| dbo:abstract
|
- Els regnes vikings de Noruega (també anomenats Fylki i Ríki) foren petits territoris governats per nobles que tenien categoria de monarques absoluts. Aquests territoris formaren després el Regne de Noruega. Abans de la unificació de Noruega l'any 872 per Harald I, i durant el període de fragmentació després de la seua mort, el país es dividia en petits regnes, alguns grans com una petita vila i altres no diferien massa de l'actual divisió territorial com a comtats. En temps primerencs d'Escandinàvia, cap al 700, hi havia un cert nombre d'entitats polítiques a Noruega. No se'n sap exactament quantes, ja que fluctuaven constantment amb herències i conquestes, però sembla que durant l'era vikinga, almenys hi havia nou regnes ben documentats a la Noruega occidental. L'arqueòleg Bergljot Solberg, basant-se en fonts històriques, en calcula una vintena en l'actual estat. No hi ha una font escrita fiable que detalle el títol que tenien els governants d'aquestes entitats: reis, prínceps o jarls, tampoc sobre les fronteres definides entre uns i altres. Les sagues reials que esmenten aquests regnes no s'escriuen fins ben entrats els s. XII i XIII; per això n'hi ha un cert grau d'error. D'altra banda, la informació dels poemes dels skalds procedia sobretot de la tradició oral, i la fiabilitat de les dades continua debatent-se entre els historiadors. Entre les sagues destaca Heimskringla de Snorri Sturluson, que esmenta als governants d'aquests territoris com konungr (o rei), a Agder, Alfheim, Hedmark, Hordaland, Nordmøre, Romsdal, Rogaland, Romerike, Sogn, Solor, Sunnmøre, Trondelag, Vestfold i Viken. En el cas d'Hålogaland, el títol del governant era jarl (equivalent a comte), entre els quals ressaltaven els jarls de Lade a Trondheim, de gran influència política i militar, i els jarls de Møre. Depenent de la saga o la font d'informació, als governants també se'ls esmenta com a reis, hersirs, jarls o prínceps. Al llarg del s. IX, alguns dels territoris més menuts s'uniren fins a formar zones més àmplies, fins que Harald I unificà el regne sota el seu poder; de llavors ençà, molts d'aquests antics regnes es convertirien en comtats sota autoritat reial i amb alguna que altra temptativa de recobrar la independència. (ca)
- كانت ممالك النرويج الضئيلة الكيانات التي أُسست منها مملكة النرويج لاحقاً. قبل توحيد النرويج في 872 وخلال فترة التشرذم بعد وفاة الملك هارالد ذو الشعر الفاتح كانت النرويج منقسمة إلى ممالك عديدة. بعضها صغيراً كتجمع قرى مختلفة وشكل آخرين مقاطعات في الوقت الحاضر. وُجدت العديد من الكيانات السياسية في النرويج بحلول وقت أول السجلات التاريخية في اسكندنافيا، حوالي القرن الثامن. العدد الدقيق غير معروف؛ ولكن من الممكن أنه تذبذب بمرور الوقت. قُدر بأنه قد وجدت 9 ممالك ضئيلة في غرب النروبج خلال عصر الفايكنج المبكر. يقدر عالم الآثار بيرغليوت سولبيرغ على هذه الأساس أنه وُجد على الأقل 20 مملكة في البلد كله. لا يوجد مصدر مكتوب من تلك الفترة ليخبرنا عن الألقاب التي استخدمت من أولئك الحكام، أو عن الحدود الدقيقة بين ممالكهم. لم يكتب المصدر الرئيسي (ملاحم الملوك) لتلك الحقبة حتى القرنين 12 و 13. في حين أنها جزئياً مرتكزة على القصائد السكالدية ومن الممكن على التراث الشفهي، فإن مصداقيتها كمصادر لأحداثٍ مفصلة عن عصر الفايكنغ لا تزال موضع نقاش بين المؤرخين. تشير الملاحم الإسكندنافية وأبرزها الـ (هيمسكرينغلا) دائماً إلى الملوك ذوي الحكم الضئيل بـكونغر (konungr) أي ملك، مثل ملوك كلاً من أغدر، وآلفهيم، وهدمارك، وهوردالاند، ونوردموره، ورومسدال، ورومريكه، وسوغن، وسولور، وسونموره، وتروندلاغ، وفستفولد (و التي شملت ما سبق في أوقاتٍ مختلفة)، وفيكن. أما في هولوغالاند فقد كان لقب الحاكم يارل (يشابه الدوق)، والذي لاحقاً أصبح لاده يارل (نسبة لارتكاز سلطة الحكام في لاده، تروندهايم في العصر الحديث). يمكن تسمية حكام جميع المناطق بملوك، أو ملوك ضئال، أو أشباه ملوك، أو قادة (يارل)، وذلك اعتماداً على المصادر. تم تنظيم عدد من المجتمعات الصغيرة تدريجيا في مناطق أكبر في القرن التاسع، وفي 872 قام الملك هارالد ذو الشعر الفاتح بتوحيد المملكة وأصبح حاكمها الأعلى الأول. أصبحت العديد من الممالك السابقة يارليات تحت حكم الملك النرويجي الأعلى والبعض حاول التحرر مرةً أخرى. و فيما يلي قائمة غير مكتملة لممالك النرويج الضئيلة وجكامهم المعروفين. معظم الأشخاص المذكورين إما أسطوريين أو شبه أسطوريين. وقد تكون بعض المناطق موضع نزاع كممالك صغيرة. (ar)
