| dbo:abstract
|
- La Tomba de Raquel és un lloc sagrat del judaisme, situat entre la ciutat cisjordana de Betlem i el barri de Jerusalem de Giló. Les autoritats israelianes han creat una extensió de la barrera israeliana de Cisjordània que s'endinsa en territori cisjordà i engloba la carretera d'accés i la pròpia tomba. La visiten desenes de milers de turistes cada any i la seva festivitat principal és el dia 11 del mes hebreu de jeshván (octubre o novembre), en què milers de jueus ortodoxos acudeixen a visitar-la. Segons la Torà, Raquel va ser sepultada en el camí d'Efrata, o sigui a Betlem, on Jacob va erigir un deixant sobre el seu sepulcre. No obstant això, la ubicació exacta de la tomba de Raquel és un tema discutit. Un passatge del Llibre de Jeremies sembla indicar que es troba en el límit nord de Benjamí, cap a Efraím, a deu milles al nord de Jerusalem aproximadament. No obstant això, la tradició (almenys des del segle IV) situa la tomba a quatre milles al sud de Jerusalem i una milla al nord de Betlem. El febrer de 2010 va ser declarada pel Govern d'Israel, juntament amb la Tomba dels Patriarques a Hebron, Lloc de Patrimoni Nacional. La declaració va originar protestes per part de joves palestins a diverses ciutats de Cisjordània. (ca)
- مسجد بلال بن رباح يُطلق عليه أيضًا قبة راحيل أو قبر راحيل هو بناء ديني مملوكي/ عثماني يقع على الطريق الواصل بين القدس والخليل بالقرب من المدخل الشمالي لمدينة بيت لحم في فلسطين. يُنسب إلى الصحابي بلال بن رباح وإلى راحيل زوجة النبي يعقوب ووالدة النبي يوسف. وهو مُقام على شكل قبّة ويُعتبر مُقدسًا بالنسبة للمسلمين والمسيحيين واليهود. (ar)
- Ráchelin hrob (hebrejsky קבר רחל, Kever Rachel, arabsky قبة راحل, Qubbat Ráchil) je považován za svaté místo, uctívané křesťany, Židy i muslimy. Nachází se v prostoru někdejšího hřbitova při severním vjezdu do města Betlém na Západním břehu Jordánu. (cs)
- Das Rahelgrab (hebräisch קבר רחל Ḳever Raḥel) ist eine heilige Stätte in der Nähe von Bethlehem. Der traditionelle arabische Name ist قبة راحيل / Qubbat Rāḥīl /‚Rahel-Kuppel‘. Seit dem Jahr 2000 wird von palästinensischer Seite aus politischen Gründen die Bezeichnung Bilal-Moschee (arabisch مسجد بلال, DMG Masǧid Bilāl, nach Bilāl ibn Rabāh, einem Gefährten des Propheten Mohammed), bevorzugt. Es gibt vier Orte im Westjordanland, die von Muslimen und Juden als heilig betrachtet werden, zwei mit herausgehobener Bedeutung (die Patriarchengräber in Hebron und das Rahelgrab) und zwei weniger bedeutende (das Josefsgrab in Nablus und Deir an-Nabi Samwīl nördlich Jerusalem). (de)
- La Tumba de Raquel (árabe: قبر راحيل, hebreo: קבר רחל) es un patrimonio cultural palestino desde 2015, establecido por la UNESCO. Situada en la ciudad cisjordana de Belén, cerca de Jerusalén, es un lugar de veneración puesto que, según la tradición, allí se encuentra enterrada la matriarca Raquel. La tumba ha sido sagrada para cristianos, musulmanes y judíos desde hace 2000 años. Desde mediados de los años 1990, los palestinos se refieren a este lugar como la mezquita de Bilal bin Rabah (en árabe: مسجد بلال بن رباح). En la actualidad, las autoridades israelíes han creado una extensión fortificada de la barrera israelí de Cisjordania que se adentra en territorio cisjordano y envuelve la carretera de acceso y la propia tumba, por lo que se ha convertido en un lugar de culto exclusivo para judíos. La tumba, ubicada en la entrada norte de Belén, está construida al estilo de un maqam tradicional, un pequeño edificio para santos musulmanes con forma cúbica y rematado por una cúpula. El verdadero lugar de enterramiento de la matriarca Raquel mencionado en la Tanaj judía, el Antiguo Testamento cristiano y la literatura musulmana es objeto de debate, existiendo diversas ubicaciones alternativas más al