| dbo:abstract
|
- خوسيه فاسكونسيلوس (بالإسبانية: José Vasconcelos)(30 يونيو 1959 28 فبراير 1882) كان كاتبًا وفيلسوفًا وسياسيًا هامًا مكسيكيًا. وهو أحد أكثر الشخصيات تأثيراً وإثارة للجدل في تطور المكسيك الحديثة. أثرت فلسفته في «العرق الكوني» على جميع جوانب السياسات الاجتماعية والثقافية والسياسية والاقتصادية المكسيكية. (ar)
- José María Albino Vasconcelos Calderón (Oaxaca, 27-a de februaro de 1882-Meksikurbo, 30-a de junio de 1959) estis advokato, politikisto, verkisto, edukisto, publika funkciulo kaj filozofo meksika. Aŭtoro de serio de membiografiaj noveloj kiuj rakontas senegalajn detalojn de la longa procezo de malkompono de la porfirista epoko, de la disvolvigo kaj venko de la Meksika Revolucio kaj de la komenco de la etapo de la reĝimo post-revolucia meksika kiu estis nomita «de konstruo de institucioj». Li estis nomumita unua Sekretario de Publika Eduksistemo de la lando, krom esti rektoro de la kaj iĝis doktoro Honoris Causa de la sama institucio kaj de aliaj kiaj tiuj de Ĉilio, Gvatemalo kaj aliaj latinamerikaj. Li estis ankaŭ membro de El Colegio Nacional kaj de la Academia Mexicana de la Lengua. (eo)
- José Vasconcelos Calderón (* 27. Februar 1882 in Oaxaca; † 30. Juni 1959 in Mexiko-Stadt) war ein mexikanischer Politiker, Schriftsteller und Philosoph. Zusammen mit Alfonso Reyes und Antonio Caso gilt er als einer der bedeutendsten Intellektuellen des modernen Mexiko. In seinen Schriften entwickelte er die Idee eines lateinamerikanischen Nationalismus und einer eigenständigen mexikanischen Nationalidentität auf Grundlage der Mestizaje, der Mischung aus europäischen und indigenen Elementen. Vor allem durch seine Theorie der Kosmischen Rasse (Raza Cósmica) erlangte er weltweite Berühmtheit. Er ist einer der Anstoßgeber des Muralismo. (de)
- José Vasconcelos Calderón (Oaxaca, 27 de febrero de 1882 - Ciudad de México, 30 de junio de 1959) fue un abogado, político, escritor, educador, funcionario público, pedagogo y filósofo mexicano. Autor de una serie de relatos autobiográficos que retratan detalles singulares del largo proceso de descomposición del porfiriato, del desarrollo y triunfo de la Revolución mexicana y del inicio de la etapa del régimen post-revolucionario mexicano que fue llamada «de construcción de instituciones». Fue nombrado primer Secretario de Educación Pública del país y rector de la Universidad Nacional condecorado como Doctor Honoris Causa por la misma institución y por las de Chile, Guatemala y otras latinoamericanas. Fue también miembro de El Colegio Nacional y de la Academia Mexicana de la Lengua. (es)
- José Vasconcelos Calderón (28 February 1882 – 30 June 1959), called the "cultural caudillo" of the Mexican Revolution, was an important Mexican writer, philosopher, and politician. He is one of the most influential and controversial personalities in the development of modern Mexico. His philosophy of the "cosmic race" affected all aspects of Mexican sociocultural, political, and economic policies. (en)
- José Vasconcelos Calderón (né le 28 février 1882 à Oaxaca de Juárez au Mexique et mort le 30 juin 1959 à Mexico, Mexique) est un écrivain, penseur et homme politique mexicain. Fondateur du ministère de l'Éducation de son pays, à partir duquel il a développé une œuvre fructueuse et extraordinaire, qui lui a valu le surnom de El maestro de la juventud de América. (fr)
- ホセ・バスコンセロス・カルデロン（José Vasconcelos Calderón、1882年2月27日 - 1959年6月30日）は、メキシコの教育家、政治家、思想家、文筆家。 (ja)
- José Vasconcelos Calderón (Oaxaca de Juárez, 28 febbraio 1882 – Città del Messico, 30 giugno 1959) è stato uno scrittore, filosofo e politico messicano, uno dei più importanti nella storia del Messico. Scrisse il saggio , per il quale ancora oggi è ricordato. (it)
