| dbo:abstract
|
- La Primera guerra anglo-afganesa (1838-1842) fou un conflicte entre el sobirà de Kabul i Kandahar i la Gran Bretanya. L'objectiu britànic era deposar a Dust Muhammad Khan i restaurar a l'antic sobirà per establir la seva influència a la zona en oposició als russos. Els britànics van entrar a l'Afganistan la primavera del 1839 i es van dirigir a Kandahar, Gazni i Kabul. Shah Shuja fou restaurat però els barakzay van romandre lluitant. El novembre de 1841 va esclatar una revolta a Kabul i els comandants britànics i van morir a la lluita; es va iniciar l'evacuació britànica, ja molt reduïda, cap a Jalalabad (Nangarhar). Shah Shuja fou assassinat. Els britànics van enviar un nou exèrcit a l'Afganistan el 1842, va rescatar als ostatges i va retornar a l'Índia Britànica. El final de la guerra fou declarat a la proclamació de Simla de l'1 d'octubre de 1842. Dust Muhammad retornà a Kabul el 1843. (ca)
- نشبت الحرب الإنجليزية الأفغانية الأولى أو الحرب الأنغلو-أفغانية الأولى (المعروفة أيضًا للبريطانيين بـ الكارثة في أفغانستان) بين شركة الهند الشرقية البريطانية وإمارة أفغانستان في عام 1839 واستمرت حتى عام 1842. في البداية، تمكن البريطانيون من التدخل في نزاع على الخلافة بين الأمير دوست محمد (البركزاي) والأمير السابق شجاع شاه (الدراني)، الذي نصّبوه عقب غزو كابل في شهر أغسطس من عام 1839. كادت القوى الهندية البريطانية والسيخية الرئيسية التي تحتل كابل مع أتباع المعسكرات خاصتهم، بعد أن تحملوا الشتاء القارس أيضًا، أن تُباد بالكامل تقريبًا أثناء التراجع في يناير 1842. بعد ذلك أرسل البريطانيون جيش قصاص إلى كابل للانتقام من هزيمتهم، وبعد أن هدموا أجزاء من العاصمة واستردوا السجناء، غادروا أفغانستان تمامًا بحلول نهاية العام. عاد دوست محمد من المنفى في الهند لاستئناف حكمه. كانت الحرب واحدة من أولى الصراعات الجسيمة خلال اللعبة الكبرى، التي مثلت التنافس في القرن التاسع عشر بين الإمبراطورية البريطانية والإمبراطورية الروسية من أجل السيطرة على آسيا الوسطى. (ar)
- První anglo-afghánská válka probíhala v letech 1839 až 1842. Jednalo se o jeden z největších válečných střetů během Velké hry, strategického konfliktu mezi Britským a Ruským impériem (později sovětským Ruskem). Výsledkem konfliktu byla drtivá porážka britského vojska a jeho odchod z afghánského území. (cs)
- Der Erste Anglo-Afghanische Krieg (englisch First (Anglo-)Afghan War) von 1839 bis 1842 war eine von drei militärischen Auseinandersetzungen des Britischen Empire mit Afghanistan zwischen 1839 und 1919, den Anglo-Afghanischen Kriegen. Ziel dieser Kriege war es, die britische Vormachtstellung in diesem Raum zu sichern und den Expansionsbestrebungen des Russischen Reiches Einhalt zu gebieten. Der anglo-russische Konkurrenzkampf in Zentralasien im 19. Jahrhundert wird auch als The Great Game bezeichnet. (de)
- The First Anglo-Afghan War (Persian: جنگ اول افغان و انگلیس) was fought between the British Empire and the Emirate of Kabul from 1838 to 1842. The British initially successfully invaded the country taking sides in a succession dispute between emir Dost Mohammad (Barakzai) and former emir Shah Shujah (Durrani), whom they reinstalled upon occupying Kabul in August 1839. The main British Indian force occupied Kabul and endured harsh winters. The force and its camp followers were almost completely massacred during the 1842 retreat from Kabul. The British then sent an Army of Retribution to Kabul to avenge the destruction of the previous forces. After recovering prisoners, they left Afghanistan by the end of the year. Dost Mohammed returned from exile in India to resume his rule. It was one of the first major conflicts during the Great Game, the 19th century competition for power and influence in Central Asia between Britain and Russia. (en)
