| dbo:abstract
|
- Thalassocnus és un gènere extint de peresós marí aquàtic o semiaquàtic que visqué a Sud-amèrica durant el Miocè i el Pliocè. Se n'han trobat fòssils a la costa del Perú. Aparentment pasturava herba marina i algues. Al llarg del temps, passà d'alimentar-se principalment a les aigües somes a fer-ho a aigües més profundes. (ca)
- Thalassocnus ist eine ausgestorbene Gattung der Faultiere, die vom oberen Miozän vor 8 Millionen Jahren bis zum Ende des Pliozän vor 3 Millionen Jahren, möglicherweise auch noch bis ins Altpleistozän vor 1,5 Millionen Jahren lebte. Fossilien der Gattung wurden zunächst an der Pazifikküste Perus, später auch an der Küste Chiles gefunden. Die Fundorte der Reste sind küstennahe, marine Ablagerungen mit einer reichhaltigen Meeresfauna. Dies, sowie die Morphologie des Schädels, die Proportionen der Beine und die Ähnlichkeit der Schwanzwirbel mit denen von Bibern und Ottern lassen vermuten, dass Thalassocnus aquatisch bis semi-aquatisch lebte und wahrscheinlich ähnlich wie die Meerechsen der Galapagosinseln im Meer tauchte, um Seegräser und Seetang zu fressen. Möglicherweise besetzte Thalassocnus an der Pazifikküste Südamerikas die ökologische Nische der zur selben Zeit lebenden nordpazifischen Desmostylia. Die Anpassungen der Vertreter von Thalassocnus an ein Leben im Wasser lassen sich aufgrund der Reichhaltigkeit der Fossilfunde über einen Zeitraum von rund 4 Millionen Jahren verfolgen und zeigen eine schrittweise Ausformung von Merkmalen, die typisch sind für Landwirbeltiere mit einer sekundären Wiedereroberung mariner Lebensräume. Die Küstenregion war damals wie heute, extrem starken, wüstenartigen Klimabedingungen ausgesetzt, möglicherweise ist dies ein Grund für die extreme Anpassung bei Thalassocnus. Die ersten Funde kamen bereits in den 1980er Jahren zu Tage, die Erstbeschreibung der Gattung erfolgte 1995. (de)
- Thalassocnus es un género extinto de perezosos gigantes de la familia Nothrotheriidae, emparentada cercanamente con los Megatheriidae. Eran semiacuáticos o acuáticos marinos y vivieron en América del Sur durante el Mioceno y el Plioceno. Se encontraron fósiles en las costas de Perú, con un ejemplar hallado en Bahía Inglesa, en el norte de Chile en 2008. Fueron al parecer pacedores que comían hierba de mar y algas. Con el tiempo, pasó de una alimentación semiacuática a una alimentación en aguas más profundas; es posible que hayan utilizado sus poderosas garras para sujetarse al fondo marino para facilitar la alimentación, similar comportamiento al de la iguana marina. (es)
- Thalassocnus est un genre éteint de paresseux aquatiques ou semi-aquatiques marins ayant vécu du Miocène au Pliocène en Amérique du Sud. Ses fossiles ont été découverts au Pérou et au Chili. (fr)
