| dbo:abstract
|
- ستانيساو غابيسكي (بالألمانية: Stanisław Głąbiński) (25 فبراير 1862 - 14 أغسطس 1941 ) هو سياسيًا بولنديًا وأكاديميًا ومحاميًا وكاتبًا من مواليد 25 فبراير 1862 في مدينة سكولي، الآن تقع في لفيف ، أوكرانيا وهو أستاذ في جامعة لوو ، و عميد قسم القانون في الفترة (1889-1890) ورئيس الجامعة في الفترة (1908-1909) ، وكان أيضًا ناشطًا في حركة الديمقراطية الوطنية البولندية، وفي عام 1911 خلال الفترة من يناير إلى يونيو، كان وزيراً للسكك الحديدية في حكومة برئاسة ريتشارد فون بينيرث-شمرلينج. وفي عام 1918 كان وزير الخارجية الثالث والأخير لمملكة بولندا (1916-1918) قبل تحول المملكة إلى الجمهورية البولندية الثانية . عارض غابيسكي انتخاب أول رئيس للجمهورية البولندية الثانية مع أصوات اخري من الأقلية تم توقيع إعلان مشترك ينص على: «سنرفض أي نوع من الدعم لحكومة يرشحها الرئيس الذي فرضته الجنسيات الأجنبية - اليهود والألمان والأوكرانيين». في عام 1923 شغل منصب وزير التعليم والدين. كان عضوا قياديا في الاتحاد الوطني الشعبي وفي وقت لاحق في الحزب الوطني، وفي الفترة 1919-1928 كان نائب لمجلس النواب ، وفي الفترة 1928-1935 نائب لمجلس الشيوخ . بعد الغزو السوفيتي لبولندا عام 1939 ، تم اعتقاله من قبل السوفيت، وتم نقله إلى سجن لوبيانكا، وتوفي في 14 أغسطس 1941 عن عمر يناهز 79 عامًا. (ar)
- Stanisław Głąbiński (25. února 1862 – 14. srpna 1941 Charkov) byl polský ekonom a politik z Haliče, před rokem 1918 aktivní v rakousko-uherské, respektive předlitavské politice, v roce 1911 ministr železnic, po vzniku samostatného státu v roce 1918 polský ministr zahraničních věcí, v roce 1923 místopředseda vlády a . Zemřel v sovětském vězení. (cs)
- Stanisław Głąbiński (* 25. Februar 1862 in Skole, Galizien, Kaisertum Österreich; † 14. August 1941 in Charkiv, Ukraine), auf Deutsch in Altösterreich Stanislaus Glabinski genannt, war polnischer Nationalökonom und Politiker. Głąbiński studierte an der Universität Lemberg. 1895 wurde er an dieser Universität Professor für politische Ökonomie, später war er zeitweise auch Rektor der Universität. Von 1902 bis zum Ende der Monarchie, 1918, war er galizischer Abgeordneter im Abgeordnetenhaus des österreichischen Reichsrates in Wien. 1905 wurde er Vorsitzender der Narodowa Demokracja. Von 1909 bis 1911 war Głąbiński Obmann des so genannten parlamentarischen Polenklubs. 1911 wurde er in der Regierung von Richard von Bienerth-Schmerling, von Kaiser Franz Joseph I. ernannt, vom 9. Jänner bis zur Enthebung der Regierung am 28. Juni k.k. Eisenbahnminister. Nach dem Ersten Weltkrieg wurde er in der Zweiten Polnischen Republik politisch aktiv. Von 1919 bis 1922 gehörte er dem Sejm an und war Fraktionsvorsitzender der Narodowa Demokracja. 1928 wurde er Senator. (de)
- Stanisław Głąbiński (25 February 1862 – 14 August 1941) was a Polish politician, academic, lawyer and writer. (en)
- Stanisław Głąbiński (ur. 25 lutego 1862 w Skolem, zm. 14 sierpnia 1941 w sowieckim więzieniu w Charkowie) – polski prawnik, polityk i publicysta, profesor ekonomii politycznej na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, zastępca członka Rady Obrony Państwa w 1920. Absolwent prawa na Uniwersytecie Lwowskim, od 1887 doktor prawa, a od 1892 – profesor. Dziekan Wydziału Prawa tejże uczelni w latach 1899–1900, a od 1908 do 1909 – rektor Uniwersytetu Lwowskiego. Działał także w organizacjach społecznych zajmujących się popularyzacją wiedzy ekonomicznej, wspieraniem rozwoju przedsiębiorczości i rolnictwa. Karierę polityczną rozpoczynał jako radny Lwowa, następnie był posłem do różnych ciał przedstawicielskich podmiotów tworzących monarchię austro-węgierską. Reprezentował Stronnictwo Narodowo-Demokratyczne (od 1905 był prezesem tego ugrupowania). W latach 1907–1911 był prezesem Koła Polskiego w Sejmie Krajowym Galicji oraz prezesem Polskiego Koła Sejmowego. Od 8 stycznia do 24 czerwca 1911 zajmował stanowisko ministra kolei w rządzie austriackim. Od 1914 był jednym z członków Centralnego Komitetu Narodowego, a później także Naczelnego Komitetu Narodowego. Od 26 października do 4 listopada 1918 był ministrem spraw zagranicznych w rządzie Królestwa Polskiego utworzonym przez Józefa Świeżyńskiego. Następnie sprawował funkcję nadkomisarza rządowego w krakowskiej Polskiej Komisji Likwidacyjnej i lwowskiej Komisji Rządowej, a od 23 listopada 1918 był członkiem Tymczasowego Komitetu Rządzącego. W 1919 został posłem na Sejm Ustawodawczy, a w październiku 1919 – członkiem Związku Ludowo-Narodowego (ZLN). Sprawował stanowisko prezesa Rady Naczelnej tego ugrupowania oraz