- Norská drobná království (bokmål: smårike) byly severské státní útvary středověké doby vikinské v Norsku před jeho sjednocením v roce 872 (po bitvě u Hafrsfjordu), kdy je v jediný stát všechny spojil král Harald I. Krásnovlasý (Hårfagre), do té doby spolu neustále soupeřily o moc. I přes výraznou expanzi severských vikingů směrem do Normandie, Anglie a později také do Portugalska, Středomoří a Rusi, docházelo i k řadě vzájemných sporů a válek. Nájezdy a kolonizace vikingů byly zřejmě způsobeny zejména chudobou Norska a nedostatkem tamní zemědělské půdy, nájezdníci proto na dobytém území často zakládali nové osady. Po Haraldovi nastalo opět období válek až do nástupu Olafa I. (cs)
- Los reinos vikingos de Noruega (también llamados fylki y ríki) fueron pequeños territorios gobernados por caudillos que tenían categoría de monarcas absolutos. Esos territorios formaron posteriormente el reino de Noruega. Antes de la unificación de Noruega en el año 872 por Harald I, y durante el periodo de fragmentación tras la muerte del rey, el país estaba dividido en pequeños reinos, algunos del tamaño de una pequeña villa y otros no diferían mucho de la actual división territorial como condados. En tiempos de los primeros registros históricos de Escandinavia, hacia el 700 d. C., existía cierto número de entidades políticas en Noruega. No se sabe exactamente en qué cantidad, pues fluctuaban constantemente con herencias, conquistas y circunstancias, pero se ha estimado que durante la era vikinga, por lo menos existieron nueve reinos bien documentados en Noruega occidental. El arqueólogo Bergljot Solberg, basándose en fuentes históricas, ha calculado sobre una veintena en lo que comprende actualmente todo el país. No existe una fuente escrita fiable que detalle el título que tenían los gobernantes de esas entidades, reyes, príncipes o jarls, tampoco sobre las fronteras definidas entre unos y otros. Las sagas reales que mencionan estos reinos no se escribieron hasta bien entrados los siglos XII y XIII por lo que existe cierto grado de error. Por otro lado, la información de los poemas de los escaldos procedía principalmente de la tradición oral, y la fiabilidad de los datos sigue debatiéndose entre los historiadores. No obstante, entre las sagas resalta Heimskringla de Snorri Sturluson, quien menciona a los gobernantes de estos territorios como konungr (o rey), en Agder, Alvheim, Hedmark, Hordaland, Nordmøre, Romsdal, Rogaland, Romerike, Sogn, Solør, Sunnmøre, Trøndelag, Vestfold y Viken. En el caso de Hålogaland, el título del gobernante era jarl (equivalente a conde), entre los que resaltaban los Jarls de Lade en Trondheim, de gran influencia política y militar, y los jarls de Møre. Dependiendo de la saga o la fuente de información, a los gobernantes también se les menciona como reyes, hersirs, jarls o príncipes subyugados. A lo largo del siglo IX, algunos de los territorios más pequeños se unieron hasta formar regiones más amplias, hasta que Harald I unificó el reino bajo su poder supremo; a partir de ahí, muchos de esos antiguos reinos se convertirían en condados bajo autoridad real y con alguna que otra tentativa de cobrar la independencia de nuevo. (es)
