| dbo:abstract
|
- المملكة المجرية الشرقية (بالمجرية: keleti Magyar Királyság) هو مصطلح حديث يستخدمه المؤرخون للإشارة إلى فترة حكم يانوش زابوليا وابنه جون سيجسموند زابوليا، الذي طعن في صحة مطالب آل هابسبورغ لحكم مملكة المجر من 1526 حتى 1570. حكمت أسرة زابوليا الجزء الشرقي من المجر، وحكم ملوك هابسبورغ (فرديناند وماكسيمليان) الجزء الغربي. حاولت عائلة هابسبورغ توحيد كامل المجر تحت حكمهم عدة مرات، لكن الإمبراطورية العثمانية منعت ذلك عبر دعم المملكة المجرية الشرقية. لم تحدد مساحة حكم أسرة زابوليا بدقة أبدًا، لأن أسرتي هابسبورغ وزابوليا طالبتا بحكم المملكة بأكملها. ثم جرى تقسيم إقليمي مؤقت في معاهدة ناغيفراد عام 1538. وتعد المملكة الهنغارية الشرقية سلفًا لإمارة ترانسيلفانيا (1570-1711)، التي تأسست بموجب معاهدة سباير. (ar)
- Východní Uherské království (maďarsky Keleti Magyar Királyság) je moderní název či označení té části Uherska, které vládl Jan Zápolský (jako Jan I. Uherský) a poté jeho syn Jan Zikmund Zápolský (1526–1570). Ta jim připadla po prohrané bitvě u Moháče (1526) a uherské občanské válce (1527–1538), zatím co západní část získali Habsburkové (Ferdinandu I. a Maxmilián II.). Současně vládli Zápolští východní části Uherska, přestože se Habsburkové několikrát pokusili sjednotit Uhersko pod svou vládu, východouherské království Zápolských mělo mocnou podporu ze strany Osmanské říše, která unifikaci Habsburků účinně zabraňovala. Rovněž nemalá část Uherska byla pod její nadvládou. (cs)
- The Eastern Hungarian Kingdom (Hungarian: keleti Magyar Királyság) is a modern term coined by some historians to designate the realm of John Zápolya and his son John Sigismund Zápolya, who contested the claims of the House of Habsburg to rule the Kingdom of Hungary from 1526 to 1570. The Zápolyas ruled over an eastern part of Hungary, and the Habsburg kings (Ferdinand and Maximilian) ruled the west. The Habsburgs tried several times to unite all Hungary under their rule, but the Ottoman Empire prevented that by supporting the Eastern Hungarian Kingdom. The exact extent of the Zápolya realm was never settled because both the Habsburgs and the Zápolyas claimed the whole kingdom. A temporary territorial division was made in the Treaty of Nagyvárad in 1538. The Eastern Hungarian Kingdom is considered by some historians the predecessor of the Principality of Transylvania (1570–1711), which was established by the Treaty of Speyer. (en)
- El Reino de Hungría del Este o Hungría Oriental (en húngaro: keleti Magyar Királyság) es la denominación moderna del que fue el reino de los Zápolya bajo las reclamaciones de la Casa Habsburgo para gobernar completamente el Reino de Hungría, ya que poseía Hungría Occidental. Éste fue un estado vasallo del Imperio otomano y predecesor del Principado de Transilvania, el cual existió entre 1526 y 1570 a raíz de la Batalla de Mohács, en la cual Hungría se repartió entre los Habsburgo y el Imperio otomano. La casa Habsburgo intentó en varias ocasionas anexar éste territorio de forma fallida, ya que Hungría del Este contaba con el apoyo del Imperio otomano. Tras la firma del Tratado de Oradea en 1538 ambos estados firmaron unas fronteras temporales y en 1570 tras el Acuerdo de Espira, se crea el Principado de Transilvania. (es)
- Kerajaan Hongaria Timur (dalam bahasa Hongaria: Keleti Magyar Királyság) adalah istilah modern yang merujuk kepada wilayah Hongaria yang dikuasai oleh János Zápolya dan putranya János Sigismund Zápolya, sementara wilayah barat berada di bawah kekuasaan Ferdinand I dari Habsburg. Upaya penyatuan kembali dua kerajaan Hongaria di bawah kekuasaan Habsburg telah dilakukan, namun Kesultanan Utsmaniyah mencegahnya dengan melindungi Kerajaan Hongaria Timur. Batas wilayah kerajaan ini masih disengketakan karena kedua raja (Habsburg dan Zápolya) mengklaim seluruh kerajaan. Pembagian wilayah sementara hanya dilakukan selama negosiasi rahasia dalam pembuatan Traktat Nagyvárad pada tahun 1538. Kerajaan Hongaria Timur merupakan pendahulu Kepangeranan Transilvania yang didirikan pada tahun 1570 berdasarkan (diratifikasi tahun 1571). (in)
