| dbo:abstract
|
- Lluís Llach i Grande (Girona, 7 de maig de 1948) és un músic, cantautor, escriptor i polític català. Va ser l'últim component del grup dels Setze Jutges i se'l considera un dels capdavanters del fenomen de la Nova Cançó. Ha estat un referent, no solament musical sinó també intel·lectual, de tres generacions. Perseguit pel franquisme, als anys setanta va haver d'exiliar-se un temps a París. Al setembre de 1979 va esdevenir el primer cantant no operístic que va actuar al Gran Teatre del Liceu per presentar . El 6 de juliol de 1985, Llach va congregar 103.000 persones al Camp Nou durant la celebració d'un concert, el més gran fet mai a Europa fins aleshores. Entre el 1969 i el 2007, Llach va enregistrar 33 discs. La seva cançó més popular i més compromesa, L'estaca (1968), fou adaptada com a himne pel sindicat polonès Solidarność fundat per Lech Walesa, i també es va convertir en l'himne oficial del club de rugbi Unió Esportiva Arlequins de Perpinyà i de la Revolució de Tunísia de 2011. El 2011 va crear la al Senegal. El seu llibre Memòria d'uns ulls pintats fou un dels més venuts de l'any 2012. És un dels fundadors de l'Assemblea Nacional Catalana. A les eleccions al Parlament de Catalunya de 2015, Lluís Llach va liderar la llista de la coalició independentista Junts pel Sí a la circumscripció de Girona. El 8 de març de 2016 es va convertir en el nou president de la Comissió d'Estudi del Procés Constituent al Parlament, prenent el relleu de Muriel Casals. (ca)
- Lluís Llach i Grande (* 7. května 1948 , Girona) je katalánský hudebník, zpěvák a písničkář, jeden z nejslavnějších umělců zpívajících v katalánštině. (cs)
- Ο Λιουίς Λιακ (Lluís Llach, [ʎuˈiz ˈʎak], Ζιρόνα, 7 Μαΐου 1948) είναι Καταλανός μουσικός, συγγραφέας και πολιτικός. Αποτέλεσε έναν από τους πρωταγωνιστές του Νέου Καταλανικού Τραγουδιού κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του στρατηγού Φράνκο, κατά την οποία αναγκάστηκε να εξοριστεί στο Παρίσι. Έκτοτε θεωρείται μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της σύγχρονης καταλανικής κουλτούρας και του καταλανισμού. Έχει εκδόσει 22 δίσκους, ένας εκ των οποίων περιέχει μελοποιημένα ποιήματα του Κ.Π. Καβάφη σε μετάφραση του Κάρλες Ρίβα. Αποχώρησε από τη μουσική το 2007, μετά από 40 χρόνια ενεργής παρουσίας, διοργανώνοντας δύο τελευταίες συναυλίες στο Μπέρζες. Στις περιφερειακές εκλογές της Καταλονίας ήταν επικεφαλής των εκλογικών καταλόγων του Μαζί για το Ναι στην επαρχία της Ζιρόνα. (el)
- Lluís Llach i Grande, esperante Ljŭis' Ljak' (n. en 1948 en Ĝirono, Katalunio - Hispanio) estas katalunlingva kantisto kaj komponisto. Li estis membro de muzika grupo Els Setze Jutges kaj lanĉis la katalunan movadon de la Nova Cançó (Nova kanzono). En la lastaj jaroj de la frankisma diktaturo (1939-1975), li evoluigis pop-muzikon en sia propra lingvo kaj alportis al ĝi grandan prosperon. Li estis tre engaĝita en multaj kampanjoj por prpora kataluna ŝtato. Komence de lia kariero, kaj pro la enhavo de liaj kantoj kaj ĉar li kantis en la kataluna lijngvo, li suferegis de cenzuro kaj de subpremo. De 1970 ĝis 1974 li estis ekskludita de profesio en Hispanio, ĉar li inter alie malkaŝe kritikis la diktatoron Francisco Franco [elp. francisko franko] dum koncerto en Kubo, kolere forkurigante la hispanan ambasadoron kaj ankaŭ ĉar li nur kantis katalune dum publika koncerto en Madrido. Dum la diktaturo de Francisco Franco li devis ekziliĝi ĝis la jaro 1976 al Francio, al Parizo, kie li laboris en Olympia kaj kie li venas en kontakto kun Paco Ibáñez [elp. pako ibanjes] kaj Mikis Theodorakis, kiu kondukas al fruktodona reciproka influo. (eo)
