| dbo:abstract
|
- الأويرَن (花魁، « الأزهار الأولى ») هن محظيات رفيعات المستوى في اليابان، ومشهورات خاصة خلال فترة إيدو. كنّ الشخصيات الرئيسية في « عالم الأزهار والصفصاف » (花柳界 karyūkai). وكانت المنازل التي يعشن فيها تسمى «» (seirō). يتميزن عن المومسات العاديات بإتقانهن للفنون، وخاصة الرقص والغناء، وكان منهن من أصبحت مشهورة حتى خارج تلك الأحياء. كلا المصطلحين، أويران و تايو (太夫 / 大夫 'tayū')، استخدما غالبا بشكل عشوائي. في الواقع فإن مصطلح تايو هو أول مصطلح يستعمل لوصف المحظية ذو مستوى رفيع ويظهر أيضا الموهبة التي تمتلكها المعنية من رقص وغناء. أما مصطلح أويران فقد ظهر في وقت لاحق، ويعني أيضًا مومسات رفيعات المستوى، ولكن دون أي معرفة خاصة بالرقص أو الغناء، (ar)
- Oiran (花魁) byly vysoce postavené kurtizány v Japonsku. Některé kulturní aspekty oiranských tradicí jsou dodržovány dodnes. Oiran vznikly v období Edo (1600–1868). V té době prošlo několik zákonů, které nevěstince vykázaly do obezděných čtvrtí daleko od městského centra. Ve velkých městech to byla čtvrť Šimabara v Kjótu, v Ósace a Jošiwara v Edu (dnešní Tokio). Rychle se rozrostly do velkých, oddělených „Čtvrtí potěšení“, kde se nabízely různé formy zábavy. Tady se nehledělo na původ kurtizány, ale vytvořila se zde přísná hierarchie založená na kráse, charakteru, dosaženém vzdělání a uměleckých dovednostech. Mezi oiran byly nejvýše postavenými kurtizánami nebo prostitutkami tajú (太夫), které byly také považovány za vhodné pro knížata daimjó. Pouze ti nejbohatší a nejvýše postavení se mohli stát jejich patrony. Aby pobavily své klienty, oiran ovládaly umění tance, hudby, poezie a kaligrafie a dokázaly vést zasvěcený rozhovor na jakékoliv téma. Izolace v uzavřených čtvrtích napomohla velké ritualizaci oiran a také jejich oddělení od měnící se společnosti. Chování zde bylo podřízeno přísné etiketě. Jejich mluva si zachovala formální standard dvora a odlišovala se od běžného jazyka. Náhodní návštěvníci byli odmítáni; klienti oiran zvali pomocí formální pozvánky a oiran pak přicházely ulicemi v procesí za doprovodu sluhů. Kostýmy, které nosily, byly stále zdobenější a složitější, obvykle s osmi i více jehlicemi a hřebeny ve vlasech a mnoha předepsanými vrstvami silně zdobených oděvů odvozených od prvních oiran z počátků období Edo. Stejně tak nabízená zábava se odvozovala od původních generací oiran. Postupně se kultura tajú stávala stále vzácnější a vzdálenější každodennímu životu a jejich klientů oiran ubývalo. Éru oiran ukončil příchod gejš. Gejši poskytovaly zábavu oblíbenou ve své době a byly také mnohem přístupnější pro náhodného návštěvníka. Jejich popularita rychle rostla a zastínila oiran. Poslední záznam o oiran je z roku 1761. Několik žen dnes stále praktikuje umění oiran (bez sexuální stránky) pro zachování kulturního dědictví spíše než jako profesi nebo životní styl. (cs)
- Les Oiran eren cortesanes japoneses, considerades com una mena de "dones de plaer" o prostitutes. Tanmateix, eren considerades artistes i moltes esdevenien celebritats fins i tot fora dels districtes de plaer. El seu art i forma de vestir sovint marcaven tendència. (ca)
- Oiran (jap. 花魁, wörtlich: „Blumen-Anführer“, sinngemäß: „Die schönste aller Blumen“) war ab ca. 1770 in Edo, dem heutigen Tokyo, die gebräuchliche Bezeichnung für höherrangige Prostituierte im lizenzierten Bordellviertel Yoshiwara. Im heutigen Sprachgebrauch wird der Begriff im Sinne von „Kurtisane“ als euphemistische Bezeichnung für Prostituierte im Allgemeinen gebraucht. (de)
