| dbo:abstract
|
- El perdó és l'acció de no exigir venjança o revenja davant un mal real o imaginari infligit per altres; és el contrari del ressentiment. El perdó pot venir motivat o no per les disculpes de l'altre. El perdó ocupa un lloc central en la majoria de religions, ja que és vist com un do diví que s'atorga al proïsme a imatge del perdó de Déu davant els propis actes o pecats. El cristianisme és potser la religió que més ha tematitzat el perdó, com es pot veure als passatges de:
* Jesús quan demana el perdó per als que l'estaven crucificant
* quan diu de parar l'altra galta quan ens donen una bufetada
* Jesús va dir que s'havia de perdonar "setanta set vegades" una ofensa
* El fragment sobre la dona adúltera i la lapidació
* L'exaltació de la misericòrdia i la pietat
* El fort lligam amb la confessió al catolicisme, en què obtenir el perdó és rebre la gràcia divina mitjançant un sagrament De fet el cristianisme s'ha presentat sovint com la religió del perdó, oposant-se al judaisme i la llei del talió (ull per ull i dent per dent). Aquesta visió s'argumenta en el "manament nou" que diu Jesucrist que ha vingut a donar al món. Aquesta tesi no és objectiva, puix que la major part de les religions tenen com a missatge central l'amor envers el proïsme. Els romans, per exemple, tenien una deessa de la Clemència. En psicologia s'exhorta al perdó perquè s'accelera l'oblit i la superació d'un episodi negatiu. No perdonar pot degenerar en obsessions i traumes, focalitzant la vida al voltant d'una futura reparació. (ca)
- الغُفْرَان أو الصَفْح هي من المسامحة (ar)
- Odpuštění znamená vědomé, dobrovolné a jednostranné zrušení závazku či povinnosti. Ten, kdo odpouští, zbavuje toho, kdo je mu dlužen nebo kdo mu ublížil, závazků, které tím vznikly. V terminologii soukromého práva tedy zbavuje povinnou osobu její povinnosti. U drobných přehmatů a dluhů se mluví spíše o prominutí, hranice ovšem není ostrá. Odpuštění se může také vztahovat na sebe sama ve smyslu „opuštění“ předešlého přesvědčení, které bylo později poznáno za chybné. (cs)
- Pardono laŭ PIV estas 1.
* la ago forviŝi el sia menso ofendon, malican senton, koleron kontraŭ persono kulpa kontraŭ la pardonanto (en tiu-ĉi vortuzo temas precipe pri etika, morala termino), 2.
* la ago rezigni punon aŭ venĝon pro suferita ofendo aŭ maljustaĵo (en la dua kaj ankaŭ la sekva tria vortuzoj temas pri faka jura termino) 3.
* la ago liberigi iun el devigo, nuligi ŝuldon. Sinonimo al la vorto pardono estas la koncepto de indulgo. La koncepto de pardono estas ŝlosila vorto de la teologio de kristanismo kaj ĝenerale kalkuliĝas inter la precipaj homaj virtoj. (eo)
- Vergebung (griechisch: ἄφεσις, lateinisch: remissio; englisch: forgiveness) ist ein Verhaltensmuster, mit dem Personen auf verletzendes Verhalten reagieren. Die genaue Definition von Vergebung ist genauso wie die Abgrenzung von Verzeihung umstritten. Für die Diskussion in der Psychologie siehe Vergebung (Psychologie). (de)