szefa klubu sejmowego ZLN. Podczas wojny polsko-bolszewickiej wchodził w skład Rady Obrony Państwa. Wszedł także w skład Sejmu II kadencji (1928–1930). Był jednym z sygnatariuszy tzw. paktu lanckorońskiego. Od 28 maja do 14 września (podawana jest też data 14 listopada) 1923 był wicepremierem oraz ministrem wyznań religijnych i oświecenia publicznego w drugim rządzie Wincentego Witosa. Po przewrocie majowym znalazł się w opozycji do autorytarnych rządów sanacji. W latach 1928–1935 był senatorem, jak również przewodniczącym klubu senackiego Stronnictwa Narodowego (SN). Sprawował także funkcję szefa struktur SN na terenie Małopolski. Po wybuchu II wojny światowej bezskutecznie próbował przedostać się do Rumunii. Aresztowany przez NKWD w listopadzie 1939 był przetrzymywany w więzieniu we Lwowie. W marcu 1940 został przewieziony do Moskwy. 14 czerwca 1941 skazano go na 8 lat więzienia za działalność antysowiecką i próbę przekroczenia granicy. Zmarł 14 sierpnia 1941 w więzieniu w Charkowie. (pl)
- Стани́слав Я́нович Гломби́ньский (польск. Stanisław Głąbiński, 25 февраля 1862 года, Сколе, Австро-Венгрия — 14 августа 1941 года, Харьков, СССР) — польский экономист, юрист, педагог, публицист, общественный и государственный деятель. (ru)
- Станіслав Глабінський (пол. Stanisław Głąbiński; 25 лютого 1862, Сколе — 14 серпня 1941, Харків) — польський політик, правник, економіст і публіцист. Міністр залізниць у Австрійській імперії (1911), Міністр закордонних справ Королівства Польща (1918), Міністр у справах релігії та народної освіти Польської республіки (1923), а також член Галицького Сейму та сенатор Республіки Польща. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Stanisław Głąbiński (25. února 1862 – 14. srpna 1941 Charkov) byl polský ekonom a politik z Haliče, před rokem 1918 aktivní v rakousko-uherské, respektive předlitavské politice, v roce 1911 ministr železnic, po vzniku samostatného státu v roce 1918 polský ministr zahraničních věcí, v roce 1923 místopředseda vlády a . Zemřel v sovětském vězení. (cs)
- Stanisław Głąbiński (25 February 1862 – 14 August 1941) was a Polish politician, academic, lawyer and writer. (en)
- Стани́слав Я́нович Гломби́ньский (польск. Stanisław Głąbiński, 25 февраля 1862 года, Сколе, Австро-Венгрия — 14 августа 1941 года, Харьков, СССР) — польский экономист, юрист, педагог, публицист, общественный и государственный деятель. (ru)
- Станіслав Глабінський (пол. Stanisław Głąbiński; 25 лютого 1862, Сколе — 14 серпня 1941, Харків) — польський політик, правник, економіст і публіцист. Міністр залізниць у Австрійській імперії (1911), Міністр закордонних справ Королівства Польща (1918), Міністр у справах релігії та народної освіти Польської республіки (1923), а також член Галицького Сейму та сенатор Республіки Польща. (uk)
- ستانيساو غابيسكي (بالألمانية: Stanisław Głąbiński) (25 فبراير 1862 - 14 أغسطس 1941 ) هو سياسيًا بولنديًا وأكاديميًا ومحاميًا وكاتبًا من مواليد 25 فبراير 1862 في مدينة سكولي، الآن تقع في لفيف ، أوكرانيا وهو أستاذ في جامعة لوو ، و عميد قسم القانون في الفترة (1889-1890) ورئيس الجامعة في الفترة (1908-1909) ، وكان أيضًا ناشطًا في حركة الديمقراطية الوطنية البولندية، وفي عام 1911 خلال الفترة من يناير إلى يونيو، كان وزيراً للسكك الحديدية في حكومة برئاسة ريتشارد فون بينيرث-شمرلينج. وفي عام 1918 كان وزير الخارجية الثالث والأخير لمملكة بولندا (1916-1918) قبل تحول المملكة إلى الجمهورية البولندية الثانية . (ar)
- Stanisław Głąbiński (* 25. Februar 1862 in Skole, Galizien, Kaisertum Österreich; † 14. August 1941 in Charkiv, Ukraine), auf Deutsch in Altösterreich Stanislaus Glabinski genannt, war polnischer Nationalökonom und Politiker. Głąbiński studierte an der Universität Lemberg. 1895 wurde er an dieser Universität Professor für politische Ökonomie, später war er zeitweise auch Rektor der Universität. (de)
- Stanisław Głąbiński (ur. 25 lutego 1862 w Skolem, zm. 14 sierpnia 1941 w sowieckim więzieniu w Charkowie) – polski prawnik, polityk i publicysta, profesor ekonomii politycznej na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, zastępca członka Rady Obrony Państwa w 1920. W 1919 został posłem na Sejm Ustawodawczy, a w październiku 1919 – członkiem Związku Ludowo-Narodowego (ZLN). Sprawował stanowisko prezesa Rady Naczelnej tego ugrupowania oraz szefa klubu sejmowego ZLN. Podczas wojny polsko-bolszewickiej wchodził w skład Rady Obrony Państwa. Wszedł także w skład Sejmu II kadencji (1928–1930). (pl)
|