- « Royaume de Hongrie orientale » (en hongrois : Keleti Magyar Királyság) est une dénomination donnée par l'historiographie hongroise moderne à la principauté de Transylvanie, agrandie, pendant sa période de quasi-indépendance aux XVIe-XVIIe siècles, de la Marmatie, de l'Est du royaume de Hongrie jusqu'à l'actuelle Slovaquie et contrôlée par Jean Ier puis par Jean II Szapolyai, après que l'Empire ottoman a conquis la Hongrie centrale (voir Hongrie ottomane). (fr)
- Il Regno dell'Ungheria orientale (in ungherese: Keleti Magyar Királyság) è il nome attualmente utilizzato per designare il reame di Giovanni Zápolya e di suo figlio Giovanni Sigismondo Zápolya, antiré dei re asburgici d'Ungheria. Molti furono i tentativi da parte degli asburgici di riunire i due regni ungheresi sotto il loro controllo, ma i turchi riuscirono sempre ad evitare questo fatto prendendo il Regno dell'Ungheria orientale sotto la loro protezione. L'esatto territorio del regno è ancora oggi disputato in quanto entrambi i re (gli Asburgo e gli Zápolya) reclamavano per sé l'intero regno, anche se una temporanea divisione territoriale si rese necessaria per i negoziati segreti del Trattato di Gran Varadino del 1538. Il Regno dell'Ungheria orientale divenne così il predecessore del Principato di Transilvania che venne fondato nel 1570 sulla base del Trattato di Spira (ratificato nel 1571). (it)
- Het Oost-Hongaarse koninkrijk (Hongaars: keleti Magyar Királyság) is een moderne term die door historici wordt gegeven aan het rijk van Jan Zápolya en zijn zoon Jan Sigismund Zápolya, die van 1526 tot 1570 de Habsburgse aanspraken op het koninkrijk Hongarije betwistten. De Zápolya's heersten over een oostelijk deel van Hongarije, terwijl de Habsburgse koningen (keizers Ferdinand I en Maximiliaan II) over het westen regeerden. De Habsburgers trachtten evenwel meermaals om Hongarije onder hun heerschappij te verenigen, maar dit werd tegengewerkt door het Ottomaanse Rijk, dat het Oost-Hongaarse koninkrijk ondersteunde. De precieze omvang van het rijk van de Zápolya's werd nooit bepaald, aangezien beide kampen heel Hongarije claimden. Een tijdelijke territoriale scheiding werd opgemaakt in het Verdrag van Nagyvárad (1538). Het Oost-Hongaarse koninkrijk is een voorloper van het vorstendom Zevenburgen, een Ottomaanse vazalstaat die werd opgericht met het Verdrag van Spiers (1570). (nl)
- 東ハンガリー王国（ひがしハンガリーおうこく、ハンガリー語: Keleti Magyar Királyság）は、近世ハンガリー東部に存在したハンガリー王国の分裂国家である。実際には正統なハンガリー王国を自認しており、当時「東ハンガリー王国」という国号が使われていたわけではない。のサポヤイ・ヤーノシュ（ヤーノシュ1世）とその息子ヤーノシュ・ジグモンド（ヤーノシュ2世）が1526年から1570年まで統治し、西部（王領ハンガリー）を支配しハンガリー王を称するハプスブルク家（フェルディナーンド1世、ミクシャ1世）と争った。東ハンガリー王国は、同じくハプスブルク家と敵対するオスマン帝国の直接的・間接的な支援を受けていた。 ヤーノシュ1世のハンガリー王位は、ヨーロッパの多くのキリスト教国からは承認されなかった。ハプスブルク家と東ハンガリー王国の領域は1538年のナジヴァーラド条約で一旦確定し、後の統合が定められたが、ヤーノシュ1世死去時の混乱により履行されず、その後30年以上にわたり分断が続いた。1570年、シュパイアー条約で東ハンガリー王国はトランシルヴァニア公国に改編された。 (ja)
