| dbo:abstract
|
- Els bagler (nòrdic antic: baglarr, bokmål: bagler, nynorsk: baglar) van ser una agrupació política durant les Guerres Civils Noruegues. La facció bagler estava formada principalment per l'aristocràcia noruega, el clergat i comerciants. Es va formar l'any 1196 a Escània, llavors part de Dinamarca, principalment pel bisbe Nicholas Arnesson d'Oslo i l'Arquebisbe Erik Ivarsson de Nidaros al voltant del pretendent (anomenat el rei baglar) per deposar el rei Sverre Sigurdsson. Van competir pel control amb els birkebeiners, que eren essencialment una facció de camperols liderada pel pretendent a rei Sverre Sigurdsson, en una guerra civil noruega a finals del segle xii. La nissaga va proporcionar Sverre un llinatge reial com fill putatiu del difunt rei Sigurd II, qui va proporcionar-li una reclamació al tron. Els historiadors generalment estan d'acord amb el consens de l'època, que afirmava que era un pretendent/impostor. Les classes acomodades, sobretot de i Vestlandet, van ser el principal suport dels bagler. Els antecedents de la seva activitat es troben en el suport que van oferir a Inge I de Noruega i després de la seva mort a Magnus V i el seu pare, el regent Erling Skakke. El 1240 Haakon IV va acabar amb les guerres civils, però també va afeblir el poder de l'aristocràcia noruega. Des d'una perspectiva sociohistòrica, els bagler poden ser interpretats com a conservadors en contra dels resultats de desenvolupaments com ara el ràpid augment d'homes de frontera sense terres (markamenn), que s'havien instal·lat al llarg de la frontera sueca i vivien del pillatge a vells assentaments rics. Aquella població anàrquica va esdevenir la principal base dels birkebeiner. Els bagler també afavorien l'església i els seus privilegis i possessions. El birkebeiners van aconseguir tenir una mica de poder, malgrat els curts regnats dels seus monarques a partir de Sverre. El 1209 es va fer un pacte entre els bagler i els birkebeiner, que reconeixia el pretendent bagler com a governant d'Oppland i Viken (a Østlandet, la Noruega oriental), sense el títol de rei, i reconeixia el birkebeiner Inge Bårdsson com a rei Inge II de Noruega. Tots dos van morir l'any 1217, i Haakon IV (birkebeiner de naixement) va ascendir al tro, relativament sense oposició, sota la regència del duc . Més tard, el 1240, Haakon IV va acabar amb les guerres civils i va debilitar la funció de l'aristocràcia a Noruega. (ca)
- The Bagli Party or Bagler (Old Norse: Baglarr, Norwegian Bokmål: Bagler, Norwegian Nynorsk: Baglar) was a faction or party during the Norwegian Civil Wars. The Bagler faction was made up principally of the Norwegian aristocracy, clergy and merchants. It was formed in Skåne, then part of Denmark, in 1196 principally by Bishop Nicholas Arnesson of Oslo and Archbishop Erik Ivarsson (ca. 1130–1213) of Nidaros around the pretender Inge Magnusson (nicknamed the Baglar-King) to depose King Sverre Sigurdsson. It contested with the Birkebeiners, essentially a faction of peasants, led by the pretender King Sverre, for control in a Norwegian civil war during the late 12th century. Sverris saga provided Sverre a royal lineage as putative bastard son of the late king Sigurd II of Norway, which in the Norway of the time provided him a claim to the throne. Historians generally agree with the consensus of his time that he was a pretender/ impostor. The civil wars period of Norwegian history lasted from 1130 to 1217. During this period there were several interlocked conflicts of varying scale and intensity. The background for these conflicts were the unclear Norwegian succession laws, social conditions and the struggle between church and king. There were then two main parties, firstly known by varying names or no names at all, but finally condensed into parties