| dbo:abstract
|
- El Diatèssaron (en grec Διατέσσαρων, literalment «un evangeli a través dels quatre Evangelis») fou escrit per un cristià anomenat Tatià del segle ii, aproximadament, entre el 165 i 170 dC. Aquesta obra única tingué per objecte harmonitzar els quatre evangelis en una sola narració. És la primera traducció del Nou Testament en siríac, i durant alguns segles va ser el text oficial de l'Evangeli de l'Església de Síria. Sant Efraïm de Síria, Doctor de l'Església, em va escriure un comentari en prosa. El 423, el bisbe Teodoret n'imposarà l'abandonament a favor dels quatre Evangelis, com es va fer per a totes les altres esglésies cristianes. Teodoret va ordenar la destrucció de les còpies dels Diatèssaron, que és conegut, per tant, només indirectament a través del comentari d'Efraïm. (ca)
- Diatessaron neboli harmonie evangelií či evangelijní harmonie (latinsky harmonia evangelica, německy převážně Evangelienharmonie "evangelijní harmonie", plurál diatessara, z řeckého „skrze čtyři“) je označení kompilace evagelií do jednoho literárního díla. Diatessaron vznikl někdy před rokem 256 (jeden jeho zlomek se našel v Dura Europos), pravděpodobně již okolo roku 160 v syrštině; originálním jazykem mohla však být i řečtina. Jeho autorem byl Tatianos (neboli Tatianus či Tacián). Jediná dochovaná úplná verze je však v arménštině; ze syrského originálu se dochovaly asi jen 2/3. Aby se od 4. století Diatessaron odlišil od čtyř evangelií v starosyrském překladu, nazýval se evangelion da-mehalleté (evangelium smíšených), zatímco čtyři evangelia se nazývala evangelion da-mefarrešé (evangelium oddělených). Tatianos, aby vyřešil rozpory mezi čtyřmi kanonickými evangelii, sloučil je dohromady a vytvořil tak jediné, souvislé evangelium. Nečerpal však jen z kanonických materiálů, ale používal i některé apokryfní texty, zvláště pro popis Ježíšova dětství. Diatessaron byl standardním evangelijním textem syrských církví až přibližně do 5. století. Biskup v 5. století nalezl ve své diecézi celkem 200 užívaných rukopisů a snažil se je vytlačit zavedením čtyř kanonických evangelií, což se mu a jeho nástupcům podařilo. (cs)
- الإنجيل الرباعي أو دياتسارون Diatessaron (حوالي 150 – 160 م) أهم جمع توفيقي للأناجيل، حيث دمج فيه أناجيل متى ومرقس ولوقا ويوحنا في رواية واحدة. اتبع تاتيان نص الأناجيل بدقة لكنه وضعه في جمل جديدة مختلفة، حيث أن الأناجيل تختلف فيما بينها وجمعها يؤدي لصنع قصة جديدة تختلف عن الأصلية. ومثل غيره من التوفيقات فإن الإنجيل الرباعي يحل العبارات المتناقضة، ومثال ذلك حذف شجرتي النسب الموجودتين في متى ولوقا. ومن أجل وضع كل روايات صنع تاتيان رواية خاصة تختلف عن ترتيب الأناجيل السنوبتية وترتيب يوحنا. وحذف النصوص المكررة خاصة في الأناجيل السنوبتية. لا يحوي الإنجيل قصة الزانية (يوحنا 7: 53 – 8: 11) والذي يعتبر بشكل عام غير أصلي في إنجيل يوحنا. ولم يضف تاتيان الكثير من النصوص. ومفقود فيه 56 آية موجودة في الأناجيل القانونية، وهي في معظمها أنساب وقصة الزانية. وحجم الإنجيل 72% من الحجم الكلي للأناجيل الأربعة (McFall, 1994). انتشرت الأناجيل بشكل منفصل وليست مجموعة في الكنيسة الأولى، وكان إنجيل متى الأكثر شعبية. ويدل الإنجيل الرباعي على قبول واسع للإناجيل الأربعة في منتصف القرن الثاني. وبعد عشرين سنة من جمع تاتيان له أعلن صراحة أن الأناجيل الأربعة رسمية. وكان الإنجيل الرباعي النص المعياري المقبول في الكنائس التي استخدمة اللغة السريانية حتى القرن الخامس عندما انتشرت عوضه الأناجيل الأربعة بنسخة البسيطة. (ar)