- Οϊράν (ιαπωνικά: 花魁) ονομάζονταν στην παλαιά Ιαπωνία οι εταίρες με πελατεία υψηλής κοινωνικής θέσης. Τη λέξη οϊράν αποτελούν δύο κάντζι, 花 που σημαίνει "λουλούδι", και 魁 που σημαίνει "αρχηγός" ή "πρώτος". Τα πολιτιστικά στοιχεία που σχετίζονται με τις οϊράν παραμένουν ζωντανά μέχρι τις ημέρες μας, αν και οι ίδιες δεν αποτελούν παρά μια ανάμνηση στη σύγχρονη Ιαπωνία. (el)
- Oiran (花魁 ''Oiran''?) es el vocablo japonés utilizado para referirse a una cortesana de alto rango en Japón. La palabra "oiran" consta de dos kanji, 花 que significa "flor", y 魁 cuyo significado es "líder" o "primera". Los aspectos culturales de la tradición de las oiran aún se preservan en la actualidad. (es)
- Les oiran (花魁, « premières fleurs ») ou tayū (太夫 / 大夫) étaient des courtisanes de haut rang au Japon, célèbres en particulier au cours de l'époque d'Edo. Ce sont les principaux personnages du « monde des fleurs et des saules » (花柳界, karyūkai). Les maisons où elles demeuraient se nommaient les « maisons vertes » (seirō). Elles se distinguent des prostituées ordinaires par leur maîtrise des arts, notamment la danse et le chant, et le fait que certaines soient devenues célèbres hors des quartiers de plaisir. (fr)
- Oiran (花魁) is a collective term for the highest-ranking courtesans in Japanese history, who were considered to be above common prostitutes (known as yūjo (遊女, lit. 'woman of pleasure')) for their more refined entertainment skills and training in the traditional arts. Divided into a number of ranks within this category, the highest rank of oiran were the tayū, who were considered to be set apart from other oiran due to their intensive training in the traditional arts. Though oiran by definition also engaged in prostitution, higher-ranking oiran had a degree of choice in which customers they took; tayū, in contrast, did not engage in sex work at all. The term oiran originated in Yoshiwara, the red light district of Edo in the 1750s, and is applied to all ranks of high level courtesans in historical Japan. The services of oiran were well known for being exclusive and expensive, with oiran typically only entertaining the upper classes of society, gaining the nickname keisei (lit. 'castle toppler') for their perceived ability to steal the hearts and match the wits of upper-class men. Many oiran became celebrities both inside and outside of the pleasure quarters, and were commonly depicted in ukiyo-e woodblock prints and in kabuki theatre plays. Oiran were expected to be well versed in the traditional arts of singing, classical dance and music, including the ability to play the kokyū and the koto, and were also expected to converse with clients in upper class and formalised language. Though regarded as trend setting and fashionable women at the historic height of their profession, this reputation was later usurped in the late 18th through 19th centuries by geisha, who became popular among the merchant classes for their simplified clothing, ability to play short, modern songs known as on the shamisen, and their more fashionable expressions of contemporary womanhood and companionship for men, which mirrored the tastes of the extremely wealthy, but