| dbo:abstract
|
- The badnjak (Serbian Cyrillic: бадњак, Serbian pronunciation: [bǎdɲaːk]), also called veseljak (весељак, [ʋɛˈsɛ̌ʎaːk], literally "the one who brings joy" in Serbian), is a tree branch or entire tree that is central to Serbian Christmas celebrations. It is placed on a fire on Christmas Eve and its branches are later brought home by worshipers. The tree from which the badnjak is cut, preferably a young, straight and undamaged Austrian oak, is ceremonially felled early on the morning of Christmas Eve. The felling, preparation, bringing in, and laying on the fire, are surrounded by elaborate rituals, with many regional variations. The burning of the log is accompanied by prayers that the coming year brings food, happiness, love, luck, and riches. The log burns on throughout Christmas Day, when the first visitor strikes it with a poker or a branch to make sparks fly, while wishing that the family's happiness and prosperity be as abundant as the sparks. As most Serbs today live in towns and cities, the badnjak is often symbolically represented by a cluster of oak twigs with brown leaves attached, with which the home is decorated on Christmas Eve. Since the early 20th century, the Serbian badnjak tradition has also been celebrated more publicly. Before World War I, soldiers of the Kingdom of Serbia developed the custom of laying a badnjak on a fire in their barracks. In the succeeding Kingdom of Yugoslavia, the military badnjak ceremony was further elaborated and standardized in army service regulations, but the tradition ended at the outbreak of World War II. Since the early 1990s, the Serbian Orthodox Church has, together with local communities, organized public celebrations on Christmas Eve in which the badnjak plays a central role. Parishioners festively cut the sapling to be used as the badnjak and take it to their church, where it is consecrated by a priest before being ceremonially placed on a fire pit in the churchyard. The festive kindling of the badnjak commemorates the fire that—according to Serbian folk tradition—the shepherds of Bethlehem built in the cave where Jesus was born, to warm the Baby Jesus and his mother throughout the night. The badnjak may also be seen as a symbol of the cross upon which Christ was crucified, the warmth of its fire symbolizing the salvation which, in the Christian belief, the crucifixion made possible for mankind. Scholars regard the tradition as inherited from the old Slavic religion. They interpret the badnjak as an incarnation of the spirit of vegetation, and as a divinity who dies by burning to be reborn, to whom sacrifices and prayers were offered for the fertility of fields, the health and happiness of the family. The burning symbolized sunshine, securing the vitalizing power of the sun in the coming year. Other South Slavic peoples have similar traditions, and the custom that a family brings a log into the house and burns it on Christmas Eve has also been recorded in other parts of Europe. (en)
- El badnjak (cirílico serbio: бадњак, pronunciación serbia: [bǎdɲaːk]), también llamado veseljak (весељак, [ʋɛˈsɛ̌ʎaːk], literalmente «el que trae alegría» en serbio), es una rama de árbol o un árbol entero que es motivo central en las celebraciones navideñas serbias. Se coloca en un fuego en Nochebuena, y sus ramas son traídas más tarde a casa por los fieles. El árbol del que se corta el badnjak, preferiblemente un roble austriaco joven, recto y sin daños, se tala ceremoniosamente temprano en la mañana de Nochebuena. La tala, la preparación, la introducción y la puesta en el fuego, están rodeadas de elaborados rituales, con muchas variaciones regionales. La quema del tronco va acompañada de oraciones para que el año entrante traiga comida, felicidad, amor, suerte y riquezas. El leño se quema durante el día de Navidad, cuando el primer visitante lo golpea con un atizador o una rama para hacer volar chispas, mientras desea que la felicidad y la prosperidad de la familia sean tan abundantes como las chispas. Como la mayoría de los serbios de hoy en día viven en pueblos y ciudades, el badnjak suele representarse simbólicamente con un racimo de ramas de roble con hojas marrones adheridas, con el que se decora la casa en Nochebuena. Desde principios del siglo XX, la tradición serbia del badnjak también se ha celebrado más públicamente. Antes de la Primera Guerra Mundial, los soldados del Reino de Serbia desarrollaron