| dbo:abstract
|
- Aleksandr Romànovitx Lúria (Александр Романович Лурия) (16 de juliol de 1902 - 14 d'agost de 1977), de vegades transcrit com Alexander Luria, va ser un neuropsicòleg i metge rus. Deixeble de Lev Vigotski, va ser un dels fundadors de la neurociència cognitiva, part de la neuropsicologia. Amb la publicació de les seves dues obres més importants, L'afàsia traumàtica i Les funcions corticals superiors de l'home, basats en la seva recerca dels casos de ferides cerebrals durant la Segona Guerra Mundial, es va posar al capdavant de la neuropsicologia mundial. L'editorial espanyola ha publicat dos llibres en què el neuropsicòleg relata dos interessants casos clínics: Petit llibre d'una gran memòria. La ment d'un mnemonista (Traducció al castellà: Lydia Kuper) ISBN 978-84-8367-178-8 i Món perdut i recuperat. Història d'una lesió (Traducció al castellà: Joaquín Fernández-Valdés) ISBN 978-84-8367-284-6. (ca)
- الكسندر رومانوفيتش لوريا ( (بالروسية: Алекса́ндр Рома́нович Лу́рия); (بالروسية: ˈlurʲɪjə)؛ 16 يوليو 1902 - 14 أغسطس 1977)؛ هو طبيب وعالم يهودي سوفيتي متخصص في علم النفس العصبي. عرف لوريا بصفته أب التقييم النفسي العصبي الحديث، إذ طوّر -خلال عمله السريري مع ضحايا إصابات الدماغ في الحرب العالمية الثانية- مجموعة واسعة ومبتكرة من الاختبارات النفسية العصبية التي لا تزال تستخدم، بأشكال مختلفة، إلى يومنا هذا. أجرى لوريا تحليلًا شاملًا لعمل مختلف مناطق الدماغ وللعمليات التكاملية للدماغ بشكل عام. يُعتبر كتاب «الوظائف القشرية العليا عند الإنسان» الذي ألفه لوريا في عام 1962 أعظم ما أبدعه، وهو كتاب تدريسيّ ترجم إلى العديد من اللغات، ويستخدم في التدريس بشكل واسع النطاق على مستوى العالم، أصدر لوريا في عام 1973 كتاب «الدماغ العامل» كتكلمة لكتاب الوظائف القشرية العليا عند الإنسان. لم يُعرف لوريا -في فترة ما قبل الحرب- باهتماماته في مجال علم الدلالات النفسية (الذي يُعنى بدراسة كيفية إسناد الأفراد للمعاني إلى الكلمات والإرشادات) على الرغم من تخصيصه لجزءٍ كبيرٍ من وقته لدراستها. اشتهر لوريا بدراساته عن السكان ذوي التعليم المتدني والقاطنين في مناطق جنوبي الاتحاد السوفيتي، إذ أظهروا استخدامًا مختلفًا للتصنيف، غير ذلك المستخدم من قبل العالم المتعلم (وتمكن لوريا من تحديده من خلال وظائف أدواتهم). كان لوريا أحد مؤسّسي علم النفس التاريخي والثقافي، ورئيس دائرة فيغوتسكي، المعروفة أيضًا باسم «دائرة فيغوتسكي - لوريا». اشتهر لوريا -بعيدًا عن عمله مع فيغوتسكي- على نطاق واسع بدراستين استثنائيتين اثنتين للحالة النفسية، حملتا عنوانيّ: «عقل الاستذكار» الذي درس فيه حالة الصحفي الروسي سولومون شيريشيفيسكي الذي امتلك ذاكرة متقدمة للغاية، و«الرجل ذو العالم المحطم» الذي درس فيه حالة رجل تعرّض لإصابة دماغية رضية. (ar)
- Alexandr Romanovič Lurija, rusky Александр Романович Лурия (16. července 1902, Kazaň – 14. srpna 1977, Moskva) byl sovětský psycholog a neuropsycholog židovské národnosti. Byl profesorem Moskevské univerzity. Jeho nejznámější příspěvky se týkají paměti, jazyka a mentální retardace. Zpočátku byl propagátorem psychoanalýzy v SSSR, roku 1924 však potkal Lva Vygotského, který ho silně ovlivnil, Lurija se stal jeho žákem a posléze klíčovým představitelem jeho nového psychologického směru, tzv. (spolu s ). Známé jsou jeho výzkumy původního obyvatelstva ve Střední Asii z 30. let, které posílily jeho přesvědčení o determinaci mysli kulturním kontextem. Posléze se věnoval například studiu psychologie jednovaječných dvojčat, u nichž hledal odpověď, které aspekty mysli jsou vrozené, a které naučené. Během druhé světové války, kdy byl zaúkolován pomáhat vojákům Rudé armády se zraněním hlavy a poškozením mozku, vstoupil též na pole neuropsychologie. Byl 69. nejcitovanějším psychologem ve 20. století. (cs)
