| dbo:abstract
|
- První lyonský koncil svolal papež Inocenc IV. a sešel se 24. června 1245 v Lyonu. Účastníků koncilu bylo méně, než Inocenc očekával (asi 150). Koncilu se účastnili i latinští patriarchové Konstantinopole, Antiochie a Akvileje a několik evropských panovníků, včetně latinského císaře Balduina II. (cs)
- El Concili de Lió I es va celebrar a Lió, desenvolupant-se en tres sessions els dies 28 de juny, 5 de juliol i 17 de juliol de 1245. És considerat per l'Església Catòlica com el XIII Concili Ecumènic i el cinquè dels celebrats a Occident. Va ser convocat pel papa Innocenci IV a fi de deposar Frederic II del Sacre Imperi Romanogermànic dels seus títols de rei i emperador, acusant-lo d'usurpador dels béns i opressor de l'Església Catòlica. Fruit de les seves tres sessions es van promulgar 38 cànons entre els quals, a més de condemnar a Frederic II, es va obligar els cistercencs a pagar delmes, es va decretar el barret vermell com a propi de la vestimenta dels cardenals i es van fer declaracions rituals i doctrinals a seguir pels grecs ortodoxos com una mesura d'acostament a aquests. No va publicar decrets dogmàtics. (ca)
- مجمع ليون الأول (1245) يعتبر المجمع المسكوني الثالث عشر في الكنيسة الكاثوليكية، ترأسه البابا إينوسنت الرابع، بعد خلافه مع الإمبراطور فريدريك الثاني. حضر المجمع 250 أسقف، فضلاً عن رؤساء الأديرة وسفراء الملوك والأمراء. أقرّ المجمع على الصعيد الدينوي إرسال الحملة الصليبية السابعة، أما على الصعيد إدارة الكنيسة فقد وجه المجمع 38 وثيقة في تنظيم عمل الكنيسة، والرهبانيات. (ar)
- Das Erste Konzil von Lyon wurde von Papst Innozenz IV. auf den 24. Juni 1245 einberufen und am 28. Juni 1245 in Lyon eröffnet. Die Teilnehmerzahl war wohl etwas geringer als von Innozenz erwartet (ca. 150 Bischöfe). Im Zentrum dieses Konzils stand die Absetzung Friedrichs II. als Kaiser und König. Es war der dramatische Höhepunkt im Kampf zwischen Friedrich und dem Papsttum. Nach der zweiten Exkommunikation durch Gregor IX. 1239 und dessen Tod 1241 hatte der Kaiser seine Hoffnungen in den neuen Papst gesetzt. In der Sache unterschied sich die Überzeugung des neuen Papstes Innozenz IV. jedoch nicht von der des alten. Wahrscheinlich hatte Innozenz spätestens seit seiner überraschenden Flucht aus Rom am 29. Juni 1244 die Absetzung Friedrichs geplant, da ihm an einer Einigung mit dem Kaiser nichts mehr lag. , ein langjähriger Vertrauter des Kaisers und dessen Vertreter auf dem Konzil, nutzte bereits die erste Gelegenheit, um ein letztes Friedensangebot Friedrichs zu unterbreiten. Innozenz reagierte mit Misstrauen und Ablehnung: Zu viel habe Friedrich schon versprochen und nicht gehalten, soll er ausgerufen haben. Es werde ihm nicht mehr gelingen, das Urteil des Konzils abzuwenden. wurde nach Verona zu Friedrich geschickt und bekam von Innozenz 20 Tage Zeit um in kaiserlicher Begleitung oder wenigstens mit kaiserlichen Weisungen zurückzukehren. Der Papst versuchte klarzumachen, dass Friedrich nicht ihn, sondern die ganze Kirche bekämpfe. Als Beweis für Friedrichs Eidbrüche ließ er Urkunden verlesen, die wohl hauptsächlich Friedrichs Stellung als Lehnsmann der römischen Kirche für das Königreich Sizilien und seine Schenkungs- und Garantieerklärungen für das Patrimonium Petri in Erinnerung rufen sollten. Thaddaeus konterte die päpstlichen Angriffe mit Dokumenten, die nicht eingehaltene kirchliche Versprechungen dokumentierten. Seine Argumentation beeindruckte