| dbo:abstract
|
- جيبهارد فون بلوخر (بالألمانية: Gebhard Leberecht von Blücher) جنرال ومشير ميداني بروسي. حصل على أكبر تقدير بعد أن قاد جيشه ضد نابليون الأول في معركة الأمم في لايبزيغ عام 1813 ومعركة واترلو عام 1815. (ar)
- Gebhard Leberecht von Blücher (Rostock, 16 de desembre de 1742 - , 12 de setembre de 1819), Príncep de Wahlstatt, fou un militar prussià. Fou Tinent General el 1806 i Mariscal de Camp el 1813. Comandà exèrcits a les batalles de Leipzig i Lützen el 1813. Va ser derrotat a la batalla de Ligny el 1815. Va participar en la batalla de Waterloo (1815) com a comandant en cap de l'exèrcit prussià, i va ser un dels dos únics portadors de l'Estrella de la Gran Creu de la Creu de Ferro. L'altre portador va ser Paul von Hindenburg. (ca)
- Gebhard Leberecht von Blücher, kníže z (16. prosinec 1742, Rostock – 12. září 1819, , Slezsko) byl pruský maršál. (cs)
- Ο Γκέμπχαρντ Λέμπερεχτ φον Μπλύχερ, Πρίγκιπας του Βάλστατ (γερμ.: Gebhard Leberecht von Blücher, Fürst von Wahlstatt, 16 Δεκεμβρίου 1742 – 12 Σεπτεμβρίου 1819) ήταν Πρώσος στρατάρχης του ιππικού. Συμμετείχε στον Επταετή πόλεμο, αλλά έγινε γνωστός κατά τους Ναπολεόντειους πολέμους, χάρη στις νίκες στις μάχες της Λειψίας και του Βατερλώ. Αν και δεν ήταν στρατιωτική μεγαλοφυΐα, η ασίγαστη ενέργειά του στα πεδία των μαχών, η ικανότητά του να επιστρέφει δριμύτερος μετά τα λάθη του και η ηγετική του φυσιογνωμία τον κατέστησαν έναν αξιοσέβαστο στρατιωτικό. Τιμήθηκε εν ζωή και μετά θάνατον, τόσο από τους συμπατριώτες του, όσο και από ξένους. (el)
- Gebhard Leberecht von BLÜCHER (naskiĝis la 16-an de decembro 1742 en Rostock, mortis la 12-an de septembro 1819 en Kąty Wrocławskie), princo de , estis prusa generalo kiu gvidis la prusan armeon kontraŭ Napoléon Bonaparte ĉe la Batalo de Waterloo en 1815. (eo)
- Gebhard Leberecht von Blücher, ab 1814 Fürst Blücher von Wahlstatt (* 16. Dezember 1742 in Rostock; † 12. September 1819 in Krieblowitz), war ein preußischer Generalfeldmarschall, der durch den Sieg über Napoleon in der Schlacht bei Waterloo berühmt wurde. Volkstümlich „Marschall Vorwärts“ genannt, gehörte er zu den populärsten Helden der Befreiungskriege in Europa. Nach dem Eintritt in die schwedische Kavallerie wurde Blücher 1760 von preußischen Truppen gefangen genommen und trat in ihren Dienst. Für seine Erfolge im Gefecht von Kirrweiler 1794 wurde er befördert und nahm als Brigadekommandeur 1806 an der Schlacht bei Auerstedt teil. Dabei lernte er seinen zukünftigen Stabschef Gerhard David von Scharnhorst kennen. Nach dem Frieden von Tilsit 1807 wechselte er zunächst ins Kriegsdepartement und ging dann in den Ruhestand. Zu Beginn der Befreiungskriege trat Blücher wieder in den Dienst und nahm im Mai 1813 an den Schlachten bei Großgörschen und Bautzen teil. Im August 1813 siegte er in der Schlacht an der Katzbach. Für seine Erfolge in der Völkerschlacht bei Leipzig im Oktober 1813 wurde er zum Generalfeldmarschall ernannt. Nach schweren Kämpfen zog er im März 1814 mit den verbündeten Truppen in Paris ein. Anschließend wurde er zum Fürsten von Wahlstatt ernannt und zog sich auf Schloss Krieblowitz zurück. Nach der Rückkehr Napoleons 1815 wurde Blücher, nun mit August Neidhardt von Gneisenau als Stabschef, erneut Befehlshaber der preußischen Truppen, die er in den Niederlanden mit den britischen und verbündeten Truppen unter Wellington einsetzte. Am 16. Juni 1815 wurde er in der Schlacht bei Ligny von Napoleon besiegt. Für einen späteren Vorstoß mit Wellington zog er seine Truppen unter hohem Risiko nach Wavre zurück. Am 18. Juni 1815 nahmen seine Truppen zunächst nicht an der Schlacht bei Waterloo teil, stießen auf Drängen Gneisenaus dann jedoch vor und tauchten in der entscheidenden Phase auf der rechten Flanke der französischen Truppen auf. Dies führte zusammen mit dem Vorstoß Wellingtons zur endgültigen Niederlage Napoleons. (de)
