| dbo:abstract
|
- El realisme polític és una doctrina que regeix la filosofia política i les relacions internacionals i que privilegia l'interès del mateix estat o grup davant la resta, argumentant que és ingenu no acceptar un antagonisme natural entre diferents comunitats i que per progressar cal tenir en compte les prioritats d'aquest grup, especialment la seva conservació. (ca)
- Realismus je teorie mezinárodních vztahů, která se zaměřuje na problematiku moci a národních zájmů. Existuje více obměn této teorie, ale všechny vycházejí z teze, že při neexistenci celosvětové vlády, která by hrála roli globálního policisty, se jednotlivé státy v zájmu vlastní obrany budou chovat racionálně. Současné anarchické poměry ve světě je donutí, aby na ochranu vlastní bezpečnosti využívaly všechny silové prostředky, které mají k dispozici. Hlavním z nich je armáda, přičemž realisté očekávají ozbrojené konflikty vyvolané úsilím států posílit svou vojenskou pozici na úkor jiných států. Další součástí moci států je ekonomický potenciál, zásoby surovin a v neposlední řadě kulturní hegemonie. Realismus nabízí i vysvětlení, proč se světu tak dlouho daří vyhýbat opravdu velkému válečnému konfliktu. Za celou studenou válku nenastala přímá ozbrojená konfrontace mezi Spojenými státy a Sovětským svazem proto, protože obě mocnosti věděly, že druhá strana vlastní jaderné zbraně a válka by skončila vzájemnou destrukcí, což by vážně poškodilo i vlastní bezpečnost té či oné strany. Někteří přední realisté jako například Kenneth Waltz, tvrdí, že rozšíření jaderných zbraní na více zemí nemusí být až tak špatná věc, protože pokud je budou mít všechny, nepoužije je ani jedna. Podle realistů jednotliví političtí vůdci a mezinárodní instituce nejsou až tak důležití, protože stačí, když se podrobněji podíváme na jejich mocenský potenciál a místo v mezinárodním systému. Kritici tohoto názoru však na příkladech Winstona Churchilla (ve srovnání s Nevillem Chamberlainem) a Ronalda Reagana (ve srovnání s Jimmym Carterem) poukazují na rozdíl, jaký ve vztazích Spojeného království, resp. Spojených států způsobila změna vůdce a že mezinárodní instituce opravdu mohou hrát vlivnou roli v mezinárodní politice. (cs)
- الواقعية هي مدرسة نظرية في العلاقات الدولية، والواقعية كما وصفها جوناثان هاسلام، أستاذ تاريخ العلاقات الدولية في جامعة كامبردج، «هي مجموعة من الأفكار التي تدور حول المقترحات المركزية الأربعة السياسة الجماعية، الأنانية، الفوضي والقوة السياسية» ، نظريات الواقعية السياسية نشأت من خلال أعمال توماس هوبز ونيكولو ميكافيلي، كنهج للعلاقات الدولية،وقد كان التآصيل الحقيقي للنظرية من خلال هانز مورجانثو في كتابه السياسة بين الأمم حيث أرسى فيه أهم مقولات ومفاهيم الواقعية .
* نظرية الواقعية أو النظرية الواقعية هي إحدى النظريات السياسية التي تعني بتحليل السياسات الدولية أو السياسات الخارجية للدول
* تعد الواقعية السياسية Political Realism أو الواقعية في السياسة الدولية - بمثابة رد فعل على تيار المثالية Idealism
* كانت المثالية قد برزت بشكل ملحوظ كأحد الاتجاهات الفكرية لتحليل السياسات الدولية عقب الحرب العالمية الأولى (الفترة التي شهدت قيام عصبة الأمم) في بلورة المفاهيم الجديدة التي روج إليها المثاليون كمعايير لمدى توافق السياسات الخارجية للدول مع الأخلاق والسلوك المثالي المفترض أن ينتهجوه بما يتضمنه من أدوات لحل المنازعات والحد من الصراعات مثل الوساطة والمفاوضات والتحكيم والقضاء الدولي.
* وبرغم قدم الأصول الفكرية للواقعية السياسية كما أوضحنا سابقاً، إلا أن نشأة المدرسة الواقعية في العلاقات الدولية نشأة حديث نسبياً، حيث ترجع للفترة التي أعقبت الحرب العالمية الثانية، ففي هذه المرحلة تحول الاهتمام في دراسة العلاقات الدولية من إطارها القانوني إلى إطارها الواقعي بما تحمله من أبعاد متشابكة وما تعكسه من مصالح متناقضة وما تراعيه من موازين قوى.