- La Norvège dès le début de l'âge des Vikings est divisée en nombreux petits royaumes, dirigés par des rois qui se battent pour de la terre, la suprématie maritime ou l'ascendant politique. Ils cherchent également des alliances par des mariages, forcés ou volontaires, avec les familles royales d'autres royaumes. Certains de ces royaumes ne regroupent que quelques villages, alors que d'autres s'étendent sur plusieurs des comtés actuels. Au VIIe siècle, on dénombrait 29 royaumes, qui se sont progressivement regroupés, avant que la Norvège ne soit complètement unifiée par Harald à la belle chevelure au Xe siècle. En l'an mil, lors de la construction de la cathédrale de Nidaros à Trondheim, et après leurs conversions au christianisme, ces royaumes deviendront des diocèses. À l'indépendance de la Norvège, les différents royaumes prennent définitivement la forme et le statut de provinces (fylker). (fr)
- The petty kingdoms of Norway (Bokmål: smårike) were the entities from which the later Kingdom of Norway was founded. Before the unification of Norway in 872 and during the period of fragmentation after King Harald Fairhair's death, Norway was divided in several small kingdoms. Some could have been as small as a cluster of villages, and others comprised several of today's counties. By the time of the first historical records of Scandinavia, about the 8th century, a number of small political entities existed in Norway. The exact number is unknown, and would probably also fluctuate with time. It has been estimated that there were 9 petty realms in Western Norway during the early Viking Age. Archaeologist Bergljot Solberg on this basis estimates that there would have been at least 20 in the whole country. There are no written sources from this time to tell us the title used by these rulers, or the exact borders between their realms. The main written sources we have on this period, the kings' sagas, were not written until the 12th and 13th centuries. While they were in part based on skaldic poems, and possibly on oral tradition, their reliability as sources for detailed events of the Viking Age continues to be debated among historians. The sagas, most notable of which is Heimskringla, often refer to the petty rulers as konungr, i.e. king, as in Agder, Alvheim, Hedmark, Hordaland, Nordmøre og Romsdal, Rogaland, Romerike, Sogn, Solør, Sunmmøre, Trøndelag, Vestfold (which at various times included several of the aforementioned) and Viken; however in Hålogaland the title was jarl, i.e. earl (compared with Count in the Norse sources, as well as German Gräf), later Ladejarl (from the rulers power base at Lade, in modern-day Trondheim). The rulers of all the areas might be called petty kings, herser, subkings, kings or earls depending on the source. A number of small communities were gradually organised into larger regions in the 9th century, and in AD 872 King Harald Fairhair unified the realm and became its first supreme ruler. Many of the former kingdoms would later become earldoms under the Norwegian high king and some would try to break free again. Below follows an incomplete list of petty kingdoms of Norway and their known rulers. Most of the people mentioned in this list are legendary or semi-legendary. Some of the areas might have a contested status as petty kingdoms. (en)
- Os reinos víquingues da Noruega (também denominados fylki) foram pequenos territórios governados por caudilhos que tinham a excelência de monarcas absolutos. Esses territórios formariam mais tarde o Reino da Noruega. Antes da unificação da Noruega no ano de 872 por Haroldo I, e durante o período de desagregação seguida da morte do rei, o país estava dividido em pequenos reinos, alguns do tamanho de uma pequena vila e outros não muito diferentes da atual divisão territorial como condados. No período dos primeiros registos históricos da Escandinávia, por volta de 700, havia um determinado número de entidades políticas na Noruega. Não se sabe exatamente quantas, pois