| dbo:abstract
|
- يغطي تاريخ اليهود في العصور الوسطى الفترة الممتدة من القرن الخامس حتى القرن الخامس عشر بعد الميلاد. انتقل اليهود خلال هذه الفترة من حوض المتوسط إلى أوروبا الشرقية. تتبع التقاليد اليهودية أصول اليهود إلى قبائل بني إسرائيل التي عاشت وأقامت في منطقة فلسطين في أواخر الألفية الثانية قبل الميلاد وأوائل الألفية الأولى قبل الميلاد. وبدء بعدها اليهود بالانتشار في دول الشرق الأدنى القديم الأخرى بدءاً من زمن الأسر البابلي نتيجة الإكراه والضغوط العسكرية التي واجهوها، وشكَّلوا بعدها تجمعات عدة انتشرت في مناطق عدة من شرق حوض المتوسط لتؤلف بمجملها الشتات اليهودي. يعود أقدم دليل يوثق وجود اليهود في اليونان ابتداءاً من القرن الرابع قبل الميلاد في مناطق مختلفة مثل خيوس وأجانيطس وأتيكا ورودس. أمَّا أقدم دليل تاريخي على وجود اليهود في إيطاليا فيعود إلى القرن الثاني قبل الميلاد. استطاعت المجتمعات اليهودية في أوروبا توطيد وجودها تدريجياً خلال الألفية الأولى لينبثق عنها اليهود الأشكناز في أواخر هذه الفترة. اشتغل اليهود الأوروبيون في مجالات عدة كالأعمال الحرفية والتجارة وإقراض الأموال. شهدت أعداد يهود أوروبا الغربية انخفاضاً ملحوظاً بالتوازي مع صعود نجم الصليبيين، والذي كان من شأنه إشعال الكثير من أعمال الشغب وأوامر الطرد المتعاقبة بحق اليهود في كل من إنجلترا (عام 1290)، وفرنسا (خلال القرن الرابع عشر)، وإسبانيا (عام 1492). وتكرر استهداف اليهود خلال أواخر العصور الوسطى في شبه الجزيرة الإيطالية ومعظم أرجاء المدن والبلدات الناطقة بالألمانية إبَّان القرن السادس عشر. ظهرت تجمعات يهودية كبيرة نسبياً ناطقة باليديشية خلال ذات الفترة في أوروبا الشرقية. وتغيرت أنماط هجرة اليهود مع حلول القرن السابع عشر لتصبح باتجاه أوروبا الوسطى والغربية بعد أعمال شغب استهدفت اليهود في أوكرانيا خلال الفترة من عام 1648 حتى عام 1649. (ar)
- Der Begriff Geschichte der Juden im Mittelalter deckt sich nicht mit der sonst in der abendländischen Geschichtsschreibung üblichen zeitlichen Abgrenzung des Mittelalters von der Völkerwanderung bis zu Kolumbus. Der Judaist Kurt Schubert grenzt das Jüdische Mittelalter folgendermaßen ab: „Wenn man eine halbwegs themengerechte Datierung des jüdischen Mittelalters geben will, so reichte es etwa vom 7.-17./18. Jh., also von der Islamisierung des Orients bis zum Anfang der Emanzipationsbewegung in Europa, die man entweder mit Baruch Spinoza oder erst Moses Mendelssohn beginnen lassen kann.“ Der Judaist Karl Erich Grözinger setzt einen ähnlichen zeitlichen Rahmen: „Die Neuzeit als eigenständige kulturelle Epoche des Judentums ist in der Wissenschaft erst allmählich ins Bewusstsein getreten. Darum wurde das Ende des jüdischen Mittelalters in der Historiographie zum Teil bis heute erst in die Mitte oder an das Ende des 18. Jahrhunderts verlegt.“ Die Juden lebten als Schutzbefohlene der Landesherren isoliert in eigenen Wohngebieten umgeben von einer ihnen häufig feindlichen durch das Christentum geprägten Bevölkerung. Seit dem Auftreten der Pestpandemie 1348/49 überschatteten Pogrome und Vertreibungen ihr Leben. Eine Sondersituation hatten die Juden bis zur Reconquista in den von den Mauren eroberten und vom Islam geprägten Gebieten der Iberischen Halbinsel. Hier kam es zu einer besonderen Blüte jüdischer Wissenschaft und Kunst. Aber auch hier wechselten – ähnlich wie im restlichen muslimisch beherrschten Raum – Phasen von toleranterer Behandlung der Juden als im Abendland mit Phasen von massiver Diskriminierung und Verfolgung. (de)
- La Historio de judoj en mezepoko kovras la historion de judoj en la periodo el la 5-a ĝis la 15-a jarcentoj. Dum la paso de tiu periodo, la populacioj de judoj laŭgrade ŝanĝiis el sia devenlando en Levantenio al Eŭropo, ĉefe al Centra Eŭropo dominata de la Sankta Romia Imperio (kio rezultis en la nasko de la etno de judaj Aŝkenazoj) aŭ al Suda Eŭropo dominata de la regnoj de Iberio (kio rezultis en la nasko de la etno de judaj Sefardoj). Juda tradicio datigas la originojn de judoj al la Dek du Triboj de Israelo, tamen plej judaj tradicioj asertas, ke la modernaj judoj estas posteuloj de Jehuda, Benjamen kaj Levi. Jam pro la Babilona ekzilo judoj, ĉu pro ekzilo ĉu pro milita trudo ĉu pro aliaj tialoj, iris vivi en multaj aliaj landoj de Mezoriento, kaj poste formis komunumojn tra ĉiuj orientmediteraneaj landoj, konstituante