* وقد اعتمدت نظرية الواقعية على مفاهيم خاصة لفهم تعقيدات السياسة الدولية وتفسير السلوك الخارجي للدول، لعل أبرزها (الدولة، القوة، المصلحة، العقلانية، الفوضى الدولية، التقليل من دور المنظمات الدولية الاعتماد على الذات، هاجس الأمن والبقاء) وباتت تلك المفاهيم بمثابة مفاتيح اعتمدتها كل المقاربات الواقعية.
* وقد مر تيار الواقعية في العلاقات الدولية بعدة تطورات وشهد كثير من المراجعات تبلور عنها عدة اتجاهات، بدايةً مما عرف بالواقعية التقليدية Classical Realism والتي عدلت لاحقاً بنهاية العقد السابع للقرن العشرين نتيجة للتحولات التي شهدتها بنية البيئة الدولية، فأضيفت إليها أطروحات جديدة في إطار ما عرف بالواقعية البنيوية Structural Realism. وفي ثمانينات القرن العشرين شهدت الواقعية تطوراً أخر في إطار ما عرف بالواقعية البنيوية الجديدة Neo- Structural Realism التي كشفت بدورها عن اتجاهين (هجومي Defensive Realism ودفاعي Offensive Realism) كما شهدت تلك الفترة اتجاهاً أخر وصف بالواقعية الكلاسيكية الجديدة .Neo-Classical Realismوقد حاولت الواقعية على اختلاف مسمياتها وأطروحاتها تقديم تفسيرات مقبولة لما تشهده العلاقات الدولية. (ar)
- Der Realismus, in Abgrenzung zum sogenannten Neorealismus in vielen Fällen genauer auch als Klassischer Realismus bezeichnet, ist eine Denkschule innerhalb der politikwissenschaftlichen Disziplin Internationale Beziehungen, die sich mit dem Charakter und der Verteilung der Macht im internationalen System auseinandersetzt. Nach realistischer Auffassung ist das wichtigste Ziel jedes Staates das eigene Überleben. Das lasse sich am besten dadurch sichern, dass er mächtiger ist als seine potentiellen Gegner. Durch diese Betrachtungsweise ist der Realismus dem überwiegend optimistischen Ansatz des Idealismus entgegengesetzt. Der Realismus begründete die Internationalen Beziehungen als systematische Sozialwissenschaft und Forschungsgegenstand. Die meisten nachfolgenden Theoriebildungen wurden entweder in modifizierender Anknüpfung an ihn (insbesondere der Neorealismus) oder auf Basis seiner Ablehnung formuliert. (de)
- El realismo político nace como una en las relaciones internacionales que, en respuesta al idealismo político, percibe al Estado como entidad suprema. Esta escuela se ha desarrollado en general en Alemania, Gran Bretaña y los Estados Unidos, aunque algunos exponentes de habla hispana se destacan también. (es)
- Le réalisme est un courant de pensée des relations internationales. Pour l'école réaliste, les États recherchent avant tout à garantir leur sécurité et à étendre leur puissance en raison de la compétition qui existe entre eux. Historiquement, le réalisme est la théorie dominante au sein des relations internationales. Le réalisme se caractérise par le pessimisme anthropologique, le conservatisme, le rejet de l'idée de progrès et de l'utopie, par opposition aux idéologies socialistes ou libérales. (fr)
- Tá an réalachas ar cheann de na príomhscoileanna machnaimh i dteoiric an chaidrimh idirnáisiúnta, agus a chruthaíonn go teoiriciúil státaireacht Realpolitik na hEorpa sa nua-aois luath. Cé gur corpán machnaimh atá thar a bheith éagsúil é, tá sé aontaithe ag an gcreideamh gur i gcónaí agus gur gá gur réimse coinbhleachta í an pholaitíocht dhomhanda i measc gníomhaithe atá sa tóir ar shaibhreas agus ar chumhacht. Tá teoiricí an réalachais i gcodarsnacht le hidéil chomhoibríocha an liobrálachais. Roinntear réalaithe i dtrí rang bunaithe ar a dtuairim ar na cúiseanna riachtanacha na coimhlinte idir stáit. Creideann réalaithe clasaiceacha go leanann sé ón nádúr daonna; cuireann nua-réalaithe é i leith dhinimic an chórais stáit ainrialta; Creideann réalaithe nuachlasaiceacha gur an dá cheann is cúis leis, in éineacht le an pholaitíocht intíre. Roinntear nua-réalaithe freisin idir réalaithe cosantacha agus ionsaitheacha. Rianaíonn réalaithe stair a gcuid smaointe siar tríd an tseandacht chlasaiceach, ag tosú le Túicídides . Tá speictream smaointe i gceist leis an réalachas, a mbíonn claonadh acu a bheith bunaithe ar roinnt moltaí lárnacha, mar: 1.