norte. Según la Torá, Raquel fue sepultada en el camino de Efrata (es decir, Belén), donde Jacob erigió una estela sobre su sepulcro. No obstante, un pasaje del Libro de Jeremías parece indicar que se encuentre en el límite norte de Benjamín, hacia Efraím, a diez millas al norte de Jerusalén aproximadamente. Sin embargo la tradición, desde el siglo IV por lo menos, ubica la tumba a cuatro millas al sur de Jerusalén y una milla al norte de Belén. Los primeros registros fuera de la Biblia en los que se describe esta tumba como la de la matriarca Raquel datan de las primeras décadas del siglo IV d.C. Adquirió su forma actual durante la dominación de Palestina por parte del Imperio Otomano, y se encuentra emplazada en un cementerio cristiano y musulmán que data, como mínimo, del periodo mameluco. Cuando Moses Montefiore restauró el lugar en 1841 y obtuvo las llaves para la comunidad judía, también añadió una antesala que incluía un mihrab a fin de relajar los recelos musulmanes. Según la resolución 181 II de la Asamblea General de las Naciones Unidas, también conocida como el Plan de Partición de Palestina, la tumba de Raquel quedaría encuadrada en un corpus separatum administrado internacionalmente y del que formaría parte Jerusalén. Sin embargo, tras la guerra árabe-israelí de 1948, la zona quedó ocupada por las tropas jordanas, que impidieron el acceso de judíos a la tumba. Desde la Guerra de los Seis Días de 1967, Israel ha ocupado militarmente Cisjordania (incluida la Tumba de Raquel), así como Jerusalén Este, la Franja de Gaza y los Altos del Golán. Aunque en los Acuerdos de Oslo la Tumba de Raquel quedó fuera de la zona C, bajo control administrativo y militar israelí, el Ministerio de Asuntos Religiosos de Israel controla directamente la gestión de este emplazamiento. En febrero de 2010 fue declarada por el Gobierno de Israel, junto con la Tumba de los Patriarcas en Hebrón, Lugar de Patrimonio Nacional. La declaración originó protestas por parte de jóvenes palestinos en diversas ciudades de Cisjordania. En vista de estas acciones, la UNESCO declaró en octubre de 2015 que ambas construcciones funerarias son también herencia religiosa musulmana, formando parte de la herencia del Estado de Palestina. (es)
- Le tombeau de Rachel est un site saint pour le judaïsme. Il est situé à côté de la ville de Bethléem sur le territoire biblique de Judée, en actuelle Cisjordanie. C'est le lieu où, selon la tradition, est enterrée Rachel, femme de Jacob, qui est morte en donnant naissance à Benjamin. (fr)
- Rachel's Tomb (Biblical Hebrew: קְבֻרַת רָחֵל Qǝbūrat Rāḥēl; Modern Hebrew: קבר רחל Qever Raḥel; Arabic: قبر راحيل Qabr Rāḥīl) is a site revered as the burial place of the Biblical matriarch Rachel. The site is also referred to as the Bilal bin Rabah mosque (Arabic: مسجد بلال بن رباح). The tomb is held in esteem by Jews, Christians, and Muslims. The tomb, located at the northern entrance to the Palestinian city of Bethlehem, next to the Rachel's Tomb checkpoint, is built in the style of a traditional maqam, Arabic for shrine. The burial place of the matriarch Rachel as mentioned in the Jewish Tanakh, the Christian Old Testament and in Muslim literature is contested between this site and several others to the north. Although the site is considered by some scholars as unlikely to be the actual site of the grave, it is by far the most recognized candidate. The earliest extra-biblical records describing this tomb as Rachel's burial place date to the first decades of the 4th century CE. The structure in its current form dates from the Ottoman period, and is situated in a Christian and Muslim cemetery dating from at least the Mamluk period. When Sir Moses Montefiore renovated the site in 1841 and obtained