- La Primera guerra anglo-afgana (en persa: جنگ اول افغان و انگلیس), también conocida por los británicos como el Desastre en Afganistán, se libró entre el Imperio Británico y el Emirato de Afganistán desde 1839 hasta 1842. Inicialmente, los británicos intervinieron con éxito en una disputa de sucesión entre el emir Dost Mohammed (Barakzai) y el ex-emir Shuja Shah, a quienes instalaron al capturar Kabul en agosto de 1839. La principal fuerza británica de la India que ocupaba Kabul junto con sus seguidores del campamento, habiendo soportado también duros inviernos, fue aniquilada casi por completo durante su . Los británicos enviaron un para vengar la destrucción de sus fuerzas anteriores. Después de recuperar a los prisioneros, se retiraron de Afganistán a finales de año. Dost Mohammed regresó del exilio en India para reanudar su gobierno. Fue uno de los primeros conflictos importantes durante el Gran Juego, la competencia del siglo XIX por el poder y la influencia en Asia Central entre Gran Bretaña y Rusia. (es)
- La première guerre anglo-afghane oppose de 1839 à 1842 le Royaume-Uni à l'Afghanistan dans le contexte de la rivalité du Grand Jeu entre le Royaume-Uni et la Russie. Elle se solde par une victoire afghane. (fr)
- Perang Inggris-Afganistan Pertama (juga disebut Bencana di Afganistan dalam sumber-sumber Inggris) adalah perang yang berlangsung antara Imperium Britania melawan Keamiran Afganistan dari tahun 1839 hingga 1842. Britania menyerang Afganistan sebagai bentuk campur tangan dalam sengketa penerus antara Amir Dost Mohammad Khan dari dengan seorang mantan Amir yang bernama dari Dinasti Durrani. Pasukan Britania berhasil menaklukkan kota Kabul pada Agustus 1839 dan menjadikan Shah Shujah sebagai Amir. Namun, pada tahun 1841, pasukan Britania beberapa kali dikalahkan oleh pemberontak Afganistan. Pasukan Britania dan Sikh yang menduduki Kabul juga terus menerus menghadapi serangan dan harus melalui musim dingin yang kejam, sehingga mereka memutuskan untuk mundur dari Kabul pada Januari 1842, tetapi keputusan ini berujung pada bencana besar karena hampir seluruh pasukan Britania yang mundur tewas dalam perjalanan akibat serangan pemberontak dan musim dingin yang parah. Tercatat sekitar 4.500 pasukan Britania dan India gugur, ditambah dengan 12.000 warga yang mengikuti mereka. Sesudah peristiwa ini, Britania kembali mengirim pasukan ke Kabul dan berhasil dalam pertempuran yang menjadi penutup perang ini. (in)
- 제1차 영국-아프가니스탄 전쟁은 19세기 초 영국이 러시아 제국의 남하 정책을 막기 위해 아프가니스탄에서 국왕 도스트 무함마드를 쫓아내고 친영파의 새로운 왕을 세운 전쟁이다. (ko)
- La prima guerra anglo-afghana fu un conflitto militare fra l'Afghanistan e le forze dell'Impero britannico che si svolse fra il 1839 ed il 1842. Fu uno dei principali conflitti che si ebbero durante il Grande gioco, la competizione fra Gran Bretagna e Russia per il dominio e l'influenza nelle regioni dell'Asia Centrale. La guerra inoltre portò anche una delle peggiori disfatte subite dai britannici in quella regione. Le origini del conflitto sono da ricercare nella scelta del governatore generale dell'India, Lord Auckland, su conforme parere di Sir William Macnaghten, di reintegrare sul trono afgano Shujah Shah, del ramo Sadozai della dinastia Durrani, a discapito di Dost Mohammed, della dinastia Barakzai allora al potere in Afghanistan, anche se ciò fosse dovuto avvenire manu militari. Nel 1838, anche a causa del ruolo di disturbo del capitano russo Jan Vitkevič, naufragarono le trattative tra Dost Mohammed e l'emissario di Lord Auckland che di lì a poco emanò il cosiddetto manifesto di Simla (1º ottobre 1838), mentre Dost Mohammed si proclamò