| dbo:abstract
|
- En psicologia, s'anomena temperament la part de la personalitat l'origen de la qual es basa en l'herència genètica. Per contraposició, s'anomena caràcter la part de la personalitat que es genera durant la vida de la persona, la seva experiència i la cultura. De fet, es pot dir que naixem amb un temperament donat, o una predisposició a trets de personalitat, però aquests estan fortament condicionats per "l'ambient" (l'experiència vital de la persona, com va modificant i permetent el desenvolupament de la personalitat o habilitats per a desenvolupar-se amb herència). Aquí és on rau el concepte fenotip. Exemple de trets temperamentals de la personalitat són, l'"" i l'"extraversió", que acumulen avui dia prou proves científiques des de la psicobiologia i altres estudis correlacionals (teoria de la personalitat "Els cinc grans"). (ca)
- Temperament (lat. temperare = mísit) znamená souhrn charakteristických nebo vrozených rysů osobnosti, které se trvale projevují způsobem reagování, jednání a prožívání. Temperament je spjat se vzrušivostí – tj. mírou odpovědi určitého člověka na různé podněty – a zahrnuje i tendenci měnit nálady. Název vyjadřuje starou představu, že každou osobu lze charakterizovat jako určitou směs čtyř základních tělesných šťáv čili humorů. Kruh Hippocratovy typologie temperamentu s vlastnostmi přidanými I. P. Pavlovem, C. G. Jungem, H. Eysenckem a J. P. Guilfordem. Lidé se navzájem liší nejen obsahem svého duševního života (tj. vnímáním, pamatováním, myšlením, zájmy), ale i formou – reakcemi na podněty. Temperament tedy určuje dynamiku celého prožívání a chování osobnosti. (cs)
- يشير مصطلح المزاج في علم النفس، إلى تلك الجوانب من شخصية الفرد، مثل الانطواء أو الانفتاح، الذي يعتبر في كثير من الأحيان من الأمور التي توجد بالفطرة ولا يتعلمها الإنسان. وقد تطورت العديد من البرامج التصنيفية الكبيرة الخاصة بالحالة المزاجية؛ على الرغم من عدم تحقيق توافق عام بين الأوساط الأكاديمية. تاريخيًا، كان مفهوم المزاج جزءًا من نظرية الأمزجة الأربعة، مع الحالات المزاجية الأربع. وقد كان هذا المفهوم يمثل جزءًا مهمًا في مرحلة ما قبل علم النفس الحديث واستكشف من قبل الفلاسفة مثل إيمانويل كانت وهيرمان لوتز (Hermann Lotze). وتصور ديفيد دبليو كيرسي (David W. Keirsey) أيضًا نماذج أولية للحالة المزاجية عندما طور مصنف الحالة المزاجية لكيرسي. وفي الآونة الأخيرة، سعى العلماء للحصول على دليل على وجود أساس بيولوجي للشخصية من خلال الفحص الإضافي لإيجاد العلاقة بين الحالة المزاجية والشخصية (تم تعريفها في هذا السياق كالجوانب التعليمية للشخصية). ومع ذلك، فقد ثبت أنه من الصعب تأكيد إقامة علاقة بيولوجية متبادلة. (ar)
- Temperamento estas en tradicia psikologio la tuta korpa kaj spirita ecaro de homo konstatebla tra kutimaj humoroj kaj kondutoj. Hipokrato (ĉ. 460 ĝis 370 a.K.) klasigas mensajn malfacilaĵojn rilate al la temperamentoj flegma, melankolia, kolerika kaj sangvina. Tiel li kunigas malsanojn de la animo kaj de la korpo. Malsanoj estas fizikaj kaj tiel li malmistifikas la mensan malsanon, kiu ĝis tiam estis konsiderata sub influo de demonoj. Tia teorio rilatas al la kvar elementoj:
* La kolerikan temperamenton (malseketa kaj varma) regas la elemento aero.
* La melankolian temperamenton (seka kaj malvarma) regas la elemento tero.
* La flegman temperamenton (malseketa kaj malvarma) regas la elemento akvo.
