| dbo:abstract
|
- Els càntabres (en llatí Cantabri) eren pobles preromans establerts a la costa nord de la península Ibèrica, a les regions muntanyenques de l'actual Cantàbria, la part oriental d'Astúries i part de la comarca lleonesa de La Montaña de Riaño. Segons alguns autors, els càntabres van formar una confederació antiga d'onze tribus d'origen celta o preindoeuropeu. Es discuteix si el seu idioma càntabre era preindoeuropeu o si tenia una forta influència cèltica. Eren un poble de gent rude, que suportaven tota mena de privacions i penalitats, i eren especialment bel·licosos fins al punt que, quan per ser massa ancians ja no podien combatre, se suïcidaven llançant-se des d'un precipici. Els càntabres i els seus veïns els àsturs van desafiar els exèrcits romans i es van fer famosos per la seva llibertat i van ser els últims en sotmetre's, i encara parcialment, al jou romà. Estrabó els qualifica de "salvatges entre els més salvatges". Els romans els van intentar conquerir al voltant del 150 aC. Als Comentaris de la Guerra Civil, Juli Cèsar descriu com Marc Licini Cras va guanyar les forces unides dels càntabres i els aquitans, que descriu com poble proper, la qual cosa posa en dubte l'origen celta d'aquesta nació. No van ser subjugats fins a les campanyes d'August, que l'any 25 aC els va sotmetre després d'una resistència molt obstinada, i Agripa, en una segona intervenció l'any 19 aC, on van morir la major part dels càntabres quan van ser assetjats al Mons Vindius, i els que van quedar vius es van veure obligats a viure a les planúries abandonant les muntanyes durant les Guerres Càntabres (29-10 aC). Tot i això no van quedar sotmesos del tot, i Tiberi va considerar necessari establir fortes guarnicions al territori, segons diu Estrabó. Va formar part de la província de la Tarraconensis, amb un grau relatiu d'autogovern local. La població que va sobreviure a les Guerres i l'exterminació, a poc a poc es van romanitzar i van adoptar la llengua llatina vulgar. (ca)
- Die Kantabrer (lateinisch Cantabri) waren ein antikes, im Nordwesten Spaniens lebendes Volk, dessen Siedlungsgebiet in etwa dem heutigen gebirgigen Landstrich Kantabrien zwischen Asturien und dem Baskenland an der Atlantikküste entspricht. Die Kantabrer gehörten zu den vorindoeuropäischen Bewohners Spaniens, ihre aus römischer Zeit überlieferten Stämme umfassten die Orgenomesker, Salänier, Avariginer, Konkaner, Varidinienser, Tamariker und Morekaner. Mit ihren keltischen Nachbarn bestand ein langzeitiger kultureller Austausch und die Beteiligung an wechselnden Bündnissen, die sich vor allem auch gegen die römische Eroberung Spaniens richteten. Während der Regierungszeit des Augustus wurde das Gebiet von den Römern nach langwierigen Feldzügen (Kantabrischer Krieg, 29–19 v. Chr.) schließlich unterworfen. Römische Quellen nennen als Anlass für die Feldzüge Überfälle der Kantabrer auf ihre Nachbarn und den Versuch ihren Herrschaftsbereich dabei zu erweitern. Das Gebiet der Kantabrer war für die Römer jedoch auch aufgrund seines Erzreichtums von wirtschaftlichem Interesse, so begannen sie bereits kurz nach der Eroberung mit der Ausbeutung von Goldminen. Während der römischen Zeit war das Volk Namensgeber für den Golf von Biskaya (damals mare cantabricum) und auch heute noch sind die spanische Provinz Kantabrien und das Kantabrische Gebirge nach ihm benannt. (de)
