| dbo:abstract
|
- Ο Κορράδος, γερμ.: Conrad von Antioch, ιταλ.: Corrado d'Antiochia (1240/41 - μετά το 1312) από τον Οίκο των Χοενστάουφεν ήταν απόγονος ενός νόθου κλάδου του Οίκου και ευγενής του βασιλείου της Σικελίας. Έγινε πρίγκιπας του Αμπρούτσο. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Φρειδερίκου της Αντιόχειας, αυτοκρατορικού βικάριου της Τοσκάνης και της Μαργαρίτας Κόντι, κόρης του Τζοβάννι κυρίου του Πόλι. Ο Φρειδερίκος της Αντιόχειας ήταν νόθος γιος το Φρειδερίκου Β΄ της Γερμανίας (βασ. 1220-1250) και της ερωμένης του Ματθίλδης/Μαρίας της Αντιόχειας. Έτσι ο Κορράδος ήταν ανιψιός του Mανφρέδου της Σικελίας (1258-1266) και εξάδελφος του Κορράδου Ε΄ (Κορραδίνου) (1266-1268). Το επίθετό του, το οποίο είναι της εποχής του, προέρχεται από τη γιαγιά του. Μπορεί να αριθμηθεί "Κορράδος Α΄" για να τον ξεχωρίσουμε από τους απογόνους του με το ίδιο όνομα. Η δραστηριότητα του Κορράδου περιορίστηκε κυρίως στα βόρεια του βασιλείου της Σικελίας και στο παπικό κράτος. Υπό τον Mανφρέδο, κυβερνούσε αρκετές κομητείες και κρατούσε πολλά κάστρα στην περιοχή του Αμπρούτσο. Πολέμησε ως εκπρόσωπος του Mανφρέδου για να επαναβεβαιώσει τον έλεγχο των Χοενστάουφεν στην κεντρική Ιταλία. Μετά το τέλος του Μανφρέδου, αναγκάστηκε να εξοριστεί από την κατάκτηση των Καπετιδών-Ανζού. Στην εξορία ο Κορραδίνος τον ανέβασε σε θέση, δίνοντάς του τον τίτλο του πρίγκιπα του Αμπρούτσο· ο Κορράδος συμμετείχε στην προσπάθεια του Κορραδίνου να ανακτήσει το βασίλειο. Μετά την αποτυχία αυτού το 1268, έγινε αιχμάλωτος πολέμου μέχρι το 1272. Τα υπόλοιπα σαράντα χρόνια της ζωής του, πέρασε ως επί το πλείστον ήσυχα στο κάστρο του στο , εκτός από τα χρόνια 1282-86, στην αρχή του , όταν ξεκίνησε αρκετές εισβολές και επιδρομές στο Αμπρούτσο. Αυτά τελικά απέτυχαν να κλονίσουν τον έλεγχο των Καπετιδών-Ανζού. (el)
- Conrad of Antioch (Italian: Corrado d'Antiochia; born 1240/41, died after 1312) was a scion of an illegitimate branch of the imperial Staufer dynasty and a nobleman of the Kingdom of Sicily. He was the eldest son of Frederick of Antioch, imperial vicar of Tuscany, and Margherita di Poli. He was thus a grandson of the Emperor Frederick II (reigned 1220–50), a nephew of King Manfred of Sicily (1258–66) and cousin of King Conradin (1266–68). His surname, which is contemporary, comes from his paternal grandmother, a mistress of Frederick II from Antioch. He may be called "Conrad I" to distinguish him from his descendants with the same given name. Conrad's activity was mainly confined to the north of the Kingdom of Sicily and to the Papal State. Under Manfred, he governed several counties and held numerous castles in fief in the region of Abruzzo. He fought as Manfred's representative to re-assert Staufer control of central Italy. After Manfred's death, he was forced into exile by the Angevin conquest. In exile Conradin elevated him in rank by granting him the title Prince of Abruzzo and he took part in Conradin's attempt to regain the kingdom. Following the failure of this in 1268, he became a prisoner-of-war until 1272. The remaining forty years of his life were mostly spent quietly at his castle in Anticoli, save for the years 1282–86, at the start of the War of the Vespers, when he launched several invasions and raids into Abruzzo. These ultimately failed to shake Angevin control. (en)
- Corrado di Antiochia, poi Corrado Caputo (1242 – 1320), è stato un nobile italiano, conte di Albe e Loreto, signore di Anticoli e Piglio, e capostipite della famiglia Caputo, nonché uno dei nipoti dell'imperatore Federico II di Svevia. Stemma degli Hohenstaufen (it)
|
| rdfs:comment
|
- Corrado di Antiochia, poi Corrado Caputo (1242 – 1320), è stato un nobile italiano, conte di Albe e Loreto, signore di Anticoli e Piglio, e capostipite della famiglia Caputo, nonché uno dei nipoti dell'imperatore Federico II di Svevia. Stemma degli Hohenstaufen (it)
- Ο Κορράδος, γερμ.: Conrad von Antioch, ιταλ.: Corrado d'Antiochia (1240/41 - μετά το 1312) από τον Οίκο των Χοενστάουφεν ήταν απόγονος ενός νόθου κλάδου του Οίκου και ευγενής του βασιλείου της Σικελίας. Έγινε πρίγκιπας του Αμπρούτσο. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Φρειδερίκου της Αντιόχειας, αυτοκρατορικού βικάριου της Τοσκάνης και της Μαργαρίτας Κόντι, κόρης του Τζοβάννι κυρίου του Πόλι. Ο Φρειδερίκος της Αντιόχειας ήταν νόθος γιος το Φρειδερίκου Β΄ της Γερμανίας (βασ. 1220-1250) και της ερωμένης του Ματθίλδης/Μαρίας της Αντιόχειας. Έτσι ο Κορράδος ήταν ανιψιός του Mανφρέδου της Σικελίας (1258-1266) και εξάδελφος του Κορράδου Ε΄ (Κορραδίνου) (1266-1268). Το επίθετό του, το οποίο είναι της εποχής του, προέρχεται από τη γιαγιά του. Μπορεί να αριθμηθεί "Κορράδος Α΄" για να τον ξεχωρίσουμε από τ (el)
- Conrad of Antioch (Italian: Corrado d'Antiochia; born 1240/41, died after 1312) was a scion of an illegitimate branch of the imperial Staufer dynasty and a nobleman of the Kingdom of Sicily. He was the eldest son of Frederick of Antioch, imperial vicar of Tuscany, and Margherita di Poli. He was thus a grandson of the Emperor Frederick II (reigned 1220–50), a nephew of King Manfred of Sicily (1258–66) and cousin of King Conradin (1266–68). His surname, which is contemporary, comes from his paternal grandmother, a mistress of Frederick II from Antioch. He may be called "Conrad I" to distinguish him from his descendants with the same given name. (en)
|