* La sangvinan temperamenton (seka kaj varma) regas la elemento fajro. Aliaj asocioj estas:
* - leono, sango, printempo, mateno, juneco
* Kolerikulo - kato, flava galaĵo, somero, tagmezo,
* Flegmulo - virbovo, muko, aŭtuno, vespero, 60-jareco
* Melankoliulo - cervo, nigra galaĵo, vintro, nokto, maljuneco (eo)
- Das Temperament (von lateinisch temperamentum „Mischung“) beschreibt die Art und Weise, wie ein Lebewesen agiert und reagiert, also seinen Verhaltensstil. Dieser ist tief verankert und setzt sich aus emotionalen, motorischen, aufmerksamkeitsbezogenen Reaktionen und der Selbstregulierung zusammen. Der Begriff umschreibt relativ konstante (und daher typische) Merkmale des Verhaltens wie etwa Ausdauer, Reizschwelle, Stimmung und Tempo. Die traditionellen Einteilungen in Temperamente und deren zugeordnete Verhaltensmuster sind stark abhängig von der Kultur. Am bekanntesten sind die griechische und die chinesische Einteilung der Temperamente. (de)
- Tenperamentua edo izaera izaki bat tankeratzen duten nolakotasun eta ezaugarrien multzoa da; sortzetikoak nahiz faktore konstituzionalek eraginak izan daitezkeen ezaugarri indibidual horiek portaera modu bereziak dakartzate. Latinezko temperamentum hitzetik dator, euskaraz 'neurri' esan nahi duena. Tenperamentuak eta aiurriak gizakiaren pertsonalitatea definitzen dute; eta horiek bere arlo desberdinetan agertzen diren konbinazio eta intentsitate desberdinek gizaki eta bakar egiten gaituzte. Izaera edo izaera da jarduteko moduaren ezaugarri deskribatzailea, besteengandik bakartzat eta ordezkaezintzat bereizten gaituena, haiekin harmonizatu ahal izateko moduan. Tenperamentuaren azterketan lehenengoa Hipokrates greziarra izan zen. Lau pertsonalitate tipo ezarri zituen: kolerikoa (suterraza), melankolikoa, flematikoa (gibelandia), sanginikoa (odolbizia). (eu)
- El temperamento es la peculiaridad e intensidad individual de los afectos psíquicos y de la estructura dominante de humor y motivación.El término proviene del latín temperamentum: ‘medida’. Es la manera natural con que un ser humano interactúa con el entorno. Puede ser hereditario y no influyen factores externos (solo si esos estímulos fuesen demasiado fuertes y constantes);es la capa instintivo-afectiva de la personalidad, sobre la cual la inteligencia y la voluntad modelarán el carácter (en el cual sí influye el ambiente);ocupa también la habilidad para adaptarse, el estado de ánimo, la intensidad, el nivel de actividad, la accesibilidad, y la regularidad;el temperamento es la naturaleza general de la personalidad de un individuo, basada las características del tipo de sistema nervioso. El temperamento está relacionado con la influencia endocrina (que se debe a los genes, y que se manifiesta en determinados rasgos físicos y psicológicos).El temperamento y el carácter definen la personalidad del ser humano; y la diferente combinación e intensidad que estos se manifiesten en sus diferentes áreas, nos hacen únicos y humanos.Los temperamentos o el temperamento es el rasgo descriptivo del estilo de actuar que nos distingue de los demás como únicos e irremplazables, de modo que podamos armonizar con ellos. El estudio de los temperamentos ocupaba un papel importante en la psicología anterior al siglo XX. Actualmente, tiene su gran valor cotidiano y de utilidad para las personas en búsqueda de mayor sentido a su vida mediante su expresión temperamental y de sus virtudes. (es)
- En psychologie traditionnelle, le tempérament est une sorte de fondement de la personnalité, considéré souvent comme héréditaire. Au cours de l'histoire, des auteurs ont classifié les tempéraments humains en divers types caractéristiques. Depuis la seconde moitié du XXe siècle, la même notion est reprise (parfois sous le nom de tempérament, mais aussi de diathèse (médecine)) avec cette fois le plus souvent l'idée que la base est génétique, et pour indiquer une prédisposition à certains troubles mentaux. On peut comparer avec la prédisposition à attraper certaines maladies physiques. (fr)
- Temperamen adalah gaya perilaku seseorang dan cara khasnya dalam memberi tanggapan. Beberapa individu bertemperamen aktif, sedangkan yang lainnya tenang. Deskripsi ini menunjukkan adanya variasi temperamen. Ilmuwan yang mempelajari temperamen berusaha mencari cara terbaik mengklasifikasikan temperamen. Klasifikasi paling terkenal adalah klasifikasi oleh Alexander Chess dan Stella Thomas. Mereka percaya bahwa ada tiga tipe atau jenis temperamen:
* Anak mudah biasanya memiliki mood positif, cepat membangun rutinitas, dan mudah beradaptasi dengan pengalaman baru.