for lower class merchants, who constituted the majority of their patronage. The popularity and numbers of oiran continued to decline steadily throughout the 19th century, before prostitution was outlawed in Japan in 1957. However, the tayū remaining in Kyoto's Shimabara district were allowed to continue practising the cultural and performing arts traditions of their profession, and were declared a "special variety" of geisha. In the present day, a handful of tayū, who do not engage in prostitution as part of their role, continue to perform in Kyoto, alongside a number of oiran reenactors elsewhere in Japan who perform in reenactments of the courtesan parades known as oiran dōchū. (en)
- Oiran (花魁) adalah wanita yang bertugas untuk menghibur pada Zaman Edo. Pada masa sekarang, Oiran sendiri telah menjadi budaya yang dilestarikan. Untuk menjadi seorang Oiran, seorang wanita harus melalui pendidikan keterampilan seperti merangkai bunga, upacara minum teh dan kaligrafi. Seorang Oiran juga harus terampil dalam memainkan . (in)
- 오이란(일본어: 花魁)은 일본 에도 시대의 대표적인 유곽지대인 요시와라의 유녀(遊女)중에서 높은 지위에 있는 자를 부르는 호칭이다. 오이란 주위에서 잡일을 맡아 하는 가무로(禿, かむろ)나 후리소데 신조(振袖新造) 가 '오이라노 도코로노 오네상'(우리들이 있는 곳의 언니)라고 부르는 데서 유래했다고 한다. 교토 및 오사카의 다유(太夫)에 해당하는 최고급 유녀이다. (ko)
- 花魁（おいらん）は、吉原遊廓の遊女で位の高い者のことをいう。現代の高級娼婦、高級愛人などにあたる。 (ja)
- Nella storia e nella cultura giapponese le oiran (花魁?) sono figure assimilabili a cortigiane e sono considerate yūjo (遊女?), ovvero "donne di piacere" o prostitute, anche se la loro condizione sociale si distingue da quella delle ordinarie : le oiran erano infatti meretrici di lusso e alcune di loro ebbero tanto successo da diventare delle celebrità anche fuori dei quartieri del piacere. La loro arte le conduceva accanto a uomini di potere e il loro modo di vestire era spesso all'origine di mode e tendenze, motivo per cui alcuni aspetti della loro tradizione sopravvivono ancora nel Giappone del XX e XXI secolo. (it)
- Oiran (jap. 花魁) – japońska kurtyzana, uważana za typ prostytutki yūjo, jednak różniąca się od niej tym, że była artystką rozrywkową (często stając się celebrytką poza dzielnicami płatnej miłości). Ich sztuka i moda często wyznaczały trendy wśród bogatych Japończyków i dlatego tradycja oiran zachowała się do dziś. Słowo oiran pochodzi od japońskiego wyrażenia oira no tokoro no nēsan, co można przetłumaczyć jako moja starsza siostra. Zapisane w języku japońskim składa się z dwóch znaków kanji oznaczających odpowiednio kwiat i pierwszy, co można też przetłumaczyć jako „rozwiany kwiat wiśni”. Zasadniczo tylko prostytutki wysokiej klasy były oiran, jednak w Yoshiwara termin ten jest powszechnie stosowany w odniesieniu do wszystkich tamtejszych kurtyzan. Oiran pojawiły się w okresie Edo, przypadającym na lata 1600-1868. W okresie tym powstały regulacje ograniczające działalność domów publicznych do obszarów otoczonych murami oddalonych od centrów miast. W większych miastach były to Shimabara w Kioto, Shinmachi w Osace i Yoshiwara w Edo (dzisiejszym Tokio). Obszary te szybko przekształciły się w duże "dzielnice rozkoszy" oferujące wszystkie rodzaje rozrywek. Kurtyzan nie różnicowano z uwagi na ich pochodzenie, ale z uwagi na urodę, charakter, wykształcenie i zdolności artystyczne (co było szczególnie szczęśliwe dla tych kurtyzan, które trafiły na drogę takiego