| dbo:abstract
|
- Beatrice Portinari, anomenada també Bice (1266 - 8 de juny de 1290), és, segons alguns crítics literaris, la figura històrica rere el personatge dantesc de Beatriu. Va ser la dona que va estimar Dante Alighieri i la musa que el va inspirar. També s'explica que el poeta només la va veure una vegada i ni tan sols li va parlar. Una altra versió és que la va inventar per complet i tindria un significat simbòlic. Jacopo Alighieri, fill de Dante, identifica el personatge amb les sagrades escriptures, mentre que el seu germà, Pietro, la identifica amb Beatrice Portinari, tot i que pensa que és una al·legoria de la teologia. Alguns autors, entre els quals Tommaso Casini, indiquen que Beatrice podria ser la filla de Folco Portinari da Portico di Romagna, que, en mudar-se a Florència, va viure en una casa propera a la de Dante i va tenir sis filles (una d'elles casada amb un tal Simone de Bardi). La família Portinari era molt rica i important i Folco va tenir el mèrit de fundar el que avui roman l'hospital principal del centre de la capital toscana, l'Ospedale di Santa Maria Nuova. Però és sobretot Giovanni Boccaccio, primer biògraf de Dante, qui difon la creença que Beatrice era una dona real, a través de la descripció de la primera trobada entre Dante i Beatrice. En el segle xix la majoria d'estudiosos de l'obra de Dante la consideren només una al·legoria. Tanmateix, avui dia no es posa en dubte que Beatrice va ser una dona real, si bé hi ha autors que li atribueixen un paper merament anecdòtic. Els espais i els temps de la vida d'aquesta jove corresponen amb el que Dante n'escriu a la Vida nova: per tant, es considera que va néixer el 1266 i que Dante la va veure per primera vegada quan ella tenia vuit anys i ell n'havia fet nou. Després de casar-se amb el banquer Simone dei Bardi el 1287, se suposa també que va morir el 1290, amb només vint-i-quatre anys. El sepulcre es troba a la petita església de Santa Margherita dei Cerchi, prop de l'edifici que avui dia acull el museu Casa di Dante. En morir Beatrice, Dante, desesperat, va estudiar filosofia i va trobar refugi en la lectura dels textos llatins, escrits per homes que, com ell, havien perdut una persona estimada. La fi de la crisi del poeta coincideix amb la composició de la Vida nova. (ca)
- Beatrice di Folco Portinariová zvaná Bice (1266 – 8. června 1290) byla Italka z Florencie, obecně považovaná za múzu Danta Alighieriho, objevující se v jeho díle pod jménem Beatrice. Pocházela z rodiny bankéře Folca Portinariho a byla vdaná za jiného bankéře Simona dei Bardiho. Dante napsal, že Beatrici potkal jen dvakrát a obě setkání byla od sebe vzdálena devět roků. Přesto ho mladá žena okouzlila natolik, že si lásku k ní zachoval po celý život. Beatrice byla hlavní inspirací pro Dantovo dílo Vita nuova a objevuje se jako básníkova průvodkyně v poslední knize Božské komedie, tedy v Ráji, kam předchozí průvodce Vergilius jako pohan nesmí vejít. (cs)
- Bice Portinari (* 1266; † 8. Juni 1290) war eine Tochter des Florentiner Bankiers Folco Portinari und möglicherweise die Beatrice im Werk des Dichters Dante Alighieri, was aber nicht gesichert ist. (de)
- Beatrice "Bice" di Folco Portinari (Italian: [be.aˈtriːtʃe]; 1265 – 8 or 19 June 1290) was an Italian woman who has been commonly identified as the principal inspiration for Dante Alighieri's Vita Nuova, and is also identified with the Beatrice who acts as his guide in the last book of his narrative poem the Divine Comedy (La Divina Commedia), Paradiso, and during the conclusion of the preceding Purgatorio. Within the Comedy, Beatrice is symbolic of divine grace and theology. (en)