- Οι Καντάβροι ή Κανταύροι ήταν αρχαίος λαός της Ισπανίας που κατοικούσαν στο βόρειο παράλιο τμήμα της Ιβηρικής χερσονήσου, παρά τα Κανταβρικά όρη. Από το όνομα αυτών έλαβε και η περιοχή το όνομα Κανταβρία. Οι Καντάβροι δημιούργησαν ιδιαίτερο πολιτισμό για τον οποίο έχουν γράψει μεταξύ άλλων οι: Στράβων, Οράτιος, Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, Πολύβιος, Πλούταρχος κ.ά. Τελικά μετά από από πολλούς αγώνες διατήρησης της ανεξαρτησίας τους υποτάχτηκαν στους Ρωμαίους περί το τέλος του 1ου αιώνα π.Χ.. (el)
- La termino kantabroj (en latino: cantabri, el cantăber; en malnovgreka lingvo: Καντάβροι) estis la nomo donata de la romianoj al aro de antikvaj popoloj kiuj loĝis en la nordo de la Iberia duoninsulo kaj kies teritorio etendiĝis en epoko de la Kantabraj Militoj en preskaŭ la tuto de la nuna Kantabrio, en la nordo de la provinco Burgoso kaj de Palencio, la nordoriento de la provinco Leono, la oriento de Asturio kaj la plej okcidenta parto de Biskajo. Ilia ĉefa urbo estis Amaya kaj estis najbaroj de la aŭtrigonoj, turmogoj, vakceoj kaj asturoj. La studado de la klasikaj fontoj certigas pri la ekzisto de pluraj triboj aŭ klanoj, kiel la salaenoj, orgenomeskoj, avariginoj, blendioj kaj koniskoj ĉe la marbordo, konkanoj, koniakoj, , , vadiniensoj kaj en la interno. La kantabroj aperas en dokumentoj de la 3-a jarcento a.K. Verŝajne ili difiniĝis kiel popolo inter la 8-a kaj 4-a jarcento a.K. La arkeologiaj trovitaĵoj montras ke en la 3a jarcento a.K ekiĝis keltibera kultura asimilado inter la kantabroj. (eo)
- The Cantabri (Greek: Καντάβροι, Kantabroi) or Ancient Cantabrians, were a pre-Roman people and large tribal federation that lived in the northern coastal region of ancient Iberia in the second half of the first millennium BC. These peoples and their territories were incorporated into the Roman Province of Hispania Tarraconensis in 19 BC, following the Cantabrian Wars. (en)
- Kantabriar (latinez: cantăber; antzinako grezieraz: Καντάβροι; kantabrieraz: cantabrices) Erromatarren konkista baino lehenago Hispaniako iparraldean bizi zen herria zen, gaurko Kantabria baino lurralde zabalagoa okupatuz. Hiriburua Amaya zen (gaur egun Burgosko probintzian). Kantabriarrak zenbait tributan banatuta ziren: salaenoak, orgenomescoak, avariginioak, blendioak eta coniscoak kosta partean eta cadinienseak, concanoak, plentusioak, tamaricoak eta vadinienseak barruan. Zalantzan dago zeltak ala aurreindoeuroparrak ziren: horren ondorioz, kantabriera beraien hizkuntza aitzineuskara ote zen edo zeltiberieraren adarrekoa. Bi teorien defendatzaileak daude. Julio Zesarrek Akitani iberiarren senideak zirela esaten zuen baina Arkeologiaren aztarnek zeltekin senidetu dituzte. Basati eta ausartitzat hartuta, bere askatasuna mantentzeko borrokek itzala eman diete Historian. Ez ziren garaituak izan Kantabriar Gerretan, Agripa eta Augustoren kanpainek bere deuseztapen partziala lortu zuten arte. (eu)