* Státlárachas : is iad stáit na gníomhaithe lárnacha sa pholaitíocht idirnáisiúnta, seachas ceannairí nó eagraíochtaí idirnáisiúnta; 2.
* Ainrialtacht : is ainrialta é an córas polaitiúil idirnáisiúnta, toisc nach bhfuil aon údarás fornáisiúnta ann chun rialacha a fhorghníomhú; 3.
* Réasúntacht agus/nó féinspéiseachas : gníomhaíonn stáit ar mhaithe lena leas réasúnach féin amháin laistigh den chóras idirnáisiúnta; agus 4.
* Cumhacht : is mian le stáit cumhacht i gcomhair féinchaomhnaithe. (ga)
- Realism is one of the dominant schools of thought in international relations theory, theoretically formalising the Realpolitik statesmanship of early modern Europe. Although a highly diverse body of thought, it is unified by the belief that world politics is always and necessarily a field of conflict among actors pursuing wealth and power. The theories of realism are contrasted by the cooperative ideals of liberalism in international relations. Realists are divided into three classes based on their view of the essential causes of interstate conflict. Classical realists believe it follows from human nature; neorealists attribute it to the dynamics of the anarchic state system; neoclassical realists believe it results from both, in combination with domestic politics. Neorealists are also divided between defensive and offensive realism. Realists trace the history of their ideas back through classical antiquity, beginning with Thucydides. Realism entails a spectrum of ideas, which tend to revolve around several central propositions, such as: 1.
* State-centrism: states are the central actors in international politics, rather than leaders or international organizations; 2.
* Anarchy: the international political system is anarchic, as there is no supranational authority to enforce rules; 3.
* Rationality and/or egoism: states act in their rational self-interest within the international system; and 4.
* Power: states desire power to ensure self-preservation. Realism is often associated with realpolitik, as both deal with the pursuit, possession, and application of power. Realpolitik, however, is an older prescriptive guideline limited to policy-making, while realism is a wider theoretical and methodological paradigm to describe, explain, and predict events in international relations. As an academic pursuit, realism is not necessarily tied to ideology; it does not favor any particular moral philosophy, nor does it consider ideology to be a major factor in the behavior of nations. However, realists are generally critical of liberal foreign policy. Priorities of realists have been described as Machiavellian, single-mindedly seeking the power of one's own nation over others, although realists also advocated the idea that powerful nations concede spheres of influence to other powerful nations. (en)
- Realisme adalah mazhab teori hubungan internasional. Realisme adalah "spektrum ide" yang berpusat pada empat ide utama, yaitu grupisme politik, , anarki internasional, dan politik kekuasaan. Teori realisme politik berawal dari tulisan-tulisan Thomas Hobbes dan Niccolò Machiavelli, kemudian muncul sebagai pendekatan berbasis hubungan internasional pada masa selang antara Perang Dunia I dan Perang Dunia II. (in)
- Il realismo politico è una teoria di filosofia politica secondo la quale il fine primario dell'azione politica è (o dovrebbe essere) il raggiungimento ed il mantenimento del potere. La sua attuazione nella storia, sia in politica interna che in politica estera, è anche definita Realpolitik. (it)
- 現実主義（げんじつしゅぎ、英: realism）とは、無政府状態の国際関係を国益と勢力均衡の観点から分析する国際政治学の主要な理論を言う。リアリズムとも言う。 (ja)
- 현실주의(現實主義, 영어: realism)란 무정부 상태의 국제 관계를 국익과 세력 균형의 관점으로 분석하는 국제정치학의 주요한 이론을 말한다. 리얼리즘이라고도 한다. (ko)
- Het realisme is een onderzoekstraditie in de theorie van de internationale betrekkingen. De term realisme komt van het Duitse woord realpolitik. De term realisme of politiek realisme omvat een grote variatie aan theorieën en gedachten omtrent de internationale betrekkingen. Het realisme staat bekent als een stroming dat een pessimistisch denkbeeld heeft. Er is geen sprake van vooruitgangsgeloof. Oorspronkelijk was het dan ook een reactie op het idealisme van na de Eerste Wereldoorlog. Macht, conflict en oorlog staan centraal in het realisme. Moraal en recht zijn enkel een gevolg van macht. Er kan een onderscheid gemaakt worden tussen en neo- of structureel realisme. Beide gaan uit van negen basisaannames:
* Er heerst een anarchie in de politiek, dus zonder opperste autoriteit. Dit houdt in dat er geen algeheel gezag is.