- Alexander Romanowitsch Lurija (russisch Александр Романович Лурия, wiss. Transliteration Aleksandr Romanovič Lurija; * 3.jul. / 16. Juli 1902greg. in Kasan; † 14. August 1977 in Moskau) war ein sowjetischer Psychoanalytiker und Neurologe. (de)
- Alexander Romanovich Luria (Russian: Алекса́ндр Рома́нович Лу́рия; 16 July 1902 – 14 August 1977) was a Soviet neuropsychologist, often credited as a father of modern neuropsychology. He developed an extensive and original battery of neuropsychological tests during his clinical work with brain-injured victims of World War II, which are still used in various forms. He made an in-depth analysis of the functioning of various brain regions and integrative processes of the brain in general. Luria's magnum opus, Higher Cortical Functions in Man (1962), is a much-used psychological textbook which has been translated into many languages and which he supplemented with The Working Brain in 1973. It is less known that Luria's main interests, before the war, were in the field of cultural and developmental research in psychology. He became famous for his studies of low-educated populations of nomadic Uzbeks in the Uzbek SSR arguing that they demonstrate different (and lower) psychological performance than their contemporaries and compatriots under the economically more developed conditions of socialist collective farming (the kolkhoz). He was one of the founders of Cultural-Historical Psychology, and a leader of the Vygotsky Circle, also known as "Vygotsky-Luria Circle". Apart from his work with Vygotsky, Luria is widely known for two extraordinary psychological case studies: The Mind of a Mnemonist, about Solomon Shereshevsky, who had highly advanced memory; and The Man with a Shattered World, about Lev Zasetsky, a man with a severe traumatic brain injury. During his career Luria worked in a wide range of scientific fields at such institutions as the Academy of Communist Education (1920-1930s), Experimental Defectological Institute (1920-1930s, 1950-1960s, both in Moscow), Ukrainian Psychoneurological Academy (Kharkiv, early 1930s), All-Union Institute of Experimental Medicine, and the Burdenko Institute of Neurosurgery (late 1930s). A Review of General Psychology survey, published in 2002, ranked Luria as the 69th most cited psychologist of the 20th century. (en)
- Aleksandr Románovich Lúriya (Алекса́ндр Рома́нович Лу́рия) (Kazán, Imperio ruso, 16 de julio de 1902 - Moscú, Unión Soviética, 14 de agosto de 1977), en ocasiones transcrito como Alexander Luria, fue un neuropsicólogo y médico ruso, de origen judío. Discípulo de Lev Vygotski, fue uno de los fundadores de la neurociencia cognitiva y la neuropsicología. Con la publicación de sus dos obras más importantes, (1947) y (1962), basados en su investigación de los casos de heridas cerebrales durante la Segunda Guerra Mundial, se puso a la cabeza de la neuropsicología mundial.[cita requerida] La editorial española ha publicado dos libros en los que el neuropsicólogo relata dos interesantes casos clínicos: y . (es)