- Forgiveness, in a psychological sense, is the intentional and voluntary process by which one who may initially feel victimized or wronged, goes through a change in feelings and attitude regarding a given offender, and overcomes the impact of the offense including negative emotions such as resentment and a desire for vengeance (however justified it might be). Theorists differ, however, in the extent to which they believe forgiveness also implies replacing the negative emotions with positive attitudes (i.e. an increased ability to tolerate the offender). In certain legal contexts, forgiveness is a term for absolving or giving up all claims on account of debt, loan, obligation, or other claims. On the psychological level, forgiveness is different from simple condoning (viewing an action as harmful, yet to be “forgiven” or overlooked for certain reasons of “charity”), excusing or pardoning (merely releasing the offender from responsibility for an action), or forgetting (attempting to somehow remove from one's conscious mind, the memory of a given “offense"). In some schools of thought, it involves a personal and "voluntary" effort at the self-transformation of one's own half of a relationship with another, such that one's own self is restored to peace and ideally to what psychologist Carl Rogers has referred to as “unconditional positive regard” towards the other. As a psychological concept and virtue, the benefits of forgiveness have been explored in religious thought, social sciences and medicine. Forgiveness may be considered simply in terms of the person who forgives including forgiving themselves, in terms of the person forgiven or in terms of the relationship between the forgiver and the person forgiven. In most contexts, forgiveness is granted without any expectation of restorative justice, and without any response on the part of the offender (for example, one may forgive a person who is incommunicado or dead). In practical terms, it may be necessary for the offender to offer some form of acknowledgment, an apology, or even just ask for forgiveness, in order for the wronged person to believe themselves able to forgive as well. Social and political dimensions of forgiveness involves the strictly private and religious sphere of "forgiveness". The notion of "forgiveness" is generally considered unusual in the political field. However, Hannah Arendt considers that the "faculty of forgiveness" has its place in public affairs. The philosopher believes that forgiveness can liberate resources both individually and collectively in the face of the irreparable. During an investigation in Rwanda on the discourses and practices of forgiveness after the 1994 genocide, sociologist Benoit Guillou illustrated the extreme polysemy (multiple meanings) of the word "forgiveness" but also the eminently political character of the notion. By way of conclusion of his work, the author proposes four main figures of forgiveness to better understand, on the one hand, ambiguous uses and, on the other hand, the conditions under which forgiveness can mediate a resumption of social link. Most world religions include teachings on the nature of forgiveness, and many of these teachings provide an underlying basis for many varying modern day traditions and practices of forgiveness. Some religious doctrines or philosophies place greater emphasis on the need for humans to find some sort of divine forgiveness for their own shortcomings, others place greater emphasis on the need for humans to practice forgiveness of one another, yet others make little or no distinction between human and divine forgiveness. The term forgiveness can be used interchangeably and is interpreted many different ways by people and cultures. This is specifically important in relational communication because forgiveness is a key component in communication and the overall progression as an individual and couple or group. When all parties have a mutual viewing for forgiveness then a relationship can be maintained. "Understanding antecedents of forgiveness, exploring the physiology of forgiveness, and training people to become more forgiving all imply that we have a shared meaning for the term". (en)
