| dbo:abstract
|
- Kuo Mo-žo (čínsky pchin-jinem Guō Mòruò, znaky zjednodušené 郭沫若; 16. listopadu 1892 - 12. června 1978) byl čínský spisovatel, archeolog, komunistický politik a zakládající předseda Čínské akademie věd. Získal tradiční čínské vzdělání a roku 1914 odešel studovat medicínu do Japonska, lékařství však opustil, aby se mohl věnovat umění. Studoval západní literaturu a vydal řadu překladů evropských klasiků do čínštiny. Po návratu do Číny se ve dvacátých letech stal marxistou a roku 1927 vstoupil do komunistické strany. V důsledku své politické činnosti byl nucen strávit několik let v japonském exilu, kde se věnoval studiu archeologie a psal mimo jiné o starých čínských nápisech. Po vzniku ČLR zastával řadu vysokých vládních funkcí. Během kulturní revoluce v 60. letech byl sesazen a pronásledován, po skončení této kampaně se však směl vrátit mezi vládnoucí elitu. (cs)
- Guo Moruo (en xinès tradicional: 郭沫若; en xinès simplificat: 郭沫若; en pinyin: Guō Mòruò; Sichuan, 16 de novembre de 1892 — Pequín, 12 de juny de 1978), també conegut com a Dingtang (鼎堂), és el pseudònim del poeta, dramaturg, assagista i historiador xinès Guo Khaizen. Va viure al Japó durant els anys 30 fins a la Invasió japonesa de Manxúria, quan s'afilià al Partit Comunista Xinès. Després de la Guerra civil xinesa va ser nomenat viceprimer ministre (1949-1954) i president de l'Acadèmia xinesa de les ciències. Com a escriptor va ser molt prolífic escrivint poesia, obres de teatre i diversos assajos sobre història, cultura i arqueologia xinesa. És un dels assagistes xinesos més reconeguts i el primer a fer una anàlisi marxista de la Història de la Xina. (ca)
- جوو موروو (بالإنجليزية Guo Moruo) عالم صيني ومؤرخ وكاتب بارز وعالم أثار، ومسؤول حكومي من مقاطعة سيتشوان، في الصين في القرن العشرين، وقد تقلد مناصب مهمة في الحكومة الشيوعية. ولد جوو موروو في ليشان من مقاطعة سيشوان، نشرت أول مجموعة شعرية له الإلاهات سنة 1921م وفي عام 1927م التحق بالحزب الشيوعي ، واشترك في عصيان نانشانج الفاشل. وبعد ذلك ذهب إلى المنفى، وعاش في اليابان عشر سنوات. نص الصفحة.رجع إلى الصين عام 1937م ليحارب ضد الغزو الياباني، وبعد أن قامت جمهورية الصين الشعبية سنة 1949م تولى مناصب مهمة، منها رئيس الأكاديمية الصينية للعلوم. و شغل منصب نائب رئيس الوزراء، ونائب اللجنة الدائمة لمؤتمر الشعب الوطني. (ar)
- Guo Moruo (chinesisch 郭沫若, Pinyin Guō Mòruò; * 1892 unter dem Namen Guo Kaizhen 郭開貞 / 郭开贞, Guō Kāizhēn im Kreis Leshan, Provinz Sichuan; † 12. Juni 1978) war chinesischer Schriftsteller und Politiker. (de)
- Guo Moruo (Chinese: 郭沫若; pinyin: Guō Mòruò; Wade–Giles: Kuo Mo-jo; November 16, 1892 – June 12, 1978), courtesy name Dingtang (鼎堂), was a Chinese author, poet, historian, archaeologist, and government official. (en)
