| dbo:abstract
|
- Synchronizátor střelby je zařízení, umožňující střelbu automatické zbraně (kulometu či automatického kanónu) okruhem vrtule stíhačky bez jejího poškození. Byl vyvinut během první světové války. Potřeba synchronizátoru střelby byla vyvolána konstrukcí stíhacích letounů první světové války. Už během prvních bojů v průběhu roku 1914 se ukázalo, že nejúčinnějším způsobem boje stíhacích letounů je míření celým letounem a střelba zbraněmi namontovanými v jeho ose. Letouny v té době ale měly příliš křehkou konstrukci na to, aby zbraně mohly být umístěny v křídlech, navíc tehdejší zbraně vyžadovaly obsluhu (nabíjení, drobné opravy). Ve výstřelu z místa poblíž pilota ale bránila vrtule. U dvojplošníků býval někdy kulomet umístěn nad horním křídlem, ale i tam bylo nabíjení obtížné. Byly prováděny také pokusy o střelbu dutou osou vrtule, ale to zase komplikovalo pohonnou soustavu. Střelba osou vrtule odstranila potřebu synchronizace a tento konstrukční prvek se uplatnil u více typů stíhaček během druhé světové války. V té době ale už většina letadel měla kulomety v křídlech a synchronizace nebyla nutná. První, kdo úspěšně řešil střelbu okruhem vrtule, byl Francouz Eugène Gilbert.[zdroj?!] Ten namontoval na svůj letoun běžný kulomet a v místech, kde střely procházely vrtulí, ji zúžil a namontoval ocelové klíny, které rozrážely proud střel. Toto řešení sice snížilo účinnost vrtule a tím i rychlost letadla, nárazy navíc ničily vrtuli i motor, a asi čtvrtina střel byla odražena, ale takto vybavená letadla se stala okamžitě pro německé letce smrtícím protivníkem. V dubnu 1915 musel Roland Garros, úspěšný francouzský stíhač se třemi sestřely (to bylo v prvních měsících války skutečně hodně) pro poruchu přistát na německé straně. Tím byl vynález odhalen. Německá armáda vyžadovala podobný systém. Již v létě 1915 předváděl konstruktér a výrobce Anthony Fokker svůj způsob mechanické synchronizace, kdy kulomet střílel mezi listy vrtule. Na jaře 1916 už operovalo těchto strojů přes 100. Na straně spojenců se podařilo synchronizaci vyřešit uspokojivě až v průběhu roku 1916. Synchronizátory střelby se na konci války staly všeobecně rozšířenými. V období kolem druhé světové války se častěji umisťovala výzbroj do křídel (synchronizace totiž snižuje kadenci střelby), takže jimi byly letouny vybavovány v menší míře, s nástupem proudových stíhaček pak nutnost existence synchronizovaných kulometů zmizela zcela. Poslední stíhací letouny se synchronizovanými zbraněmi použité v boji byly sovětské Lavočkin La-11 a Jakovlev Jak-9 během Korejské války. (cs)
- Das Unterbrechergetriebe ist eine Koppelung zwischen Propellerwelle und Maschinengewehr (MG) eines Jagdflugzeuges, die dafür sorgt, dass der Feuerstoß des so synchronisierten Maschinengewehres unterbrochen wird, wenn ein Geschoss aus dem MG ein vor der Mündung vorbeiziehendes Propellerblatt treffen würde. (de)
- Un mecanismo sincronizador o sincronizador de ametralladora, a veces llamado imprecisamente interruptor, está acoplado al armamento de un avión monomotor con configuración tractora, de tal modo que pueda disparar a través del arco de la hélice en movimiento sin que las balas impacten en sus palas. La idea presupone un armamento fijo que es apuntado al dirigir el avión hacia el blanco, en lugar de apuntar el arma de forma independiente. Hay muchos problemas prácticos, la mayoría de ellos surgiendo de la inherente imprecisión del disparo de un arma automática, la gran (y variable) velocidad de las palas de una hélice en movimiento y la altísima velocidad a la que cualquier mecanismo debe operar para sincronizar las dos. El diseño y experimentación con sincronización de ametralladoras se llevó a cabo en Francia y Alemania en 1913-1914, siguiendo las ideas de , quien por lo visto fue el