pierwsza fortyfikacja została wybudowana w tym stylu w połowie XV wieku we Włoszech. Średniowieczne fortyfikacje w kształcie kręgu okazały się zbyt słabe, przez co narażone na duże szkody bądź zniszczenia w wyniku ostrzału armatniego, skierowanego bezpośrednio z zewnątrz w kierunku prostopadłych kamiennych murów. Fort w kształcie gwiazdy był bardzo płaską strukturą złożoną z wielu trójkątnych bastionów, specjalnie zaprojektowanych w taki sposób, by jeden zakrywał drugi, oraz z rowu otaczającego fortyfikację. Pozostałe struktury, jak raweliny, rogi, szańce oraz inne odcięte forty mogły być dodawane w celu stworzenia złożonej struktury s (pl)
- Het gebastioneerde vestingstelsel (ook trace italienne genoemd) is een vorm van fortificatie, bestaande uit meerdere ruwweg driehoekvormige bastions. Dit vestingstelsel deed zijn intrede toen vuurwapens als kanonnen steeds meer gebruikt werden op het slagveld. Het dook voor het eerst op in het 15e-eeuwse Italië (het Italiaans vestingstelsel) en werd in de drie eeuwen erop in heel Europa overgenomen en verder ontwikkeld. Het is onder andere in Nederland op veel plaatsen toegepast, vooral in het oud-Nederlands vestingstelsel dat was aangepast aan de Nederlandse situatie. De effectiviteit van een stelsel met bastions werd voor het eerst bewezen bij de slag om Pisa in 1500. (nl)
- Бастио́нная систе́ма укрепле́ний (от лат. Fortalitia stellaris, буквально — «звёздчатая крепость») — система фортификационных сооружений, пришедшая на смену средневековой фортификации. Бастионная система представляет собой земляной вал (куртину) с бастионами и равелинами, часто дополняющийся рвом (с водой или сухим). При взгляде сверху бастионная система имеет звездообразную форму. Бастионная система использовалась как при строительстве относительно небольших фортов и крепостей, так и в роли городских оборонительных сооружений. (ru)
- Em arquitetura militar, a fortificação abaluartada, também chamada de traçado italiano, fortificação em estrela, ou fortificação à moderna, é um estilo de fortificação desenvolvido, inicialmente, na Itália a partir do final do século XV, para fazer enfrentar o desenvolvimento da artilharia móvel, capaz de destruir as altas muralhas dos antigos castelos medievais. (pt)
|