the keys for the Jewish community, he also added an antechamber, including a mihrab for Muslim prayer, to ease Muslim fears. According to Genesis 35:20, a mazzebah was erected at the site of Rachel's grave in ancient Israel, leading scholars to consider the site to have been a place of worship in ancient Israel. According to Martin Gilbert, Jews have made pilgrimage to the tomb since ancient times. According to Frederick Strickert, the first historically recorded pilgrimages to the site were by early Christians, and Christian witnesses wrote of the devotion shown to the shrine "by local Muslims and then later also by Jews"; throughout history, the site was rarely considered a shrine exclusive to one religion and is described as being "held in esteem equally by Jews, Muslims, and Christians". Though Rachel's Tomb has been a common site of Jewish pilgrimage since the twelfth century, in the modern era, a cult with uniquely Rachel elements developed. In contemporary Jewish society it is now considered the third holiest site in Judaism and has become one of the cornerstones of Jewish-Israeli identity. Following a 1929 British memorandum, in 1949 the UN ruled that the Status Quo, an arrangement approved by the 1878 Treaty of Berlin concerning rights, privileges and practices in certain Holy Places, applies to the site. According to the 1947 United Nations Partition Plan for Palestine, the tomb was to be part of the internationally administered zone of Jerusalem, but the area was ruled by Jordan, which prohibited Jews from entering the area. Following the Israeli occupation of the West Bank in 1967, the site's position was formalized in 1995 under the Oslo II Accord in a Palestinian enclave (Area A), with a special arrangement making it subject to the security responsibility of Israel. In 2005, following Israeli approval on 11 September 2002, the Israeli West Bank barrier was built around the tomb, effectively annexing it to Jerusalem; Checkpoint 300 – also known as Rachel's Tomb Checkpoint – was built adjacent to the site. A 2005 report from OHCHR Special Rapporteur John Dugard noted that: "Although Rachel's Tomb is a site holy to Jews, Muslims and Christians, it has effectively been closed to Muslims and Christians." On October 21, 2015, UNESCO adopted a resolution reaffirming a 2010 statement that Rachel's Tomb was: "an integral part of Palestine." On 22 October 2015, the tomb was separated from Bethlehem with a series of concrete barriers. (en)
- Kuburan Rahel (bahasa Ibrani: קבר רחל Kever Rakhel; bahasa Arab: قبر راحيل Qabr Rāḥīl), adalah nama bangunan kecil yang merupakan tempat suci penting bagi yang terletak di utara Judea (bagian selatan Tepi Barat) tepat di luar daerah Gilo di Yerusalem, di pintu masuk utara ke Betlehem. Dihormati oleh orang Yahudi, Kristen dan Islam. Kuburan ini sekarang terletak di daerah pemakaman orang Kristen dan Islam dalam sebuah lengkungan berdinding yang menjorok ke luar pinggiran kota Betlehem, 460 meter di sebelah selatan batas kota municipal Yerusalem (Kota Betlehem telah berkembang ke utara sehingga mencakup wilayah sekitarnya). Tempat ini secara tradisi dianggap sebagai makam Rahel, istri Yakub, yang meninggal sewaktu melahirkan Benyamin.Yakub menguburkan Rahel di sisi jalan ke Efrata, yaitu Betlehem. Ia mendirikan tugu di atas kuburnya. Sesudah itu berangkatlah Israel, lalu ia memasang kemahnya di seberang Migdal-Eder. Ini terjadi sebelum Yakub dan keluarganya pindah ke Mesir. Tradisi Kristen Anak perempuan --> Laban. Istri kedua dari --> Yakub (Kej. 29:17) dan ibu dari --> Yusuf dan --> Benyamin. Rahel meninggal pada saat melahirkan Benyamin (Kej. 35:8). Karena Rahel semula mandul, ia memohon agar Yakub mengambil budaknya Bilha menjadi istri lain untuk memberinya anak laki-laki (Kej. 30:4). (in)
