| dbo:abstract
|
- El creuer és, en les esglésies la planta de les quals té forma de creu llatina o grega, l'espai definit per la intersecció de la nau principal i la nau transversal o transsepte. Aquest espai se sol cobrir mitjançant una cúpula alçada sobre un cimbori o tambor que se sustenta en els arcs torals. D'aquesta manera s'obtenen dos efectes: ressaltar a l'exterior el punt de trobada de les naus amb aquesta mena de torre, i afavorir la il·luminació a través dels buits oberts en el mateix cimbori o a la llanterna que de vegades s'intercala entre aquest i la cúpula. (ca)
- V sakrální architektuře bývá křížení použito u velkých kostelů, například u gotické katedrály. V podstatě se jedná o průnik hlavní lodi a navazujícího chóru s příčnou lodí. Křížení má zpravidla čtvercový půdorys. Vždy je architektonicky zvýrazněno. V gotické architektuře zde bývá mohutná čtvercová křížová žebrová klenba, která je nesena mohutnými . Může zde ovšem být (zvláště ve Francii) umístěna také do interiéru kostela otevřená věž. V renesanci a baroku je zde často umístěna kupole. (cs)
- التَصَالُب هو جزء من الكنيسة عند تقاطع الصحن والجناح. (ar)
- Unter Vierung wird im Kirchenbau der Raum bezeichnet, der beim Zusammentreffen des Haupt- und Querschiffes einer Kirche entsteht. Die Vierung trennt in Kirchen mit kreuzförmigem Grundriss den Chor vom Langhaus. In Kirchen mit kurzem Chor kann bei Kloster-, Stifts- und Domkirchen hier das Chorgestühl untergebracht sein.
* Eine Vierung, bei der Haupt- und Querschiff gleich breit und gleich hoch sind, wird echte Vierung genannt. Als Ergebnis entsteht ein quadratischer Raum.
* Ist die Vierung bei einem quadratischen Grundriss optisch durch Vierungsbögen und Vierungspfeiler gegen Langhaus, Querhausarme und Chor abgegrenzt, so handelt es sich um eine ausgeschiedene Vierung.
* Von einer abgeschnürten Vierung wird gesprochen, wenn die beiden Seiten des Querschiffes niedriger als das Hauptschiff oder durch Mauervorsprünge teilweise abgetrennt sind. Die dritte Kirche der Abtei Cluny (Cluny III, ab 1088) verfügte über zwei Querhäuser und hatte daher zwei Vierungen. Dieser Grundrisstypus verbreitete sich besonders in England (man spricht von einem „Doppel-Querhaus-Grundriss“). Die Vierungen werden nach den Querhäusern benannt: Westquerhaus – Westvierung und Ostquerhaus – Ostvierung. (de)
- Navokruciĝo estas en historia krucforma kristana preĝejo la rektangula spaco, kie kongruas la ĉefa navo kaj la transversa navo aŭ transepto. Ĝia grandeco estas la baza mezurunuo de romanikaj preĝejoj. Ekzemple la flankaj navoj, kiuj sude kaj norde kadras la ĉefan navon mezuras ĝian duonan larĝon. (eo)
- A crossing, in ecclesiastical architecture, is the junction of the four arms of a cruciform (cross-shaped) church. In a typically oriented church (especially of Romanesque and Gothic styles), the crossing gives access to the nave on the west, the transept arms on the north and south, and the choir, as the first part of the chancel, on the east. The crossing is sometimes surmounted by a tower or dome. A large crossing tower is particularly common on English Gothic cathedrals. With the Renaissance, building a dome above the crossing became popular. Because the crossing is open on four sides, the weight of the tower or dome rests heavily on the corners; a stable construction thus required great skill on the part of the builders. In centuries past, it was not uncommon for overambitious crossing towers to collapse. Sacrist Alan of Walsingham's octagon, built between 1322 and 1328 after the collapse of Ely's nave crossing on 22 February 1322, is the "... greatest individual achievement of architectural genius at Ely Cathedral" according to architectural historian Nikolaus Pevsner. A tower over the crossing may be called a lantern tower if it has openings through which light from outside can shine down to the crossing. In Early Medieval churches, the crossing square was often used as a module, or a unit of measurement. The nave and transept would have lengths that were a certain multiple of the length of the crossing square. The term is also occasionally used for secular buildings of a cruciform plan, for instance The Crystal Palace in London. (en)
