| dbo:abstract
|
- El mutassarrifat de Jerusalem (turc otomà: مُتَصَرِّف قدسی مُتَصَرِّفلغ; àrab: متصرفية القدس الشريف, mutaṣarrifiyyat al-Quds ax-Xarīf; turc: Kudüs-i Şerif Mutassarıflığı), també conegut com el sanjaq [autònom] de Jerusalem, va ser un districte otomà amb una especial situació administrativa, establert el 1872. El districte incloïa Jerusalem així com Gaza, Jaffa, Hebron, Betlem i Beerxeba. Durant el final del període otomà, el Mutasarrifat de Jerusalem, juntament amb el sanjaq de Nablus i el sanjaq d'Acre, va formar la regió que va ser comunament anomenada com a «Sud de Síria» o com a «Palestina». El districte es va separar de l'eyalat de Damasc i posat sota dependència directe de Constantinoble el 1841, i formalment creada com a província independent el 1872 pel Gran Visir Mahmud Nedim Pasha. Els experts proporcionen una varietat de motius de la separació, incloent-hi l'augment de l'interès europeu a la regió, i el reforç de la frontera sud de l'Imperi contra el khedivat d'Egipte (que havia dominat la zona durant deu anys). Inicialment els sanjaqs d'Acre i de Nablus es van combinar amb la província de Jerusalem, amb la combinació la província va ser esmentat en el registre de la cort de Jerusalem com l' "Eyalat de Jerusalem", i el cònsol britànic s'hi va referir com la creació de «Palestina com un eyalat separat». No obstant això, després de menys de dos mesos, els sanjaqs de Nablus i Acre en foren separats i s'afegiren al vilayet de Beirut, deixant només el sanjaq de Jerusalem que va esdevenir el mutasarrifat de Jerusalem. El 1906, el kaza de Natzaret es va afegir al mutasarrifat com un exclave, principalment per a permetre l'emissió d'un permís turístic únic pels viatgers cristians. La zona va ser conquerit per les Forces Aliades el 1917, durant la primera Guerra Mundial i posat sota l'autoritat d'una administració militar coneguda com l'OETA-Sud (Occupied Enemy Territory Administration) que va substituir l'administració otomana. OETA Sud va administrar els sanjaqs otomans de Jerusalem, Nablus i Acre. L'administració militar fou substituït per una administració civil britànica el 1920, i la zona de OETA Sud va integrar el Mandat Britànic de Palestina confirmat el 1923. La condició política del Mutasarrifat de Jerusalem va ser única entre totes les províncies otomanes, ja que estava sota l'autoritat directa del govern otomà de Constantinoble. Els habitants s'identificaven principalment en termes religiosos. Les diverses poblacions rurals eren normalment habitades per pagesos, mentre que les seves ciutats eren poblades per comerciants, artesans, propietaris de terres i prestadors. L'elit va consistir en el lideratge religiós, els terratinents més rics i els alts funcionaris. (ca)