of Bagler and Birkebeiner. The rallying point regularly was a royal son, who was set up as the head figure of the party in question, to oppose the rule of the king from the contesting party. From a socio-historical perspective, Bagler can be interpreted as conservatives against the results of developments such as the rapid increase in landless border men (markamenn), who settled along the Swedish border and made their living by pillaging the rich old settlements. That lawless population became the foremost basis of the Birkebeiner. Bagler also favoured the church and its privileges and possessions. Viken and Vestlandet, where social distinctions were growing deeper, were gaining more power at the expense of Trøndelag, a region where the social tensions were not as marked. The wealthier classes, particularly in Viken, were the basis of the Bagler party. The powerful old Trønder families were simply being left behind by their peers in the south, who had acquired a strong leader in the Vestland earl Erling Skakke in the mid-12th century. The antecedents of the Bagli party had been supporting the rule of King Inge I of Norway and after him, King Magnus V of Norway (killed 1184) and the latter's father and regent, earl Erling Skakke (killed 1179). The Birkebein faction had been formed in 1174 to depose Magnus and Erling. The Birkebeiner continued earl Erling's centralization which underscores the geographical motivations behind the conflicting parties. The Birkebein policy during Sverre did not seek a social revolution, only to move the centre of power back to Trøndelag. Around the year 1200, these rival groups shared the identical but opposite goal of controlling the entire country. King Sverre managed to acquire control of much of Norway, but in Hedmark and Østerdal, the Baglers remained powerful. Upon Sverre's death in 1202, the Bagler power increased. Sverre's successor, King Haakon III of Norway, died after a two-year reign in 1204, leaving his posthumous son Haakon Haakonsson in Hamar, which was under Bagler control. In 1206, a group of the Birkebeiners set off on a dangerous voyage through treacherous mountains and forests, taking the now two-year-old Haakon Haakonsson to safety in Trondheim. Norwegian history credits the Birkebeiners' bravery with preserving the life of the boy who later became King Haakon IV of Norway. The Birkebeins managed to hold some power, despite short reigns of their monarchs after Sverre. In 1209, a pact was made between Bagler and Birkebeiner, which recognized Bagler pretender Philip Simonsson as ruler of Oppland and Viken in Eastern Norway, without the title of king, and recognized Birkebeiner's Inge Bårdsson as King Inge II of Norway. They both died in 1217 and Birkebeiner-born Haakon IV ascended the throne, relatively unopposed, under the regency of Duke Skule Baardsson. Later in 1240, Haakon IV ended the civil wars and weakened the role of the aristocracy in Norway. (en)
- Bagler (altnordisch „bagall“) war eine kirchenpolitische Partei im mittelalterlichen Norwegen. Der Name ist ein aus dem Keltischen übernommenes Wort, dessen Ursprung das lateinische Wort Báculo oder baculus = Krummstab, Bischofsstab ist. Er wurde von den Gegnern aufgebracht. Die wichtigste Quelle über die Ereignisse sind die Böglunga sögur, ein Teil der Königs-Sagas. Die Partei stand für eine Rückkehr zur klerikalen Vorherrschaft in der Politik. Sie fand ihren bedeutendsten Ausdruck in den Bestrebungen Erzbischof Øysteins, bei der Krönung von König Magnus Erlingsson 1163 in Norwegen diesen sein Königreich als Lehen „Olavs des Heiligen“ auffassen zu lassen und ihn damit in ein Abhängigkeitsverhältnis zur Kirche zu bringen. Die Kirche sollte danach über dem König stehen. Die Partei wurde im Sommer 1196 in „Halöre marknad“ im damals