| dbo:abstract
|
- جون نيفيل، مركيز مونتاغو الأول (بالإنجليزية: John Neville, 1st Marquess of Montagu) كان قائداً عسكرياً لجيش أسرة يورك في حرب الوردتين وهو أيضاً الشقيق الأصغر لريتشارد نيفيل، إيرل وارويك السادس عشر. (ar)
- John Neville, 1. markýz z Montagu (asi 1431 – 14. duben 1471), zvaný také kapitán z Kentu, byl vojenský velitel z rodu Yorků ve válce růží, známý zničením lancasterského odporu na severu Anglie v počátečním období vlády Eduarda IV. Byl mladším synem Richarda Neville, hraběte ze Salisbury a Alice Montagu a bratrem Richarda Neville, hraběte z Warwicku známého také pod přídomkem tvůrce králů. Bojoval v bitvě u Blore Heath a byl Lancastery zajat. Po vítězství Yorků v bitvě u Northamptonu byl propuštěn ale po druhé bitvě u St Albans byl zajat znovu. Poté, co byl propuštěn, vedl Yorské vojsko na sever země, kde Lancastery porazil nejprve v bitvě u Hedgeley Moor a později v bitvě u Hexhamu. Odměnou za vyhnání Lancasterů mu byl udělen titul hraběte z Northumberlandu. Tento titul dlouho patřil rodině Percyů, kteří byli v té době v nemilosti. Poté, co byl Jindřich Percy roku 1470 rehabilitován, musel Neville vrátit hrabství i mnoho důležitých úřadů s ním spojených. Tato ztráta mu byla kompenzována udělením titulu markýze z Montagu. Udělení titulu ale nebylo doprovázeno přidělením půdy, která by pokrývala reprezentaci takovéhoto titulu. Později se spojil proti Eduardovi IV. se svým bratrem Richardem a pomohl mu získat zpět anglický trůn pro Jindřicha VI. Byl jmenován do vysokého úřadu na severu země, ale padl společně s bratrem v bitvě u Barnetu. (cs)
- Ο Τζων Νέβιλ, 1ος μαρκήσιος του Μόνταγκιου (1431 - 14 Απριλίου 1471) Άγγλος μεγιστάνας του 15ου αιώνα και Κόμης του Νορθάμπερλαντ (1464 - 1470) ήταν τρίτος γιος του Ριχάρδου Νέβιλ, 5ου κόμη του Σόλσμπερι και της Αλίκης Μόνταγκιου, 5ης κόμισσας του Σόλσμπερι και ένας από τους μικρότερους αδελφούς του Ριχάρδου Νέβιλ, 16ου κόμη του Γουόρικ, του "Παραγωγού βασιλέων".Από τις αρχές της δεκαετίας του 1450 ήταν πρωταγωνιστής στις συγκρούσεις των Νέβιλ με τους αντιπάλους τους στα βόρεια ιδιαίτερα τους Πέρσι, ο ίδιος ήταν προσωπικά υπεύθυνος για τη βία απέναντι στους αντιπάλους του όταν τα αδέλφια του τους νίκησαν και τους αιχμαλώτισαν. Η κεντρική κυβέρνηση πέρασε κρίση, ο Ερρίκος ΣΤ΄ της Αγγλίας ήταν ένας αδύναμος βασιλιάς με διανοητικές διαταραχές, ο θείος του Τζων Ριχάρδος της Υόρκης το εκμεταλλεύτηκε για να μετατρέψει την Αγγλία σε προτεκτοράτο του, σε δυο χρόνια ο δούκας της Υόρκης εξεγέρθηκε εναντίον του βασιλιά με την υποστήριξη των Νέβιλ. Ο Τζων Νέβιλ πολέμησε με τον πατέρα του και τον αδελφό του Γουόρικ στην πρώτη μάχη του Σαιν Άλμπαν στην οποία ήταν οι νικητές. Μετά από λίγα χρόνια ο Οίκος της Υόρκης εξεγέρθηκε ξανά εναντίον του βασιλιά, ο Τζων Νέβιλ πολέμησε τον Σεπτέμβριο του 1459 στη μάχη του Μπλορ Χιθ με τον πατέρα του και τον αδελφό του Τόμας Νέβιλ, ο ίδιος και ο Τόμας συνελήφθησαν και πέρασαν έναν χρόνο αιχμάλωτοι. Μετά την απελευθέρωση τους (1460) συμμετείχαν στη διακυβέρνηση της Υόρκης, ο πατέρας του και ο Τόμας έπεσαν στη μάχη του Γουέικφιλντ (1460) και τον Φεβρουάριο του 1461 ο Τζων πήρε δώρο την ηγεμονία του Μόνταγκιου. Ο Τζων Νέβιλ συνελήφθη ξανά και ελευθερώθηκε όταν ο μεγαλύτερος γιος του δούκα της Υόρκης νίκησε οριστικά τους Λάνκαστερ και ανέβηκε στον θρόνο τον Μάρτιο του 1461 ως Εδουάρδος Δ΄ της Αγγλίας. Ο αδελφός του Ριχάρδος ανέλαβε σύντομα το μεγαλύτερο μέρος της βασιλικής εξουσίας στον βορά, την ίδια περίοδο οι οπαδοί των Λάνκαστερ προσπάθησαν να αντισταθούν στον νέο βασιλιά. Ο Γουόρικ που ανέλαβε την κεντρική κυβέρνηση ανέθεσε στον Μόνταγκιου να υποτάξει οριστικά τους τελευταίους οπαδούς των Λάνκαστερ, μετά τις μεγάλες νίκες του Μόνταγκιου που μεγάλωσαν σημαντικά τη φήμη της οικογένειας δημιουργήθηκε η κομητεία του Νορθάμπερλαντ. Οι σχέσεις του αδελφού του στη συνέχεια με τον βασιλεία πέρασαν σε κρίση, οι νέες εξεγέρσεις κατέληξαν στην αιχμαλωσία του Εδουάρδου Δ΄ από τον Γουόρικ τον Ιούλιο του 1469, ο Μόνταγκιου προσπάθησε να τους συμφιλιώσει και ζήτησε από τον αδελφό του να ελευθερώσει τον βασιλιά. Ο Ριχάρδος δραπέτευσε σε εξορία στη Γαλλία τον Μάρτιο του 1470 μαζί με τον γαμπρό του και δυσαρεστημένο αδελφό του βασιλιά Γεώργιο Πλανταγενέτη, 1ο δούκα του Κλάρενς. Μετά την εξορία του Γουόρικ στη Γαλλία ο Εδουάρδος Δ΄ αφαίρεσε την κομητεία του Νορθάμπερλαντ από τη μαρκησία του Μόνταγκιου, ο Τζων Νέβιλ δυσαρεστήθηκε και διαμαρτυρήθηκε έντονα. Ο αδελφός του Ριχάρδος Νέβιλ με τον Γεώργιο Πλανταγενέτη επέστρεψαν από τη Γαλλία και υποκίνησαν σε εξέγερση τους κατοίκους του βορρά, ο βασιλιάς διέταξε τον Μόνταγκιου να τους εξοντώσει αλλά εκείνος με έναν μικρό στρατό στράφηκε αυτή τη φορά εναντίον του Εδουάρδου Δ΄ και τον συνέλαβε στην ακτή του Μπάκιγχαμ. Ο Εδουάρδος Δ΄ και ο μικρότερος αδελφός του Ριχάρδος του Γκλόστερ δραπέτευσαν εξορία στη Βουργουνδία. Ο Γουόρικ συμμάχησε με τον Ερρίκο ΣΤ΄ και τη σύζυγο του Μαργαρίτα του Ανζού που αποκαταστάθηκαν στον θρόνο αλλά πολύ λίγο, ο Εδουάρδος και ο Ριχάρδος επέστρεψαν στο Γιορκσάιρ και βάδισαν νότια, ο Μόνταγκιου συναντήθηκε με τον αδελφό του στο Κόβεντρι και αντιμετώπισαν τους Υορκιστές στη μάχη του Μπάρνετ. Ο Τζων Νέβιλ έπεσε στη μάχη ενώ ο αδελφός του Ριχάρδος σκοτώθηκε αμέσως μετά, με τη μεγάλη νίκη ο Εδουάρδος Δ΄ αποκαταστάθηκε πανηγυρικά στον θρόνο και ο Οίκος των Λάνκαστερ ξεκληρίστηκε. (el)
- John Neville, 1. Marquess of Montagu (* um 1431; † 14. April 1471), war ein englischer Peer und Militär. (de)
- John Neville, 1st Marquess of Montagu KG (c. 1431 – 14 April 1471) was a major magnate of fifteenth-century England. He was a younger son of Richard Neville, 5th Earl of Salisbury, and the younger brother of Richard Neville, Earl of Warwick, the "Kingmaker". From an early age he was involved in fighting for his House, particularly in the feud that sprang up in the 1450s with the Neville family's major regional rivals, the Percy family. John Neville was personally responsible for much of the violence until, with his brothers, they defeated and imprisoned their enemies. This was taking place against the backdrop of a crisis in central government. The king, Henry VI, already known to be a weak ruler, suffered a mental collapse which led to a protectorate headed by John's uncle, Richard, Duke of York. Within two years an armed conflict had broken out, with York openly in rebellion