- La tomba di Rachele (in ebraico: קבר רחל? traslit Kever Rakhel), è un sito indicato da 1.700 anni come il luogo di sepoltura della matriarca del popolo ebraico Rachele. Riconosciuto dal 1990 come sito UNESCO insieme alla moschea di Bilal bin Rabah (in arabo: مسجد بلال بن رباح), è un piccolo edificio religioso che si trova nella Giudea biblica (dal 1995 amministrata dall'Autorità Nazionale Palestinese in attesa di uno status definitivo dopo essere stata sotto amministrazione israeliana) venerato storicamente da ebrei e successivamente da cristiani e musulmani. La tomba si trova oggi all'interno di un cimitero musulmano in un'enclave alla periferia di Betlemme, a 460 metri a sud del confine comunale di Gerusalemme, nell'area storicamente conosciuta come Giudea (denominata anche West Bank, o Cisgiordania). È il luogo di sepoltura della matriarca Rachele come menzionato nell'ebraico Tanach e nella letteratura musulmana l'attribuzione è contestata tra questo sito ed altri situati a nord. Le prime notizie extra-bibliche che descrivono questa tomba come luogo di sepoltura di Rachele sono dei primi decenni del IV secolo d.C. La struttura a cupola della tomba contiene date del periodo musulmano Ottomana, quando sir Moses Montefiore ha ristrutturato il sito nel 1841, dopo aver ottenuto la chiave per la comunità ebraica, ha aggiunto un' che includeva un miḥrāb per la preghiera musulmana. Secondo il piano di partizione delle Nazioni Unite per la Palestina 1947, la tomba doveva essere parte della di Gerusalemme, ma l'area era occupata dalla Giordania, che aveva vietato l'accesso all'area per gli israeliani ed ebrei, anche se era esplicitamente previsto dall'Armistizio firmato tra i due paesi nel 1949. Il sito è sotto il controllo del poiché la tomba di Rachele è il terzo luogo più santo dell'ebraismo. Gli ebrei vanno pellegrinaggio alla tomba fin dai tempi antichi, ed è uno dei cardini dell'identità ebraico-israeliana. (it)
- Het Graf van Rachel (Hebreeuws: קבר רחל, Kever Rakhel) is een religieus bouwwerk in de stad Bethlehem. Het bouwwerk staat op de locatie waar Rachel, de vrouw van Jakob begraven zou zijn, zoals beschreven in Genesis 35:16-20. Wanneer er voor het eerst een bouwwerk op de vermoede locatie van Rachels graf geplaatst werd is niet bekend. In ieder geval stond er al in de 4e eeuw een eenvoudige tombe. Arculf, een christelijke bisschop en reiziger, beschrijft het monument in de 7e eeuw als een eenvoudige, onversierde tombe in de vorm van een piramide. In de 12e eeuw, de locatie is dan in handen van de kruisvaarders, schrijven verschillende auteurs (waaronder Muhammad al-Idrisi en Benjamin van Tudela) dat op de locatie van het graf een tombe met een constructie van 11 of 12 stenen met daarboven een koepel staat. Waarschijnlijk is dit bouwwerk geplaatst door kruisvaarders, maar dat is niet zeker. Vanaf de 13e eeuw is de locatie in handen van moslims en zij beheren dan het monument. Het bouwwerk wordt verschillende malen gerenoveerd en aangepast en dient als bedevaartsoord voor moslims, christenen en Joden. In de buurt van het monument bevinden zich inmiddels ook een groot aantal graven van moslims die op deze voor hun heilige locatie begraven wilden worden, een gewoonte die tot in de 19e eeuw blijft bestaan. In 1615 wordt het monument door de Ottomaanse pasja van Jeruzalem gerenoveerd en wordt een firman uitgegeven die de Joden toestemming geeft om het monument te bezoeken of, volgens andere lezingen, die het monument volledig aan de Joden in beheer geeft. Rabbi Moses Surait omschreef de plaats in 1650 als volgt: The tomb of Rachel the Righteous is at a distance of 1½ miles from Jerusalem, in the middle of the field, not far from Bethlehem, as