- Wschodnie Królestwo Węgier (węg. Kelet Magyar Királyság) − nazwa wschodniej, zależnej od Turcji części Królestwa Węgier w latach 1538–1551 oraz 1556–1570, która po układzie w Wielkim Waradynie znalazła się pod rządami Zapolyów: początkowo Jana Zápolyi jako dożywotniego króla Węgier, a po jego śmierci pod panowaniem jego syna, aż do zrzeczenia się przez niego tytułu królewskiego i przyjęciu tytułu księcia Siedmiogrodu. Podział Węgier był wynikiem wymarcia czesko-węgierskich Jagiellonów po śmierci Ludwika II w bitwie pod Mohaczem (1526) i późniejszego sporu o sukcesję pomiędzy Habsburgami i Janem Zápolyą. Ferdynand I Habsburg rościł sobie prawo do korony węgierskiej na podstawie postanowień zjazdu wiedeńskiego z 1515 roku oraz poprzez prawa swej małżonki, Anny Jagiellonki, która była siostrą ostatniego króla Czech i Węgier. Jan Zápolya natomiast opierał swoje prawa do tronu na woli szlachty, która obrała go królem i na uchwale sejmowej z roku 1505, w której patriotycznie nastawieni posłowie uznali, że nigdy więcej tron węgierski nie powinien przypaść cudzoziemcom. Po latach walk, w 1538 roku, Jan zawarł z Habsburgami układ w Wielkim Waradynie, który dawał mu prawo do dożywotniego używania tytułu królewskiego i rządzenia w centralnej i wschodniej części Węgier. W zamian Ferdynand i jego spadkobiercy mieli zagwarantowane następstwo w całym kraju po śmierci bezdzietnego i nieżonatego wówczas Jana. Układ wielkowaradyński stał w sprzeczności z interesami sułtana tureckiego, Sulejmana Wspaniałego, który wspierał Zápolyę w walce z Habsburgami i uważał jego państwo za kraj wasalny. Sytuacja królestwa Zápolyi zmieniła się, gdy Jan ożenił się z Izabelą Jagiellonką i na dwa tygodnie przed swoją śmiercią doczekał się narodzin syna - Jana Zygmunta (1540). Za radą doradcy zmarłego władcy, Jerzego Utiešenovicia, szlachta, obawiając się najazdu tureckiego w razie obioru Habsburga na tron, wybrała na króla młodego Zápolyę. Regentką została królowa Izabela, choć realną władzę objął sam Utiešenović. Wybór kolejnego Zápolyi na króla i zerwanie umowy wielkowaradyńskiej doprowadził do wojny z Habsburgami i ataku Ferdynanda na stolicę kraju (Budę), a to z kolei do interwencji Turków. Sulejman pokonawszy Austriaków (1541) nie oddał jednak Budy Zápolyom, przyłączając centralne Węgry do swego imperium. W ten sposób państwo węgierskie rozpadło się na 3 części. Część zachodnia pozostała bowiem w rękach Habsburgów, natomiast Izabela i jej syn otrzymali od sułtana w lenno część wschodnią dawnego królestwa: Siedmiogród, ziemie nad Cisą i wschodnią część ówczesnych Górnych Węgier, czyli Słowacji. W wyniku dalszych walk i intryg terytorium Wschodnich Węgier było coraz bardziej ograniczane zarówno przez Habsburgów jak i Turków. W roku 1551, w wyniku przejścia Jerzego Utiešenovicia na stronę Habsburgów, Izabela została zmuszona zrzec się praw do korony w imieniu swoim i swego syna i do wyjazdu na Śląsk, gdzie Zapolyowie otrzymali w ramach rekompensaty księstwo opolskie. Wschodnie Węgry uznały wówczas władzę Habsburgów, a ambitny Utiešenović, który marzył o władzy dla siebie został wkrótce zamordowany. Rządy habsburskie trwały jednak krótko. Niedotrzymanie przez Ferdynanda obietnic wobec Izabeli i jej syna oraz niemożność obrony Siedmiogrodu przed atakami tureckimi spowodowało powrót Zápolyów na Węgry i reaktywację niezależnego od Habsburgów państwa pod egidą turecką (1556). Mimo tego wschodnie królestwo miało coraz mniejsze szanse na zjednoczenie Węgier, zwłaszcza, że zostało w tym czasie ograniczone do niemal samego Siedmiogrodu. Gdy po śmierci Izabeli (1559) Jan II Zygmunt został pokonany przez Austriaków i ostatecznie utracił ziemie na Słowacji, uznał prawa Habsburgów do korony węgierskiej i zrzekł się tytułu królewskiego, stając się pierwszym księciem Siedmiogrodu . Od tej pory część zachodnią Węgier nazywano Węgrami Królewskimi, a wschodnią Księstwem Siedmiogrodu. Podział ten utrzymał się aż do czasów pokoju karłowickiego, gdy całość Węgier znalazła się pod władzą Habsburgów (1699). (pl)