- Das Mutessariflik Jerusalem (türkisch Kudüs-i Şerif Mutasarrıflığı; arabisch متصرفية القدس الشريف), auch bekannt als das Sandschak von Jerusalem, war ein osmanischer Bezirk mit besonderem Verwaltungsstatus, der 1872 gegründet wurde. Der Bezirk umfasste Jerusalem (Kudüs) sowie die anderen Hauptorte Gaza, Jaffa, Hebron, Betlehem und Be’er Scheva. Während der spätosmanischen Periode bildete das Mutessariflik Jerusalem zusammen mit dem und dem die gemeinhin als „Südsyrien“ oder „Palästina“ bezeichnete Region. Der Bezirk wurde zunächst von Damaskus abgespalten, 1841 Konstantinopel direkt unterstellt und im Jahre 1872 formell als unabhängige Provinz von Großwesir Mahmud Nedim Pascha erschaffen. Die Gründe für die Abspaltung waren unterschiedlich, darunter waren das westeuropäische Interesse an der Region und später die Stärkung der Südgrenze des Osmanischen Reiches gegen das Khedivat Ägypten. Ursprünglich wurden die beiden Sandschaks Akkon und Nablus mit der Provinz Jerusalem vereinigt und die neue Provinz in den Gerichtsregistern als „Eyâlet Jerusalem“ bezeichnet. Vom britischen Konsul wurde dies als Gründung von „Palästina in einem getrennten Eyâlet“ gewertet. Allerdings wurden nach weniger als zwei Monaten die Sandschaks von Nablus und Akkon wieder getrennt und dem Vilâyet Beirut angegliedert, wodurch nur noch das Mutessariflik Jerusalem verblieb. 1906 wurde der Kaza von Nazaret an das Mutessariflik Jerusalem als Exklave angegliedert, vor allem, um die Erteilung von nur einer einzigen Touristenerlaubnis für christliche Reisende zu ermöglichen. Der politische Status des Mutessariflik Jerusalem war einzigartig im Vergleich zu anderen osmanischen Provinzen, da es unter die Direktherrschaft Konstantinopels, der Hauptstadt des Osmanischen Reiches kam. Die Einwohner identifizierten sich selbst vor allem entsprechend religiöser Kriterien. Die Dörfer des Bezirks waren in der Regel von Bauern bewohnt, während die Stadtbevölkerung aus Händlern, Handwerkern, Landbesitzern und Geldverleihern bestand. Die Elite bestand aus der religiösen Würdenträgerschaft, wohlhabenden Landeignern und hochrangigen Zivilbeamten. Das Mutasseriflik hatte eine Fläche von rund 20.000 km², 1897 eine Bevölkerungszahl von 298.653, 1914 rund 400.000. (de)
- متصرفية القدس الشريف وهي متصرفية عثمانية مستقلة تتبعها أربعة أقضية هي قضاء يافا، وقضاء غزة، وقضاء الخليل، وقضاء بئر السبع. (ar)
- Το σαντζάκι της Ιερουσαλήμ (τουρκικά: Kudüs Sancağı) γνωστό και ως μουτεσαριφλίκι της Ιερουσαλήμ (αραβικά: متصرفية القدس الشريف, αγγλικά: Mutasarrifate of Jerusalem) συστάθηκε το 1872 με ειδικό καθεστώς διοίκησης και αποσπάστηκε από το το 1874, μαζί με την Ιερουσαλήμ, τη Γάζα, τη Γιάφα, τη Χεβρώνα, τη Βηθλεέμ και τη Μπερ Σεβά, που αποτελούσαν ξεχωριστά σαντζάκια. Το σαντζάκι της Ιερουσαλήμ κατά την οθωμανική περίοδο, μαζί με τα σαντζάκια της Ναμπλούς και της Άκρας αποτελούσαν την περιοχή που ονομαζόταν τότε Νότια Συρία ή Παλαιστίνη. Το 1841 αποσπάστηκε από τη Δαμασκό και τέθηκε υπό την άμεση διοίκηση του παλατιού. Το 1872 συστάθηκε ως ανεξάρτητο σαντζάκι από το μεγάλο βεζίρη Μαχμούτ Νεντίμ πασά. Οι μελετητές προτάσουν διάφορους λόγους για τον διαχωρισμό, συμπεριλαμβανομένου του αυξημένου ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος στην περιοχή, και της ενίσχυσης των νότιων συνόρων της αυτοκρατορίας κατά του χεδιβάτου της Αιγύπτου. Αρχικά, τα σαντζάκια της Άκρας και της Ναμπλούς συνενώθηκαν με το σαντζάκι της Ιερουσαλήμ. Ωστόσο, σε λιγότερο από δύο μήνες, τα σαντζάκια της Ναμπλούς και