* Een voortdurende competitie hoort ook bij deze anarchie. (zero-sum: wat ik win, verlies jij). Staten moeten dan ook handelen door middel van zelfhulp (self-help): handelen uit eigenbelang, ter bescherming van zichzelf.
* De staat is de voornaamste actor. De realistische onderzoekstraditie ontkent of minimaliseert het belang – niet het bestaan - van individuen, internationale organisaties, transnationale actoren, internationale ondernemingen, etc. Deze staat is unitair (biljartbal-model) en rationeel (ze streeft bewust het eigenbelang na).
* De staat heeft in haar buitenlands beleid als belangrijkste taak het behartigen van haar belangen en de verdediging van haar bevolking.
* Staten zijn niet gelijk. Er is sprake van een machtshiërarchie tussen staten met traditioneel een onderscheid tussen grootmachten en kleine machten.
* De nationale veiligheid en de overleving van de staat staan volgen het realisme centraal. Alles is ondergeschikt aan de doelstelling om te overleven.
* De staat is essentieel voor het welzijn van de burgers. De staat beschermt het territorium, de bevolking en een aan de bevolking eigen levenswijze.
* Het nationale belang is doorslaggevend voor de sturing en evaluatie van het buitenlands beleid.
* Andere landen zijn nooit voor 100% te vertrouwen, daar elke natie haar eigen nationaal belang nastreeft. Dit impliceert dat internationale overeenkomsten steeds een voorlopig karakter hebben. De hierboven opgesomde aannames worden door realisten beschouwd als duurzame kenmerken van de internationale politiek. (nl)
- O realismo político, a abordagem teórica mais tradicional da Ciência Política e, posteriormente, das Relações Internacionais, articula-se em torno de dois conceitos-chave — o poder e o conflito — e identifica a natureza humana como egoísta, predatória e propensa à conquista. Abrange diversas teorias baseadas no pressuposto de que os indivíduos são primordialmente movidos pelo desejo de poder e segurança. Na busca do próprio interesse, os indivíduos acabariam por organizar-se em Estados, os quais também agiriam na busca do próprio interesse nacional, igualmente definido em termos de poder, tanto militar quanto econômico. No contexto de um sistema internacional anárquico (sem um governo ou parâmetros regulatórios das relações) e inseguro, cada um desses Estados deveria então tratar de conter os demais, procurando manter um certo equilíbrio de poder, de modo a minimizar a insegurança ligada a ameaças externas. Segundo alguns autores, o realismo nas Relações Internacionais contrapõe-se ao idealismo e tem sido dominante sobretudo entre os acadêmicos norte-americanos, embora também conte com importantes expoentes na Europa e na América Latina. (pt)
- Realizm – jedna z perspektyw teoretycznych w badaniu stosunków międzynarodowych. Nowoczesny realizm rozwinął się po II wojnie światowej. Jego źródeł i tradycji można szukać już w pracach m.in. Tukidydesa, Hobbesa i Machiavellego. Głównymi teoretykami powojennego realizmu są: Edward Carr, Hans Morgenthau, Reinhold Niebuhr i Kenneth Waltz. W obrębie realizmu wyróżnia się rozmaite nurty, takie jak: klasyczny realizm, realizm strukturalny lub neorealizm, . Głównymi założeniami klasycznego realizmu są: prymat państwa jako podmiotu w stosunkach międzynarodowych; ograniczona lub żadna rola moralności w stosunkach między państwami; analiza oparta na pomiarze siły poszczególnych państw. Istotnym elementem teorii realistycznej jest też przekonanie o interesie narodowym jako nadrzędnym celu, do jakiego dążą elity polityczne suwerennych państw. Według zwolenników tej teorii, prowadzi to nieuchronnie do antagonizmu w celach różnych państw narodowych, co uniemożliwia realizowanie tych interesów za pośrednictwem uniwersalnych globalnych organizacji. W związku z tym, że dostęp do dóbr, o które rywalizują