- Guo Moruo (en chino, 郭沫若, romanizado: Guōmòruò, Wade-Giles: Kuo Mo-jo) (Leshan, China; 16 de noviembre de 1892 - Pekín; 12 de junio de 1978) fue un escritor chino contemporáneo. Escritor muy prolífico, fue poeta, dramaturgo y novelista, y escribió también numerosos ensayos sobre historia, arqueología y cultura china. Fue también traductor de escritores occidentales como Goethe o Walt Whitman. Desde su juventud, se identificó con las ideas revolucionarias del Partido Comunista Chino. Tras la proclamación de la República Popular China en 1949, fue reconocido por el régimen comunista como uno de los principales autores de China. Fue presidente de la Academia China de las Ciencias. (es)
- Guo Moruo adalah nama pena dari sejarawan, penulis, penyair, arkeologis dan pejabat dari Sichuan, Cina Guo Kaizhen. Ia lahir di Shawan, Leshan, provinsi Sichuan, Cina pada bulan November 1892 dan meninggal di Beijing 12 Juni 1978. Sebagai penyair ia dikenal lewat kumpulan puisinya berjudul Sang Dewi (女神) yang termasuk puisi bebas. Dalam bidang ilmu sejarah ia dikenal lewat karyanya Zhongguo gu dai she hui yan jiu (中国古代社会硏究) Guo Moruo adalah penganut paham Marxisme. Ia terlahir dari keluarga kaya dan berperangai buruk sewaktu muda. Pada tahun 1913 Guo Moruo melarikan diri dari pernikahan yang diatur oleh keluarganya ke Jepang untuk belajar ilmu pengobatan. (in)
- Guo Moruo (chinois 郭沫若 ; EFEO Kouo Mo-jo) est un écrivain chinois de la période moderne, ainsi qu'un homme politique et savant, né le 16 novembre 1892 sous le nom de Guo Kaizhen (郭開貞) dans le canton de Leshan, province du Sichuan, et mort le 12 juin 1978. Il a été tout à la fois poète, dramaturge, l'un des fondateurs du groupe Création, mais aussi archéologue et spécialiste de la Chine antique. (fr)
- 궈모뤄(중국어: 郭沫若, 병음: Guō Mòruò, 한자음: 곽말약, 1892년 11월 16일 쓰촨성 러산 시 ~ 1978년 6월 12일 베이징 시)는 중국의 신문학 활동가, 극작가, 마르크스-레닌주의 혁명가, 마오쩌둥주의 문학 사상 공작자이다. 본명은 카이전(開貞), 호는 딩탕(鼎堂)이며, 모뤄(沫若)는 자이다. 하카계 출신이며, 쓰촨성 쟈딩 푸(嘉定府)의 중류 정도의 지주의 셋째 아들로서 출생하였다. 쓰촨성에서 고등학교를 나왔으며 1914년 일본 제국의 규슈대 의학부에 입학하여 근대적 연구 방법을 익혔다. 이 사이에 시작(詩作)을 시작했고 1921년에는 혁명 문학 단체 창조사(創造社)를 결성하였으며 중국에서 반봉건 혁명 낭만주의 운동을 일으킨 초기 활동가 중 하나였다. 그는 그러다 일본 제국의 여자와 결혼하고 극작가로서 여성 해방을 혁명 테마로 한 <3인의 반역적 여성>을 발표하기도 했다. 이 작품은 중국 공산당의 신문학 운동 시기의 본격적 사극의 하나로 말해지기도 한다. 중국 국내에서 혁명의 기운이 고조된 후 1926년 국민혁명군이 북벌을 개시하자 리다자오 등의 마르크스-레닌주의 진영에서 거기에 참가하여 우한·상하이 등지에서 여러 직책으로 활동하다가, 1927년 난창 봉기에 가담한 후 중국 공산당에 입당하였다. 그 후 공산주의자에 대한 탄압을 피해서 일본 제국에 망명하였고, 이 기간에 유물사관을 가지고 중국 고대 사회를 연구하는 혁명 작업을 하였으며, 그것은 중국 고대 사회를 마르크스-레닌주의의 시각을 가져다 연구한 것이었다. 1937년 중일 전쟁 때 충칭으로 귀국해서 중국 공산당 측의 문학 평론 공작의 책임을 맡고 공산당 혁명의 항일 전선에 참가하여 선전 활동에 종사하는 중에 극작(劇作)이나 평론 등도 많이 발표하였다. 그때 발표된 희곡 <굴원(屈原)>(1942)의 내용은 굴원을 항쟁의 주인공으로 등장시킨 것으로, 중국 고대 애국 시인의 말을 따서 국민당의 부패 양상을 들춰내기도 하였다. 1949년, 1950년 파리와 바르샤바에서 열린 세계 평화 회의에 마오쩌둥 측의 문인 대표로 참가하였고, 중국 공산당 정권 성립 이후로 정무원 부총리 겸 과학원장, 중앙인민정부 위원, 중국과기대 학장, 중국 공산당 문학예술계연합회 주석, 중국 정무원 문화교육위원회 주임 등을 맡았으며, 마오둔, 저우양, 천보다 등과 함께 마오쩌둥과 저우언라이 정권에서 마오쩌둥주의 문학 사상 노선의 조타수가 되었다. 그는 마오쩌둥의 중국 공산당 정권에서 크게 권력을 행사했던 마르크스-레닌주의 문학, 사상 방면의 공작자 중의 하나이었다. 문혁 초기에는 사인방의 부상으로 어려움을 겪기도 하였지만, 얼마 후 마오쩌둥은 그의 보호를 사인방과 저우언라이에게 요구하였다. 문혁이 끝난 뒤는 화궈펑에 의해서 당내 정치적 지위를 회복하였다. 마오쩌둥이 죽었을 때 화궈펑 정권에서 마오의 장례식에 참석하였고, 마오쩌둥이 죽은 뒤 얼마 후 사망하였다. (ko)