stylu życia sprzedane we wczesnej młodości przez ubogie rodziny). W Kioto za prostytutki najwyższej rangi uchodziły tayū, które uznawano za odpowiednie dla klientów daimyō. Do połowy XVIII wieku nie zanikł podział kurtyzan na rangi, wszystkie były jednak znane jako oiran. Prostytutki z okresu Edo były cenione nie tylko z uwagi na ich aparycję i znajomość sztuki miłosnej. Aby kobieta mogła zostać uznana za oiran, musiała być wykształcona i posiadać wiele umiejętności, w tym znać się na tradycyjnej sztuce chadō, ikebanie oraz kaligrafii. Ponadto klienci oczekiwali, że będą one oczytane, dlatego istotne było, by kurtyzana potrafiła prowadzić błyskotliwe konwersacje i elokwentnie pisać. Izolacja oiran w zamkniętych obszarach sprawiła, że ich praktyki stały się pod wieloma względami zrytualizowane i pozostały nienaruszone przez zachodzące w międzyczasie przemiany społeczne. Ściśle przestrzegana etykieta określała stosowne zachowania. Ich mowa zachowała formalne standardy dworskie, oddalając się od potocznego języka. Nie przyjmowały przygodnych gości, klienci musieli kierować do nich formalne zaproszenia, a po ulicach poruszały się efektowną procesją (oiran dochu), w otoczeniu całej świty i służby. Noszone przez nie kostiumy stawały się coraz bardziej złożone, obejmowały kilka warstw zdobionych szat wykonanych w oparciu o wzory oiran z czasów wczesnego okresu Edo, we włosy wpinały osiem albo i więcej szpilek lub grzebieni. Podobnie rozrywki, które oferowały, wywodziły się z oryginalnych rozrywek oiran poprzednich pokoleń. W końcu kultura oiran, coraz bardziej odstająca od ówczesnych praktyk życia codziennego, zaczęła zanikać. Zmniejszyła się też liczba ich klientów. Pojawienie się gejszy ostatecznie zakończyło erę oiran. Gejsze dostarczały zwykłych rozrywek, które dawały klientom radość w tamtym czasie i były bardziej dostępne dla przygodnych gości. Popularność gejszy wzrosła raptownie i przyćmiła dawną świetność oiran. Pierwsza kobieta, która nazywała siebie gejszą była prostytutką z Fukagawa i pojawiła się około 1750 roku, co zbiega się ze schyłkiem oiran - ostatnią z tradycyjnych oiran datuje się na rok 1761. Niewielka liczba kobiet, która pozostała przy tradycyjnych sztukach praktykowanych przez oiran (z wyłączeniem aspektów seksualnych) zajmuje się nimi do dziś głównie dla zachowania dziedzictwa kulturowego. (pl)
- Oiran var ett historiskt japanskt yrke. En oiran var en kurtisan som hade en form av mellanställning mellan en geisha (kurtisan) och en (prostituerad). Till skillnad från en geisha var en oiran prostituerad, men till skillnad från en yūjo var hon dessutom en artist som också underhöll sina kunder på andra sätt än enbart med sexuella tjänster, och det fanns flera oiran som blev berömda under sin samtid. En oiran hade också privilegiet att tacka nej till kunder. (sv)