- Lluís Llach i Grande (Gerona, 7 de mayo de 1948) es un músico y cantautor español de lengua catalana, que perteneció al grupo de Els Setze Jutges y que puede considerarse como uno de los abanderados de la Nova Cançó catalana. Su canción más popular y más comprometida ha sido L'Estaca compuesta en el año 1968, que adaptó como himno no oficial del sindicato polaco Solidaridad, y que se convirtió en 1997 en el himno oficial del club de rugby Union Sportive Arlequins Perpignan (Unión Deportiva Arlequín de Perpiñán) de Perpiñán (Francia). También ha sido la canción de la Revolución tunecina en 2011. Por las diferentes prohibiciones que le hicieron para poder interpretar sus canciones durante la dictadura franquista tuvo que exiliarse durante un tiempo en París. En septiembre de 1979 es el primer cantante no operístico que actuó por primera vez en el Gran Teatro del Liceo de Barcelona para presentar Somniem. En julio de 2015 se sumó al proyecto soberanista de Junts pel Sí (JxSí), coalición creada para participar en las elecciones al Parlamento de Cataluña del 27 de septiembre con el objetivo de contribuir al proceso de declaración de independencia, y participó en las elecciones liderando la lista de la formación por la circunscripción de Gerona. Desde el 26 de octubre de 2015 al 27 de octubre de 2017 fue diputado en el Parlamento de Cataluña. El 14 de noviembre de 2017 se anunció que Lluís Llach no iría en ninguna lista electoral en las elecciones autonómicas de Cataluña del 21 de diciembre de 2017. (es)
- Lluís Llach i Grande [ʎuˈis ʎak] (* 7. Mai 1948 in Girona, Katalonien, Spanien) ist ein katalanischer Liedermacher, Sänger der Nova Cançó und Schriftsteller. Aufgrund seines Engagements gegen die Franco-Diktatur, insbesondere gegen deren Unterdrückung der katalanischen Kultur, erhielt er in Spanien Auftrittsverbot und ging ins Exil nach Paris. Nach dem Ende der Diktatur kehrte er zurück. Sein im Jahr 1968 entstandenes bekanntestes Lied L’Estaca („Der Pfahl“) gilt als Symbollied für den Kampf gegen politische Unterdrückung. (de)
- Lluís Llach i Grande (Girona, Katalunia, 1948ko maiatzaren 7a) katalan egile abeslaria da. Sei urterekin melodiak konposatzen hasi zen, baina 1965era arte ez zuen abestirik ondu. Haren lehen kantak, "Que feliç era, mare", anaia Josep Mariaren letra zuen. 1967an, Els Setze Jutges taldean sartu zenean, Nova Canço mugimenduan hasi zen. 1969ren amaieran, arrakastaren ondorioz, Palau de la Música Catalanan abestu zuen, bakarrik. Horrek garai hartako bakarlaririk onenen artean jarri zuen. Ondoren, Kubara joan zen eta Madrilen bakarrik abestu zuen berriz ere. Hori zela eta, lau urtez Bartzelonan kantatzea debekatu zioten. Halere, Frantzian hasi zen abesten, Parisen. Han, Olympia antzokia bete zuen kontzertu batean. 1975eko kontzertuen ondoren, atxilotu eta isuna jarri zioten. Gainera, zortzi hilabetez Espainian kantatzeko debekua jarri zioten. 1976 berriz agertu zen Palau Municipal d'Esports de Barcelonan, bai eta jende asko erakarri ere. Berak onditako abestiak kantatzeaz gain, Konstantinos Kavafis, Joan Salvat-Papasseit, , , edo Miquel Martí i Pol poeten olerkiei musika jarri die. 2007an, agur esan zion bakarka abesteari, bi kontzertu hunkigarritan, beti bezain zorrotz: hara bildutako kataluniar politikari guztien aurrean, politikariek Kataluniako Estatutuarekin izandako erdipurdiko jokabidea kritikatu zuen eta salatu zuen Europako ezkerrak gizartea eraldatzeari uko egin ziola hogei urte lehenagotik. (eu)