- Beatrice Portinari [beaTRIĉe] (la 20-a de junio 1266 - 8a de junio de 1290), konata ankaŭ kiel Bice aŭ la damo florenca, estis idealigita de Dante en sia Vita nuova kaj ĉefe en la Dia Komedio. Unu versio mencias ke Dante konis ŝin kiam ŝi estis ankoraŭ naŭjara infanino kaj ne revidis ŝin ĝis naŭ jarojn poste. Estas alia versio laŭ kiu la poeto vidis ŝin nur unufoje kaj eĉ ne parolis kun ŝi. Aliaj fontoj de la historio referencas ke li tute inventis ŝin. Tamen, Dante neniam havigas en siaj verkoj precizajn indikojn rilate al la identeco de tiu rolulo, kiu estas ĉefe simbolo. Aliflanke, oni klopodis asigni per laboro de ekzegezo romantika, familinomon por tiu damo, klopodante fari el tiu dia Amo kiu kunigas Dante kun Beatrice amon similan al tiu de junulaj kaj bagatelaj amoj modernaj. Boccaccio, kiu tuj post la morto de Dante, komentis la Dian Komedion en Florencio, fanfaronis ke li trompis sian aŭskultantaron disvastigante la ideon ke Beatrice havis veran civilan ekziston. Tiu problemo estas vere malfacila solvebla, ĉar aliflanke estas tre probable ke la gravo de Beatrice por Dante situis nur je simbola nivelo kaj ke oni ne pensu en la amo de Dante kiel adolta pasio, ĉar oni scias ke la poeto estis edziĝinta kaj havis kelkajn filojn kun alia virino. Tamen, laŭ asertoj de kelkaj historiistoj, Beatrice povis esti Bice, filino de Folco Portinari de Portico di Romagna, kiu translokiĝinte al Florenco, loĝis en domo proksima al tiu de Dante. La familio Portinari estis tre riĉa kaj grava, kaj Folco havis la meriton fondi la ĉefan hospitalon de la centro de la toskania ĉefurbo, nome la Ospedale di Santa Maria Nuova. La spaco kaj la tempo de la vivo de tiu junulino korespondas kun tiu kiun Dante priskribas en la Vita nuova, pro tio, oni supozas ke ŝi naskiĝis en 1266. Bice edziniĝis al bankisto Simone dei Bardi en 1287 kaj oni supozas ke ŝi mortiĝis en 1290, nur 23jaraĝa. Ŝia tombo troviĝas en la malgranda preĝejo de Sankta Margherita dei Cerchi, ĉe la konstruaĵo kiu estas hejmo de la . Post la morto de Bice, Dante nomigis ŝin Beatrice, kies nomo signifas la glora en latina, konvertante ŝin en simbolo de fido kaj en gvido kaj ĉiela protektanto. Detruita de la novaĵo de la morto de lia amatino, Dante ĵetis sin al seksa ĥaoso kun granda nombro de amatinoj, ĝis post unu jaro li edziĝis al Gemma Donatil. (eo)
- Beatriz Portinari (it: Beatrice, 20 de junio de 1266 - 8 de junio de 1290), conocida también como Bice o la dama florentina, fue idealizada por Dante en su Vida nueva y sobre todo en la Divina Comedia. Una versión[¿cuál?] menciona que Dante la conoció cuando ella era una niña de nueve años y no volvió a verla hasta nueve años después. Existe otra versión[¿cuál?] en la que el poeta sólo la habría visto una vez y ni siquiera habría hablado con ella. Otras fuentes de la historia[¿cuál?] refieren que la inventó por completo y que es un personaje por entero simbólico. Boccaccio, poco tiempo después de la muerte de Dante, comentaba la Divina Comedia en Florencia y alardeaba de haberse burlado de sus oyentes difundiendo la idea de que Beatriz tuviera una existencia real. Sin embargo, según afirman algunos historiadores,[¿quién?] Beatriz podría ser Bice, hija de Folco Portinari de Portico di Romagna, quien al mudarse a Florencia, vivió en una casa cercana a la de Dante. La familia Portinari era muy rica e importante, y Folco tuvo el mérito de fundar el