| dbo:abstract
|
- Semiramis (italsky Semiramide) je opera o dvou jednáních Gioachina Rossiniho. Libreto Gaetana Rossiho je založeno na Voltairově tragédii Semiramis, která byla zase založena na asyrské legendě o Semiramis. Opera byla poprvé uvedena 3. února 1823 v divadle La Fenice v Benátkách. Semiramis byla Rossiniho poslední italskou operou a podle Richarda Osborna „mohla být uvedena jako Revidovaný Tancredi“. Stejně jako v Tancredim bylo Rossiho libreto založeno na Voltairově tragédii. Hudba měla podobu návratu ke zpěvným tradicím Rossiniho mládí a opera byla melodramatem, ve kterém „znovu vytvořil barokní tradici ozdobného zpěvu s bezkonkurenční dovedností“. Sborové scény (zejména dueta mezi Arsace a Semiramis) a sbory mají vysokou úroveň, stejně jako orchestrální dílo, které plně využívá plný zvuk orchestru. Po této skvělé práci, jedné z jeho nejlepších ve svém žánru, se Rossini otočil zády k Itálii a přestěhoval se do Paříže. Kromě Cesty do Remeše, která je ještě v italštině, byly všechny jeho další opery buď původní skladby ve francouzštině, nebo adaptace jeho dřívějších italských oper, rozsáhle přepracované do francouzštiny. Muzikolog Rodolfo Celletti shrnuje význam Semiramis takto: „Byla poslední operou velké barokní tradice: nejkrásnější, nejimaginativnější, možná nejúplnější; ale také neodčinitelně poslední“. (cs)
- Η Σεμίραμις (ιταλ.: Semiramide) είναι όπερα σε δύο πράξεις, του Ιταλού συνθέτη Τζοακίνο Ροσσίνι. The λιμπρέτο της, του , βασίζεται στην του Βολταίρου, η οποία με τη σειρά της βασίζεται στον θρύλο για τη βασίλισσα της Ασσυρίας. Η όπερα παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά στο Λα Φενίτσε της Βενετίας στις 3 Φεβρουαρίου 1823. Η Σεμίραμις ήταν η τελευταία ιταλική όπερα του Ροσσίνι. Η μουσική της πήρε τη μορφή μιας επιστροφής στις φωνητικές παραδόσεις της νεότητας του Ροσσίνι, ο οποίος στο μελόδραμα αυτό «αναδημιούργησε την μπαρόκ παράδοση του διακοσμητικού άσματος με απαράμιλλη επιδεξιότητα». Οι ομαδικές σκηνές (ιδιαιτέρως τα ντουέτα του Αρσάκη και της Σεμιράμιδος) και τα χορωδιακά είναι υψηλής ποιότητας, όπως και η μουσική για την ορχήστρα, η οποία εκμεταλλεύεται πλήρως μία μεγάλη θέση ορχήστρας. Μετά από αυτό το μεγαλόπρεπο έργο, ένα από τα καλύτερα του είδους της όπερα σέρια, ο Ροσσίνι εγκατέλειψε την Ιταλία και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Εκτός από το , που είναι και αυτό στην ιταλική, οι τελευταίες του όπερες είναι είτε με πρωτότυπο γαλλικό λιμπρέτο, είτε ξαναδουλεμένες προσαρμογές σε γαλλικό στίχο παλαιότερων ιταλικών μελοδραμάτων. Ο μουσικολόγος συνοψίζει τη σημασία που έχει η όπερα Σεμίραμις ως εξής: `Ηταν η τελευταία όπερα της σπουδαίας παραδόσεως του μπαρόκ: η πιο όμορφη, η πιο επινοητική, και ίσως η πιο πλήρης. Αλλά επίσης, ανεπανόρθωτα, η τελευταία. (el)
- Semiramide ist eine Opera seria (Originalbezeichnung: „melo-dramma tragico“) in zwei Akten von Gioachino Rossini (Musik) mit einem Libretto von Gaetano Rossi. Sie wurde am 3. Februar 1823 im Teatro La Fenice in Venedig uraufgeführt und ist Rossinis letzte für Italien komponierte Oper. Die Titelrolle schrieb Rossini für seine Frau Isabella Colbran. (de)