- Восточно-Венгерское королевство — королевство, образованное после распада Венгерского королевства. В 1526 году, после битвы при Мохаче, и гибели в ней бездетного короля Людовика II Венгерское королевство пало под натиском турок. После начавшейся в Венгрии междоусобицы, 29 февраля 1528 года султан Сулейман Великолепный согласился пойти на союз с трансильванским воеводой Яношем Запольяи, избранным королем Венгрии, и дал ему письменные гарантии своей поддержки. В 1541 году, после взятия турками Буды, Венгрия была . Габсбурги получили контроль над землями на севере и западе (Королевская Венгрия), турки получили Османскую Венгрию, а в восточной части Янош Запольяи при помощи турок основал Восточно-Венгерское королевство. Начиная с 1541 или 1542 года Запольяи также контролировал регион, с 1571 года ставший известным как Парциум. В 1570 году Янош II Сигизмунд, сын Яноша Запольяи, отказался от претензий на титул «Король Венгрии» в пользу Максимилиана II, претендовавшего на этот титул с 1563 года. При этом Янош II оставил за собой титул «князь Трансильвании». В 1571 году в Шпайере был подписан договор, согласно которому Янош II отказывался от титула «Король Венгрии», а для него создавалось новое герцогство: «Joannes, serenissimi olim Joannis regis Hungariae, Dalmatiae, Croatiae etc. filius, Dei gratia princeps Transsylvaniae ac partium regni Hungariae». Отсюда и пошло название Парциум. Данный договор подтверждал принцип единой Венгрии: Парциум и Трансильвания передавались Яношу II, но как имперскому князю. Как упоминалось выше, Запольяи контролировали Парциум и до этого, но договор позволил им владеть этой территорией без страха, что Габсбурги оспорят власть рода Запольяи. В некотором смысле Запольяи обменяли титул на территорию. С подписанием договора в Шпайере Восточно-Венгерское королевство прекратило своё существование, разделившись на Герцогство Парциум и Княжество Трансильвания. (ru)
- Східно-Угорське королівство (угор. Keleti Magyar Királyság) — королівство, утворене після розпаду Угорського королівства. У 1526 році, після битви при Могачі, Угорське королівство впало під тиском турків. У 1541 році, після взяття турками Буди, Угорщина була розділена на три частини. Габсбурги отримали контроль над землями на півночі і заході (Королівська Угорщина), турки отримали Османську Угорщину, а в східній частині трансильванський воєвода Янош Заполья за допомогою турків заснував Східно-Угорське королівство. 29 лютого 1528 султан Сулейман I Пишний погодився піти на союз з Заполья, і дав йому письмові гарантії своєї підтримки. У 1539 Янош Заполья одружився з Ізабеллою, яка була дочкою короля Польщі та Великого князя Литовського Сигізмунда І (Старого) Ягеллона і Бони Сфорци. 7 липня 1540 у них народився син, який отримав ім'я Янош ІІ (Жигмонд) Заполья, а вже 22 липня того ж року Янош Заполья помер в результаті хвороби. Правління в країні відійшло до рук Ізабелли, вдови Заполья, яка була регенткою при малолітньому Яноші ІІ під патронатом Османської імперії. У 1570 році Янош II Жигмонд, син Яноша Заполья, відмовився від претензій на титул «Король Угорщини» на користь Максиміліана II, який претендував на цей титул з 1563 року. При цьому Янош II залишив за собою титул «князь Трансільванії».