hospital principal del centro de la capital toscana, el Ospedale di Santa Maria Nuova. El espacio y el tiempo de la vida de esta joven corresponden con el que Dante escribe en la Vita nuova, por lo tanto, se infiere que nació en 1266. Bice se casó con el banquero Simone dei Bardi en 1287 y se cree que murió en 1290, solamente con veintitrés años de edad. El sepulcro se encuentra en la pequeña iglesia de Santa Margherita dei Cerchi, cerca del edificio que acoge al Museo Casa di Dante. Tras la muerte de Bice, Dante la bautizaría como Beatriz, cuyo nombre significa la Bienaventurada en latín, convirtiéndola en un símbolo de la fe y en guía y protectora celestial. Destrozado por la noticia de la muerte de su amada, Dante se lanza a un desenfreno sexual con un buen número de amantes, hasta que un año después contrae matrimonio con Gemma Donatil. (es)
- Béatrice Portinari, dite simplement Béatrice ou Béatrix, désigne communément la muse de Dante Alighieri, qu'il glorifie et qu'il aime. Mais c'est aussi une femme que, si on suit la Vie nouvelle, Dante aima dès son enfance, et à qui il consacra une place dans toutes ses œuvres. (fr)
- Beatrice "Bice" di Folco Portinari (dibaca bahasa Italia: [be.aˈtriːtʃe], 1265 – 8 Juni 1290) adalah seorang wanita asal Italia yang umum diidentifikasikan sebagai inspirasi utama bagi Vita Nuova karya Dante Alighieri, dan juga umum diidentifikasikan dengan Beatrice yang muncuk sebagai salah satu pemandunya dalam Divine Comedy (La Divina Commedia) dalam buku terakhir, Paradiso, dan dalam empat canto terakhir dari . Dalam karya-karya tersebut, ia berperan sebagai pemandu dari penyair Latin Virgil karena, sebagai seorang pagan, Virgil tak dapat masuk Firdaus. (in)
- Beatrice Portinari, detta Bice, coniugata de' Bardi (Firenze, 1265/66 – Firenze, 8 giugno 1290), è, secondo alcuni critici letterari, la donna che Dante trasfigura nel personaggio di Beatrice, musa e ispiratrice del poeta. La sua morte causò a Dante una profonda crisi. (it)
- Beatrice (kortweg Bice) Portinari (1266 – 1290) was een Florentijnse koopmansdochter en de muze van de dichter Dante Alighieri. Over Beatrice Portinari is vrij weinig bekend. Wat wij van haar weten is afkomstig van de vroegste commentatoren op Dantes werk (Dantes zoon Pietro Alighieri en Giovanni Boccaccio) of is afkomstig uit zijn eigen geschriften. Men weet dat zij ongeveer even oud was als Dante, en dat ze Dante ontmoette toen hij negen en later toen hij achttien was. Intiem contact is er nooit geweest. De dichtste benadering was een wederzijdse groet, die Dante tot extase bracht, waarna hij haar in zijn poëzie begon te verheerlijken. In 1289 stierf haar vader Folco Portinari en in 1290 zijzelf. Vanaf dit moment was zij voor Dante een soort engel en een essentieel onderdeel van zijn religieuze denken, zoals vaker voorkwam bij de dolce stil nuovo, de dichterlijke stroming waartoe Dante behoorde. Na haar dood schreef Dante in 1292 en 1293 zijn Vita Nuova (Nieuw leven), waarin hij zijn liefde beschreef en haar persoon de meest verheven gaven toedichtte. In de De goddelijke komedie, Dantes hoofdwerk waaraan hij vanaf 1302 werkte, is Beatrice de engel die Vergilius vraagt om Dante door de hel en hemel te begeleiden. Over wat Beatrice's functie in Dantes literatuur precies is, verschillen de meningen. Sommigen zijn van mening dat zij in zijn literatuur alleen gebruikt wordt als archetype, terwijl anderen de liefde die Dante beschrijft niet allegorisch, maar letterlijk interpreteren. (nl)