vor allem die englische Seite, die am ehesten für die kaiserliche Sache eintrat, während Spanien für die päpstliche war. Auf der zweiten Vollversammlung wurden weitere Anklagepunkte präsentiert: Die Verfolgung der sizilischen Kirche, die häretischen Glaubensvorstellungen Friedrichs, insbesondere seine Kontakte zu sarazenischen Herrschern und sein angeblicher Verkehr mit Sarazenen-Mädchen, also sein unmoralischer Lebenswandel. Außerdem wurde die Gefangennahme von Prälaten, die zu einem von Gregor IX. nach Rom einberufenen Konzil reisen wollten, beklagt. Thaddaeus versuchte, den Kaiser so gut wie möglich zu verteidigen und erreichte, dass Innozenz Friedrich die Möglichkeit einräumte, bis zum 17. Juli selbst vor dem Konzil zu erscheinen. Inzwischen sicherte sich der Papst die vollständige Zustimmung der Kardinäle zur Absetzung Friedrichs und sorgte wohl für die Formulierung der Absetzungsbulle. Außerdem ließ er 91 Urkunden, die Kaiser und Könige zugunsten der römischen Kirche ausgestellt hatten, allein 35 Privilegien Friedrichs II., zusammenstellen und von 40 hochrangigen Konzilteilnehmern beglaubigen. Dies diente einerseits als Beweismittel gegen Friedrich, andererseits sollte dies die inzwischen erlangte Machtposition der römischen Kirche und ihre lehnsrechtlich begründete Oberherrschaft über eine stattliche Zahl europäischer Könige belegen. Ohne auf Friedrich oder seine Gesandten zu warten, traf sich das Konzil am 17. Juli zu seiner Schlussversammlung. Innozenz verkündete die beschlossenen Konstitutionen und ließ die Lyoner Transsumpte verlesen. Noch einmal ergriff Thaddaeus das Wort und bezweifelte zahlreiche Privilegien, sah aber, dass die Absetzung des Kaisers unabwendbar war und fasste schon vorneweg die Gründe für die Ungültigkeit einer solchen Entscheidung zusammen. Die fehlende, ordnungsgemäße Ladung des Kaisers, die inhaltliche Unbestimmtheit der Klagepunkte, die Parteilichkeit des Papstes als Feind Friedrichs, seine Doppelrolle als Kläger und Richter. Innozenz wies Thaddaeus’ Einwände sofort zurück mit der Bemerkung, er habe ja ein allgemeines Konzil vor sich, verkündete die Absetzung des Kaisers und schloss nach Verlesung der Absetzungsbulle das Konzil. Dem Konzil gestand er keinerlei Mitsprache bei seinem Vorgehen oder der Formulierung der Absetzungsurkunde zu. Ausdrücklich nicht mit Billigung, sondern in Gegenwart des Konzils, fiel seine Entscheidung, und er betonte später, das Konzil sei bloß der Feierlichkeit wegen präsent gewesen, er allein vollziehe aber die Verurteilung des Kaisers kraft seiner apostolischen Vollgewalt. Innozenz hielt sich bei Begründung der Absetzung streng an die Kanonistik. Zur Sprache kamen nur die innerhalb des rechtlichen Rahmens relevanten Gesichtspunkte. Hatte Gregor VII. einst den Kaiser förmlich abgesetzt, so entzog Innozenz erstmals einem Gekrönten seine Ämter und Würden. Friedrich erkannte allerdings in der Folge diese Absetzung nicht an, er behielt die Kaiserwürde weiter bis zu seinem Tod, was ihm der Papst vor allem aufgrund fehlender Waffengleichheit nicht streitig machen konnte. (de)