primero en sugerir la instalación de armamento fijo que disparase en la dirección del vuelo en 1910. El primer mecanismo sincronizador práctico (aunque lejos de ser fiable) que entró en servicio fue instalado en los cazas monoplanos Fokker Eindecker que entraron en servicio con los escuadrones de la Luftstreitkräfte a mediados de 1915. El éxito del Eindecker condujo al desarrollo de numerosos mecanismos sincronizadores - culminando en el razonablemente fiable mecanismo hidráulico Constantinescu británico de 1917. Hacia el final de la guerra, los ingenieros alemanes estaban a punto de perfeccionar un mecanismo que empleaba una conexión eléctrica en lugar de mecánica o hidráulica entre el motor y la ametralladora, esta última siendo disparada por un solenoide en lugar de un "gatillo motorizado" mecánico. Desde 1918 hasta mediados de la década de 1930, el armamento estándar de un caza fueron dos ametralladoras sincronizadas que disparaban a través del arco de la hélice. Sin embargo, a finales de la década de 1930 el principal papel del caza fue crecientemente reconsiderado como destructor de grandes bombarderos con estructura metálica, para lo cual el "tradicional" armamento ligero era inadecuado. Como no era práctico tratar de instalar más de una o dos ametralladoras adicionales en el restringido espacio disponible en la parte frontal del fuselaje de un avión monomotor, esto condujo a montar el armamento en las alas de forma creciente, disparando fuera del arco de la hélice. De hecho, había algunas ventajas en descartar las ametralladoras montadas en el fuselaje. Sin embargo, la concluyente redundancia de los mecanismos sincronizadores no surgió hasta la introducción del motor de reacción y la falta de una hélice para sincronizar ametralladoras con esta. (es)
- A synchronization gear (also known as a gun synchronizer or interrupter gear) was a device enabling a single-engine tractor configuration aircraft to fire its forward-firing armament through the arc of its spinning propeller without bullets striking the blades. This allowed the aircraft, rather than the gun, to be aimed at the target. There were many practical problems, mostly arising from the inherently imprecise nature of an automatic gun's firing, the great (and varying) velocity of the blades of a spinning propeller, and the very high speed at which any gear synchronizing the two had to operate. In practice, all known gears worked on the principle of actively triggering each shot, in the manner of a semi-automatic weapon. Design and experimentation with gun synchronization had been underway in France and Germany in 1913–1914, following the ideas of August Euler, who seems to have been the first to suggest mounting a fixed armament firing in the direction of flight (in 1910). However, the first practical—if far from reliable—gear to enter operational service was that fitted to the Fokker Eindecker fighters, which entered squadron service with the German Air Service in mid-1915. The success of the Eindecker led to numerous gun synchronization devices, culminating in the reasonably reliable hydraulic British Constantinesco gear of 1917. By the end of the war German engineers were well on the way to perfecting a gear using an electrical rather than a mechanical or hydraulic link between the engine and the gun, with the gun being triggered by a solenoid rather than by a mechanical "trigger motor". From 1918 to the mid-1930s the standard armament for a fighter aircraft remained two synchronized rifle-calibre machine guns, firing forward through the arc of the propeller. During the late 1930s, however, the main role of the fighter was increasingly seen as the destruction of large, all-metal bombers, for which this armament was inadequately light. Since it was impractical to try to fit more than one or two extra guns in the limited space available in the front of a single-engine aircraft's fuselage, this led to an increasing proportion of the armament being mounted in the wings, firing outside the arc of the propeller. The conclusive redundancy of synchronization gears did not, however, finally come until the introduction of jet propulsion and the absence of a propeller for guns to be synchronized with. (en)