- Beatrice Portinari (w Polsce obowiązuje również spolszczone określenie Beatrycze), zwana Bice (ur. w 1266, zm. 8 czerwca 1290 we Florencji) – Włoszka z Florencji, którą według wielu badaczy Dante Alighieri umieścił w swoim poemacie Boska komedia, powierzając jej rolę przewodniczki po niebiańskiej krainie oraz opisał jako swoją ukochaną w Życiu nowym. W utworach Dantego Beatrice odgrywa rolę ideału kobiety oraz symbolu teologii i mądrości. Beatrice prowadzi Dantego do wyidealizowanego odpowiednika kultury Odrodzenia — raju — odkrywa przed nim najskrytsze tajemnice bytu i jej wizerunek odbity w duszy poety pozostaje emocjonalnym impulsem dla konstruowania zarysowanego w Boskiej Komedii obrazu świata. Odrodzenie wprowadziło do historii imiona Laury i Beatrice dlatego, że miłość stała się jednym z głównych środków prowadzających do uwolnienia jednostki od statycznej harmonii średniowiecza. Beatrice Portinari była jedną z jedenaściorga dzieci (pięciu synów i sześciu córek) bogatego florenckiego bankiera (zm. 1289) oraz, od 1286, żoną Simone Bardiego, również wywodzącego się z rodziny bankierów. Według Żywota Dantego Boccaccia Dante spotkał Beatrice po raz pierwszy, kiedy oboje byli jeszcze dziećmi – w maju 1274 roku na przyjęciu w domu Portinarich. W relacji zawartej w Życiu nowym Dantego, Beatrice podczas pierwszego spotkania z przyszłym poetą ubrana była w ozdobną, karmazynową suknię przewiązaną pasem. Później spotkał ją zaledwie kilka razy. Nie wiadomo jednak, czy nieliczne spotkania Dantego z ukochaną rzeczywiście miały taki przebieg, jaki opisał Boccaccio – pisarz ten mógł znać je jedynie z relacji krewnych Dantego, możliwe też, że były one opisywane na podstawie tego, jak sam Dante przedstawił je w Życiu nowym. Nie ma też całkowitej pewności, że Beatrice Portinari była rzeczywiście pierwowzorem postaci Beatrice z utworów Dantego – sam poeta nigdy nie wymienił jej nazwiska, a personalia znane są z opinii syna poety, Pietro. (pl)
- Beatrice Portinari, egentligen Bice di Folco Portinari, född 1266 i Florens, död 8 juni 1290, medverkar i Den gudomliga komedin och var även Dante Alighieris ungdomskärlek och den musa han besjunger i ungdomsdiktsamlingen I livets vår (omkring 1293). Hon dog ung, blott 24 år. Beatrice har ibland fått symbolisera den ouppnåeliga kärleken som en poet, författare eller konstnär förevigar. Jämför fröken Dulcinea i Miguel Cervantes Don Quijote, eller Ulla Winblad i Carl Michael Bellmans sånger. (sv)
- Beatriz Portinari, em italiano Beatrice (Bice) Portinari, (1266 — 8 de junho de 1290) foi, segundo alguns críticos literários, a figura histórica que inspirou o personagem Beatriz, de Dante. Beatriz era uma jovem muito bela, que era musa de Dante Alighieri, sendo que o autor a usa como símbolo de fé personificada. Foi a musa de Dante no seu grande poema "A Divina Comédia". Embora não seja unânime, a tradição identifica-a como filha do banqueiro Folco Portinari. A documentação sobre sua vida sempre foi muito escassa, a ponto de se duvidar da sua real existência. Até há pouco tempo, a única prova era o testamento de Folco Portinari, datado de 1287. Ali se lê: ...item d. Bici filie sue et uxoris d. Simonis del Bardis reliquite [...]