dänischen Schonen von Bischof Nikolas Arnason von Oslo in Zusammenarbeit mit dem aus Byzanz heimgekehrten Waräger-Häuptling „Reidar Sendemand“ gegründet. Ihr Ziel war es, den von der großen Mehrheit der Geistlichen erbittert bekämpften König Sverre vom usurpierten Thron zu verjagen und statt seiner den angeblichen Sohn König Magnus Erlingssons Inge Magnusson, einen jungen Dänen, einzusetzen. Diese Bewegung fand viel Zulauf, insbesondere aus den mächtigen Geschlechtern der Lehnsmänner aus dem Süden und Westen und allen, die in den vorherigen Aufstandsversuchen besiegt worden waren. Sie wurde die gefährlichsten Gegner der Birkebeiner unter König Sverre. Mitten in dieser Auseinandersetzung starb König Sverre 1202. Unter seinem Nachfolger Håkon Sverreson (1202–1204) legte sich zunächst der Bürgerkrieg. Der Gegenkönig Inge wurde 1203 von seinen eigenen Parteigängern ermordet, und es schien, als ob die Bagler in Auflösung begriffen seien. Als aber König Håkon am Neujahrstag 1204 starb, flackerte der Bürgerkrieg wieder auf, diesmal unter Erling Steinvegg, der sich ebenfalls für einen Sohn König Magnus Erlingssons ausgab. Aber in Wirklichkeit beherrschte Bischof Nikolas Arnesson (1150–1225) die Baglerpartei. Sie bekam die Unterstützung des dänischen Königs Waldemar II., der mit einer großen Flotte nach Tønsberg kam. Erling Steinvegg musste Philipp Simonsson, den Neffen des Bischofs, zum Jarl erheben. Die Bagler herrschten nun über Viken, und sie unternahmen Heerzüge bis nach Nidaros. (de)
- Los bagler (en nórdico antiguo: baglar) fueron una agrupación política armada en Noruega nacida en 1196, durante el período conocido como las Guerras Civiles. Estaba compuesta principalmente por la aristocracia noruega, clérigos y mercaderes. La facción se formó en Skåne, entonces parte de Dinamarca, auspiciada por el obispo de Oslo y el arzobispo de Nidaros, en la órbita del pretendiente Inge Magnusson (apodado rey Baglar) con el fin de deponer al rey Sverre I de Noruega. Los partidarios de Sverre estaban organizados como los birkebeiner, compuestos principalmente por campesinos. Las clases acomodadas, sobre todo de Viken, fueron el principal apoyo de los bagler. Los antecedentes de su actividad se encuentran en el apoyo que ofrecieron a Inge I de Noruega y tras su muerte a Magnus V de Noruega y su padre, el regente Erling Skakke. En 1240 Haakon IV de Noruega acabó con las guerras civiles, pero también debilitó el poder de la aristocracia noruega. (es)
- Bagler o Fazione dei Bagli (in norreno Baglar, in norvegese Bagler) fu una fazione durante l'epoca delle Guerre civili norvegesi. Questa fazione era composta principalmente dall'aristocrazia norvegese, clero e mercanti. Venne creata nella regione di Scania, allora parte della Danimarca, nel 1196 principalmente dal vescovo di Oslo e dall'arcivescovo di Nidaros attorno al pretendente al trono di Norvegia, Inge Magnusson (soprannominato il Re Bagler) per deporre il re in carica, appartenente alla fazione dei Birkebeiner, Sverre Sigurdsson. Combatterono contro i Birkebeiner, essenzialmente una fazione di contadini, seppur appoggiati da parte dell'aristocrazia, guidati dal pretendente re Sverre, per il controllo del pause in una guerra civile durante la fine del XII secolo. Nella Sverris saga venivano fornite le prove della discendenza reale di Sverre come presunto figlio illegittimo del defunto re Sigurd II di Norvegia. Il fatto di essere un figlio illegittimo all'epoca non gli impedì di diventare re poiché, infatti, la legge di successione norvegese non faceva distinzione tra figli legittimi e illegittimi. Gli storici moderni, generalmente, concordano sul pensiero già diffuso tra quelli contemporanei che egli fosse in realtà un impostore senza vere discendenze reali. (it)