της Άκρας διαχωρίστηκαν και τέθηκαν υπό τη διοίκηση του , αφήνοντας μόνο το σαντζάκι της Ιερουσαλήμ. Το 1906, ο καζάς της Ναζαρέτ τέθηκε υπό τη διοίκηση του σαντζακίου της Ιερουσαλήμ, ως αποσπασμένο έδαφος, κυρίως για να επιτρέψει την έκδοση ενιαίας τουριστικής άδειας σε χριστιανούς ταξιδιώτες. Η περιοχή κατακτήθηκε από τις Συμμαχικές Δυνάμεις το 1917 κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τη Νότια Διοίκηση Κατεχόμενων Εχθρικών Εδαφών (OETA South) που δημιουργήθηκε για να αντικαταστήσει την οθωμανική κυβέρνηση. Η Νότια Διοίκηση αποτελούνταν από τα οθωμανικά σαντζάκια της Ιερουσαλήμ, της Ναμπλούς και της Άκρας. Η στρατιωτική διοίκηση αντικαταστάθηκε από μια βρετανική πολιτική διοίκηση το 1920 και η περιοχή της Νότιας Διοίκησης ενσωματώθηκε στην βρετανική εντολή της Παλαιστίνης το 1923. Η πολιτική κατάσταση του σαντζακίου της Ιερουσαλήμ ήταν μοναδική σε κάθε άλλη οθωμανική επαρχία, δεδομένου ότι βρισκόταν υπό την άμεση εξουσία της οθωμανικής πρωτεύουσας Κωνσταντινούπολης. Οι κάτοικοι αυτοπροσδιορίζονταν κυρίως με θρησκευτικούς όρους. Τα χωριά της επαρχίας ήταν συνήθως κατοικημένα από αγρότες, ενώ οι πόλεις της κατοικούνταν από εμπόρους, τεχνίτες, γαιοκτήμονες και δανειστές χρήματος. Η ελίτ αποτελούταν από τη θρησκευτική ηγεσία, τους πλούσιους ιδιοκτήτες και τους ανώτερους δημόσιους υπαλλήλους. (el)
- El Mutasarrifato de Jerusalén (en turco otomano, Kudüs-i Şerif Mutasarrıflığı; en árabe, متصرفية القدس الشريف), también conocido como Sancajado de Jerusalén, fue un distrito del Imperio otomano con estatus administrativo especial establecido en 1872. El distrito abarcaba los territorios de los Estados contemporáneos de Israel, Palestina, Jordania y Egipto. Sus ciudades más relevantes fueron Jerusalén, así como Belén, Hebrón, Jaffa, Gaza y Beerseba. Durante el período otomano tardío, el Mutasarrifato de Jerusalén, junto con el y el , formaban la región comúnmente conocida como «sur de Siria» o «Palestina». El distrito fue separado de Damasco y colocado directamente bajo Constantinopla en 1841, y formalmente creado como una provincia independiente en 1872 por el Gran Visir . Los eruditos proporcionan una variedad de razones para la separación, incluyendo el interés europeo creciente en la región, y el fortalecimiento de la frontera meridional del imperio contra el Jedivato de Egipto. Inicialmente, el Mutasarrifato de Acre y de Nablus se unieron con la provincia de Jerusalén, con la provincia combinada mencionada en el registro de la corte de Jerusalén como «Eyalato de Jerusalén», y referido por el cónsul británico como la creación de «Palestina en un eyalato separado». Sin embargo, después de menos de dos meses, los sancajados de Nablus y Acre fueron separados y añadidos al Vilayato de Beirut, dejando solo el Mutasarrifato de Jerusalén. En 1906, el Kaza de Nazaret fue agregado al mutasarrifato como un exclave, principalmente para permitir la expedición de un solo permiso turístico a los viajeros cristianos. El área fue conquistada por las fuerzas Aliadas en 1917, durante la Primera Guerra Mundial, y la Administración del Territorio Enemigo Ocupado (OETA Sur) fue