- The First Council of Lyon (Lyon I) was the thirteenth ecumenical council, as numbered by the Catholic Church, taking place in 1245. The First General Council of Lyon was presided over by Pope Innocent IV. Innocent IV, threatened by Holy Roman Emperor Frederick II, arrived at Lyon on 2 December 1244, and early the following year he summoned the Church's bishops to the council later that same year. Some two hundred and fifty prelates responded including the Latin Patriarchs of Constantinople, Antioch, and Aquileia (Venice) and 140 bishops. The Latin emperor Baldwin II of Constantinople, Raymond VII, Count of Toulouse, and Raymond Bérenger IV, Count of Provence were among those who participated. With Rome under siege by Emperor Frederick II, the pope used the council to excommunicate and depose the emperor with Ad Apostolicae Dignitatis Apicem, as well as the Portuguese King Sancho II. The council also directed a new crusade (the Seventh Crusade), under the command of Louis IX of France, to reconquer the Holy Land. At the opening, on 28 June, after the singing of the Veni Creator, Spiritu, Innocent IV preached on the subject of the five wounds of the Church and compared them to his own five sorrows: (1) the poor behaviour of both clergy and laity; (2) the insolence of the Saracens who occupied the Holy Land; (3) the Great East-West Schism; (4) the cruelties of the Tatars in Hungary; and (5) the persecution of the Church by the Emperor Frederick. The council of Lyon was rather poorly attended. Since the great majority of those bishops and archbishops present came from France, Italy and Spain, while the Byzantine Greeks and the other countries, especially Germany, were but weakly represented, the ambassador of Frederick, Thaddaeus of Suessa, contested its ecumenicity in the assembly itself. In a letter, Innocent IV had urged Kaliman I of Bulgaria to send representatives. In the bull (25 March 1245), he also urged the Vlachs, Serbs, Alans, Georgians, Nubians, the Church of the East and all the other Eastern Christians not in union with Rome to send representatives. In the end, the only known non-Latin cleric present was Peter, the bishop of Belgorod and vicar of the metropolitanate of Kiev, who provided Innocent with intelligence on the Mongols prior to the council. His information, in the form of the Tractatus de ortu Tartarorum, circulated among attendees. The condemnation of the emperor was a foregone conclusion. The objections of the ambassador, that the accused had not been regularly cited, that the pope was plaintiff and judge in one, and that therefore the whole process was anomalous, achieved as little success as his appeal to the future pontiff and to a truly ecumenical council. At the second session on 5 July, the bishop of Calvi and a Spanish archbishop attacked the emperor's behaviour, and in a subsequent session on 17 July, Innocent pronounced the deposition of Frederick. The deposition was signed by one hundred and fifty bishops and the Dominicans and Franciscans were given the responsibility for its publication. However, Innocent IV did not possess the material means to enforce the decree. The Council of Lyon promulgated several other purely disciplinary measures:
* It obliged the Cistercians to pay tithes
* It approved the Rule of the Grandmontines
* It decided the institution of the Octave of the Nativity of the Blessed Virgin
* It prescribed that cardinals were to wear a red hat
* It prepared thirty-eight constitutions which were later inserted by Boniface VIII in his Decretals, the most important of which decreed a levy of a twentieth on every benefice for three years for the relief of the Holy Land. Among those attending was Thomas Cantilupe who was made a papal chaplain and given a dispensation to hold his benefices in plurality. (en)