- Les Bagler (en français: Crossards, du vieux norrois Baglar ou Beglingar (au singulier : Begling), du dano-norvégien Bagler, lui-même de bagall, du latin bacullus crosse, sceptre, goupillon) constituent une faction politique norvégienne médiévale proche de l'Église et de la haute aristocratie. (fr)
- 바글라르(고대 노르드어: Baglarr, 뉘노르스크: Baglarr, 노르웨이어: Bagler)는 노르웨이 내전 당시 활동한 파벌 중 하나이다. 주로 귀족, 성직자, 상인들로 이루어져 있었다. 1196년 당시 덴마크령이었던 스코네에서 오슬로 주교 과 대주교 에이리크 이바르손(1130년경 ~ 1213년)이 스베레 시구르손 왕을 폐위하고 을 옹립하자고 결의함으로써 당파가 형성되었다. 바글라르는 스베리르 왕을 지지하는 농민 계층 파벌인 비크리베이나르와 주로 항쟁했다. (ko)
- De Bagli of Bagli-partij was de naam voor een van de rebellerende partijen in Noorwegen in de periode van de Noorse burgeroorlogen die duurde van (1130-1217). Tijdens de periode van de burgeroorlogen waren er talloze elkaar overlappende conflicten op variërende schaal en intensiteit. De achtergrond van deze conflicten was de onduidelijke Noorse wet die de troonopvolging regelde, de sociale omstandigheden in die tijd en de strijd tussen kerk en koning. Er waren twee hoofdstromingen die (eerst nog naamloos of onder andere namen bekendstonden) als de Bagli-partij (de groepering die voornamelijk het , de adel en de grote handelsmannen rond het Oslofjord vertegenwoordigde) en de Birkebeiner-partij (de groepering die voornamelijk de boerenstand en landmannen vertegenwoordigde) bekend zouden worden. Hun voorman was meestal een troonpretendent van de partij in kwestie om zo op deze wijze te proberen de macht in Noorwegen te verkrijgen. De Birkebeiners, die meestal de overhand zouden hebben, zou uiteindelijk in 1217 de machtsstrijd winnen toen hun kandidaat Haakon IV alleenheerser werd in Noorwegen. In de vroege 1160'er jaren had de jarl de controle in Viken en het bisdom Nidaros overgenomen en had vervolgens zijn, nog minderjarige, zoon Magnus (V) Erlingsson tot koning gemaakt. De groeperingen die hun steun aan hen verleende zouden zich later in 1196 (rond Inge Magnusson) in de Bagli-partij verenigen. De partij is op initiatief van onder andere de bisschop van bisdom Oslo in 1196 gesticht in Skåne (toen nog een deel van Denemarken, nu het zuidelijkste deel van Zweden) en gegroepeerd rondom Inge Magnusson de tegenkoning (1196-1202) van Sverre Sigurdsson. Voor 1196 hadden de aanhangers onder verschillende namen zoals de (met Sigurd Slembe ), (met Magnus Erlingsson), (met Jon Kuvlung) en (met Sigurd Magnusson) tegen de al in 1174 gestichte Birkebeiner-partij gestreden. Vanuit een sociaal-historisch perspectief gezien was de Bagli-partij uiterst behoudend tegen de ontwikkelingen die plaatsvonden in Noorwegen, zoals de snelle toename van de statenloze ´markamenn´ (´grensmannen´) wie zich vestigden langs de Zweedse grens en overleefden door plundering en het beroven van de daar wonende rijke bewoners. Het was deze wetloze bevolking die de voornaamste achterban van de Birkebeiners zouden vormen. De Bagli ondersteunden ook de kerk (bisdom Oslo), hun privileges en bezittingen. In en Vestlandet waren de sociale verschillen tussen de bevolkingsgroepen steeds groter geworden en hun machthebbers hadden steeds meer macht verworven ten koste van Trøndelag, een gebied waar de sociale spanningen niet zo merkbaar waren. De machthebbende Trønder families waren simpel gezegd in de steek gelaten door hun edelmannen in het zuiden, die zich hadden verbonden aan de jarl van Vestland, Erling Skakke, in het midden van de 12e eeuw. De voorlopers van de Bagli-partij hadden koning Inge I van Noorwegen en na hem Magnus V (in 1184 vermoord) en Magnus´ vader de jarl Erling Skakke (in 1179 vermoord) gesteund. De Birkebeiner Sverre Sigurdsson zou in 1184 de formele koning van Noorwegen worden. Hij zou erin slagen het grootste gedeelte van Noorwegen onder controle te krijgen. Alleen in het Viken-gebied, Hedmark en , bleef de Bagli-partij nog oppermachtig. En