establecido para reemplazar la administración otomana. OETA Sur consistía en los sancajados otomanos de Jerusalén, Nablus y Acre. La administración militar fue substituida por una administración civil británica en 1920 y el área de OETA Sur fue incorporada en el mandato británico de Palestina en 1923. El estatus político del Mutasarrifato de Jerusalén era único respecto a cualquier otra provincia otomana, puesto que se encontraba bajo la autoridad directa de la capital otomana, Constantinopla. Los habitantes se identificaron principalmente en términos religiosos. Las aldeas del distrito eran habitadas normalmente por los agricultores, mientras que sus ciudades estaban pobladas por los comerciantes, los artesanos, los terratenientes y los prestamistas. La élite estaba formada por los líderes religiosos, los terratenientes ricos y los altos funcionarios públicos. (es)
- Le moutassarifat de Jérusalem ou sandjak de Jérusalem (turc ottoman : Kudüs-i Şerif Mutasarrıflığı, arabe تصرفية القدس الشريف), est une province de l'Empire ottoman détachée du vilayet de Syrie en 1872, dotée d'un statut spécial et dépendant directement du gouvernement de Constantinople. Il se maintient jusqu'à la Première Guerre mondiale et à la conquête britannique en 1917-1918. En 1920, il est rattaché au mandat britannique de Palestine. (fr)
- The Mutasarrifate of Jerusalem (Ottoman Turkish: مُتَصَرِّف قدسی مُتَصَرِّفلغ, Kudüs-i Şerif Mutasarrıflığı; Arabic: متصرفية القدس الشريف, Mutaṣarrifiat al-quds aš-šarīf), also known as the Sanjak of Jerusalem, was an Ottoman district with special administrative status established in 1872. The district encompassed Jerusalem as well as Hebron, Jaffa, Gaza and Beersheba. During the late Ottoman period, the Mutasarrifate of Jerusalem, together with the Sanjak of Nablus and Sanjak of Akka (Acre), formed the region that was commonly referred to as "Palestine". It was the 7th most heavily populated region of the Ottoman Empire's 36 provinces. The district was separated from Damascus Eyalet and placed directly under the Ottoman central government in Constantinople (now Istanbul) in 1841, and formally created as an independent province in 1872 by Grand Vizier Mahmud Nedim Pasha. Scholars provide a variety of reasons for the separation, including increased European interest in the region, and strengthening of the southern border of the Empire against the Khedivate of Egypt. Initially, the Mutasarrifate of Acre and Mutasarrifate of Nablus were combined with the province of Jerusalem, with the combined province being referred to in the register of the court of Jerusalem as the "Jerusalem Eyalet", and referred to by the British consul as creation of "Palestine into a separate eyalet". However, after less than two months, the sanjaks of Nablus and Acre were separated and added to the Vilayet of Beirut, leaving just the Mutasarrifate of Jerusalem. In 1906, the was added to the Jerusalem Mutasarrifate, as an exclave, primarily in order to allow the issuance of a single tourist permit to Christian travellers. The area was conquered by the Allied Forces in 1917 during World War