- Gurutzadura, gurutze latindar edo greziar formako oinplanoa duten elizetan, nabea eta transeptua gurutzatzen diren tokia da. Toki hau, arku toraletan eutsia dagoen danbor edo zinborio baten gainean altxatutako kupula baten bidez estaltzen da. Honela, bi efektu lortzen dira: kanpoaldera, bere gainean gailentzen den dorre antzeko hori nabeekin elkartzen den tokia nabarmendu, eta zinborioan bertan, edo, batzuetan, honen eta kupularen artean tartekatzen den linterna irekitako hutsuneen bidez argiztatzea mesedetzea. Ez da arraroa, gurutzadura hitza, transeptuari erreferentzia egiteko erabiltzea, hau da, nabe nagusia gurutzatzen duen nabea, biak gurutzatzen diren tokiaren ordez, transeptu hitza, onartzen ez duenean. (eu)
- En las iglesias cuya planta posee forma de cruz latina o griega, se denomina crucero al espacio definido por la intersección de la nave principal y la transversal o transepto. Este espacio se suele cubrir mediante una cúpula alzada sobre un cimborrio o tambor que se sustenta en los arcos torales. De esta manera se obtienen dos efectos: resaltar al exterior el punto de encuentro de las naves con esa especie de torre que se encumbra sobre él, y favorecer la iluminación a través de los huecos abiertos en el propio cimborrio o en la linterna que en ocasiones se intercala entre este y la cúpula. No es raro ver el término crucero utilizado para referirse al transepto (del latín Transeptum), es decir, a la propia nave que cruza a la principal en vez de al lugar donde se cruzan, cuando el término transepto no está recogido en el Diccionario de la RAE. (es)
- En architecture, la croisée du transept, parfois appelée intertransept, est la partie du plan d'une église située à l'intersection du transept et du vaisseau principal de la nef. La croisée des grandes églises de l'architecture romane, et aussi de l'architecture gothique en Normandie et en Angleterre, est fréquemment surmontée d'une tour-lanterne.
* Croisée du transept (en rose).
* Plan type d'église avec son transept, composé de la croisée (gris foncé) et de deux croisillons (gris clair).
* Voûtes de la croisée du transept de la cathédrale Notre-Dame d'Amiens
* Voûtes de la croisée du grand transept de la basilique de Saint-Quentin.
* Voûtes de la croisée du transept de la cathédrale Notre-Dame de Laon surmontée d'une tour-lanterne. On parle de fausse croisée du transept lorsque l'église n'a pas à proprement parler de transept : pas de nef latérale mais une organisation qui s'y apparente, et souvent une tour-lanterne. (fr)
- 교차랑(交叉廊, Crossing)은 교회(성당) 건축에서 신랑과 익랑이 교차하는 부분이다. 주로 동방정교회에서는 교차랑의 천장을 거대한 돔으로 만들고, 로마네스크나 고딕양식에서는 교차랑 지붕 위에 탑을 짓는 경우도 있다. 성 베드로 대성당의 교차랑에는 베르니니의 발다키노와 제대가 놓여져있다. (ko)
- La crociera è una porzione di spazio definita dall'incrocio della navata centrale e del transetto che si trova nelle chiese in pianta a croce latina o greca. Tipicamente nelle chiese romaniche o gotiche la crociera delimita a ovest la navata, a nord e a sud i bracci del transetto e a est il coro o presbiterio. Si può parlare di crociera separata o non separata, a seconda che questa si differenzi o meno rispetto al resto della navata; nel caso di crociera separata, talvolta al di sopra di essa si trova una torre (detta lanterna, se permette l'illuminazione della chiesa) o una cupola, che hanno tra l'altro la funzione di evidenziare l'incrocio dei bracci della croce. Queste parti gravano in maniera importante sui sostegni sottostanti, per questo i pilastri che sostengono ai quattro angoli della crociera sono solitamente più massicci degli altri che sostengono parti più leggere della copertura. Nel primo Medioevo la crociera era utilizzata come modulo costruttivo o unità di misura, i multipli del quale andavano a definire le profondità di navata e transetto. (it)