- José Vasconcelos Calderón (Oaxaca, 28 februari 1882 – Mexico-Stad, 30 juni 1959) was een Mexicaans schrijver, filosoof en politicus. Vasconcelos was een van de belangrijkste twintigste-eeuwse intellectuelen. Hij droeg bij aan een nieuw intellectueel klimaat na de Mexicaanse Revolutie en hem wordt wel toegeschreven de intellectuele deconstructie van het pre-revolutionaire regime mogelijk te hebben gemaakt. Desalniettemin had hij vaak een zeer slechte verstandhouding met de regering die voortkwam uit de revolutie. Vasconcelos studeerde rechtsgeleerdheid in Campeche en Mexico-Stad. Hij raakte betrokken bij het culturele en economische leven in de hoofdstad en ontpopte zich tot criticus van het positivisme dat populair was bij de aanhangers van president-dictator Porfirio Díaz en diens minister Justo Sierra. In 1909 richtte hij met een aantal geestverwanten het op, met als doel de academische vrijheid te waarborgen en een alternatief te bieden voor het positivisme. In 1910 sloot hij zich aan bij de revolutionairen van Francisco I. Madero die Porfirio Díaz omver wierpen. Na de omverwerping van Madero in 1913 ontvluchtte hij het land. Hij keerde korte tijd later terug nadat ook Huerta omver was geworpen waar hij betrokken raakte bij de intra-revolutionaire strubbelingen. Hij diende korte tijd als minister van onderwijs in de regering van de conventie van Aguascalientes maar toen deze werd verslagen door de constitutionalisten van Venustiano Carranza zag hij zich opnieuw gedwongen het land te ontvluchten. Vanuit zijn ballingschap bleef Vasconcelos de revolutie bekritiseren, en stelde hij dat deze na de dood van Madero vooral in handen was gekomen van charlatans die hoofdzakelijk uit eigenbelang opereerden. Na de dood van Carranza in 1920 kon Vasconcelos terugkeren naar Mexico. Hij werd minister van onderwijs in het kabinet van Álvaro Obregón en deed veel voor de alfabetisering van de Mexicaanse bevolking. Vasconcelos gaf een groep schilders in 1922 de opdracht de muren van de "Escuela nacional preparatoria", waar tevens het Ministerie voor Openbaar Onderwijs gevestigd was, van muurschildering en te voorzien. Hij is onlosmakelijk met de muralisten verbonden. Tevens werd hij benoemd tot rector van de Nationale Autonome Universiteit van Mexico (UNAM). Vasconcelos kon echter moeilijk overweg met de seculariseringscampagne en de van boven opgelegde modernisering van Obregón en trad een aantal maanden voor het einde van zijn termijn af. Vasconcelos bekritiseerde ook Obregóns opvolger Plutarco Elías Calles. In 1929 deed hij voor de Nationale Anti-herverkiezingspartij (PNA) een gooi naar het presidentschap waar hij het opnam tegen Pascual Ortiz Rubio van de pas door Calles opgerichte Nationaal Revolutionaire Partij (PNR). Vasconcelos was vooral populair onder studenten, stedelijke intellectuelen en conservatieve katholieken maar zijn verkiezingscampagne werd voortdurend gedwarsboomd door aanhangers van Calles. Volgens de officiële uitslag won Ortiz Rubio met een onwaarschijnlijke 93,55% van de stemmen. Vasconcelos ontvluchtte het land maar bleef vanuit de Verenigde Staten zijn pijlen richten op Calles. Een aanhanger van Vasconcelos pleegde tijdens Ortiz Rubio's inhuldiging een mislukte moordaanslag op de nieuwe president, waarvoor hij werd opgepakt en geëxecuteerd. Vasconcelos is echter vooral bekend als filosoof van het mestizaje, het mestiezendom. Vooral zijn boek uit 1925 is bekend. Volgens Vasconcelos was de wereldgeschiedenis tot nu toe bepaald door vier rassen: het blanke, het zwarte, het Aziatische en het indiaanse. In Latijns-Amerika zou echter het vijfde ras ontstaan door een vermenging van de andere, dat het beste van de andere vier rassen wist te combineren. Vasconcelos was dus voorstander van de vermenging van rassen, en faliekant tegenstander van het sociaal darwinisme. Aangezien in de Verenigde Staten, waarvan de macht volgens Vasconcelos de hoogste verwezenlijking van het blanke ras