- El primer Concilio de Lyon es considerado por la Iglesia católica como el XIII Concilio ecuménico y el quinto de los celebrados en Occidente. Se desarrolló en tres sesiones (el 28 de junio, 5 de julio y 17 de julio de 1245) en dicha ciudad francesa. (es)
- Le premier concile de Lyon est le XIIIe concile œcuménique catholique convoqué par le pape Innocent IV. Il l'a dirigé entre le 26 juin et le 17 juillet 1245 à Lyon. Il a pour but principal la déposition de l'empereur Frédéric II dans le cadre de la lutte entre l'empereur du Saint empire et la papauté. (fr)
- Konsili Lyon Pertama (Lyon I) adalah konsili ekumenis ketiga belas, sebagaimana penetapan nomor oleh Gereja Katolik, yang berlangsung pada tahun 1245. Konsili Umum Lyon Pertama dipimpin oleh Paus Innosensius IV. Innosensius IV, yang diancam oleh Kaisar Romawi Suci , tiba di Lyon pada 2 Desember 1244, dan awal tahun berikutnya, dia memanggil para uskup Gereja ke konsili di waktu kemudian pada tahun yang sama. Sekitar dua ratus lima puluh wali gereja menanggapinyanya termasuk para Patriark Latin dari , , dan Aquileia (Venesia) dan 140 uskup. Kaisar Latin , , dan termasuk di antara mereka yang berpartisipasi. Karena Roma dikepung oleh Kaisar Frederich II, paus menggunakan konsili ini untuk mengucilkan dan melengserkan kaisar dengan , dan juga Raja Portugal . Konsili ini juga memerintahkan perang salib baru (Perang Salib Ketujuh), di bawah komando Louis IX dari Prancis, untuk merebut kembali Tanah Suci. Pada pembukaan, tanggal 28 Juni, setelah menyanyikan Veni Creator, Spiritu, Innocent IV berkhotbah tentang masalah lima luka Gereja dan membandingkannya dengan lima dukanya sendiri: (1) perilaku buruk klerus dan umat awam; (2) penghinaan dari Saracen yang menduduki Tanah Suci; (3) Skisma Besar Timur-Barat; (4) kekejaman bangsa Tatar di Hongaria; dan (5) penganiayaan terhadap Gereja oleh Kaisar Frederich. Pada sidang kedua tanggal 5 Juli, uskup Calvi dan seorang uskup agung Spanyol menyerang perilaku kaisar, dan dalam sidang berikutnya tanggal 17 Juli, Innosensius mengumumkan lengsernya Frederich. Pelengseran itu ditandatangani oleh seratus lima puluh uskup dan kelompok Dominikan dan Fransiskan diberi tanggung jawab untuk publikasinya. Namun, Innosensius IV tidak memiliki sarana material untuk menegakkan dekret tersebut. (in)
- 第1リヨン公会議（だいいちりよんこうかいぎ）は、1245年6月28日から、リヨン（現フランス南東部）の司教座聖堂（カテドラル）で行われたカトリック教会の公会議。フリードリヒ2世を弾劾すべく、教皇インノケンティウス4世が召集した。 (ja)
- Il primo concilio di Lione fu convocato da papa Innocenzo IV il 24 giugno 1245 a Lione. Vi parteciparono circa 150 padri conciliari. È il tredicesimo concilio ecumenico riconosciuto dalla Chiesa cattolica. (it)
- Het Eerste Concilie van Lyon, het dertiende oecumenische concilie, vond plaats van 28 juni tot 17 juli 1245 in de cathédrale Saint-Jean-Baptiste-et-Saint-Étienne in Lyon. (nl)
- O Primeiro Concílio de Lyon (de Lion ou de Lião), também conhecido como Lyon I, foi o décimo terceiro concílio ecumênico da Igreja Católica, realizado em 1245. (pt)
- Первый Лионский собор — вселенский собор римско-католической церкви, созванный в 1245 году в главном храме Лиона бежавшим из Рима папой Иннокентием IV для того, чтобы отлучить от церкви своего врага — императора Фридриха II, а также португальского короля Саншу II. На собор съехались не более 150 епископов, а также светские лица — французский король Людовик IX и латинский император Балдуин II. Епископы объявили императора низложенным за вероломство, нарушение мира, святотатство и еретичество. Собор призвал все страны поддержать седьмой крестовый поход, подготовкой которого занимался Людовик. (ru)