- Semiramide es una ópera en dos actos de Gioachino Rossini. El libreto fue escrito por Gaetano Rossi basado en la tragedia Sémiramis, de Voltaire, sobre el legendario personaje Semiramis de Babilonia. Fue estrenada en el Teatro La Fenice de Venecia, el 3 de febrero de 1823. En España se estrenó el 17 de mayo de 1826, en el Teatro de la Santa Cruz de Barcelona. Semiramide es la última ópera seria compuesta por Rossini. Algunos críticos dicen que la línea vocal es extremadamente florida y no se utiliza como un modo de expresión sino como un despliegue espectacular de las capacidades vocales de los cantantes. Como en otras óperas del bel canto, como Lucia di Lammermoor o I Puritani, el libreto incluye una escena de locura, y aunque en esos otros casos estaba dedicada al personaje femenino principal, en este caso está encargada a Assur, un bajo. Existen varias grabaciones de la ópera, siendo una de las más aplaudidas por la crítica la de Joan Sutherland y Marilyn Horne en los papeles principales. Esta ópera rara vez se representa en la actualidad; en las estadísticas de Operabase aparece con sólo 5 representaciones en el período 2005-2010. (es)
- Sémiramis(
Pour les articles homonymes, voir Sémiramis et Semiramide riconosciuta. ) SemiramideSémiramis Page titre du livret pour la création Semiramide (Sémiramis en français) est un opera seria de Gioachino Rossini représenté pour la première fois au théâtre La Fenice à Venise en Italie, le 3 février 1823. Cet opéra en deux actes composé sur un livret de Gaetano Rossi est inspiré de la pièce de Voltaire Sémiramis. Semiramide est le dernier opéra que Rossini ait écrit pour l'Italie, sa carrière s'étant poursuivie ensuite à Paris. (fr)
- Semiramide (Italian pronunciation: [semiˈraːmide]) is an opera in two acts by Gioachino Rossini.The libretto by Gaetano Rossi is based on Voltaire's tragedy Semiramis, which in turn was based on the legend of Semiramis of Assyria. The opera was first performed at La Fenice in Venice on 3 February 1823. Semiramide was Rossini's final Italian opera and according to Richard Osborne, "could well be dubbed Tancredi Revisited". As in Tancredi, Rossi's libretto was based on a Voltaire tragedy. The music took the form of a return to vocal traditions of Rossini's youth, and was a melodrama in which he "recreated the baroque tradition of decorative singing with unparalleled skill". The ensemble-scenes (particularly the duos between Arsace and Semiramide) and choruses are of a high order, as is the orchestral writing, which makes full use of a large pit. After this splendid work, one of his finest in the genre, Rossini turned his back on Italy and moved to Paris. Apart from Il viaggio a Reims, which is still in Italian, his last operas were either original compositions in French or extensively reworked adaptations into French of earlier Italian operas. Musicologist Rodolfo Celletti sums up the importance of Semiramide by stating that it "was the last opera of the great Baroque tradition: the most beautiful, the most imaginative, possibly the most complete; but also, irremediably, the last." (en)