- Thalassocnus is an extinct genus of semiaquatic ground sloths from the Miocene and Pliocene of the Pacific South American coast. It is monotypic within the subfamily Thalassocninae. The five species—T. antiquus, T. natans, T. littoralis, T. carolomartini, and T. yuacensis—represent a chronospecies, a population gradually adapting to marine life in one direct lineage. They are the only known aquatic sloths, but they may have also been adapted to a terrestrial lifestyle. They have been found in the Pisco Formation of Peru, the of Argentina, and the Bahía Inglesa, Coquimbo, and formations of Chile. Thalassocninae has been placed in both the families Megatheriidae and Nothrotheriidae. Thalassocnus evolved several marine adaptations over the course of 4 million years, such as dense and heavy bones to counteract buoyancy, the internal nostrils migrating farther into the head to help with breathing while completely submerged, the snout becoming wider and more elongated to consume aquatic plants better, and the head angling farther and farther downwards to aid in bottom feeding. The long tail was probably used for diving and balance similarly to the modern day beaver (Castor spp.) and platypus (Ornithorhynchus anatinus). Thalassocnus probably walked across the seafloor and dug up food with its claws. They probably could not do high-powered swimming, relying on paddling if necessary. Early Thalassocnus were probably generalist grazers eating seaweed and seagrasses close to shore, whereas later species specialized on seagrasses farther off the coast. They were probably preyed upon by sharks and macroraptorial sperm whales such as Acrophyseter. Thalassocnus were found in formations with large marine mammal and shark assemblages. (en)
- タラッソクヌス (Thalassocnus ) は中新世から鮮新世にかけて南アメリカ大陸太平洋岸に生息していた半水生の地上性オオナマケモノの絶滅属。本属のみでタラッソクヌス亜科 (Thalassocninae) を形成する単型である。属している5種（T. antiquus、T. natans、T. littoralis、T. carolomartini、T. yuacensis ）は時間種 (Chronospecies) の典型であり、同じ一つの系統の中で徐々に海洋生活に適応してきたグループである。水生のオオナマケモノとしては知られている限り唯一のものであり、ペルーの Pisco累層、チリの Bahía Inglesa累層、Coquimbo累層、Horcón累層から発見されている。タラッソクヌス亜科 (Thalassocninae) はメガテリウム科 (Megatheriidae) の亜科とされたこともノスロテリウム科 (Nothrotheriidae) の亜科とされたこともある。 タラッソクヌスはその400万年に渡る進化の中で様々な海洋への適応を発達させた：浮力に対抗するための密度が大きく重い骨、完全に水没した状態でも呼吸しやすいように頭部奥へ移動した内鼻孔、水生植物を食べやすいように長さも幅も広がった口先、水底での採餌がしやすいように下方へ曲がっていった頭部などである。長い尾は現生のビーバー (Castor spp.) やカモノハシ (Ornithorhynchus anatinus) と同様に潜水やバランスをとるために用いられたのではないかと考えられている。 タラッソクヌスは海底を歩きその爪で食べ物を掘り起こしていたのだと推測されている。おそらくは力強く遊泳することは出来ず、必要な場合には犬かきに頼っていた。初期のタラッソクヌスはなんでも食べるグレイザー（粗食非選択食者）で海岸近くの海藻や海草を食べていたようだが、後の種は沖合で海草を食べる専門食型となった。彼らはおそらくサメやAcrophyseterのような大型捕食性マッコウクジラ類に襲われていたのだろうと考えられている。タラッソクヌスはサメや海生哺乳類化石が大量に集積している地層から発見されている。 (ja)
- Il talassocno (gen. Thalassocnus) è un bradipo estinto dalle abitudini acquatiche, vissuto nel Pliocene (tra 6 e 2 milioni di anni fa). I suoi resti sono stati rinvenuti esclusivamente in Perù e in Cile. (it)
- 탈라소크누스(학명:Thalassocnus Natans)는 고대의 바다에 살던 빈치류의 일종으로 빈치상목에 유모목의 나무늘보과에 속하는 해양 포유류의 한 종이다. 친척인 나무늘보와는 달리 바다의 생활에 적응하여 살았던 지금은 멸종된 포유류의 하나이다. (ko)