- Gebhard Leberecht von Blücher, Fürst von Wahlstatt (German pronunciation: [ˈɡɛphaʁt ˈleːbəʁɛçt fɔn ˈblʏçɐ]; 21 December 1742 – 12 September 1819), Graf (count), later elevated to Fürst (sovereign prince) von Wahlstatt, was a Prussian Generalfeldmarschall (field marshal). He earned his greatest recognition after leading his army against Napoleon I at the Battle of the Nations at Leipzig in 1813 and the Battle of Waterloo in 1815. Blücher was born in Rostock, the son of a retired army captain. His military career began in 1758 as a hussar in the Swedish Army. He was captured by the Prussians in 1760 during the Pomeranian Campaign and thereafter joined the Prussian Army, serving as a hussar officer for Prussia during the remainder of the Seven Years' War. In 1773, Blücher was forced to resign by Frederick the Great for insubordination. He worked as a farmer until the death of Frederick in 1786, when Blücher was reinstated and promoted to colonel. For his success in the French Revolutionary Wars, Blücher became a major general in 1794. He became a lieutenant general in 1801 and commanded the cavalry corps during the Napoleonic Wars in 1806. War broke out between Prussia and France again in 1813 and Blücher returned to active service at the age of 71. He was appointed full general over the Prussian field forces and clashed with Napoleon at the Battles of Lützen and Bautzen. Later he won a critical victory over the French at the Battle of Katzbach. Blücher commanded the Prussian Army of Silesia at the Battle of the Nations where Napoleon was decisively defeated. For his role, Blücher was made a field marshal and received his title of Prince of Wahlstatt. After Napoleon’s return in 1815, Blücher took command of the Prussian Army of the Lower Rhine and coordinated his force with that of the British and Allied forces under the Duke of Wellington. At the Battle of Ligny, he was severely injured and the Prussians retreated. After recovering, Blücher resumed command and joined Wellington at the Battle of Waterloo, with the intervention of Blücher's army playing a decisive role in the final allied victory. Blücher was made an honorary citizen of Berlin, Hamburg and Rostock. Known for his fiery personality, he was nicknamed Marschall Vorwärts ("Marshal Forward") by his soldiers because of his aggressive approach in warfare. Along with Paul von Hindenburg, he was the most highly decorated Prussian-German soldier in history: Blücher and Hindenburg are the only Prussian-German military officers to have been awarded the Star of the Grand Cross of the Iron Cross. A statue once stood in the square that bore his name, Blücherplatz, in Breslau (today Wrocław). (en)
- Gebhard Leberecht von Blücher, Fürst von Wahlstatt (Rostock, 1742ko abenduaren 21a - , 1819ko irailaren 12) prusiar mariskala izan zen. Bere ibilbide militarra husar bezala hasi zuen Suediako armadan. Prusiarrek harrapatu zuten 1760an eta Zazpi Urteko Gerran zehar, orusiar armadan zerbitzatu zuen. 1783an Frederiko II.a Handia erregeak dimititzera behartu zuen, insubordinazioagatik, eta Blücherrek nekazari izateari ekin zion. Frederiko 1786an hil ondoren, Blücherrek armadara itzuli ahal izan zuen. Frantziako Iraultzako Gerretan lortutako arrakasten ondorioz, komandante jeneral mailara igo zuten. 