* Anak sulit cenderung bereaksi negatif, cenderung agresif, kurang kontrol diri, dan lamban dalam menerima pengalaman baru.
* Anak lambat bersikap hangat biasanya beraktivitas lamban, agak negatif, menunjukkan kelambanan dalam beradaptasi, dan intensitas mood yang rendah. Temperamen sulit atau temperamen yang merefleksikan kurangnya kontrol diri dapat membuat murid kena masalah. (in)
- In psychology, temperament broadly refers to consistent individual differences in behavior that are biologically based and are relatively independent of learning, system of values and attitudes. Some researchers point to association of temperament with formal dynamical features of behavior, such as energetic aspects, plasticity, sensitivity to specific reinforcers and emotionality. Temperament traits (such as Neuroticism, Sociability, Impulsivity, etc.) are distinct patterns in behavior throughout a lifetime, but they are most noticeable and most studied in children. Babies are typically described by temperament, but longitudinal research in the 1920s began to establish temperament as something which is stable across the lifespan. (en)
- 気質（きしつ、temperament）とは、人間や哺乳類などの動物の集団が先天的にもっている刺激などに反応する行動特性である。 性格と同一視されやすいが、性格は気質から作られる各個体の行動や意欲の傾向である。なお、この気質はヒポクラテスの古代ギリシア医学における四体液説に由来する。 (ja)
- In psicologia e psichiatria il termine temperamento (etimologicamente derivante dal latino temperāre, cioè «mescolare adeguatamente», «miscelare» o «amalgamare» nella giusta misura) viene usato per indicare la mescolanza degli aspetti innati della personalità. In accordo con Jaspers si ritiene che gli autori classici (Ippocrate, Galeno) considerassero i quattro temperamenti come l'espressione di variabilità soggettive in rapporto con gli umori (sangue, flegma, bile gialla, bile nera), i tratti personologici, l'habitus somatico ed anche le influenze astrologiche. Nella psicopatologia moderna il termine è stato ripreso nell'accezione di componente innata e quasi somatica della personalità da Kretschmer nel 1923. Questa formulazione ha fornito la base definitoria per i contemporanei teorici e clinici della personalità, in particolare Kernberg e Cloninger. (it)
- Temperament is een heel basale persoonlijkheidstrek die al in de vroegste kinderjaren blijkt en tot de aanleg van een individu behoort en tot op zekere hoogte erfelijk is. Het gaat daarbij om eigenschappen zoals de felheid waarmee op prikkels wordt gereageerd, het algemene energie- en activiteitsniveau en de mate van introversie of extraversie. Er bestaan in de psychologie verschillende indelingen van temperamentverschillen; er is dus niet één bepaalde indeling die algemeen aanvaard wordt, maar het meest gebruikelijke dat sinds de jaren tachtig van vorige eeuw wordt gebruikt is wellicht dat van de Big Five. Er wordt ook vaak gesproken van karaktertrekken of persoonlijkheidsdimensies, begrippen die soms nogal losweg door elkaar worden gebruikt of die elkaar in belangrijke mate overlappen. Wel spreekt men algemeen sneller van karakter of temperament om te verwijzen naar aangeboren en relatief stabiele basiseigenschappen en dat in tegenstelling tot eigenschappen die zijn aangeleerd of voortvloeien uit interactie met de omgeving, al hangt de visie die men daarop heeft dan weer vaak samen met de positie die men inneemt in het nature-nurture debat, de vraag in welke mate de erfelijkheid en de omgeving een rol speelt bij de ontwikkeling van een persoonlijkheid. In de Griekse oudheid waren de temperamenten oorspronkelijk de vier : het sanguïnische, flegmatische, cholerische en melancholische temperament, nauw verbonden aan de antieke leer van de vier humores. Deze vier oude typen hebben tot in het halverwege de 19 de eeuw een rol gespeeld in de geneeskunde, maar in sommige disciplines, met name in de psychiatrie, de psychologie en de letteren, is hun invloed blijven gelden tot het begin van de 20ste eeuw. (nl)
