| dbo:abstract
|
- Nova latinamerika kanto aŭ hispanlingve Nueva canción (en la hispana "canción" povas signifi kantado, kantaĵo aŭ kantaro) estas muzika ĝenro kaj movado en Iberameriko kaj la ibera duoninsulo, karakterizita per folklorinspiritaj stiloj kaj socie engaĝitaj kantotekstoj. Ĝi furoris dum la 1970aj jaroj kaj 1980aj jaroj kaj oni agnoskas ĝenerale ke ĝi ludis profundan rolon en la demokratiaj sociaj renversiĝoj en Portugalio, Hispanio kaj Latinameriko en tiu periodo. (eo)
- La Nueva canción fue un movimiento musical de izquierda de América Latina e Iberia que apareció más o menos al mismo tiempo —a mediados de la década de los años 1960— en varios países del continente. Se trataba de una canción que difería de la producción popular anterior debido a que poseía un fuerte compromiso social nuevo en América Latina. Este movimiento reconoce antecedentes como Violeta Parra en Chile y Atahualpa Yupanqui en Argentina como grandes impulsores del movimiento musical en la región. Entre las obras paradigmáticas de la nueva canción se encuentran "Pra não dizer que não falei das flores (Caminhando)" (1968), "Canción con todos" (1969), la "Cantata Santa María de Iquique" (1970), "El pueblo unido jamás será vencido" (1973), " Plegaria a un labrador" (1969), "" (1983), etc. Entre sus principales exponentes solistas, algunos de los cuales se mantienen activos, figuran: Amparo Ochoa, Gabino Palomares y Oscar Chávez, en México; Alí Primera, Gloria Martín, Soledad Bravo y Los Guaraguao en Venezuela; Facundo Cabral, Jorge Cafrune, Mercedes Sosa, Piero, Víctor Heredia, Cesar Isella en Argentina; Chico Buarque, Gilberto Gil, Milton Nascimento, Caetano Veloso en Brasil; Eduardo Meana, Víctor Jara, Ángel Parra, José Larralde; Rubén Blades, los hermanos Carlos Mejía Godoy y Luis Enrique Mejía Godoy en Nicaragua; Carlos Puebla, Pablo Milanés, y Silvio Rodríguez en Cuba; Alfredo Zitarrosa, Daniel Viglietti, José Carbajal el Sabalero en Uruguay; Manuel Monestel, Nicomedes Santa Cruz, Armando Tejada Gómez, Geraldo Vandré, , Cancerbero, Ana y Jaime y otros más. Por sus vínculos con la canción latinoamericana también suele incluirse en el movimiento al cantautor catalán Joan Manuel Serrat. Entre los grupos destacados del movimiento se encuentran el Cuarteto Zupay, Los Guaraguao, Illapu, Inti Illimani, Quilapayún, Los Olimareños, Opus Cuatro, Pedro y Pablo, Quinteto Tiempo, ; Pancasán, Dúo Guardabarranco, ; Savia Nueva, Convite, Kin-Lalat, Yolocamba I Ta, Expresión Joven, Haciendo Punto En Otro Son, etc. En el Ecuador, el movimiento de la nueva canción provocó el aparecimiento de grupos como: Jatari, Ilumán, Noviembre 15, Cantávicos, Pueblo Nuevo, Cantores del Pueblo, el solista fundador de Ñanda Mañachi Enrique Males que interpretó la canción “Campesino” (San Juanito me has pedido albacito te he de dar) del compositor Tulio Bustos. (es)
- Nueva Canción (wörtlich Neues Lied) ist eine Form des politischen Lieds, die in Lateinamerika entstand. Diese Form Lateinamerikanischer Musik entstand zuerst in den 1950er- und 1960er-Jahren in Argentinien, Chile und Uruguay, wurde bald aber auch in Zentralamerika populär. (de)