- Alexandre Romanovitch Louria ou Luria (en russe : Александр Романович Лурия) est un neurologue et psychologue russe puis soviétique, né le 16 juillet 1902 à Kazan et mort le 14 août 1977 à Moscou. (fr)
- Alexander Romanovich Luria (bahasa Rusia: Алекса́ндр Рома́нович Лу́рия; IPA: ; 16 Juli 1902 – 14 Agustus 1977) adalah seorang pakar neuropsikologi asal Rusia. Ia mengembangkan tes-tes neuropsikologi pada kerja kliniknya terhadap para korban cedera otak pada Perang Dunia II, uang masih memakai berbagai macam bentuk. (in)
- 알렉산더 루리아(Alexander Romanovich Luria ,러시아어 Алекса́ндр Рома́нович Лу́рия, IPA [ˈlurʲɪjə], 1902년 7월 16일 – 1977년 8월 14일)는 소비에트 연방의 신경 심리학자였으며, 종종 현대 신경 심리학의 아버지로 평가 및 인정 받아왔다. 그는 제 2 차 세계 대전의 뇌 손상 피해자들과 함께 임상 작업을 하는 동안 광범위하고 독창적인 신경 심리 테스트 배터리(일련의 연관 검사)를 개발했으며, 이는 현대에 이르러서도 여전히 다양한 형태로 사용되고 있다. 그는 다양한 뇌 영역의 기능과 일반적으로 뇌의 통합 과정에 대한 심층 분석을 했었다. 알렉산더 루리아의 대표작인 '인간의 더 높은 피질 기능'(Higher Cortical Functions in Man, 1962)은 많이 사용되는 심리 교과서로 많은 언어로 번역되었으며 1973년 '일하는 뇌'(The Working Brain)로 보완되었다. (ko)
- アレクサンドル・ロマノヴィッチ・ルリヤ（ロシア語: Алекса́ндр Рома́нович Лу́рия, tr. Alexander R. Luria, Aleksandr Romanovich Luriya、1902年7月16日 - 1977年8月14日）は、ソビエト連邦の心理学者。レフ・ヴィゴツキーらとともにを創設したほか、神経心理学の草分けとなった。失語症や共感覚に対する詳細で個別的な臨床観察・症例研究を通じ、高次の精神機能に関する独創的な著作を残した。名前のカナ表記は、英語表記に基づきアレクサンダー・ルリアとも書かれる。 (ja)
- Aleksandr Romanovič Lurija (in russo: Александр Романович Лурия?; Kazan', 16 luglio 1902 – Mosca, 14 agosto 1977) è stato un medico, sociologo e psicologo sovietico, considerato il fondatore della neuropsicologia. (it)
- Aleksandr Romanovitsj Loeria of Luria (Russisch: Александр Романович Лурия) (Kazan, 16 juli 1902 - Moskou, 14 augustus 1977) was een Russisch neuropsycholoog. Loeria werd geboren in Kazan, een van de grootste steden van Rusland. Hij begon zijn studie aan de universiteit van zijn geboortestad toen hij 16 jaar was en studeerde op zijn 19e af. Tijdens zijn studie richtte hij de Kazanse Psychoanalytische Vereniging op en correspondeerde hij met Sigmund Freud. In 1923 leverde zijn werk over reactietijden, gerelateerd aan gedachtenprocessen, hem een baan op aan het Instituut voor Psychologie in Moskou. Daar ontwikkelde hij de "gecombineerde-motormethode" die hielp om gedachtenprocessen te diagnosticeren. Hoewel hij in 1932 publiceerde over dit onderzoek, werden deze werken in de Sovjet-Unie verboden. Ze werden pas in 2002 in Rusland gepubliceerd. In 1924 ontmoette Loeria de taalkundige Lev Vygotski, die hem zeer zou beïnvloeden. Samen met begonnen ze een nieuw type psychologie te ontwikkelen. Hun benadering, "culturele", "historische", en "instrumentele" psychologie genoemd, onderzoekt psychische processen, met een grote nadruk op taal. Loeria's belangrijkste werk begon in de jaren dertig, toen hij Centraal-Azië bezocht en verschillende psychische