państwa, jest ograniczony dochodzi do konfliktów między nimi, a jedyną drogą by ich uniknąć ma być dążenie do stanu równowagi sił. Zgodnie z założeniami tej koncepcji tylko w takich warunkach państwa zaniechają wzajemnego konfliktu w obawie przed odwetem i jego konsekwencjami. Przedstawicielami realizmu klasycznego są Reinhold Niebuhr i Hans Morgenthau. Neibuhr przedstawia rozwój człowieka jako walkę między dziećmi światła a dziećmi ciemności. Dążenie do maksymalnej potęgi prowadzi do moralnej dwuznaczności i imperializmu. Morgenthau wywarł największy wpływ na całe pokolenia teoretyków i praktyków stosunków międzynarodowych, zwłaszcza w USA. Historia myśli politycznej to nieprzerwana walka między 2 nurtami stosunków międzynarodowych: realizmem i idealizmem. Morgenthau przedstawił 6 słynnych zasad, które stały się fundamentami szkoły realistów: 1.
* polityka rządzi się obiektywnymi prawami, które mają korzenie w naturze ludzkiej, 2.
* motywy i ideologiczne wybory nie są kryteriami oceny działań w polityce, polityka jest autonomiczną dziedziną nauki, gdzie liczą się skutki działania, 3.
* interesy polityczne zmieniają się od kontekstu politycznego i kulturowego, dlatego powinny być stale kontrolowane, 4.
* napięcie między zasadami moralnymi a wymogami sukcesu akcji politycznej, zasady moralne powinny być odczytywane w konkretnych okolicznościach miejsca i czasu, a nie stosowane bezpośrednio, przywódca polityczny powinien kierować się tylko interesem swego państwa, 5.
* państwa przedstawiają swoje aspiracje, cele i działania w taki sposób, aby wykazać ich zgodność z uniwersalnymi zasadami moralnymi, 6.
* realizm polityczny różni się od innych szkół stosunków międzynarodowych. Dominacja realizmu w badaniu stosunków międzynarodowych osłabła nieco na skutek krytyki związanej m.in. z przemianami początku lat dziewięćdziesiątych. Zdaniem krytyków realizmu (np. przedstawicieli tzw. liberalnego instytucjonalizmu, czy zwolenników koncepcji transnarodowej) realizm nie dostarcza wyczerpującego wyjaśnienia tego i innych fenomenów z powodu braku narzędzi analizy np. międzynarodowej współpracy. (pl)
- Realismen är en teoretisk inriktning inom internationella relationer, ett delämne inom statsvetenskapen. Realismen utgår från att det finns suveräna stater som alla i grunden har samma intressen, att skydda sin stat och därmed säkra sin fortsatta existens. Denna form av realism skapar ett internationellt politiskt system där alla aktörer agerar utifrån sina egna preferenser, vilket leder till ett anarkiskt tillstånd där, för att låna Thomas Hobbes berömda idé om ”Allas krig mot alla”, där det inte finns någon lag som reglerar de internationella aktörerna. Den suveränitetsprincip som vi idag tar för given är sprungen ur denna teori. Realisterna menar att staten är den centrala aktören i det internationella spelet, där NGO:s, multinationella företag och individer har en mindre betydande makt. Tre huvudprinciper inom realismen sammanfattas ofta med orden stater, överlevnad och säkerhet för att betona hur internationella relationer handlar om stater och deras säkerhet samt hur statens egna överlevnad är den yttersta motivationen för dennes agerande. Thukydides, Niccolò Machiavelli och Thomas Hobbes ses ofta som grundläggarna av denna statsvetenskapliga teori.[källa behövs] (sv)