- Eine Evangelienharmonie (lat. harmonia evangelica, harmonia evangeliorum) versucht unter Berücksichtigung aller Daten über das Leben und Wirken Jesu, die in den vier kanonischen Evangelien genannt werden, eine einheitliche Lebens- und Wirkungsgeschichte Jesu zu erzählen. Mit einer Evangelienharmonie nicht zu verwechseln ist die parallele Anordnung der einzelnen Evangelien in separaten Spalten, ein Werkzeug der modernen Evangelienforschung zur Vereinfachung von wissenschaftlichen Vergleichen, das als Synopse bezeichnet wird. Eine literarische Weiterentwicklung fanden die Evangelienharmonien in den Messiaden in der Folge des 18. Jahrhunderts. (de)
- Diatessaron, el la greka: διὰ τεσσάρων: “laŭ la kvar (evangelioj)”, estas la plej grava , kompilita de Taciano el Asirio, apologiisto de la kristanismo de la origino, kaj asketo, inter la 160 kaj 175. Taciano kombinis la harmoniigon de la kvar kanonaj evangelioj – Evangelio laŭ Mateo, Evangelio laŭ Marko, Evangelio laŭ Luko kaj Evangelio laŭ Johano – en unika rakonto. La harmoniigon de Taciano fidele sekvas la tekstojn de la evangelioj, sed ĝin disponas laŭ nova kaj malsama sinservo, ne egala, do, nek al tiu de la sinoptikaj evangelioj nek al tiu de Johano; ĉar la kvar evangelioj estas inter si malsamaj, la rezulto de la kombinaĵo estas neeviteble nova rakonto, distanciĝanta el ĉiu originala. Kiel aliaj harmoniigitaj evangelioj, la Diatessaron solvas la kontraŭdirojn de la kvar evangelioj: ekzemple, ĝi ignoras la du malsamajn genealogiojn de Jesuo entenatajn el Mateo kaj Luko. Taciano preterlasas ankaŭ la duplikatajn tekstojn, aparte tiujn komunajn al la sinoptikaj evangelioj. Nur, tamen, 56 versegoj de la kanonaj evangelioj ne havas la kontraŭan partion en la Diatessaron: temas precipe pri genealogioj kaj ; la longo de la Diatessaron egalas al 72% de la evangelioj kunigitaj. Unua tradukero de la Nova Testamento al la siriaka lingvo, Diatessaron estis la oficiala teksto de la Nova Testamento por iuj eklezioj de la antikvasiria lingvo ĝis la 5-a jarcento: en 423 la episkopo altrudis ĝian preterlason por la adopto de la kvar kanonaj evangelioj de la versio “Peshitta.. Teodoreto ankaŭ altrudis la detruon de la kopioj de tiu teksto, kiu konserviĝis nur nepervoje per la komentario de , el kiu devenis la versioj: araba (11-a jarcento), persa (13-a jarcento). Oni trafis, rilate tiun tekston, en fragmentojn grekajn kaj armenajn. Fragmenton oni trovis ankaŭ en Turfan laŭ la Silka Vojo al Ĉinio kaj .Ĝi estis uzata, aŭ konsiderata, en Romo ; sed ĝi malaperis kun la disvastiĝo de la tekstoj de la Vulgato.Sankta Aŭgustino el Hipono ne simpatiis al la verko ĉar ĝi eliminas la nuancojn kiuj fakte respektas la diversajn vidpunktojn kaj perceptojn. (eo)
- The Diatessaron (Syriac: ܐܘܢܓܠܝܘܢ ܕܡܚܠܛܐ, romanized: Ewangeliyôn Damhalltê; c. 160–175 AD) is the most prominent early gospel harmony, and was created by Tatian, an Assyrian early Christian apologist and ascetic. Tatian sought to combine all the textual material he found in the four gospels—Matthew, Mark, Luke, and John—into a single coherent narrative of Jesus's life and death. However, and in contradistinction to most later gospel harmonists, Tatian appears not to have been motivated by any aspiration to validate the four separate canonical gospel accounts; or to demonstrate that, as they stood, they could each be shown as being without inconsistency or error. Although widely used by early Syriac Christians, the original text has not survived, but was reconstructed in 1881 by Theodor Zahn from translations and commentaries. (en)