- Barkamena pertsona batek berari egindako irainak, laidoak edo agresioak sorrarazten duen haserre, erresumin, gaitzondo, mendeku-gogo eta zigor eskatzeari uko egitea da. Maiz, barkamena jaso ahal izateko, aurrez eskatu egin behar da, egindako kalte pertsonala aitortuz behintzat. Etikan, bakarmena pertsonen arteko harremanen oinarri eta justiziaren osagai nagusitzat. Erlijio askotan, bertute eta agindu edo manamendutzat jotzen da. (eu)
- De acuerdo con la Real Academia Española, las palabras perdón y perdonar provienen del prefijo latino per y del verbo latino donāre, que significan, respectivamente, "pasar, cruzar, adelante, pasar por encima de" y "donar, donación, regalo, obsequio, dar (si procede de la palabra donum), y "hasta que se cumpla el tiempo (estipulado)" (si procede de la palabra donec), lo cual implica la idea de una condonación, remisión, cese de una falta, ofensa, demanda, castigo, indignación o ira, eximiendo al culpable de una obligación, discrepancia o error. (es)
- Le pardon est le résultat de l'acte de pardonner, la rémission d'une faute. C'est tenir une offense, une faute, pour nulle (ou l'excuser) et renoncer soit – au plan personnel – à en tirer vengeance, soit – au plan institutionnel – à poursuivre et à punir les responsables. Le pardon ne doit pas cependant être confondu avec l'amnistie qui est une simple dispense de peine. Le pardon peut s'entendre de manière différente selon le contexte : religieux, philosophique, psychologique, social ou politique. (fr)
- ( 다른 뜻에 대해서는 용서 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 용서(容恕, Forgiveness)란 피해자가 에 대한 감정과 태도의 변화를 통한 의도적이며 자발적인 과정이며, 쌓여가는 공격적인 마음을 가지고 복수와 같은 부정적인 정서를 버리는 것이다. 용서는 용납과 다르다. 차이점들이란 행위의 잘못을 보지못하고, 용서의 필요성을 알지 못하고, 가해자가 행동에 대한 책임을 갖지 않고 변명하며, 가해자가 의식적으로 깨닫지 못하는 망각이나, 법관과 같은 사회의 대표에 의해서 인지된 가해를 허락하는 사면이나, 그리고 관계 회복이라는 화해와는 다르다. 어떤 상황속에서 용서는 부채, 융자, 채무 혹은 다른 요구들 때문에 모든 요구들에 대해 무죄임을 선언하고 포기하는 법적 용어이다. 심리학 개념이나 덕으로 용서의 이점은 종교 사상, 사회과학, 의학에서 탐구되어 왔다. 용서는 용서하는 사람을 위하여 쓰여지는 용어이다. 가해자 편의 책임에 관계없이 또 어떤 회생적 정의(restorative justice)를 기대하지 않는 것이다. (ko)
- Il perdono è la cessazione del sentimento di risentimento nei confronti di un'altra persona; è quindi un gesto umanitario con cui, vincendo il rancore, si rinuncia a ogni forma di rivalsa di punizione o di vendetta nei confronti di un offensore. Per estensione ha il valore d'indulgenza verso le debolezze o le difficoltà altrui, oppure di commiserazione o di benevolenza. In ambito giuridico, il perdono è anche un atto di clemenza di una pubblica autorità, un atto di grazia, la sospensione della persecuzione per varie categorie di reati. Nel passato, in linguaggio desueto, per perdono della vita s'intendeva l'esenzione della pena di morte o la grazia della vita. Nel diritto penale il perdono giudiziale è il beneficio applicato in particolari condizioni, secondo quanto previsto dagli articoli del codice penale. Nel cristianesimo, perdono è anche la remissione dei peccati, l'assoluzione delle colpe che Dio accorda quando il peccatore pentito riconosce, confessa e rinnega il suo peccato. Nella chiesa cattolico-romana al perdono divino è connessa la pratica dell'indulgenza plenaria o parziale (cioè