- Политический реализм — направление (школа) в политике и парадигма в теории международных отношений и политологии, основанная Гансом Моргентау. Направление основывалось на традиции, восходящей к Никколо Макиавелли и Томасу Гоббсу. Взгляд реалистов на международные отношения пессимистичен: государства озабочены в основном самосохранением, потому из-за отсутствия международной полиции рациональным поведением для них является максимизация мощи, в том числе военной, которая необходима для сохранения независимости. Национализм силён, а государства эгоистичны, так что доверия между ними мало, а альтруизма нет совсем. Международные нормы права или организации не способны существенно повлиять на поведение сильных игроков. Любая попытка переделки мира в соответствии с какой-либо идеологией потому обречена, независимо от абстрактного качества предлагаемых идей. Основной импульс в своём развитии политический реализм получил в результате серьёзной критики различных утопических теорий в политике, которые игнорировали силовой характер международных отношений. Рассматривая человека в качестве эгоистичного существа, представители данной парадигмы обращаются в первую очередь к исследованию вещей, которые уже существуют в международных отношениях, а не тех, которые возможно появятся в будущем. (ru)
- Реалі́зм — це напрям у теорії міжнародних відносин, який теоретично формує мистецтво управління державою в реальній політиці раннього нового періоду в Європі. Незважаючи на велику різноманітність предмету думки, реалізм можна вважати втіленням віри в те, що зрештою світова політика завжди і обов’язково є конфліктним полем серед акторів, які переслідують жагу до влади. Грубо кажучи, реалісти бувають трьох видів у тому, що вони беруть на себе джерело нескінченного конфлікту. Класичні реалісти вірять у людську природу політики, неореалісти зосереджуються на структурній частині державної системи — анархії, неокласичні реалісти вважають, що це результат поєднання двох певних внутрішніх змінних. Реалісти також не погоджуються з тим, який вид дій повинні застосовувати держави для того, щоб керувати світовою політикою, поділяючись (хоча більшість реалістів є поза цими групами) на дві категорії: оборонний реалізм і наступальний реалізм. Реалісти також стверджували, що реалістський підхід є видимим в історії політичної думки починаючи з античності, включаючи Фукідіда, Томаса Гоббса та Нікколо Мак'явеллі. Джонатан Хеслем, професор Кембриджського університету, охарактеризував реалізм як «спектр ідей». Незважаючи на визначення, яке використовується, теорія реалізму обертається навколо чотирьох центральних тверджень:
* держави радше є центральними акторами в міжнародній політиці, аніж окремі особи або міжнародні організації;
* міжнародна політична система є анархічною, так як не існує наднаціонального союзу, який міг би нав’язувати правила іншим державам;
* актори в міжнародній політичній системі є раціональними та максимізують їхні власні інтереси;
* окрім захисту власних інтересів, держави є також самозабезпеченими. Реалізм часто асоціюють з реальною політикою, так як обидва поняття базуються на гонці, володінні та застосуванні сили. Проте реальна політика є старшою розпорядчою директивою, обмеженою політикою, в той час як реалізм є окремою парадигмою або ширшою теоретичною і методологічною структурою, яка має на меті описати, пояснити і, зрештою, спрогнозувати події в галузі міжнародних відносин. Теорії реалізму протиставляють кооперативним ідеалам лібералізму. (uk)
- 國際關係現實主義，是一組國際關係的理論與實踐，強調權力關係對於國家行為的影響，關注民族國家之間的權力平衡以及對國家利益的追求。該理論主張，國家在決策時權力與利益的考量，高於理想或道德，並嚴詞批評戰間期的理想主義。 根據獨立變項的層次來區分，國際關係現實主義分為數個流派：結構現實主義（獨立變項為體系層次）、古典现实主义（個人層次與國家層次）、新古典现实主义（體系與國家和個人層次都考量）。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- El realisme polític és una doctrina que regeix la filosofia política i les relacions internacionals i que privilegia l'interès del mateix estat o grup davant la resta, argumentant que és ingenu no acceptar un antagonisme natural entre diferents comunitats i que per progressar cal tenir en compte les prioritats d'aquest grup, especialment la seva conservació. (ca)
- El realismo político nace como una en las relaciones internacionales que, en respuesta al idealismo político, percibe al Estado como entidad suprema. Esta escuela se ha desarrollado en general en Alemania, Gran Bretaña y los Estados Unidos, aunque algunos exponentes de habla hispana se destacan también. (es)