- Temperament (łac. temperamentum – mieszanina; termin wprowadzony przez Galena) – zespół cech osobowości, zdeterminowanych genetycznie i ujawniających się już w pierwszym roku życia człowieka. Tak rozumiany temperament stanowi podstawę kształtowania się i rozwoju osobowości (Buss i Plomin). Arnold H. Buss i Robert Plomin definiują temperament jako zespół dziedziczonych cech osobowości, które ujawniają się we wczesnym okresie życia jednostki. Cechy te są zdeterminowane genetycznie i ujawniają się już w pierwszym roku życia człowieka. Tak rozumiany temperament stanowi podstawę kształtowania się i rozwoju osobowości. W dzieciństwie całą osobowość wypełnia temperament (nie biorąc pod uwagę sfery intelektualnej).W oparciu o te dwa założenia oraz na podstawie wyników prowadzonych badań autorzy wyodrębnili trzy zasadnicze cechy określające strukturę temperamentu: emocjonalność (Emotionality), aktywność (Activity) i towarzyskość (Sociability), których pierwsze litery wyjaśniają skrót EAS. Początkowo za cechę temperamentalną uznana została również impulsywność (Impulsivity), jednak wyniki analizy czynnikowej wskazały na konieczność uznania jej za cechę niejednorodną, ponadto nie udało się jednoznacznie ustalić jej wskaźników odziedziczalności. Badaniami temperamentu zajmowali się m.in. Hipokrates, Galen, Iwan Pawłow, Jan Strelau, Hans Eysenck (patrz: teoria temperamentu PEN), , Robert Plomin, Ernst Kretschmer, . Ich badania należą do nurtu . (pl)
- Temperamento designa em psicologia um aspecto especial da personalidade: as particularidades do indivíduo ligadas à forma do comportamento, principalmente ligadas aos "três Ás da personalidade": afetividade, atividade (excitação) e atenção. A conceituação de temperamento é no entanto difícil de entender e se confunde muitas vezes com outros conceitos como traços de personalidades e motivos. Por muitos traços de temperamento estarem ligados a tendências disposicionais da pessoa de vivenciar determinadas emoções ou humores de maneira relativamente intensa ou frequente, definiram-no alguns autores (Wundt, Allport, Mehrabian) com base em tais disposições. No entanto tal definição mostra-se restrita, por não incluir traços como hiperatividade, atenção, perseverança, tradicionalmente vistos como parte do temperamento. Rothbart e Bates (1998) fazem todas as diferenças de temperamento derivarem dos três As - afetividade, ativação (excitação) e atenção. Buss e Plomin (1984) especificaram ainda mais essa definição: para eles temperamento é o conjunto de traços de personalidade (i) observáveis desde os primeiros anos de vida, (ii) influenciados em grande parte geneticamente e (iii) estáveis a longo prazo. Também essa definição não é plenamente satisfatória, por não diferenciar os traços de temperamento de outros traços de personalidade. Apesar da dificuldade com respeito à definição do termo, reina unanimidade quanto ao fato de inteligência e capacidades e interesses culturais não fazerem parte dela. O termo também é usado em linguagem comum - ou seja, no âmbito da psicologia do senso comum - muitas vezes como sinônimo de personalidade, caráter ou índole. Esse uso na linguagem quotidiana dificulta ainda mais a definição do termo. (pt)
- Temperament kallades i äldre psykologi, det vill säga humoralpatologin, arten av en människas personlighet eller sinnesstämning. (sv)