emiro (amir-al-momenin cioè combattente della fede) dell'Afghanistan. La campagna della cosiddetta armata dell'Indo portò alla facile conquista di Kandahar, a quella più difficile di Ghazni e alla conseguente fuga di Dost Mohammed dalla capitale afgana che così si arrese agli inglesi senza colpo ferire e assistette all'insediamento di Shujah Shah. L'emiro afgano cercò allora rifugio nell'Hindukush ma fu inseguito dagli inglesi, cui infine, il 3 novembre 1840, si arrese. Rimase in libertà, invece, il figlio Mohammed Akbar Khan, che si rifugiò nel Turkestan e che avrebbe dato successivamente filo da torcere agli inglesi. Dost Mohammed fu quindi mandato in esilio in India. Tuttavia, nell'autunno 1841, un po' per il protrarsi dell'occupazione britannica, un po' per la crisi economica afgana, e un po' anche per l'ira dei locali per le attenzioni eccessive che le truppe britanniche riservavano alle donne afgane, la situazione precipitò con l'esplosione violentissima a Kabul di una rivolta sanguinosa che cominciò il 2 novembre con l'assalto alla casa dell'agente politico britannico Alexander Burnes, accusato di avere relazioni sentimentali con donne afgane anche sposate e fatto a pezzi insieme al fratello Charles da una turba inferocita. Sia il capo missione Macnaghten sia il comandante militare Elphinstone sottovalutarono la gravità della situazione venutasi a creare nella capitale afgana, scegliendo di lasciare le truppe accampate in accantonamenti distanti dal più difendibile Bala Hisar ove resisteva Shujah Shah: così anche quest'ultimo fu ferito presso un avamposto degli accantonamenti ove era stato fatto rimanere. L'arrivo a Kabul del figlio di Dost Mohammed, Mohammed Akbar Khan, diede alla rivolta un capo che si segnalò per crudeltà e doppiezza, mancando ripetutamente alla parola data ai britannici e facendo massacrare a tradimento lo stesso Macnaghten nel corso della trattativa per la ritirata dall'Afganistan. Il generale Elphinstone fu invitato dai suoi ufficiali a diffidare delle promesse di Akbar e ad attaccarne subito le forze ancora abbastanza disunite, ma, non convinto, non raccolse l'invito. Così il primo gennaio 1842 cominciò la tragica ritirata delle truppe e dei residenti britannici, ben sedicimila persone, i quali sfollarono da Kabul convinti da Akbar che avrebbero potuto raggiungere l'India senza ulteriori attacchi: morirono quasi tutti sulla strada per Jalalabad, anche a causa del gelo perché non furono muniti dell'equipaggiamento necessario per fronteggiare i rigori dell'inverno afgano. Lungo il tragitto la colonna in ritirata fu continuamente bersagliata dagli agguati tesi dalle varie tribù appostate, i cui combattenti facevano uso dei micidiali jezail, caratteristici fucili a canna lunga. Di tanto in tanto Akbar si faceva vivo rassicurando Elphinstone che stava facendo tutto il possibile per tenere sotto controllo le tribù locali: vi fu, però, chi riferì di aver udito il capo afgano esortare i suoi combattenti a risparmiare gli inglesi in persiano, lingua conosciuta da alcuni di questi ultimi, e a massacrarli in pashtun, lingua parlata dagli afgani. Alcuni morirono non lontano dalla salvezza, come i superstiti del 44th Regiment of Foot, massacrati presso il villaggio di Gandamak, a cinquanta chilometri da Jalalabad, la cui ultima difesa fu ritratta da William Barnes Wollen nel quadro The Last Stand of the 44th Regiment at Gundamuck; o come un gruppo di cavalieri britannici, attirati dalla promessa di cibo nel villaggio di Futtehabad, a venticinque chilometri da Jalalabad e ivi massacrati tutti salvo l'ufficiale medico William Brydon, il cui drammatico arrivo