was, nauwelijks vermenging tussen rassen bestond zal dat land zich uiteindelijk te veel in zichzelf keren en ten onder gaan. Hij was een voorstander van het pan-Ibero-Amerikanisme, omdat hij vond dat de nationalismes van de verschillende Latijns-Amerikaanse landen alleen maar voor onderlinge strijd zorgden zodat dit continent onderworpen zou blijven aan de Verenigde Staten. Hoewel hij geen voorstander van rassenpuurheid was, waren Vasconcelos' theorieën in zekere zin wel racistisch. Zo kende hij bijvoorbeeld de verschillende rassen absolute eigenschappen toe. Naarmate hij politiek meer gedesillusioneerd was werd hij steeds rechtser en kwam in fascistisch vaarwater terecht; zo beschuldigde hij Calles ervan Joods te zijn en te werken voor de internationale vrijmetselarij. In 1940 richtte hij het pro-Duitse antisemitische tijdschrift op, waarin hij openlijk zijn bewondering voor het 'genie' Adolf Hitler uitsprak. Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog was hij zo bevreesd geworden voor het communisme en atheïsme dat hij zijn toevlucht zocht in de Verenigde Staten, dat - in zijn optiek- ten minste een christelijk land was. In de laatste jaren van zijn leven werd hij zelfs een groot bewonderaar van de Verenigde Staten, wat - alweer - haaks staat op zijn eerdere opvattingen. In het kader van een nationale verzoening kon hij terugkeren naar Mexico. In 1958 werd een van zijn aanhangers tijdens de campagne van 1929, Adolfo López Mateos, tot president gekozen, overigens wel voor de PRI, de opvolger van de PNR en inmiddels de enige politieke partij die ertoe deed. Het PRI-regime had Vasconcelos' culturele en sociale theorieën omarmd maar negeerde zijn politieke geschriften. Hij overleed in Tacubaya in 1959. Vasconcelos' ideeën zijn lange tijd heel invloedrijk gebleven in Mexico. Zijn kritiek op het positivisme en pleidooi voor herwaardering voor metafysische, spirituele en esthetische waarden betekenden de doodsteek voor het positivisme in Mexico. Ironisch genoeg heeft juist het regime van de PRI zijn ideeën vaak aangehaald; zijn kritiek op de revolutie is in officiële kringen vaak maar genegeerd. De laatste tijd zijn zijn ideeën toch aan erosie onderhevig. Een vaak gehoorde kritiek op Vasconcelos is dat zijn opvatting van Mexico als mestiezennatie geen ruimte laat voor andere culturen, in het bijzonder de indianen, waarvan hij het bestaan in feite ontkent. Ook wordt wel gesteld dat vooral zijn latere denken te zeer is beïnvloed door persoonlijke wrok tegen Calles en het regime tegen de revolutie om nog serieus genomen te kunnen worden; zijn geschriften uit de periode van na 1929 hebben vaak veel weg van samenzweringstheorieën waarin hij Joden, communisten of (vooral) vrijmetselaars de schuld geeft van Mexico's problemen. Bij Mexicaans-Amerikaanse organisaties als en is hij wel nog populair. (nl)
- José María Albino Vasconcelos Calderón (Oaxaca, 27 de fevereiro de 1882 - Cidade do México, 30 de junho de 1959) foi um advogado, político, escritor, educador, funcionário público e filósofo mexicano. Antigo reitor da Universidade Nacional do México e mais tarde criador do lema e do escudo da UNAM. Em 1925, escreveu o seu mais conhecido ensaio filosófico, intitulado «A raça cósmica — missão da raça ibero-americana», no qual sustenta sempre a tese de que, através da mestiçagem entre três das principais raças humanas — a branca (dos colonizadores), a negra (dos escravos importados da África) e a amarela ou vermelha (dos nativos) — as duas nações da Península Ibérica (Portugal e Espanha) haviam criado na América Central e Meridional a primeira raça de síntese do mundo, uma raça consequentemente com poder para transformar o globo. Encontra-se colaboração de sua autoria no jornal A república portuguesa (1910-1911). (pt)