processen onderzocht (waaronder waarneming, probleemoplossing en geheugen). Hij bestudeerde ook eeneiige en twee-eiige tweelingen op kostscholen om verschillende factoren vast te stellen. Eind jaren dertig ging Loeria geneeskunde studeren (deels om de Grote Zuivering te ontlopen die Jozef Stalin had ingezet). Hij specialiseerde zich in het onderzoek naar afasie, gericht op de relatie tussen taal en denken, een gebied waarop hij al eerder actief was geweest. Uiteindelijk ontwikkelde hij een therapie voor afasie. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Loeria zeer waardevol voor de Sovjets wegens zijn grote kennis op het gebied van denkprocessen. Terwijl hij voor de overheid werkte, kon hij grote aantallen mensen met hersenletsel onderzoeken. Zo ontwikkelde hij een symbiotische relatie. Na de oorlog zette Loeria zijn werk voort als voorheen. Hij werd enige tijd verwijderd van het Instituut voor Psychologie als gevolg van een opleving van antisemitisme. Hij bestudeerde kinderen met een verstandelijke beperking. Eind jaren vijftig mocht Loeria terugkeren in zijn oude functie, waar hij bleef tot zijn dood door hartfalen in 1977. Loeria heeft een belangrijke theoretische bijdrage geleverd aan de neuropsychologie in zijn boek The Working Brain. Hierin beschrijft hij zijn theorie van drie belangrijke functionele systemen die in de hersenen werkzaam zijn:
* een activatiesysteem
* een systeem voor ontvangst en verwerking van informatie uit de buitenwereld
* een systeem voor programmering, controle en verificatie van handelingen. Loeria meende dat de informatiestromen in de hersenen altijd verliepen volgens een bepaalde volgorde en hiërarchie: van elementair naar complex, maar ook van complex naar elementair. Zijn twee belangrijkste casestudies beschrijven "S" (Solomon Sjeresjevski), een man met een schijnbaar onbeperkt maar eigenaardig geheugen, naar wie hij zon dertig jaar lang onderzoek deed (publicatie in 1968), en een man met een traumatische hersenbeschadiging, genaamd Zasetsky (publicatie in 1972). Deze casestudies illustreren Loeria's belangrijkste methoden van het combineren van klassieke en genezende aanpak, die de basis vormen van de laat-20e-eeuwse cognitiewetenschap. Loeria hielp bij het oprichten van de Faculteit Psychologie van de Moskouse Staatsuniversiteit en was er een van de belangrijkste hoogleraren. Zijn werk wordt vaak en positief vermeld in de populaire boeken van Oliver Sacks over neurologische stoornissen, wat tot een verdere waardering van Loeria's werk heeft geleid. In 1968 ontving Loeria een eredoctoraat van de Katholieke Universiteit Nijmegen. (nl)
- Aleksandr Romanowicz Łurija (ros. Александр Романович Лурия, ur. 16 lipca 1902 w Kazaniu, zm. 14 sierpnia 1977 w Moskwie) – rosyjski psycholog, twórca neuropsychologii. Na Uniwersytet Kazański wstąpił w wieku 16 lat, ukończył go trzy lata później. Założyciel Kazańskiego Stowarzyszenia Psychoanalitycznego. Prowadził korespondencję z Zygmuntem Freudem. W 1923 przeniósł się na Uniwersytet Moskiewski. W 1924 roku spotkał Lwa Siemionowicza Wygotskiego, który miał na niego duży wpływ. Wraz z utworzyli we trzech nowy typ psychologii, który opierał się na analizie ludzkich procesów psychicznych ze szczególnym uwzględnieniem języka. Ten rodzaj podejścia został nazwany kulturalnym, historycznym lub instrumentalnym. Autor książek O pamięci, która nie miała granic, Świat utracony, świat odzyskany, czyli historia pewnego zranienia. W 1974 roku UMCS przyznał mu tytuł doktora honoris causa. (pl)