- Diatessaron edo Komunztantziak II. mendeko literatura kristauaren lan bat da (K.o. 170), Tazianok idatzia, lehen apologista kristauetako batek, lau ebanjelio kanonikoak oinarri hartuta, zeinak konbinatu egiten baititu kontakizun bakar bat osatzeko, eta hortik datorkio izena. Lana kristau liturgia erabili zen, lau ebanjelioek ordezkatu arte. Ez dakigu Diatessaron grezieraz edo asirieraz osatu zen, baina beste hizkuntza batzuetarako itzulpenetatik abiatuta ezagutzen da, besteak beste armeniera. (eu)
- El Diatessaron (en siríaco ܐܘܢܓܠܝܘܢ ܕܡܚܠܛܐ, Ewangeliyôn Damhalltê) es el evangelio más prominente que de modo temprano buscó una armonía entre los cuatro evangelios canónicos. Fue creado por Taciano, un apologista asirio temprano y asceta. Taciano quería combinar todo el material textual encontrado en los cuatro evangelios —los tres evangelios sinópticos (de Mateo, de Marcos y de Lucas) y el evangelio de Juan— en una narración coherente de la vida y muerte de Jesús. Aun así, a diferencia de muchos que más tarde buscaron armonizar el Nuevo Testamento, el interés de Taciano parece haber sido motivado por la aspiración de validar los cuatro evangelios canónicos o demostrar que podían unirse sin inconsistencias ni error. A pesar de que fue ampliamente usado por los primeros cristianos de Siria, el texto original no ha sobrevivido, pero fue reconstruido en 1881 por el teólogo y erudito bíblico alemán a partir de diversas traducciones y comentarios. (es)
- Le Diatessaron, littéralement « à travers quatre », est une harmonie des Évangiles écrite en syriaque vers l'an 170 de notre ère au IIe siècle. Il est aussi connu sous le nom Evangelion Damhalte ܐܶܘܰܢܓܶܠܝܳܘܢ ܕܰܡܚܰܠܛ̈ܶܐ. D'après Eusèbe de Césarée, il fut attribué à Tatien le Syrien. Il ne devrait pas être confondu avec un autre Diatessaron, ou Monotessaron, ou Concorde d'Ammonius, écrite par Ammonios d'Alexandrie le Chrétien, et qui est la seconde Harmonie des Quatre Evangiles figurant dans les ouvrages des Pères de l'Église. Une autre analyse l'attribue toutefois à Ammonius, tandis que d'après une phrase d'Épiphane de Salamine dans le Panarion, Tatien serait en réalité l'auteur de l'Évangile des Hébreux. (fr)
- Diatessaron adalah sebuah karya dari Tatianus sekitar tahun 150 atau 160. Merupakan hasil upaya Tatianus yang mencoba membuat kumpulan keempat Injil menjadi sebuah cerita yang bersambung.Diatessaron disebut juga “Harmoni Injil”. Tatianus adalah seorang berasal dari Siria. Fragmen Diatessaron milik Tatianus ini berhasil ditemukan di Dura-Europos, suatu daerah aliran Sungai Efrat pada tahun 1933. Sulit memastikan apakah Tatianus saat menuliskan karyanya ini menggunakan bahasa Yunani atau Siria. Akan tetapi, tempat penyusunan harmoni Injil karya Tatianus tersebut diduga adalah Roma sehingga kemungkinan besar bahasa aslinya adalah bahasa Yunani.Kitab ini diberikan Tatianus untuk orang-orang Kristen yang ada di Siria pada waktu ia kembali dari Roma. Ketika diberikan diatessaron sudah dalam bentuk Siria. Diatessaron Siria inilah yang kemudian dianggap resmi untuk digunakan. Diatessaron milik Tatianus tersebar luas di kalangan orang Kristen Siria sampai abad ke-5. Diatessaron kemudian digantikan oleh Pesyita, sebuah versi yang lebih sederhana. (in)
- Il Diatessaron (il “Vangelo dai quattro”, τὸ διὰ τεσσάρων εὐαγγέλιον); noto in siriaco come mehallete, “mescolati”) è la più importante silloge evangelica, composta tra il 160 e il 175 da Taziano il Siro, apologeta del cristianesimo delle origini e asceta. Taziano combinò i quattro Vangeli canonici — il Vangelo secondo Matteo, il Vangelo secondo Marco, il Vangelo secondo Luca e il Vangelo secondo Giovanni — in un'unica narrazione. Non ci è dato sapere in quale lingua fu composta l'opera, se in greco o in siriaco, non essendoci noto alcun frammento originale. (it)