- Thalassocnus is een uitgestorven geslacht van waterbewonende luiaarden uit de Nothrotheriidae. De soorten leefden in het Mioceen en Plioceen in Zuid-Amerika. Thalassocnus voedde zich met zeegras en zeewier. De oudere soorten T. antiquus, T. natans en T. littoralis waren semi-aquatisch en voedde zich op het strand met aangespoelde planten of in ondiep water. De latere soorten T. carolomartini en T. yaucensis waren volledig waterbewonend en graasden in dieper water. Fossielen van Thalassocnus zijn gevonden in de kustgebieden van Peru en Chili. (nl)
- Талассокнус (лат. Thalassocnus, от др.-греч. θᾰλασσο- +ὄκνος букв. «морская медлительность») — вымерший род ленивцев, ведших водный или полуводный образ жизни. Известны по костным останкам миоцена и плиоцена, найденным в Южной Америке на побережье Перу. По-видимому, питались морскими водорослями и прибрежной травой. Со временем переключились с растительности мелководья на более глубоководную. Возможно, использовали свои мощные когти, чтобы удерживаться за дно моря во время питания — так же, как сейчас себя ведут морские игуаны. (ru)
- Thalassocnus – wymarły gatunek półwodnego leniwca z miocenu i pliocenu. Należał on do monotypowej podrodziny Thalassocninae. Do rodzaju należy 5 gatunków: T. antiquus, T. natans, T. littoralis, T. carolomartini oraz T. yuacensis. Są one przykładem gatunku temporalnego, tzn. takiego, w którym jeden gatunek był przodkiem kolejnego. Każdy następny gatunek Thalassocnusa był coraz bardziej przystosowany do życia w wodzie. Podrodzina ta jest jedyną obejmującą wodne gatunki leniwców. Ich szczątki zostały odnalezione w formacji Pisco w Peru oraz w formacjach Bahía Inglesa, Coquimbo i Horcón w Chile. Thalassocninae jest umieszczana w rodzinach lub . Przez 4 mln lat swojego istnienia Thalassocnus ewoluował cechy coraz bardziej ułatwiające życie w wodzie takie jak: gęstsze kości, nozdrza umiejscowione coraz wyżej na czaszce (pozwalające na łatwiejsze zaczerpnięcie powietrza), coraz to szerszy pysk (ułatwiający żywienie się roślinnością wodną) oraz głowa pochylona w dół (co ułatwiało żerowanie). Długi ogon był najprawdopodobniej używany do pomocy w nurkowaniu i stabilizacji, w sposób podobny do bobrów czy dziobaków. Thalassocnus najprawdopodobniej chodził po dnie morskim i używał pazurów do zrywania roślinności. Jego budowa sugeruje również, że nie był to bardzo zwinny pływak, wiosłował on kończynami, gdy było to potrzebne, resztę czasu chodząc po dnie. Wczesne gatunki były bardziej oportunistyczne i skupiały się na trawach morskich blisko brzegów, późniejsze gatunki pokazują większe przystosowanie do otwartego morza, dalej od brzegu. Były one zapewne ofiarą krewniaków kaszalotów, drapieżnych waleni, takich jak Acrophyseter. Skamieniałości rodzaju Thalassocnus są znajdowane pośród szczątków wielu ssaków morskich takich jak wieloryby, delfiny, foki czy ryby, jak np. rekiny. (pl)