it says in the Torah. On Passover and Lag B'Omer many people – men and women, young and old – go out to Rachel's Tomb on foot and on horseback. And many pray there, make petitions and dance around the tomb and eat and drink. In 1841 wordt het monument gekocht door Moses Montefiore die het onder andere uitbreidt met een gebedsruimte met een mihrab op het zuiden voor moslims. Tot in het begin van de 20e eeuw blijft het monument in gebruik als heilige plaats voor moslims, Joden en christenen. De rol van het monument als heilige plaats in het Jodendom is tot de 20e eeuw niet zo groot, maar dat verandert met de toenemende Joodse aanwezigheid in Palestina in het begin van de 20e eeuw. In de jaren 30 trekt Rachels graf duizenden Joodse pelgrims per maand. Tijdens het mandaat (1920 – 1948) claimen zowel Joden als moslims exclusiviteit wat betreft de locatie en het monument en de locatie worden vanaf dan de inzet van een politieke strijd. De Britten geven geen gehoor aan de eisen van de beide partijen en ze handhaven het monument als een door moslims en Joden gedeelde religieuze locatie. Na de Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948 en de verovering van de Westelijke Jordaanoever door Jordanië ligt Rachels graf op Jordaans grondgebied. Hoewel de Joden in deze periode, in overeenstemming met afspraken gemaakt bij de wapenstilstand van 1948, in principe vrije toegang tot het monument hadden, was dit vooral een theoretische toezegging: de grens tussen Israël en Jordanië zat dicht. Tijdens de Zesdaagse Oorlog in 1967 verovert Israël de Westelijke Jordaanoever waardoor Rachels graf op Israëlisch grondgebied komt te liggen. Het monument wordt onder auspiciën van het geplaatst. In de jaren 80 en 90 is de wijk waarin Rachels graf zich bevindt, Qubbet Rahil, waar vanouds Palestijnse christenen moslims wonen, regelmatig het toneel van confrontaties tussen Palestijnen uit het nabijgelegen vluchtelingenkamp en het Israëlische leger. In 1995 bepaalt de Israëlische regering in het kader van de Oslo-akkoorden welke gebieden aan de Palestijnse Autoriteit overgedragen zouden worden. In eerste instantie hoort Rachels tombe en de bijbehorende locatie bij de over te dragen gebieden. Dit leidt echter tot felle tegenstand van rechts-religieuze en charedische groeperingen. Om te voorkomen dat de locatie in Palestijns beheer terechtkomt beginnen zij met het opzetten van een nederzetting in Bethlehem (tot dan toe woonden in Bethlehem enkel Palestijnse christenen en moslims). In 2001 wordt er alsnog voor gekozen om Rachels graf niet aan de Palestijnse Autoriteit over te dragen. Er worden muren om het monument gebouwd en er wordt een militaire post geplaatst. Verschillende malen komt het tot gewelddadige protesten waarbij Palestijnen zich toegang proberen te verschaffen tot het monument en er vinden vuurgevechten plaats tussen Palestijnen en het Israëlische leger. Tijdens de tweede Intifada (die in 2000 begint) wordt de aanwezigheid van het Israëlische leger in de wijk steeds sterker en gebouwen van lokale bewoners worden in beslag genomen. In 2003 wordt begonnen met het bouwen van de Israëlische Westoeverbarrière. Rachels graf zou in eerste instantie buiten het door de barrière omsloten gebied komen te liggen, maar in 2005 wordt de locatie geannexeerd en bij de gemeente Jeruzalem gevoegd en wordt besloten dat het monument binnen de Westoeverbarrière zou komen te liggen. Een petitie die de gemeenschap van Bethlehem hiertegen indient wordt door het Israëlische hoge gerechtshof verworpen. De muur komt dwars door Bethlehem te liggen. De wijk waarin het monument ligt wordt door veel bewoners verlaten. Palestijnse christenen en moslims van de Westelijke Jordaanoever mogen het monument en de bijbehorende locatie niet langer bezoeken. Voor toeristen is bezoek wel toegestaan. In februari 2010 wordt Rachels graf toegevoegd aan de kort daarvoor gecreëerde Nation Jewish Heritage List. Dit leidt tot wereldwijde kritiek en de UNESCO neemt als reactie een resolutie aan die verklaart dat Rachels tombe (samen met de Grot van de Patriarchen) een religieuze betekenis heeft voor zowel Joden als moslims en christenen en dat de annexatie van deze locaties een schending van het internationaal recht is. (nl)
