| dbo:abstract
|
- Sigurd Slembe (nòrdic antic: Sigurðr slembidjákn, ? - 1139), va ser un pretendent al tron de Noruega a finals de la dècada de 1130. Sigurd Slembe era un home desconegut quan va arribar a Noruega el 1135 o 1136, procedent d'Irlanda. Va afirmar ser un fill del rei Magnus III que havia tingut quan es trobava en campanya a Irlanda. Segons les seves conjectures, era mig germà del rei que es trobava al tro, Harald Gille, un altre irlandès que havia arribat al tro després d'assegurar, també, ser fill de Magnus III. Sigurd Slembe li va demanar a Harald Gille compartir el poder, un costum llavors molt comú a Noruega. El monarca no el va reconèixer com a germà, per la qual cosa Sigurd es va autoproclamar rei i va conspirar per assassinar Harald, fet que va succeir a Bergen, quan Harald dormia, el 1136. L'assassinat de Harald li va causar tenir múltiples enemistats. Buscant un suport, va rescatar a Magnus Sigurdsson de la seva presó en un monestir i el va nomenar co-rei. Magnus Sigurdsson era un rei que havia estat enderrocat per Harald Gille i era, suposadament, nebot de Sigurd Slembe. Davant l'incapacitat de Magnus, que havia estat mutilat per Harald Gille, Sigurd Slembe es va encarregar del govern en el seu nom. De manera paral·lela, els seguidors de Harald van nomenar com a reis als fills d'aquest, Inge i Sigurd, i es va desencadenar la guerra civil. Encara que Magnus comptava amb cert suport a l'orient de Noruega, les seves forces i les de Sigurd Slembe van ser superades per les dels seus enemics i cap al final de la dècada de 1130, encara que es mantenien com a oposició, les seves campanyes es trobaven bastant limitades. Magnus i Sigurd van ser derrotats definitivament a la batalla de Holmengrå el 1139. Sigurd Slembe va ser fet presoner i torturat fins a la mort, posant així fi a la guerra civil. (ca)
- Sigurd Magnusson Slembe (nebo také Slembedjakn) († 12. listopad 1139) byl uchazeč o norský trůn ve 12. století. Stal se námětem historického dramatu Sigurd Slembe norského dramatika Bjørnstjerna Bjørnsona z roku 1863. (cs)
- Sigurd Magnusson Slembe, auch Sigurd Slembidjakn († 12. November 1139), war ein norwegischer Thronprätendent in der Zeit des Bürgerkriegs. (de)
- Sigurd Slembe (nórdico antiguo: Sigurðr slembidjákn, ? - 1139), fue un pretendiente al trono de Noruega a finales de la década de 1130. Sigurd Slembe era un hombre desconocido cuando llegó a Noruega en 1135 o 1136, procedente de Irlanda. Afirmó ser un hijo que el rey Magnus III había procreado cuando se hallaba en campaña en Irlanda. Según sus aseveraciones, era medio hermano del rey en turno, Harald Gille, otro irlandés que había llegado al trono tras asegurar, también, ser hijo de Magnus III. Sigurd Slembe le pidió a Harald Gille compartir el poder, una costumbre entonces muy común en Noruega. El monarca no lo reconoció como hermano, ante lo cual Sigurd se autoproclamó rey y conspiró para asesinar a Harald, situación que se hizo realidad en Bergen, cuando Harald dormía, en 1136. El asesinato de Harald le atrajo múltiples enemistades a Sigurd Slembe. Buscando un apoyo, rescató a Magnus Sigurdsson de su prisión en un monasterio y lo nombró correy. Magnus Sigurdsson era un rey que había sido derrocado por Harald Gille y era, supuestamente, sobrino de Sigurd Slembe. Ante la