- Guo Moruo (Leshan, 16 november 1892 － 12 juni 1978) (jiaxiang: Fujian, , ) was een Hakka-Chinees schrijver, politicus, archeoloog, historicus, hanzikenner. Hij is ook directeur van Chinese Academie van Wetenschappen geweest. Guo was het achtste kind van zijn moeder. Hij ging naar een openbare school en in 1905 verkreeg hij een provinciale studiebeurs om naar Japan te gaan om te studeren aan de Keizerlijke Universiteit van Tokio. In Japan leerde Guo Moruo een van zijn echtgenotes kennen. Dit was , een vrouw van Japanse afkomst. Beide families waren tegen het huwelijk tussen de twee. Hij heeft totaal elf kinderen bij twee vrouwen verwekt. In 1952 werd Guo Moruo onderscheiden met de Stalin Vredesprijs. (nl)
- Guō Mòruò (郭沫若; alla nascita Guō Kāizhēn 郭开贞; nome di cortesia Dǐng Táng 鼎堂) (Leshan, 16 novembre 1892 – Pechino, 12 giugno 1978) è stato uno scrittore, poeta, drammaturgo, storico, archeologo e politico cinese. (it)
- 郭 沫若（かく まつじゃく）は、中華民国・中華人民共和国の政治家・文学者・考古学者・歴史学者。中国の近代文学・歴史学の開拓者の一人。 原名は郭開貞で、開貞は諱、沫若は号にあたる。字は「鼎堂」。執筆時に用いた筆名は多く、高汝鴻・麦克昂・易坎人・杜頑庶・杜衎などである。 (ja)
- Guo Moruo (ur. 16 listopada 1892, zm. 12 czerwca 1978) – chiński pisarz, poeta, dramaturg, historyk, archeolog, lekarz i tłumacz. Urodził się w Shawan (obecnie część Leshan) w prowincji Syczuan. W 1914 roku wyjechał do Japonii, gdzie ukończył medycynę na uniwersytecie w Fukuoce; do Chin powrócił w 1923 roku. Zadebiutował w 1921 zbiorem wierszy Bogini (女神, nǚshén). W swoich opowiadaniach i powieściach, często o charakterze autobiograficznym, podejmował tematykę społeczną. W 1927 roku wstąpił do Komunistycznej Partii Chin. W tym samym roku z powodu rozpoczętych przez Kuomintang prześladowań działaczy komunistycznych uciekł za granicę. Podczas 10-letniego pobytu na emigracji pisał prace naukowe poświęcone filologii i historii starożytnych Chin. Był pierwszym uczonym, który odczytał napisy na kościach wróżebnych oraz napisy na brązach, będące najstarszymi zabytkami pisma chińskiego. W czasie wojny chińsko-japońskiej opublikował dwa tomy wierszy patriotycznych: Odgłosy wojny i Cykady. Tworzył także dramaty, z których najbardziej znanymi są Znak tygrysa i Qu Yuan. Od 1949 roku aż do śmierci był przewodniczącym Chińskiej Akademii Nauk. Był także członkiem Polskiej Akademii Nauk. W 1951 roku został laureatem Międzynarodowej Leninowskiej Nagrody Pokoju. Po rozpoczęciu rewolucji kulturalnej w 1966 roku jako jeden z pierwszych intelektualistów został poddany krytyce, a jego prace potępiono i zabroniono ich publikacji. Po dojściu do władzy Deng Xiaopinga zrehabilitowany. (pl)