- Гробни́ца Рахи́ли — надгробие и помещение, построенное вокруг надгробия, расположенные там, где, согласно преданию, была погребена праматерь Рахиль. Находится севернее Вифлеема, в нескольких сотнях метров от южной части современного Иерусалима. На протяжении многих веков является местом паломничества евреев, а также святым местом для христиан и мусульман. Гробница находится под контролем Израиля и окружена бетонными стенами. В здании находится синагога. (ru)
- Гробниця Рахілі — надгробок і приміщення, побудоване навколо надгробка, розташовані там, де, згідно з переказами, була похована праматір Рахіль. Знаходиться північніше Віфлеєму, в декількох сотнях метрів від південної частини сучасного Єрусалиму. Протягом багатьох століть є місцем паломництва євреїв, а також святим місцем для християн і мусульман. Гробниця знаходиться під контролем Ізраїлю і оточена бетонними стінами. У будівлі знаходиться синагога. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- مسجد بلال بن رباح يُطلق عليه أيضًا قبة راحيل أو قبر راحيل هو بناء ديني مملوكي/ عثماني يقع على الطريق الواصل بين القدس والخليل بالقرب من المدخل الشمالي لمدينة بيت لحم في فلسطين. يُنسب إلى الصحابي بلال بن رباح وإلى راحيل زوجة النبي يعقوب ووالدة النبي يوسف. وهو مُقام على شكل قبّة ويُعتبر مُقدسًا بالنسبة للمسلمين والمسيحيين واليهود. (ar)
- Ráchelin hrob (hebrejsky קבר רחל, Kever Rachel, arabsky قبة راحل, Qubbat Ráchil) je považován za svaté místo, uctívané křesťany, Židy i muslimy. Nachází se v prostoru někdejšího hřbitova při severním vjezdu do města Betlém na Západním břehu Jordánu. (cs)
- Le tombeau de Rachel est un site saint pour le judaïsme. Il est situé à côté de la ville de Bethléem sur le territoire biblique de Judée, en actuelle Cisjordanie. C'est le lieu où, selon la tradition, est enterrée Rachel, femme de Jacob, qui est morte en donnant naissance à Benjamin. (fr)
- Гробни́ца Рахи́ли — надгробие и помещение, построенное вокруг надгробия, расположенные там, где, согласно преданию, была погребена праматерь Рахиль. Находится севернее Вифлеема, в нескольких сотнях метров от южной части современного Иерусалима. На протяжении многих веков является местом паломничества евреев, а также святым местом для христиан и мусульман. Гробница находится под контролем Израиля и окружена бетонными стенами. В здании находится синагога. (ru)
- Гробниця Рахілі — надгробок і приміщення, побудоване навколо надгробка, розташовані там, де, згідно з переказами, була похована праматір Рахіль. Знаходиться північніше Віфлеєму, в декількох сотнях метрів від південної частини сучасного Єрусалиму. Протягом багатьох століть є місцем паломництва євреїв, а також святим місцем для християн і мусульман. Гробниця знаходиться під контролем Ізраїлю і оточена бетонними стінами. У будівлі знаходиться синагога. (uk)
- La Tomba de Raquel és un lloc sagrat del judaisme, situat entre la ciutat cisjordana de Betlem i el barri de Jerusalem de Giló. Les autoritats israelianes han creat una extensió de la barrera israeliana de Cisjordània que s'endinsa en territori cisjordà i engloba la carretera d'accés i la pròpia tomba. La visiten desenes de milers de turistes cada any i la seva festivitat principal és el dia 11 del mes hebreu de jeshván (octubre o novembre), en què milers de jueus ortodoxos acudeixen a visitar-la. (ca)