incapacidad de Magnus, quien había sido mutilado por Harald Gille, Sigurd Slembe se encargó del gobierno en su nombre. De manera paralela, los seguidores de Harald nombraron como reyes a los hijos de éste, Inge y Sigurd, y se desencadenó la guerra civil. Aunque Magnus contaba con cierto respaldo en el oriente de Noruega, sus fuerzas y las de Sigurd Slembe fueron superadas por las de sus enemigos y hacia el final de la década de 1130, aunque se mantenían como oposición, sus acciones se encontraban bastante limitadas. Magnus y Sigurd fueron derrotados definitivamente en la batalla de Holmengrå en 1139. Sigurd Slembe fue hecho prisionero y torturado hasta la muerte, poniendo así fin a la guerra civil. (es)
- Sigurd Magnusson ou Sigurd Slembdjakn (c'est-à-dire mauvais prêtre) fils auto proclamé de Magnus III né vers 1100 et prétendant au trône de Norvège mort en 1139. (fr)
- Sigurd Magnusson Slembe (or Slembedjakn) (died 12 November 1139) was a Norwegian pretender to the throne. He was the subject of Sigurd Slembe, the historical drama written by the Norwegian playwright Bjørnstjerne Bjørnson in 1862. (en)
- Sigurd Slembe ('Sigurd de Luidruchtige'), bijnaam van Sigurd Magnusson, (ca. 1100 - 1139) was een Noors troonpretendent en tegenkoning (1135-1139). Sigurd was een onbekend persoon toen hij in Noorwegen verscheen en daar beweerde dat hij een zoon was van de verdreven koning Magnus Barrevoets. Hij eiste dat zijn vermeende broer Harald Gille de macht met hem zou delen. Sigurd Slembe riep zichzelf in 1135 uit tot koning. Hij nam het initiatief om koning Harald Gille te vermoorden en dit vond dan ook op 14 december 1136 plaats. Sigurd liet na de moord de door Harald Gille verminkte en naar een klooster verbannen Magnus de Blinde uit gevangenschap halen en plaatste hem weer op de troon. Dit deed hij waarschijnlijk om zijn eigen positie als tegenkoning te verstevigen. Omdat Magnus niet erg geschikt was om te regeren, eiste Sigurd de macht op uit naam van Magnus. In de slag bij (Hvaler) op 12 november 1139 werden Sigurd en Magnus door medestanders van de koningen Inge Kromrug en Sigurd Munn verslagen. Magnus werd gedood. Sigurd werd gevangengenomen en later geëxecuteerd. Sigurd Slembe is tevens de naam van een historisch toneeldrama dat in 1863 geschreven werd door Bjørnstjerne Bjørnson. (nl)
- Sigurd Slembedjakn (1100 – 1139) fu un pretendente al trono di Norvegia. (it)
- Сигурд Слембе (Слемби) или Слембидьякон (ок. 1100 — 12 ноября 1139, Валер) — норвежский конунг эпохи гражданских войн. Объявил себя незаконнорождённым сыном короля Магнуса III Голоногого. После убийства Харальда Гилли (1136) провозгласил себя королём, но не нашёл поддержки у населения. Погиб в битве у Серого Острова в 1139 году. Есть несколько вариантов перевода прозвища Сигурда в русскоязычной литературе: Злой, Злой Дьякон, Шумный. (ru)