- Lluís Llach i Grande (/ʎuˈiz ˈʎak i ˈgran.də/), né le 7 mai 1948 à Gérone (Catalogne), est un chanteur catalan. Il est une des figures de proue du combat pour la culture catalane contre le franquisme ; ainsi, il est un des animateurs de la Nova Cançó et devient le dernier membre à avoir rejoint le groupe Els Setze Jutges (en français les seize juges). Du fait de cet engagement qui l'a conduit à l'exil, il est considéré en Pays catalans comme une référence non seulement musicale mais également morale, surtout à gauche. Sa chanson L'Estaca (le pieu) est devenu un véritable hymne libertaire catalan. Aux élections de 2015 au parlement de Catalogne, il conduit la coalition indépendantiste Junts pel Sí (Ensemble pour le oui) dans la circonscription de Gérone. Il devient député au parlement de Catalogne de 2015 à 2017. Il préside de 2018 à 2019 le (ca). (fr)
- Lluís Llach i Grande (Catalan pronunciation: [ʎuˈiz ˈʎak]; born 7 May 1948) is a Catalan singer-songwriter, novelist and politician from Spain. He is one of the main representatives of the nova cançó genre and an outspoken advocate of the right to self-determination of Catalonia. His most famous song, "L'Estaca", has become the unofficial anthem of the Catalan independence movement. He was a member of the Catalan Parliament from September 2015 until January 2018. (en)
- 유이스 야흐(카탈루냐어: Lluís Llach i Grande 유이스 랴크 이 그란데, 카탈루냐어 발음: [ʎuˈiz ˈʎak], 1948년 5월 7일 ~ )는 카탈루냐의 싱어송라이터, 작곡가이다. (ko)
- Lluís Llach i Grande (Verges, 7 maggio 1948) è un cantautore spagnolo. Assieme a Joan Manuel Serrat è il più noto rappresentante della Nova cançó catalana; ma, a differenza di Serrat, compone le sue canzoni esclusivamente in catalano. Il suo percorso inizia nel 1967 come membro de Els setze jutges; e già dai primi anni scrive autentici inni di lotta e resistenza antifascista che divengono ben presto notissimi in tutta la Spagna sebbene composti in lingua catalana. È il caso di Cal que neixin flors a cada instant (“Bisogna che nascano fiori in ogni momento”), La gallineta (“La gallinella”) o L'estaca ("Il Palo"), forse la sua canzone più nota, tradotta in molte lingue e vero strumento di rivendicazione e lotta popolare. D'altro lato, Lluís Llach (si pronuncia gliuìs gliàc) è forse il cantautore iberico con la più vasta e solida formazione musicale e che più ha sviluppato il proprio percorso artistico e politico. La sua versatilità di compositore è straordinaria, passando fra la tradizione catalana e le sonorità mediterranee (in questo molto simile al De André di Crêuza de mä), tra cantate di sapore classico e ritmi decisamente pop e rock. In Italia è stato conosciuto grazie al Club Tenco che lo ha premiato nel 1979 e lo ha ripresentato alla negli anni 1981, 1983, 1989, 2005 (è l'artista straniero che vanta più partecipazioni). In Italia è stato pubblicato un unico disco, dalla Divergo nel 1979: (il cui titolo originale era ). In lingua italiana sono state incise alcune sue canzoni: ( interpretata da Milva e (Laura) cantata dal catalano Roger Mas. Le canzoni, tradotte da Sergio Secondiano Sacchi, fanno parte del doppio cd collettivo edito da Ala Bianca. Alessio Lega ha tradotto e interpretato ( per il doppio cd Si véns amb mi omaggio internazionale a Lluís Llach. La cui canzone più celebre (che è anche l'inno della squadra di rugby a XV dell'Union Sportive Arlequins Perpignan di Perpignano) è stata cantata in occitano da Lou Dalfin col titolo Lo pal. (it)