. Trata-se de uma soma em dinheiro, deixada à filha Bice, esposa de Simone de' Bardi. Folco Portinari fora um banqueiro muito rico e conhecido na sua cidade, Portico di Romagna. Transferindo-se para Florença, vivia em uma casa vizinha à de Dante e tinha seis filhas. Fundou aquele que é até hoje o principal hospital do centro de Florença, o Ospedale di Santa Maria Nuova. A data de nascimento de Beatrice foi obtida por analogia com a data presumida do nascimento de Dante (1265), já que ela era da mesma idade ou um ano mais nova que o poeta. A data de sua morte foi obtida na Vita Nuova, obra do próprio Dante, e talvez não passe de uma data simbólica. Muitas outras informações biográficas provêm unicamente da Vita Nuova, tais como o único encontro com Dante, a saudação, o fato de os dois nunca terem trocado palavras, etc. Muito jovem, Dante conheceu Beatriz, e, crendo no próprio Dante, fixou-a na memória quando a viu pela primeira vez, aos nove anos (teria Beatriz, nessa altura, 8 anos). Não há, entretanto, elementos biográficos que comprovem o quer que seja. Dante sentia um amor espiritual pela sua querida Beatriz, porém nunca chegou a tê-la em seus braços. Mesmo assim, Beatriz nunca abandonou os pensamentos e inspirações de Dante, sendo que em todas as obras do poeta, a sua relação de amor platônico com Beatriz está muito enraizada. O próprio Giovanni Boccaccio, no comentário à Divina Comédia, faz explicitamente referência à jovem. Tanto que mesmo depois de morrer, com apenas 24 anos devido a uma doença, Beatriz continua a ser cantada por Dante até o fim de seus dias. (pt)
- Беатриче (Beatrice; 1266/1267, апрель — 9 июня 1290), предположительно Беатри́че Портина́ри, уменьш. Биче (итал. Beatrice Portinari, Bice di Folco Portinari) — «муза» и тайная возлюбленная итальянского поэта Данте Алигьери. Была его первой и платонической любовью, вышла замуж за другого и рано скончалась. Воспета в главных произведениях Данте и оказала огромное влияние на развитие темы платонической любви поэта к недоступной даме в европейской поэзии последующих веков. О реальной жизни Беатриче имеется крайне мало сведений. В её честь названа борозда Беатриче на Плутоне. (ru)
- Беатрі́че Портіна́рі (італ. Beatrice Portinari, нар.1265/1266 — пом.1290) — флорентійська жінка, «муза» і таємне платонічне кохання італійського поета Данте Аліґ'єрі. Ототожнюється з Беатріче, провідником Данте у Раю в «Божественній комедії». Образ Беатріче справив великий вплив на розвиток теми платонічного кохання поета до недосяжної дами в європейській поезії наступних століть. (uk)
- 貝缇麗彩·波蒂納里（義大利語：Beatrice di Folco Portinari；發音：/be.aˈtriːtʃe/，1266年－1290年）是一位佛羅倫薩女士，是但丁詩中的靈感，也因此而著名。貝緹麗彩是但丁《新生》的主要創作靈感。同時在《神曲》的最後作爲他的嚮導出現，在那裏她接替拉丁詩人維吉爾成爲新的嚮導，因爲作爲一個異教徒，維吉爾無法進入天堂。她是幸福和愛的化身，正如她的名字那樣，自然的成爲了但丁的嚮導。 學者們一直在爭論歷史上貝緹麗彩的身份，她似乎是一位銀行家福爾科·波蒂納里（Folco Portinari）的女兒，又與另一位銀行家西蒙尼·德·巴爾迪（Simone dei Bardi）結婚，但丁聲稱僅僅見過她兩次，第一次是在一個家庭聚會上，而第二次是在橋上的邂逅。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Beatrice di Folco Portinariová zvaná Bice (1266 – 8. června 1290) byla Italka z Florencie, obecně považovaná za múzu Danta Alighieriho, objevující se v jeho díle pod jménem Beatrice. Pocházela z rodiny bankéře Folca Portinariho a byla vdaná za jiného bankéře Simona dei Bardiho. Dante napsal, že Beatrici potkal jen dvakrát a obě setkání byla od sebe vzdálena devět roků. Přesto ho mladá žena okouzlila natolik, že si lásku k ní zachoval po celý život. Beatrice byla hlavní inspirací pro Dantovo dílo Vita nuova a objevuje se jako básníkova průvodkyně v poslední knize Božské komedie, tedy v Ráji, kam předchozí průvodce Vergilius jako pohan nesmí vejít. (cs)
- Bice Portinari (* 1266; † 8. Juni 1290) war eine Tochter des Florentiner Bankiers Folco Portinari und möglicherweise die Beatrice im Werk des Dichters Dante Alighieri, was aber nicht gesichert ist. (de)