- Een Diatessaron ("een uit vier") is een evangeliën-harmonie, een samenvoeging van de vier canonieke evangeliën van Matteüs, Marcus, Lucas en Johannes. De tekst verhaalt het leven van Jezus in een chronologische volgorde waarbij de vier evangelisten elkaar als zegsman afwisselen. Het is dus geen synopsis waar de evangeliën naast elkaar worden geplaatst om vergelijking makkelijker te maken. Naast de Latijnse diatessara was dit type verhaal vrij populair in de volkstalige literatuur in de late middeleeuwen. Er zijn 37 oude handschriften in het Middelnederlands, 32 in het Duits, 32 in het Italiaans en één in het Engels bestudeerd en daarnaast zijn er nog meer dan honderd andere handschriften in het vernaculair bewaard gebleven. (nl)
- Diatessarão ou Diatéssaron (c. 160 - 175) é a mais importante Harmonia Evangélica, criada por Tatiano, um apologista e asceta dentre os primeiros cristãos. O termo "diatessarão" em português advém diretamente do latim diatessarōn ("composto por quatro [ingredientes]") e que, por sua vez, derivou do grego διὰ τεσσάρων (dia tessarōn), cujo significado é: διά - dia ("em intervalos de") e tessarōn (genitivo de τέσσαρες, tessares - "quatro"). Tatiano combinou os quatro evangelhos - Mateus, Marcos, Lucas e João - em uma única narrativa. O nome siríaco para esta harmonia é 'ܐܘܢܓܠܝܘܢ ܕܡܚܠܛܐ' (Ewangeliyôn Damhalltê), que significa 'Evangelho dos Misturados', enquanto temos o 'ܐܘܢܓܠܝܘܢ ܕܡܦܪܫܐ' (Evangelion de Mepharreshe), que significa 'Evangelho dos Separados'. A harmonia de Tatiano segue os evangelhos bem de perto no texto, mas os coloca numa sequência nova, diferente. Como em outras harmonias, o Diatessarão resolve as aparentes discrepâncias e contradições entre os quatro evangelhos individuais. Tatiano também omitiu as genealogias presentes em Mateus e em Lucas. Com o objetivo de incluir todo o material canônico, Tatiano criou sua própria sequência narrativa, diferente tanto da sequência dos Evangelhos sinóticos quanto da encontrada em João e também omitiu duplicações, especialmente entre os sinóticos. A harmonia ainda omite o encontro de Jesus com a adúltera (Perícopa da Adúltera - João 7:53 até João 8:11), uma passagem que alguns consideram não ser originalmente parte do texto de João. Assim, apenas 56 versículos dos Evangelhos canônicos não tem uma contraparte no Diatessarão, o que deixa o texto completo com aproximadamente 74% do comprimento total dos quatro evangelhos juntos. Durante os primeiros anos do Cristianismo, os evangelhos primeiro circularam de forma independente, sendo o de Mateus o mais popular. O Diatessarão é uma notável evidência da considerável autoridade que os quatro evangelhos canônicos tinham já na segunda metade do século II. Vinte anos após a harmonia de Tatiano, Ireneu expressamente proclamou a autoridade formal dos quatro evangelhos. O Diatessarão se tornou a versão padrão dos evangelhos em algumas igrejas siríacas até pelo menos o quinto século, quando cedeu espaço para as versões independentes, na versão da Bíblia chamada Peshitta. (pt)
- Diatessaron (z gr. „διὰ τεσσάρων” – „przez cztery [Ewangelie]”) – najsłynniejsze zestawienie czterech Ewangelii, tzw. harmonia ewangelijna (łac. harmonia evangelica), tzn. próba złożenia jednego integralnego tekstu z 4 Ewangelii kanonicznych. Zachował się w przekładzie arabskim, łacińskim i ormiańskim. (pl)