- Lluís Llach i Grande (Girona, 7 mei 1948) is een Catalaanse singer-songwriter. Hij is een van de sleutelfiguren van de , een muzikale beweging in Catalonië (Spanje), die in het midden van de jaren 1960, in de laatste jaren van de franquistische dictatuur (1939-1975) de popmuziek in de eigen taal tot een grote bloei heeft gebracht. Hij was zeer geëngageerd in de catalaanse beweging en vele acties voor een eigen Catalaanse staat. Een van zijn bekendste liederen is (1968) dat in 1978 in de Poolse transcriptie Mury de hymne van de vakbond Solidarność geworden is, later het lijflied van de Perpignaanse rugbyclub USA Perpignan geworden is en ten slotte tijdens de Jasmijnrevolutie in Tunesië de revolutionairen geïnspireerd heeft.In het begin van zijn carrière had hij zowel wegens de inhoud van zijn liederen maar ook omdat hij in het Catalaans zong, enorm veel last van de censuur en de totalitaire repressie. Van 1970 tot 1974 kreeg hij beroepsverbod in Spanje, omdat hij onder meer tijdens een concert in Cuba openlijk kritiek op de dictator Francisco Franco gegeven had en waarbij de Spaanse ambassadeur boos was weggelopen en ook nog omdat hij in Madrid tijdens een publiek concert enkel in het Catalaans gezongen had. Hij wijkt uit naar Parijs waar hij in contact komt met en Mikis Theodorakis wat leidt tot een vruchtbare wederzijdse beïnvloeding. In 1975 verschijnt in ballingschap zijn grootste succes Viatge a Itaca (Reis naar Itaca) op teksten van Konstantínos Kaváfis. Op 15 januari 1976, pas enkele maanden na het overlijden van Franco, kan hij in Barcelona drie avonden na elkaar de Sportpaleis van Montjuïc vullen. Zijn carrière is daarna niet meer te stuiten. In september 1979, na de democratische overgang was hij de eerste artiest, die geen operazanger was, die in het Liceu een optreden had. In 1981 kreeg hij het Creu de Sant Jordi, de op een na de hoogste onderscheiding van de Catalaanse regering. In 2007 besloot hij zijn actieve carrière te beëindigen. Een groep internationale artiesten besluit daarop een dubbele CD met een hommage aan Lluís Llach te publiceren. Sedertdien blijft hij cultureel actief en publiceerde in 2011 zijn eerste roman, Memòria d'uns ulls pintats, een coming of age roman van vier jongeren die begint bij de Tweede Spaanse Republiek. Sedert 1996 wijdt hij zich ook aan de wijnbouw in waar hij enkele stukken land geërfd had. Hij engageert zich politiek in de Assemblea Nacional Catalana, een koepelvereniging die los van alle partijpolitiek alle krachten wil verenigen voor de Catalaanse onafhankelijkheid. Hij was zeer actief betrokken bij de grote betoging van de diada van 2012 en bij de Catalaanse Weg van 2013. Op deze laatste drukte hij symbolisch de hand met zijn collega-zanger op de brug van de tussen Alcanar en Vinaròs, als blijk van de culturele verbondenheid tussen Catalonië en het Land van Valencia. Bij de verkiezingen voor het Catalaanse parlement in 2015 werd hij lijsttrekker voor de provincie Girona voor het kartel Junts pel Sí (Samen voor Ja). Deze groepering van prominenten uit de wereld van kunst en cultuur, samen met de centrumrechtse Convergència Democràtica de Catalunya (CDC) en de linkse republikeinen van Esquerra Republicana de Catalunya (ERC) heeft de onafhankelijkheid als gemeenschappelijke doelstelling. (nl)
- Lluís Llach i Grande ʎuˈiz ˈʎak (ur. 7 maja 1948 w Gironie) – kataloński pieśniarz. Dzieciństwo spędził w Verges, dorastał w Figueres, studiował na uniwersytecie w Barcelonie. Tam zaczął działać w ruchu antyfrankistowskim, w grupie zwanej Szesnastu Sędziów (Els Setze Jutges), uderzającej swoją twórczością w reżim generała Franco. W marcu 1971 z powodu prześladowań zmuszony był opuścić Katalonię, do której powrócił w 1976. W Polsce piosenki Lluísa Llacha spopularyzował Zespół Reprezentacyjny (płyta Za nami noc...). Piosenka L'Estaca (Pal) rozpoznawalna jest w Polsce dzięki napisanym przez Jacka Kaczmarskiego Murom, piosence do tej samej melodii, inspirowanej L'Estaca. Pożegnalny koncert Lluís Llach zagrał w 2007 roku w Verges. Obecnie zajmuje się wyrobem win w rejonie Priorat jako współwłaściciel firmy Vall Llach. W 2015 został posłem do parlamentu katalońskiego z listy Republikańskiej Lewicy Katalonii, nadal działa na rzecz jej niepodległości. (pl)