I and a military Occupied Enemy Territory Administration (OETA South) set up to replace the Ottoman administration. OETA South consisted of the Ottoman sanjaks of Jerusalem, Nablus and Acre. The military administration was replaced by a British civilian administration in 1920 and the area of OETA South was incorporated into the British Mandate of Palestine in 1923. The political status of the Mutasarrifate of Jerusalem was unique from other Ottoman provinces as it was under the direct authority of the Ottoman capital Constantinople. The inhabitants identified themselves primarily on religious terms, 84% being Muslim Arabs. The district's villages were normally inhabited by farmers while its towns were populated by merchants, artisans, landowners and money-lenders. The elite consisted of the religious leadership, wealthy landlords and high-ranking civil servants. (en)
- Mutasarrifate Yerusalem (bahasa Turki Utsmaniyah: Kudüs-i Şerif Mutasarrıflığı; bahasa Arab: متصرفية القدس الشريف), juga dikenal sebagai Sanjak Yerusalem, adalah sebuah distrik Utsmaniyah dengan status pemerintahan istimewa yang didirikan pada tahun 1872. Distrik tersebut meliputi Yerusalem serta Bethlehem, Hebron, Jaffa, Gaza dan Beersheba. Pada akhir periode Utsmaniyah, Mutasarrifate Yerusalem, bersama dengan dan Sanjak Akka (Acre), membentuk kawasan yang umum dikenal sebagai "Suriah Selatan" atau "Palestina". (in)
- 예루살렘 무타사리프령(오스만 터키어: مُتَصَرِّف قدسی مُتَصَرِّفلغ, Kudüs-i Şerif Mutasarrıflığı) 지역은 예루살렘뿐만 아니라 베들레헴, 헤브론, 야파, 가자, 브엘세바까지 포괄하였다. 오스만 말기에는 나블루스의 산작, 악카(Acre)의 산자크과 함께 예루살렘의 무타사리프령이 흔히 "팔레스타인"이라고 부르는 지역을 형성하였다. 오스만 제국의 36개 산자크 중 7번째로 인구가 많은 지역이었다. 이 지역은 다마스쿠스에서 분리되어 1841년 콘스탄티노플(현재의 이스탄불)에 있는 오스만 중앙정부의 직할령이 되었고, 1872년 그랜드 비지에 마흐무드 네딤 파샤는 정식으로 독립된 영지로 선언했다. 학자들은 이 지역에 대한 유럽의 관심 증가, 이집트 케디베이트에 대한 제국의 남쪽 국경 강화 등 분리의 다양한 이유를 제시한다. 초기에는 아크레 무타사리프령과 나블루스 무타사리프령 예루살렘의 지방을 합쳐 만들었는데, 이 연합 산자크는 예루살렘 궁정등기부에 "예루살렘의 에야레트"으로 언급되었고, 영국 영사는 "별 에얄릿으로 팔레스타인이 만들어진다"라고 언급되었다. 그러나 두 달도 채 되지 않아 나블루스와 아클레의 산작들이 분리되어 베이루트의 빌라예트에 추가되어 예루살렘 무타사리프령만 남게 되었다. 1906년에 나자렛의 카자가 주로 기독교 여행자들에게 단일 관광 허가증을 발급할 수 있도록 하기 위해 예루살렘에 추가되었다. 이 지역은 제1차 세계 대전 중 1917년 연합군이 정복했고 오스만 행정부를 대체하기 위해 설치된 군사 점령 적국 관리국(OETA 남부) 산하에 들어갔다. OETA 남부는 예루살렘, 나블루스, 아클레의 오스만 산자크로 구성되어 있었다. 1920년 군정은 영국의 민간 행정부로 대체되었고, 1923년 OETA 남부 지역은 영국령 팔레스타인에 편입되었다. 예루살렘 무타사리프령은 정치적으로 오스만 수도 콘스탄티노폴리스 직할령으로 특별한 상태에 있었다. 거주자들은 주로 종교적인 용어로 자신을 밝혔으며, 84%가 이슬람 아랍인이라고 한다. 그 지역의 마을에는 보통 농부들이 거주하고 있었고, 마을에는 상인, 장인, 지주, 돈벌이들이 거주하고 있었다. 엘리트들은 종교지도자, 부유한 지주, 고위 공무원들로 구성되었다. (ko)
- Il Mutasarrifato di Gerusalemme (in turco: Kudüs-i Şerif Mutasarrıflığı), fu un governatorato dell'Impero ottomano, nell'area dell'attuale Israele e Palestina, con capitale Gerusalemme. Il distretto comprendeva oltre a Gerusalemme altre città principali nell'area come Gaza, Jaffa, Hebron, Betlemme e Beersheba. Assieme al Sangiaccato di Nablus e al Sangiaccato di Acri, esso formava la regione comunemente chiamata "Siria meridionale" durante l'ultimo periodo di governo ottomano. Lo status politico del Mutasarrifato di Gerusalemme era unico nel suo genere dal momento che la provincia era sotto la