la costumbre de poner un badnjak en el fuego de sus cuarteles. En el siguiente Reino de Yugoslavia, la ceremonia militar de badnjak se elaboró más y se estandarizó en los reglamentos del servicio militar, pero la tradición terminó con el estallido de la Segunda Guerra Mundial. Desde principios de los años 1990, la Iglesia Ortodoxa Serbia, junto con las comunidades locales, ha organizado celebraciones públicas en Nochebuena en las que el badnjak desempeña un papel central. Los feligreses cortan festivamente el árbol para usarlo como badnjak y lo llevan a su iglesia, donde es consagrado por un sacerdote antes de ser colocado ceremonialmente en un foso de fuego en el patio de la iglesia. El encendido festivo del badnjak conmemora el fuego que —según la tradición popular serbia— los pastores de Belén construyeron en la cueva donde nació Jesús, para calentar al Niño Jesús y a su madre durante la noche. También puede verse como un símbolo de la cruz en la que Cristo fue crucificado, el calor de su fuego simboliza la salvación que, en la creencia cristiana, la crucifixión de Jesús hizo posible para la humanidad. Los eruditos consideran la tradición como heredada de la antigua religión eslava. Ellos interpretan el badnjak como una encarnación del espíritu de la vegetación, y como una divinidad que muere quemándose para renacer, a quien se le ofrecen sacrificios y oraciones por la fertilidad de los campos, la salud y la felicidad de la familia. La quema simbolizaba el sol, asegurando el poder vitalizador del sol en el año siguiente. Otros pueblos eslavos meridionales tienen tradiciones similares, y la costumbre de que una familia traiga un tronco a la casa y lo queme en Nochebuena también se ha registrado en otras partes de Europa. (es)
- Le badnjak (alphabet cyrillique serbe : бадњак, [ˈbadɲaːk], aussi appelé veseljak (весељак, [ʋɛˈsɛʎaːk]), est, dans le cadre des célébrations de Noël en Serbie, une branche de chêne aux feuilles desséchées qui est rapportée à la maison pour être brûlée dans la cheminée. Avec cette bûche, les malheurs, les mauvaises pensées, les souhaits non exaucés, les maladies de l'année précédente sont brûlés eux aussi. "Le meilleur est à venir", a l'air de dire Badniak que les Slaves anciens imaginaient comme un vieillard barbu, faisant un clin d'œil joyeux depuis le feu ou le foyer. Quand Badniak brûle, on jette dans son feu argent, graines de blé, farine, sel, vin et huile et on lui demande d'apporter l'abondance dans la maison, de belles récoltes et le développement des troupeaux. Le rite est suivi d'un festin familial. Badniak, symbole de l'année passée, est le contraire de Bojitch, symbole de l'année qui arrive. Cette tradition a été récupérée par le christianisme orthodoxe dans les Balkans. La veillée de Noël est appelée Badni Vetcher et le jour de Noël Koleda. Cette tradition est donc encore respectée surtout par les Serbes, les Macédoniens et les Monténégrins beaucoup moins chez les Bulgares qui en ont perdu l'habitude pendant leurs années derrière le rideau de fer.
* Portail de la culture russe
* Portail de la Serbie
* Portail des fêtes et des traditions
* Portail du monde slave (fr)
- Badnjak, Badniak (serb.-chorw. Badnjak, bułg. Bădnik) – zwyczaj ludowy praktykowany wśród Słowian południowych, polegający na paleniu w Wigilię Bożego Narodzenia pniaka lub gałęzi o cechach antropomorficznych, zwłaszcza z symbolizującymi brodę rozgałęzionymi korzeniami (tzw. polano bożonarodzeniowe). Z iskier płonącego Badnjaka wróży się urodzaj na następny rok. Obrzęd palenia kukły Badnjaka podczas przesilenia letniego lub zimowego pochodzi z czasów przedchrześcijańskich, przeciwstawienie go Bożiczowi sugeruje opozycję umierający – młody zmartwychwstający bóg. Teonim Badnjak pochodzi z praindoeuropejskiego *budh-/*bheudh- „dół, dno” i wykazuje etymologiczne związki z indyjskim Ahi Bundhnją oraz greckim Pytonem, co pozwala dostrzec w Badnjaku symbol wężokształtnego bóstwa chtonicznego, którego śmierć oznaczała początek nowego roku wegetacyjnego. (pl)
- Бадняк — різдвяний персонаж східнослов'янської міфології. Його символ — «різдвяне поліно», пеньок з бородою чи гілка, що спалюються у Святвечір. Бадняк протистявляється Божичу, як старий рік новому. Він пов'язаний з образом змія у корені дерева. Спалювання Бадняка у кінці старого року символізує поразку змія (змій — втілення нижнього світу) вогнем, знаменує початок нового часового циклу. Бадняк — дерево-тотем, що було носієм різних природних і господарських благ Свято Бадняка — весняне свято, яке було своєрідним табу на винищення лісів, гаїв (uk)