- El término cántabros (en latín: cantăbrī, de cantăber; en griego antiguo: Καντάβροι Kantábroi, cantabrices en idioma local) fue el nombre dado por los romanos [cita requerida] a un conjunto de antiguos pueblos que habitaba en el norte de la península ibérica y cuyo territorio se extendía en tiempos de las guerras cántabras por la práctica totalidad de la comunidad autónoma de Cantabria, el norte de la provincia de Burgos y de Palencia, el noreste de la provincia de León, el este del Principado de Asturias y la parte más occidental de Vizcaya. Tenía por ciudad principal Amaya y eran vecinos de autrigones, turmogos, vacceos y astures. El estudio de las fuentes clásicas da noticia de la existencia de varias tribus o clanes, como pueden ser los salaenos, orgenomescos, avariginos, blendios y coniscos en el litoral, concanos, coniacos, plentusios, tamáricos, vadinienses y vellicos en el interior. Algunos autores, como el historiador Eduardo Peralta Labrador, han querido justificar la mención de dos ciudades cántabras de las cuales se desconocen sus populi planteando la existencia de dos tribus más: y . Los datos disponibles no permiten entrever organizaciones políticas superiores a cada clan, con lo que se ponen en duda las acciones conjuntas y sin traiciones contra Roma e incluso su homogeneidad cultural. Aunque no hay datos que lo confirmen, de ser así los cántabros habrían supuesto la única excepción dentro de los pueblos prerromanos ibéricos. Los cántabros pueden rastrearse documentalmente hasta el siglo III a. C. Es probable que se definieran como pueblo entre los siglos VIII y IV a. C. Durante la Edad del Bronce, por lo tanto, parece improbable hablar de un pueblo cántabro. Los hallazgos arqueológicos, por otra parte, señalan el siglo III a. C. como comienzo de un proceso de asimilación cultural celtibérica entre los cántabros. El mayor hallazgo arqueológico de esta época desconocida es el (Valdegama), en el núcleo del antiguo territorio cántabro, con 7 capas que van desde el 1200 a. C. hasta el 400 a. C. (es)
- Les Cantabres également appelés Lapurdes sont un ensemble de onze peuples qui occupaient une partie du nord de la Péninsule Ibérique, au sud du Golfe de Gascogne, près de Santander et Bilbao, dans les montagnes de l'actuelle communauté autonome de Cantabrie. (fr)
- ( 오늘날 칸타브리아인에 관해서는 문서를 보십시오.) 칸타브리인 (Cantabri, 고대 그리스어: Καντάβροι, Kantabroi) 또는 고대 칸타브리아인들은 로마 이전 시기 민족들로, 켈트족이나 켈트계 유럽족으로 추정하며, 기원전 250년 경에 고대 이베리아 반도의 북쪽 해안가에 거주했던 거대한 부족 이였다. 이 민족들과 이들의 영역은 칸타브리아 전쟁 이후인 기원전 19년에 로마의 속주로 합병되었다. (ko)
- I Cantabri erano un'antica confederazione di 11 tribù celtiche che viveva sulla costa settentrionale della Spagna nella zona montuosa oggi conosciuta come comunità autonoma di Cantabria. Popolo fiero e bellicoso, a lungo sconfisse le legioni romane. Le prime apparizioni dei Cantabri sulla scena storica sono nel contesto delle prime guerre in Iberia, dove servirono come mercenari (sono menzionati nell'esercito di Annibale durante la seconda guerra punica. Combatterono con i Vaccei nel 151 a.C., aiutarono a spezzare l'assedio romano di Numanzia e si pensa che ci fossero elementi cantabrici anche nell'esercito di Quinto Sertorio. Nella sua Guerra gallica Gaio Giulio Cesare descrive come Crasso sconfisse un esercito di Cantabri e Aquitani. Inoltre, secondo i Commentarii de bello civili di Gaio Giulio Cesare, ci furono Cantabri anche nella battaglia di Lerida del 49 a.C. I Cantabri furono sottomessi definitivamente da Agrippa e Augusto, che vi partecipò personalmente, con una serie di campagne militari conosciute come guerre cantabriche (29-19 a.C.), e che terminarono con il loro parziale annientamento. Si ebbe così la definitiva sottomissione della Spagna e il loro territorio entrò a far parte della Spagna Tarraconense, alla quale Roma concesse alcune misure di autogoverno. La popolazione si andò gradualmente romanizzando, ma non si sviluppò mai una florida comunità racchiusa in città e la regione non fu menzionata molte volte in successive fonti storiche. I Cantabri furono spesso arruolati come truppe ausiliarie. (it)