- Диатесса́рон (др.-греч. διὰ τεσσάρων, дословно: «через четыре», сир. ܐܘܢܓܠܝܘܢ ܕܡܚܠܛܐ, Ewangeliyôn Damhalltê — «Евангелия смешанных [чтений]») — название евангельской гармонии, составленной в последней трети II века Татианом, по-видимому, в Риме. Представлял собой единое повествование об Иисусе Христе, составленное на основе хронологической канвы Евангелия от Иоанна, с добавлением материала синоптических Евангелий и, вероятно, апокрифов («Евангелие Евреев»), исключая при этом повторы и согласуя параллельные места. Диатессарон получил значительное распространение по всему христианскому миру; до V века он был стандартным текстом Сирийской церкви и использовался ещё несколько веков спустя. Предположительно, первые переводы Евангелия на сирийский, латинский и армянский языки были сделаны именно с Диатессарона; в Европе евангельские гармонии создавались и переписывались вплоть до начала XV века. Однако, в силу ряда причин, оригинальный текст Диатессарона не сохранился, единственный краткий фрагмент (14 строк греческого текста) III века обнаружен при раскопках 1933 года в Дура-Европос. Свидетельства Диатессарона лучше всего сохранились на Востоке (арабский, армянский и персидский переводы с сирийского языка), западная латинская традиция, предположительно, также сохранила некоторые Татиановские чтения. Диатессарон — одно из наиболее важных свидетельств бытования текстов Нового Завета во II веке; его текст сохраняет следы раннехристианской традиции, отвергнутой при формировании евангельского канона. Реконструкция текста чрезвычайно затруднена, ведутся дискуссии относительно изначального языка составления гармонии (древнегреческий или сирийский) и богословских особенностей текста. Издания армянского, арабского и латинского текста гармонии выходили с XIX века, в 1967 году опубликована реконструкция предполагаемого сирийского текста. (ru)
- Diatessaron (grekiska "genom de fyra") var från början en grekisk musikterm men blev även använd som beteckning på den som Tatianus sammanställde runt år 170 e.Kr., på syriska. Diatessaron användes tillsammans med Apostlagärningarna, tolv brev av Paulus, Hebreerbrevet och ett tredje brev till Korinthierna i den Syriska kyrkan till 400-talet, då Peshitta färdigställdes. (sv)
- Діатессарон (дав.-гр. Διὰ τεσσάρων, дослівно: «через чотири», сир. ܐܘܢܓܠܝܘܢ ܕܡܚܠܛܐ, Ewangeliyôn Damhalltê — «Євангеліє змішаних [читань]»), — назва євангельської гармонії, складеної в останній третині II століття Татіаном, мабуть, у Римі. Представляв собою єдине оповідання про Ісуса Христа, складене на основі хронологічної канви Євангелія від Івана, з додаванням матеріалу інших синоптичних Євангелій і, ймовірно, апокрифів («Євангеліє Євреїв»), виключаючи при цьому повтори і узгоджуючи паралельні місця. Діатессарон набув значного поширення по всьому християнському світі; до V століття він був стандартним текстом Сирійської православної церкви і використовувався ще кілька століть потому. Імовірно, перші переклади Євангелія на сирійську, латинську та вірменську мови зроблені саме з Діатессарону. В Європі євангельські гармонії створювалися та переписувалися аж до початку XV століття. Однак, в силу ряду причин, оригінальний текст Діатессарону не зберігся, єдиний короткий фрагмент (14 рядків грецького тексту) III століття виявлений при розкопках 1933 року в Дура-Европос, Ірак. Свідоцтва Діатессарону найкраще збереглися на Сході (арабський, вірменський