1801ean teniente jeneral mailara igo zen eta 1806an prusiar zalditeriaren buruzagia izan zen Napoleondar Gerretan. 1813an, 71 urterekin, Napoleonen aurka borrokatu zen berriro. Prusiako lurreko indar guztien buruzagi izendatu zuten eta , eta guduetan esku hartu zuen. Silesiako prusiar armadaren buru izan zen Nazioen guduan, non Napoleonek porrot erabakigarria jasan zuen. 1815ean Blücherrek bere armada koordinatu zuen Wellingtongo dukeak zuzendutako armada aliatuarekin. larriki zauritu zuten 1815eko ekainaren 16an. Sendatzea lortu ondoren, bi egun geroago Waterlooko guduan esku hartu zuen, non bere esku-hartzea erabakigarria izan zen garaipenerako. Wahlstatteko kondea ("Graf") eta ondoren Wahlstatteko printze subiranoa ("Fürst") izan zen. (eu)
- Gebhard Leberecht von Blücher (Rostock, Ducado de Mecklemburgo; 16 de diciembre de 1742-, Silesia; 12 de septiembre de 1819), príncipe de Wahlstatt, fue un militar prusiano comandante en las batallas de Leipzig y Lützen en 1813. Derrotado en la batalla de Ligny en 1815, fue decisiva su intervención inmediatamente posterior en la batalla de Waterloo como comandante en jefe del ejército prusiano. Teniente general en 1806 y mariscal de campo en 1813 es, junto con Paul von Hindenburg, uno de los dos únicos portadores de la Estrella de la Gran Cruz de la Cruz de Hierro. (es)
- Marascal machaire Prúiseach ab ea Gebhard Leberecht von Blücher (16 Nollaig 1742 – 12 Meán Fómhair 1819. Rugadh é i Rostock i dtuaisceart na Gearmáine. Bhí sé i gceannas ar airm na Prúise le linn . Fuair sé bás in Krieblowitz, in Schlesien. (ga)
- Gebhard Leberecht von Blücher (IPA: [gɛphaɐt lebəʁɛçt fɔn blyçɐ]; 16 Desember 1742 – 12 September 1819, Graf), nantinya diangkat sebagai (Pangeran) von , adalah Generalfeldmarschall Prusia yang memimpin tentaranya melawan Napoleon dalam Pertempuran Leipzig tahun 1813 dan pada Pertempuran Waterloo tahun 1815 dengan Adipati Wellington. (in)
- Gebhard Leberecht von Blücher, prince de Wahlstatt, né le 16 décembre 1742 à Rostock dans le duché de Mecklembourg-Schwerin et mort le 12 septembre 1819 à Krieblowitz, était un général et feld-maréchal prussien qui commanda l'armée prussienne contre Napoléon Ier pendant la campagne d'Allemagne de 1813, la campagne de France de 1814 et enfin la campagne de Belgique qui s'achève victorieusement à la bataille de Waterloo le 18 juin 1815. On a nommé en son honneur un croiseur cuirassé, lancé en 1908 et coulé en 1915, lors de la Première Guerre mondiale, ainsi qu'un croiseur lourd, lancé en 1937 et coulé en 1940, lors de la bataille du détroit de Drobak. (fr)
- 게프하르트 레베레히트 폰 블뤼허 폰 발슈타트 후작(독일어: Gebhard Leberecht von Blücher, Fürst von Wahlstatt [gɛphaɐt lebəʁɛçt fɔn blyçɐ][*]; 1742년 12월 16일 - 1819년 9월 12일)은 프로이센의 육군원수로서 그가 이끄는 프로이센군은 1813년 라이프치히 전투와 1815년 워털루 전투에서 웰링턴 공작과 함께 나폴레옹 1세에 대항해 싸웠다. 로스토크와 베를린에서 그는 시민들로부터 "전진원수(前進元帥;"Marschall Vorwärts";"Marshal Forwards!")"라는 별명을 얻었는데, 왜냐하면 그의 공격적인 성격에 기인한 것이었다. 오늘날 독일의 관용어에서 "ran wie Blücher" ("on it like Blücher")란 “전쟁 또는 그 밖에서 매우 직접적이고 공격적인 행동을 하는 사람”을 의미하는 말이다. (ko)