- Oiran (花魁 Oiran? : "flor" + "lider") é um tipo de mulher cortesã da alta classe no Japão (consideradas prostitutas de luxo), que surgiram no período Edo (1600-1868), que entretia os clientes com serviços sexuais e com as artes da: dança, música, poesia e caligrafia, e um juízo educado era considerado essencial à conversação sofisticada. Entre as oirans, as tayū (太夫 ou 大夫 tayū?) eram consideradas as de status mais elevado e mais adequada ao senhor de terras daimyo. Só os mais ricos e de status mais alto podiam patrociná-las. No período Edo, as leis restringiram os bordéis e distritos murados a uma distância determinada do centro das cidades. Shimabara em Quioto, Shimmachi em Osaka e, em Edo (atualmente Tóquio), Yoshiwara. Esses rapidamente cresceram e tornaram-se os próprios "Quartéis do Prazer”, oferecendo todas as maneiras de entretenimento. No estatuto das cortesãs não havia qualquer outra distinção senão a estrita hierarquia, de acordo com a beleza, caráter e habilidades artísticas. Aspectos culturais da tradição continuam sendo preservadas atualmente. Do isolamento, dentro dos distritos fechados, resultou que as oirans ficassem altamente ritualizadas de vários modos, e cada vez mais fora das mudanças sociais. A etiqueta estrita comandava os padrões apropriados de comportamento. O seu discurso e modo de falar permaneceu formal, e não a língua comum. Um visitante casual não seria aceito. Os seus clientes formulavam um convite formal, e a oiran passava pelas ruas em procissão ritualizada com um acompanhamento de empregados. Os trajes usados foram ficando cada vez mais ornados e complexos, culminando num estilo com oito ou mais alfinetes e pentes no cabelo, e muitas camadas de artigos de vestuário altamente ornamentados, na tradição das oiran do primeiro período Edo. Da mesma forma, os entretimentos oferecidos, que também eram herdados das primeiras oirans, das gerações anteriores. Enfim, a cultura tayu tornou-se cada vez mais exclusiva e afastada da vida diária, e os seus clientes diminuíram. A ascensão da gueixa terminou a era da oiran. A gueixa praticava os entretenimento comuns preferidos pelo povo daquela época, e era muito mais acessível ao visitante casual. A última oiran registrada foi em 1761, e as poucas restantes que ainda atualmente praticam as artes (sem o aspecto sexual) fazem-no para uma preservação da herança cultural, e não como uma profissão ou estilo de vida. (pt)
- 花魁（日语：おいらん）是指日本江户时代的吉原遊廓裡，對地位最高级的的稱呼。其由來據傳是源於18世紀時，吉原的遊女們稱呼比自己輩份高的遊女為「姊姊」（おねえさん），後來逐漸演變成用來稱呼地位較高的遊女之專稱。而「姊姊」（おねえさん）的由來則是來自於「我們這裡的姊姊」（おいらの所の姉さん）一語的簡稱。在江戶時代，在京與大阪，最高级的藝伎叫做「」（たゆう）。當時的吉原也有「太夫」存在，可是卻尚未開始出現「花魁」（おいらん）這個稱呼。 虽然现在日本不再有花魁，然而花魁的形象仍然影响现今日本文化。直至今日，對於一般的遊女，有時也稱她們為花魁。 以下是江戶時代對花魁的記載： (zh)
- Ойран (яп. 花魁 оиран) — один из видов проституток в Японии. Ойран являлись одними из юдзё (яп. 遊女 ю:дзё) «женщин для удовольствия», проституток. Тем не менее ойран были отделены от юдзё тем, что, в отличие от тех, выполняли не только сексуальные функции, но также развлекали клиентов более утончёнными способами. Многие ойран были звёздами своего времени, известными далеко за пределами весёлых кварталов. Они становились законодательницами мод, их искусство танца и игры на музыкальных инструментах было описано в легендах. Поэтому культуру ойран сохраняют и сегодня. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Les Oiran eren cortesanes japoneses, considerades com una mena de "dones de plaer" o prostitutes. Tanmateix, eren considerades artistes i moltes esdevenien celebritats fins i tot fora dels districtes de plaer. El seu art i forma de vestir sovint marcaven tendència. (ca)