- Guo Moruo, född 16 november 1892 i Leshan, Sichuan, död 12 juni 1978 i Peking, var en kinesisk poet, författare, arkeolog och politiker. Han kom från en relativt välbeställd hakka-familj i Sichuan som härstammade från Ninghua härad i Fujian-provinsen. Han studerade först vid Shishi gymnasium i Chengdu och fick därefter möjlighet att studera medicin i Japan 1914, där han började bli mer intresserad av litteratur och påverkades av Wang Yangming, Rabindranath Tagore och Walt Whitman. 1917 inledde han sin litterära karriär med att översätta Tagores poesi till kinesiska och började snart skapa egna verk. 1921 publicerade han sin första poesisamling, Nüshen ("Gudinnor") som etablerade hans rykte som en nyskapande poet på det kinesiska talspråket i Fjärde maj-rörelsens anda. I Japan lärde han bland annat känna Yu Dafu och 1921 var han med om att grunda det litterära , som under två år var centrum för hans litterära aktiviteter. I februari 1924 återvände Guo till Kina och bosatte sig i Shanghai. Det politiska radikaliseringen i Kina påverkade honom starkt och han började intressera sig för marxismen. 1925 gick han med i Kuomintang, som då samarbetade med Kinas kommunistiska parti. Han deltog i Nordfälttåget 1926 som propagandist, men när Chiang Kai-shek började rensa ut kommunister från Kuomintang 1927 tog Guo kommunisternas parti och begav sig till Nanchang strax efter det misslyckade Nanchangupproret i augusti 1927. Han gick med i kommunistpartiet vid denna tid, men flydde sedan till Japan, där han stannade i tio år och genomgick en av sina litterärt mest produktiva perioder. När det andra kinesisk-japanska kriget bröt ut i juli lämnade han sin familj i Japan och begav sig till Shanghai. I takt med att japanska styrkor erövrade stora delar av Kinas kustland flydde Guo inåt land och bosatte sig sedan i nationalistregeringens tillfälliga huvudstad i Chongqing. Under det kinesiska inbördeskriget deltog Guo som "partilös" i Kinesiska folkets politiskt rådgivande konferens i arbetet med förbereda utropandet av Folkrepubliken Kina hösten 1949. Efter kommunisternas maktövertagande uppbar han en rad viktiga positioner under den nya regimen, han var bland annat chef för den kinesiska vetenskapsakademin. Under 1940- och 1950-talet arbetade han intensivt med att representera Kina i den sovjetiska frontorganisationen Världsfredsrådet på olika håll i världen, då han bland annat besökte Stockholm flera gånger. 1951 belönades han med Stalins fredspris. Under kulturrevolutionen utsattes att för förföljelser och två av hans söner begick självmord. Efter kulturrevolutionens slut lyckades han återfå en stor del av sitt inflytande. (sv)
- Го Можо (*郭沫若, 16 листопада 1892 —†12 червня 1978) — китайський письменник, поет, драматург, історик, громадський діяч. (uk)