- Gebhard Leberecht von Blücher, I principe di Wahlstatt (Rostock, 16 dicembre 1742 – Krieblowitz, 12 settembre 1819), è stato un generale prussiano, con il grado di feldmaresciallo. Arruolato nell'esercito prussiano, Gebhard Leberecht von Blücher partecipò con un ruolo subordinato alla guerra della Quarta coalizione, che terminò con la totale sconfitta della Prussia; coinvolto nel disastro, venne catturato con le sue truppe a Lubecca pochi giorni dopo la battaglia di Jena. Violentemente ostile alla Francia e a Napoleone, fu sempre fautore della guerra per liberare la nazione prussiana e vendicare la sconfitta. Nel 1813 prese il comando supremo dell'esercito prussiano che condusse con grande energia durante le alterne vicende della guerra della sesta coalizione, prendendo parte con un ruolo importante alla battaglia di Lipsia e alla successiva invasione della Francia, fino a Parigi. Ebbe inoltre una funzione decisiva nella battaglia di Waterloo del 1815, intervenendo sul campo di battaglia nel momento culminante in aiuto dei britannici. Gebhard von Blücher, pur non mostrando grandi qualità di stratega, diede sempre prova di grande fierezza e tenacia, divenendo un eroe nazionale prussiano per la sua volontà combattiva e per il suo spirito patriottico. (it)
- ゲプハルト・レベレヒト・フォン・ブリュッヘル（Gebhard Leberecht von Blücher、1742年12月16日 - 1819年9月12日）は、プロイセン王国の軍人。陸軍元帥。ワールシュタット大公。ナポレオン戦争後半のプロイセン軍総司令官となり、ウェリントン公と共にワーテルローの戦いでナポレオンを破った。攻撃的な性格から前進元帥（Marschall Vorwärts）と渾名される。姓の表記は発音に近いブリュッヒャー（ドイツ語発音: [ˈblyːçɐ] ）が用いられることも多い（ブリュッハーという場合も）。 (ja)
- Gebhard Leberecht von Blücher (Rostock, 16 december 1742 - Krieblowitz, 12 september 1819), sinds 1814 vorst Blücher von Wahlstatt, was een Pruisisch generaal die zijn leger leidde tegen Napoleon Bonaparte in de Slag bij Waterloo in 1815. Blücher droeg de bijnaam Marschall Vorwärts ("Maarschalk Voorwaarts") voor zijn offensieve instelling op het slagveld. Van Blücher is bekend dat hij zijn soldaten aanvuurde met de kreet "Hunde wollt ihr immer leben?" (Honden, willen jullie eeuwig leven?) (nl)
- Ге́бхард Ле́берехт фон Блю́хер (нем. Gebhard Leberecht von Blücher), с 03.06.1814 князь Вальштадтский (Fürst von Wahlstatt; 16 декабря 1742 — 12 сентября 1819) — прусский военачальник, генерал-фельдмаршал (1813). Участник ряда Наполеоновских войн, командующий прусскими войсками в боевых действиях войны шестой коалиции и против вернувшегося Наполеона в 1815 году. Победитель при Ватерлоо. (ru)
- Gebhard Leberecht von Blücher (Gebhard Leberecht Fürst Blücher von Wahlstatt) (ur. 16 grudnia 1742 w Rostocku, zm. 12 września 1819 w Krobielowicach) – książę, żołnierz, feldmarszałek Królestwa Prus, dowódca armii pruskiej w bitwie pod Waterloo, Kaczawą, Lipskiem, Budziszynem, Lützen, Brienne-le-Château, Craonne, Laon, a także kampanii sześciodniowej. (pl)
- Gebhard Leberecht von Blücher, Príncipe de Wahlstatt (Rostock, 16 de dezembro de 1742 — , 12 de setembro de 1819) foi um marechal-de-campo prussiano que liderou seu exército contra as forças de Napoleão na Batalha das Nações em 1813 e na Batalha de Waterloo em 1815. Blücher comandou o imponente Exército da Silésia, um exército de tropas russo-prussianas que lutaram contra o Imperador Napoleão I do Primeiro Império Francês durante a Guerra da Sexta Coalizão em 1813-1814. O General Von Blücher foi um dos comandantes mais talentosos da Europa durante a era napoleônica e desempenhou um papel fundamental na Batalha de Waterloo, durante a qual seu exército prussiano colaborou substancialmente com as forças britânicas do Duque de Wellington a fim de obliterar o exército de Napoleão Bonaparte. Quando jovem, Blücher se juntou ao exército sueco, posteriormente enveredando para o lado prussiano após ter sido feito prisioneiro em 1760. Por um longo período, ele se aposentou da vida militar, entretanto a eclosão das Guerras Revolucionárias Francesas o levou de volta ao país como um comandante de cavalaria. Figura proeminente no prélio desastroso da Prússia contra Napoleão, em 