- Synchronizator karabinu maszynowego – urządzenie mechaniczne, część lotniczego karabinu maszynowego strzelającego przez śmigło, którego zadaniem jest odpalanie nabojów tylko w takich momentach, gdy łopaty śmigła znajdują się poza torem lotu pocisku, co zapobiega odstrzeleniu własnego śmigła przez pilota. Synchronizatory karabinów maszynowych, wprowadzone po raz pierwszy podczas I wojny światowej, były znaczącym osiągnięciem technicznym w historii walk powietrznych i pozostały w użyciu aż do wojny koreańskiej, kiedy to do powszechnego użycia weszły pozbawione śmigieł samoloty odrzutowe. Podobnym w działaniu urządzeniem był przerywacz, który blokował oddanie strzału w tych momentach, gdy śmigło znajdowało się na linii strzału. Przy strzelaniu z karabinu maszynowego ważne jest, aby odpalać pociski we właściwym momencie i przerywać ogień, gdy jakiś element samolotu znajduje się naprzeciw lufy. Początkowo jedynym elementem, który mógłby być odstrzelony było śmigło, ale sytuacja ta zmieniła się po wprowadzeniu najpierw w bombowcach, oraz w nielicznych myśliwcach wieżyczek strzeleckich. Niebezpieczeństwo trafienia w elementy samolotu wymusiło stosowanie przerywaczy blokujących oddanie strzału. Chociaż efekt pracy przerywacza i synchronizatora jest podobny, to zasada ich działania jest różna. Zadaniem przerywacza karabinu maszynowego jest odłączenie spustu broni w momencie, gdy łopata śmigła znajduje się przed lufą, natomiast rolą synchronizatora jest uruchamianie spustu w momentach, kiedy na linii strzału nie ma przeszkody w postaci łopat śmigła. W rzeczywistości występują znaczne trudności ze wstrzymaniem ognia karabinów typu Maxim, co uniemożliwiło skonstruowanie skutecznych przerywaczy pomagających strzelać przez śmigło, a wszystkie późniejsze konstrukcje tego typu były oparte na synchronizatorze. (pl)
- Mecanismo sincronizador, ou sincronizador de arma e algumas vezes interruptor, são as designações de um dispositivo que acoplado a aviões monomotores em configuração por tração, permite uma sincronização entre as revoluções da hélice e os tiros disparados, de forma que os tiros não atinjam as lâminas das hélices, passando através do arco que se forma quando a hélice está em movimento. A ideia pressupõe uma arma fixada ao corpo do avião que é direcionada apontando o avião para o alvo, em vez de apontar a arma de forma independente. (pt)
- Синхрониза́тор — устройство, позволяющее вести огонь через область, ометаемую воздушным винтом самолета, без опасности его повреждения пулями или снарядами. (ru)
- 射擊斷續器（英語：synchronization gear），也称射击协调器、机枪射击协调器，是由荷蘭籍設計師安東尼·福克設計，安裝在老式螺旋槳戰鬥機上的一種設備，目的是使戰鬥機的機槍可以在螺旋槳後方向前射擊而不會打到自己的槳葉。基本原理是每當槳葉轉到機槍前面時，斷續器系統便暫時中止機槍射擊。在此之前，戰鬥機上的武器只能安裝在機翼上或者在螺旋槳根部安裝鋼製的楔形偏導器以擋開子彈，這樣子彈打在槳葉上時，會產生強大的衝擊力，這種外力作用在發動機上會產生非對稱應變，容易引起發動機故障。 安东尼·福克在這一問題上取得了突破性進展，斷續器的工作原理大體是：在機械聯動裝置的末端有一個凸輪，當槳葉即將轉到槍口前面時，凸輪受到螺旋槳突出部的撞擊，凸輪的運動通過聯動裝置與機槍的工作相聯通，使機槍暫停擊發；當槳葉通過槍口時，凸輪迴到原來位置，機槍繼續射擊。在射擊斷續器研究初期，主要遇到的技術困難是子彈點火遲緩問題。主要由子彈規格的不統一造成，有些子彈的發火時間稍稍慢於標準。 前蘇聯資料記載，1915年1月，俄羅斯波羅的海車輛廠曾製造出一架Morane-Saulnier Type L戰鬥機，機上有2挺Hotchkiss機槍，其中1挺有協調裝置，可通過螺旋槳進行射擊。但在空戰史上未見有Morane-Saulnier Type L戰鬥機參加實戰的記載。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Das Unterbrechergetriebe ist eine Koppelung zwischen Propellerwelle und Maschinengewehr (MG) eines Jagdflugzeuges, die dafür sorgt, dass der Feuerstoß des so synchronisierten Maschinengewehres unterbrochen wird, wenn ein Geschoss aus dem MG ein vor der Mündung vorbeiziehendes Propellerblatt treffen würde. (de)