- La Tumba de Raquel (árabe: قبر راحيل, hebreo: קבר רחל) es un patrimonio cultural palestino desde 2015, establecido por la UNESCO. Situada en la ciudad cisjordana de Belén, cerca de Jerusalén, es un lugar de veneración puesto que, según la tradición, allí se encuentra enterrada la matriarca Raquel. La tumba ha sido sagrada para cristianos, musulmanes y judíos desde hace 2000 años. Desde mediados de los años 1990, los palestinos se refieren a este lugar como la mezquita de Bilal bin Rabah (en árabe: مسجد بلال بن رباح). En la actualidad, las autoridades israelíes han creado una extensión fortificada de la barrera israelí de Cisjordania que se adentra en territorio cisjordano y envuelve la carretera de acceso y la propia tumba, por lo que se ha convertido en un lugar de culto exclusivo (es)
- Das Rahelgrab (hebräisch קבר רחל Ḳever Raḥel) ist eine heilige Stätte in der Nähe von Bethlehem. Der traditionelle arabische Name ist قبة راحيل / Qubbat Rāḥīl /‚Rahel-Kuppel‘. Seit dem Jahr 2000 wird von palästinensischer Seite aus politischen Gründen die Bezeichnung Bilal-Moschee (arabisch مسجد بلال, DMG Masǧid Bilāl, nach Bilāl ibn Rabāh, einem Gefährten des Propheten Mohammed), bevorzugt. (de)
- Rachel's Tomb (Biblical Hebrew: קְבֻרַת רָחֵל Qǝbūrat Rāḥēl; Modern Hebrew: קבר רחל Qever Raḥel; Arabic: قبر راحيل Qabr Rāḥīl) is a site revered as the burial place of the Biblical matriarch Rachel. The site is also referred to as the Bilal bin Rabah mosque (Arabic: مسجد بلال بن رباح). The tomb is held in esteem by Jews, Christians, and Muslims. The tomb, located at the northern entrance to the Palestinian city of Bethlehem, next to the Rachel's Tomb checkpoint, is built in the style of a traditional maqam, Arabic for shrine. (en)
- Kuburan Rahel (bahasa Ibrani: קבר רחל Kever Rakhel; bahasa Arab: قبر راحيل Qabr Rāḥīl), adalah nama bangunan kecil yang merupakan tempat suci penting bagi yang terletak di utara Judea (bagian selatan Tepi Barat) tepat di luar daerah Gilo di Yerusalem, di pintu masuk utara ke Betlehem. Dihormati oleh orang Yahudi, Kristen dan Islam. Kuburan ini sekarang terletak di daerah pemakaman orang Kristen dan Islam dalam sebuah lengkungan berdinding yang menjorok ke luar pinggiran kota Betlehem, 460 meter di sebelah selatan batas kota municipal Yerusalem (Kota Betlehem telah berkembang ke utara sehingga mencakup wilayah sekitarnya). (in)
- La tomba di Rachele (in ebraico: קבר רחל? traslit Kever Rakhel), è un sito indicato da 1.700 anni come il luogo di sepoltura della matriarca del popolo ebraico Rachele. Riconosciuto dal 1990 come sito UNESCO insieme alla moschea di Bilal bin Rabah (in arabo: مسجد بلال بن رباح), è un piccolo edificio religioso che si trova nella Giudea biblica (dal 1995 amministrata dall'Autorità Nazionale Palestinese in attesa di uno status definitivo dopo essere stata sotto amministrazione israeliana) venerato storicamente da ebrei e successivamente da cristiani e musulmani. La tomba si trova oggi all'interno di un cimitero musulmano in un'enclave alla periferia di Betlemme, a 460 metri a sud del confine comunale di Gerusalemme, nell'area storicamente conosciuta come Giudea (denominata anche West Bank (it)
- Het Graf van Rachel (Hebreeuws: קבר רחל, Kever Rakhel) is een religieus bouwwerk in de stad Bethlehem. Het bouwwerk staat op de locatie waar Rachel, de vrouw van Jakob begraven zou zijn, zoals beschreven in Genesis 35:16-20. In 1615 wordt het monument door de Ottomaanse pasja van Jeruzalem gerenoveerd en wordt een firman uitgegeven die de Joden toestemming geeft om het monument te bezoeken of, volgens andere lezingen, die het monument volledig aan de Joden in beheer geeft. Rabbi Moses Surait omschreef de plaats in 1650 als volgt: (nl)
|