- 海懶獸（學名：Thalassocnus），又稱海藻食獸、海樹懶，為已滅絕的半水棲地懶，棲息於中新世至上新世時期的南美洲太平洋沿岸地區。本屬中的五個物種—T. antiquus、T. natans、T. littoralis、T. carolomartini與T. yuacensis—為，代表單一逐漸適應水中生活的演化支。化石發現於祕魯的以及智利的、及，這些地層組中也發現了許多其他海洋哺乳動物與鯊魚的化石。海懶獸在分類上被置於大地懶科海懶獸亞科之下。 海懶獸在四百萬年來演化出了許多適應水生生活的特徵，例如沉重高密度的骨頭用於減少浮力、移至顱骨較深處幫助潛在水中時呼吸、較寬且可伸長的吻突適合用來攫取水中的植物、向下的口部可以方便在海床上覓食、而長尾則適合在潛水時用來保持平衡，類似於現存的河狸跟鴨嘴獸。 海懶獸可能於海床上漫步並利用爪子挖掘食物。牠們可能不是很擅長游泳，僅能透過划動四肢前進。早期的海懶獸可能為廣泛性的牧食動物，以靠近海岸的海藻與海草為食，而之後的物種則偏向取食離海岸較遠的海草。主要的掠食者包括鯊魚以及抹香鯨的近親尖喙鲸。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Thalassocnus és un gènere extint de peresós marí aquàtic o semiaquàtic que visqué a Sud-amèrica durant el Miocè i el Pliocè. Se n'han trobat fòssils a la costa del Perú. Aparentment pasturava herba marina i algues. Al llarg del temps, passà d'alimentar-se principalment a les aigües somes a fer-ho a aigües més profundes. (ca)
- Thalassocnus est un genre éteint de paresseux aquatiques ou semi-aquatiques marins ayant vécu du Miocène au Pliocène en Amérique du Sud. Ses fossiles ont été découverts au Pérou et au Chili. (fr)
- Il talassocno (gen. Thalassocnus) è un bradipo estinto dalle abitudini acquatiche, vissuto nel Pliocene (tra 6 e 2 milioni di anni fa). I suoi resti sono stati rinvenuti esclusivamente in Perù e in Cile. (it)
- 탈라소크누스(학명:Thalassocnus Natans)는 고대의 바다에 살던 빈치류의 일종으로 빈치상목에 유모목의 나무늘보과에 속하는 해양 포유류의 한 종이다. 친척인 나무늘보와는 달리 바다의 생활에 적응하여 살았던 지금은 멸종된 포유류의 하나이다. (ko)
- Thalassocnus is een uitgestorven geslacht van waterbewonende luiaarden uit de Nothrotheriidae. De soorten leefden in het Mioceen en Plioceen in Zuid-Amerika. Thalassocnus voedde zich met zeegras en zeewier. De oudere soorten T. antiquus, T. natans en T. littoralis waren semi-aquatisch en voedde zich op het strand met aangespoelde planten of in ondiep water. De latere soorten T. carolomartini en T. yaucensis waren volledig waterbewonend en graasden in dieper water. Fossielen van Thalassocnus zijn gevonden in de kustgebieden van Peru en Chili. (nl)
- Талассокнус (лат. Thalassocnus, от др.-греч. θᾰλασσο- +ὄκνος букв. «морская медлительность») — вымерший род ленивцев, ведших водный или полуводный образ жизни. Известны по костным останкам миоцена и плиоцена, найденным в Южной Америке на побережье Перу. По-видимому, питались морскими водорослями и прибрежной травой. Со временем переключились с растительности мелководья на более глубоководную. Возможно, использовали свои мощные когти, чтобы удерживаться за дно моря во время питания — так же, как сейчас себя ведут морские игуаны. (ru)
- 海懶獸（學名：Thalassocnus），又稱海藻食獸、海樹懶，為已滅絕的半水棲地懶，棲息於中新世至上新世時期的南美洲太平洋沿岸地區。本屬中的五個物種—T. antiquus、T. natans、T. littoralis、T. carolomartini與T. yuacensis—為，代表單一逐漸適應水中生活的演化支。化石發現於祕魯的以及智利的、及，這些地層組中也發現了許多其他海洋哺乳動物與鯊魚的化石。海懶獸在分類上被置於大地懶科海懶獸亞科之下。 海懶獸在四百萬年來演化出了許多適應水生生活的特徵，例如沉重高密度的骨頭用於減少浮力、移至顱骨較深處幫助潛在水中時呼吸、較寬且可伸長的吻突適合用來攫取水中的植物、向下的口部可以方便在海床上覓食、而長尾則適合在潛水時用來保持平衡，類似於現存的河狸跟鴨嘴獸。 海懶獸可能於海床上漫步並利用爪子挖掘食物。牠們可能不是很擅長游泳，僅能透過划動四肢前進。早期的海懶獸可能為廣泛性的牧食動物，以靠近海岸的海藻與海草為食，而之後的物種則偏向取食離海岸較遠的海草。主要的掠食者包括鯊魚以及抹香鯨的近親尖喙鲸。 (zh)