- 在心理學中，氣質（英語：Temperament）泛指在行為上的一致個體差異，這些差異是基於生物學的，相對獨立於學習、價值觀和態度的體系。 氣質描述了生物的行為和反應方式，即其行為方式。 這是深植於個體之中的，包括情緒、肢體運動、注意力相關的反應和自我調節。 該術語描述了行為的相對恆定（因此是典型的）特徵，例如耐力、刺激閾值、情緒等。 一些研究人員指出，氣質與行為的正式動態特徵有關，例如精力充沛的方面、可塑性、對特定強化物的敏感性和情緒。 氣質特徵（如神經質、社交性、衝動性等）是一生中不同的行為模式，但它們在兒童中最為明顯，研究也最多。 嬰兒通常用氣質來描述，但 1920 年代的縱向研究開始將氣質確定為在整個生命週期中穩定的東西。 對氣質及其相關行為模式的傳統劃分高度依賴於文化。 最著名的有古希臘和古中國的氣質分類。 (zh)
- Темпера́мент (лат. temperamentum — «соразмерность», «надлежащее соотношение частей») — это совокупность устойчивых динамических особенностей психических процессов человека: темпа, ритма, интенсивности. Темперамент связан с динамическими, а не содержательными аспектами деятельности. Темперамент определяет скорость течения психических процессов, устойчивость эмоциональной сферы, степень волевого усилия. Физиологической основой темперамента является тип высшей нервной деятельности. Темперамент составляет основу формирования и развития характера; относится к биологически-обусловленным индивидуальным различиям как человека, так и животных. (ru)
- Темпера́мент (лат. temperamentum — «належне співвідношення частин») — вроджена стійка властивість людської психіки, одна з найважливіших структурних одиниць психодинамічної організації психічної діяльності, що визначає реакцію людини на інших людей та на події, що з нею відбуваються. Темперамент є індивідуальною особливістю динаміки (інтенсивності, швидкості, емоційного забарвлення) психічних процесів та станів. Темперамент становить основу розвитку характеру. З фізіологічної точки зору, темперамент — тип вищої нервової діяльності людини. Темперамент характеризує динамічність особистості, але від нього не залежить її спрямованість, моральні якості, переконання, зацікавлення, розумові задатки й здібності. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- En psychologie traditionnelle, le tempérament est une sorte de fondement de la personnalité, considéré souvent comme héréditaire. Au cours de l'histoire, des auteurs ont classifié les tempéraments humains en divers types caractéristiques. Depuis la seconde moitié du XXe siècle, la même notion est reprise (parfois sous le nom de tempérament, mais aussi de diathèse (médecine)) avec cette fois le plus souvent l'idée que la base est génétique, et pour indiquer une prédisposition à certains troubles mentaux. On peut comparer avec la prédisposition à attraper certaines maladies physiques. (fr)
- In psychology, temperament broadly refers to consistent individual differences in behavior that are biologically based and are relatively independent of learning, system of values and attitudes. Some researchers point to association of temperament with formal dynamical features of behavior, such as energetic aspects, plasticity, sensitivity to specific reinforcers and emotionality. Temperament traits (such as Neuroticism, Sociability, Impulsivity, etc.) are distinct patterns in behavior throughout a lifetime, but they are most noticeable and most studied in children. Babies are typically described by temperament, but longitudinal research in the 1920s began to establish temperament as something which is stable across the lifespan. (en)
- 気質（きしつ、temperament）とは、人間や哺乳類などの動物の集団が先天的にもっている刺激などに反応する行動特性である。 性格と同一視されやすいが、性格は気質から作られる各個体の行動や意欲の傾向である。なお、この気質はヒポクラテスの古代ギリシア医学における四体液説に由来する。 (ja)
- Temperament kallades i äldre psykologi, det vill säga humoralpatologin, arten av en människas personlighet eller sinnesstämning. (sv)
- 在心理學中，氣質（英語：Temperament）泛指在行為上的一致個體差異，這些差異是基於生物學的，相對獨立於學習、價值觀和態度的體系。 氣質描述了生物的行為和反應方式，即其行為方式。 這是深植於個體之中的，包括情緒、肢體運動、注意力相關的反應和自我調節。 該術語描述了行為的相對恆定（因此是典型的）特徵，例如耐力、刺激閾值、情緒等。 一些研究人員指出，氣質與行為的正式動態特徵有關，例如精力充沛的方面、可塑性、對特定強化物的敏感性和情緒。 氣質特徵（如神經質、社交性、衝動性等）是一生中不同的行為模式，但它們在兒童中最為明顯，研究也最多。 嬰兒通常用氣質來描述，但 1920 年代的縱向研究開始將氣質確定為在整個生命週期中穩定的東西。 對氣質及其相關行為模式的傳統劃分高度依賴於文化。 最著名的有古希臘和古中國的氣質分類。 (zh)