- Lluís Llach i Grande, conhecido como Lluís Llach, é um cantor e compositor de nacionalidade catalã e cidadania espanhola, nascido em Girona (Girona) no dia 7 de maio de 1948. Canta em catalão. Iniciou a carreira em 1965, sendo um dos mais conhecidos cantores da designada Nova cançó catalã e um expoente do movimento pela independência da Catalunha. A sua canção mais conhecida é L'Estaca, de 1968, um hino da resistência ao regime franquista, mais tarde adotado por outros movimentos, nomeadamente pelos independentistas catalães. O tema 'Mury foi o hino não-oficial do sindicato Solidarność, que resistiu ao regime pró-soviético. (pt)
- Льюис Льяк и Гранде (кат. Lluís Llach i Grande; 7 мая 1948, Жирона, Каталония, Испания) — каталонский композитор, автор-исполнитель, бард, писатель. Один из самых известных представителей движения Nova cançó (Новая песня), охватывающего музыкантов и певцов, выражавших протест против диктатуры Франсиско Франко. Признаком движения было исполнение песен политической тематики на каталонском языке в те времена, когда сама речь и все проявления каталонской идентичности были запрещены. Подобно многим певцам, писателям и политически активным деятелям культуры, Льяк оставил Испанию и жил в добровольном изгнании в Париже вплоть до смерти диктатора. В сентябре 1979 года он стал первым не оперным певцом, который дал концерт в оперном театре «Лисео», презентуя свой альбом «Somniem». 6 июля 1985 года на стадионе Камп Ноу на концерт Льюиса Льяка собралось более 103000 зрителей. В период с 1969 по 2007 год Льяк записал 33 диска. Как певец Льяк признаёт влияние на свой стиль таких исполнителей, как Махалия Джексон и Жак Брель. Его репертуар включает как традиционные романтические песни, так и более сложные, философские песенные циклы, а также ироничные, политически окрашенные композиции. Кроме своих собственных текстов он положил на музыку стихи других знаменитых поэтов, в том числе Константиноса Кавафиса, Мариуса Торреса, Жузепа Марии де Сагарра, Пере Кварта, а чаще всего писал песни на слова Микела Марти и Пола. Самая знаменитая песня Льяка — L’Estaca, написанная в 1968 году. В ней говорится о слабом столбе, что вот-вот упадёт, который символизирует тоталитарный режим. Песня стала гимном движения за независимость Каталонии, её обычно поют люди во время демонстраций. (ru)
- Льюїс Льяк і Гранде (кат. Lluís Llach i Grande; * 7 травня 1948, Жирона, Каталонія, Іспанія) — каталанський композитор, автор-виконавець, бард, письменник. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Lluís Llach i Grande (* 7. května 1948 , Girona) je katalánský hudebník, zpěvák a písničkář, jeden z nejslavnějších umělců zpívajících v katalánštině. (cs)
- Ο Λιουίς Λιακ (Lluís Llach, [ʎuˈiz ˈʎak], Ζιρόνα, 7 Μαΐου 1948) είναι Καταλανός μουσικός, συγγραφέας και πολιτικός. Αποτέλεσε έναν από τους πρωταγωνιστές του Νέου Καταλανικού Τραγουδιού κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του στρατηγού Φράνκο, κατά την οποία αναγκάστηκε να εξοριστεί στο Παρίσι. Έκτοτε θεωρείται μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της σύγχρονης καταλανικής κουλτούρας και του καταλανισμού. Έχει εκδόσει 22 δίσκους, ένας εκ των οποίων περιέχει μελοποιημένα ποιήματα του Κ.Π. Καβάφη σε μετάφραση του Κάρλες Ρίβα. Αποχώρησε από τη μουσική το 2007, μετά από 40 χρόνια ενεργής παρουσίας, διοργανώνοντας δύο τελευταίες συναυλίες στο Μπέρζες. Στις περιφερειακές εκλογές της Καταλονίας ήταν επικεφαλής των εκλογικών καταλόγων του Μαζί για το Ναι στην επαρχία της Ζιρόνα. (el)