- Alexander Romanovich Luria (russo: Алекса́ндр Рома́нович Лу́рия; Cazã, 16 de julho de 1902 — Moscou, 14 de agosto de 1977) foi um famoso psicólogo soviético especialista em psicologia do desenvolvimento. Foi um dos fundadores de psicologia cultural-histórica onde se inclui o estudo das noções de causalidade e pensamento lógico–conceitual da atividade teórica como função do sistema nervoso central. (pt)
- Aleksandr Romanovitj Luria (ryska: Александр Романович Лурия, Aleksandr Romanovitj Lurija), född 16 juli 1902 i Kazan, död 14 augusti 1977 i Moskva, var en rysk neuropsykolog, verksam vid i Moskva. (sv)
- Алекса́ндр Рома́нович Лу́рия (3 [16] июля 1902, Казань — 14 августа 1977, Москва) — советский психолог и врач-невропатолог, один из основателей нейропсихологии, сотрудник Л. С. Выготского и один из лидеров круга Выготского. Доктор педагогических наук (1937), доктор медицинских наук (1943), профессор (1944), действительный член Академии педагогических наук РСФСР (1947) и АПН СССР (1967). (ru)
- Олекса́ндр Рома́нович Лу́рія (16 липня 1902, Казань — 14 серпня 1977, Москва) — , засновник напряму нейропсихології. (uk)
- 亚历山大·鲁利亚（俄語：Алекса́ндр Рома́нович Лу́рия，1902年7月16日－1977年8月14日），苏联著名心理学家，神经心理学的奠基人之一。他最重要的贡献是对于心理活动的脑机制的研究，并提出了脑的动态机能定位理论。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Alexander Romanowitsch Lurija (russisch Александр Романович Лурия, wiss. Transliteration Aleksandr Romanovič Lurija; * 3.jul. / 16. Juli 1902greg. in Kasan; † 14. August 1977 in Moskau) war ein sowjetischer Psychoanalytiker und Neurologe. (de)
- Alexandre Romanovitch Louria ou Luria (en russe : Александр Романович Лурия) est un neurologue et psychologue russe puis soviétique, né le 16 juillet 1902 à Kazan et mort le 14 août 1977 à Moscou. (fr)
- Alexander Romanovich Luria (bahasa Rusia: Алекса́ндр Рома́нович Лу́рия; IPA: ; 16 Juli 1902 – 14 Agustus 1977) adalah seorang pakar neuropsikologi asal Rusia. Ia mengembangkan tes-tes neuropsikologi pada kerja kliniknya terhadap para korban cedera otak pada Perang Dunia II, uang masih memakai berbagai macam bentuk. (in)
- 알렉산더 루리아(Alexander Romanovich Luria ,러시아어 Алекса́ндр Рома́нович Лу́рия, IPA [ˈlurʲɪjə], 1902년 7월 16일 – 1977년 8월 14일)는 소비에트 연방의 신경 심리학자였으며, 종종 현대 신경 심리학의 아버지로 평가 및 인정 받아왔다. 그는 제 2 차 세계 대전의 뇌 손상 피해자들과 함께 임상 작업을 하는 동안 광범위하고 독창적인 신경 심리 테스트 배터리(일련의 연관 검사)를 개발했으며, 이는 현대에 이르러서도 여전히 다양한 형태로 사용되고 있다. 그는 다양한 뇌 영역의 기능과 일반적으로 뇌의 통합 과정에 대한 심층 분석을 했었다. 알렉산더 루리아의 대표작인 '인간의 더 높은 피질 기능'(Higher Cortical Functions in Man, 1962)은 많이 사용되는 심리 교과서로 많은 언어로 번역되었으며 1973년 '일하는 뇌'(The Working Brain)로 보완되었다. (ko)
- アレクサンドル・ロマノヴィッチ・ルリヤ（ロシア語: Алекса́ндр Рома́нович Лу́рия, tr. Alexander R. Luria, Aleksandr Romanovich Luriya、1902年7月16日 - 1977年8月14日）は、ソビエト連邦の心理学者。レフ・ヴィゴツキーらとともにを創設したほか、神経心理学の草分けとなった。失語症や共感覚に対する詳細で個別的な臨床観察・症例研究を通じ、高次の精神機能に関する独創的な著作を残した。名前のカナ表記は、英語表記に基づきアレクサンダー・ルリアとも書かれる。 (ja)