- Beatrice "Bice" di Folco Portinari (Italian: [be.aˈtriːtʃe]; 1265 – 8 or 19 June 1290) was an Italian woman who has been commonly identified as the principal inspiration for Dante Alighieri's Vita Nuova, and is also identified with the Beatrice who acts as his guide in the last book of his narrative poem the Divine Comedy (La Divina Commedia), Paradiso, and during the conclusion of the preceding Purgatorio. Within the Comedy, Beatrice is symbolic of divine grace and theology. (en)
- Béatrice Portinari, dite simplement Béatrice ou Béatrix, désigne communément la muse de Dante Alighieri, qu'il glorifie et qu'il aime. Mais c'est aussi une femme que, si on suit la Vie nouvelle, Dante aima dès son enfance, et à qui il consacra une place dans toutes ses œuvres. (fr)
- Beatrice "Bice" di Folco Portinari (dibaca bahasa Italia: [be.aˈtriːtʃe], 1265 – 8 Juni 1290) adalah seorang wanita asal Italia yang umum diidentifikasikan sebagai inspirasi utama bagi Vita Nuova karya Dante Alighieri, dan juga umum diidentifikasikan dengan Beatrice yang muncuk sebagai salah satu pemandunya dalam Divine Comedy (La Divina Commedia) dalam buku terakhir, Paradiso, dan dalam empat canto terakhir dari . Dalam karya-karya tersebut, ia berperan sebagai pemandu dari penyair Latin Virgil karena, sebagai seorang pagan, Virgil tak dapat masuk Firdaus. (in)
- Beatrice Portinari, detta Bice, coniugata de' Bardi (Firenze, 1265/66 – Firenze, 8 giugno 1290), è, secondo alcuni critici letterari, la donna che Dante trasfigura nel personaggio di Beatrice, musa e ispiratrice del poeta. La sua morte causò a Dante una profonda crisi. (it)
- Beatrice Portinari, egentligen Bice di Folco Portinari, född 1266 i Florens, död 8 juni 1290, medverkar i Den gudomliga komedin och var även Dante Alighieris ungdomskärlek och den musa han besjunger i ungdomsdiktsamlingen I livets vår (omkring 1293). Hon dog ung, blott 24 år. Beatrice har ibland fått symbolisera den ouppnåeliga kärleken som en poet, författare eller konstnär förevigar. Jämför fröken Dulcinea i Miguel Cervantes Don Quijote, eller Ulla Winblad i Carl Michael Bellmans sånger. (sv)
- Беатриче (Beatrice; 1266/1267, апрель — 9 июня 1290), предположительно Беатри́че Портина́ри, уменьш. Биче (итал. Beatrice Portinari, Bice di Folco Portinari) — «муза» и тайная возлюбленная итальянского поэта Данте Алигьери. Была его первой и платонической любовью, вышла замуж за другого и рано скончалась. Воспета в главных произведениях Данте и оказала огромное влияние на развитие темы платонической любви поэта к недоступной даме в европейской поэзии последующих веков. О реальной жизни Беатриче имеется крайне мало сведений. В её честь названа борозда Беатриче на Плутоне. (ru)
- Беатрі́че Портіна́рі (італ. Beatrice Portinari, нар.1265/1266 — пом.1290) — флорентійська жінка, «муза» і таємне платонічне кохання італійського поета Данте Аліґ'єрі. Ототожнюється з Беатріче, провідником Данте у Раю в «Божественній комедії». Образ Беатріче справив великий вплив на розвиток теми платонічного кохання поета до недосяжної дами в європейській поезії наступних століть. (uk)
- 貝缇麗彩·波蒂納里（義大利語：Beatrice di Folco Portinari；發音：/be.aˈtriːtʃe/，1266年－1290年）是一位佛羅倫薩女士，是但丁詩中的靈感，也因此而著名。貝緹麗彩是但丁《新生》的主要創作靈感。同時在《神曲》的最後作爲他的嚮導出現，在那裏她接替拉丁詩人維吉爾成爲新的嚮導，因爲作爲一個異教徒，維吉爾無法進入天堂。她是幸福和愛的化身，正如她的名字那樣，自然的成爲了但丁的嚮導。 學者們一直在爭論歷史上貝緹麗彩的身份，她似乎是一位銀行家福爾科·波蒂納里（Folco Portinari）的女兒，又與另一位銀行家西蒙尼·德·巴爾迪（Simone dei Bardi）結婚，但丁聲稱僅僅見過她兩次，第一次是在一個家庭聚會上，而第二次是在橋上的邂逅。 (zh)