- クロッシングとは、西ヨーロッパの大聖堂建築において、十字形教会堂の４つの腕が交差する部分をいう。 典型的な教会建築、特にロマネスク建築やゴシック建築では、クロッシングは西に身廊、南北に翼廊、東に内陣を接する。 クロッシングの上部には、塔やドームが載っている場合がある。クロッシングは四方が開口部になっているので、塔やドームの重さは四隅に大きくかかることになり、建築物をしっかりとしたものにするためには高い技術を要した。何世紀か前まで、クロッシングの上の塔がそのあまりに高さのため崩壊することも珍しくなかった。 越し屋根と呼ばれる塔には、外部の光を取り込んでクロッシングを照らす開口部がある。 中世前期の教会では、クロッシングの正方形がしばしばモジュールもしくは測量の1ユニットとされた。身廊や翼廊は、クロッシングの方形を何倍かした長さになる。これにより教会の釣り合いをきちんととることができた。 (ja)
- De plaats in een kerk of kathedraal waar het schip en de dwarstransepten elkaar kruisen of doorsnijden wordt de kruising of de viering genoemd. Dit deel van de kerk wordt viering genoemd omdat deze ruimte in de plattegrond een vierkant is. Na het Tweede Vaticaans Concilie vond men het nodig dat de priester de mis ook gericht naar de gelovigen kon vieren, en niet meer gericht naar het oosten. Omdat de apsis en het priesterkoor vaak ver weg zijn van de gelovigen plaatste men in vele kerken een volksaltaar in de kruising. Een voorbeeld van deze verandering kan men zien in de Sint-Janskathedraal in 's-Hertogenbosch. Ook in de middeleeuwen en de baroktijd stond op deze plaats al vaak een altaar voor of onder de bogen van het doksaal, het zogenaamde Heilig Kruisaltaar. Dat was, ook in die tijden al, het altaar voor het volk, omdat de leken geen toegang hadden tot het priesterkoor, dat meestal door een doksaal of koorhek was afgesloten. Het dakgedeelte dat schip en transepten gemeenschappelijk hebben wordt ook wel betiteld als kruising. Soms is er midden op de kruising een vieringtoren of kruisingtoren te vinden. Ook kan boven de kruising een koepel gebouwd worden, dan is de kerk een kruiskoepelkerk. (Zie ook dakruiter.) Hierin kan het angelus-klokje of de consecratie-klok hangen. (nl)
- Средокрестие — в церковной архитектуре место пересечения главного нефа и трансепта, образующих в плане крест. При традиционной ориентации церкви через средокрестие можно попасть в западный неф, в южный и северный трансепты и в расположенный в восточной части храма хор. Средокрестие часто увенчано башней, тибуриумом или куполом, причём башни характерны для романских и готических храмов, а купола — для соборов эпохи Возрождения. Поскольку средокрестие открыто на все четыре стороны, нагрузка от башни или купола приходится на угловые опоры, испытывающие боковой распор из-за полуциркульной формы арок, создание устойчивой конструкции требует от архитектора и строителей изрядного мастерства. В прошлые столетия чрезмерные амбиции создателей часто приводили к обрушению такого рода конструкций. В зависимости от характера пересечения выделяют два типа средокрестия. В первом неф и трансепт имеют равную высоту и подкупольный квадрат имеет четыре одинаковые арки. Второй тип — средокрестие с пониженным трансептом — может быть определён по более низким, узким аркам, отчётливо разделяющим неф, трансепт и хор. Вогнутые поверхности треугольного формата, образующиеся на переходе от подкупольного квадрата средокрестия к цилиндрическому барабану купола именуются парусами. На них обычно помещают изображения Сил небесных либо четырёх евангелистов. Арка, предваряющая вход из средокрестия в восточную, алтарную часть (апсиду), именуется триумфальной. Она символизирует переход из дольнего в горний (небесный) мир, даруемый верой в Воскресение Христа, триумф жизни над смертью. Отсюда название. Купол или башня могут иметь оконные проёмы для освещения церкви, образуя фонарь. В эпоху раннего Средневековья квадрат средокрестия часто использовали при планировке собора в качестве единицы (модуля) измерения: длины нефа и трансепта были кратны стороне квадрата средокрестия. (ru)
- Cruzeiro é o espaço situado na intersecção da nave central com o transepto nas igrejas ou catedrais cristãs que apresentam uma planta em forma de cruz romana. Segundo a orientação típica da catedral (especialmente de estilo gótico), o cruzeiro dá acesso a Oeste à nave, a Norte ao braço norte do transepto, a Sul ao braço sul do transepto e a Este ao coro. No exterior do edifício esta área é normalmente assinalada por uma torre-lanterna ou uma cúpula. Nas igrejas sem transepto, cruzeiro denomina o espaço situado entre o altar-mor e a nave. (pt)