- La nueva canción ([ˈnweβa kanˈθjon], [kanˈsjon], littéralement « nouvelle chanson ») est un genre musical issu de la musique folklorique latino-américaine. Ce genre joue un rôle important dans les mouvements sociaux en Amérique latine durant les années 1970 et 1980. La nueva canción émerge dans les années 1960, dans la continuité de la nueva canción chilena, (nouvelle chanson chilienne), et est rapidement associée aux mouvements de la nouvelle gauche latino américaine et aux mouvements pour les droits de l'homme en raison de ses textes très politisés. Beaucoup de ses interprètes sont forcés à l'exil ou tués par les dictatures latino-américaines. Bien que ce genre ne soit plus dominant dans le paysage latino-américain, il influence durablement d'autres genres comme le rock latino-américain, la musique andine ou même la cumbia. Les interprètes les plus connus du genre sont Víctor Jara, Violeta Parra, et Mercedes Sosa. (fr)
- Nueva canción (European Spanish: [ˈnweβa kanˈθjon], American Spanish: [ˈnweβa kanˈsjon]; 'new song') is a left-wing social movement and musical genre in Latin America and the Iberian peninsula, characterized by folk-inspired styles and socially committed lyrics. Nueva canción is widely recognized to have played a profound role in the pro-democracy social upheavals in Portugal, Spain and Latin America during the 1970s and 1980s, and was popular amongst socialist organizations in the region. Songs reflecting conflict have a long history in Spanish, and in Latin America were particularly associated with the "corrido" songs of Mexico's War of Independence after 1810, and the early 20th Century years of Revolution. Nueva canción then surfaced almost simultaneously during the 1960s in Argentina, Chile, Uruguay and Spain. The musical style emerged shortly afterwards in other areas of Latin America where it came to be known under similar names. Nueva canción renewed traditional Latin American folk music, and was soon associated with revolutionary movements, the Latin American New Left, Liberation Theology, hippie and human rights movements due to political lyrics. It would gain great popularity throughout Latin America, and left an imprint on several other genres like rock en español, cumbia and Andean music. Nueva canción musicians often faced censorship, exile, torture, death, or forceful disappearances by the wave of right-wing military dictatorships that swept across Latin America and the Iberian peninsula in the Cold War era, e.g. in Francoist Spain, Pinochet's Chile, Salazar's Portugal and Videla and Galtieri's Argentina. Due to nueva canción songs strongly political messages, some of them have been used in later political campaigns, the Orange Revolution, which used Violeta Parra's "Gracias a la Vida". Nueva canción has become part of Latin American and Iberian musical tradition but is no longer a mainstream genre, and has given way to other genres, particularly rock en español. (en)
- 누에바 칸시온(Nueva canción)은 라틴 아메리카의 사회 참여적인 노래의 장르 또는 운동이다. 누에바 칸시온은 1970년대와 80년대 라틴 아메리카에서 사회 변동에 많은 영향을 미친 것으로 알려져 있다. 누에바 칸시온은 1960년대 동안 칠레에서 "칠레 새 노래 운동"으로서 처음 형성됐다. 이러한 음악적인 형식은 다른 라틴아메리카의 지역에서도 곧 나타났다. 누에바 칸시온은 라틴 아메리카의 민속 음악을 현대화했고, 곧 라틴 아메리카의 좌파 운동과 연관을 갖게 됐다. 이것은 곧 라틴 아메리카 전역에서 큰 인기를 끌게 됐다. 60~70년대 우파 군사정권 아래에서 여러 누에바 칸시온 음악인들은 해외로 망명했다. 빅토르 하라는 칠레 군부에 의해 살해당했다. 메르세데스 소사는 아르헨티나에서 스페인으로 망명했다. 누에바 칸시온이 정치적인 의미를 지니게 되면서, 누에바 칸시온에 참여한 음악인 중 몇몇은 정치 운동에 참여하곤 했다. 누에바 칸시온은 라틴 아메리카 음악의 일부분이 됐지만, 현재 더 이상 동시대적인 장르는 아니다. 누에바 칸시온 운동은 1950년대 후반부터 칠레와 아르헨티나에서 싹튼 뒤 그 범위가 넓어져 카리브해와 라틴아메리카 전역으로 확산된 민족문화운동이었다. 시작 초기에는 전통민속문화에 대한 연구와 채집, 보급이 중심이었다. 칠레에서는 파블로 네루다의 권유로 비올레따 빠라에 의해 시작됐다. 이런 노력은 점차 자신들의 문화가 단순히 스페인 등 유럽에서 이식되어 온 것이 아니라 안데스 고산지대에서 300여년 찬란한 문명을 꽃피웠던 잉카조상의 후예 인디오 문화에 그 뿌리를 두고 있다는 각성으로 이어졌다. 칠레 민중들의 정체성을 찾아낸 것이다. 민중들에게 강렬한 호소력을 지닌 이 운동이 써내려간 노랫말과 인디오의 선율들은 라틴 아메리카 대륙의 수백년 역사를 비추는 거울이 되었음은 물론이다. 1970년대에는 이미 라틴 아메리카 민족운동의 큰 줄기로 자리 잡았다. 가난한 민중들을 억압하는 제도, 집단, 계급, 문화를 추방하는 운동으로 발전하면서 독재정권과 지배자들의 기반을 허무는데 큰 몫을 했다. 정치에서 종속을 거부하고, 경제에서 착취를 반대하고, 그리고 무엇보다도 문화에서 정체불명의 제국주의 문화 침투를 배격하는 문화예술인들의 이러한 저항운동에는 당연히 혹독한 탄압과 희생이 뒤따랐다. 누에바 칸시온은 칠레의 음악, 라틴 아메리카만의 음악이 아닌 세계의 음악으로서, '제3세계를 포함한 전 세계 민중이 인종과 종교, 가치와 신념을 초월해 공감할 수 있는 공통의 음악 언어'로 재정의할 수 있다. 아따우알빠 유빵끼를 '누에바 칸시온의 아버지'라 한다면 비올레따 빠라는 '누에바 칸시온의 어머니'와 같은 존재다. 빅토르 하라는 바로 비올레따 빠라의 사상, 이념, 노래운동의 진정한 계승자라 할 수 있다. — 칠레 민중가수 빅토르 하라의 삶과 노래《내 마음속의 굴렁쇠》 (ko)