- Oiran (jap. 花魁, wörtlich: „Blumen-Anführer“, sinngemäß: „Die schönste aller Blumen“) war ab ca. 1770 in Edo, dem heutigen Tokyo, die gebräuchliche Bezeichnung für höherrangige Prostituierte im lizenzierten Bordellviertel Yoshiwara. Im heutigen Sprachgebrauch wird der Begriff im Sinne von „Kurtisane“ als euphemistische Bezeichnung für Prostituierte im Allgemeinen gebraucht. (de)
- Οϊράν (ιαπωνικά: 花魁) ονομάζονταν στην παλαιά Ιαπωνία οι εταίρες με πελατεία υψηλής κοινωνικής θέσης. Τη λέξη οϊράν αποτελούν δύο κάντζι, 花 που σημαίνει "λουλούδι", και 魁 που σημαίνει "αρχηγός" ή "πρώτος". Τα πολιτιστικά στοιχεία που σχετίζονται με τις οϊράν παραμένουν ζωντανά μέχρι τις ημέρες μας, αν και οι ίδιες δεν αποτελούν παρά μια ανάμνηση στη σύγχρονη Ιαπωνία. (el)
- Oiran (花魁 ''Oiran''?) es el vocablo japonés utilizado para referirse a una cortesana de alto rango en Japón. La palabra "oiran" consta de dos kanji, 花 que significa "flor", y 魁 cuyo significado es "líder" o "primera". Los aspectos culturales de la tradición de las oiran aún se preservan en la actualidad. (es)
- Les oiran (花魁, « premières fleurs ») ou tayū (太夫 / 大夫) étaient des courtisanes de haut rang au Japon, célèbres en particulier au cours de l'époque d'Edo. Ce sont les principaux personnages du « monde des fleurs et des saules » (花柳界, karyūkai). Les maisons où elles demeuraient se nommaient les « maisons vertes » (seirō). Elles se distinguent des prostituées ordinaires par leur maîtrise des arts, notamment la danse et le chant, et le fait que certaines soient devenues célèbres hors des quartiers de plaisir. (fr)
- Oiran (花魁) adalah wanita yang bertugas untuk menghibur pada Zaman Edo. Pada masa sekarang, Oiran sendiri telah menjadi budaya yang dilestarikan. Untuk menjadi seorang Oiran, seorang wanita harus melalui pendidikan keterampilan seperti merangkai bunga, upacara minum teh dan kaligrafi. Seorang Oiran juga harus terampil dalam memainkan . (in)
- 오이란(일본어: 花魁)은 일본 에도 시대의 대표적인 유곽지대인 요시와라의 유녀(遊女)중에서 높은 지위에 있는 자를 부르는 호칭이다. 오이란 주위에서 잡일을 맡아 하는 가무로(禿, かむろ)나 후리소데 신조(振袖新造) 가 '오이라노 도코로노 오네상'(우리들이 있는 곳의 언니)라고 부르는 데서 유래했다고 한다. 교토 및 오사카의 다유(太夫)에 해당하는 최고급 유녀이다. (ko)
- 花魁（おいらん）は、吉原遊廓の遊女で位の高い者のことをいう。現代の高級娼婦、高級愛人などにあたる。 (ja)
- Oiran var ett historiskt japanskt yrke. En oiran var en kurtisan som hade en form av mellanställning mellan en geisha (kurtisan) och en (prostituerad). Till skillnad från en geisha var en oiran prostituerad, men till skillnad från en yūjo var hon dessutom en artist som också underhöll sina kunder på andra sätt än enbart med sexuella tjänster, och det fanns flera oiran som blev berömda under sin samtid. En oiran hade också privilegiet att tacka nej till kunder. (sv)
- 花魁（日语：おいらん）是指日本江户时代的吉原遊廓裡，對地位最高级的的稱呼。其由來據傳是源於18世紀時，吉原的遊女們稱呼比自己輩份高的遊女為「姊姊」（おねえさん），後來逐漸演變成用來稱呼地位較高的遊女之專稱。而「姊姊」（おねえさん）的由來則是來自於「我們這裡的姊姊」（おいらの所の姉さん）一語的簡稱。在江戶時代，在京與大阪，最高级的藝伎叫做「」（たゆう）。當時的吉原也有「太夫」存在，可是卻尚未開始出現「花魁」（おいらん）這個稱呼。 虽然现在日本不再有花魁，然而花魁的形象仍然影响现今日本文化。直至今日，對於一般的遊女，有時也稱她們為花魁。 以下是江戶時代對花魁的記載： (zh)
- Ойран (яп. 花魁 оиран) — один из видов проституток в Японии. Ойран являлись одними из юдзё (яп. 遊女 ю:дзё) «женщин для удовольствия», проституток. Тем не менее ойран были отделены от юдзё тем, что, в отличие от тех, выполняли не только сексуальные функции, но также развлекали клиентов более утончёнными способами. Многие ойран были звёздами своего времени, известными далеко за пределами весёлых кварталов. Они становились законодательницами мод, их искусство танца и игры на музыкальных инструментах было описано в легендах. Поэтому культуру ойран сохраняют и сегодня. (ru)