1806, Von Blücher liderou acusações vorazes mas vãs de cavalaria na derrota em Auerstedt. Nos anos seguintes, tornou-se um símbolo do patriotismo prussiano e, quando a guerra com a França recomeçou em 1813, ele comandou o poderoso Exército russo-prussiano da Silésia. Blücher derrotou os franceses em Katzbach no mês de agosto e contribuiu para a vitória da coalizão em Leipzig dois meses depois. Em 1814, seu exército lutou em toda a França até Paris, assumindo grande parte do crédito adquirido por forçar a abdicação de Napoleão Bonaparte. A velha raposa então aposentou-se com o título de Príncipe de Wahlstatt, apenas para ser chamado de volta precipitadamente quando Napoleão escapou da Ilha de Elba em 1815. Enfrentando o comandante francês em Ligny, o general de 72 anos de idade teve seu cavalo atingido por debaixo dele e ficou preso debaixo de seu cadáver equestre por duas horas. Depois de se recuperar, ele anulou seu chefe de gabinete, August von Gneisenau, e marchou para se juntar ao Duque de Wellington em Waterloo, chegando a tempo de virar a batalha decisivamente contra Napoleão e encerrar sua densa carreira militar com uma gloriosa vitória. (pt)
- Gebhard Leberecht von Blücher, furste von Wahlstatt, född 16 december 1742 i Rostock, död 12 september 1819 i i provinsen Schlesien (i nuvarande Polen), var en svensk-preussisk militär, fältmarskalk från 1813. Blücher, som tillhörde en adlig släkt, tog efter nödtorftig skolutbildning under pommerska kriget tjänst vid Svenska husarregementet 1758, men föll 1760 i preussisk fångenskap och gick i preussisk tjänst. Han blev 1771 stabsryttmästare men tog avsked 1773, sedan han förbigicks vid befordran, och ägnade sig därefter åt skötseln av sina gods i Grossraddow. 1787 trädde han åter i preussisk militärtjänst som major, blev 1790 överste, 1794 regementschef och generalmajor. Därefter 1809 general av kavalleriet, 1813 fältmarskalk och slutligen furste 1814 före sitt avsked 1815. Blücher gjorde sig genom sin karisma och okonstlade sätt sig mycket populär bland sina underlydande. Trots sin snabba karriär spelade han före Napoleonkrigen närmast ingen politisk roll, främst genom sin brist på utbildning och sitt lättsinniga liv. 1805 yrkade Blücher på krig mot Napoleon och tillhörde 1806 krigspartiet. I slaget vid Auerstädt förde Blücher befälet över avantgardet, men hans anfall stoppades av fransmännens försvar. Blücher drog sig sedan tillbaka mot Lübeck men måste i november 1806 med 6 000 man kapitulera vid Ratekau efter slaget vid Lübeck. Han utväxlades dock i mars 1807 mot Claude-Victor Perrin och sändes att operera tillsammans med svenskarna i Pommern och kom väl överens med Gustav IV Adolf. Efter freden i Tilsit i juli 1807 blev Blücher militärguvernör i Pommern och betraktades mer än någonsin av det patriotiska partiet som dess ledare. 1809 yrkade Blücher förgäves på ett förbund med Österrike. Efter förbundet med Frankrike 1812 måste Blücher på grund av sina skarpa uttalanden mot fransmännen avgå. Vid brytningen med Napoleon fick Blücher på Gerhard von Scharnhorsts yrkande ett högt befäl, men kunde i slagen vid Lützen och Bautzen, båda i maj 1813, inte hindra franska segrar. Blüchers lyckade överfall vid Haynau den 26 maj höjde dock härens mod. Efter stilleståndet ställdes Blücher med August von Gneisenau som generalstabschef i spetsen för schlesiska armén, och nu började Blüchers mest glänsande tid. I den genialiske strategen Gneisenau fann Blücher sitt komplement, och Blücher litade oinskränkt på honom. I den 26 augusti besegrade Blücher i