- Sigurd III Zły Diakon (norw. Sigurd (Magnusson) Slembe, Slembedjakn) – antykról Norwegii w latach 1135-1139. Urodzony ok. 1099 r. Nie wiadomo nic pewnego o jego pochodzeniu. Jego matka o imieniu Thora była prawdopodobnie siostrą Sigridy, nałożnicy króla Norwegii Magnusa III Bosego, z którą król miał syna Olafa (zm. 1115). W młodości Sigurd był klerykiem, później przyjął święcenia i został diakonem. Wybrał się do Ziemi Świętej, ale postanowił wrócić do Norwegii, gdy usłyszał od matki, że jego ojcem jest ponoć król Magnus III Bosy (zm. 1103). W drodze powrotnej zatrzymał się w Danii, gdzie otrzymał obietnicę poparcia swych pretensji do tronu Ynglingów. W 1135 roku Sigurd pojawił się w Norwegii i podając się za syna Magnusa III zażądał dla siebie władzy. W kraju panował wtedy Harald IV Gille, inny nieślubny syn Magnusa III Bosego. Sytuacja Haralda IV Gille na tronie norweskim była niepewna – za życia poprzedniego władcy Sigurda I złożył on bowiem przysięgę wierności synowi Sigurda I, Magnusowi IV, w zamian za co został dopuszczony do współrządów, jednakże po śmierci Sigurda I (1130) doszło do walk pomiędzy Haraldem IV a Magnusem IV. W 1135 Harald IV Gille pokonał Magnusa, którego kazał następnie oślepić, wykastrować i uwięzić. W tej sytuacji pojawienie się Sigurda, który rozpoczął zdobywać coraz więcej zwolenników, skomplikowało i tak niełatwe położenie Haralda IV Gille, który dążył do uznania swych roszczeń do tronu przez duchowieństwo i możnych. Dlatego, mimo wątpliwości co do jego pochodzenia, Harald Gille uznał Sigurda za swego brata i współwładcę. To posunięcie nie uratowało jednak Haralda, ponieważ 4 grudnia 1136 został zamordowany na rozkaz Sigurda. Po śmierci Haralda Gille część możnych i rycerstwa obwołała królem Sigurda Magnussona, co pozwoliło objąć mu władzę w części kraju, ale reszta widziała w nim tylko uzurpatora, uznając, że prawowitymi następcami Haralda IV Gille są jego małoletni synowie Inge I zwany później Garbatym oraz Sigurd II. Wtedy Sigurd Zły Diakon, jak nazwali go przeciwnicy, postanowił zalegalizować swą władzę, oswobodził okaleczonego Magnusa IV, zwanego Ślepym i od tej pory głosił, iż działa w imieniu króla Magnusa IV. Zwolennicy Inge I i Sigurda II pod wodzą regenta nie złożyli broni i wkrótce Norwegię opanowała kolejna wojna domowa. Walki trwały około trzech lat, do 12 listopada 1139 roku, kiedy to wojska regenta pokonały przeciwników w . W czasie bitwy Magnus IV Ślepy zginął, a Sigurd Zły Diakon został wzięty do niewoli. Zaraz po bitwie Sigurd Zły Diakon został osądzony przez swych zwycięzców, skazany na śmierć i po torturach zabity. Jego ciało odesłano do Aalborga w Danii, gdzie został pochowany. (pl)
- Sigurd Magnusson Slembe, född ca 1100, död 1139 i Holmengrå, var en norsk tronpretendent, men lyckades aldrig få den norska adelns stöd för att vinna kronan. (sv)
- Sigurd Magnusson Slembe (ou Slembedjakn) (falecido em 12 de novembro de 1139) foi um pretendente ao trono norueguês. Ele foi o tema de Sigurd Slembe, o drama histórico escrito pelo dramaturgo norueguês Bjørnstjerne Bjørnson em 1862. (pt)
|
| rdfs:comment
|
- Sigurd Magnusson Slembe (nebo také Slembedjakn) († 12. listopad 1139) byl uchazeč o norský trůn ve 12. století. Stal se námětem historického dramatu Sigurd Slembe norského dramatika Bjørnstjerna Bjørnsona z roku 1863. (cs)
- Sigurd Magnusson Slembe, auch Sigurd Slembidjakn († 12. November 1139), war ein norwegischer Thronprätendent in der Zeit des Bürgerkriegs. (de)
- Sigurd Magnusson ou Sigurd Slembdjakn (c'est-à-dire mauvais prêtre) fils auto proclamé de Magnus III né vers 1100 et prétendant au trône de Norvège mort en 1139. (fr)
- Sigurd Magnusson Slembe (or Slembedjakn) (died 12 November 1139) was a Norwegian pretender to the throne. He was the subject of Sigurd Slembe, the historical drama written by the Norwegian playwright Bjørnstjerne Bjørnson in 1862. (en)