- Skrzyżowanie naw – obszar na przecięciu nawy głównej i prezbiterium z transeptem (nawą poprzeczną); występuje w świątyniach wzniesionych na planie krzyża. W architekturze sakralnej krajów łacińskich doby średniowiecza, gdzie obowiązywało orientowanie kościołów, skrzyżowanie naw stanowiło punkt wyjścia w kierunku zachodnim (nawa główna), wschodnim (prezbiterium) oraz północnym i południowym (transept). Skrzyżowanie naw jest dominantą w układzie przestrzennym kościołów, największe przęsło wewnątrz budynku. Znaczenie tego miejsca podkreśla w wielu przypadkach umiejscowienie pośrodku tej części centrum kultu religijnego, skupiającego wiernych wokół świętych, stąd też na skrzyżowaniu naw umieszczano relikwie, a nawet szczątki świętego. Najczęściej skrzyżowanie naw ma plan czworoboku, głównie kwadratu. W dobie romanizmu i gotyku punkt ten był modułem wyznaczającym ogólny porządek przestrzenny planu kościoła. Często stanowi klucz do określenia proporcjonalnego układu. W ten sposób wymiary przęseł nawy głównej, prezbiterium i transeptu są połową, natomiast wymiary naw bocznych jedną czwartą długości i szerokości skrzyżowania naw. Akcentowanie tego miejsca nie ograniczało się wyłącznie wewnątrz. Na podstawie czterech masywnych filarów narożnych wznosi się wieża, wieżyczka na sygnaturkę, lub preferowana w architekturze nowożytnej kopuła. W kulturze anglo-saskiej w dobie romanizmu i gotyku wznoszono w tym miejscu wysokie kwadratowe wieże zwane lantern tower, które wewnątrz są sklepienie wyżej w stosunku do wysokości sklepień reszty wnętrza, ponadto wnętrze jest oświetlane z dużych okien umieszczonych u nasady sklepienia. Niekiedy wieże osiągają wysokość przekraczającą 100 metrów (np. wieże katedr w Salisbury i Norwich). We Francji i krajach Starej Rzeszy w okresie romańskim wznoszono wieże, głównie na planie ośmioboku, wznoszące się bezpośrednio ponad skrzyżowań naw. Na terenie Owernii powszechny był tzw. massif barlong – kubiczna nadbudówka na planie prostokąta o dłuższych bokach na osi północ-południe, powyżej której pośrodku wznoszono oktogonalną wieżę. W Akwitanii w tym miejscu wznoszono kopuły. W architekturze gotyckiej najczęstszym rozwiązaniem zwieńczenia skrzyżowania naw była wieżyczka na sygnaturkę. W krajach Rzeszy w czasach Ottonów, salickich i Hohenstaufów największe świątynie mają układ dwuchórowy, niektóre z nich posiadają dwa transepty, stąd też oba skrzyżowania naw są zwieńczone oktogonalnymi kopułami. Na ziemiach polskich, zarówno w dobie romanizmu, jak i gotyku, akcentowanie skrzyżowania naw w ograniczało się do wzniesienia wieżyczki na sygnaturkę. (pl)
- Середохре́стя — в храмовій архітектурі місце перетину головної нави й трансепта, які в плані утворюють хрест. При традиційній орієнтації церкви через середохрестя можна потрапити в західну наву, в південний і північний трансепти і розташований в східній частині храму хор. Середохрестя часто увінчане баштою або куполом, причому башти притаманні романським і готичним храмам, а куполи — соборам епохи Відродження. Оскільки середохрестя відкрите на всі чотири боки, навантаження від башти або купола припадає на кути, через це створення стійкої конструкції вимагає від архітектора й будівельників неабиякої майстерності. В минулі століття надмірні амбіції творців часто призводили до обвалення конструкції. У залежності від характеру перетину виділяють два типи середохрестя. В першому нава і трансепт мають однакову висоту і підкупольний квадрат має чотири однакові арки. Другий тип середохрестя зі зниженим трансептом — може бути визначений за більш низкими, вузкими арками, що виразно розділяють наву, трансепт і хор. Купол або башта можуть мати віконні прорізи для освітлення церкви, утворюючи ліхтар. В епоху раннього Середньовіччя квадрат середохрестя часто використовували при плануванні собору як одиницю вимірювання: довжини нави і трансепта були кратні стороні квадрата середохрестя. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- El creuer és, en les esglésies la planta de les quals té forma de creu llatina o grega, l'espai definit per la intersecció de la nau principal i la nau transversal o transsepte. Aquest espai se sol cobrir mitjançant una cúpula alçada sobre un cimbori o tambor que se sustenta en els arcs torals. D'aquesta manera s'obtenen dos efectes: ressaltar a l'exterior el punt de trobada de les naus amb aquesta mena de torre, i afavorir la il·luminació a través dels buits oberts en el mateix cimbori o a la llanterna que de vegades s'intercala entre aquest i la cúpula. (ca)
- V sakrální architektuře bývá křížení použito u velkých kostelů, například u gotické katedrály. V podstatě se jedná o průnik hlavní lodi a navazujícího chóru s příčnou lodí. Křížení má zpravidla čtvercový půdorys. Vždy je architektonicky zvýrazněno. V gotické architektuře zde bývá mohutná čtvercová křížová žebrová klenba, která je nesena mohutnými . Může zde ovšem být (zvláště ve Francii) umístěna také do interiéru kostela otevřená věž. V renesanci a baroku je zde často umístěna kupole. (cs)
- التَصَالُب هو جزء من الكنيسة عند تقاطع الصحن والجناح. (ar)
- Navokruciĝo estas en historia krucforma kristana preĝejo la rektangula spaco, kie kongruas la ĉefa navo kaj la transversa navo aŭ transepto. Ĝia grandeco estas la baza mezurunuo de romanikaj preĝejoj. Ekzemple la flankaj navoj, kiuj sude kaj norde kadras la ĉefan navon mezuras ĝian duonan larĝon. (eo)
- 교차랑(交叉廊, Crossing)은 교회(성당) 건축에서 신랑과 익랑이 교차하는 부분이다. 주로 동방정교회에서는 교차랑의 천장을 거대한 돔으로 만들고, 로마네스크나 고딕양식에서는 교차랑 지붕 위에 탑을 짓는 경우도 있다. 성 베드로 대성당의 교차랑에는 베르니니의 발다키노와 제대가 놓여져있다. (ko)
- クロッシングとは、西ヨーロッパの大聖堂建築において、十字形教会堂の４つの腕が交差する部分をいう。 典型的な教会建築、特にロマネスク建築やゴシック建築では、クロッシングは西に身廊、南北に翼廊、東に内陣を接する。 クロッシングの上部には、塔やドームが載っている場合がある。クロッシングは四方が開口部になっているので、塔やドームの重さは四隅に大きくかかることになり、建築物をしっかりとしたものにするためには高い技術を要した。何世紀か前まで、クロッシングの上の塔がそのあまりに高さのため崩壊することも珍しくなかった。 越し屋根と呼ばれる塔には、外部の光を取り込んでクロッシングを照らす開口部がある。 中世前期の教会では、クロッシングの正方形がしばしばモジュールもしくは測量の1ユニットとされた。身廊や翼廊は、クロッシングの方形を何倍かした長さになる。これにより教会の釣り合いをきちんととることができた。 (ja)
- Cruzeiro é o espaço situado na intersecção da nave central com o transepto nas igrejas ou catedrais cristãs que apresentam uma planta em forma de cruz romana. Segundo a orientação típica da catedral (especialmente de estilo gótico), o cruzeiro dá acesso a Oeste à nave, a Norte ao braço norte do transepto, a Sul ao braço sul do transepto e a Este ao coro. No exterior do edifício esta área é normalmente assinalada por uma torre-lanterna ou uma cúpula. Nas igrejas sem transepto, cruzeiro denomina o espaço situado entre o altar-mor e a nave. (pt)
- A crossing, in ecclesiastical architecture, is the junction of the four arms of a cruciform (cross-shaped) church. In a typically oriented church (especially of Romanesque and Gothic styles), the crossing gives access to the nave on the west, the transept arms on the north and south, and the choir, as the first part of the chancel, on the east. A tower over the crossing may be called a lantern tower if it has openings through which light from outside can shine down to the crossing. (en)
- Unter Vierung wird im Kirchenbau der Raum bezeichnet, der beim Zusammentreffen des Haupt- und Querschiffes einer Kirche entsteht. Die Vierung trennt in Kirchen mit kreuzförmigem Grundriss den Chor vom Langhaus. In Kirchen mit kurzem Chor kann bei Kloster-, Stifts- und Domkirchen hier das Chorgestühl untergebracht sein. (de)
- En las iglesias cuya planta posee forma de cruz latina o griega, se denomina crucero al espacio definido por la intersección de la nave principal y la transversal o transepto. Este espacio se suele cubrir mediante una cúpula alzada sobre un cimborrio o tambor que se sustenta en los arcos torales. De esta manera se obtienen dos efectos: resaltar al exterior el punto de encuentro de las naves con esa especie de torre que se encumbra sobre él, y favorecer la iluminación a través de los huecos abiertos en el propio cimborrio o en la linterna que en ocasiones se intercala entre este y la cúpula. (es)