- يشير مصطلح المزاج في علم النفس، إلى تلك الجوانب من شخصية الفرد، مثل الانطواء أو الانفتاح، الذي يعتبر في كثير من الأحيان من الأمور التي توجد بالفطرة ولا يتعلمها الإنسان. وقد تطورت العديد من البرامج التصنيفية الكبيرة الخاصة بالحالة المزاجية؛ على الرغم من عدم تحقيق توافق عام بين الأوساط الأكاديمية. (ar)
- En psicologia, s'anomena temperament la part de la personalitat l'origen de la qual es basa en l'herència genètica. Per contraposició, s'anomena caràcter la part de la personalitat que es genera durant la vida de la persona, la seva experiència i la cultura. Exemple de trets temperamentals de la personalitat són, l'"" i l'"extraversió", que acumulen avui dia prou proves científiques des de la psicobiologia i altres estudis correlacionals (teoria de la personalitat "Els cinc grans"). (ca)
- Temperament (lat. temperare = mísit) znamená souhrn charakteristických nebo vrozených rysů osobnosti, které se trvale projevují způsobem reagování, jednání a prožívání. Temperament je spjat se vzrušivostí – tj. mírou odpovědi určitého člověka na různé podněty – a zahrnuje i tendenci měnit nálady. Název vyjadřuje starou představu, že každou osobu lze charakterizovat jako určitou směs čtyř základních tělesných šťáv čili humorů. Kruh Hippocratovy typologie temperamentu s vlastnostmi přidanými I. P. Pavlovem, C. G. Jungem, H. Eysenckem a J. P. Guilfordem. (cs)
- Das Temperament (von lateinisch temperamentum „Mischung“) beschreibt die Art und Weise, wie ein Lebewesen agiert und reagiert, also seinen Verhaltensstil. Dieser ist tief verankert und setzt sich aus emotionalen, motorischen, aufmerksamkeitsbezogenen Reaktionen und der Selbstregulierung zusammen. Der Begriff umschreibt relativ konstante (und daher typische) Merkmale des Verhaltens wie etwa Ausdauer, Reizschwelle, Stimmung und Tempo. (de)
- Temperamento estas en tradicia psikologio la tuta korpa kaj spirita ecaro de homo konstatebla tra kutimaj humoroj kaj kondutoj. Hipokrato (ĉ. 460 ĝis 370 a.K.) klasigas mensajn malfacilaĵojn rilate al la temperamentoj flegma, melankolia, kolerika kaj sangvina. Tiel li kunigas malsanojn de la animo kaj de la korpo. Malsanoj estas fizikaj kaj tiel li malmistifikas la mensan malsanon, kiu ĝis tiam estis konsiderata sub influo de demonoj. Tia teorio rilatas al la kvar elementoj: Aliaj asocioj estas: (eo)
- Tenperamentua edo izaera izaki bat tankeratzen duten nolakotasun eta ezaugarrien multzoa da; sortzetikoak nahiz faktore konstituzionalek eraginak izan daitezkeen ezaugarri indibidual horiek portaera modu bereziak dakartzate. Latinezko temperamentum hitzetik dator, euskaraz 'neurri' esan nahi duena. Tenperamentuaren azterketan lehenengoa Hipokrates greziarra izan zen. Lau pertsonalitate tipo ezarri zituen: kolerikoa (suterraza), melankolikoa, flematikoa (gibelandia), sanginikoa (odolbizia). (eu)
- El temperamento es la peculiaridad e intensidad individual de los afectos psíquicos y de la estructura dominante de humor y motivación.El término proviene del latín temperamentum: ‘medida’. Es la manera natural con que un ser humano interactúa con el entorno. Puede ser hereditario y no influyen factores externos (solo si esos estímulos fuesen demasiado fuertes y constantes);es la capa instintivo-afectiva de la personalidad, sobre la cual la inteligencia y la voluntad modelarán el carácter (en el cual sí influye el ambiente);ocupa también la habilidad para adaptarse, el estado de ánimo, la intensidad, el nivel de actividad, la accesibilidad, y la regularidad;el temperamento es la naturaleza general de la personalidad de un individuo, basada las características del tipo de sistema nervioso. (es)
