| dbo:abstract
|
- Živá latina (latinsky Latinitas viva) je označení pro běžné užívání latinského jazyka, který je jinak obvykle uváděn jako mrtvý. (cs)
- اللاتينية المعاصرة هي صيغة اللغة اللاتينية المستخدمة من نهاية القرن التاسع عشر حتى الوقت الحاضر. يمكن تمييز أنواع مختلفة من اللاتينية المعاصرة. من ناحية هناك بقاءها في مجالات مثل التصنيف كنتيجة لوجود واسع الانتشار للغة في العصر اللاتيني الجديد. عادة ما يتم العثور على هذا في شكل مجرد كلمات أو عبارات تستخدم في السياق العام للغات الأخرى. من ناحية أخرى ، هناك استخدام اللاتينية كلغة في حد ذاته كوسيلة كاملة للتعبير. إن العيش أو التحدث باللغة اللاتينية ، كونها التطور الأكثر تحديدًا للغة اللاتينية في السياق المعاصر.
* بوابة الفاتيكان
* بوابة اللغة
* بوابة حضارات قديمة
* بوابة روما القديمة
* بوابة العصور الوسطى (ar)
- Moderna Latino temas pri la formoj de la Latina lingvo en uzo ekde la fino de la 19a jarcento. Variajn aplikojn oni povas distingi, sed Vivanta Latino, kiel rimedo de komunikado, estas la ĉefa temo de ĉi tiu artikolo. (eo)
- Contemporary Latin is the form of the Literary Latin used since the end of the 19th century. Various kinds of contemporary Latin can be distinguished, including the use of New Latin words in taxonomy and in science generally, and the fuller ecclesiastical use in the Catholic Church – but Living or Spoken Latin (the use of Latin as a language in its own right as a full-fledged means of expression) is the primary subject of this article. (en)
- Latín contemporáneo, latín reciente o latín vivo (en lengua latina: Latinitas viva o Latinitas recens) son distintas apelaciones para designar la utilización actual, oral y escrita, del idioma latín, siguiendo el modelo gramatical y la pronunciación del latín clásico. Si bien hubo precursores que propiciaron la reutilización del latín como lengua vehicular desde fines del siglo XIX, las primeras iniciativas concretas tendentes a reinstaurar el “latín vivo” de manera organizada y a través de estructuras permanentes surgieron en Francia a partir del año 1952 luego de la publicación del artículo titulado El latín o Babel por el profesor , exrector de la Universidad de Nantes. A partir del congreso internacional que le siguió en 1956 (Congrès International pour le Latin vivant), la utilización del latín hablado fue sostenida por organizaciones académicas y privadas, básicamente en Europa, pero también en América (especialmente en Estados Unidos). Estas iniciativas se intensificaron a partir de la década de los 80 favorecidas en parte por la generalización de Internet. (es)
- L’expression latin contemporain, appelé naguère latin moderne ou latin vivant, se rapporte à l’utilisation contemporaine du latin. La période du latin contemporain succède à celle du néolatin. (fr)
- Żywa łacina (łac. Latinitas viva, ang. living Latin, niem. lebendiges Latein, fr. latin vivant) – współczesny, aktywnie używany język łaciński. Termin został wprowadzony do użytku na przełomie XIX i XX wieku, przy czym początkowo związany był z postulatem unowocześnienia metod dydaktycznych stosowanych w nauczaniu języka łacińskiego. Z biegiem czasu rozszerzono jednak jego znaczenie – zaczęto go wykorzystywać w odniesieniu do postulatów ożywienia języka łacińskiego i powtórnego wprowadzenia go do codziennej komunikacji międzynarodowej. W obu wypadkach sformułowanie żywa łacina używane było jako hasło propagandowe – oksymoron mający zwrócić uwagę na kontrast między ówczesnym stanem metodyki nauczania języka łacińskiego oraz statusem samego języka (powszechnie uważanego za martwy), a stanem, do którego miało doprowadzić wprowadzenie w życie postulowanych zmian i reform. O ile idea ożywienia łaciny zakończyła się fiaskiem, postulaty związane z reformą dydaktyki przyniosły zamierzone efekty, samo zaś sformułowanie żywa łacina weszło na dobre do użytku i dziś:
* prymarnie stanowi nazwę dla współczesnego aktywnego używania języka łacińskiego (tj. pisania w tym języku utworów literackich, artykułów naukowych, rozmawiania w tym języku, prowadzenia zajęć dydaktycznych etc), a co za tym idzie – sekundarnie – współczesnej formy języka łacińskiego, nowego rejestru tego języka, używanego w wyżej wymienionych okolicznościach – tj. języka o charakterze sztucznym i konwencjonalnym, zachowującego normy gramatyczne łaciny klasycznej, wzbogaconego jednak o zasób leksemów desygnujących zjawiska współczesne obserwatorowi;