bij tijd en wijle wisten ze ook de controle over westelijk Noorwegen, het gebied rondom Bergen, te veroveren. Het Birkebeinse politieke beleid was een voortzetting van het door jarl Erling Skakkes in gang gezette centralisatie van Noorwegen. Hun leiding zocht geen sociale ommekeer maar alleen het verplaatsen van de centrale macht naar hun hoofdplaats Nidaros in Trøndelag. In 1202 zou Sverre van Noorwegen overlijden. De dood van Sverre verminderde de macht van de Birkebeiners. Zijn opvolger Haakon Sverresson stierf begin 1204 en Guttorm Sigurdsson halverwege 1204 en zijn opvolger Inge (II) Bårdsson zou tot 1217 regeren. Erling Steinvegg (van 1204 tot 1207) en Filippus Simonsson (van 1207 tot 1217) waren in deze periode de Bagli-koningen. In de herfst van 1207 zouden de aartsbisschop Tore van Nidaros en bisschop Nicolaas van Oslo, en fervent aanhanger van de Bagli-partij, onderhandelingen beginnen om tot een akkoord tussen de beide strijdende partijen te komen. Het lukte hen om in de herfst van 1208 een ontmoeting tussen Inge (II), Haakon ´Galen´ en Filippus in Kvitsøy in Rogaland te bewerkstelligen. De drie kwamen tot een overeenkomst waarbij Filippus akkoord ging om zijn koningstitel en zijn koninklijke zegel op te geven. Hij zou wel in oostelijk Noorwegen, het Viken-gebied en Oppland, blijven regeren, behalve Bohuslän, nu met de titel jarl onder koning Inge. Jarl Haakon ´Galen´ zou de macht in westelijk Noorwegen, het gebied rond Bergen, krijgen. Inge zou direct regeren over Trøndelag en de enige koning over geheel Noorwegen zijn. Om het verdrag te bezegelen zou Filippus (in 1109) in het huwelijk treden met Christina, een nicht van Inge (II) en een dochter van koning Sverre. In april 1217 zou de Birkebeiner koning Inge II overlijden. Bagli-koning Filippus betrachtte onder het vredesakkoord uit te komen en eiste om het koninkrijk te verdelen tussen de beide partijen. Maar nog hetzelfde jaar, in de herfst van 1217, werd Filippus ziek en zou overlijden. Het jaar daar op, 1218, zou de Birkebeiner koning Haakon Håkonsson ook door de Bagli-partij erkend worden al hun koning. Dit betekende dat aan de verdeeldheid in Noorwegen een einde was gekomen. (nl)
- Bagler ou facção de Bagli (em nórdico antigo, Baglar e em norueguês, Bagler) foi uma facção durante a era da Guerra Civil na Noruega. Esta facção foi composta principalmente pela aristocracia norueguesa (lendmenn), o clero e os comerciantes. Foi criado na região da Escânia, em seguida, parte da Dinamarca, em 1196, principalmente pelo bispo de Oslo e o arcebispo Erik Ivarsson de Nidaros em torno do pretendente ao trono da Noruega, Inge Magnusson (apelidado de Rei Bagler) para depor o rei no poder, pertencente à facção Birkebeiner, Sverre Sigurdsson. Eles lutaram contra o Birkebeiner, essencialmente, uma facção de agricultores, embora apoiada pela aristocracia, liderada pelo rei pretendente Sverre, para governar durante a guerra civil durante o final do século XII. Em foram fornecidas provas da linhagem real de Sverre como alegado filho ilegítimo do falecido Rei Sigurdo II da Noruega. Sendo um filho ilegítimo na época, isso não o impediu de se tornar rei, porque, de fato, o direito sucessório norueguês não distinguia entre filhos legítimos e ilegítimos. Os historiadores modernos geralmente concordam com o pensamento dos contemporâneos de que ele era na verdade um impostor sem verdadeiras linhagens reais. (pt)