- Aleksandr Romanovič Lurija (in russo: Александр Романович Лурия?; Kazan', 16 luglio 1902 – Mosca, 14 agosto 1977) è stato un medico, sociologo e psicologo sovietico, considerato il fondatore della neuropsicologia. (it)
- Alexander Romanovich Luria (russo: Алекса́ндр Рома́нович Лу́рия; Cazã, 16 de julho de 1902 — Moscou, 14 de agosto de 1977) foi um famoso psicólogo soviético especialista em psicologia do desenvolvimento. Foi um dos fundadores de psicologia cultural-histórica onde se inclui o estudo das noções de causalidade e pensamento lógico–conceitual da atividade teórica como função do sistema nervoso central. (pt)
- Aleksandr Romanovitj Luria (ryska: Александр Романович Лурия, Aleksandr Romanovitj Lurija), född 16 juli 1902 i Kazan, död 14 augusti 1977 i Moskva, var en rysk neuropsykolog, verksam vid i Moskva. (sv)
- Алекса́ндр Рома́нович Лу́рия (3 [16] июля 1902, Казань — 14 августа 1977, Москва) — советский психолог и врач-невропатолог, один из основателей нейропсихологии, сотрудник Л. С. Выготского и один из лидеров круга Выготского. Доктор педагогических наук (1937), доктор медицинских наук (1943), профессор (1944), действительный член Академии педагогических наук РСФСР (1947) и АПН СССР (1967). (ru)
- Олекса́ндр Рома́нович Лу́рія (16 липня 1902, Казань — 14 серпня 1977, Москва) — , засновник напряму нейропсихології. (uk)
- 亚历山大·鲁利亚（俄語：Алекса́ндр Рома́нович Лу́рия，1902年7月16日－1977年8月14日），苏联著名心理学家，神经心理学的奠基人之一。他最重要的贡献是对于心理活动的脑机制的研究，并提出了脑的动态机能定位理论。 (zh)
- الكسندر رومانوفيتش لوريا ( (بالروسية: Алекса́ндр Рома́нович Лу́рия); (بالروسية: ˈlurʲɪjə)؛ 16 يوليو 1902 - 14 أغسطس 1977)؛ هو طبيب وعالم يهودي سوفيتي متخصص في علم النفس العصبي. عرف لوريا بصفته أب التقييم النفسي العصبي الحديث، إذ طوّر -خلال عمله السريري مع ضحايا إصابات الدماغ في الحرب العالمية الثانية- مجموعة واسعة ومبتكرة من الاختبارات النفسية العصبية التي لا تزال تستخدم، بأشكال مختلفة، إلى يومنا هذا. أجرى لوريا تحليلًا شاملًا لعمل مختلف مناطق الدماغ وللعمليات التكاملية للدماغ بشكل عام. يُعتبر كتاب «الوظائف القشرية العليا عند الإنسان» الذي ألفه لوريا في عام 1962 أعظم ما أبدعه، وهو كتاب تدريسيّ ترجم إلى العديد من اللغات، ويستخدم في التدريس بشكل واسع النطاق على مستوى العالم، أصدر لوريا في عام 1973 كتاب «الدماغ العامل» كتكلمة لكتاب الوظائف القشرية العليا عند الإنسان. (ar)
- Aleksandr Romànovitx Lúria (Александр Романович Лурия) (16 de juliol de 1902 - 14 d'agost de 1977), de vegades transcrit com Alexander Luria, va ser un neuropsicòleg i metge rus. Deixeble de Lev Vigotski, va ser un dels fundadors de la neurociència cognitiva, part de la neuropsicologia. Amb la publicació de les seves dues obres més importants, L'afàsia traumàtica i Les funcions corticals superiors de l'home, basats en la seva recerca dels casos de ferides cerebrals durant la Segona Guerra Mundial, es va posar al capdavant de la neuropsicologia mundial. (ca)