У 1571 році в Шпаєрі була підписана Шпаєрська угода, згідно з якою Янош II відмовлявся від титулу «Король Угорщини», а приймав титул "Великий князь Трансільванії". Для нього створювалося нове герцогство (князівство): «Joannes, serenissimi olim Joannis regis Hungariae, Dalmatiae, Croatiae etc. filius, Dei gratia princeps Transsylvaniae ac partium regni Hungariae». Звідси і пішла назва Парціум . Дана угода підтверджував принцип єдиної Угорщини: Парціум і Трансільванія передавалися Яношу II, але як імперському князю. Як згадувалося вище, Заполья контролювали Парціум і до цього, але договір дозволив їм володіти цією територією без страху, що Габсбурги оскаржать влада роду Заполья. У певному сенсі Заполья обміняли титул на територію. З підписанням договору в Шпаєрі Східно-Угорське королівство припинило своє існування, розділившись на Герцогство Парціум і Трансильванське князівство. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Východní Uherské království (maďarsky Keleti Magyar Királyság) je moderní název či označení té části Uherska, které vládl Jan Zápolský (jako Jan I. Uherský) a poté jeho syn Jan Zikmund Zápolský (1526–1570). Ta jim připadla po prohrané bitvě u Moháče (1526) a uherské občanské válce (1527–1538), zatím co západní část získali Habsburkové (Ferdinandu I. a Maxmilián II.). Současně vládli Zápolští východní části Uherska, přestože se Habsburkové několikrát pokusili sjednotit Uhersko pod svou vládu, východouherské království Zápolských mělo mocnou podporu ze strany Osmanské říše, která unifikaci Habsburků účinně zabraňovala. Rovněž nemalá část Uherska byla pod její nadvládou. (cs)
- « Royaume de Hongrie orientale » (en hongrois : Keleti Magyar Királyság) est une dénomination donnée par l'historiographie hongroise moderne à la principauté de Transylvanie, agrandie, pendant sa période de quasi-indépendance aux XVIe-XVIIe siècles, de la Marmatie, de l'Est du royaume de Hongrie jusqu'à l'actuelle Slovaquie et contrôlée par Jean Ier puis par Jean II Szapolyai, après que l'Empire ottoman a conquis la Hongrie centrale (voir Hongrie ottomane). (fr)
- 東ハンガリー王国（ひがしハンガリーおうこく、ハンガリー語: Keleti Magyar Királyság）は、近世ハンガリー東部に存在したハンガリー王国の分裂国家である。実際には正統なハンガリー王国を自認しており、当時「東ハンガリー王国」という国号が使われていたわけではない。のサポヤイ・ヤーノシュ（ヤーノシュ1世）とその息子ヤーノシュ・ジグモンド（ヤーノシュ2世）が1526年から1570年まで統治し、西部（王領ハンガリー）を支配しハンガリー王を称するハプスブルク家（フェルディナーンド1世、ミクシャ1世）と争った。東ハンガリー王国は、同じくハプスブルク家と敵対するオスマン帝国の直接的・間接的な支援を受けていた。 ヤーノシュ1世のハンガリー王位は、ヨーロッパの多くのキリスト教国からは承認されなかった。ハプスブルク家と東ハンガリー王国の領域は1538年のナジヴァーラド条約で一旦確定し、後の統合が定められたが、ヤーノシュ1世死去時の混乱により履行されず、その後30年以上にわたり分断が続いた。1570年、シュパイアー条約で東ハンガリー王国はトランシルヴァニア公国に改編された。 (ja)
- المملكة المجرية الشرقية (بالمجرية: keleti Magyar Királyság) هو مصطلح حديث يستخدمه المؤرخون للإشارة إلى فترة حكم يانوش زابوليا وابنه جون سيجسموند زابوليا، الذي طعن في صحة مطالب آل هابسبورغ لحكم مملكة المجر من 1526 حتى 1570. حكمت أسرة زابوليا الجزء الشرقي من المجر، وحكم ملوك هابسبورغ (فرديناند وماكسيمليان) الجزء الغربي. حاولت عائلة هابسبورغ توحيد كامل المجر تحت حكمهم عدة مرات، لكن الإمبراطورية العثمانية منعت ذلك عبر دعم المملكة المجرية الشرقية. (ar)
- The Eastern Hungarian Kingdom (Hungarian: keleti Magyar Királyság) is a modern term coined by some historians to designate the realm of John Zápolya and his son John Sigismund Zápolya, who contested the claims of the House of Habsburg to rule the Kingdom of Hungary from 1526 to 1570. The Zápolyas ruled over an eastern part of Hungary, and the Habsburg kings (Ferdinand and Maximilian) ruled the west. The Habsburgs tried several times to unite all Hungary under their rule, but the Ottoman Empire prevented that by supporting the Eastern Hungarian Kingdom. (en)
- El Reino de Hungría del Este o Hungría Oriental (en húngaro: keleti Magyar Királyság) es la denominación moderna del que fue el reino de los Zápolya bajo las reclamaciones de la Casa Habsburgo para gobernar completamente el Reino de Hungría, ya que poseía Hungría Occidental. Éste fue un estado vasallo del Imperio otomano y predecesor del Principado de Transilvania, el cual existió entre 1526 y 1570 a raíz de la Batalla de Mohács, en la cual Hungría se repartió entre los Habsburgo y el Imperio otomano. La casa Habsburgo intentó en varias ocasionas anexar éste territorio de forma fallida, ya que Hungría del Este contaba con el apoyo del Imperio otomano. Tras la firma del Tratado de Oradea en 1538 ambos estados firmaron unas fronteras temporales y en 1570 tras el Acuerdo de Espira, se crea el (es)