a Jalalabad fu immortalato in un famoso quadro di Elizabeth Butler, Remnants of an Army (1879). Alla fine di marzo fu assassinato anche Shujah Shah che fino a quel momento aveva resistito all'interno del Bala Hisar. Nell'autunno dello stesso 1842 Kabul fu riconquistata dalle truppe britanniche al comando dei generali George Pollock e William Nott. La riconquista fu tuttavia effimera perché Dost Mohammed fu rimesso in libertà dagli inglesi, e, solo tre mesi dopo il definitivo ritiro britannico da Kabul, riapparve trionfalmente nella capitale afgana, ristabilendo rapidamente la propria autorità, col benestare tacito degli stessi inglesi. (it)
- De Eerste Brits-Afghaanse oorlog (1838-1842) was een poging van de Britten om de Afghaanse emir Dost Mohammed te vervangen door een hen vriendelijker gezind staatshoofd. De Britten hadden voorheen laten onderhandelen over een verdrag, maar dit mislukte toen de Britten niet wilden toegeven aan de Afghaanse eis hen toe te staan Pesjawar op de Sikhs te heroveren. Bovendien onderhandelde Dost Mohammed ook met de Russen, al waren die al even onsuccesvol. De Britten besloten in 1838 om Dost Mohammed te vervangen door , een voormalige Afghaanse koning (1803-1809) die in ballingschap in Brits-Indië leefde. De Britten en Sikhs zouden hem militair ondersteunen bij pogingen de Afghaanse troon weer te bezetten, en Shah Shuja beloofde alle aanspraken op door de Sikhs veroverde gebieden (inclusief Peshawar) op te geven. Eind 1838 werd een troepenmacht verzameld, en op 25 april 1839 veroverden de Britten vanuit het zuiden Kandahar. Nabij Ghazni wonnen de Britten een veldslag, en op 7 augustus werd Kaboel veroverd en Shah Shuja op de troon gezet. Dost Mohammed vluchtte naar Buchara. In 1840 deed Dost Mohammed, samen met de Oezbeekse leider een poging zijn land te heroveren. Hij verloor een veldslag en won er een, maar gaf zich daarna over aan de Britten en ging als krijgsgevangene naar Brits-Indië. De Britten en Shah Shuja leken Afghanistan nu in handen te hebben, maar gedurende het jaar 1841 braken over het gehele land kleine opstanden uit. Toen de Britten op 2 november geen actie durfden te nemen nadat en door ontevreden aanhangers van Shah Shuja werden vermoord, was het de inwoners van Kaboel duidelijk dat er een kans was de Britten te verjagen. Mohammed Akbar Khan, een zoon van Dost Mohammed, keerde vanuit Boechara terug, en sloot zich aan bij de leiding van het verzet. De Britten beloofden zich terug te trekken, maar onenigheid onder de Afghanen deed hen dat besluit weer heroverwegen. Op 23 december liet Akbar Khan de Britse leiders vermoorden, waarna de Britten opnieuw terugtrekking beloofden. Op 6 januari 1842 begon de terugtrekking inderdaad. De zich terugtrekkende Britten werden veel aangevallen door de omwonende Afghanen, al dan niet met steun van de autoriteiten in Kaboel, die de Britten een vrijgeleide hadden beloofd. Velen sneuvelden of gaven zich over in krijgsgevangenschap. Bij op 12 januari hadden de Britten hun last stand. Naar verluidt kwam maar enkel Dr. op 13 januari aan in Jalalabad. De Afghanen heroverden Ghazni; Shah Shuja werd gedwongen de Afghanen aan te voeren tegen de Engelsen, maar werd gedood. Met het bruikbaar worden van de bergpassen in de lente, kwamen nieuwe Britse troepen het land binnen. Ghazni en Kaboel werden opnieuw veroverd; Kaboel werd geplunderd, krijgsgevangenen bevrijd en Afghanen geëxecuteerd. , een zoon van Shah Shuja die zijn vader nominaal was opgevolgd, werd naar Brits-Indië gezonden, evenals zijn oom en broer . De Britten realiseerden zich echter ook dat een blijvende bezetting van Afghanistan moeilijk en kostbaar zou zijn. Ze trokken zich daarom dit keer vrijwillig terug, en lieten Dost Mohammed terugkeren op de troon. Hij leek de enige te zijn die Afghanistan kon verenigen, iets wat de Britten nuttig achtten om Afghanistan weerstand te kunnen laten leveren tegen de Perzen en Russen. Gedurende de rest van zijn regering stelde hij zich neutraal op tegenover de Britten. (nl)
- Первая англо-афганская война (перс. جنگ اول افغان و انگلیس) — война между Великобританией и Афганистаном в 1838—1842 годах. Британская армия вмешалась в конфликт между эмиром Дост Мухаммедом и эмиром Шуджа-Шахом, вошла в Афганистан и заняла Кабул в августе 1839 года. Через два года афганцы подняли восстание, что заставило британскую армию покинуть Кабул, но она была полностью уничтожена во время отступления в январе 1842 года. Афганцы осадили британские отряды в Джелалабаде. Британская армия совершила повторное вторжение, сняла осаду Джелалабада, и покинула Афганистан в конце 1842 года. Дост Мухаммад вернулся из ссылки и вновь стал эмиром Афганистана. Эта война стала первым крупным конфликтом так называемой «Большой игры» XIX века, соревновании за влияние в Центральной Азии между Великобританией и Россией. (ru)
- Pierwsza wojna brytyjsko-afgańska 1839–1842. (pl)
- A Primeira Guerra Anglo-Afegã, que ocorreu entre 1839 e 1842, foi um dos primeiros grandes conflitos durante o Grande Jogo no século XIX, uma competição pelo poder e influência na Ásia Central entre o Reino Unido e a Rússia, e também marcou um dos piores reveses infligidos aos britânicos na região desde a consolidação da Companhia Britânica das Índias Orientais na Índia. Diante aos temores britânicos de que a esfera de influência russa prorrogasse para a fronteira indiana, o governador-geral da Índia, George Eden, conde de Auckland, apresentou ao Doste Maomé Cã um ultimato, pedindo a expulsão de uma delegação russa em Cabul. Rejeitado o pedido britânico, em Março de 1838, o exército britânico da Companhia Britânica das Índias Orientais invadiu o Afeganistão, desencadeando a primeira guerra anglo-afegã. Ao encontrar uma oposição insubsistente, os invasores capturaram Candaar, em Abril de 1839 e Gásni em Julho. Quando Cabul caiu em agosto, , o neto de Amade Xá Durrani, um antigo rei afegão, foi instalado no trono do Afeganistão, em vez de Doste Maomé, já que o mesmo entregou-se para os britânicos. Em 2 de novembro de 1841, , filho de Doste Maomé, liderou uma revolta com sucesso contra Xá Xujá e as guarnições indiano-afegãs no país. Uma expedição punitiva anglo-indiana reforçou guarnições por um curto período, mas em Dezembro de 1842, os britânicos tiveram de deixar definitivamente o país. Doste Maomé, em seguida, foi libertado de sua prisão e recuperou o seu trono. As relações entre o Afeganistão e os britânicos continuaram tensas até 1855, quando Doste Maomé que conduziu um acordo de paz com o governador-geral da Índia. No entanto, em 1878, os britânicos voltariam a invadir o Afeganistão na Segunda Guerra Anglo-Afegã. (pt)
- Första anglo-afghanska kriget utkämpades mellan Brittiska Indien och Afghanistan från 1839 till 1842. Kriget föranleddes, enligt det brittiska imperiet, av oron över den ryska expansionen i Centralasien. (sv)
- 第一次英国－阿富汗战争（简称第一次英阿战争，部分英國人稱為阿富汗大災難）是英國東印度公司与阿富汗酋长国之间的一场战争，在1839年爆发，1842年结束。是次战争乃19世纪期间，英俄在中亞大博弈期間首场大型武裝冲突。 (zh)
- Перша англо-афганська війна — війна між Великою Британією та Еміратом Афганістан 1839—1842 років. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- První anglo-afghánská válka probíhala v letech 1839 až 1842. Jednalo se o jeden z největších válečných střetů během Velké hry, strategického konfliktu mezi Britským a Ruským impériem (později sovětským Ruskem). Výsledkem konfliktu byla drtivá porážka britského vojska a jeho odchod z afghánského území. (cs)