- Alexandr Romanovič Lurija, rusky Александр Романович Лурия (16. července 1902, Kazaň – 14. srpna 1977, Moskva) byl sovětský psycholog a neuropsycholog židovské národnosti. Byl profesorem Moskevské univerzity. Jeho nejznámější příspěvky se týkají paměti, jazyka a mentální retardace. Zpočátku byl propagátorem psychoanalýzy v SSSR, roku 1924 však potkal Lva Vygotského, který ho silně ovlivnil, Lurija se stal jeho žákem a posléze klíčovým představitelem jeho nového psychologického směru, tzv. (spolu s ). Známé jsou jeho výzkumy původního obyvatelstva ve Střední Asii z 30. let, které posílily jeho přesvědčení o determinaci mysli kulturním kontextem. Posléze se věnoval například studiu psychologie jednovaječných dvojčat, u nichž hledal odpověď, které aspekty mysli jsou vrozené, a které naučené. (cs)
- Alexander Romanovich Luria (Russian: Алекса́ндр Рома́нович Лу́рия; 16 July 1902 – 14 August 1977) was a Soviet neuropsychologist, often credited as a father of modern neuropsychology. He developed an extensive and original battery of neuropsychological tests during his clinical work with brain-injured victims of World War II, which are still used in various forms. He made an in-depth analysis of the functioning of various brain regions and integrative processes of the brain in general. Luria's magnum opus, Higher Cortical Functions in Man (1962), is a much-used psychological textbook which has been translated into many languages and which he supplemented with The Working Brain in 1973. (en)
- Aleksandr Románovich Lúriya (Алекса́ндр Рома́нович Лу́рия) (Kazán, Imperio ruso, 16 de julio de 1902 - Moscú, Unión Soviética, 14 de agosto de 1977), en ocasiones transcrito como Alexander Luria, fue un neuropsicólogo y médico ruso, de origen judío. Discípulo de Lev Vygotski, fue uno de los fundadores de la neurociencia cognitiva y la neuropsicología. Con la publicación de sus dos obras más importantes, (1947) y (1962), basados en su investigación de los casos de heridas cerebrales durante la Segunda Guerra Mundial, se puso a la cabeza de la neuropsicología mundial.[cita requerida] (es)
- Aleksandr Romanovitsj Loeria of Luria (Russisch: Александр Романович Лурия) (Kazan, 16 juli 1902 - Moskou, 14 augustus 1977) was een Russisch neuropsycholoog. Loeria werd geboren in Kazan, een van de grootste steden van Rusland. Hij begon zijn studie aan de universiteit van zijn geboortestad toen hij 16 jaar was en studeerde op zijn 19e af. Tijdens zijn studie richtte hij de Kazanse Psychoanalytische Vereniging op en correspondeerde hij met Sigmund Freud. (nl)
- Aleksandr Romanowicz Łurija (ros. Александр Романович Лурия, ur. 16 lipca 1902 w Kazaniu, zm. 14 sierpnia 1977 w Moskwie) – rosyjski psycholog, twórca neuropsychologii. Na Uniwersytet Kazański wstąpił w wieku 16 lat, ukończył go trzy lata później. Założyciel Kazańskiego Stowarzyszenia Psychoanalitycznego. Prowadził korespondencję z Zygmuntem Freudem. W 1923 przeniósł się na Uniwersytet Moskiewski. W 1924 roku spotkał Lwa Siemionowicza Wygotskiego, który miał na niego duży wpływ. Wraz z utworzyli we trzech nowy typ psychologii, który opierał się na analizie ludzkich procesów psychicznych ze szczególnym uwzględnieniem języka. Ten rodzaj podejścia został nazwany kulturalnym, historycznym lub instrumentalnym. (pl)
|