- Sobór lyoński I – XIII sobór powszechny Kościoła katolickiego zwołany przez papieża Innocentego IV do Lyonu. Trwał od 28 czerwca 1245 do 17 lipca 1245. Na sobór przybyło ok. 150 biskupów i wielu innych wyższych duchownych. Ich liczba była więc niewielka, a przyczyny tego należy szukać w najeździe mongolskim i trwającej wobec tego w Europie wojny z ordami Batu-chana. Szczególnie niewielu przedstawicieli wyższego kleru reprezentowało Święte Cesarstwo Rzymskie, co stanowiło kosekwencję faktu, że główną przyczyną zwołania tego soboru był konflikt pomiędzy papieżem a cesarzem Fryderykiem II, trwający od pontyfikatu Grzegorza IX. Rosnące zapędy cesarza na sprawowanie całości władzy świeckiej i częściowe podporządkowanie sobie Kościoła oraz postać i ambicje papieża Innocentego IV, dążącego z kolei do sprawowania powszechnej władzy przez biskupa Rzymu, doprowadziły do ostatecznej konfrontacji. Sobór ten zdetronizował Fryderyka II jako króla niemieckiego i cesarza rzymskiego, co okazało się decyzją trwałą i skuteczniejszą od ekskomuniki. Cesarza, jako oskarżonego, reprezentował jego sędzia dworski, Tadeusz z Suessa. Sobór ów zatwierdził również kościelne prawo procesowe, opracowane przez papieża oraz zajął się problemem Mongołów w Europie. Następstwem tego było wysłanie, rok później, pierwszej europejskiej delegacji do chana mongolskiego, Batu-chana. Zwrócono także baczną uwagę i omówiono problemy moralne we wnętrzu Kościoła, głównie odnoszące się do duchowieństwa, co miało swój oddźwięk w uchwalonych konstytucjach. Ogłoszono także nową krucjatę przeciwko Turkom Seldżuckim, która spotkała się z odezwą Ludwika IX Świętego i przeszła do historii jako VI krucjata (bądź VII, zależnie od tego, czy za pełnoprawną krucjatę uzna się tę prowadzoną przez Fryderyka II w latach 1227-1229). (pl)
- 第一次里昂公會議（Lyons I）是天主教會第十三次的大公會議，1245年在法國里昂召開。 第一次里昂公會議由教宗依諾增爵四世主持。依諾增爵四世被揚言攻打羅馬的神聖羅馬帝國皇帝腓特烈二世威脅，在1244年12月2日抵達里昂，並於隔年年初召集教會主教開會。大約250名主教回應了這次召集，包括拉丁禮君士坦丁堡宗、與阿奎萊亞（威尼斯）及140名主教。拉丁皇帝鮑德溫二世、雷蒙德七世與都有參加。當時羅馬處於皇帝腓特烈二世的圍困下，教宗召開會議而將皇帝絕罰及廢位，以及葡萄牙國王桑喬二世。會議同時指示了新的一次十字軍東征（見第七次十字軍東征），這次是由法國國王路易九世所帶領，以收回聖地為目標。 會議於1245年6月28日開始。唱完了《》古聖歌之後，依諾增爵四世談及教會五傷並以自己的五悲做比較：（1）聖職者及信徒的守貧的操性、（2）佔領聖地的撒拉森人的傲慢、（3）東西教會大分裂、（4）匈牙利韃靼人的殘酷和（5）皇帝腓特烈對教會的迫害。 同年7月5日的第二會期中，泰亞諾-卡爾維教區主教與一名西班牙主教抨擊了皇帝的作為。在7月17日的下一個會期中，依諾增爵四世宣判腓特烈逐出教會。該絕罰令有150名主教簽署，且道明會與方濟各會負責將其公開。然而，依諾增爵四世沒有任何實施該法令的實質手段。 第一次里昂公會議頒布了以下幾項純粹的紀律措施：
* 熙篤會有義務繳交十一奉獻
* 批准了的規則
* 決定了耶穌降生的八日節慶的制度
* 規定樞機必須穿戴紅帽
* 編製了《三八憲法》，之後被教宗博義八世放進他的教令中。其中最重要的是，為了解放聖地，下令徵收每位采邑薪俸的二十分之一，持續三年 (zh)
- Пе́рший Ліо́нський собо́р — Вселенський собор католицької церкви, скликаний папою Інокентієм IV в Ліоні. Собор почався 24 червня 1245 та закінчився 17 липня 1245 року. В ньому взяли участь 150 єпископів. Центральним питанням стояло усунення з престолу Фрідріха II та португальського короля Саншу II. Окрім єпископів, на собор приїхали французький король Луї IX та латинський імператор Балдуїн II. Германського імператора Фрідріха II та португальського короля Саншу II детронізували. Теж було обговорено підготовку нового хрестового походу, якою займався Луї IX. У роботі собору брав участь руський архієпископ Петро Акерович, який розповів його учасникам про погром Русі татарами, застерігаючи про небезпеку з боку татар. Для оцінки ситуації та можливого союзу проти татар Папа вислав на Русь та в орду свого легата Джованні да Плано Карпіні. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- První lyonský koncil svolal papež Inocenc IV. a sešel se 24. června 1245 v Lyonu. Účastníků koncilu bylo méně, než Inocenc očekával (asi 150). Koncilu se účastnili i latinští patriarchové Konstantinopole, Antiochie a Akvileje a několik evropských panovníků, včetně latinského císaře Balduina II. (cs)
- مجمع ليون الأول (1245) يعتبر المجمع المسكوني الثالث عشر في الكنيسة الكاثوليكية، ترأسه البابا إينوسنت الرابع، بعد خلافه مع الإمبراطور فريدريك الثاني. حضر المجمع 250 أسقف، فضلاً عن رؤساء الأديرة وسفراء الملوك والأمراء. أقرّ المجمع على الصعيد الدينوي إرسال الحملة الصليبية السابعة، أما على الصعيد إدارة الكنيسة فقد وجه المجمع 38 وثيقة في تنظيم عمل الكنيسة، والرهبانيات. (ar)
- El primer Concilio de Lyon es considerado por la Iglesia católica como el XIII Concilio ecuménico y el quinto de los celebrados en Occidente. Se desarrolló en tres sesiones (el 28 de junio, 5 de julio y 17 de julio de 1245) en dicha ciudad francesa. (es)
- Le premier concile de Lyon est le XIIIe concile œcuménique catholique convoqué par le pape Innocent IV. Il l'a dirigé entre le 26 juin et le 17 juillet 1245 à Lyon. Il a pour but principal la déposition de l'empereur Frédéric II dans le cadre de la lutte entre l'empereur du Saint empire et la papauté. (fr)
- 第1リヨン公会議（だいいちりよんこうかいぎ）は、1245年6月28日から、リヨン（現フランス南東部）の司教座聖堂（カテドラル）で行われたカトリック教会の公会議。フリードリヒ2世を弾劾すべく、教皇インノケンティウス4世が召集した。 (ja)
- Il primo concilio di Lione fu convocato da papa Innocenzo IV il 24 giugno 1245 a Lione. Vi parteciparono circa 150 padri conciliari. È il tredicesimo concilio ecumenico riconosciuto dalla Chiesa cattolica. (it)
- Het Eerste Concilie van Lyon, het dertiende oecumenische concilie, vond plaats van 28 juni tot 17 juli 1245 in de cathédrale Saint-Jean-Baptiste-et-Saint-Étienne in Lyon. (nl)
- O Primeiro Concílio de Lyon (de Lion ou de Lião), também conhecido como Lyon I, foi o décimo terceiro concílio ecumênico da Igreja Católica, realizado em 1245. (pt)
- Первый Лионский собор — вселенский собор римско-католической церкви, созванный в 1245 году в главном храме Лиона бежавшим из Рима папой Иннокентием IV для того, чтобы отлучить от церкви своего врага — императора Фридриха II, а также португальского короля Саншу II. На собор съехались не более 150 епископов, а также светские лица — французский король Людовик IX и латинский император Балдуин II. Епископы объявили императора низложенным за вероломство, нарушение мира, святотатство и еретичество. Собор призвал все страны поддержать седьмой крестовый поход, подготовкой которого занимался Людовик. (ru)
- El Concili de Lió I es va celebrar a Lió, desenvolupant-se en tres sessions els dies 28 de juny, 5 de juliol i 17 de juliol de 1245. És considerat per l'Església Catòlica com el XIII Concili Ecumènic i el cinquè dels celebrats a Occident. (ca)
- Das Erste Konzil von Lyon wurde von Papst Innozenz IV. auf den 24. Juni 1245 einberufen und am 28. Juni 1245 in Lyon eröffnet. Die Teilnehmerzahl war wohl etwas geringer als von Innozenz erwartet (ca. 150 Bischöfe). (de)