grunden Jacques MacDonald, gick sedan över Elbe, och förenade sig med Karl XIV Johan, varpå han i mitten av oktober deltog i slaget vid Leipzig där Napoleon själv besegrades. Det av Blücher yrkade energiska förföljandet uteblev, men nyårsdagen 1814 gick Blücher över Rhen. Blüchers djärva, tämligen isolerade framträngande mot Paris ledde dock till en rad nederlag för hans spridda kårer. Då Napoleon vänt sig åt annat håll, fortsatte Blücher dock frammarchen, och ryckte den tvekande Karl zu Schwarzenberg med sig, och den 31 mars 1814 intågade den förbundna i Paris. Efter Napoleons återkomst fick Blücher med Gneisenau vid sin sida befälet över den preussiska armén södra delen av Förenade Nederländerna. I slaget vid Ligny den 16 juni 1815 offrade Blücher på Gneisenaus inrådan djärvt sina förbindelser för att kunna bistå hertigen av Wellington, vilket ledde till den avgörande segern över Napoleon och marskalk Ney i slaget vid Waterloo två dagar senare. Blücher belönades för sina segrar med bland annat rika donationer. Två tyska örlogsfartyg, SMS Blücher och Blücher, uppkallades efter honom. (sv)
- Ґе́бгард-Ле́берехт фон Блю́хер (нім. Gebhard Leberecht von Blücher; 16 грудня 1742 — 12 вересня 1819) — прусський офіцер, генерал-фельдмаршал. Учасник семирічної, французьких революційних і наполеонівських воєн. Командувач прусською армією в бойових діях проти Наполеона. Найбільше визнання заслужив завдяки перемогам у битві при Лейпцигу (1813) та битві при Ватерлоо (1815). Граф, князь . (uk)
- 格布哈德·莱贝雷希特·冯·布吕歇尔，瓦尔施塔特公爵（Gebhard Leberecht von Blücher, Fürst von Wahlstatt，德语发音：[ˈɡɛphaʁt ˈleːbəʁɛçt fɔn ˈblʏçɐ]，1742年12月16日－1819年9月12日），普鲁士元帅，在数次重大战役中名声远扬。他积极进攻的指挥风格为他赢得了“前进元帅”的称号。布吕歇尔在1816年被评为柏林和罗斯托克的名誉市民。瓦尔哈拉神殿立有他的胸像。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- جيبهارد فون بلوخر (بالألمانية: Gebhard Leberecht von Blücher) جنرال ومشير ميداني بروسي. حصل على أكبر تقدير بعد أن قاد جيشه ضد نابليون الأول في معركة الأمم في لايبزيغ عام 1813 ومعركة واترلو عام 1815. (ar)
- Gebhard Leberecht von Blücher (Rostock, 16 de desembre de 1742 - , 12 de setembre de 1819), Príncep de Wahlstatt, fou un militar prussià. Fou Tinent General el 1806 i Mariscal de Camp el 1813. Comandà exèrcits a les batalles de Leipzig i Lützen el 1813. Va ser derrotat a la batalla de Ligny el 1815. Va participar en la batalla de Waterloo (1815) com a comandant en cap de l'exèrcit prussià, i va ser un dels dos únics portadors de l'Estrella de la Gran Creu de la Creu de Ferro. L'altre portador va ser Paul von Hindenburg. (ca)
- Gebhard Leberecht von Blücher, kníže z (16. prosinec 1742, Rostock – 12. září 1819, , Slezsko) byl pruský maršál. (cs)
- Ο Γκέμπχαρντ Λέμπερεχτ φον Μπλύχερ, Πρίγκιπας του Βάλστατ (γερμ.: Gebhard Leberecht von Blücher, Fürst von Wahlstatt, 16 Δεκεμβρίου 1742 – 12 Σεπτεμβρίου 1819) ήταν Πρώσος στρατάρχης του ιππικού. Συμμετείχε στον Επταετή πόλεμο, αλλά έγινε γνωστός κατά τους Ναπολεόντειους πολέμους, χάρη στις νίκες στις μάχες της Λειψίας και του Βατερλώ. Αν και δεν ήταν στρατιωτική μεγαλοφυΐα, η ασίγαστη ενέργειά του στα πεδία των μαχών, η ικανότητά του να επιστρέφει δριμύτερος μετά τα λάθη του και η ηγετική του φυσιογνωμία τον κατέστησαν έναν αξιοσέβαστο στρατιωτικό. Τιμήθηκε εν ζωή και μετά θάνατον, τόσο από τους συμπατριώτες του, όσο και από ξένους. (el)
- Gebhard Leberecht von BLÜCHER (naskiĝis la 16-an de decembro 1742 en Rostock, mortis la 12-an de septembro 1819 en Kąty Wrocławskie), princo de , estis prusa generalo kiu gvidis la prusan armeon kontraŭ Napoléon Bonaparte ĉe la Batalo de Waterloo en 1815. (eo)