- Le réalisme est un courant de pensée des relations internationales. Pour l'école réaliste, les États recherchent avant tout à garantir leur sécurité et à étendre leur puissance en raison de la compétition qui existe entre eux. Historiquement, le réalisme est la théorie dominante au sein des relations internationales. Le réalisme se caractérise par le pessimisme anthropologique, le conservatisme, le rejet de l'idée de progrès et de l'utopie, par opposition aux idéologies socialistes ou libérales. (fr)
- Realisme adalah mazhab teori hubungan internasional. Realisme adalah "spektrum ide" yang berpusat pada empat ide utama, yaitu grupisme politik, , anarki internasional, dan politik kekuasaan. Teori realisme politik berawal dari tulisan-tulisan Thomas Hobbes dan Niccolò Machiavelli, kemudian muncul sebagai pendekatan berbasis hubungan internasional pada masa selang antara Perang Dunia I dan Perang Dunia II. (in)
- Il realismo politico è una teoria di filosofia politica secondo la quale il fine primario dell'azione politica è (o dovrebbe essere) il raggiungimento ed il mantenimento del potere. La sua attuazione nella storia, sia in politica interna che in politica estera, è anche definita Realpolitik. (it)
- 現実主義（げんじつしゅぎ、英: realism）とは、無政府状態の国際関係を国益と勢力均衡の観点から分析する国際政治学の主要な理論を言う。リアリズムとも言う。 (ja)
- 현실주의(現實主義, 영어: realism)란 무정부 상태의 국제 관계를 국익과 세력 균형의 관점으로 분석하는 국제정치학의 주요한 이론을 말한다. 리얼리즘이라고도 한다. (ko)
- 國際關係現實主義，是一組國際關係的理論與實踐，強調權力關係對於國家行為的影響，關注民族國家之間的權力平衡以及對國家利益的追求。該理論主張，國家在決策時權力與利益的考量，高於理想或道德，並嚴詞批評戰間期的理想主義。 根據獨立變項的層次來區分，國際關係現實主義分為數個流派：結構現實主義（獨立變項為體系層次）、古典现实主义（個人層次與國家層次）、新古典现实主义（體系與國家和個人層次都考量）。 (zh)
- الواقعية هي مدرسة نظرية في العلاقات الدولية، والواقعية كما وصفها جوناثان هاسلام، أستاذ تاريخ العلاقات الدولية في جامعة كامبردج، «هي مجموعة من الأفكار التي تدور حول المقترحات المركزية الأربعة السياسة الجماعية، الأنانية، الفوضي والقوة السياسية» ، نظريات الواقعية السياسية نشأت من خلال أعمال توماس هوبز ونيكولو ميكافيلي، كنهج للعلاقات الدولية،وقد كان التآصيل الحقيقي للنظرية من خلال هانز مورجانثو في كتابه السياسة بين الأمم حيث أرسى فيه أهم مقولات ومفاهيم الواقعية . (ar)
- Realismus je teorie mezinárodních vztahů, která se zaměřuje na problematiku moci a národních zájmů. Existuje více obměn této teorie, ale všechny vycházejí z teze, že při neexistenci celosvětové vlády, která by hrála roli globálního policisty, se jednotlivé státy v zájmu vlastní obrany budou chovat racionálně. Současné anarchické poměry ve světě je donutí, aby na ochranu vlastní bezpečnosti využívaly všechny silové prostředky, které mají k dispozici. Hlavním z nich je armáda, přičemž realisté očekávají ozbrojené konflikty vyvolané úsilím států posílit svou vojenskou pozici na úkor jiných států. Další součástí moci států je ekonomický potenciál, zásoby surovin a v neposlední řadě kulturní hegemonie. Realismus nabízí i vysvětlení, proč se světu tak dlouho daří vyhýbat opravdu velkému válečném (cs)
- Der Realismus, in Abgrenzung zum sogenannten Neorealismus in vielen Fällen genauer auch als Klassischer Realismus bezeichnet, ist eine Denkschule innerhalb der politikwissenschaftlichen Disziplin Internationale Beziehungen, die sich mit dem Charakter und der Verteilung der Macht im internationalen System auseinandersetzt. (de)
- Tá an réalachas ar cheann de na príomhscoileanna machnaimh i dteoiric an chaidrimh idirnáisiúnta, agus a chruthaíonn go teoiriciúil státaireacht Realpolitik na hEorpa sa nua-aois luath. Cé gur corpán machnaimh atá thar a bheith éagsúil é, tá sé aontaithe ag an gcreideamh gur i gcónaí agus gur gá gur réimse coinbhleachta í an pholaitíocht dhomhanda i measc gníomhaithe atá sa tóir ar shaibhreas agus ar chumhacht. Tá teoiricí an réalachais i gcodarsnacht le hidéil chomhoibríocha an liobrálachais. (ga)