- De Cantabri waren een Keltisch volk (bestaande uit elf stammen) dat in het noorden van het Iberisch Schiereiland leefde, nabij het huidige Santander en Bilbao en de meer in het binnenland gelegen bergen. De streek en autonome regio Cantabrië is naar hen vernoemd. De Cantabri waren een bergvolk dat bekendstond als "ontembaar". Lange tijd konden zij een strijd met het Romeinse Rijk uit de weg gaan, maar rond 150 voor Christus werden de Cantabri voor het eerst aangevallen. In zijn werk De Bello Gallico beschrijft Julius Caesar hoe Crassus een overwinning boekt tegen een leger van Cantabri en Aquitaniërs. De Cantabri werden echter pas onderworpen toen een leger onder leiding van Agrippa en de persoonlijk aanwezige Augustus een serie campagnes onder de naam Cantabrische Oorlogen (29-19 v.Chr.) uitvoerde. Door deze oorlogen stierf een groot deel van de Cantabri; de rest werd gestaag geromaniseerd. (nl)
- Kantabrowie – indoeuropejski lud celtycki, zamieszkujący w czasach starożytnych północno-zachodnie tereny Półwyspu Iberyjskiego. Kantabrowie przybyli na Półwysep Iberyjski w drugiej połowie I tysiąclecia p.n.e., prawdopodobnie poprzez Zatokę Biskajską. W I w. p.n.e. dzielili się na kilkanaście plemion. Zamieszkiwali dzisiejszą Kantabrię, wschodnią Asturię oraz prowincje Palencia i Burgos w północnej Starej Kastylii. Długo zachowali niezależność od Rzymu. Zostali pokonani dopiero w 19 p.n.e. przez wojska Marka Agrypy po klęsce w wojnie kantabryjskiej. Ziemie Kantabrów weszły wówczas w skład rzymskiej prowincji Hispania Tarraconensis. W Palencii stacjonował IV Legion. Jednakże do końca istnienia Imperium rzymskiego stopień ich romanizacji pozostał niewielki. Kantabrowie tworzyli oddziały posiłkowe w armii rzymskiej, które m.in. uczestniczyły w podboju Brytanii przez cesarza Klaudiusza. Na początku VI w. zostali podbici przez Wizygotów, a na początku VIII w. przez Arabów. (pl)
- Кантабры (лат. Cantabri) — древняя конфедерация 11 племён, населявших северное побережье Испании на территории современной провинции Кантабрия, на востоке Астурии и в прилегающих горных районах Кастилии-Леона. По сообщению Страбона, кантабры либо ранее назывались лузитанами (то есть были индоевропейским народом), либо, как считал Юлий Цезарь, они были народом местного происхождения. Кантабры пользовались репутацией необузданных и независимых горцев. Длительное время им удавалось отбивать атаки римлян. Впервые войска Римской республики напали на них около 150 г. до н. э. В своих «Записках о Галльской войне» (III, 26) Цезарь описывает, как Красс одержал победу над объединённой армией кантабров и аквитанов, которых он называет «родственными племенами», что ставит под сомнение принадлежность кантабров к кельтиберам (такая точка зрения популярна среди части западноевропейских историков). Само название «кантабры» — лигурского происхождения и означает «горцы». Названия кантабрских племён и их местные традиции также отличаются от соседних кельтиберских. Победить кантабров смогли лишь Агриппа и Октавиан Август, которые лично участвовали в кампаниях, известных