- Bagler (norska: baglere), av latinska baculus, betydandes biskopsstav, pejorativt namn på norskt upprorsparti som bildades 1196 i Danmark av den landsflyktige ärkebiskopen och biskop Nikolas Arnesson av Oslo. Partiets mål var att störta kung Sverre Sigurdsson och Birkebeinarna. De utsåg den 1184 stupade kung Magnus Erlingssons son Inge till ”motkonung”. Upprorsrörelsens geografiska kärnområde låg kring Viken och Vestlandet. Baglernas historia skildras (från motståndarnas perspektiv) i de s.k. Baglersagorna. Till en början nådde Baglerna framgångar men drabbades 1199 av ett svårt militärt nederlag i slaget vid Strindsjøen nära Trondheim och ledarna tvingades åter gå i landsflykt. Baglerpartiets bildande är närmast att se som en kontrarevolution, den gamla etablerade maktelitens reaktion mot Birkebeinarnas maktövertagande och förskjutningen av den norska kungamaktens geografiska maktbas till Tröndelag. Efter kung Sverres död 1202 gjorde Baglerna ett misslyckat försök att erövra Bergen, vilket slutade med att kung Inge Magnusson blev dödad av fientligt inställda bönder. Baglernas ställning var då så försvagad att de tvingades acceptera Sverres son Håkan som Norges nye kung. Under dennes korta regering (dog 1204) började dock en ny ledare, , påstådd son till kung Magnus Erlingsson, agitera mot birkebeinarkungadömet. När Håkan dog började striderna igen. Erling Steinvegg fick militärt stöd av den danske kungen Valdemar Sejr som påstås ha låtit Erling bevisa sin kungliga härkomst genom järnbörd. Efter flera års strider, som inte ledde till något avgörande, slöts fred 1208, närmast på grund av att allmän krigströtthet började bli en starkare faktor än de politiska motsättningarna. Dessa började upplösas genom att birkebeinarledarna successivt allt starkare knöts till den gamla maktelit som de en gång bildats för att bekämpa. Att motsättningarna mellan partierna upplösts blev tydligt 1217-18 då Hakon Hakonsson genom Skule jarls medling enhälligt blev tagen till Norges kung och de två partierna gemensamt slog ner den obetydliga oppositionen mot detta som tog sig uttryck i ett mindre bondeuppror. (sv)
- Баглеры или посошники (др.-норв. baglar, от bagall — епископский жезл/посох) — одна из противоборствующих сторон эпохи гражданских войн в Норвегии. Основателями партии были епископ Осло Николас Арнессон и два влиятельных дворянина – и (в саге – Хрейдар Посланник). Также существенную поддержку партии оказал архиепископ Норвегии . Основу партии составляли высокопоставленные церковные иерархи и богатые землевладельцы. Также баглеры пользовали поддержкой короля Дании Вальдемара II. (ru)
- Баглери або посошники (старонорв. baglar, від bagall — єпископська патериця) — партія або фракція, одна із сторін . (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Les Bagler (en français: Crossards, du vieux norrois Baglar ou Beglingar (au singulier : Begling), du dano-norvégien Bagler, lui-même de bagall, du latin bacullus crosse, sceptre, goupillon) constituent une faction politique norvégienne médiévale proche de l'Église et de la haute aristocratie. (fr)
- 바글라르(고대 노르드어: Baglarr, 뉘노르스크: Baglarr, 노르웨이어: Bagler)는 노르웨이 내전 당시 활동한 파벌 중 하나이다. 주로 귀족, 성직자, 상인들로 이루어져 있었다. 1196년 당시 덴마크령이었던 스코네에서 오슬로 주교 과 대주교 에이리크 이바르손(1130년경 ~ 1213년)이 스베레 시구르손 왕을 폐위하고 을 옹립하자고 결의함으로써 당파가 형성되었다. 바글라르는 스베리르 왕을 지지하는 농민 계층 파벌인 비크리베이나르와 주로 항쟁했다. (ko)
- Баглеры или посошники (др.-норв. baglar, от bagall — епископский жезл/посох) — одна из противоборствующих сторон эпохи гражданских войн в Норвегии. Основателями партии были епископ Осло Николас Арнессон и два влиятельных дворянина – и (в саге – Хрейдар Посланник). Также существенную поддержку партии оказал архиепископ Норвегии . Основу партии составляли высокопоставленные церковные иерархи и богатые землевладельцы. Также баглеры пользовали поддержкой короля Дании Вальдемара II. (ru)
- Баглери або посошники (старонорв. baglar, від bagall — єпископська патериця) — партія або фракція, одна із сторін . (uk)
- Els bagler (nòrdic antic: baglarr, bokmål: bagler, nynorsk: baglar) van ser una agrupació política durant les Guerres Civils Noruegues. La facció bagler estava formada principalment per l'aristocràcia noruega, el clergat i comerciants. (ca)