- Gurutzadura, gurutze latindar edo greziar formako oinplanoa duten elizetan, nabea eta transeptua gurutzatzen diren tokia da. Toki hau, arku toraletan eutsia dagoen danbor edo zinborio baten gainean altxatutako kupula baten bidez estaltzen da. Honela, bi efektu lortzen dira: kanpoaldera, bere gainean gailentzen den dorre antzeko hori nabeekin elkartzen den tokia nabarmendu, eta zinborioan bertan, edo, batzuetan, honen eta kupularen artean tartekatzen den linterna irekitako hutsuneen bidez argiztatzea mesedetzea. (eu)
- La crociera è una porzione di spazio definita dall'incrocio della navata centrale e del transetto che si trova nelle chiese in pianta a croce latina o greca. Tipicamente nelle chiese romaniche o gotiche la crociera delimita a ovest la navata, a nord e a sud i bracci del transetto e a est il coro o presbiterio. Nel primo Medioevo la crociera era utilizzata come modulo costruttivo o unità di misura, i multipli del quale andavano a definire le profondità di navata e transetto. (it)
- En architecture, la croisée du transept, parfois appelée intertransept, est la partie du plan d'une église située à l'intersection du transept et du vaisseau principal de la nef. La croisée des grandes églises de l'architecture romane, et aussi de l'architecture gothique en Normandie et en Angleterre, est fréquemment surmontée d'une tour-lanterne.
* Croisée du transept (en rose).
* Plan type d'église avec son transept, composé de la croisée (gris foncé) et de deux croisillons (gris clair).
* Voûtes de la croisée du transept de la cathédrale Notre-Dame d'Amiens
*
* (fr)
- Skrzyżowanie naw – obszar na przecięciu nawy głównej i prezbiterium z transeptem (nawą poprzeczną); występuje w świątyniach wzniesionych na planie krzyża. W architekturze sakralnej krajów łacińskich doby średniowiecza, gdzie obowiązywało orientowanie kościołów, skrzyżowanie naw stanowiło punkt wyjścia w kierunku zachodnim (nawa główna), wschodnim (prezbiterium) oraz północnym i południowym (transept). Skrzyżowanie naw jest dominantą w układzie przestrzennym kościołów, największe przęsło wewnątrz budynku. Znaczenie tego miejsca podkreśla w wielu przypadkach umiejscowienie pośrodku tej części centrum kultu religijnego, skupiającego wiernych wokół świętych, stąd też na skrzyżowaniu naw umieszczano relikwie, a nawet szczątki świętego. (pl)
- De plaats in een kerk of kathedraal waar het schip en de dwarstransepten elkaar kruisen of doorsnijden wordt de kruising of de viering genoemd. Dit deel van de kerk wordt viering genoemd omdat deze ruimte in de plattegrond een vierkant is. Het dakgedeelte dat schip en transepten gemeenschappelijk hebben wordt ook wel betiteld als kruising. Soms is er midden op de kruising een vieringtoren of kruisingtoren te vinden. Ook kan boven de kruising een koepel gebouwd worden, dan is de kerk een kruiskoepelkerk. (Zie ook dakruiter.) Hierin kan het angelus-klokje of de consecratie-klok hangen. (nl)
- Средокрестие — в церковной архитектуре место пересечения главного нефа и трансепта, образующих в плане крест. При традиционной ориентации церкви через средокрестие можно попасть в западный неф, в южный и северный трансепты и в расположенный в восточной части храма хор. Средокрестие часто увенчано башней, тибуриумом или куполом, причём башни характерны для романских и готических храмов, а купола — для соборов эпохи Возрождения. (ru)
- Середохре́стя — в храмовій архітектурі місце перетину головної нави й трансепта, які в плані утворюють хрест. При традиційній орієнтації церкви через середохрестя можна потрапити в західну наву, в південний і північний трансепти і розташований в східній частині храму хор. Середохрестя часто увінчане баштою або куполом, причому башти притаманні романським і готичним храмам, а куполи — соборам епохи Відродження. (uk)
|