как Кантабрийские войны (29—19 гг. до н. э.), в результате которых кантабры и союзные им астуры были частично уничтожены. Тиберий получил первый военный опыт в войне против кантабров в 25 г. до н. э. в должности военного трибуна. После этого земли кантабров были включены в состав провинции Тарраконская Испания с ограниченной автономией. Кантабры поставляли рекрутов в римские вспомогательные войска, как и их западные соседи астуры. В древней Кантабрии находились свинцовые шахты, о которых известно мало. Местное население так и не было до конца романизировано, поскольку оставалось в основном сельским. Окончательная романизация произошла лишь после вторжения арабов на Иберский полуостров. (ru)
- Os cântabros (em latim: cantăbrī; em grego clássico: καντάβροι; romaniz.: kantábroi; em castelhano: cántabros) foi um conjunto de povo pré-romano que habitavam o norte da Península Ibérica, na atual Espanha, numa zona mais extensa que a atual comunidade autónoma da Cantábria, cuja principal cidade era Amaya, atualmente na província de Burgos. (pt)
- 坎塔布里人是前罗马时期一支较大的凯尔特人部落，公元前4世纪至公元前一世纪晚期分布于古代西班牙的北大西洋沿岸地区。 (zh)
- Канта́бри (лат. Cantabri; грец. Καντάβροι, Kantabroi, «горяни») — кельтський народ на півночі Піренейського півострова у IV ст. до н.е. — VIII ст. н.е. Згадуються в античних авторів, зокрема в «Географії» Страбона. Мешкали на теренах сучасної іспанської Кантабрії, назва якої походить від них, в районі Кантабрійських гір. Володіння були багаті на золото, срібло, залізну руду. Поділялися на племена, об'єднані у федерацію. Жили патріархально-родовим устроєм. Сповідували язичництво. У римських джерелах фіксуються з 207 до н.е. як найманці карфагенян у Другій Пунічній війні. Славилися як добрі вояки й злісні грабіжники. Разом із астурами безуспішно опиралися римській експансії (29–19 до н.е.). Після поразки їхні землі були інкорпоровані до складу римської провінції Тарраконська Іспанія. Погано піддавалися романізації, дотримувалися власних звичаїв, зокрема кувади; поступово прийняли християнство. Використовувалися римлянами як допоміжні війська, брали участь у римських війнах з британцями. Після падіння Римської імперії відбили вторгнення свевів у V ст., але через сторіччя були підкорені готами Сісебута. Поступово латинізувалися. Взяли участь у етногенезі іспанців. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Οι Καντάβροι ή Κανταύροι ήταν αρχαίος λαός της Ισπανίας που κατοικούσαν στο βόρειο παράλιο τμήμα της Ιβηρικής χερσονήσου, παρά τα Κανταβρικά όρη. Από το όνομα αυτών έλαβε και η περιοχή το όνομα Κανταβρία. Οι Καντάβροι δημιούργησαν ιδιαίτερο πολιτισμό για τον οποίο έχουν γράψει μεταξύ άλλων οι: Στράβων, Οράτιος, Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, Πολύβιος, Πλούταρχος κ.ά. Τελικά μετά από από πολλούς αγώνες διατήρησης της ανεξαρτησίας τους υποτάχτηκαν στους Ρωμαίους περί το τέλος του 1ου αιώνα π.Χ.. (el)
- The Cantabri (Greek: Καντάβροι, Kantabroi) or Ancient Cantabrians, were a pre-Roman people and large tribal federation that lived in the northern coastal region of ancient Iberia in the second half of the first millennium BC. These peoples and their territories were incorporated into the Roman Province of Hispania Tarraconensis in 19 BC, following the Cantabrian Wars. (en)