та перський переклади із сирійської мови). Західна латинська традиція, імовірно, також зберегла деякі Татіанові читання. Діатессарон — одне з найважливіших свідчень побутування текстів Нового Завіту у II столітті; його текст зберігає сліди ранньохристиянської традиції, відкинутої при формуванні євангельського канону. Реконструкція тексту надзвичайно ускладнена, ведуться дискусії щодо початкової мови укладання гармонії (давньогрецька або сирійська) і богословських особливостей тексту. Видання вірменського, арабського і латинського тексту гармонії виходили з XIX століття, в 1967 опублікована реконструкція імовірного сирійського тексту. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Diatessaron edo Komunztantziak II. mendeko literatura kristauaren lan bat da (K.o. 170), Tazianok idatzia, lehen apologista kristauetako batek, lau ebanjelio kanonikoak oinarri hartuta, zeinak konbinatu egiten baititu kontakizun bakar bat osatzeko, eta hortik datorkio izena. Lana kristau liturgia erabili zen, lau ebanjelioek ordezkatu arte. Ez dakigu Diatessaron grezieraz edo asirieraz osatu zen, baina beste hizkuntza batzuetarako itzulpenetatik abiatuta ezagutzen da, besteak beste armeniera. (eu)
- Il Diatessaron (il “Vangelo dai quattro”, τὸ διὰ τεσσάρων εὐαγγέλιον); noto in siriaco come mehallete, “mescolati”) è la più importante silloge evangelica, composta tra il 160 e il 175 da Taziano il Siro, apologeta del cristianesimo delle origini e asceta. Taziano combinò i quattro Vangeli canonici — il Vangelo secondo Matteo, il Vangelo secondo Marco, il Vangelo secondo Luca e il Vangelo secondo Giovanni — in un'unica narrazione. Non ci è dato sapere in quale lingua fu composta l'opera, se in greco o in siriaco, non essendoci noto alcun frammento originale. (it)
- Een Diatessaron ("een uit vier") is een evangeliën-harmonie, een samenvoeging van de vier canonieke evangeliën van Matteüs, Marcus, Lucas en Johannes. De tekst verhaalt het leven van Jezus in een chronologische volgorde waarbij de vier evangelisten elkaar als zegsman afwisselen. Het is dus geen synopsis waar de evangeliën naast elkaar worden geplaatst om vergelijking makkelijker te maken. Naast de Latijnse diatessara was dit type verhaal vrij populair in de volkstalige literatuur in de late middeleeuwen. Er zijn 37 oude handschriften in het Middelnederlands, 32 in het Duits, 32 in het Italiaans en één in het Engels bestudeerd en daarnaast zijn er nog meer dan honderd andere handschriften in het vernaculair bewaard gebleven. (nl)
- Diatessaron (z gr. „διὰ τεσσάρων” – „przez cztery [Ewangelie]”) – najsłynniejsze zestawienie czterech Ewangelii, tzw. harmonia ewangelijna (łac. harmonia evangelica), tzn. próba złożenia jednego integralnego tekstu z 4 Ewangelii kanonicznych. Zachował się w przekładzie arabskim, łacińskim i ormiańskim. (pl)
- Diatessaron (grekiska "genom de fyra") var från början en grekisk musikterm men blev även använd som beteckning på den som Tatianus sammanställde runt år 170 e.Kr., på syriska. Diatessaron användes tillsammans med Apostlagärningarna, tolv brev av Paulus, Hebreerbrevet och ett tredje brev till Korinthierna i den Syriska kyrkan till 400-talet, då Peshitta färdigställdes. (sv)