- الأويرَن (花魁، « الأزهار الأولى ») هن محظيات رفيعات المستوى في اليابان، ومشهورات خاصة خلال فترة إيدو. كنّ الشخصيات الرئيسية في « عالم الأزهار والصفصاف » (花柳界 karyūkai). وكانت المنازل التي يعشن فيها تسمى «» (seirō). يتميزن عن المومسات العاديات بإتقانهن للفنون، وخاصة الرقص والغناء، وكان منهن من أصبحت مشهورة حتى خارج تلك الأحياء. كلا المصطلحين، أويران و تايو (太夫 / 大夫 'tayū')، استخدما غالبا بشكل عشوائي. في الواقع فإن مصطلح تايو هو أول مصطلح يستعمل لوصف المحظية ذو مستوى رفيع ويظهر أيضا الموهبة التي تمتلكها المعنية من رقص وغناء. (ar)
- Oiran (花魁) byly vysoce postavené kurtizány v Japonsku. Některé kulturní aspekty oiranských tradicí jsou dodržovány dodnes. Oiran vznikly v období Edo (1600–1868). V té době prošlo několik zákonů, které nevěstince vykázaly do obezděných čtvrtí daleko od městského centra. Ve velkých městech to byla čtvrť Šimabara v Kjótu, v Ósace a Jošiwara v Edu (dnešní Tokio). Rychle se rozrostly do velkých, oddělených „Čtvrtí potěšení“, kde se nabízely různé formy zábavy. Tady se nehledělo na původ kurtizány, ale vytvořila se zde přísná hierarchie založená na kráse, charakteru, dosaženém vzdělání a uměleckých dovednostech. Mezi oiran byly nejvýše postavenými kurtizánami nebo prostitutkami tajú (太夫), které byly také považovány za vhodné pro knížata daimjó. Pouze ti nejbohatší a nejvýše postavení se mohli (cs)
- Oiran (花魁) is a collective term for the highest-ranking courtesans in Japanese history, who were considered to be above common prostitutes (known as yūjo (遊女, lit. 'woman of pleasure')) for their more refined entertainment skills and training in the traditional arts. Divided into a number of ranks within this category, the highest rank of oiran were the tayū, who were considered to be set apart from other oiran due to their intensive training in the traditional arts. Though oiran by definition also engaged in prostitution, higher-ranking oiran had a degree of choice in which customers they took; tayū, in contrast, did not engage in sex work at all. (en)
- Nella storia e nella cultura giapponese le oiran (花魁?) sono figure assimilabili a cortigiane e sono considerate yūjo (遊女?), ovvero "donne di piacere" o prostitute, anche se la loro condizione sociale si distingue da quella delle ordinarie : le oiran erano infatti meretrici di lusso e alcune di loro ebbero tanto successo da diventare delle celebrità anche fuori dei quartieri del piacere. (it)
- Oiran (jap. 花魁) – japońska kurtyzana, uważana za typ prostytutki yūjo, jednak różniąca się od niej tym, że była artystką rozrywkową (często stając się celebrytką poza dzielnicami płatnej miłości). Ich sztuka i moda często wyznaczały trendy wśród bogatych Japończyków i dlatego tradycja oiran zachowała się do dziś. (pl)
- Oiran (花魁 Oiran? : "flor" + "lider") é um tipo de mulher cortesã da alta classe no Japão (consideradas prostitutas de luxo), que surgiram no período Edo (1600-1868), que entretia os clientes com serviços sexuais e com as artes da: dança, música, poesia e caligrafia, e um juízo educado era considerado essencial à conversação sofisticada. Entre as oirans, as tayū (太夫 ou 大夫 tayū?) eram consideradas as de status mais elevado e mais adequada ao senhor de terras daimyo. Só os mais ricos e de status mais alto podiam patrociná-las. (pt)
|