- 『セミラーミデ』（Semiramide）は、ロッシーニがヴォルテールの悲劇『セミラミス』を基に、1823年に作曲したオペラ・セリアで、ロッシーニのイタリア時代最後の作品。同年2月3日、ヴェネツィアのフェニーチェ劇場で初演された。台本はによる。 同じくセミラミスを題材としたオペラにはピエトロ・メタスタジオがリブレットを書いた『許されたセミラーミデ』 (Semiramide riconosciuta) があり、レオナルド・ヴィンチが1729年に作曲したものをはじめとして多数の作曲家が曲をつけている。ヘンデルが1733年の初演したものは大部分ヴィンチの音楽により、ヨハン・アドルフ・ハッセ作曲の有名なメロディーをいくつか利用したパスティッチョ（混成作品）にすぎず、ヘンデルはレチタティーヴォに曲をつけたにすぎない。こちらはエジプト王女セラスミスが男装し、自分の息子のニーノの名でアッシリアの王位につくという設定である。 (ja)
- Semiramide è un melodramma tragico in due atti di Gioachino Rossini, su libretto di Gaetano Rossi, tratto dalla Sémiramis di Voltaire e dalla vita della regina Semiramide. Debuttò al Teatro la Fenice di Venezia il 3 febbraio 1823 con Isabella Colbran nel ruolo della protagonista. L'opera è l'ultima che Rossini compose espressamente per palcoscenici italiani. (it)
- Semiramide (ibland även kallad Semiramis) är en opera (melodramma tragico) i två akter med musik av Gioacchino Rossini och libretto av efter pjäsen Sémiramis (1748) av Voltaire. (sv)
- «Семіраміда» (італ. Semiramide) — опера-серіа на 2 дії італійського композитора Джоаккіно Россіні. Лібрето Гаетано Россі (1774—1855) за мотивами однойменної трагедії Вольтера. Перша постановка 3 лютого 1823 року в Театрі ла Феніче у Венеції. Композитора дев'ять разів викликали на біс. До власного будинку його супроводжували тридцять ілюмінованих гондол, в яких розташувався духовий оркестр, що грав популярні мелодії з його опер. Можливо, це був найбільший успіх в житті Россіні. (uk)
- 《賽密拉米德》為吉奥阿基诺·罗西尼所作之二幕歌劇。该剧是由罗西尼改編自伏尔泰的悲劇“賽米拉米斯”(Semiramis)，原剧则又是依据传奇女王賽米拉米斯的傳說所創作之。賽密拉米德一劇於1823年2月3日在威尼斯之費尼契劇院首演。该剧是罗西尼所作的最后一部意大利歌剧。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Semiramide ist eine Opera seria (Originalbezeichnung: „melo-dramma tragico“) in zwei Akten von Gioachino Rossini (Musik) mit einem Libretto von Gaetano Rossi. Sie wurde am 3. Februar 1823 im Teatro La Fenice in Venedig uraufgeführt und ist Rossinis letzte für Italien komponierte Oper. Die Titelrolle schrieb Rossini für seine Frau Isabella Colbran. (de)
- Sémiramis(
Pour les articles homonymes, voir Sémiramis et Semiramide riconosciuta. ) SemiramideSémiramis Page titre du livret pour la création Semiramide (Sémiramis en français) est un opera seria de Gioachino Rossini représenté pour la première fois au théâtre La Fenice à Venise en Italie, le 3 février 1823. Cet opéra en deux actes composé sur un livret de Gaetano Rossi est inspiré de la pièce de Voltaire Sémiramis. Semiramide est le dernier opéra que Rossini ait écrit pour l'Italie, sa carrière s'étant poursuivie ensuite à Paris. (fr)
- 『セミラーミデ』（Semiramide）は、ロッシーニがヴォルテールの悲劇『セミラミス』を基に、1823年に作曲したオペラ・セリアで、ロッシーニのイタリア時代最後の作品。同年2月3日、ヴェネツィアのフェニーチェ劇場で初演された。台本はによる。 同じくセミラミスを題材としたオペラにはピエトロ・メタスタジオがリブレットを書いた『許されたセミラーミデ』 (Semiramide riconosciuta) があり、レオナルド・ヴィンチが1729年に作曲したものをはじめとして多数の作曲家が曲をつけている。ヘンデルが1733年の初演したものは大部分ヴィンチの音楽により、ヨハン・アドルフ・ハッセ作曲の有名なメロディーをいくつか利用したパスティッチョ（混成作品）にすぎず、ヘンデルはレチタティーヴォに曲をつけたにすぎない。こちらはエジプト王女セラスミスが男装し、自分の息子のニーノの名でアッシリアの王位につくという設定である。 (ja)
- Semiramide è un melodramma tragico in due atti di Gioachino Rossini, su libretto di Gaetano Rossi, tratto dalla Sémiramis di Voltaire e dalla vita della regina Semiramide. Debuttò al Teatro la Fenice di Venezia il 3 febbraio 1823 con Isabella Colbran nel ruolo della protagonista. L'opera è l'ultima che Rossini compose espressamente per palcoscenici italiani. (it)