against the king, and his Neville cousins supporting him. John fought with his father and Warwick against the king at the first Battle of St Albans, at which they had the victory. Following a few years of uneasy peace, the Yorkists' rebellion erupted once again, and John Neville fought alongside his father and elder brother Thomas at the Battle of Blore Heath in September 1459. Although the Earl of Salisbury fought off the Lancastrians, both his sons were captured, and John, with Thomas, spent the next year imprisoned. Following his release in 1460, he took part in the Yorkist government. His father and brother died in battle just after Christmas 1460, and in February the next year, John – now promoted to the peerage as Lord Montagu – and Warwick fought the Lancastrians again at St Albans. John was once again captured and not released until his cousin Edward, York's son, won a decisive victory at Towton in March 1461, and became King Edward IV. John Neville soon emerged, with Warwick, as representatives of the king's power in the north, which was still politically turbulent, as there were still a large number of Lancastrians on the loose attempting to raise rebellion against the new regime. As his brother Warwick became more involved in national politics and central government, it devolved to John to finally defeat the last remnants of Lancastrians in 1464. Following these victories, Montagu, in what has been described as a high point for his House, was created Earl of Northumberland. At around the same time, however, his brother Warwick became increasingly dissatisfied with his relationship with the king, and began instigating rebellions against Edward IV in the north, finally capturing him in July 1469. At first, Montagu helped suppress this discontent, and also encouraged Warwick to release Edward. Eventually, however, his brother went into French exile with the king's brother George, Duke of Clarence, in March 1470. During Warwick's exile, King Edward stripped Montagu of the Earldom of Northumberland, making him Marquis of Montagu instead. John Neville appears to have seen this as a reduction in rank, and accepted it with poor grace. He seems particularly to have complained about the lack of landed estate that his new marquisate brought with it, calling it a "pie's nest". When the Earl of Warwick and Clarence returned, they distracted Edward with a rebellion in the north, which the king ordered Montagu to raise troops to repress in the king's name. Montagu, however, having raised a small army, turned against Edward, almost capturing him at Olney, Buckinghamshire; the king, with his other brother Richard, Duke of Gloucester, fled into exile in Burgundy. While in exile, Warwick had allied with the old king, Henry VI and his Queen, Margaret of Anjou, Henry was restored to the throne, and Warwick now effectively ruled the kingdom, This return to Lancastrianism did not, however, last long; within the year, Edward and Gloucester had returned. Landing only a few miles from Montagu in Yorkshire – who did nothing to stop them – the Yorkists marched south, raising an army. Montagu followed them, and, meeting up with his brother at Coventry, they confronted Edward over a battlefield at Barnet. John Neville was cut down in the fighting, Warwick died soon after, and within a month Edward had reclaimed his throne and Henry VI and his line was extinguished. (en)