kolektive diasporon. Ties ĉeesto estis atestita en Grekio el la 4-a jarcento a.K. antaŭen en lokoj tiom variaj kiel en Ĥio, Egino, Atiko kaj Rodoso kaj en Italio tiom frue kiom en la 2-a jarcento a.K. Post la Sieĝo de Jerusalemo (en la jaro 70), centoj da miloj de judoj estis portitaj kiel sklavoj al Romo, el kiu ili poste elmigris al aliaj eŭropaj landoj. La judoj kiuj elmigris al Iberio, kaj ties posteuloj estos la Sefardaj judoj, dum tiuj kiuj elmigris al Germanuja Rejnlando kaj al Francio estos la Aŝkenazoj. Eŭropaj judoj estis specializitaj en ekonomio kiel metiistoj, komercistoj, kaj mon-pruntistoj. Grava malpliigo en iliaj populacioj okazis en Okcidenta Eŭropo okazis pro la okazigo de la Krucmilitoj kiuj akcelis la religi-kulturan maltoleremon, okazigante multajn pogromojn kaj postajn forpelordonojn, en Anglio (1290), Francio (14a jarcento) kaj Hispanio (1492). Je la fino de la mezepoko, simila fenomeno ripetiĝis en la Itala duoninsulo kaj tra plej el la Germanaj urboj kaj princlandoj en german-parolantaj landoj en la 16-a jarcento. Grandaj jid-parolantaj populacioj foriris en tiuj samaj jarcentoj al Orienta Eŭropo. Je la 17-a jarcento ekis reveniga procezo, pro reena migrado al centra kaj okcidenta Eŭropo, kiam okazis pogromoj en Ukrainio (1648-1649). (eo)
- History of European Jews in the Middle Ages covers Jewish history in the period from the 5th to the 15th century. During the course of this period, the Jewish population gradually shifted from their homeland in the Levant to Europe, primarily Central Europe dominated by the Holy Roman Empire (which gave birth to the Ashkenazi ethnicity of Jews) or Southern Europe dominated by the Iberian kingdoms (which gave birth to the Sephardic ethnicity of Jews). Jewish tradition traces the origins of the Jews to the 12 Israelite tribes, however most Jewish traditions state that modern Jews descend from Judah, Benjamin and Levi. As early as the Babylonian exile Jews, through exile under military constraint or otherwise, came to live in many other Middle Eastern countries, and later formed communities throughout the eastern Mediterranean lands, constituting collectively a Jewish diaspora. Their presence is attested in Greece from the fourth century BCE onwards in places as varied as Chios, Aegina, Attica and Rhodes and in Italy as early as the 2nd century BCE. After the Siege of Jerusalem (70 CE), hundreds of thousands of Jews were taken as slaves to Rome, where they later immigrated to other European lands. The Jews who immigrated to Iberia, and their descendants comprise the Sephardic Jews, while those who immigrated to the German Rhineland and France comprise the Ashkenazi Jews. A significant depletion in their numbers in Western Europe began to take place with the rise of the Crusades, which brought about many pogroms and successive expulsion orders, in England (1290), France (14th century) and Spain (1492). With the end of the medieval age, a similar phenomenon was to repeat itself in the Italian peninsula and throughout most German towns and principalities in German-speaking lands in the sixteenth century. As a result, many Jews migrated to Eastern Europe, with large Yiddish speaking populations rising there over these same centuries. By the 17th century a trickle back process began, with reverse migration back to central and western Europe, following pogroms in Ukraine (1648–1649). (en)
- Jarraian, Herri judua Erdi Aroan duen historia azaltzen da. (eu)
- Sejarah Yahudi pada Abad Pertengahan meliputi periode dari abad ke-5 sampai ke-15. Pada sepanjang periode tersebut, populasi Yahudi secara bertahap berpindah dari Cekungan Mediterania ke Eropa Timur. Tradisi Yahudi bermula dari asal muasal Yahudi di kalangan suku-suku bani Israel di Palestina pada akhir abad ke-2 sampai awal milenium ke-1 SM. Pada awal pengasingan Yahudi ke Babilonia, meskipun diasingkan di bawah tekanan militer dan lainnya, tinggal di beberapa negara Timur Tengah lainnya, dan kemudian membentuk komunitas di sepanjang wilayah Mediterania timur, yang secara kolektif menghimpun diaspora Yahudi. Keberadaan mereka bernaung di Yunani