- Lluís Llach i Grande [ʎuˈis ʎak] (* 7. Mai 1948 in Girona, Katalonien, Spanien) ist ein katalanischer Liedermacher, Sänger der Nova Cançó und Schriftsteller. Aufgrund seines Engagements gegen die Franco-Diktatur, insbesondere gegen deren Unterdrückung der katalanischen Kultur, erhielt er in Spanien Auftrittsverbot und ging ins Exil nach Paris. Nach dem Ende der Diktatur kehrte er zurück. Sein im Jahr 1968 entstandenes bekanntestes Lied L’Estaca („Der Pfahl“) gilt als Symbollied für den Kampf gegen politische Unterdrückung. (de)
- Lluís Llach i Grande (Catalan pronunciation: [ʎuˈiz ˈʎak]; born 7 May 1948) is a Catalan singer-songwriter, novelist and politician from Spain. He is one of the main representatives of the nova cançó genre and an outspoken advocate of the right to self-determination of Catalonia. His most famous song, "L'Estaca", has become the unofficial anthem of the Catalan independence movement. He was a member of the Catalan Parliament from September 2015 until January 2018. (en)
- 유이스 야흐(카탈루냐어: Lluís Llach i Grande 유이스 랴크 이 그란데, 카탈루냐어 발음: [ʎuˈiz ˈʎak], 1948년 5월 7일 ~ )는 카탈루냐의 싱어송라이터, 작곡가이다. (ko)
- Льюїс Льяк і Гранде (кат. Lluís Llach i Grande; * 7 травня 1948, Жирона, Каталонія, Іспанія) — каталанський композитор, автор-виконавець, бард, письменник. (uk)
- Lluís Llach i Grande (Girona, 7 de maig de 1948) és un músic, cantautor, escriptor i polític català. Va ser l'últim component del grup dels Setze Jutges i se'l considera un dels capdavanters del fenomen de la Nova Cançó. Ha estat un referent, no solament musical sinó també intel·lectual, de tres generacions. El 2011 va crear la al Senegal. El seu llibre Memòria d'uns ulls pintats fou un dels més venuts de l'any 2012. És un dels fundadors de l'Assemblea Nacional Catalana. (ca)
- Lluís Llach i Grande, esperante Ljŭis' Ljak' (n. en 1948 en Ĝirono, Katalunio - Hispanio) estas katalunlingva kantisto kaj komponisto. Li estis membro de muzika grupo Els Setze Jutges kaj lanĉis la katalunan movadon de la Nova Cançó (Nova kanzono). En la lastaj jaroj de la frankisma diktaturo (1939-1975), li evoluigis pop-muzikon en sia propra lingvo kaj alportis al ĝi grandan prosperon. Li estis tre engaĝita en multaj kampanjoj por prpora kataluna ŝtato. (eo)
- Lluís Llach i Grande (Girona, Katalunia, 1948ko maiatzaren 7a) katalan egile abeslaria da. Sei urterekin melodiak konposatzen hasi zen, baina 1965era arte ez zuen abestirik ondu. Haren lehen kantak, "Que feliç era, mare", anaia Josep Mariaren letra zuen. 1967an, Els Setze Jutges taldean sartu zenean, Nova Canço mugimenduan hasi zen. Halere, Frantzian hasi zen abesten, Parisen. Han, Olympia antzokia bete zuen kontzertu batean. 1975eko kontzertuen ondoren, atxilotu eta isuna jarri zioten. Gainera, zortzi hilabetez Espainian kantatzeko debekua jarri zioten. (eu)
- Lluís Llach i Grande (Gerona, 7 de mayo de 1948) es un músico y cantautor español de lengua catalana, que perteneció al grupo de Els Setze Jutges y que puede considerarse como uno de los abanderados de la Nova Cançó catalana. Su canción más popular y más comprometida ha sido L'Estaca compuesta en el año 1968, que adaptó como himno no oficial del sindicato polaco Solidaridad, y que se convirtió en 1997 en el himno oficial del club de rugby Union Sportive Arlequins Perpignan (Unión Deportiva Arlequín de Perpiñán) de Perpiñán (Francia). También ha sido la canción de la Revolución tunecina en 2011. Por las diferentes prohibiciones que le hicieron para poder interpretar sus canciones durante la dictadura franquista tuvo que exiliarse durante un tiempo en París. En septiembre de 1979 es el pr (es)