- الإنجيل الرباعي أو دياتسارون Diatessaron (حوالي 150 – 160 م) أهم جمع توفيقي للأناجيل، حيث دمج فيه أناجيل متى ومرقس ولوقا ويوحنا في رواية واحدة. اتبع تاتيان نص الأناجيل بدقة لكنه وضعه في جمل جديدة مختلفة، حيث أن الأناجيل تختلف فيما بينها وجمعها يؤدي لصنع قصة جديدة تختلف عن الأصلية. ومثل غيره من التوفيقات فإن الإنجيل الرباعي يحل العبارات المتناقضة، ومثال ذلك حذف شجرتي النسب الموجودتين في متى ولوقا. ومن أجل وضع كل روايات صنع تاتيان رواية خاصة تختلف عن ترتيب الأناجيل السنوبتية وترتيب يوحنا. وحذف النصوص المكررة خاصة في الأناجيل السنوبتية. لا يحوي الإنجيل قصة الزانية (يوحنا 7: 53 – 8: 11) والذي يعتبر بشكل عام غير أصلي في إنجيل يوحنا. ولم يضف تاتيان الكثير من النصوص. ومفقود فيه 56 آية موجودة في الأناجيل القانونية، وهي في معظمها أنساب وقصة الزانية. وحجم الإنجيل 72% من الحجم الكلي للأناجيل الأربع (ar)
- El Diatèssaron (en grec Διατέσσαρων, literalment «un evangeli a través dels quatre Evangelis») fou escrit per un cristià anomenat Tatià del segle ii, aproximadament, entre el 165 i 170 dC. Aquesta obra única tingué per objecte harmonitzar els quatre evangelis en una sola narració. És la primera traducció del Nou Testament en siríac, i durant alguns segles va ser el text oficial de l'Evangeli de l'Església de Síria. (ca)
- Diatessaron neboli harmonie evangelií či evangelijní harmonie (latinsky harmonia evangelica, německy převážně Evangelienharmonie "evangelijní harmonie", plurál diatessara, z řeckého „skrze čtyři“) je označení kompilace evagelií do jednoho literárního díla. Diatessaron vznikl někdy před rokem 256 (jeden jeho zlomek se našel v Dura Europos), pravděpodobně již okolo roku 160 v syrštině; originálním jazykem mohla však být i řečtina. Jeho autorem byl Tatianos (neboli Tatianus či Tacián). Jediná dochovaná úplná verze je však v arménštině; ze syrského originálu se dochovaly asi jen 2/3. Aby se od 4. století Diatessaron odlišil od čtyř evangelií v starosyrském překladu, nazýval se evangelion da-mehalleté (evangelium smíšených), zatímco čtyři evangelia se nazývala evangelion da-mefarrešé (evangeliu (cs)
- Diatessaron, el la greka: διὰ τεσσάρων: “laŭ la kvar (evangelioj)”, estas la plej grava , kompilita de Taciano el Asirio, apologiisto de la kristanismo de la origino, kaj asketo, inter la 160 kaj 175. Taciano kombinis la harmoniigon de la kvar kanonaj evangelioj – Evangelio laŭ Mateo, Evangelio laŭ Marko, Evangelio laŭ Luko kaj Evangelio laŭ Johano – en unika rakonto. (eo)
- Eine Evangelienharmonie (lat. harmonia evangelica, harmonia evangeliorum) versucht unter Berücksichtigung aller Daten über das Leben und Wirken Jesu, die in den vier kanonischen Evangelien genannt werden, eine einheitliche Lebens- und Wirkungsgeschichte Jesu zu erzählen. (de)
- The Diatessaron (Syriac: ܐܘܢܓܠܝܘܢ ܕܡܚܠܛܐ, romanized: Ewangeliyôn Damhalltê; c. 160–175 AD) is the most prominent early gospel harmony, and was created by Tatian, an Assyrian early Christian apologist and ascetic. Tatian sought to combine all the textual material he found in the four gospels—Matthew, Mark, Luke, and John—into a single coherent narrative of Jesus's life and death. However, and in contradistinction to most later gospel harmonists, Tatian appears not to have been motivated by any aspiration to validate the four separate canonical gospel accounts; or to demonstrate that, as they stood, they could each be shown as being without inconsistency or error. (en)
- El Diatessaron (en siríaco ܐܘܢܓܠܝܘܢ ܕܡܚܠܛܐ, Ewangeliyôn Damhalltê) es el evangelio más prominente que de modo temprano buscó una armonía entre los cuatro evangelios canónicos. Fue creado por Taciano, un apologista asirio temprano y asceta. A pesar de que fue ampliamente usado por los primeros cristianos de Siria, el texto original no ha sobrevivido, pero fue reconstruido en 1881 por el teólogo y erudito bíblico alemán a partir de diversas traducciones y comentarios. (es)