- Бадняк (сербохорв. Бадњак / Badnjak, серб. Весељак / Veseljak, макед. Бадник, болг. Бъдник) — у южных славян полено, сжигаемое в Сочельник на очаге, и название соответствующего обряда. По названию обряда сербы, хорваты и болгары называют Сочельник — Бадни день или Бадни вечер (серб. Бадњи дан / Badnji dan, Бадње вече / Badnje veče; хорв. Badnja večer; болг. Бъдни вечер). Обряд распространён в Сербии, Черногории, Боснии и Герцеговине, в западной, южной и центральной Болгарии, Северной Македонии, Хорватии и отчасти Словении. Первые сведения о Бадняке относятся к XIII веку (Дубровник, Хорватия). Аналогичные традиции существовали у греков и в западном Средиземноморье — во Франции и Испании, а также в Англии (англ. Yule log). (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Бадняк — різдвяний персонаж східнослов'янської міфології. Його символ — «різдвяне поліно», пеньок з бородою чи гілка, що спалюються у Святвечір. Бадняк протистявляється Божичу, як старий рік новому. Він пов'язаний з образом змія у корені дерева. Спалювання Бадняка у кінці старого року символізує поразку змія (змій — втілення нижнього світу) вогнем, знаменує початок нового часового циклу. Бадняк — дерево-тотем, що було носієм різних природних і господарських благ Свято Бадняка — весняне свято, яке було своєрідним табу на винищення лісів, гаїв (uk)
- The badnjak (Serbian Cyrillic: бадњак, Serbian pronunciation: [bǎdɲaːk]), also called veseljak (весељак, [ʋɛˈsɛ̌ʎaːk], literally "the one who brings joy" in Serbian), is a tree branch or entire tree that is central to Serbian Christmas celebrations. It is placed on a fire on Christmas Eve and its branches are later brought home by worshipers. The tree from which the badnjak is cut, preferably a young, straight and undamaged Austrian oak, is ceremonially felled early on the morning of Christmas Eve. The felling, preparation, bringing in, and laying on the fire, are surrounded by elaborate rituals, with many regional variations. The burning of the log is accompanied by prayers that the coming year brings food, happiness, love, luck, and riches. The log burns on throughout Christmas Day, when (en)
- El badnjak (cirílico serbio: бадњак, pronunciación serbia: [bǎdɲaːk]), también llamado veseljak (весељак, [ʋɛˈsɛ̌ʎaːk], literalmente «el que trae alegría» en serbio), es una rama de árbol o un árbol entero que es motivo central en las celebraciones navideñas serbias. Se coloca en un fuego en Nochebuena, y sus ramas son traídas más tarde a casa por los fieles. El árbol del que se corta el badnjak, preferiblemente un roble austriaco joven, recto y sin daños, se tala ceremoniosamente temprano en la mañana de Nochebuena. La tala, la preparación, la introducción y la puesta en el fuego, están rodeadas de elaborados rituales, con muchas variaciones regionales. La quema del tronco va acompañada de oraciones para que el año entrante traiga comida, felicidad, amor, suerte y riquezas. El leño se q (es)
- Le badnjak (alphabet cyrillique serbe : бадњак, [ˈbadɲaːk], aussi appelé veseljak (весељак, [ʋɛˈsɛʎaːk]), est, dans le cadre des célébrations de Noël en Serbie, une branche de chêne aux feuilles desséchées qui est rapportée à la maison pour être brûlée dans la cheminée. Avec cette bûche, les malheurs, les mauvaises pensées, les souhaits non exaucés, les maladies de l'année précédente sont brûlés eux aussi. "Le meilleur est à venir", a l'air de dire Badniak que les Slaves anciens imaginaient comme un vieillard barbu, faisant un clin d'œil joyeux depuis le feu ou le foyer. (fr)
- Badnjak, Badniak (serb.-chorw. Badnjak, bułg. Bădnik) – zwyczaj ludowy praktykowany wśród Słowian południowych, polegający na paleniu w Wigilię Bożego Narodzenia pniaka lub gałęzi o cechach antropomorficznych, zwłaszcza z symbolizującymi brodę rozgałęzionymi korzeniami (tzw. polano bożonarodzeniowe). Z iskier płonącego Badnjaka wróży się urodzaj na następny rok. (pl)
- Бадняк (сербохорв. Бадњак / Badnjak, серб. Весељак / Veseljak, макед. Бадник, болг. Бъдник) — у южных славян полено, сжигаемое в Сочельник на очаге, и название соответствующего обряда. По названию обряда сербы, хорваты и болгары называют Сочельник — Бадни день или Бадни вечер (серб. Бадњи дан / Badnji dan, Бадње вече / Badnje veče; хорв. Badnja večer; болг. Бъдни вечер). (ru)
|