la remissione di tutta la pena che il peccatore dovrà scontare per i suoi peccati, anche se perdonati da Dio, o almeno di una sua parte) concessa dalla Chiesa in relazione a una ricorrenza (giubileo) o un luogo importante, o collegato a un insieme di pratiche collettive o a un pellegrinaggio. Nell'Ebraismo, se una persona causa del male a qualcuno, ma sinceramente pentito chiede perdono a chi ha fatto del male e prova a porvi rimedio, la vittima è obbligata a concedergli il perdono. In questa religione, un ebreo, per ottenere il perdono, deve andare da coloro o colui cui ha fatto del male e chiedere tre volte perdono sinceramente così avrà ottenuto il perdono. Nell'Ebraismo una persona non può ottenere perdono da Dio per atti fatti contro delle persone, e questo significa, ad esempio, che un omicida non sarà perdonato. Sir Jonathan Sacks, capo rabbino delle unite congregazioni ebraiche del Commonwealth, ha precisato: ''Non è che Dio perdoni e gli esseri umani no. Al contrario, crediamo che appunto perché solamente Dio perdoni i peccati contro Dio, solo gli esseri umani perdonino i peccati contro gli esseri umani''. (it)
- Vergeving is volgens de algemene opvatting het iemand niet meer kwalijk nemen van een ernstige daad. Deze daad overtreft het gewone en is iets waarvoor sorry zeggen niet afdoende is. Vergeven wordt (doorgaans) gedaan door diegene die geestelijke of materiële schade heeft geleden. Dit slachtoffer van die onterechte daad rekent deze daad dan niet meer toe aan de dader en verlangt dan ook geen genoegdoening meer hiervoor. Zowel diegene die vergeeft als diegene die vergeving ontvangt ervaren doorgaans een gevoel van bevrijding omdat de daad en een schuld(-gevoel) door de vergeving minder dominant worden in het leven. Er heeft een afronding of afsluiting plaatsgevonden. Binnen de filosofie kent het begrip vergeving echter diverse en soms tegenstrijdige interpretaties. Centraal staan hier vragen naar de zin, het doel van en de voorwaarden aan vergeving. Ook over de kwestie of de mens zelf, of alleen God kan vergeven, is verschillend gedacht. Hiernaast spelen de begrippen herinneren en vergeten een belangrijke rol in deze filosofische discussie, die rond de Middeleeuwen pas echt goed op gang kwam. In veel godsdiensten zoals het christendom, islam, jodendom, boeddhisme, etc. is vergeving een belangrijk thema. Die religieuze context is tot op heden zeer bepalend voor de invulling en gedachten over vergeving. Vergeving hiernaast speelt tegenwoordig een belangrijke rol in het herstelrecht. (nl)
- 許し（forgiveness ）とは、当初は不当に扱われたと感じた者が、受けた侵害についての気持ちと態度の変化を経験し、憤りや復讐などの否定的な感情を（それが正当化されうるとしても）乗り越える、一連の意図的かつ自発的な過程である。ただし、許しが否定的感情から肯定的態度への切り替わり（つまり侵害者が良好でいるのを望む力をつけること）をどれだけ含意するかについては、理論家の意見が異なっている。許しは、大目に見ること（許しが必要な過った行為を見逃すこと）や、免責（侵害者に行為の答責を着せないこと）、忘却（その侵害について意識から取り除くこと）、恩赦（裁判官など社会の代表者により認知された侵害について与えられる）、和解（関係の修復）、とは異なる。 特定の文脈において forgiveness は、債務・ローン・義務によるあらゆる請求やその他の請求を免除または放棄するための、法律用語となる。 心理学の概念そして美徳としての許しの効用は、宗教思想や・社会科学・医学において探求されてきた。許しは単に、自らを許すことも含めた許す人の観点と、許される人の観点から、または許す人と許される人との関係性において、考慮されることもある。許しは殆んどの場合、修復的司法の見込みがなくとも、侵害者の側に応答がなくとも与えられる（例えば、連絡がつかない人や死んだ人を許すことはできる）。実際には不当に扱った人から許されるために、侵害者は何らかの自認や・謝罪を申し出たり、正に許しを求めたりすることが必要な場合もある。 社会的・政治的な規模での許しには、全く私的かつ宗教的な領域での「赦し」が含まれている。「赦し」の概念は、政治の分野においては例外的だと一般に考えられている。しかしハンナ・アーレントは、「許す力」が公的な問題において意義を持つと考えている。哲学者の彼女は、人が取り返しのつかぬ事に直面しても、許しによって個人的そして集団的な対処能力が発揮されると信じている。社会学者の Benoît Guillou は、1994年の民族虐殺後のルワンダでなされた許しの対話とその実践についての調査で、「ゆるし」の語が極めて多義的であり、またこの概念が著しく政治的な性格を持つことを例示した。