- Gebhard Leberecht von Blücher (Rostock, Ducado de Mecklemburgo; 16 de diciembre de 1742-, Silesia; 12 de septiembre de 1819), príncipe de Wahlstatt, fue un militar prusiano comandante en las batallas de Leipzig y Lützen en 1813. Derrotado en la batalla de Ligny en 1815, fue decisiva su intervención inmediatamente posterior en la batalla de Waterloo como comandante en jefe del ejército prusiano. Teniente general en 1806 y mariscal de campo en 1813 es, junto con Paul von Hindenburg, uno de los dos únicos portadores de la Estrella de la Gran Cruz de la Cruz de Hierro. (es)
- Marascal machaire Prúiseach ab ea Gebhard Leberecht von Blücher (16 Nollaig 1742 – 12 Meán Fómhair 1819. Rugadh é i Rostock i dtuaisceart na Gearmáine. Bhí sé i gceannas ar airm na Prúise le linn . Fuair sé bás in Krieblowitz, in Schlesien. (ga)
- Gebhard Leberecht von Blücher (IPA: [gɛphaɐt lebəʁɛçt fɔn blyçɐ]; 16 Desember 1742 – 12 September 1819, Graf), nantinya diangkat sebagai (Pangeran) von , adalah Generalfeldmarschall Prusia yang memimpin tentaranya melawan Napoleon dalam Pertempuran Leipzig tahun 1813 dan pada Pertempuran Waterloo tahun 1815 dengan Adipati Wellington. (in)
- 게프하르트 레베레히트 폰 블뤼허 폰 발슈타트 후작(독일어: Gebhard Leberecht von Blücher, Fürst von Wahlstatt [gɛphaɐt lebəʁɛçt fɔn blyçɐ][*]; 1742년 12월 16일 - 1819년 9월 12일)은 프로이센의 육군원수로서 그가 이끄는 프로이센군은 1813년 라이프치히 전투와 1815년 워털루 전투에서 웰링턴 공작과 함께 나폴레옹 1세에 대항해 싸웠다. 로스토크와 베를린에서 그는 시민들로부터 "전진원수(前進元帥;"Marschall Vorwärts";"Marshal Forwards!")"라는 별명을 얻었는데, 왜냐하면 그의 공격적인 성격에 기인한 것이었다. 오늘날 독일의 관용어에서 "ran wie Blücher" ("on it like Blücher")란 “전쟁 또는 그 밖에서 매우 직접적이고 공격적인 행동을 하는 사람”을 의미하는 말이다. (ko)
- ゲプハルト・レベレヒト・フォン・ブリュッヘル（Gebhard Leberecht von Blücher、1742年12月16日 - 1819年9月12日）は、プロイセン王国の軍人。陸軍元帥。ワールシュタット大公。ナポレオン戦争後半のプロイセン軍総司令官となり、ウェリントン公と共にワーテルローの戦いでナポレオンを破った。攻撃的な性格から前進元帥（Marschall Vorwärts）と渾名される。姓の表記は発音に近いブリュッヒャー（ドイツ語発音: [ˈblyːçɐ] ）が用いられることも多い（ブリュッハーという場合も）。 (ja)
- Gebhard Leberecht von Blücher (Rostock, 16 december 1742 - Krieblowitz, 12 september 1819), sinds 1814 vorst Blücher von Wahlstatt, was een Pruisisch generaal die zijn leger leidde tegen Napoleon Bonaparte in de Slag bij Waterloo in 1815. Blücher droeg de bijnaam Marschall Vorwärts ("Maarschalk Voorwaarts") voor zijn offensieve instelling op het slagveld. Van Blücher is bekend dat hij zijn soldaten aanvuurde met de kreet "Hunde wollt ihr immer leben?" (Honden, willen jullie eeuwig leven?) (nl)
- Ге́бхард Ле́берехт фон Блю́хер (нем. Gebhard Leberecht von Blücher), с 03.06.1814 князь Вальштадтский (Fürst von Wahlstatt; 16 декабря 1742 — 12 сентября 1819) — прусский военачальник, генерал-фельдмаршал (1813). Участник ряда Наполеоновских войн, командующий прусскими войсками в боевых действиях войны шестой коалиции и против вернувшегося Наполеона в 1815 году. Победитель при Ватерлоо. (ru)
- Gebhard Leberecht von Blücher (Gebhard Leberecht Fürst Blücher von Wahlstatt) (ur. 16 grudnia 1742 w Rostocku, zm. 12 września 1819 w Krobielowicach) – książę, żołnierz, feldmarszałek Królestwa Prus, dowódca armii pruskiej w bitwie pod Waterloo, Kaczawą, Lipskiem, Budziszynem, Lützen, Brienne-le-Château, Craonne, Laon, a także kampanii sześciodniowej. (pl)
- Ґе́бгард-Ле́берехт фон Блю́хер (нім. Gebhard Leberecht von Blücher; 16 грудня 1742 — 12 вересня 1819) — прусський офіцер, генерал-фельдмаршал. Учасник семирічної, французьких революційних і наполеонівських воєн. Командувач прусською армією в бойових діях проти Наполеона. Найбільше визнання заслужив завдяки перемогам у битві при Лейпцигу (1813) та битві при Ватерлоо (1815). Граф, князь . (uk)