- John Neville (vers 1431 – 14 avril 1471), 1er marquis Montagu, fut l'un des chefs de la faction de la Maison d'York durant la guerre des Deux-Roses, issue de la querelle Percy-Neville. Il est surtout connu pour avoir éliminé la résistance des Lancastre dans le nord de l'Angleterre durant la première partie du règne d'Édouard IV. En 1459, il combat à Blore Heath où, malgré la victoire, il est capturé par les Lancastre et emprisonné. Libéré après la bataille de Northampton, il est à nouveau capturé en 1461 lors de la seconde bataille de St Albans, où il commande l'aile gauche de l'armée yorkiste. Il retrouve la liberté après la victoire décisive d'Édouard d'York à Towton et, en 1464, est envoyé dans le nord du pays pour écraser la résistance des Lancastre, ce qu'il fait en remportant les batailles de Hedgeley Moor et de Hexham. En récompense de ces victoires, il est fait comte de Northumberland, titre longtemps détenu par la famille Percy, désormais en disgrâce. Toutefois, quand Henry Percy est rétabli dans ses droits en 1470, il doit rendre son titre et les privilèges afférents et reçoit en compensation celui de marquis de Montagu. Cependant, ce titre est uniquement honorifique et aucun domaine notable ne vient renforcer cette dignité. Désormais hostile à Édouard IV, il se joint à son frère Richard pour rétablir sur le trône le roi Henri VI mais est tué avec son frère l'année suivante lors de la bataille de Barnet. (fr)
- 初代モンターギュ侯ジョン・ネヴィル（John Neville, 1st Marquess of Montagu, 1431年 - 1471年4月14日）は、薔薇戦争期のヨーク派のメンバーの1人で、エドワード4世統治初期のイングランド北部でのランカスター派掃討で有名である。 (ja)
- John Neville (1431 – 14 aprile 1471) fu un leader Yorkista durante la guerra delle due rose. (it)
- Джон Невилл (ок. 1431 — 13 апреля 1471) — английский аристократ и военачальник, 1-й граф Нортумберленд (1464—1470), 1-й (1470—1471). Активный участник Войны Алой и Белой Розы. (ru)
- John Neville, markis av Montagu, född cirka 1431, död 14 april 1471 var en yorkisk ledare under Rosornas krig, främst känd för att ha eliminerat det lancastriska motståndet i norra England under början av Edvard IV:s regeringstid. Montagu var yngre son till Rikard Neville, earl av Salisbury och Alice Montagu, grevinna av Salisbury, och bror till Warwick kungamakaren. Han stred i Slaget vid Blore Heath och tillfångatogs och fängslades av lancastrarna. Efter den yorkiska segern vid Northampton frisläpptes han, men tillfångatogs igen vid Andra slaget vid St Albans. Efter sitt andra frisläppande ledde han de yorkiska trupperna i norra England och besegrade lancastrarna vid Hedgeley Moor och Hexham (båda 1465). Som belöning för att ha drivit ut lancastrarna fick han titeln earl av Northumberland. Denna titel hade länge funnits i släkten Percy, men de var i onåd. Men då Henry Percy återupprättades 1470 tvingades han att ge upp earldömet och många viktiga poster till sin forna fiende. Som kompensation blev han markis av Montagu, men utan lämpliga gods att stödja en sådan dignitet. Han vände sig nu mot Edvard IV, tillsammans med brodern Warwick kungamakaren, för att återinsätta Henry VI. Montagu dödades i Slaget vid Barnet. (sv)