その著作の結論として彼は、一方では曖昧に語が用いられるのを、他方では許しを介して社会的な絆が修復される条件を、より良く理解するために、許しの4つの類型を提示している。 大半の世界の宗教には許しに関する教えが含まれており、これらの教えの多くが許しについての多様な今日への伝承と実践の元になる基礎を与えている。宗教の教義や哲学の学派には、人が自らの欠点に代わるある種の神の許しを見出す必要性を重視しているものもあれば、人が互いの許しを実践する必要性を重視しているものもある、またしかし人及び神の許しを殆んどあるいは全く区別していないものもある。 許しの語は相手が入れ替わって用いられうる、そして人や文化により様々に解釈される。これが人間関係のコミュニケーションにおいてとりわけ重要なのは、許しがコミュニケーションの鍵となる要素であり、個人・カップル・グループ全体としての進歩になるからである。全ての当事者が共に許し合うつもりでいれば、関係は維持されうる。 「許しの先例を把握し、許しの生理を探究し、より許せるように人々を教育することは皆、我々がこの語について共通の意義を持つことを示唆するのである。」 (ja)
- Проще́ние — отказ от личной обиды, недобрых чувств к виновному, а также отказ от мести или требований расплаты и компенсации за понесённые убытки и страдания; прощения долга или обязательств: прощение денежного долга, нарушенного обещания что-то сделать и так далее. Извине́ние — отпущение вины, освобождение от заслуженного наказания (помилование, амнистия). (ru)
- Förlåtelse handlar om att låta gammalt vara glömt och att sluta känna upprördhet efter en kränkning. Inom religion kan det vara ett uttryck för relationen mellan människan och Gud, och är då ofta förknippat med krav på offer, gottgörelse eller bot. (sv)
- Проще́ння — процес припинення відчуття образи, обурення чи гніву щодо особи за сприйнятий злочин чи провину, чи інакше — припинення домагатися покарання чи відшкодування, відмова від болісних переживань, прощання з ними. Прощення це мислительний духовний акт звільнення від почуття гніву, роздратування чи обурення щодо іншої людини через її небажані дії чи образи. Прощення є звільненням від гніву та роздратування через усвідомлення причин, що спричинили ці почуття, а звідси намір раціонального подолання подразників. Через прощення особа звільняється від негативних емоцій і заново здобуває можливість об'єктивної оцінки фактів. Прощення — це звільнення іншої людини від нашого осудження. Прощення не виправдовує поведінку іншої людини щодо нас. Прощення — це вибір. Ми можемо вибрати прощення усупереч діям або ставленню іншої людини. Прощення — це рішення побудувати зруйновані мости. Прощення — це бажання примирення і вчинок любові. (uk)
- Perdão é o processo intencional e voluntário pelo qual a vítima ou geralmente o agressor passa por uma mudança de sentimentos e atitudes em relação a uma ofensa criminosa, deixa de lado as emoções negativas, como a vingança com uma capacidade aumentada de desejar bem ao agressor. O perdão é diferente de tolerar (falhar em ver a ação como errada e necessitando de perdão), desculpar (não considerar o ofensor como responsável pela ação), esquecer (remover a noção da ofensa da consciência), indulto (concedido por um representante reconhecido da sociedade, como um juiz) e reconciliação (restauração de um relacionamento). Em certos contextos, o perdão é um termo legal para absolver ou desistir de todos os sinistros por conta de dívidas, empréstimos, obrigação ou outras reivindicações. Como um conceito psicológico e virtude, os benefícios do perdão foram explorados no pensamento religioso, nas ciências sociais e na medicina. O perdão pode ser considerado simplesmente em termos da pessoa que perdoa incluindo perdoar a si mesmo, em termos da pessoa perdoada ou em termos do relacionamento entre o perdoador e a pessoa perdoada. Na maioria dos contextos, o perdão é concedido sem qualquer expectativa de justiça restaurativa, e sem qualquer resposta por parte do agressor (por exemplo, alguém pode perdoar uma pessoa que está incomunicável