- Kerajaan Hongaria Timur (dalam bahasa Hongaria: Keleti Magyar Királyság) adalah istilah modern yang merujuk kepada wilayah Hongaria yang dikuasai oleh János Zápolya dan putranya János Sigismund Zápolya, sementara wilayah barat berada di bawah kekuasaan Ferdinand I dari Habsburg. Upaya penyatuan kembali dua kerajaan Hongaria di bawah kekuasaan Habsburg telah dilakukan, namun Kesultanan Utsmaniyah mencegahnya dengan melindungi Kerajaan Hongaria Timur. (in)
- Il Regno dell'Ungheria orientale (in ungherese: Keleti Magyar Királyság) è il nome attualmente utilizzato per designare il reame di Giovanni Zápolya e di suo figlio Giovanni Sigismondo Zápolya, antiré dei re asburgici d'Ungheria. Molti furono i tentativi da parte degli asburgici di riunire i due regni ungheresi sotto il loro controllo, ma i turchi riuscirono sempre ad evitare questo fatto prendendo il Regno dell'Ungheria orientale sotto la loro protezione. (it)
- Wschodnie Królestwo Węgier (węg. Kelet Magyar Királyság) − nazwa wschodniej, zależnej od Turcji części Królestwa Węgier w latach 1538–1551 oraz 1556–1570, która po układzie w Wielkim Waradynie znalazła się pod rządami Zapolyów: początkowo Jana Zápolyi jako dożywotniego króla Węgier, a po jego śmierci pod panowaniem jego syna, aż do zrzeczenia się przez niego tytułu królewskiego i przyjęciu tytułu księcia Siedmiogrodu. (pl)
- Het Oost-Hongaarse koninkrijk (Hongaars: keleti Magyar Királyság) is een moderne term die door historici wordt gegeven aan het rijk van Jan Zápolya en zijn zoon Jan Sigismund Zápolya, die van 1526 tot 1570 de Habsburgse aanspraken op het koninkrijk Hongarije betwistten. De Zápolya's heersten over een oostelijk deel van Hongarije, terwijl de Habsburgse koningen (keizers Ferdinand I en Maximiliaan II) over het westen regeerden. De Habsburgers trachtten evenwel meermaals om Hongarije onder hun heerschappij te verenigen, maar dit werd tegengewerkt door het Ottomaanse Rijk, dat het Oost-Hongaarse koninkrijk ondersteunde. (nl)
- Східно-Угорське королівство (угор. Keleti Magyar Királyság) — королівство, утворене після розпаду Угорського королівства. У 1526 році, після битви при Могачі, Угорське королівство впало під тиском турків. У 1541 році, після взяття турками Буди, Угорщина була розділена на три частини. Габсбурги отримали контроль над землями на півночі і заході (Королівська Угорщина), турки отримали Османську Угорщину, а в східній частині трансильванський воєвода Янош Заполья за допомогою турків заснував Східно-Угорське королівство. 29 лютого 1528 султан Сулейман I Пишний погодився піти на союз з Заполья, і дав йому письмові гарантії своєї підтримки. У 1539 Янош Заполья одружився з Ізабеллою, яка була дочкою короля Польщі та Великого князя Литовського Сигізмунда І (Старого) Ягеллона і Бони Сфорци. 7 липня 15 (uk)
- Восточно-Венгерское королевство — королевство, образованное после распада Венгерского королевства. В 1526 году, после битвы при Мохаче, и гибели в ней бездетного короля Людовика II Венгерское королевство пало под натиском турок. После начавшейся в Венгрии междоусобицы, 29 февраля 1528 года султан Сулейман Великолепный согласился пойти на союз с трансильванским воеводой Яношем Запольяи, избранным королем Венгрии, и дал ему письменные гарантии своей поддержки. (ru)
|
_(1526-1540).svg){kind=link}