- Realism is one of the dominant schools of thought in international relations theory, theoretically formalising the Realpolitik statesmanship of early modern Europe. Although a highly diverse body of thought, it is unified by the belief that world politics is always and necessarily a field of conflict among actors pursuing wealth and power. The theories of realism are contrasted by the cooperative ideals of liberalism in international relations. Realism entails a spectrum of ideas, which tend to revolve around several central propositions, such as: (en)
- Het realisme is een onderzoekstraditie in de theorie van de internationale betrekkingen. De term realisme komt van het Duitse woord realpolitik. De term realisme of politiek realisme omvat een grote variatie aan theorieën en gedachten omtrent de internationale betrekkingen. Het realisme staat bekent als een stroming dat een pessimistisch denkbeeld heeft. Er is geen sprake van vooruitgangsgeloof. Oorspronkelijk was het dan ook een reactie op het idealisme van na de Eerste Wereldoorlog. Macht, conflict en oorlog staan centraal in het realisme. Moraal en recht zijn enkel een gevolg van macht. (nl)
- Realizm – jedna z perspektyw teoretycznych w badaniu stosunków międzynarodowych. Nowoczesny realizm rozwinął się po II wojnie światowej. Jego źródeł i tradycji można szukać już w pracach m.in. Tukidydesa, Hobbesa i Machiavellego. Głównymi teoretykami powojennego realizmu są: Edward Carr, Hans Morgenthau, Reinhold Niebuhr i Kenneth Waltz. W obrębie realizmu wyróżnia się rozmaite nurty, takie jak: klasyczny realizm, realizm strukturalny lub neorealizm, . Morgenthau przedstawił 6 słynnych zasad, które stały się fundamentami szkoły realistów: (pl)
- Политический реализм — направление (школа) в политике и парадигма в теории международных отношений и политологии, основанная Гансом Моргентау. Направление основывалось на традиции, восходящей к Никколо Макиавелли и Томасу Гоббсу. (ru)
- O realismo político, a abordagem teórica mais tradicional da Ciência Política e, posteriormente, das Relações Internacionais, articula-se em torno de dois conceitos-chave — o poder e o conflito — e identifica a natureza humana como egoísta, predatória e propensa à conquista. Segundo alguns autores, o realismo nas Relações Internacionais contrapõe-se ao idealismo e tem sido dominante sobretudo entre os acadêmicos norte-americanos, embora também conte com importantes expoentes na Europa e na América Latina. (pt)
- Realismen är en teoretisk inriktning inom internationella relationer, ett delämne inom statsvetenskapen. Realismen utgår från att det finns suveräna stater som alla i grunden har samma intressen, att skydda sin stat och därmed säkra sin fortsatta existens. Tre huvudprinciper inom realismen sammanfattas ofta med orden stater, överlevnad och säkerhet för att betona hur internationella relationer handlar om stater och deras säkerhet samt hur statens egna överlevnad är den yttersta motivationen för dennes agerande. (sv)
- Реалі́зм — це напрям у теорії міжнародних відносин, який теоретично формує мистецтво управління державою в реальній політиці раннього нового періоду в Європі. Незважаючи на велику різноманітність предмету думки, реалізм можна вважати втіленням віри в те, що зрештою світова політика завжди і обов’язково є конфліктним полем серед акторів, які переслідують жагу до влади. Грубо кажучи, реалісти бувають трьох видів у тому, що вони беруть на себе джерело нескінченного конфлікту. Класичні реалісти вірять у людську природу політики, неореалісти зосереджуються на структурній частині державної системи — анархії, неокласичні реалісти вважають, що це результат поєднання двох певних внутрішніх змінних. Реалісти також не погоджуються з тим, який вид дій повинні застосовувати держави для того, щоб керува (uk)
|