- Le Diatessaron, littéralement « à travers quatre », est une harmonie des Évangiles écrite en syriaque vers l'an 170 de notre ère au IIe siècle. Il est aussi connu sous le nom Evangelion Damhalte ܐܶܘܰܢܓܶܠܝܳܘܢ ܕܰܡܚܰܠܛ̈ܶܐ. D'après Eusèbe de Césarée, il fut attribué à Tatien le Syrien. Il ne devrait pas être confondu avec un autre Diatessaron, ou Monotessaron, ou Concorde d'Ammonius, écrite par Ammonios d'Alexandrie le Chrétien, et qui est la seconde Harmonie des Quatre Evangiles figurant dans les ouvrages des Pères de l'Église. (fr)
- Diatessaron adalah sebuah karya dari Tatianus sekitar tahun 150 atau 160. Merupakan hasil upaya Tatianus yang mencoba membuat kumpulan keempat Injil menjadi sebuah cerita yang bersambung.Diatessaron disebut juga “Harmoni Injil”. Tatianus adalah seorang berasal dari Siria. Fragmen Diatessaron milik Tatianus ini berhasil ditemukan di Dura-Europos, suatu daerah aliran Sungai Efrat pada tahun 1933. Sulit memastikan apakah Tatianus saat menuliskan karyanya ini menggunakan bahasa Yunani atau Siria. Akan tetapi, tempat penyusunan harmoni Injil karya Tatianus tersebut diduga adalah Roma sehingga kemungkinan besar bahasa aslinya adalah bahasa Yunani.Kitab ini diberikan Tatianus untuk orang-orang Kristen yang ada di Siria pada waktu ia kembali dari Roma. Ketika diberikan diatessaron sudah dalam bent (in)
- Diatessarão ou Diatéssaron (c. 160 - 175) é a mais importante Harmonia Evangélica, criada por Tatiano, um apologista e asceta dentre os primeiros cristãos. O termo "diatessarão" em português advém diretamente do latim diatessarōn ("composto por quatro [ingredientes]") e que, por sua vez, derivou do grego διὰ τεσσάρων (dia tessarōn), cujo significado é: διά - dia ("em intervalos de") e tessarōn (genitivo de τέσσαρες, tessares - "quatro"). Tatiano combinou os quatro evangelhos - Mateus, Marcos, Lucas e João - em uma única narrativa. O nome siríaco para esta harmonia é 'ܐܘܢܓܠܝܘܢ ܕܡܚܠܛܐ' (Ewangeliyôn Damhalltê), que significa 'Evangelho dos Misturados', enquanto temos o 'ܐܘܢܓܠܝܘܢ ܕܡܦܪܫܐ' (Evangelion de Mepharreshe), que significa 'Evangelho dos Separados'. (pt)
- Диатесса́рон (др.-греч. διὰ τεσσάρων, дословно: «через четыре», сир. ܐܘܢܓܠܝܘܢ ܕܡܚܠܛܐ, Ewangeliyôn Damhalltê — «Евангелия смешанных [чтений]») — название евангельской гармонии, составленной в последней трети II века Татианом, по-видимому, в Риме. Представлял собой единое повествование об Иисусе Христе, составленное на основе хронологической канвы Евангелия от Иоанна, с добавлением материала синоптических Евангелий и, вероятно, апокрифов («Евангелие Евреев»), исключая при этом повторы и согласуя параллельные места. Диатессарон получил значительное распространение по всему христианскому миру; до V века он был стандартным текстом Сирийской церкви и использовался ещё несколько веков спустя. Предположительно, первые переводы Евангелия на сирийский, латинский и армянский языки были сделаны именно (ru)
- Діатессарон (дав.-гр. Διὰ τεσσάρων, дослівно: «через чотири», сир. ܐܘܢܓܠܝܘܢ ܕܡܚܠܛܐ, Ewangeliyôn Damhalltê — «Євангеліє змішаних [читань]»), — назва євангельської гармонії, складеної в останній третині II століття Татіаном, мабуть, у Римі. Представляв собою єдине оповідання про Ісуса Христа, складене на основі хронологічної канви Євангелія від Івана, з додаванням матеріалу інших синоптичних Євангелій і, ймовірно, апокрифів («Євангеліє Євреїв»), виключаючи при цьому повтори і узгоджуючи паралельні місця. (uk)
|