- Lluís Llach i Grande (/ʎuˈiz ˈʎak i ˈgran.də/), né le 7 mai 1948 à Gérone (Catalogne), est un chanteur catalan. Il est une des figures de proue du combat pour la culture catalane contre le franquisme ; ainsi, il est un des animateurs de la Nova Cançó et devient le dernier membre à avoir rejoint le groupe Els Setze Jutges (en français les seize juges). Du fait de cet engagement qui l'a conduit à l'exil, il est considéré en Pays catalans comme une référence non seulement musicale mais également morale, surtout à gauche. Sa chanson L'Estaca (le pieu) est devenu un véritable hymne libertaire catalan. Aux élections de 2015 au parlement de Catalogne, il conduit la coalition indépendantiste Junts pel Sí (Ensemble pour le oui) dans la circonscription de Gérone. Il devient député au parlement de Ca (fr)
- Lluís Llach i Grande (Verges, 7 maggio 1948) è un cantautore spagnolo. Assieme a Joan Manuel Serrat è il più noto rappresentante della Nova cançó catalana; ma, a differenza di Serrat, compone le sue canzoni esclusivamente in catalano. Il suo percorso inizia nel 1967 come membro de Els setze jutges; e già dai primi anni scrive autentici inni di lotta e resistenza antifascista che divengono ben presto notissimi in tutta la Spagna sebbene composti in lingua catalana. (it)
- Lluís Llach i Grande ʎuˈiz ˈʎak (ur. 7 maja 1948 w Gironie) – kataloński pieśniarz. Dzieciństwo spędził w Verges, dorastał w Figueres, studiował na uniwersytecie w Barcelonie. Tam zaczął działać w ruchu antyfrankistowskim, w grupie zwanej Szesnastu Sędziów (Els Setze Jutges), uderzającej swoją twórczością w reżim generała Franco. W marcu 1971 z powodu prześladowań zmuszony był opuścić Katalonię, do której powrócił w 1976. (pl)
- Lluís Llach i Grande (Girona, 7 mei 1948) is een Catalaanse singer-songwriter. Hij is een van de sleutelfiguren van de , een muzikale beweging in Catalonië (Spanje), die in het midden van de jaren 1960, in de laatste jaren van de franquistische dictatuur (1939-1975) de popmuziek in de eigen taal tot een grote bloei heeft gebracht. Hij was zeer geëngageerd in de catalaanse beweging en vele acties voor een eigen Catalaanse staat. (nl)
- Lluís Llach i Grande, conhecido como Lluís Llach, é um cantor e compositor de nacionalidade catalã e cidadania espanhola, nascido em Girona (Girona) no dia 7 de maio de 1948. Canta em catalão. Iniciou a carreira em 1965, sendo um dos mais conhecidos cantores da designada Nova cançó catalã e um expoente do movimento pela independência da Catalunha. (pt)
- Льюис Льяк и Гранде (кат. Lluís Llach i Grande; 7 мая 1948, Жирона, Каталония, Испания) — каталонский композитор, автор-исполнитель, бард, писатель. Один из самых известных представителей движения Nova cançó (Новая песня), охватывающего музыкантов и певцов, выражавших протест против диктатуры Франсиско Франко. Признаком движения было исполнение песен политической тематики на каталонском языке в те времена, когда сама речь и все проявления каталонской идентичности были запрещены. Подобно многим певцам, писателям и политически активным деятелям культуры, Льяк оставил Испанию и жил в добровольном изгнании в Париже вплоть до смерти диктатора. (ru)
|
.jpg?width=300)
.jpg?width=300){kind=link}
.jpg){kind=link}