- Джон Невілл (*1431 — †14 квітня 1471) — англійський аристократ, 1-й . (uk)
|
| rdfs:comment
|
- جون نيفيل، مركيز مونتاغو الأول (بالإنجليزية: John Neville, 1st Marquess of Montagu) كان قائداً عسكرياً لجيش أسرة يورك في حرب الوردتين وهو أيضاً الشقيق الأصغر لريتشارد نيفيل، إيرل وارويك السادس عشر. (ar)
- John Neville, 1. Marquess of Montagu (* um 1431; † 14. April 1471), war ein englischer Peer und Militär. (de)
- 初代モンターギュ侯ジョン・ネヴィル（John Neville, 1st Marquess of Montagu, 1431年 - 1471年4月14日）は、薔薇戦争期のヨーク派のメンバーの1人で、エドワード4世統治初期のイングランド北部でのランカスター派掃討で有名である。 (ja)
- John Neville (1431 – 14 aprile 1471) fu un leader Yorkista durante la guerra delle due rose. (it)
- Джон Невилл (ок. 1431 — 13 апреля 1471) — английский аристократ и военачальник, 1-й граф Нортумберленд (1464—1470), 1-й (1470—1471). Активный участник Войны Алой и Белой Розы. (ru)
- Джон Невілл (*1431 — †14 квітня 1471) — англійський аристократ, 1-й . (uk)
- John Neville, 1. markýz z Montagu (asi 1431 – 14. duben 1471), zvaný také kapitán z Kentu, byl vojenský velitel z rodu Yorků ve válce růží, známý zničením lancasterského odporu na severu Anglie v počátečním období vlády Eduarda IV. Byl mladším synem Richarda Neville, hraběte ze Salisbury a Alice Montagu a bratrem Richarda Neville, hraběte z Warwicku známého také pod přídomkem tvůrce králů. (cs)
- Ο Τζων Νέβιλ, 1ος μαρκήσιος του Μόνταγκιου (1431 - 14 Απριλίου 1471) Άγγλος μεγιστάνας του 15ου αιώνα και Κόμης του Νορθάμπερλαντ (1464 - 1470) ήταν τρίτος γιος του Ριχάρδου Νέβιλ, 5ου κόμη του Σόλσμπερι και της Αλίκης Μόνταγκιου, 5ης κόμισσας του Σόλσμπερι και ένας από τους μικρότερους αδελφούς του Ριχάρδου Νέβιλ, 16ου κόμη του Γουόρικ, του "Παραγωγού βασιλέων".Από τις αρχές της δεκαετίας του 1450 ήταν πρωταγωνιστής στις συγκρούσεις των Νέβιλ με τους αντιπάλους τους στα βόρεια ιδιαίτερα τους Πέρσι, ο ίδιος ήταν προσωπικά υπεύθυνος για τη βία απέναντι στους αντιπάλους του όταν τα αδέλφια του τους νίκησαν και τους αιχμαλώτισαν. (el)
- John Neville, 1st Marquess of Montagu KG (c. 1431 – 14 April 1471) was a major magnate of fifteenth-century England. He was a younger son of Richard Neville, 5th Earl of Salisbury, and the younger brother of Richard Neville, Earl of Warwick, the "Kingmaker". (en)
- John Neville (vers 1431 – 14 avril 1471), 1er marquis Montagu, fut l'un des chefs de la faction de la Maison d'York durant la guerre des Deux-Roses, issue de la querelle Percy-Neville. Il est surtout connu pour avoir éliminé la résistance des Lancastre dans le nord de l'Angleterre durant la première partie du règne d'Édouard IV. (fr)
- John Neville, markis av Montagu, född cirka 1431, död 14 april 1471 var en yorkisk ledare under Rosornas krig, främst känd för att ha eliminerat det lancastriska motståndet i norra England under början av Edvard IV:s regeringstid. Montagu var yngre son till Rikard Neville, earl av Salisbury och Alice Montagu, grevinna av Salisbury, och bror till Warwick kungamakaren. (sv)
|