ou morta). Em termos práticos, pode ser necessário que o ofensor ofereça alguma forma de reconhecimento, um pedido de desculpas, ou até peça perdão, para que a pessoa injustiçada acredite que é capaz de perdoar tambémAs dimensões sociais e políticas do perdão envolvem a esfera estritamente privada e religiosa do "perdão". A noção de "perdão" é geralmente considerada incomum no campo político. No entanto, Hannah Arendt considera que a "faculdade do perdão" tem seu lugar nos assuntos públicos. A filósofa acredita que o perdão pode liberar recursos tanto individual quanto coletivamente em face do irreparável. Durante uma investigação em Ruanda sobre os discursos e práticas de perdão após o genocídio de Ruanda, o sociólogo Benoit Guillou ilustrou a polissemia extrema (múltiplos significados) da palavra perdão, mas também o eminente caráter político da noção. Como conclusão de seu trabalho, o autor propõe quatro figuras principais do perdão para melhor compreensão, por um lado, de usos ambíguos e, por outro lado, as condições sob as quais o perdão pode mediar a retomada do vínculo social. O termo perdão pode ser usado de forma intercambiável e é interpretado de muitas maneiras diferentes por pessoas e culturas. Isso é especificamente importante na comunicação relacional, porque o perdão é um componente-chave na comunicação e na progressão geral como indivíduo, do par ou grupo. Quando todas as partes têm uma visão mútua de perdão, então um relacionamento pode ser mantido. "Entender os antecedentes do perdão, explorar a fisiologia do perdão e treinar as pessoas para se tornarem mais tolerantes, tudo implica que temos um significado compartilhado para o termo". (pt)
- 寬恕，或饒恕、原諒，是一種自願行爲，其中行爲人（即受害者）放棄針對加害方的消極感情（復仇等），甚至還能為對方祝好。寬恕常被視為一種美德，宗教學、心理學和社會學等學科會研究其作用及原理。寬恕通常是個人行為，但源自國家和司法的行為，也有可能使用寬恕這個詞。「寬恕」是修行上一個很重要的起點。沒有寬恕的心，再怎麼講「愛」都是不足的。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- الغُفْرَان أو الصَفْح هي من المسامحة (ar)
- Odpuštění znamená vědomé, dobrovolné a jednostranné zrušení závazku či povinnosti. Ten, kdo odpouští, zbavuje toho, kdo je mu dlužen nebo kdo mu ublížil, závazků, které tím vznikly. V terminologii soukromého práva tedy zbavuje povinnou osobu její povinnosti. U drobných přehmatů a dluhů se mluví spíše o prominutí, hranice ovšem není ostrá. Odpuštění se může také vztahovat na sebe sama ve smyslu „opuštění“ předešlého přesvědčení, které bylo později poznáno za chybné. (cs)
- Pardono laŭ PIV estas 1.
* la ago forviŝi el sia menso ofendon, malican senton, koleron kontraŭ persono kulpa kontraŭ la pardonanto (en tiu-ĉi vortuzo temas precipe pri etika, morala termino), 2.
* la ago rezigni punon aŭ venĝon pro suferita ofendo aŭ maljustaĵo (en la dua kaj ankaŭ la sekva tria vortuzoj temas pri faka jura termino) 3.
* la ago liberigi iun el devigo, nuligi ŝuldon. Sinonimo al la vorto pardono estas la koncepto de indulgo. La koncepto de pardono estas ŝlosila vorto de la teologio de kristanismo kaj ĝenerale kalkuliĝas inter la precipaj homaj virtoj. (eo)
- Vergebung (griechisch: ἄφεσις, lateinisch: remissio; englisch: forgiveness) ist ein Verhaltensmuster, mit dem Personen auf verletzendes Verhalten reagieren. Die genaue Definition von Vergebung ist genauso wie die Abgrenzung von Verzeihung umstritten. Für die Diskussion in der Psychologie siehe Vergebung (Psychologie). (de)