- ヌエバ・カンシオン（Nueva canción）は、「新しい歌」を意味するスペイン語である。字義通りの新しい歌という意味ではなく、音楽を通した社会変革運動として、1960年代以降ラテンアメリカ各地で大きく盛り上がり、特にアジェンデ政権のチリ、革命後のキューバ、アルゼンチン、メキシコなどでは優れた音楽家を輩出した。 なお、キューバでは、ヌエバ・トローバ（Nueva trova、意味は同じ）と呼ばれるが、こちらは社会主義革命の成果を確認するといったニュアンスが強い。 (ja)
- Nueva canción (Spaans voor "nieuw lied") is de naam van een sociale beweging en muziekgenre uit Ibero-Amerika en het Iberisch Schiereiland. De muziek is beïnvloed door folk en wordt gekenmerkt door sociaal gedreven teksten. De nueva canción speelde een grote rol in de pro-democratische omwentelingen in Portugal, Spanje en Latijns-Amerika in de jaren 1970 en 1980. Nueva canción ontstond zo goed als gelijktijdig in de jaren 1960 in Argentinië, Chili en Spanje en kort daarna in andere landen van Latijns-Amerika, waar het muziekgenre ook onder andere namen bekend stond. De stijl vernieuwde de traditionele Latijns-Amerikaanse volksmuziek en werd gauw geassocieerd met revolutionaire bewegingen zoals het Latijns-Amerikaanse Nieuw Links, de bevrijdingstheologie, de hippiebeweging en de mensenrechtenbeweging omwille van zijn politiek geïnspireerde teksten. De muziek genoot een grote populariteit in Latijns-Amerika en beïnvloedde verschillende andere genres zoals Ibero-Amerikaanse rock, cumbia en Andesmuziek. De liederen werden vaak geconfronteerd met censuur en de nueva canción-artiesten met verbanning, marteling, moord en gedwongen verdwijning onder de rechtse militaire dictaturen die Ibero-Amerika en het Iberisch Schiereiland teisterden in de tweede helft van de 20e eeuw, zoals het Spanje onder Franco, Chili onder Pinochet, Portugal onder Salazar en Argentinië onder Videla. (nl)
- Nueva canción (hiszp.; wym. [ˈnweβa kanˈθjon] lub [kanˈsjon] = „nowa piosenka”) – gatunek pieśni latynoamerykańskiej. (pl)
- Nueva Canción Latinoamericana foi um movimento musical que surgiu na América Latina na década de 1960 que fazia canções com denúncia social nas quais incorporava elementos do folclore musical latinoamericano. Se apresentava como uma alternativa à música estrangeira de origem anglosaxã, dentre suas variantes, merecem destaque: a "Nueva Canción Chilena", o "Nuevo Cancionero Argentino" e a "Nueva Trova Cubana". No Chile, se consolidou no final da década de 1960. Baseou-se na recuperação da música folclórica incorporando instrumentos e ritmos de toda a região hispanoamericana. Entre seus antecedentes, podem-se citar importantes folcloristas, compositores e investigadores como Violeta Parra, Margot Loyola, Gabriela Pizarro e Héctor Pavez. Também merece destaque a influência de poetas como Pablo Neruda e Nicanor Parra e compositores de outros países latinoamericanos como o argentino Atahualpa Yupanqui e o cubano Carlos Puebla. Quase todos os seus integrantes apoiaram o governo de Salvador Allende e foram perseguidos pela ditadura militar instalada pelo golpe militar de 1973. No início, foi um grande movimento de renovação folclórica, onde elementos tradicionais se mesclaram com inovações musicais, teve caráter eminentemente massivo e era conhecido como "Neofolclor", nessa fase destacaram-se intérpretes como Patricio Manns e Rolando