- Mecanismo sincronizador, ou sincronizador de arma e algumas vezes interruptor, são as designações de um dispositivo que acoplado a aviões monomotores em configuração por tração, permite uma sincronização entre as revoluções da hélice e os tiros disparados, de forma que os tiros não atinjam as lâminas das hélices, passando através do arco que se forma quando a hélice está em movimento. A ideia pressupõe uma arma fixada ao corpo do avião que é direcionada apontando o avião para o alvo, em vez de apontar a arma de forma independente. (pt)
- Синхрониза́тор — устройство, позволяющее вести огонь через область, ометаемую воздушным винтом самолета, без опасности его повреждения пулями или снарядами. (ru)
- 射擊斷續器（英語：synchronization gear），也称射击协调器、机枪射击协调器，是由荷蘭籍設計師安東尼·福克設計，安裝在老式螺旋槳戰鬥機上的一種設備，目的是使戰鬥機的機槍可以在螺旋槳後方向前射擊而不會打到自己的槳葉。基本原理是每當槳葉轉到機槍前面時，斷續器系統便暫時中止機槍射擊。在此之前，戰鬥機上的武器只能安裝在機翼上或者在螺旋槳根部安裝鋼製的楔形偏導器以擋開子彈，這樣子彈打在槳葉上時，會產生強大的衝擊力，這種外力作用在發動機上會產生非對稱應變，容易引起發動機故障。 安东尼·福克在這一問題上取得了突破性進展，斷續器的工作原理大體是：在機械聯動裝置的末端有一個凸輪，當槳葉即將轉到槍口前面時，凸輪受到螺旋槳突出部的撞擊，凸輪的運動通過聯動裝置與機槍的工作相聯通，使機槍暫停擊發；當槳葉通過槍口時，凸輪迴到原來位置，機槍繼續射擊。在射擊斷續器研究初期，主要遇到的技術困難是子彈點火遲緩問題。主要由子彈規格的不統一造成，有些子彈的發火時間稍稍慢於標準。 前蘇聯資料記載，1915年1月，俄羅斯波羅的海車輛廠曾製造出一架Morane-Saulnier Type L戰鬥機，機上有2挺Hotchkiss機槍，其中1挺有協調裝置，可通過螺旋槳進行射擊。但在空戰史上未見有Morane-Saulnier Type L戰鬥機參加實戰的記載。 (zh)
- Synchronizátor střelby je zařízení, umožňující střelbu automatické zbraně (kulometu či automatického kanónu) okruhem vrtule stíhačky bez jejího poškození. Byl vyvinut během první světové války. Potřeba synchronizátoru střelby byla vyvolána konstrukcí stíhacích letounů první světové války. Už během prvních bojů v průběhu roku 1914 se ukázalo, že nejúčinnějším způsobem boje stíhacích letounů je míření celým letounem a střelba zbraněmi namontovanými v jeho ose. Letouny v té době ale měly příliš křehkou konstrukci na to, aby zbraně mohly být umístěny v křídlech, navíc tehdejší zbraně vyžadovaly obsluhu (nabíjení, drobné opravy). Ve výstřelu z místa poblíž pilota ale bránila vrtule. U dvojplošníků býval někdy kulomet umístěn nad horním křídlem, ale i tam bylo nabíjení obtížné. Byly prováděny ta (cs)
- Un mecanismo sincronizador o sincronizador de ametralladora, a veces llamado imprecisamente interruptor, está acoplado al armamento de un avión monomotor con configuración tractora, de tal modo que pueda disparar a través del arco de la hélice en movimiento sin que las balas impacten en sus palas. La idea presupone un armamento fijo que es apuntado al dirigir el avión hacia el blanco, en lugar de apuntar el arma de forma independiente. (es)
- A synchronization gear (also known as a gun synchronizer or interrupter gear) was a device enabling a single-engine tractor configuration aircraft to fire its forward-firing armament through the arc of its spinning propeller without bullets striking the blades. This allowed the aircraft, rather than the gun, to be aimed at the target. (en)
- Synchronizator karabinu maszynowego – urządzenie mechaniczne, część lotniczego karabinu maszynowego strzelającego przez śmigło, którego zadaniem jest odpalanie nabojów tylko w takich momentach, gdy łopaty śmigła znajdują się poza torem lotu pocisku, co zapobiega odstrzeleniu własnego śmigła przez pilota. Synchronizatory karabinów maszynowych, wprowadzone po raz pierwszy podczas I wojny światowej, były znaczącym osiągnięciem technicznym w historii walk powietrznych i pozostały w użyciu aż do wojny koreańskiej, kiedy to do powszechnego użycia weszły pozbawione śmigieł samoloty odrzutowe. Podobnym w działaniu urządzeniem był przerywacz, który blokował oddanie strzału w tych momentach, gdy śmigło znajdowało się na linii strzału. (pl)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