diretta autorità di Istanbul. Gli abitanti venivano identificati innanzitutto su base religiosa, ma il distretto manteneva forti legami anche con molte potenze europee che infatti instillarono nella popolazione locale l'idea di stato indipendente. I villaggi del distretto erano normalmente abitati da contadini mentre le città più grandi erano abitate da mercanti, artigiani, proprietari terrieri e banchieri. L'élite era composta dai sacerdoti, dai ricchi proprietari terrieri e dagli impiegati statali d'alto rango. (it)
- Мутасаррифат Єрусалиму (Кудус) або Єрусалимський санджак (араб. متصرفية القدس الشريف) — адміністративно-територіальна одиниця Османської імперії. Існував у 1872—1917 роках з площею 12,486 км². Утворився з частини Дамаскського еялету (на теперішніх землях Ізраїлю, Єгипту, Йорданії та Палестинської держави). (uk)
|
| rdfs:comment
|
- متصرفية القدس الشريف وهي متصرفية عثمانية مستقلة تتبعها أربعة أقضية هي قضاء يافا، وقضاء غزة، وقضاء الخليل، وقضاء بئر السبع. (ar)
- Le moutassarifat de Jérusalem ou sandjak de Jérusalem (turc ottoman : Kudüs-i Şerif Mutasarrıflığı, arabe تصرفية القدس الشريف), est une province de l'Empire ottoman détachée du vilayet de Syrie en 1872, dotée d'un statut spécial et dépendant directement du gouvernement de Constantinople. Il se maintient jusqu'à la Première Guerre mondiale et à la conquête britannique en 1917-1918. En 1920, il est rattaché au mandat britannique de Palestine. (fr)
- Mutasarrifate Yerusalem (bahasa Turki Utsmaniyah: Kudüs-i Şerif Mutasarrıflığı; bahasa Arab: متصرفية القدس الشريف), juga dikenal sebagai Sanjak Yerusalem, adalah sebuah distrik Utsmaniyah dengan status pemerintahan istimewa yang didirikan pada tahun 1872. Distrik tersebut meliputi Yerusalem serta Bethlehem, Hebron, Jaffa, Gaza dan Beersheba. Pada akhir periode Utsmaniyah, Mutasarrifate Yerusalem, bersama dengan dan Sanjak Akka (Acre), membentuk kawasan yang umum dikenal sebagai "Suriah Selatan" atau "Palestina". (in)
- Мутасаррифат Єрусалиму (Кудус) або Єрусалимський санджак (араб. متصرفية القدس الشريف) — адміністративно-територіальна одиниця Османської імперії. Існував у 1872—1917 роках з площею 12,486 км². Утворився з частини Дамаскського еялету (на теперішніх землях Ізраїлю, Єгипту, Йорданії та Палестинської держави). (uk)
- El mutassarrifat de Jerusalem (turc otomà: مُتَصَرِّف قدسی مُتَصَرِّفلغ; àrab: متصرفية القدس الشريف, mutaṣarrifiyyat al-Quds ax-Xarīf; turc: Kudüs-i Şerif Mutassarıflığı), també conegut com el sanjaq [autònom] de Jerusalem, va ser un districte otomà amb una especial situació administrativa, establert el 1872. El districte incloïa Jerusalem així com Gaza, Jaffa, Hebron, Betlem i Beerxeba. Durant el final del període otomà, el Mutasarrifat de Jerusalem, juntament amb el sanjaq de Nablus i el sanjaq d'Acre, va formar la regió que va ser comunament anomenada com a «Sud de Síria» o com a «Palestina». (ca)