- Го Можо́ (кит. упр. 郭沫若, пиньинь Guō Mòruò, при рождении Го Кайчжэнь (кит. трад. 郭開貞, упр. 郭开贞, пиньинь Guō Kāizhēn), псевдоним — Го Дин-тан; 16 ноября 1892 — 12 июня 1978) — китайский писатель, поэт, историк, археолог и государственный деятель, первый президент Академии Наук КНР (1949—1978). Автор многочисленных исторических и литературных произведений, а также переводов, в том числе с русского языка. Лауреат Международной Сталинской премии «За укрепление мира между народами» (1951). (ru)
- 郭沫若（1892年11月16日－1978年6月12日），幼名文豹，原名開貞，字鼎堂，號尚武，笔名高汝鸿、麦克昂、易坎人、谷人、爱牟、杜荃、石沱等，后以家乡大渡河和雅河的别称“沫水”和“若水”取名沫若，晚年敬称郭老，四川乐山人，客家人，是中国文学家、历史学家、古文字学家、考古学家、社会活动家。郭沫若历经清末、北洋政府、国民政府和中华人民共和国等时期之诸多重要的历史节点，且其涉略的領域甚廣，是一位备受争议、值得探讨的人物。 郭沫若著述颇丰，主编《中国史稿》和《甲骨文合集》，全部作品编成《郭沫若全集》38卷。他亦是中国新诗的奠基人之一、中国历史剧的开创者和奠基人之一、中國唯物史观史學的先鋒、甲骨学四堂之一、第一届中央研究院院士。1949年以后，曾任中国科学院首任院长、中央人民政府政务院副总理兼文化教育委员会主任、全国人大常委会副委员长、中国文联首任主席、中国科学技术大学首任校长，取得了巨大的学术成就。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- جوو موروو (بالإنجليزية Guo Moruo) عالم صيني ومؤرخ وكاتب بارز وعالم أثار، ومسؤول حكومي من مقاطعة سيتشوان، في الصين في القرن العشرين، وقد تقلد مناصب مهمة في الحكومة الشيوعية. ولد جوو موروو في ليشان من مقاطعة سيشوان، نشرت أول مجموعة شعرية له الإلاهات سنة 1921م وفي عام 1927م التحق بالحزب الشيوعي ، واشترك في عصيان نانشانج الفاشل. وبعد ذلك ذهب إلى المنفى، وعاش في اليابان عشر سنوات. نص الصفحة.رجع إلى الصين عام 1937م ليحارب ضد الغزو الياباني، وبعد أن قامت جمهورية الصين الشعبية سنة 1949م تولى مناصب مهمة، منها رئيس الأكاديمية الصينية للعلوم. و شغل منصب نائب رئيس الوزراء، ونائب اللجنة الدائمة لمؤتمر الشعب الوطني. (ar)
- Guo Moruo (chinesisch 郭沫若, Pinyin Guō Mòruò; * 1892 unter dem Namen Guo Kaizhen 郭開貞 / 郭开贞, Guō Kāizhēn im Kreis Leshan, Provinz Sichuan; † 12. Juni 1978) war chinesischer Schriftsteller und Politiker. (de)
- Guo Moruo (Chinese: 郭沫若; pinyin: Guō Mòruò; Wade–Giles: Kuo Mo-jo; November 16, 1892 – June 12, 1978), courtesy name Dingtang (鼎堂), was a Chinese author, poet, historian, archaeologist, and government official. (en)
- Guo Moruo (en chino, 郭沫若, romanizado: Guōmòruò, Wade-Giles: Kuo Mo-jo) (Leshan, China; 16 de noviembre de 1892 - Pekín; 12 de junio de 1978) fue un escritor chino contemporáneo. Escritor muy prolífico, fue poeta, dramaturgo y novelista, y escribió también numerosos ensayos sobre historia, arqueología y cultura china. Fue también traductor de escritores occidentales como Goethe o Walt Whitman. Desde su juventud, se identificó con las ideas revolucionarias del Partido Comunista Chino. Tras la proclamación de la República Popular China en 1949, fue reconocido por el régimen comunista como uno de los principales autores de China. Fue presidente de la Academia China de las Ciencias. (es)
- Guo Moruo (chinois 郭沫若 ; EFEO Kouo Mo-jo) est un écrivain chinois de la période moderne, ainsi qu'un homme politique et savant, né le 16 novembre 1892 sous le nom de Guo Kaizhen (郭開貞) dans le canton de Leshan, province du Sichuan, et mort le 12 juin 1978. Il a été tout à la fois poète, dramaturge, l'un des fondateurs du groupe Création, mais aussi archéologue et spécialiste de la Chine antique. (fr)