- Хосе Васконселос Кальдерон (исп. José Vasconcelos Calderón; 28 февраля 1882 года, Оахака, — 30 июня 1959 года, Мехико) — мексиканский историк, философ и политический деятель, первый в истории Мексики министр образования (1921—1924), кандидат на выборах президента (1929). (ru)
- Хосе Васконселос (ісп. Jose Vasconcelos; 28 лютого 1882, Оахака — 30 червня 1959, Мехіко) — мексиканський історик, філософ і державний діяч. Народився в Охаки. У 1907 році закінчив юридичний факультет. Входив до літературного гуртку Атеней молоді. У 1910 році Васконселос взяв діяльну участь в Мексиканської революції, підтримуючи Франсиско Мадеро і Панчо Вілью. Кілька разів був змушений емігрувати в Європу і США. Після закінчення революції в президентство Альваро Обрегона був призначений ректором Національного університету Мехіко. Підготовча школа при Університеті (препаратором) — стала колискою нового покоління революційної інтелігенції. У 1921—1924 рр., Займаючи пост міністра освіти, виконав на цьому терені велику роботу з підвищення рівня освіти народних мас, розгорнувши програму будівництва сільських шкіл і бібліотек, намагаючись налагодити випуск загальнодоступних видань класиків світової літератури. У своїх спогадах Васконселос стверджував, що подібні плани виникли у нього після прочитання повідомлень про діяльність Луначарського. Васконселос також зіграв важливу роль у становленні мексиканського муралізму, покровітельствуя молодим художникам Дієго Рівері, Хосе Клементе Ороско, Давиду Альфаро Сікейрос та ін. У 1929 році Хосе Васконселос невдало балотувався на пост президента республіки, і після спроби організувати повстання знову отвправілся в добровільне вигнання, подорожуючи по Європі, Азії і Південній Америці. У 1940 році він повернувся на батьківщину. Пізніше став ректором університету в Соноре, потім директором Національної бібліотеки в Мехіко. Васконселос залишив велике літературну спадщину: роботи з філософії, соціології, історії, есе та автобіографії. У своїх роботах, таких як «Космічна раса» або «Індологія», розробляв концепцію особливої змішаної раси, яка повинна виникнути в процесі метисації народів Південної Америки і якій належить зіграти вирішальну роль у долі людства. Васконселос також написав автобіографічну тетралогію: «Креольська Улісс» (1935), «Буря» (1936), «Розгром» (1938) і «Проконсульство» (1939). (uk)
|
| rdfs:comment
|
- خوسيه فاسكونسيلوس (بالإسبانية: José Vasconcelos)(30 يونيو 1959 28 فبراير 1882) كان كاتبًا وفيلسوفًا وسياسيًا هامًا مكسيكيًا. وهو أحد أكثر الشخصيات تأثيراً وإثارة للجدل في تطور المكسيك الحديثة. أثرت فلسفته في «العرق الكوني» على جميع جوانب السياسات الاجتماعية والثقافية والسياسية والاقتصادية المكسيكية. (ar)
- José Vasconcelos Calderón (* 27. Februar 1882 in Oaxaca; † 30. Juni 1959 in Mexiko-Stadt) war ein mexikanischer Politiker, Schriftsteller und Philosoph. Zusammen mit Alfonso Reyes und Antonio Caso gilt er als einer der bedeutendsten Intellektuellen des modernen Mexiko. In seinen Schriften entwickelte er die Idee eines lateinamerikanischen Nationalismus und einer eigenständigen mexikanischen Nationalidentität auf Grundlage der Mestizaje, der Mischung aus europäischen und indigenen Elementen. Vor allem durch seine Theorie der Kosmischen Rasse (Raza Cósmica) erlangte er weltweite Berühmtheit. Er ist einer der Anstoßgeber des Muralismo. (de)
- José Vasconcelos Calderón (28 February 1882 – 30 June 1959), called the "cultural caudillo" of the Mexican Revolution, was an important Mexican writer, philosopher, and politician. He is one of the most influential and controversial personalities in the development of modern Mexico. His philosophy of the "cosmic race" affected all aspects of Mexican sociocultural, political, and economic policies. (en)