- Der Erste Anglo-Afghanische Krieg (englisch First (Anglo-)Afghan War) von 1839 bis 1842 war eine von drei militärischen Auseinandersetzungen des Britischen Empire mit Afghanistan zwischen 1839 und 1919, den Anglo-Afghanischen Kriegen. Ziel dieser Kriege war es, die britische Vormachtstellung in diesem Raum zu sichern und den Expansionsbestrebungen des Russischen Reiches Einhalt zu gebieten. Der anglo-russische Konkurrenzkampf in Zentralasien im 19. Jahrhundert wird auch als The Great Game bezeichnet. (de)
- La première guerre anglo-afghane oppose de 1839 à 1842 le Royaume-Uni à l'Afghanistan dans le contexte de la rivalité du Grand Jeu entre le Royaume-Uni et la Russie. Elle se solde par une victoire afghane. (fr)
- 제1차 영국-아프가니스탄 전쟁은 19세기 초 영국이 러시아 제국의 남하 정책을 막기 위해 아프가니스탄에서 국왕 도스트 무함마드를 쫓아내고 친영파의 새로운 왕을 세운 전쟁이다. (ko)
- Pierwsza wojna brytyjsko-afgańska 1839–1842. (pl)
- Första anglo-afghanska kriget utkämpades mellan Brittiska Indien och Afghanistan från 1839 till 1842. Kriget föranleddes, enligt det brittiska imperiet, av oron över den ryska expansionen i Centralasien. (sv)
- 第一次英国－阿富汗战争（简称第一次英阿战争，部分英國人稱為阿富汗大災難）是英國東印度公司与阿富汗酋长国之间的一场战争，在1839年爆发，1842年结束。是次战争乃19世纪期间，英俄在中亞大博弈期間首场大型武裝冲突。 (zh)
- Перша англо-афганська війна — війна між Великою Британією та Еміратом Афганістан 1839—1842 років. (uk)
- نشبت الحرب الإنجليزية الأفغانية الأولى أو الحرب الأنغلو-أفغانية الأولى (المعروفة أيضًا للبريطانيين بـ الكارثة في أفغانستان) بين شركة الهند الشرقية البريطانية وإمارة أفغانستان في عام 1839 واستمرت حتى عام 1842. في البداية، تمكن البريطانيون من التدخل في نزاع على الخلافة بين الأمير دوست محمد (البركزاي) والأمير السابق شجاع شاه (الدراني)، الذي نصّبوه عقب غزو كابل في شهر أغسطس من عام 1839. كادت القوى الهندية البريطانية والسيخية الرئيسية التي تحتل كابل مع أتباع المعسكرات خاصتهم، بعد أن تحملوا الشتاء القارس أيضًا، أن تُباد بالكامل تقريبًا أثناء التراجع في يناير 1842. بعد ذلك أرسل البريطانيون جيش قصاص إلى كابل للانتقام من هزيمتهم، وبعد أن هدموا أجزاء من العاصمة واستردوا السجناء، غادروا أفغانستان تمامًا بحلول نهاية العام. عاد دوست محمد من المنفى في الهند لاستئناف حكمه. (ar)
- La Primera guerra anglo-afganesa (1838-1842) fou un conflicte entre el sobirà de Kabul i Kandahar i la Gran Bretanya. L'objectiu britànic era deposar a Dust Muhammad Khan i restaurar a l'antic sobirà per establir la seva influència a la zona en oposició als russos. Els britànics van entrar a l'Afganistan la primavera del 1839 i es van dirigir a Kandahar, Gazni i Kabul. Shah Shuja fou restaurat però els barakzay van romandre lluitant. El novembre de 1841 va esclatar una revolta a Kabul i els comandants britànics i van morir a la lluita; es va iniciar l'evacuació britànica, ja molt reduïda, cap a Jalalabad (Nangarhar). Shah Shuja fou assassinat. Els britànics van enviar un nou exèrcit a l'Afganistan el 1842, va rescatar als ostatges i va retornar a l'Índia Britànica. El final de la guer (ca)
- The First Anglo-Afghan War (Persian: جنگ اول افغان و انگلیس) was fought between the British Empire and the Emirate of Kabul from 1838 to 1842. The British initially successfully invaded the country taking sides in a succession dispute between emir Dost Mohammad (Barakzai) and former emir Shah Shujah (Durrani), whom they reinstalled upon occupying Kabul in August 1839. The main British Indian force occupied Kabul and endured harsh winters. The force and its camp followers were almost completely massacred during the 1842 retreat from Kabul. (en)