- Semiramide (ibland även kallad Semiramis) är en opera (melodramma tragico) i två akter med musik av Gioacchino Rossini och libretto av efter pjäsen Sémiramis (1748) av Voltaire. (sv)
- «Семіраміда» (італ. Semiramide) — опера-серіа на 2 дії італійського композитора Джоаккіно Россіні. Лібрето Гаетано Россі (1774—1855) за мотивами однойменної трагедії Вольтера. Перша постановка 3 лютого 1823 року в Театрі ла Феніче у Венеції. Композитора дев'ять разів викликали на біс. До власного будинку його супроводжували тридцять ілюмінованих гондол, в яких розташувався духовий оркестр, що грав популярні мелодії з його опер. Можливо, це був найбільший успіх в житті Россіні. (uk)
- 《賽密拉米德》為吉奥阿基诺·罗西尼所作之二幕歌劇。该剧是由罗西尼改編自伏尔泰的悲劇“賽米拉米斯”(Semiramis)，原剧则又是依据传奇女王賽米拉米斯的傳說所創作之。賽密拉米德一劇於1823年2月3日在威尼斯之費尼契劇院首演。该剧是罗西尼所作的最后一部意大利歌剧。 (zh)
- Semiramis (italsky Semiramide) je opera o dvou jednáních Gioachina Rossiniho. Libreto Gaetana Rossiho je založeno na Voltairově tragédii Semiramis, která byla zase založena na asyrské legendě o Semiramis. Opera byla poprvé uvedena 3. února 1823 v divadle La Fenice v Benátkách. Muzikolog Rodolfo Celletti shrnuje význam Semiramis takto: „Byla poslední operou velké barokní tradice: nejkrásnější, nejimaginativnější, možná nejúplnější; ale také neodčinitelně poslední“. (cs)
- Η Σεμίραμις (ιταλ.: Semiramide) είναι όπερα σε δύο πράξεις, του Ιταλού συνθέτη Τζοακίνο Ροσσίνι. The λιμπρέτο της, του , βασίζεται στην του Βολταίρου, η οποία με τη σειρά της βασίζεται στον θρύλο για τη βασίλισσα της Ασσυρίας. Η όπερα παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά στο Λα Φενίτσε της Βενετίας στις 3 Φεβρουαρίου 1823. Ο μουσικολόγος συνοψίζει τη σημασία που έχει η όπερα Σεμίραμις ως εξής: `Ηταν η τελευταία όπερα της σπουδαίας παραδόσεως του μπαρόκ: η πιο όμορφη, η πιο επινοητική, και ίσως η πιο πλήρης. Αλλά επίσης, ανεπανόρθωτα, η τελευταία. (el)
- Semiramide es una ópera en dos actos de Gioachino Rossini. El libreto fue escrito por Gaetano Rossi basado en la tragedia Sémiramis, de Voltaire, sobre el legendario personaje Semiramis de Babilonia. Fue estrenada en el Teatro La Fenice de Venecia, el 3 de febrero de 1823. En España se estrenó el 17 de mayo de 1826, en el Teatro de la Santa Cruz de Barcelona. Existen varias grabaciones de la ópera, siendo una de las más aplaudidas por la crítica la de Joan Sutherland y Marilyn Horne en los papeles principales. (es)
- Semiramide (Italian pronunciation: [semiˈraːmide]) is an opera in two acts by Gioachino Rossini.The libretto by Gaetano Rossi is based on Voltaire's tragedy Semiramis, which in turn was based on the legend of Semiramis of Assyria. The opera was first performed at La Fenice in Venice on 3 February 1823. Musicologist Rodolfo Celletti sums up the importance of Semiramide by stating that it "was the last opera of the great Baroque tradition: the most beautiful, the most imaginative, possibly the most complete; but also, irremediably, the last." (en)
|
_(cropped).jpg?width=300)
_(cropped).jpg){kind=link}
_(cropped).jpg){kind=link}
_(cropped).jpg){kind=link}