- Beatrice Portinari, anomenada també Bice (1266 - 8 de juny de 1290), és, segons alguns crítics literaris, la figura històrica rere el personatge dantesc de Beatriu. Va ser la dona que va estimar Dante Alighieri i la musa que el va inspirar. També s'explica que el poeta només la va veure una vegada i ni tan sols li va parlar. Una altra versió és que la va inventar per complet i tindria un significat simbòlic. Jacopo Alighieri, fill de Dante, identifica el personatge amb les sagrades escriptures, mentre que el seu germà, Pietro, la identifica amb Beatrice Portinari, tot i que pensa que és una al·legoria de la teologia. (ca)
- Beatrice Portinari [beaTRIĉe] (la 20-a de junio 1266 - 8a de junio de 1290), konata ankaŭ kiel Bice aŭ la damo florenca, estis idealigita de Dante en sia Vita nuova kaj ĉefe en la Dia Komedio. Unu versio mencias ke Dante konis ŝin kiam ŝi estis ankoraŭ naŭjara infanino kaj ne revidis ŝin ĝis naŭ jarojn poste. Estas alia versio laŭ kiu la poeto vidis ŝin nur unufoje kaj eĉ ne parolis kun ŝi. Aliaj fontoj de la historio referencas ke li tute inventis ŝin. Tamen, Dante neniam havigas en siaj verkoj precizajn indikojn rilate al la identeco de tiu rolulo, kiu estas ĉefe simbolo. Aliflanke, oni klopodis asigni per laboro de ekzegezo romantika, familinomon por tiu damo, klopodante fari el tiu dia Amo kiu kunigas Dante kun Beatrice amon similan al tiu de junulaj kaj bagatelaj amoj modernaj. (eo)
- Beatriz Portinari (it: Beatrice, 20 de junio de 1266 - 8 de junio de 1290), conocida también como Bice o la dama florentina, fue idealizada por Dante en su Vida nueva y sobre todo en la Divina Comedia. Una versión[¿cuál?] menciona que Dante la conoció cuando ella era una niña de nueve años y no volvió a verla hasta nueve años después. Existe otra versión[¿cuál?] en la que el poeta sólo la habría visto una vez y ni siquiera habría hablado con ella. Otras fuentes de la historia[¿cuál?] refieren que la inventó por completo y que es un personaje por entero simbólico. (es)
- Beatrice (kortweg Bice) Portinari (1266 – 1290) was een Florentijnse koopmansdochter en de muze van de dichter Dante Alighieri. Over Beatrice Portinari is vrij weinig bekend. Wat wij van haar weten is afkomstig van de vroegste commentatoren op Dantes werk (Dantes zoon Pietro Alighieri en Giovanni Boccaccio) of is afkomstig uit zijn eigen geschriften. Men weet dat zij ongeveer even oud was als Dante, en dat ze Dante ontmoette toen hij negen en later toen hij achttien was. Intiem contact is er nooit geweest. De dichtste benadering was een wederzijdse groet, die Dante tot extase bracht, waarna hij haar in zijn poëzie begon te verheerlijken. (nl)
- Beatrice Portinari (w Polsce obowiązuje również spolszczone określenie Beatrycze), zwana Bice (ur. w 1266, zm. 8 czerwca 1290 we Florencji) – Włoszka z Florencji, którą według wielu badaczy Dante Alighieri umieścił w swoim poemacie Boska komedia, powierzając jej rolę przewodniczki po niebiańskiej krainie oraz opisał jako swoją ukochaną w Życiu nowym. W utworach Dantego Beatrice odgrywa rolę ideału kobiety oraz symbolu teologii i mądrości. (pl)
- Beatriz Portinari, em italiano Beatrice (Bice) Portinari, (1266 — 8 de junho de 1290) foi, segundo alguns críticos literários, a figura histórica que inspirou o personagem Beatriz, de Dante. Beatriz era uma jovem muito bela, que era musa de Dante Alighieri, sendo que o autor a usa como símbolo de fé personificada. Foi a musa de Dante no seu grande poema "A Divina Comédia". Embora não seja unânime, a tradição identifica-a como filha do banqueiro Folco Portinari. (pt)
|
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