- 格布哈德·莱贝雷希特·冯·布吕歇尔，瓦尔施塔特公爵（Gebhard Leberecht von Blücher, Fürst von Wahlstatt，德语发音：[ˈɡɛphaʁt ˈleːbəʁɛçt fɔn ˈblʏçɐ]，1742年12月16日－1819年9月12日），普鲁士元帅，在数次重大战役中名声远扬。他积极进攻的指挥风格为他赢得了“前进元帅”的称号。布吕歇尔在1816年被评为柏林和罗斯托克的名誉市民。瓦尔哈拉神殿立有他的胸像。 (zh)
- Gebhard Leberecht von Blücher, ab 1814 Fürst Blücher von Wahlstatt (* 16. Dezember 1742 in Rostock; † 12. September 1819 in Krieblowitz), war ein preußischer Generalfeldmarschall, der durch den Sieg über Napoleon in der Schlacht bei Waterloo berühmt wurde. Volkstümlich „Marschall Vorwärts“ genannt, gehörte er zu den populärsten Helden der Befreiungskriege in Europa. (de)
- Gebhard Leberecht von Blücher, Fürst von Wahlstatt (German pronunciation: [ˈɡɛphaʁt ˈleːbəʁɛçt fɔn ˈblʏçɐ]; 21 December 1742 – 12 September 1819), Graf (count), later elevated to Fürst (sovereign prince) von Wahlstatt, was a Prussian Generalfeldmarschall (field marshal). He earned his greatest recognition after leading his army against Napoleon I at the Battle of the Nations at Leipzig in 1813 and the Battle of Waterloo in 1815. (en)
- Gebhard Leberecht von Blücher, Fürst von Wahlstatt (Rostock, 1742ko abenduaren 21a - , 1819ko irailaren 12) prusiar mariskala izan zen. Bere ibilbide militarra husar bezala hasi zuen Suediako armadan. Prusiarrek harrapatu zuten 1760an eta Zazpi Urteko Gerran zehar, orusiar armadan zerbitzatu zuen. 1783an Frederiko II.a Handia erregeak dimititzera behartu zuen, insubordinazioagatik, eta Blücherrek nekazari izateari ekin zion. Frederiko 1786an hil ondoren, Blücherrek armadara itzuli ahal izan zuen. Wahlstatteko kondea ("Graf") eta ondoren Wahlstatteko printze subiranoa ("Fürst") izan zen. (eu)
- Gebhard Leberecht von Blücher, prince de Wahlstatt, né le 16 décembre 1742 à Rostock dans le duché de Mecklembourg-Schwerin et mort le 12 septembre 1819 à Krieblowitz, était un général et feld-maréchal prussien qui commanda l'armée prussienne contre Napoléon Ier pendant la campagne d'Allemagne de 1813, la campagne de France de 1814 et enfin la campagne de Belgique qui s'achève victorieusement à la bataille de Waterloo le 18 juin 1815. (fr)
- Gebhard Leberecht von Blücher, I principe di Wahlstatt (Rostock, 16 dicembre 1742 – Krieblowitz, 12 settembre 1819), è stato un generale prussiano, con il grado di feldmaresciallo. Arruolato nell'esercito prussiano, Gebhard Leberecht von Blücher partecipò con un ruolo subordinato alla guerra della Quarta coalizione, che terminò con la totale sconfitta della Prussia; coinvolto nel disastro, venne catturato con le sue truppe a Lubecca pochi giorni dopo la battaglia di Jena. Violentemente ostile alla Francia e a Napoleone, fu sempre fautore della guerra per liberare la nazione prussiana e vendicare la sconfitta. (it)
- Gebhard Leberecht von Blücher, Príncipe de Wahlstatt (Rostock, 16 de dezembro de 1742 — , 12 de setembro de 1819) foi um marechal-de-campo prussiano que liderou seu exército contra as forças de Napoleão na Batalha das Nações em 1813 e na Batalha de Waterloo em 1815. (pt)
- Gebhard Leberecht von Blücher, furste von Wahlstatt, född 16 december 1742 i Rostock, död 12 september 1819 i i provinsen Schlesien (i nuvarande Polen), var en svensk-preussisk militär, fältmarskalk från 1813. Blücher belönades för sina segrar med bland annat rika donationer. Två tyska örlogsfartyg, SMS Blücher och Blücher, uppkallades efter honom. (sv)
|
.jpg?width=300)
.jpg?width=300){kind=link}
_ID_599647.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.svg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
_ID_599647.jpg){kind=link}