- Guō Mòruò (郭沫若; alla nascita Guō Kāizhēn 郭开贞; nome di cortesia Dǐng Táng 鼎堂) (Leshan, 16 novembre 1892 – Pechino, 12 giugno 1978) è stato uno scrittore, poeta, drammaturgo, storico, archeologo e politico cinese. (it)
- 郭 沫若（かく まつじゃく）は、中華民国・中華人民共和国の政治家・文学者・考古学者・歴史学者。中国の近代文学・歴史学の開拓者の一人。 原名は郭開貞で、開貞は諱、沫若は号にあたる。字は「鼎堂」。執筆時に用いた筆名は多く、高汝鴻・麦克昂・易坎人・杜頑庶・杜衎などである。 (ja)
- Го Можо (*郭沫若, 16 листопада 1892 —†12 червня 1978) — китайський письменник, поет, драматург, історик, громадський діяч. (uk)
- Го Можо́ (кит. упр. 郭沫若, пиньинь Guō Mòruò, при рождении Го Кайчжэнь (кит. трад. 郭開貞, упр. 郭开贞, пиньинь Guō Kāizhēn), псевдоним — Го Дин-тан; 16 ноября 1892 — 12 июня 1978) — китайский писатель, поэт, историк, археолог и государственный деятель, первый президент Академии Наук КНР (1949—1978). Автор многочисленных исторических и литературных произведений, а также переводов, в том числе с русского языка. Лауреат Международной Сталинской премии «За укрепление мира между народами» (1951). (ru)
- 郭沫若（1892年11月16日－1978年6月12日），幼名文豹，原名開貞，字鼎堂，號尚武，笔名高汝鸿、麦克昂、易坎人、谷人、爱牟、杜荃、石沱等，后以家乡大渡河和雅河的别称“沫水”和“若水”取名沫若，晚年敬称郭老，四川乐山人，客家人，是中国文学家、历史学家、古文字学家、考古学家、社会活动家。郭沫若历经清末、北洋政府、国民政府和中华人民共和国等时期之诸多重要的历史节点，且其涉略的領域甚廣，是一位备受争议、值得探讨的人物。 郭沫若著述颇丰，主编《中国史稿》和《甲骨文合集》，全部作品编成《郭沫若全集》38卷。他亦是中国新诗的奠基人之一、中国历史剧的开创者和奠基人之一、中國唯物史观史學的先鋒、甲骨学四堂之一、第一届中央研究院院士。1949年以后，曾任中国科学院首任院长、中央人民政府政务院副总理兼文化教育委员会主任、全国人大常委会副委员长、中国文联首任主席、中国科学技术大学首任校长，取得了巨大的学术成就。 (zh)
- Guo Moruo (en xinès tradicional: 郭沫若; en xinès simplificat: 郭沫若; en pinyin: Guō Mòruò; Sichuan, 16 de novembre de 1892 — Pequín, 12 de juny de 1978), també conegut com a Dingtang (鼎堂), és el pseudònim del poeta, dramaturg, assagista i historiador xinès Guo Khaizen. Va viure al Japó durant els anys 30 fins a la Invasió japonesa de Manxúria, quan s'afilià al Partit Comunista Xinès. Després de la Guerra civil xinesa va ser nomenat viceprimer ministre (1949-1954) i president de l'Acadèmia xinesa de les ciències. Com a escriptor va ser molt prolífic escrivint poesia, obres de teatre i diversos assajos sobre història, cultura i arqueologia xinesa. (ca)
- Kuo Mo-žo (čínsky pchin-jinem Guō Mòruò, znaky zjednodušené 郭沫若; 16. listopadu 1892 - 12. června 1978) byl čínský spisovatel, archeolog, komunistický politik a zakládající předseda Čínské akademie věd. Získal tradiční čínské vzdělání a roku 1914 odešel studovat medicínu do Japonska, lékařství však opustil, aby se mohl věnovat umění. Studoval západní literaturu a vydal řadu překladů evropských klasiků do čínštiny. Po návratu do Číny se ve dvacátých letech stal marxistou a roku 1927 vstoupil do komunistické strany. V důsledku své politické činnosti byl nucen strávit několik let v japonském exilu, kde se věnoval studiu archeologie a psal mimo jiné o starých čínských nápisech. Po vzniku ČLR zastával řadu vysokých vládních funkcí. Během kulturní revoluce v 60. letech byl sesazen a pronásledován (cs)