- José Vasconcelos Calderón (né le 28 février 1882 à Oaxaca de Juárez au Mexique et mort le 30 juin 1959 à Mexico, Mexique) est un écrivain, penseur et homme politique mexicain. Fondateur du ministère de l'Éducation de son pays, à partir duquel il a développé une œuvre fructueuse et extraordinaire, qui lui a valu le surnom de El maestro de la juventud de América. (fr)
- ホセ・バスコンセロス・カルデロン（José Vasconcelos Calderón、1882年2月27日 - 1959年6月30日）は、メキシコの教育家、政治家、思想家、文筆家。 (ja)
- José Vasconcelos Calderón (Oaxaca de Juárez, 28 febbraio 1882 – Città del Messico, 30 giugno 1959) è stato uno scrittore, filosofo e politico messicano, uno dei più importanti nella storia del Messico. Scrisse il saggio , per il quale ancora oggi è ricordato. (it)
- Хосе Васконселос Кальдерон (исп. José Vasconcelos Calderón; 28 февраля 1882 года, Оахака, — 30 июня 1959 года, Мехико) — мексиканский историк, философ и политический деятель, первый в истории Мексики министр образования (1921—1924), кандидат на выборах президента (1929). (ru)
- José María Albino Vasconcelos Calderón (Oaxaca, 27-a de februaro de 1882-Meksikurbo, 30-a de junio de 1959) estis advokato, politikisto, verkisto, edukisto, publika funkciulo kaj filozofo meksika. Aŭtoro de serio de membiografiaj noveloj kiuj rakontas senegalajn detalojn de la longa procezo de malkompono de la porfirista epoko, de la disvolvigo kaj venko de la Meksika Revolucio kaj de la komenco de la etapo de la reĝimo post-revolucia meksika kiu estis nomita «de konstruo de institucioj». (eo)
- José Vasconcelos Calderón (Oaxaca, 27 de febrero de 1882 - Ciudad de México, 30 de junio de 1959) fue un abogado, político, escritor, educador, funcionario público, pedagogo y filósofo mexicano. Autor de una serie de relatos autobiográficos que retratan detalles singulares del largo proceso de descomposición del porfiriato, del desarrollo y triunfo de la Revolución mexicana y del inicio de la etapa del régimen post-revolucionario mexicano que fue llamada «de construcción de instituciones». (es)
- José Vasconcelos Calderón (Oaxaca, 28 februari 1882 – Mexico-Stad, 30 juni 1959) was een Mexicaans schrijver, filosoof en politicus. Vasconcelos was een van de belangrijkste twintigste-eeuwse intellectuelen. Hij droeg bij aan een nieuw intellectueel klimaat na de Mexicaanse Revolutie en hem wordt wel toegeschreven de intellectuele deconstructie van het pre-revolutionaire regime mogelijk te hebben gemaakt. Desalniettemin had hij vaak een zeer slechte verstandhouding met de regering die voortkwam uit de revolutie. (nl)
- José María Albino Vasconcelos Calderón (Oaxaca, 27 de fevereiro de 1882 - Cidade do México, 30 de junho de 1959) foi um advogado, político, escritor, educador, funcionário público e filósofo mexicano. Antigo reitor da Universidade Nacional do México e mais tarde criador do lema e do escudo da UNAM. Em 1925, escreveu o seu mais conhecido ensaio filosófico, intitulado «A raça cósmica — missão da raça ibero-americana», no qual sustenta sempre a tese de que, através da mestiçagem entre três das principais raças humanas — a branca (dos colonizadores), a negra (dos escravos importados da África) e a amarela ou vermelha (dos nativos) — as duas nações da Península Ibérica (Portugal e Espanha) haviam criado na América Central e Meridional a primeira raça de síntese do mundo, uma raça consequentemen (pt)
- Хосе Васконселос (ісп. Jose Vasconcelos; 28 лютого 1882, Оахака — 30 червня 1959, Мехіко) — мексиканський історик, філософ і державний діяч. Народився в Охаки. У 1907 році закінчив юридичний факультет. Входив до літературного гуртку Атеней молоді. У 1910 році Васконселос взяв діяльну участь в Мексиканської революції, підтримуючи Франсиско Мадеро і Панчо Вілью. Кілька разів був змушений емігрувати в Європу і США. Після закінчення революції в президентство Альваро Обрегона був призначений ректором Національного університету Мехіко. Підготовча школа при Університеті (препаратором) — стала колискою нового покоління революційної інтелігенції. (uk)
|