- Sigurd Slembedjakn (1100 – 1139) fu un pretendente al trono di Norvegia. (it)
- Сигурд Слембе (Слемби) или Слембидьякон (ок. 1100 — 12 ноября 1139, Валер) — норвежский конунг эпохи гражданских войн. Объявил себя незаконнорождённым сыном короля Магнуса III Голоногого. После убийства Харальда Гилли (1136) провозгласил себя королём, но не нашёл поддержки у населения. Погиб в битве у Серого Острова в 1139 году. Есть несколько вариантов перевода прозвища Сигурда в русскоязычной литературе: Злой, Злой Дьякон, Шумный. (ru)
- Sigurd Magnusson Slembe, född ca 1100, död 1139 i Holmengrå, var en norsk tronpretendent, men lyckades aldrig få den norska adelns stöd för att vinna kronan. (sv)
- Sigurd Magnusson Slembe (ou Slembedjakn) (falecido em 12 de novembro de 1139) foi um pretendente ao trono norueguês. Ele foi o tema de Sigurd Slembe, o drama histórico escrito pelo dramaturgo norueguês Bjørnstjerne Bjørnson em 1862. (pt)
- Sigurd Slembe (nòrdic antic: Sigurðr slembidjákn, ? - 1139), va ser un pretendent al tron de Noruega a finals de la dècada de 1130. Sigurd Slembe era un home desconegut quan va arribar a Noruega el 1135 o 1136, procedent d'Irlanda. Va afirmar ser un fill del rei Magnus III que havia tingut quan es trobava en campanya a Irlanda. Segons les seves conjectures, era mig germà del rei que es trobava al tro, Harald Gille, un altre irlandès que havia arribat al tro després d'assegurar, també, ser fill de Magnus III. (ca)
- Sigurd Slembe (nórdico antiguo: Sigurðr slembidjákn, ? - 1139), fue un pretendiente al trono de Noruega a finales de la década de 1130. Sigurd Slembe era un hombre desconocido cuando llegó a Noruega en 1135 o 1136, procedente de Irlanda. Afirmó ser un hijo que el rey Magnus III había procreado cuando se hallaba en campaña en Irlanda. Según sus aseveraciones, era medio hermano del rey en turno, Harald Gille, otro irlandés que había llegado al trono tras asegurar, también, ser hijo de Magnus III. (es)
- Sigurd III Zły Diakon (norw. Sigurd (Magnusson) Slembe, Slembedjakn) – antykról Norwegii w latach 1135-1139. Urodzony ok. 1099 r. Nie wiadomo nic pewnego o jego pochodzeniu. Jego matka o imieniu Thora była prawdopodobnie siostrą Sigridy, nałożnicy króla Norwegii Magnusa III Bosego, z którą król miał syna Olafa (zm. 1115). W młodości Sigurd był klerykiem, później przyjął święcenia i został diakonem. Wybrał się do Ziemi Świętej, ale postanowił wrócić do Norwegii, gdy usłyszał od matki, że jego ojcem jest ponoć król Magnus III Bosy (zm. 1103). W drodze powrotnej zatrzymał się w Danii, gdzie otrzymał obietnicę poparcia swych pretensji do tronu Ynglingów. (pl)
- Sigurd Slembe ('Sigurd de Luidruchtige'), bijnaam van Sigurd Magnusson, (ca. 1100 - 1139) was een Noors troonpretendent en tegenkoning (1135-1139). Sigurd was een onbekend persoon toen hij in Noorwegen verscheen en daar beweerde dat hij een zoon was van de verdreven koning Magnus Barrevoets. Hij eiste dat zijn vermeende broer Harald Gille de macht met hem zou delen. In de slag bij (Hvaler) op 12 november 1139 werden Sigurd en Magnus door medestanders van de koningen Inge Kromrug en Sigurd Munn verslagen. Magnus werd gedood. Sigurd werd gevangengenomen en later geëxecuteerd. (nl)
|