* stanowi nazwę dla określenia zbioru metod nauczania stosowanych w nauczaniu języka łacińskiego (tzw. metody bezpośrednie lub konwersacyjne) przeciwstawianych metodzie gramatyczno-tłumaczeniowej. (pl)
- Latim contemporâneo é a forma contemporânea do Latim usada desde o final do século XIX até ao presente. Podem-se distinguir várias variantes de Latim contemporâneo. Por um lado, há a sua sobrevivência simbólica em áreas como a taxonomia como consequência da presença bastante difundida da língua na era do Neolatim. Verifica-se normalmente na inclusão de simples palavras ou frases no contexto de outras línguas. Por outro lado, existe o uso completo do Latim como plena língua e de expressão. (pt)
- 现代拉丁语是自19世纪末以来使用的拉丁语。具有多种形式，包括在生物分类学中使用的专有名词，以及在天主教中使用的教会拉丁语。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Živá latina (latinsky Latinitas viva) je označení pro běžné užívání latinského jazyka, který je jinak obvykle uváděn jako mrtvý. (cs)
- Moderna Latino temas pri la formoj de la Latina lingvo en uzo ekde la fino de la 19a jarcento. Variajn aplikojn oni povas distingi, sed Vivanta Latino, kiel rimedo de komunikado, estas la ĉefa temo de ĉi tiu artikolo. (eo)
- Contemporary Latin is the form of the Literary Latin used since the end of the 19th century. Various kinds of contemporary Latin can be distinguished, including the use of New Latin words in taxonomy and in science generally, and the fuller ecclesiastical use in the Catholic Church – but Living or Spoken Latin (the use of Latin as a language in its own right as a full-fledged means of expression) is the primary subject of this article. (en)
- L’expression latin contemporain, appelé naguère latin moderne ou latin vivant, se rapporte à l’utilisation contemporaine du latin. La période du latin contemporain succède à celle du néolatin. (fr)
- Latim contemporâneo é a forma contemporânea do Latim usada desde o final do século XIX até ao presente. Podem-se distinguir várias variantes de Latim contemporâneo. Por um lado, há a sua sobrevivência simbólica em áreas como a taxonomia como consequência da presença bastante difundida da língua na era do Neolatim. Verifica-se normalmente na inclusão de simples palavras ou frases no contexto de outras línguas. Por outro lado, existe o uso completo do Latim como plena língua e de expressão. (pt)
- 现代拉丁语是自19世纪末以来使用的拉丁语。具有多种形式，包括在生物分类学中使用的专有名词，以及在天主教中使用的教会拉丁语。 (zh)
- اللاتينية المعاصرة هي صيغة اللغة اللاتينية المستخدمة من نهاية القرن التاسع عشر حتى الوقت الحاضر. يمكن تمييز أنواع مختلفة من اللاتينية المعاصرة. من ناحية هناك بقاءها في مجالات مثل التصنيف كنتيجة لوجود واسع الانتشار للغة في العصر اللاتيني الجديد. عادة ما يتم العثور على هذا في شكل مجرد كلمات أو عبارات تستخدم في السياق العام للغات الأخرى. من ناحية أخرى ، هناك استخدام اللاتينية كلغة في حد ذاته كوسيلة كاملة للتعبير. إن العيش أو التحدث باللغة اللاتينية ، كونها التطور الأكثر تحديدًا للغة اللاتينية في السياق المعاصر. (ar)
- Latín contemporáneo, latín reciente o latín vivo (en lengua latina: Latinitas viva o Latinitas recens) son distintas apelaciones para designar la utilización actual, oral y escrita, del idioma latín, siguiendo el modelo gramatical y la pronunciación del latín clásico. (es)
- Żywa łacina (łac. Latinitas viva, ang. living Latin, niem. lebendiges Latein, fr. latin vivant) – współczesny, aktywnie używany język łaciński. Termin został wprowadzony do użytku na przełomie XIX i XX wieku, przy czym początkowo związany był z postulatem unowocześnienia metod dydaktycznych stosowanych w nauczaniu języka łacińskiego. Z biegiem czasu rozszerzono jednak jego znaczenie – zaczęto go wykorzystywać w odniesieniu do postulatów ożywienia języka łacińskiego i powtórnego wprowadzenia go do codziennej komunikacji międzynarodowej. W obu wypadkach sformułowanie żywa łacina używane było jako hasło propagandowe – oksymoron mający zwrócić uwagę na kontrast między ówczesnym stanem metodyki nauczania języka łacińskiego oraz statusem samego języka (powszechnie uważanego za martwy), a stanem, (pl)
|