- Les Cantabres également appelés Lapurdes sont un ensemble de onze peuples qui occupaient une partie du nord de la Péninsule Ibérique, au sud du Golfe de Gascogne, près de Santander et Bilbao, dans les montagnes de l'actuelle communauté autonome de Cantabrie. (fr)
- ( 오늘날 칸타브리아인에 관해서는 문서를 보십시오.) 칸타브리인 (Cantabri, 고대 그리스어: Καντάβροι, Kantabroi) 또는 고대 칸타브리아인들은 로마 이전 시기 민족들로, 켈트족이나 켈트계 유럽족으로 추정하며, 기원전 250년 경에 고대 이베리아 반도의 북쪽 해안가에 거주했던 거대한 부족 이였다. 이 민족들과 이들의 영역은 칸타브리아 전쟁 이후인 기원전 19년에 로마의 속주로 합병되었다. (ko)
- Os cântabros (em latim: cantăbrī; em grego clássico: καντάβροι; romaniz.: kantábroi; em castelhano: cántabros) foi um conjunto de povo pré-romano que habitavam o norte da Península Ibérica, na atual Espanha, numa zona mais extensa que a atual comunidade autónoma da Cantábria, cuja principal cidade era Amaya, atualmente na província de Burgos. (pt)
- 坎塔布里人是前罗马时期一支较大的凯尔特人部落，公元前4世纪至公元前一世纪晚期分布于古代西班牙的北大西洋沿岸地区。 (zh)
- Els càntabres (en llatí Cantabri) eren pobles preromans establerts a la costa nord de la península Ibèrica, a les regions muntanyenques de l'actual Cantàbria, la part oriental d'Astúries i part de la comarca lleonesa de La Montaña de Riaño. Segons alguns autors, els càntabres van formar una confederació antiga d'onze tribus d'origen celta o preindoeuropeu. Es discuteix si el seu idioma càntabre era preindoeuropeu o si tenia una forta influència cèltica. Eren un poble de gent rude, que suportaven tota mena de privacions i penalitats, i eren especialment bel·licosos fins al punt que, quan per ser massa ancians ja no podien combatre, se suïcidaven llançant-se des d'un precipici. (ca)
- Die Kantabrer (lateinisch Cantabri) waren ein antikes, im Nordwesten Spaniens lebendes Volk, dessen Siedlungsgebiet in etwa dem heutigen gebirgigen Landstrich Kantabrien zwischen Asturien und dem Baskenland an der Atlantikküste entspricht. Während der römischen Zeit war das Volk Namensgeber für den Golf von Biskaya (damals mare cantabricum) und auch heute noch sind die spanische Provinz Kantabrien und das Kantabrische Gebirge nach ihm benannt. (de)
- La termino kantabroj (en latino: cantabri, el cantăber; en malnovgreka lingvo: Καντάβροι) estis la nomo donata de la romianoj al aro de antikvaj popoloj kiuj loĝis en la nordo de la Iberia duoninsulo kaj kies teritorio etendiĝis en epoko de la Kantabraj Militoj en preskaŭ la tuto de la nuna Kantabrio, en la nordo de la provinco Burgoso kaj de Palencio, la nordoriento de la provinco Leono, la oriento de Asturio kaj la plej okcidenta parto de Biskajo. Ilia ĉefa urbo estis Amaya kaj estis najbaroj de la aŭtrigonoj, turmogoj, vakceoj kaj asturoj. (eo)
- Kantabriar (latinez: cantăber; antzinako grezieraz: Καντάβροι; kantabrieraz: cantabrices) Erromatarren konkista baino lehenago Hispaniako iparraldean bizi zen herria zen, gaurko Kantabria baino lurralde zabalagoa okupatuz. Hiriburua Amaya zen (gaur egun Burgosko probintzian). Kantabriarrak zenbait tributan banatuta ziren: salaenoak, orgenomescoak, avariginioak, blendioak eta coniscoak kosta partean eta cadinienseak, concanoak, plentusioak, tamaricoak eta vadinienseak barruan. Julio Zesarrek Akitani iberiarren senideak zirela esaten zuen baina Arkeologiaren aztarnek zeltekin senidetu dituzte. (eu)