- Barkamena pertsona batek berari egindako irainak, laidoak edo agresioak sorrarazten duen haserre, erresumin, gaitzondo, mendeku-gogo eta zigor eskatzeari uko egitea da. Maiz, barkamena jaso ahal izateko, aurrez eskatu egin behar da, egindako kalte pertsonala aitortuz behintzat. Etikan, bakarmena pertsonen arteko harremanen oinarri eta justiziaren osagai nagusitzat. Erlijio askotan, bertute eta agindu edo manamendutzat jotzen da. (eu)
- De acuerdo con la Real Academia Española, las palabras perdón y perdonar provienen del prefijo latino per y del verbo latino donāre, que significan, respectivamente, "pasar, cruzar, adelante, pasar por encima de" y "donar, donación, regalo, obsequio, dar (si procede de la palabra donum), y "hasta que se cumpla el tiempo (estipulado)" (si procede de la palabra donec), lo cual implica la idea de una condonación, remisión, cese de una falta, ofensa, demanda, castigo, indignación o ira, eximiendo al culpable de una obligación, discrepancia o error. (es)
- Le pardon est le résultat de l'acte de pardonner, la rémission d'une faute. C'est tenir une offense, une faute, pour nulle (ou l'excuser) et renoncer soit – au plan personnel – à en tirer vengeance, soit – au plan institutionnel – à poursuivre et à punir les responsables. Le pardon ne doit pas cependant être confondu avec l'amnistie qui est une simple dispense de peine. Le pardon peut s'entendre de manière différente selon le contexte : religieux, philosophique, psychologique, social ou politique. (fr)
- ( 다른 뜻에 대해서는 용서 (동음이의) 문서를 참고하십시오.) 용서(容恕, Forgiveness)란 피해자가 에 대한 감정과 태도의 변화를 통한 의도적이며 자발적인 과정이며, 쌓여가는 공격적인 마음을 가지고 복수와 같은 부정적인 정서를 버리는 것이다. 용서는 용납과 다르다. 차이점들이란 행위의 잘못을 보지못하고, 용서의 필요성을 알지 못하고, 가해자가 행동에 대한 책임을 갖지 않고 변명하며, 가해자가 의식적으로 깨닫지 못하는 망각이나, 법관과 같은 사회의 대표에 의해서 인지된 가해를 허락하는 사면이나, 그리고 관계 회복이라는 화해와는 다르다. 어떤 상황속에서 용서는 부채, 융자, 채무 혹은 다른 요구들 때문에 모든 요구들에 대해 무죄임을 선언하고 포기하는 법적 용어이다. 심리학 개념이나 덕으로 용서의 이점은 종교 사상, 사회과학, 의학에서 탐구되어 왔다. 용서는 용서하는 사람을 위하여 쓰여지는 용어이다. 가해자 편의 책임에 관계없이 또 어떤 회생적 정의(restorative justice)를 기대하지 않는 것이다. (ko)
- Проще́ние — отказ от личной обиды, недобрых чувств к виновному, а также отказ от мести или требований расплаты и компенсации за понесённые убытки и страдания; прощения долга или обязательств: прощение денежного долга, нарушенного обещания что-то сделать и так далее. Извине́ние — отпущение вины, освобождение от заслуженного наказания (помилование, амнистия). (ru)
- Förlåtelse handlar om att låta gammalt vara glömt och att sluta känna upprördhet efter en kränkning. Inom religion kan det vara ett uttryck för relationen mellan människan och Gud, och är då ofta förknippat med krav på offer, gottgörelse eller bot. (sv)
- 寬恕，或饒恕、原諒，是一種自願行爲，其中行爲人（即受害者）放棄針對加害方的消極感情（復仇等），甚至還能為對方祝好。寬恕常被視為一種美德，宗教學、心理學和社會學等學科會研究其作用及原理。寬恕通常是個人行為，但源自國家和司法的行為，也有可能使用寬恕這個詞。「寬恕」是修行上一個很重要的起點。沒有寬恕的心，再怎麼講「愛」都是不足的。 (zh)
- El perdó és l'acció de no exigir venjança o revenja davant un mal real o imaginari infligit per altres; és el contrari del ressentiment. El perdó pot venir motivat o no per les disculpes de l'altre. El perdó ocupa un lloc central en la majoria de religions, ja que és vist com un do diví que s'atorga al proïsme a imatge del perdó de Déu davant els propis actes o pecats. El cristianisme és potser la religió que més ha tematitzat el perdó, com es pot veure als passatges de: (ca)