dari abad keempat SM dan seterusnya di berbagai tempat seperti Chios, Aegina, Attica dan Rhodes dan di Italia pada awal abad ke-2 SM. Yahudi di Eropa secara bertahap mengkonsolidasikan komunitas mereka sepanjang milenium pertama, membentuk Yahudi Ashkenazi sepanjang akhir periode tersebut. Penurunan signifikan dalam jumlah mereka di Eropa Barat mulai terjadi dengan kebangkitan Perang Salib, yang menimbulkan beberapa pogrom dan serangkaian pengusiran, di Inggris (1290), Prancis (abad ke-14) dan Spanyol (1492). Dengan akhir abad pertengahan, fenomena serupa berulang sendiri di semenanjung Italia dan sepanjang sebagian besar kota dan kepangeranan Jerman di wilayah pemakai bahasa Jerman pada abad keenam belas. Populasi pemakai bahasa Yiddish besar berkembang sepanjang abad-abad yang sama di Eropa Timur. Pada abad ke-17, sebuah titik balik mulai terjadi, dengan migrasi balik ke tengah dan barat Eropa, setelah pogrom di Ukraina (1648-1649). (in)
|
| rdfs:comment
|
- Jarraian, Herri judua Erdi Aroan duen historia azaltzen da. (eu)
- يغطي تاريخ اليهود في العصور الوسطى الفترة الممتدة من القرن الخامس حتى القرن الخامس عشر بعد الميلاد. انتقل اليهود خلال هذه الفترة من حوض المتوسط إلى أوروبا الشرقية. تتبع التقاليد اليهودية أصول اليهود إلى قبائل بني إسرائيل التي عاشت وأقامت في منطقة فلسطين في أواخر الألفية الثانية قبل الميلاد وأوائل الألفية الأولى قبل الميلاد. وبدء بعدها اليهود بالانتشار في دول الشرق الأدنى القديم الأخرى بدءاً من زمن الأسر البابلي نتيجة الإكراه والضغوط العسكرية التي واجهوها، وشكَّلوا بعدها تجمعات عدة انتشرت في مناطق عدة من شرق حوض المتوسط لتؤلف بمجملها الشتات اليهودي. يعود أقدم دليل يوثق وجود اليهود في اليونان ابتداءاً من القرن الرابع قبل الميلاد في مناطق مختلفة مثل خيوس وأجانيطس وأتيكا ورودس. أمَّا أقدم دليل تاريخي على وجود اليهود في إيطاليا فيعود إلى القرن الثاني قبل الميلاد. (ar)
- Der Begriff Geschichte der Juden im Mittelalter deckt sich nicht mit der sonst in der abendländischen Geschichtsschreibung üblichen zeitlichen Abgrenzung des Mittelalters von der Völkerwanderung bis zu Kolumbus. Der Judaist Kurt Schubert grenzt das Jüdische Mittelalter folgendermaßen ab: „Wenn man eine halbwegs themengerechte Datierung des jüdischen Mittelalters geben will, so reichte es etwa vom 7.-17./18. Jh., also von der Islamisierung des Orients bis zum Anfang der Emanzipationsbewegung in Europa, die man entweder mit Baruch Spinoza oder erst Moses Mendelssohn beginnen lassen kann.“ (de)
- La Historio de judoj en mezepoko kovras la historion de judoj en la periodo el la 5-a ĝis la 15-a jarcentoj. Dum la paso de tiu periodo, la populacioj de judoj laŭgrade ŝanĝiis el sia devenlando en Levantenio al Eŭropo, ĉefe al Centra Eŭropo dominata de la Sankta Romia Imperio (kio rezultis en la nasko de la etno de judaj Aŝkenazoj) aŭ al Suda Eŭropo dominata de la regnoj de Iberio (kio rezultis en la nasko de la etno de judaj Sefardoj). (eo)
- History of European Jews in the Middle Ages covers Jewish history in the period from the 5th to the 15th century. During the course of this period, the Jewish population gradually shifted from their homeland in the Levant to Europe, primarily Central Europe dominated by the Holy Roman Empire (which gave birth to the Ashkenazi ethnicity of Jews) or Southern Europe dominated by the Iberian kingdoms (which gave birth to the Sephardic ethnicity of Jews). (en)
- Sejarah Yahudi pada Abad Pertengahan meliputi periode dari abad ke-5 sampai ke-15. Pada sepanjang periode tersebut, populasi Yahudi secara bertahap berpindah dari Cekungan Mediterania ke Eropa Timur. Tradisi Yahudi bermula dari asal muasal Yahudi di kalangan suku-suku bani Israel di Palestina pada akhir abad ke-2 sampai awal milenium ke-1 SM. Pada awal pengasingan Yahudi ke Babilonia, meskipun diasingkan di bawah tekanan militer dan lainnya, tinggal di beberapa negara Timur Tengah lainnya, dan kemudian membentuk komunitas di sepanjang wilayah Mediterania timur, yang secara kolektif menghimpun diaspora Yahudi. Keberadaan mereka bernaung di Yunani dari abad keempat SM dan seterusnya di berbagai tempat seperti Chios, Aegina, Attica dan Rhodes dan di Italia pada awal abad ke-2 SM. (in)
|