- Temperamen adalah gaya perilaku seseorang dan cara khasnya dalam memberi tanggapan. Beberapa individu bertemperamen aktif, sedangkan yang lainnya tenang. Deskripsi ini menunjukkan adanya variasi temperamen. Ilmuwan yang mempelajari temperamen berusaha mencari cara terbaik mengklasifikasikan temperamen. Klasifikasi paling terkenal adalah klasifikasi oleh Alexander Chess dan Stella Thomas. Mereka percaya bahwa ada tiga tipe atau jenis temperamen: Temperamen sulit atau temperamen yang merefleksikan kurangnya kontrol diri dapat membuat murid kena masalah. (in)
- In psicologia e psichiatria il termine temperamento (etimologicamente derivante dal latino temperāre, cioè «mescolare adeguatamente», «miscelare» o «amalgamare» nella giusta misura) viene usato per indicare la mescolanza degli aspetti innati della personalità. In accordo con Jaspers si ritiene che gli autori classici (Ippocrate, Galeno) considerassero i quattro temperamenti come l'espressione di variabilità soggettive in rapporto con gli umori (sangue, flegma, bile gialla, bile nera), i tratti personologici, l'habitus somatico ed anche le influenze astrologiche. (it)
- Temperament (łac. temperamentum – mieszanina; termin wprowadzony przez Galena) – zespół cech osobowości, zdeterminowanych genetycznie i ujawniających się już w pierwszym roku życia człowieka. Tak rozumiany temperament stanowi podstawę kształtowania się i rozwoju osobowości (Buss i Plomin). Badaniami temperamentu zajmowali się m.in. Hipokrates, Galen, Iwan Pawłow, Jan Strelau, Hans Eysenck (patrz: teoria temperamentu PEN), , Robert Plomin, Ernst Kretschmer, . Ich badania należą do nurtu . (pl)
- Temperament is een heel basale persoonlijkheidstrek die al in de vroegste kinderjaren blijkt en tot de aanleg van een individu behoort en tot op zekere hoogte erfelijk is. Het gaat daarbij om eigenschappen zoals de felheid waarmee op prikkels wordt gereageerd, het algemene energie- en activiteitsniveau en de mate van introversie of extraversie. Er bestaan in de psychologie verschillende indelingen van temperamentverschillen; er is dus niet één bepaalde indeling die algemeen aanvaard wordt, maar het meest gebruikelijke dat sinds de jaren tachtig van vorige eeuw wordt gebruikt is wellicht dat van de Big Five. (nl)
- Temperamento designa em psicologia um aspecto especial da personalidade: as particularidades do indivíduo ligadas à forma do comportamento, principalmente ligadas aos "três Ás da personalidade": afetividade, atividade (excitação) e atenção. A conceituação de temperamento é no entanto difícil de entender e se confunde muitas vezes com outros conceitos como traços de personalidades e motivos. (pt)
- Темпера́мент (лат. temperamentum — «соразмерность», «надлежащее соотношение частей») — это совокупность устойчивых динамических особенностей психических процессов человека: темпа, ритма, интенсивности. Темперамент связан с динамическими, а не содержательными аспектами деятельности. Темперамент определяет скорость течения психических процессов, устойчивость эмоциональной сферы, степень волевого усилия. (ru)
- Темпера́мент (лат. temperamentum — «належне співвідношення частин») — вроджена стійка властивість людської психіки, одна з найважливіших структурних одиниць психодинамічної організації психічної діяльності, що визначає реакцію людини на інших людей та на події, що з нею відбуваються. Темперамент є індивідуальною особливістю динаміки (інтенсивності, швидкості, емоційного забарвлення) психічних процесів та станів. Темперамент становить основу розвитку характеру. З фізіологічної точки зору, темперамент — тип вищої нервової діяльності людини. (uk)
|