- Forgiveness, in a psychological sense, is the intentional and voluntary process by which one who may initially feel victimized or wronged, goes through a change in feelings and attitude regarding a given offender, and overcomes the impact of the offense including negative emotions such as resentment and a desire for vengeance (however justified it might be). Theorists differ, however, in the extent to which they believe forgiveness also implies replacing the negative emotions with positive attitudes (i.e. an increased ability to tolerate the offender). In certain legal contexts, forgiveness is a term for absolving or giving up all claims on account of debt, loan, obligation, or other claims. (en)
- Il perdono è la cessazione del sentimento di risentimento nei confronti di un'altra persona; è quindi un gesto umanitario con cui, vincendo il rancore, si rinuncia a ogni forma di rivalsa di punizione o di vendetta nei confronti di un offensore. Per estensione ha il valore d'indulgenza verso le debolezze o le difficoltà altrui, oppure di commiserazione o di benevolenza. Nell'Ebraismo, se una persona causa del male a qualcuno, ma sinceramente pentito chiede perdono a chi ha fatto del male e prova a porvi rimedio, la vittima è obbligata a concedergli il perdono. (it)
- 許し（forgiveness ）とは、当初は不当に扱われたと感じた者が、受けた侵害についての気持ちと態度の変化を経験し、憤りや復讐などの否定的な感情を（それが正当化されうるとしても）乗り越える、一連の意図的かつ自発的な過程である。ただし、許しが否定的感情から肯定的態度への切り替わり（つまり侵害者が良好でいるのを望む力をつけること）をどれだけ含意するかについては、理論家の意見が異なっている。許しは、大目に見ること（許しが必要な過った行為を見逃すこと）や、免責（侵害者に行為の答責を着せないこと）、忘却（その侵害について意識から取り除くこと）、恩赦（裁判官など社会の代表者により認知された侵害について与えられる）、和解（関係の修復）、とは異なる。 特定の文脈において forgiveness は、債務・ローン・義務によるあらゆる請求やその他の請求を免除または放棄するための、法律用語となる。 大半の世界の宗教には許しに関する教えが含まれており、これらの教えの多くが許しについての多様な今日への伝承と実践の元になる基礎を与えている。宗教の教義や哲学の学派には、人が自らの欠点に代わるある種の神の許しを見出す必要性を重視しているものもあれば、人が互いの許しを実践する必要性を重視しているものもある、またしかし人及び神の許しを殆んどあるいは全く区別していないものもある。 (ja)
- Vergeving is volgens de algemene opvatting het iemand niet meer kwalijk nemen van een ernstige daad. Deze daad overtreft het gewone en is iets waarvoor sorry zeggen niet afdoende is. Vergeven wordt (doorgaans) gedaan door diegene die geestelijke of materiële schade heeft geleden. Dit slachtoffer van die onterechte daad rekent deze daad dan niet meer toe aan de dader en verlangt dan ook geen genoegdoening meer hiervoor. Zowel diegene die vergeeft als diegene die vergeving ontvangt ervaren doorgaans een gevoel van bevrijding omdat de daad en een schuld(-gevoel) door de vergeving minder dominant worden in het leven. Er heeft een afronding of afsluiting plaatsgevonden. (nl)
- Perdão é o processo intencional e voluntário pelo qual a vítima ou geralmente o agressor passa por uma mudança de sentimentos e atitudes em relação a uma ofensa criminosa, deixa de lado as emoções negativas, como a vingança com uma capacidade aumentada de desejar bem ao agressor. O perdão é diferente de tolerar (falhar em ver a ação como errada e necessitando de perdão), desculpar (não considerar o ofensor como responsável pela ação), esquecer (remover a noção da ofensa da consciência), indulto (concedido por um representante reconhecido da sociedade, como um juiz) e reconciliação (restauração de um relacionamento). (pt)
- Проще́ння — процес припинення відчуття образи, обурення чи гніву щодо особи за сприйнятий злочин чи провину, чи інакше — припинення домагатися покарання чи відшкодування, відмова від болісних переживань, прощання з ними. Прощення — це звільнення іншої людини від нашого осудження. Прощення не виправдовує поведінку іншої людини щодо нас. Прощення — це вибір. Ми можемо вибрати прощення усупереч діям або ставленню іншої людини. Прощення — це рішення побудувати зруйновані мости. Прощення — це бажання примирення і вчинок любові. (uk)
|