variavam constantemente com heranças, conquistas e circunstâncias, mas estima-se que durante a Era Víquingue, existiram pelo menos nove reinos bem documentados no oeste da Noruega. O arqueólogo Bergljot Solberg, baseado em fontes históricas, calculou certa de uma vintena que compreende atualmente todo o país. Não existe uma fonte escrita fiável que detalhe o título referente aos governantes dessas entidades, reis, príncipes ou jarls, nem tão-pouco as fronteiras definidas entre uns e outros. As sagas reais que mencionam estes reinos foram escritas antes dos séculos XII e XIII pelo que pressupõe um certo grau de erro. Além disso, a informação dos poemas dos escaldos advinham principalmente da tradição oral e a credibilidade dos dados continua tema de debate entre os historiadores. Não obstante, entre as sagas destaca-se Heimskringla de Snorri Sturluson, que faz menção aos governante destes territórios como konungr (ou rei), em , , , , , , , , Sogn, , , , e Vica. No caso de Halogalândia, o título do governante era jarl (equivalente a conde), entre os quais se destacam os Jarls de Lade em Trontêmio, com significante influência política e militar, os a Norte. Dependendo da saga ou da fonte utilizada para a informação, os governantes são também mencionado enquanto reis, hersirs, jarls ou príncipes subjugados. Ao longo do século IX, determinados territórios menores uniram-se até formarem extensas regiões, pelo que Haroldo I unificou o reino sob o seu controlo supremo; a partir daí, muitos desses antigos reinos converter-se-iam em condados sob autoridade real e com uma ou outra tentativa de cobrar a independência novamente. (pt)
- Дрібні королівства Норвегії були утвореннями, з яких було пізніше засновано Королівство Норвегія. До об'єднання Норвегії 872 року та в добу роздробленості після смерті короля Гаральда І Норвегія поділялася на декілька маленьких королівств, одні з яких могли бути настільки малими, що обмежувалися купкою сіл, а інші охоплювали кілька сучасних фюльке. На момент перших історичних записів про Скандинавію, приблизно в VIII столітті, в Норвегії існувала низка дрібних політичних утворень. Їхнє точне число невідоме і воно, ймовірно, коливалося з плином часу. За підрахунками, у Західній Норвегії на початку доби вікінгів існувало 9 дрібних державних утворень. Археолог Бергльот Солберг на цій підставі оцінює, що по всій країні їх мало би бути не менш ніж 20. Немає писемних джерел того часу, які б розповіли нам про те, як величали тих правителів або які були точні межі між їхніми державами. Головні наявні письмові свідчення про той період — королівські саги — з'явилися тільки у XII—XIII століттях. Вони почасти засновані на поезії скальдів і, можливо, на усній традиції, а їхня надійність як джерел для конкретних подій епохи вікінгів продовжує викликати дискусії серед істориків. Саги, найбільш примітною з яких є «Коло Земне», часто називають дрібних правителів konungr, тобто король. Це стосується таких земель, як Agder, Alvheim, Hedmark, Hordaland, Nordmøre og Romsdal, Rogaland, Romerike, Sogn, Solør, Sunmmøre, Trøndelag, Vestfold, Viken, однак щодо Hålogaland вживався титул ярл (пор. герцог), а пізніше Ladejarl (від назви місця перебування правителів у Ладе — сучасному районі Тронгейма). Володарів усіх областей могли іменувати конунгами, дрібними королями, підкоролями, королями або ярлами, залежно від джерела. Низка невеликих громад у ІХ ст. поступово організувалися у більші області, а 872 року король Гаральд І об'єднав державу і став її першим верховним правителем. Чимало колишніх королівств пізніше стануть ярлствами під владою норвезького верховного короля, а деякі спробують знову звільнитися. Нижче наводиться неповний список дрібних королівств Норвегії. Території деяких дрібних королівств могли мати спірний статус. (uk)
|