Alarcón. Dentre os compositores desse movimento, merece especial destaque o nome de Victor Jara. Em julho de 1969, esse movimento passou a ser conhecido como "Nueva Canción Chilena", quando a Vicerreitoria de Comunicações da Universidade Católica do Chile organizou o Primeiro Festival da Nueva Canción Chilena. Posteriormente, a Nueva Canción incorporou elementos da música erudita e surgiram as "cantatas", dentre as quais se destacou a "Cantata Popular Santa María de Iquique", interpretada pelo grupo Quilapayún. Além do Quilapayún, também merecem destaque outros conjuntos musicais como o Inti Illimani e o Illapu. O movimento foi seriamente abalado pelo golpe militar de 11 de setembro de 1973, mas continuou com alguns de seus integrantes atuando no exílio. Nessa fase se desenvolveu um novo estilo conhecido como "Canto Nuevo". Na Argentina, foi incentivado pelo populismo peronista da década de 1950. Dentre os conjuntos musicais e cantores que adotaram esse estilo na Argentina, merecem destaque: "Los Fronterizos", "Los Chalchaleros", Atahualpa Yupanqui, e Mercedes Sosa. Pode-se dizer que o "Nuevo Cancionero Argentino" teve origem em 1963, a partir de um manifesto escrito pelo poeta Armando Tejada Gómez, que tinha a seguinte frase: "Acostúmbrense a cantar con fundamento". No Uruguai, os principais representantes desse movimento foram Alfredo Zitarrosa, Daniel Viglietti e o grupo grupo "Los Olimareños". Diferentemente do ocorreu na Argentina, no Uruguai, as composições tiveram um conteúdo lírico muito mais latinoamericanista do que nacionalista. No México, pode-se dizer que o movimento teve suas raízes na Revolução Mexicana (1910-1920) e abrangeu a consolidação popular da ranchera e do corrido aos quais incorporou temáticas de reivindicação social. Na década de 1970, pode-se destacar Amparo Ochoa como representante desse movimento. Também merecem destaque, como representantes dese movimento:
* na Venezuela: Ali Primera e o grupo Madera;
* na Nicarágua: Carlos Mejía Godoy e Enrique Mejía Godoy;
* na Bolívia, o grupo . (pt)
- Nueva canción (sp. ny sång) är en latinamerikansk musikrörelse som uppstod i mitten av 1960-talet i Chile och snabbt spreds till framför allt Argentina och Uruguay. (sv)
- Новая песня (нуэва кансьон; исп. nueva canción) — направление музыки Испании и Латинской Америки, которое развивалось с 1960-х по 1980-е годы. Отличалось протестной направленностью и связью с народной музыкой (музыка инков, испанский фольклор). В рамках этого направления на Кубе возникла новая трова, а в Бразилии — тропикалия. В Чили движение основано в 1960-е Виолетой Паррой и Виктором Харой. Хара поддерживал левое правительство Сальвадора Альенде (песня Venceremos) и был убит после его свержения. Группы Quilapayún (первые исполнители песни El pueblo unido jamás será vencido) и Инти-Иллимани оказались высланными из страны. В Аргентине направление было наиболее ярко представлено в творчестве Мерседес Сосы. Во время преследования властями «левых» её арестовали (1979), после чего она покинула страну. К «новой песне» также относились испанские музыканты, протестовавшие против режима Франко — в частности, Жуан Серрат и Пако Ибаньес. В число исполнителей «новой песни» входил уругваец Альфредо Ситарроса, подвергавшийся политическим преследованиям. В Никарагуа братья Мехиа-Годой (Карлос и Луис Энрике) поддерживали сандинистское движение. (ru)
- 新民歌運動（英語：Nueva canción，原義為新的歌謠），在1970年代與1980年代，在伊比利美洲與伊比利半島興起的一個民間運動與音樂類型，以民間音樂，受到民族音樂啟發而創作的音樂，與社會關懷及生活相關的音樂為主。它在葡萄牙、西班牙與使用西語系和葡語系的伊比利美洲，形成了一個獨特的世代。 (zh)
|