- Thalassocnus ist eine ausgestorbene Gattung der Faultiere, die vom oberen Miozän vor 8 Millionen Jahren bis zum Ende des Pliozän vor 3 Millionen Jahren, möglicherweise auch noch bis ins Altpleistozän vor 1,5 Millionen Jahren lebte. Fossilien der Gattung wurden zunächst an der Pazifikküste Perus, später auch an der Küste Chiles gefunden. Die Fundorte der Reste sind küstennahe, marine Ablagerungen mit einer reichhaltigen Meeresfauna. Dies, sowie die Morphologie des Schädels, die Proportionen der Beine und die Ähnlichkeit der Schwanzwirbel mit denen von Bibern und Ottern lassen vermuten, dass Thalassocnus aquatisch bis semi-aquatisch lebte und wahrscheinlich ähnlich wie die Meerechsen der Galapagosinseln im Meer tauchte, um Seegräser und Seetang zu fressen. Möglicherweise besetzte Thalassocnu (de)
- Thalassocnus es un género extinto de perezosos gigantes de la familia Nothrotheriidae, emparentada cercanamente con los Megatheriidae. Eran semiacuáticos o acuáticos marinos y vivieron en América del Sur durante el Mioceno y el Plioceno. (es)
- Thalassocnus is an extinct genus of semiaquatic ground sloths from the Miocene and Pliocene of the Pacific South American coast. It is monotypic within the subfamily Thalassocninae. The five species—T. antiquus, T. natans, T. littoralis, T. carolomartini, and T. yuacensis—represent a chronospecies, a population gradually adapting to marine life in one direct lineage. They are the only known aquatic sloths, but they may have also been adapted to a terrestrial lifestyle. They have been found in the Pisco Formation of Peru, the of Argentina, and the Bahía Inglesa, Coquimbo, and formations of Chile. Thalassocninae has been placed in both the families Megatheriidae and Nothrotheriidae. (en)
- タラッソクヌス (Thalassocnus ) は中新世から鮮新世にかけて南アメリカ大陸太平洋岸に生息していた半水生の地上性オオナマケモノの絶滅属。本属のみでタラッソクヌス亜科 (Thalassocninae) を形成する単型である。属している5種（T. antiquus、T. natans、T. littoralis、T. carolomartini、T. yuacensis ）は時間種 (Chronospecies) の典型であり、同じ一つの系統の中で徐々に海洋生活に適応してきたグループである。水生のオオナマケモノとしては知られている限り唯一のものであり、ペルーの Pisco累層、チリの Bahía Inglesa累層、Coquimbo累層、Horcón累層から発見されている。タラッソクヌス亜科 (Thalassocninae) はメガテリウム科 (Megatheriidae) の亜科とされたこともノスロテリウム科 (Nothrotheriidae) の亜科とされたこともある。 (ja)
- Thalassocnus – wymarły gatunek półwodnego leniwca z miocenu i pliocenu. Należał on do monotypowej podrodziny Thalassocninae. Do rodzaju należy 5 gatunków: T. antiquus, T. natans, T. littoralis, T. carolomartini oraz T. yuacensis. Są one przykładem gatunku temporalnego, tzn. takiego, w którym jeden gatunek był przodkiem kolejnego. Każdy następny gatunek Thalassocnusa był coraz bardziej przystosowany do życia w wodzie. Podrodzina ta jest jedyną obejmującą wodne gatunki leniwców. Ich szczątki zostały odnalezione w formacji Pisco w Peru oraz w formacjach Bahía Inglesa, Coquimbo i Horcón w Chile. Thalassocninae jest umieszczana w rodzinach lub . (pl)
|