- El término cántabros (en latín: cantăbrī, de cantăber; en griego antiguo: Καντάβροι Kantábroi, cantabrices en idioma local) fue el nombre dado por los romanos [cita requerida] a un conjunto de antiguos pueblos que habitaba en el norte de la península ibérica y cuyo territorio se extendía en tiempos de las guerras cántabras por la práctica totalidad de la comunidad autónoma de Cantabria, el norte de la provincia de Burgos y de Palencia, el noreste de la provincia de León, el este del Principado de Asturias y la parte más occidental de Vizcaya. Tenía por ciudad principal Amaya y eran vecinos de autrigones, turmogos, vacceos y astures. (es)
- I Cantabri erano un'antica confederazione di 11 tribù celtiche che viveva sulla costa settentrionale della Spagna nella zona montuosa oggi conosciuta come comunità autonoma di Cantabria. Popolo fiero e bellicoso, a lungo sconfisse le legioni romane. Le prime apparizioni dei Cantabri sulla scena storica sono nel contesto delle prime guerre in Iberia, dove servirono come mercenari (sono menzionati nell'esercito di Annibale durante la seconda guerra punica. Combatterono con i Vaccei nel 151 a.C., aiutarono a spezzare l'assedio romano di Numanzia e si pensa che ci fossero elementi cantabrici anche nell'esercito di Quinto Sertorio. Nella sua Guerra gallica Gaio Giulio Cesare descrive come Crasso sconfisse un esercito di Cantabri e Aquitani. Inoltre, secondo i Commentarii de bello civili di Gaio (it)
- De Cantabri waren een Keltisch volk (bestaande uit elf stammen) dat in het noorden van het Iberisch Schiereiland leefde, nabij het huidige Santander en Bilbao en de meer in het binnenland gelegen bergen. De streek en autonome regio Cantabrië is naar hen vernoemd. (nl)
- Kantabrowie – indoeuropejski lud celtycki, zamieszkujący w czasach starożytnych północno-zachodnie tereny Półwyspu Iberyjskiego. Kantabrowie przybyli na Półwysep Iberyjski w drugiej połowie I tysiąclecia p.n.e., prawdopodobnie poprzez Zatokę Biskajską. W I w. p.n.e. dzielili się na kilkanaście plemion. Zamieszkiwali dzisiejszą Kantabrię, wschodnią Asturię oraz prowincje Palencia i Burgos w północnej Starej Kastylii. Na początku VI w. zostali podbici przez Wizygotów, a na początku VIII w. przez Arabów. (pl)
- Кантабры (лат. Cantabri) — древняя конфедерация 11 племён, населявших северное побережье Испании на территории современной провинции Кантабрия, на востоке Астурии и в прилегающих горных районах Кастилии-Леона. По сообщению Страбона, кантабры либо ранее назывались лузитанами (то есть были индоевропейским народом), либо, как считал Юлий Цезарь, они были народом местного происхождения. Местное население так и не было до конца романизировано, поскольку оставалось в основном сельским. Окончательная романизация произошла лишь после вторжения арабов на Иберский полуостров. (ru)
- Канта́бри (лат. Cantabri; грец. Καντάβροι, Kantabroi, «горяни») — кельтський народ на півночі Піренейського півострова у IV ст. до н.е. — VIII ст. н.е. Згадуються в античних авторів, зокрема в «Географії» Страбона. Мешкали на теренах сучасної іспанської Кантабрії, назва якої походить від них, в районі Кантабрійських гір. Володіння були багаті на золото, срібло, залізну руду. Поділялися на племена, об'єднані у федерацію. Жили патріархально-родовим устроєм. Сповідували язичництво. У римських джерелах фіксуються з 207 до н.е. як найманці карфагенян у Другій Пунічній війні. Славилися як добрі вояки й злісні грабіжники. Разом із астурами безуспішно опиралися римській експансії (29–19 до н.е.). Після поразки їхні землі були інкорпоровані до складу римської провінції Тарраконська Іспанія. Погано (uk)
|