- Το σαντζάκι της Ιερουσαλήμ (τουρκικά: Kudüs Sancağı) γνωστό και ως μουτεσαριφλίκι της Ιερουσαλήμ (αραβικά: متصرفية القدس الشريف, αγγλικά: Mutasarrifate of Jerusalem) συστάθηκε το 1872 με ειδικό καθεστώς διοίκησης και αποσπάστηκε από το το 1874, μαζί με την Ιερουσαλήμ, τη Γάζα, τη Γιάφα, τη Χεβρώνα, τη Βηθλεέμ και τη Μπερ Σεβά, που αποτελούσαν ξεχωριστά σαντζάκια. Το σαντζάκι της Ιερουσαλήμ κατά την οθωμανική περίοδο, μαζί με τα σαντζάκια της Ναμπλούς και της Άκρας αποτελούσαν την περιοχή που ονομαζόταν τότε Νότια Συρία ή Παλαιστίνη. (el)
- Das Mutessariflik Jerusalem (türkisch Kudüs-i Şerif Mutasarrıflığı; arabisch متصرفية القدس الشريف), auch bekannt als das Sandschak von Jerusalem, war ein osmanischer Bezirk mit besonderem Verwaltungsstatus, der 1872 gegründet wurde. Der Bezirk umfasste Jerusalem (Kudüs) sowie die anderen Hauptorte Gaza, Jaffa, Hebron, Betlehem und Be’er Scheva. Während der spätosmanischen Periode bildete das Mutessariflik Jerusalem zusammen mit dem und dem die gemeinhin als „Südsyrien“ oder „Palästina“ bezeichnete Region. (de)
- El Mutasarrifato de Jerusalén (en turco otomano, Kudüs-i Şerif Mutasarrıflığı; en árabe, متصرفية القدس الشريف), también conocido como Sancajado de Jerusalén, fue un distrito del Imperio otomano con estatus administrativo especial establecido en 1872. El distrito abarcaba los territorios de los Estados contemporáneos de Israel, Palestina, Jordania y Egipto. Sus ciudades más relevantes fueron Jerusalén, así como Belén, Hebrón, Jaffa, Gaza y Beerseba. Durante el período otomano tardío, el Mutasarrifato de Jerusalén, junto con el y el , formaban la región comúnmente conocida como «sur de Siria» o «Palestina». (es)
- The Mutasarrifate of Jerusalem (Ottoman Turkish: مُتَصَرِّف قدسی مُتَصَرِّفلغ, Kudüs-i Şerif Mutasarrıflığı; Arabic: متصرفية القدس الشريف, Mutaṣarrifiat al-quds aš-šarīf), also known as the Sanjak of Jerusalem, was an Ottoman district with special administrative status established in 1872. The district encompassed Jerusalem as well as Hebron, Jaffa, Gaza and Beersheba. During the late Ottoman period, the Mutasarrifate of Jerusalem, together with the Sanjak of Nablus and Sanjak of Akka (Acre), formed the region that was commonly referred to as "Palestine". It was the 7th most heavily populated region of the Ottoman Empire's 36 provinces. (en)
- 예루살렘 무타사리프령(오스만 터키어: مُتَصَرِّف قدسی مُتَصَرِّفلغ, Kudüs-i Şerif Mutasarrıflığı) 지역은 예루살렘뿐만 아니라 베들레헴, 헤브론, 야파, 가자, 브엘세바까지 포괄하였다. 오스만 말기에는 나블루스의 산작, 악카(Acre)의 산자크과 함께 예루살렘의 무타사리프령이 흔히 "팔레스타인"이라고 부르는 지역을 형성하였다. 오스만 제국의 36개 산자크 중 7번째로 인구가 많은 지역이었다. 예루살렘 무타사리프령은 정치적으로 오스만 수도 콘스탄티노폴리스 직할령으로 특별한 상태에 있었다. 거주자들은 주로 종교적인 용어로 자신을 밝혔으며, 84%가 이슬람 아랍인이라고 한다. 그 지역의 마을에는 보통 농부들이 거주하고 있었고, 마을에는 상인, 장인, 지주, 돈벌이들이 거주하고 있었다. 엘리트들은 종교지도자, 부유한 지주, 고위 공무원들로 구성되었다. (ko)
- Il Mutasarrifato di Gerusalemme (in turco: Kudüs-i Şerif Mutasarrıflığı), fu un governatorato dell'Impero ottomano, nell'area dell'attuale Israele e Palestina, con capitale Gerusalemme. Il distretto comprendeva oltre a Gerusalemme altre città principali nell'area come Gaza, Jaffa, Hebron, Betlemme e Beersheba. Assieme al Sangiaccato di Nablus e al Sangiaccato di Acri, esso formava la regione comunemente chiamata "Siria meridionale" durante l'ultimo periodo di governo ottomano. (it)
|
.jpg){kind=link}
_LA_SYRIE.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