- Guo Moruo adalah nama pena dari sejarawan, penulis, penyair, arkeologis dan pejabat dari Sichuan, Cina Guo Kaizhen. Ia lahir di Shawan, Leshan, provinsi Sichuan, Cina pada bulan November 1892 dan meninggal di Beijing 12 Juni 1978. Sebagai penyair ia dikenal lewat kumpulan puisinya berjudul Sang Dewi (女神) yang termasuk puisi bebas. Dalam bidang ilmu sejarah ia dikenal lewat karyanya Zhongguo gu dai she hui yan jiu (中国古代社会硏究) Guo Moruo adalah penganut paham Marxisme. (in)
- 궈모뤄(중국어: 郭沫若, 병음: Guō Mòruò, 한자음: 곽말약, 1892년 11월 16일 쓰촨성 러산 시 ~ 1978년 6월 12일 베이징 시)는 중국의 신문학 활동가, 극작가, 마르크스-레닌주의 혁명가, 마오쩌둥주의 문학 사상 공작자이다. 본명은 카이전(開貞), 호는 딩탕(鼎堂)이며, 모뤄(沫若)는 자이다. 하카계 출신이며, 쓰촨성 쟈딩 푸(嘉定府)의 중류 정도의 지주의 셋째 아들로서 출생하였다. 쓰촨성에서 고등학교를 나왔으며 1914년 일본 제국의 규슈대 의학부에 입학하여 근대적 연구 방법을 익혔다. 이 사이에 시작(詩作)을 시작했고 1921년에는 혁명 문학 단체 창조사(創造社)를 결성하였으며 중국에서 반봉건 혁명 낭만주의 운동을 일으킨 초기 활동가 중 하나였다. 그는 그러다 일본 제국의 여자와 결혼하고 극작가로서 여성 해방을 혁명 테마로 한 <3인의 반역적 여성>을 발표하기도 했다. 이 작품은 중국 공산당의 신문학 운동 시기의 본격적 사극의 하나로 말해지기도 한다. (ko)
- Guo Moruo (ur. 16 listopada 1892, zm. 12 czerwca 1978) – chiński pisarz, poeta, dramaturg, historyk, archeolog, lekarz i tłumacz. Urodził się w Shawan (obecnie część Leshan) w prowincji Syczuan. W 1914 roku wyjechał do Japonii, gdzie ukończył medycynę na uniwersytecie w Fukuoce; do Chin powrócił w 1923 roku. Zadebiutował w 1921 zbiorem wierszy Bogini (女神, nǚshén). W swoich opowiadaniach i powieściach, często o charakterze autobiograficznym, podejmował tematykę społeczną. W 1927 roku wstąpił do Komunistycznej Partii Chin. W tym samym roku z powodu rozpoczętych przez Kuomintang prześladowań działaczy komunistycznych uciekł za granicę. Podczas 10-letniego pobytu na emigracji pisał prace naukowe poświęcone filologii i historii starożytnych Chin. Był pierwszym uczonym, który odczytał napisy na (pl)
- Guo Moruo (Leshan, 16 november 1892 － 12 juni 1978) (jiaxiang: Fujian, , ) was een Hakka-Chinees schrijver, politicus, archeoloog, historicus, hanzikenner. Hij is ook directeur van Chinese Academie van Wetenschappen geweest. Guo was het achtste kind van zijn moeder. Hij ging naar een openbare school en in 1905 verkreeg hij een provinciale studiebeurs om naar Japan te gaan om te studeren aan de Keizerlijke Universiteit van Tokio. In 1952 werd Guo Moruo onderscheiden met de Stalin Vredesprijs. (nl)
- Guo Moruo, född 16 november 1892 i Leshan, Sichuan, död 12 juni 1978 i Peking, var en kinesisk poet, författare, arkeolog och politiker. Han kom från en relativt välbeställd hakka-familj i Sichuan som härstammade från Ninghua härad i Fujian-provinsen. Han studerade först vid Shishi gymnasium i Chengdu och fick därefter möjlighet att studera medicin i Japan 1914, där han började bli mer intresserad av litteratur och påverkades av Wang Yangming, Rabindranath Tagore och Walt Whitman. (sv)
|