- The Bagli Party or Bagler (Old Norse: Baglarr, Norwegian Bokmål: Bagler, Norwegian Nynorsk: Baglar) was a faction or party during the Norwegian Civil Wars. The Bagler faction was made up principally of the Norwegian aristocracy, clergy and merchants. The Birkebein faction had been formed in 1174 to depose Magnus and Erling. The Birkebeiner continued earl Erling's centralization which underscores the geographical motivations behind the conflicting parties. The Birkebein policy during Sverre did not seek a social revolution, only to move the centre of power back to Trøndelag. (en)
- Bagler (altnordisch „bagall“) war eine kirchenpolitische Partei im mittelalterlichen Norwegen. Der Name ist ein aus dem Keltischen übernommenes Wort, dessen Ursprung das lateinische Wort Báculo oder baculus = Krummstab, Bischofsstab ist. Er wurde von den Gegnern aufgebracht. Die wichtigste Quelle über die Ereignisse sind die Böglunga sögur, ein Teil der Königs-Sagas. Die Partei stand für eine Rückkehr zur klerikalen Vorherrschaft in der Politik. Sie fand ihren bedeutendsten Ausdruck in den Bestrebungen Erzbischof Øysteins, bei der Krönung von König Magnus Erlingsson 1163 in Norwegen diesen sein Königreich als Lehen „Olavs des Heiligen“ auffassen zu lassen und ihn damit in ein Abhängigkeitsverhältnis zur Kirche zu bringen. Die Kirche sollte danach über dem König stehen. (de)
- Los bagler (en nórdico antiguo: baglar) fueron una agrupación política armada en Noruega nacida en 1196, durante el período conocido como las Guerras Civiles. Estaba compuesta principalmente por la aristocracia noruega, clérigos y mercaderes. La facción se formó en Skåne, entonces parte de Dinamarca, auspiciada por el obispo de Oslo y el arzobispo de Nidaros, en la órbita del pretendiente Inge Magnusson (apodado rey Baglar) con el fin de deponer al rey Sverre I de Noruega. Los partidarios de Sverre estaban organizados como los birkebeiner, compuestos principalmente por campesinos. (es)
- Bagler o Fazione dei Bagli (in norreno Baglar, in norvegese Bagler) fu una fazione durante l'epoca delle Guerre civili norvegesi. Questa fazione era composta principalmente dall'aristocrazia norvegese, clero e mercanti. (it)
- De Bagli of Bagli-partij was de naam voor een van de rebellerende partijen in Noorwegen in de periode van de Noorse burgeroorlogen die duurde van (1130-1217). Tijdens de periode van de burgeroorlogen waren er talloze elkaar overlappende conflicten op variërende schaal en intensiteit. De achtergrond van deze conflicten was de onduidelijke Noorse wet die de troonopvolging regelde, de sociale omstandigheden in die tijd en de strijd tussen kerk en koning. Er waren twee hoofdstromingen die (eerst nog naamloos of onder andere namen bekendstonden) als de Bagli-partij (de groepering die voornamelijk het , de adel en de grote handelsmannen rond het Oslofjord vertegenwoordigde) en de Birkebeiner-partij (de groepering die voornamelijk de boerenstand en landmannen vertegenwoordigde) bekend zouden word (nl)
- Bagler ou facção de Bagli (em nórdico antigo, Baglar e em norueguês, Bagler) foi uma facção durante a era da Guerra Civil na Noruega. Esta facção foi composta principalmente pela aristocracia norueguesa (lendmenn), o clero e os comerciantes. (pt)
- Bagler (norska: baglere), av latinska baculus, betydandes biskopsstav, pejorativt namn på norskt upprorsparti som bildades 1196 i Danmark av den landsflyktige ärkebiskopen och biskop Nikolas Arnesson av Oslo. Partiets mål var att störta kung Sverre Sigurdsson och Birkebeinarna. De utsåg den 1184 stupade kung Magnus Erlingssons son Inge till ”motkonung”. Upprorsrörelsens geografiska kärnområde låg kring Viken och Vestlandet. Baglernas historia skildras (från motståndarnas perspektiv) i de s.k. Baglersagorna. (sv)
|