- The First Council of Lyon (Lyon I) was the thirteenth ecumenical council, as numbered by the Catholic Church, taking place in 1245. The First General Council of Lyon was presided over by Pope Innocent IV. Innocent IV, threatened by Holy Roman Emperor Frederick II, arrived at Lyon on 2 December 1244, and early the following year he summoned the Church's bishops to the council later that same year. Some two hundred and fifty prelates responded including the Latin Patriarchs of Constantinople, Antioch, and Aquileia (Venice) and 140 bishops. The Latin emperor Baldwin II of Constantinople, Raymond VII, Count of Toulouse, and Raymond Bérenger IV, Count of Provence were among those who participated. With Rome under siege by Emperor Frederick II, the pope used the council to excommunicate and depo (en)
- Konsili Lyon Pertama (Lyon I) adalah konsili ekumenis ketiga belas, sebagaimana penetapan nomor oleh Gereja Katolik, yang berlangsung pada tahun 1245. Konsili Umum Lyon Pertama dipimpin oleh Paus Innosensius IV. Innosensius IV, yang diancam oleh Kaisar Romawi Suci , tiba di Lyon pada 2 Desember 1244, dan awal tahun berikutnya, dia memanggil para uskup Gereja ke konsili di waktu kemudian pada tahun yang sama. Sekitar dua ratus lima puluh wali gereja menanggapinyanya termasuk para Patriark Latin dari , , dan Aquileia (Venesia) dan 140 uskup. Kaisar Latin , , dan termasuk di antara mereka yang berpartisipasi. Karena Roma dikepung oleh Kaisar Frederich II, paus menggunakan konsili ini untuk mengucilkan dan melengserkan kaisar dengan , dan juga Raja Portugal . Konsili ini juga memerintahkan pe (in)
- Sobór lyoński I – XIII sobór powszechny Kościoła katolickiego zwołany przez papieża Innocentego IV do Lyonu. Trwał od 28 czerwca 1245 do 17 lipca 1245. Na sobór przybyło ok. 150 biskupów i wielu innych wyższych duchownych. Ich liczba była więc niewielka, a przyczyny tego należy szukać w najeździe mongolskim i trwającej wobec tego w Europie wojny z ordami Batu-chana. Szczególnie niewielu przedstawicieli wyższego kleru reprezentowało Święte Cesarstwo Rzymskie, co stanowiło kosekwencję faktu, że główną przyczyną zwołania tego soboru był konflikt pomiędzy papieżem a cesarzem Fryderykiem II, trwający od pontyfikatu Grzegorza IX. Rosnące zapędy cesarza na sprawowanie całości władzy świeckiej i częściowe podporządkowanie sobie Kościoła oraz postać i ambicje papieża Innocentego IV, dążącego z kole (pl)
- Пе́рший Ліо́нський собо́р — Вселенський собор католицької церкви, скликаний папою Інокентієм IV в Ліоні. Собор почався 24 червня 1245 та закінчився 17 липня 1245 року. В ньому взяли участь 150 єпископів. Центральним питанням стояло усунення з престолу Фрідріха II та португальського короля Саншу II. Окрім єпископів, на собор приїхали французький король Луї IX та латинський імператор Балдуїн II. Германського імператора Фрідріха II та португальського короля Саншу II детронізували. Теж було обговорено підготовку нового хрестового походу, якою займався Луї IX. (uk)
- 第一次里昂公會議（Lyons I）是天主教會第十三次的大公會議，1245年在法國里昂召開。 第一次里昂公會議由教宗依諾增爵四世主持。依諾增爵四世被揚言攻打羅馬的神聖羅馬帝國皇帝腓特烈二世威脅，在1244年12月2日抵達里昂，並於隔年年初召集教會主教開會。大約250名主教回應了這次召集，包括拉丁禮君士坦丁堡宗、與阿奎萊亞（威尼斯）及140名主教。拉丁皇帝鮑德溫二世、雷蒙德七世與都有參加。當時羅馬處於皇帝腓特烈二世的圍困下，教宗召開會議而將皇帝絕罰及廢位，以及葡萄牙國王桑喬二世。會議同時指示了新的一次十字軍東征（見第七次十字軍東征），這次是由法國國王路易九世所帶領，以收回聖地為目標。 會議於1245年6月28日開始。唱完了《》古聖歌之後，依諾增爵四世談及教會五傷並以自己的五悲做比較：（1）聖職者及信徒的守貧的操性、（2）佔領聖地的撒拉森人的傲慢、（3）東西教會大分裂、（4）匈牙利韃靼人的殘酷和（5）皇帝腓特烈對教會的迫害。 同年7月5日的第二會期中，泰亞諾-卡爾維教區主教與一名西班牙主教抨擊了皇帝的作為。在7月17日的下一個會期中，依諾增爵四世宣判腓特烈逐出教會。該絕罰令有150名主教簽署，且道明會與方濟各會負責將其公開。然而，依諾增爵四世沒有任何實施該法令的實質手段。 第一次里昂公會議頒布了以下幾項純粹的紀律措施： (zh)
|