- La Primera guerra anglo-afgana (en persa: جنگ اول افغان و انگلیس), también conocida por los británicos como el Desastre en Afganistán, se libró entre el Imperio Británico y el Emirato de Afganistán desde 1839 hasta 1842. Inicialmente, los británicos intervinieron con éxito en una disputa de sucesión entre el emir Dost Mohammed (Barakzai) y el ex-emir Shuja Shah, a quienes instalaron al capturar Kabul en agosto de 1839. La principal fuerza británica de la India que ocupaba Kabul junto con sus seguidores del campamento, habiendo soportado también duros inviernos, fue aniquilada casi por completo durante su . Los británicos enviaron un para vengar la destrucción de sus fuerzas anteriores. Después de recuperar a los prisioneros, se retiraron de Afganistán a finales de año. Dost Mohammed (es)
- Perang Inggris-Afganistan Pertama (juga disebut Bencana di Afganistan dalam sumber-sumber Inggris) adalah perang yang berlangsung antara Imperium Britania melawan Keamiran Afganistan dari tahun 1839 hingga 1842. Britania menyerang Afganistan sebagai bentuk campur tangan dalam sengketa penerus antara Amir Dost Mohammad Khan dari dengan seorang mantan Amir yang bernama dari Dinasti Durrani. Pasukan Britania berhasil menaklukkan kota Kabul pada Agustus 1839 dan menjadikan Shah Shujah sebagai Amir. Namun, pada tahun 1841, pasukan Britania beberapa kali dikalahkan oleh pemberontak Afganistan. Pasukan Britania dan Sikh yang menduduki Kabul juga terus menerus menghadapi serangan dan harus melalui musim dingin yang kejam, sehingga mereka memutuskan untuk mundur dari Kabul pada Januari 1842, teta (in)
- La prima guerra anglo-afghana fu un conflitto militare fra l'Afghanistan e le forze dell'Impero britannico che si svolse fra il 1839 ed il 1842. Fu uno dei principali conflitti che si ebbero durante il Grande gioco, la competizione fra Gran Bretagna e Russia per il dominio e l'influenza nelle regioni dell'Asia Centrale. La guerra inoltre portò anche una delle peggiori disfatte subite dai britannici in quella regione. Alla fine di marzo fu assassinato anche Shujah Shah che fino a quel momento aveva resistito all'interno del Bala Hisar. (it)
- De Eerste Brits-Afghaanse oorlog (1838-1842) was een poging van de Britten om de Afghaanse emir Dost Mohammed te vervangen door een hen vriendelijker gezind staatshoofd. De Britten hadden voorheen laten onderhandelen over een verdrag, maar dit mislukte toen de Britten niet wilden toegeven aan de Afghaanse eis hen toe te staan Pesjawar op de Sikhs te heroveren. Bovendien onderhandelde Dost Mohammed ook met de Russen, al waren die al even onsuccesvol. (nl)
- A Primeira Guerra Anglo-Afegã, que ocorreu entre 1839 e 1842, foi um dos primeiros grandes conflitos durante o Grande Jogo no século XIX, uma competição pelo poder e influência na Ásia Central entre o Reino Unido e a Rússia, e também marcou um dos piores reveses infligidos aos britânicos na região desde a consolidação da Companhia Britânica das Índias Orientais na Índia. (pt)
- Первая англо-афганская война (перс. جنگ اول افغان و انگلیس) — война между Великобританией и Афганистаном в 1838—1842 годах. Британская армия вмешалась в конфликт между эмиром Дост Мухаммедом и эмиром Шуджа-Шахом, вошла в Афганистан и заняла Кабул в августе 1839 года. Через два года афганцы подняли восстание, что заставило британскую армию покинуть Кабул, но она была полностью уничтожена во время отступления в январе 1842 года. Афганцы осадили британские отряды в Джелалабаде. Британская армия совершила повторное вторжение, сняла осаду Джелалабада, и покинула Афганистан в конце 1842 года. Дост Мухаммад вернулся из ссылки и вновь стал эмиром Афганистана. (ru)
|
.svg){kind=link}
